• Η συγκλονιστική κατάθεση του Γενικού Πρόξενου της Ελλάδας στη Βεγγάζη, Σταύρου Βενιζέλου, που ανατρέπει τα έως τώρα δεδομένα.
•  Τα «σκοτεινά σημεία» και οι ανακρίβειες του ΥΠΕΘΑ και του ΓΕΕΘΑ για κρίσιμες αποφάσεις που ελήφθησαν και αποδείχτηκαν καταστροφικές.
• Ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος για να γίνει η αποστολή θανάτου στη Λιβύη.
• Γιατί αγνοήθηκαν οι προειδοποιήσεις που είχαν γίνει για τους κινδύνους της αποστολής.
• Ποιοι ήταν οι έξι επιβαίνοντες στο φορτηγάκι που έπεσε πάνω στο λεωφορείο της ελληνικής αποστολής.
• Τα SMS που αποκαλύπτουν πόσο πολύ πιέστηκαν τα μέλη της αποστολής να αναχωρήσουν για τη Λιβύη.

Του Πάρι Καρβουνόπουλου

Η αποστολή θανάτου στη Λιβύη όπου πέντε άνθρωποι, τρεις στρατιωτικοί και δύο πολίτες, έχασαν τη ζωή τους, σημάδεψε τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι η αποστολή με τους περισσότερους νεκρούς σε περίοδο ειρήνης και το χειρότερο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι χάθηκαν εξαιτίας εγκληματικής αμέλειας, προχειρότητας και ανευθυνότητας.

Μέσω των καταθέσεων που έχουν δώσει για την ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ, στρατιωτικοί και διπλωμάτες, θα ξετυλίξουμε όλη την αλήθεια για την αποστολή στη Λιβύη και θα αναδείξουμε όσα δεν μας έχουν πει ή μας τα έχουν πει διαφορετικά από ό,τι έγιναν. Μέσω του περιεχομένου των καταθέσεων θα απαντηθούν όλα τα ερωτήματα:

1.  Ποιος αποφάσισε την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη;

Σύμφωνα με όσα κατέθεσε ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Βεγγάζη Σταύρος Βενιζέλος:

«Την Τετάρτη 13/9/23 αποφασίστηκε από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη, κατόπιν σχετικής του επιστολής προς τον Πρόεδρο της Λιβύης».

2. Γιατί αποφασίστηκε η αποστολή;

Από την κατάθεση Συνταγματάρχη προκύπτει:

«Την Τρίτη το βράδυ (σ.σ. 12 Σεπτεμβρίου 2023), υπήρξε πληροφορία ότι η Τουρκία έστειλε ανθρωπιστική βοήθεια και προσωπικό άνω των 150 στελεχών, στην Ανατολική Λιβύη με 3 αεροσκάφη. Την Τετάρτη υπήρξαν πολιτικές ζυμώσεις, σε υψηλό επίπεδο και την Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2023 το πρωί, λάβαμε εντολή επανεκκίνησης, ώστε να κάνουμε ό,τι ήταν εφικτό».

Συνεπώς η βιασύνη με την οποία αποφασίστηκε η αποστολή και ακόμη χειρότερα, η βιασύνη στο σχεδιασμό της, αποδίδεται στην αγωνία να δείξουμε ότι «παρακολουθούμε τις κινήσεις της Τουρκίας».

Αυτό προκύπτει και από την κατάθεση ιατρού στην ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ που περιγράφει ότι στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας πριν από την αναχώρηση «ο Αντιστράτηγος Διευθυντής Ειδικών Επιχειρήσεων συγκέντρωσε όλους και ουσιαστικά μας είπε ότι δεν ξέρουμε ακριβώς που θα πάμε, δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα κάνουμε, αλλά πάνω απ΄ όλα προέχει η τιμή και η ελληνική σημαία».

Ο κ. Χούπης στις επόμενες κρίσεις έγινε Α/ΓΕΕΘΑ.

3. Υπήρξαν προειδοποιήσεις για τους κινδύνους της αποστολής;

Οι προειδοποιήσεις ήταν σαφέστατες καθώς η εκτίμηση κινδύνου που έγινε από στρατιωτικούς των Ειδικών Δυνάμεων ανέφερε:

«Τα οδικά ταξίδια εντός Λιβύης παραμένουν εξαιρετικά επικίνδυνα. Εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος να εμπλακούν σε κρούσματα τοπικής βίας μεταξύ ένοπλων ομάδων. Υπάρχει επίσης υψηλός κίνδυνος κλοπής αυτοκινήτων, ληστείας και πρόσκρουσης σε μη εκραγμένα πυρομαχικά εκτός δρόμου. Ο παραλιακός δρόμος μεταξύ Zawiyah και Τρίπολης παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο. Τα τροχαία ατυχήματα είναι συχνά και οδηγούν συχνά σε θανάτους. Όλα τα χερσαία σύνορα προς τη Λιβύη μπορούν να κλείσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα».

Η ελληνική αποστολή χρησιμοποίησε ακόμη χειρότερο δρόμο, απ΄αυτόν στον οποίο αναφέρονται οι στρατιωτικοί που έκαναν την εκτίμηση κινδύνου.

4. Γιατί τόση πίεση να γίνει άμεσα η αποστολή και τι επιπτώσεις είχε στην προετοιμασία;

Η βιασύνη αποδίδεται πλέον σε λόγους επικοινωνίας και μόνο. Η πληροφορία ότι οι Τούρκοι πήγαν στη Λιβύη οδήγησε σε εσφαλμένες αποφάσεις. Η αποστολή οργανώθηκε όπως-όπως, αφού το κυρίαρχο ζητούμενο ήταν να βγουν οι φωτογραφίες με την ελληνική αποστολή και τη σημαία. Οι φωτογραφίες βγήκαν πριν η αποστολή αναχωρήσει από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας.  Η τραγωδία είναι ότι η σημαία επέτρεψε στην Ελλάδα πάνω σε φέρετρα.

Πόσο μεγάλη ήταν η πίεση του προσωπικού να αναχωρήσει άμεσα για την Λιβύη, προκύπτει και από το γεγονός, ότι τα διαβατήρια των στρατιωτικών που είχαν επιλεγεί -άγνωστο με ποια κριτήρια- για την αποστολή, διακινήθηκαν μέσω της εφαρμογής Viber. Υπήρξε πρόβλημα με στρατιωτικούς που δεν είχαν διαβατήριο σε ισχύ και πιέστηκαν να το ανανεώσουν εντός ωρών.

Μερικά από τα μηνύματα που αντάλλαξαν τα μέλη της αποστολής μέσω Viber.

Είναι ενδεικτικό επίσης ότι το άοπλο τμήμα Ειδικών Δυνάμεων που θα πήγαινε στη Λιβύη, δεν γνώριζε ότι θα συνοδεύσει υγειονομικό τμήμα, ούτε πόσα άτομα θα ήταν. Γι΄ αυτό και τα «υλικά» που πήραν μαζί τους δεν έφταναν, ούτε για τα μισά μέλη της 19 μελούς αποστολής.

 

Ενδεικτικά του χάους και της προχειρότητας που επικράτησε λόγω της αφόρητης πίεσης που ασκήθηκε από ψηλά για άμεση αναχώρηση της αποστολής, είναι και τα μηνύματα που αντάλλαξαν μέλη της αποστολής με τον επικεφαλής Συνταγματάρχη, Θεοφάνη Δημάκο.

 

5. Γιατί άλλαξε την τελευταία στιγμή το αεροδρόμιο προσγείωσης;

Στην κατάθεσή του, ο τότε Διευθυντής Α΄ Κλάδου Υποστράτηγος, Προκόπιος Μαυραγάνης, λέει:

«Αρχικά, ο Γενικός Πρόξενος κ. Σταύρος Βενιζέλος, ανέφερε ότι το αεροδρόμιο προσγείωσης θα είναι το αεροδρόμιο Αλ Αμπράκ, το οποίο απέχει από τη Ντέρνα περί τα 72 χιλιόμετρα. Εν συνεχεία και κατόπιν σχετικής ενημέρωσης από τον Γενικό Πρόξενο της Ελληνικής Πρεσβείας στην Τρίπολη της Λιβύης, προς τον κ. Βενιζέλο, το ΕΘΚΕΠΙΧ, του ΓΕΕΘΑ ενημερώθηκε ότι το αεροδρόμιο της Αλ Αμπράκ είναι κλειστό λόγω καθίζησης και ότι ως αεροδρόμιο μετάβασης καθορίστηκε αυτό της Βεγγάζης που απέχει 290 χλμ.».

Μόνο που ο Επιτετραμμένος της Πρεσβείας της Ελλάδας στην Τρίπολη λέει στη δική του κατάθεση:

«Οι αρμόδιες λιβυκές αρχές της Τρίπολης μας ενημέρωσαν ότι δεν ήταν δυνατή η προσγείωση αεροσκαφών στο αεροδρόμιο Αλ Αμπράκ, λόγω υπερκορεσμού και έδωσαν ως εναλλακτικό αεροδρόμιο, το αεροδρόμιο της Βεγγάζης».

Ποια είναι η αλήθεια;

Σύμφωνα με τους χάρτες και τη φωτογραφία που δημοσιεύουμε το αεροδρόμιο Αλ Αμπράκ λειτουργούσε κανονικά! Στους χάρτες από το flight radar φαίνεται ότι την ίδια ώρα που το ελληνικό C-130 βρισκόταν στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης, ιταλικό μεταγωγικό είχε προσγειωθεί στο Αλ Αμπράκ.Στον χάρτη φαίνονται το ελληνικό C-130 στην Βεγγάζη και το ιταλικό στο Αλ Αμπράκ.

Στη φωτογραφία από τον Guardian, μέλη της γαλλικής αποστολής στο αεροδρόμιο Αλ Αμπράκ, λίγες ώρες πριν από την άφιξη της δικής μας αποστολής που όμως έγινε στη Βεγγάζη. Άρα το αεροδρόμιο είχε πρόβλημα υπερκορεσμού το οποίο θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με το να γίνει η αποστολή μας λίγα 24ωρα μετά.

Πόσο σημαντική ήταν η αλλαγή του αεροδρομίου για την ασφάλεια του προσωπικού; Αρκεί να δείτε στο χάρτη, πόσο απέχει το αρχικό αεροδρόμιο που είχε επιλεγεί για την προσγείωση του ελληνικού C-130 και πόσο απέχει αυτό της Βεγγάζης.

Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες από τις καταθέσεις 

Στην ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ κατέθεσαν όλοι οι επιζώντες στρατιωτικοί, διπλωμάτες, αλλά και Έλληνες που ζουν στην Λιβύη. Κατέθεσαν και όσοι είχαν ευθύνη για τον σχεδιασμό της επιχείρησης.

Ο τότε Επικεφαλής του Α΄ Κλάδου (Επιχειρήσεις) Προκόπης Μαυραγάνης δηλώνει στην κατάθεση του στην ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ:

«Κατά την άποψη μου, το ΓΕΕΘΑ σχεδίασε και εκτέλεσε την αερομεταφορά με απόλυτα ικανοποιητικό τρόπο, ελέγχοντας και καλύπτοντας την κάθε λεπτομέρεια, χωρίς κενά ασφαλείας. Το αυτό ισχύει και για μένα στο κομμάτι που μου αναλογούσε, δηλαδή στον συντονισμό ενεργειών για την αερομεταφορά του προσωπικού και των μέσων των ΕΔ και την επικοινωνία με το ΥΠΕΞ. Δεν υπήρξε καμία πρόκληση ασφαλείας και είχαν ληφθεί όλα τα απαιτούμενα μέτρα σε συντονισμό με το ΥΠΕΞ. Το ατυχές συμβάν αποδίδεται κατηγορηματικά σε τροχαίο δυστύχημα το οποίο οφείλεται στην μεγάλη ταχύτητα και στην πλημμελή τήρηση των κανόνων οδικής συμπεριφοράς του οδηγού του SUV που προσέκρουσε στο λεωφορείο».

Κι αφού όπως λέει όλα έγιναν άψογα, πώς θρηνούμε 5 νεκρούς; Επίσης, δεν γίνεται καμία αναφορά στη σαφή προειδοποίηση που υπήρχε σε σχέση με την εκτίμηση κινδύνου της αποστολής, όπου γινόταν σαφέστατη επισήμανση του κινδύνου τροχαίου δυστυχήματος.

Έτσι κι αλλιώς, οι καταθέσεις μελών της αποστολής που έζησαν τον εφιάλτη, ανατρέπουν την πεποίθηση των υψηλών κλιμακίων του ΓΕΕΘΑ ότι «όλα έγιναν καλά».

Από τα αποσπάσματα που δημοσιεύουμε, αναδεικνύεται η απόλυτη προχειρότητα στην προετοιμασία της αποστολής αλλά και η κόλαση που έζησαν όσοι βρέθηκαν μέσα στο φλεγόμενο λεωφορείο. Επιβεβαιώνουν πλήρως και προσθέτουν νέα σημαντικά στοιχεία σε όσα αναφέρει στην αγωγή που κατέθεσε κατά των υπουργών Εθνικής Άμυνας και ΥΠΕΞ στρατιωτικός που συμμετείχε στην αποστολή, το περιεχόμενο της οποίας έχουν αποκαλύψει οι Data Journalists.

 

Κατάθεση στρατιωτικού ιατρού

«Δεν γνώριζα όλα τα μέλη της αποστολής που ήταν στο λεωφορείο, δεν είχαμε προλάβει να γνωριστούμε, καθότι η διαδικασία έως εκεί χαρακτηριζόταν από βιασύνη και προχειρότητα. Γνώριζα μόνο τους υπόλοιπους τρεις γιατρούς, τον έναν ήδη από το 401 ΓΣΝΑ που συνυπηρετούμε και τους υπόλοιπους δύο από το αεροδρόμιο. Στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας γνώρισα τις δύο νοσηλεύτριες και τον αρχαιότερο της ομάδας, τον κ. Δημάκο…

…«Η κατάσταση στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης ήταν χαοτική με λόφους σκουπιδιών, τριγύρω χαμάληδες και διάσπαρτους οπλισμένους και μασκοφορεμένους στρατιώτες, οι οποίοι ήταν απειλητικοί και δεν κατάλαβα αν μας φρουρούν ή μας ελέγχουν»…

…«Έχω συμμετάσχει στην ελληνική δύναμη του Αφγανιστάν το 2001, από εκεί γνωρίζω και είχαμε εφαρμόσει ότι η ελληνική σημαία και ο σταυρός είναι προσβλητικά σύμβολα για τις μουσουλμανικές χώρες κι έτσι ακούγοντας τις οδηγίες του διερμηνέα αφαίρεσα τον σταυρό μου και τη σημαία και τα τοποθέτησα στο σακίδιο μου. Ήδη αντιλαμβανόμουν ότι διατρέχαμε κίνδυνο».

…«Κατά την διαδρομή ο άγνωστος σε εμένα και αμφίβολης ποιότητας Λίβυος οδηγός του λεωφορείου άρχισε να οδηγεί με πολύ μεγάλη ταχύτητα και επικίνδυνα. Σε έναν κακής ποιότητας ασφαλτόδρομο διπλής κατεύθυνσης χωρίς διαχωριστικό και με πάρα πολλές ανωμαλίες».

Είναι χαρακτηριστικό ότι άλλος στρατιωτικός ιατρός καταθέτει:

«Αξιοσημείωτο συμβάν είναι ότι μια ώρα περίπου πριν το δυστύχημα, είχε έρθει σε επαφή (σ.σ. το λεωφορείο που τους μετέφερε) με προπορευόμενο όχημα με τον καθρέφτη του οχήματος και το πίσω τμήμα του προπορευόμενου οχήματος, γεγονός που έγινε αντιληπτό και από εμένα και από τον Συνταγματάρχη Δημάκο και απευθείας το επισημάναμε και στον μεταφραστή για να του πει τι κάνει. Με βάση την απάντηση του ήταν εσκεμμένη η κίνηση από τον οδηγό μας γιατί το προπορευόμενο όχημα τον είχε κλείσει».

Ζήτησε ματαίωση της αποστολής;

Τα ερωτήματα που προκύπτουν για τον επικεφαλής της αποστολής Συνταγματάρχη Θεοφάνη Δημάκο είναι εύλογα: Βλέποντας την κατάσταση από τη στιγμή άφιξης της αποστολής και διαπιστώνοντας τις επικίνδυνες συνθήκες μεταφοράς του προσωπικού, γιατί δεν ματαίωσε την αποστολή; Επικοινώνησε με το ΓΕΕΘΑ ή με τον επικεφαλής της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου Δημήτρη Χούπη -σήμερα Α/ΓΕΕΘΑ- για να τον ενημερώσει και να αιτηθεί διακοπή της αποστολής;

Ο ίδιος στην κατάθεση του επιβεβαιώνει ότι επικοινώνησε: «Με την άφιξη μας στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης και αφού μπορέσαμε να ενεργοποιήσουμε το δορυφορικό internet, ενημέρωσα την αίθουσα επιχειρήσεων της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου, όπου είχε συγκροτηθεί ομάδα που παρακολουθούσε την επιχείρηση καθώς και τον Διευθυντή του Α΄Κλάδου ΓΕΕΘΑ».

Εφόσον εξέθεσε την κατάσταση, οι κύριοι Χούπης, Επικεφαλής της ΔΕΠ και Μαυραγάνης Επικεφαλής του Α΄ Κλάδου του συνέστησαν να συνεχίσει την αποστολή;

Από τις μαρτυρίες των στρατιωτικών προκύπτουν σημαντικά στοιχεία και ευθύνες για όσους είχαν αναλάβει τον «σχεδιασμό» της αποστολής και την ασφάλεια της αποστολής. Καταθέτει ένας από τους στρατιωτικούς:

«Σε κάποια σημεία check points, παρατήρησα τεθωρακισμένα οχήματα άλλων αποστολών». Εμείς εμπιστευθήκαμε το δικό μας προσωπικό σε ένα κινέζικο λεωφορείο με έναν κακό οδηγό.

Το χάος και η θανάσιμη σύγκρουση

Άνδρας των Ειδικών Δυνάμεων που πήγαν άοπλοι στη Λιβύη, καταθέτει:

«Από την πρώτη ώρα που άνοιξε η ράμπα στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης, αντικρύσαμε μια εικόνα που όλα ήταν σε μια κατάσταση βιαστική. Γρήγορα να ξεφορτωθούν τα υλικά και τα πράγματα της ανθρωπιστικής βοήθειας, με αποτέλεσμα εμείς να προσπαθούμε να πάρουμε τον γενικό έλεγχο της κατάστασης για να μην χαθούμε κι εμείς οι ίδιοι και να μην χάσουμε υλικά. Υπήρχε προσωπικό οπλισμένο, όχι δικό μας αλλά ντόπιο, με όπλα σε στάση περιπόλου στραμμένα προς εμάς. Απαγορευόταν να κινηθούμε κάπου εκτός του κλοιού».

Η ασφάλεια που υποτίθεται είχε συμφωνηθεί να παρέχουν οι Λίβυοι ήταν ανύπαρκτη, όπως προκύπτει από κατάθεση στρατιωτικού:

«Μετά από τον ανεφοδιασμό μας ξεκίνησε η φάλαγγα και ανά τακτά χρονικά διαστήματα χάναμε τις ασφάλειες, επιταχύνανε και φεύγανε μπροστά με αποτέλεσμα να επιταχύνει και ο οδηγός του λεωφορείου για να τις προλάβει. Βρεθήκαμε σε ένα επικίνδυνο περιστατικό που έκανε προσπέραση μια νταλίκα ενώ ερχόταν αυτοκίνητο από το αντίθετο ρεύμα και βρεθήκαμε νταλίκα, λεωφορείο και αυτοκίνητο σε λωρίδα διπλής κυκλοφορίας, για να προλάβουμε την ασφάλεια».

Η σύγκρουση με το φορτηγάκι 

Από τις καταθέσεις προκύπτουν τα εξής:

«Στις 14:50 ώρα Λιβύης, 15:50 ώρα Ελλάδας έγινε το δυστύχημα στον δήμο Τζαμπάλ Αλ Ακτάρ. Εκείνη την ώρα ήμουν ξύπνιος και είδα σε ανοιχτή στροφή με βάση την κατεύθυνση μας ένα όχημα Toyota μαύρο κινούμενο στην αντίθετη κατεύθυνση με υπερβολική ταχύτητα να βγαίνει εκτός δρόμου να χτυπάει σε μεγάλες πέτρες έξω από το δρόμο και να πετάγεται προς τα πάνω. Στη συνέχεια ο οδηγός φάνηκε να στρίβει προς τα αριστερά για να επανέλθει στο δρόμο και να επιταχύνει για να επανέλθει στο οδόστρωμα. Όταν έπιασαν οι μπροστά ρόδες στην άσφαλτο ήρθε προς τα πάνω μας περνώντας ξυστά από την μπροστινή ασφάλεια. Με το που είδα ότι έρχεται να μας χτυπήσει φώναξα σφιχτείτε και έσκυψα το κεφάλι πίσω από το μπροστινό κάθισμα. Έγινε η σύγκρουση και είδα ότι το λεωφορείο είχε σηκωθεί προς τα πάνω και χτύπησε εκτός δρόμου στα χώματα».

Κόλαση φωτιάς, πανικός και θάνατος 

Όσα ακολούθησαν είναι τραγικά και περιγράφονται στις μαρτυρίες όσων επέβαιναν στο λεωφορείο νεκροφόρα:

«Ακαριαία με την ακινητοποίηση του λεωφορείου εκτός δρόμου άρπαξε και φωτιά. Φώναξα φωτιά, έλυσα τη ζώνη και έβγαλα το μαχαίρι με τον κρυσταλοθραύστη για να σπάσω το τζάμι. Μου πήρε δύο χτυπήματα για να σπάσω το τζάμι και μόλις έσπασε είδα ότι η φλόγα ήταν ήδη στο λεωφορείο και έκαιγε με μανία. Χωρίς να καταλάβω βρέθηκα εκτός λεωφορείου με το ένα πόδι μου εγκλωβισμένο στο παράθυρο».

Ο επικεφαλής της αποστολής περιγράφει:

«Δευτερόλεπτα πριν τη σύγκρουση σηκώθηκα πλάγια από τη θέση μου για να πάρω κάτι από το σακίδιο πλάτης που είχα δίπλα μου κι εκείνη τη στιγμή ένα ίσως δευτερόλεπτο πριν τη σύγκρουση, είδα το όχημα το οποίο ερχόταν πάνω μας. Στη συνέχεια ένιωσα τη σύγκρουση η οποία ήταν σφοδρότατη και ένιωσα τον εαυτό μου να εκσφενδονίζεται από το μπροστά μέρος του λεωφορείου και στη συνέχεια να προσκρούει στο έδαφος αρκετά μέτρα μακριά. Αμέσως μετά γύρισα το κεφάλι μου δεξιά και είδα το λεωφορείο να φλέγεται. Λόγω του τραυματισμού μου στη λεκάνη δεν μπορούσα να κουνηθώ αλλά σύντομα ήρθαν κοντά μου δύο από τα στελέχη του ΕΤΑ και ένας από τη ΜΕΕΔ όπου με τράβηξαν μακριά από το φλεγόμενο λεωφορείο. Κάποια στιγμή κι ενώ βρισκόμουν εκτός του λεωφορείου άκουσα μια όχι μεγάλης έντασης έκρηξη».

Άλλος στρατιωτικός περιγράφει:

«Αντιλήφθηκα μια έκρηξη, φωτιά, καπνούς και πανικό. Στα δεξιά μου κάποιος έσπασε με τα χέρια του και με επίμονη προσπάθεια το πλαϊνό τζάμι. Πήδηξαν δυο άνθρωποι πριν από μένα από το συγκεκριμένο σπασμένο παράθυρο. Είχα ήδη αρχίσει να καίγομαι και να εισπνέω καπνό. Ύστερα από τους δύο πήδηξα κι εγώ από το παράθυρο με κίνηση βουτιάς. Πέφτοντας έσβησε η φωτιά από το χιτώνιό μου, ούρλιαζα για βοήθεια, έπεσα σε χώμα και χτύπησα σε πόδια, γόνατα, ισχία και σε όλο μου το στήθος. Σηκώθηκα άμεσα και κινήθηκα προς τα πίσω μακριά από το λεωφορείο το οποίο καιγόταν πίσω μου. Εκτιμώ ότι σώθηκα για 5 δευτερόλεπτα».

Ποιοι ήταν οι Λίβυοι που έπεσαν πάνω στο λεωφορείο και τα σενάρια

Από την πρώτη στιγμή σενάρια για τρομοκρατική επίθεση κατά της ελληνικής αποστολής άρχισαν να κυκλοφορούν. Κάποιοι ενέπλεξαν και τους Τούρκους που έχουν σημαντική παρουσία στη Λιβύη. Τα σενάρια διαψεύστηκαν κατηγορηματικά και είναι αλήθεια ότι από τις καταθέσεις των στρατιωτικών στην ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ δεν μπορεί υποστηρίξει οποιοσδήποτε κάτι τέτοιο. Σε μία μόνο μαρτυρία στρατιωτικού ιατρού αναφέρεται: «Στέλεχος περιπατητικό που συνομίλησε μαζί μου μου εκμυστηρεύτηκε ότι γίναμε στόχος ότι μας χτύπησαν και ότι πρέπει να κάνουμε γρήγορα».

Ποιοι ήταν οι έξι Λίβυοι που επέβαιναν στο φονικό SUV;

Όλοι μαζί σε μια φωτογραφία. Από αριστερά εκτός του στρατιώτη:

Ο Nahi bin Saud, ο δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης του SUV Muhammad Al- Majabri, ο Youssef Al Dinali , o Al -aid / Belaid Al Tawarghi ,ο Muhammad Al Zlitni και ο Hashim Al Sheikchi/Sharif.

Τι ήταν και τι έκαναν με το SUV; Σύμφωνα με τον Abdul Raouf επικεφαλής της ΜΚΟ Al-Khader Fazaa Youth Bwnghazi το SUV δραστηριοποιούνταν σε club 4×4.

Το κατηγορώ των στρατιωτικών 

Τα όσα καταθέτουν κάποιοι από τους στρατιωτικούς για το πώς εστάλησαν στη Λιβύη είναι συγκλονιστικά. Μερικά μόνο αποσπάσματα από τις καταθέσεις:

«Μέχρι και τώρα που μιλάω, δεν έχω γνώση καμίας διαταγής σχεδιασμού και εκτέλεσης της αποστολής… Όλα έχουν γίνει στο προφορικό και είναι έκδηλη σε εμένα η βιασύνη, η πρεμούρα το να προλάβουμε κάτι, η προχειρότητα, η ασάφεια, η επιπολαιότητα».

«Η αποστολή ξεκάθαρα σε εμένα σήμαινε περισσότερο ένα επικοινωνιακό παιχνίδι που κατέληξε σε φιάσκο, παρά η πραγματική βοήθεια ανθρώπων».

«Θεωρώ ότι υπήρξαν ελλείψεις στον σχεδιασμό -οργάνωση, στις επικοινωνίες και στα θέματα ασφαλείας -μεταφοράς προσωπικού και οχημάτων. Χαρακτηριστικά, δεν υπήρχε σαφής αποστολή καθώς και τόπος εγκατάστασης και δράσης. Το υγειονομικό κινήθηκε μόνο με προφορική διαταγή χωρίς λεπτομέρειες».

«Υπεύθυνο θεωρώ αυτόν που σχεδίασε την αποστολή»

Τελικά ποιος σχεδίασε αυτή την αποστολή; Πώς σχεδιάζεις μια αποστολή που εγγράφως δεν υπάρχει; Όλα έγιναν προφορικά.

Πουθενά δεν υπάρχει η υπογραφή του τότε Α/ΓΕΕΘΑ Κων/νου Φλώρου. Δεν τέθηκε ποτέ θέμα ευθυνών του, αποστρατεύθηκε ως Επίτιμος Α/ ΓΕΕΘΑ και σήμερα απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα στον όμιλο ΑΝΤ1. Συχνά, δε, εμφανίζεται ως αναλυτής στο δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού.

Όπως και ο τότε Επικεφαλής του Α΄ Κλάδου (Επιχειρήσεις) Προκόπης Μαυραγάνης ο οποίος αποστρατεύτηκε κανονικά φέτος.

Ο επικεφαλής της αποστολής Συνταγματάρχης Θεοφάνης Δημάκος, υπηρετεί ακόμη. Θα μπορούσε να είχε ματαιώσει την αποστολή με τόσα θέματα ασφαλείας που είχαν προκύψει. Δεν το έκανε, είτε με δική του απόφαση, είτε με διαταγή από την Αθήνα.

Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Βεγγάζη Σταύρος Βενιζέλος μετατέθηκε στην Αυστραλία.

Στο αρχείο

Η υπόθεση σε ό,τι αφορά στο ΥΠΕΞ και τις ευθύνες του, μπήκε ήδη στο αρχείο. Μετά απ΄ όλα αυτά, μαντέψτε που κατέληξε το πόρισμα της ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ, όπου έχουν κατατεθεί όλα όσα διαβάσατε:

«Δεν προκύπτει οποιουδήποτε βαθμού και εύρους πειθαρχική ευθύνη σε βάρος οποιουδήποτε στελέχους υπηρετούντος στο ΓΕΕΘΑ ή σε έτερο Γενικό Επιτελείο».

Μένει να διαπιστώσουμε αν το «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δκαιοσύνη» θα επιβεβαιωθεί τουλάχιστον στην περίπτωση της Λιβύης

Πηγή: datajournalists.co.uk

• Από το «μάθημα των Ιμίων» στην αποθέωση του… outsourcing και στις Ένοπλες Δυνάμεις.
• Σκόπιμη απαξίωση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων την ώρα που όλες οι αμυντικές βιομηχανίες θησαυρίζουν λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.
• Η ΕΑΒ  δεν μπορεί πια να ανταποκριθεί ούτε στον εκσυγχρονισμό των F-16.
• Λεφτά υπάρχουν! 150.000 ευρώ από το Πολεμικό Ναυτικό σε ιδιωτική εταιρεία για να βελτιώσει την εικόνα του στα… μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Του Πάρι Καρβουνόπουλου

 

Την νύχτα των Ιμίων, αξιωματικοί «έτρεχαν» στη Θράκη για να εξασφαλίσουν ότι ιδιωτική βιομηχανία που είχε εμπλακεί σε «κρίσιμο πρόγραμμα» των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, θα άνοιγε τις εγκαταστάσεις της για να παραδώσει απαραίτητα «υλικά» για τις αποστολές υποβρυχίων του ελληνικού Στόλου. Η εταιρεία ανταποκρίθηκε, αλλά το περιστατικό συμπεριλήφθηκε στα «μαθήματα των Ιμίων». Το «μάθημα» έλεγε ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπορεί να εξαρτώνται από τον ιδιωτικό τομέα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην παραγωγή πυρομαχικών και τη συντήρηση οπλικών συστημάτων, όπου αυτό είναι εφικτό.

Από το «μάθημα των Ιμίων», φθάσαμε τον Μάιο του 2021 να ακούμε τον τότε Α/ΓΕΕΘΑ Κων/νο Φλώρο να συγχαίρει το Πολεμικό Ναυτικό «για τη συνεργασία του με ιδιωτικό φορέα για τη συντήρηση και αναβάθμιση των ελικοπτέρων, τονίζοντας πως «το Πολεμικό Ναυτικό, σε δύσκολους καιρούς, καταφέρνει να αυξάνει τη διαθεσιμότητα των μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων».

Σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις τα ελικόπτερα που συντηρήθηκαν από τον «ιδιωτικό φορέα» παρουσίασαν σοβαρά προβλήματα όπως κατήγγειλε το προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού. Δεν ελήφθη κανένα μέτρο. Στην πρώτη περίπτωση μάλιστα η ευθύνη για τα προβλήματα επιχειρήθηκε να «φορτωθεί» στο πλήρωμα του ελικοπτέρου που πέταξε μετά από την επισκευή του.

Το outsourcing στις Ένοπλες Δυνάμεις, προωθείται ως ιδέα εδώ και χρόνια. Τα τελευταία χρόνια όμως η ιδιωτικοποίηση σημαντικών τομέων της Εθνικής Άμυνας έχει «απογειωθεί». Η παράδοση σημαντικών δομών που έχουν να κάνουν με την Εθνική Άμυνα της χώρας αποτυπώνεται προφανώς πρώτα από όλα στην αμυντική βιομηχανία.

Η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων ήταν το πρώτο φιάσκο των ιδιωτικοποιήσεων. Από κρατική εταιρεία έγινε ιδιωτική με την ελπίδα ότι θα «αναστηθεί». Οι Ισραηλινοί που την αγόρασαν ύστερα από 7 χρόνια εκκαθάρισης, την χρησιμοποίησαν μόνο για πώληση scrap υλικών! Η ΕΛΒΟ κατασκεύαζε οχήματα… Τελικά, φθάσαμε στη διαπραγμάτευση νέας πώλησης της εταιρείας, αυτή τη φορά σε γερμανογαλλικό κονσόρτσιουμ εταιρειών τροχαίου υλικού.

ΕΑΣ: Θα αγοράζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις πυρομαχικά από το εξωτερικό

Η αποτυχία στην ΕΛΒΟ ουδόλως προβλημάτισε τη σημερινή κυβέρνηση που έχει «αποθεώσει» τις ιδιωτικοποιήσεις στην Εθνική Άμυνα και ειδικότερα στην αμυντική βιομηχανία. Τα όσα συμβαίνουν στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα κινούνται στα όρια του σκανδάλου.

Μετά από τις ανακοινώσεις για δημιουργία «πάρκου υπουργείων» στο χώρο όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις των ΕΑΣ Υμηττού, ήρθε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Τιερί Μπρετόν ήρθε στην Ελλάδα τον Μάιο του 2023, επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις των ΕΑΣ, διαβεβαίωσε ότι η ΕΕ θα αναλάβει το κόστος όποιων επισκευών χρειάζονταν σε μηχανήματα και ζήτησε άμεση παραγωγή πυρομαχικών 155 χιλιοστών. Οι αποθήκες όλης της Ευρώπης είχαν ήδη αδειάσει λόγω του πολέμου. Πώς αντέδρασε η ελληνική κυβέρνηση; «Έσπρωξε» τα ΕΑΣ σε μια εμφανώς μη συμφέρουσα συμφωνία με εταιρεία της Σλοβακίας. Οι Σλοβάκοι κερδίζουν και τα ΕΑΣ παίρνουν ψίχουλα.

Η σύμβαση με τη Σλοβάκικη MSM Export προβλέπει κοινοπραξία με τα ΕΑΣ, (ΕΑΣ 51%-MSM 49%) με management από την MSM και πλειοψηφία στο Δ.Σ. της κοινοπραξίας με τρία μέλη και δύο μέλη από τα ΕΑΣ.

Οι Σλοβάκοι αξιοποιώντας εγκαταστάσεις, προσωπικό και τεχνογνωσία ελέγχουν και ωφελούνται από το εργοστάσιο του Λαυρίου, ενώ τα ΕΑΣ απεμπόλησαν τη δυνατότητα που έχουν για παραγωγή μεταλλικών μερών πυρομαχικών (και ειδικότερα του 155mm με τεράστια διεθνή ζήτηση). Όμως η συμφωνία με την MSM δεν είναι το μοναδικό ζήτημα προς εξέταση.

Από τα μέσα του 2023 μέχρι σήμερα έχουν γίνει διαγωνισμοί, οι οποίοι επί της ουσίας εκχωρούν δραστηριότητες των ΕΑΣ σε ιδιώτες και δίνεται πολύ μικρής κλίμακας προτεραιότητα στην ενδυνάμωση της παραγωγής (προμήθεια υλικών κλπ).

Έγινε σωρεία απευθείας αναθέσεων κάτω των 30.000 ευρώ – δεν απαιτείται έγκριση από το Δ.Σ- καθώς και μελέτες που αφορούν τη μετεγκατάσταση τις οποίες χρηματοδότησαν το ΥΠ.ΟΙΚ με το ΤΑΙΠΕΔ και οι οποίες ανέρχονται περί τα 10.000.000 ευρώ.

Ο Γιάννης Σαραντής εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ των ΕΑΣ μίλησε για όλα αυτά τα ζητήματα και λίγες ώρες μετά απολύθηκε! Ο κ. Σαραντής εξήγησε τι θα συμβεί στις Ένοπλες Δυνάμεις αν τα ΕΑΣ «σβήσουν»: Θα αγοράζουν πανάκριβα πυρομαχικά από το εξωτερικό.

Γιάννης Σαράντης: Πρώην εκπρόσωπος των εργαζομένων στα ΕΑΣ

Οι εργαζόμενοι κατά καιρούς έχουν αναφερθεί σε μία σειρά εκχώρησης έργου σε ιδιώτες. Μερικά από αυτά:

• Διαγωνισμός για φύλαξη εγκαταστάσεων με ηλεκτρονικά μέσα (κάμερες κλπ), 4.791.918 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ). Πλην της εγκατάστασης, περιλαμβάνεται και η παρακολούθηση των εγκαταστάσεων μέσω καμερών από ιδιωτική εταιρεία, γεγονός που δεν είναι αποδεκτό για εγκαταστάσεις στρατιωτικής σημασίας. Επίσης ένα μεγάλο μέρος τοποθέτησης καμερών, συναγερμών κλπ αφορά το εργοστάσιο του Υμηττού, το οποίο όμως θα μετεγκατασταθεί και άρα όλες οι εγκαταστάσεις μέσω φύλαξης θα «ξηλωθούν».
• Διαγωνισμός για την απορρύπανση και εξυγίανση του εδάφους του εργοστασίου της Ελευσίνας από υπολείμματα εκρηκτικών υλών 19.600.000 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ). Τη περίοδο 2017-2018 είχε υπάρξει προσφορά για την ίδια εργασία ύψους 1.800.000 ευρώ.
• Βιομηχανική συνεργασία (εργολαβικοί εργαζόμενοι μέσω ΟΝΕΧ) 1.636.605 ευρώ + 2.029.390 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ) για τον Υμηττό, 669.195 ευρώ + 829.801 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ) για το Λαύριο και 527.427 ευρώ + 654.010 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ) για τη Μάνδρα, για σύμβαση διάρκειας ενός έτους (έμμεση ιδιωτικοποίηση).
• Σύμβαση ύψους 1.364.000 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ) για 2 έτη, για υπηρεσίες Λογιστηρίου και διοικητικής υποστήριξης (έμμεση ιδιωτικοποίηση).
• Διαγωνισμός για απογραφή (καταμέτρησης και εκτίμησης παγίων) πάγιου εξοπλισμού εκτός γηπέδων, ακινήτων και μεταφορικών μέσων, ποσού 299.000 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ) για 6 μήνες.
• Διαγωνισμός για την παροχή υπηρεσιών για την βελτιστοποίηση – ελαχιστοποίηση του κόστους δαπανών για τα Ε.Α.Σ. και την υλοποίηση αυτών ύψους 295.000 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ), διάρκειας 2 ετών.
• Διαγωνισμός για τη παροχή συμβούλων νομικού περιεχομένου, σχετικά με τις δυνατότητες και εναλλακτικές αξιοποίησης ακίνητων Ε.Α.Σ., ύψους 200.000 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ), διάρκειας 6 μηνών.

ΕΑΒ: Απαξίωση που ανοίγει δρόμο σε ιδιώτες

Η απαξίωση της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας είναι συγκλονιστική. Μία εταιρεία που θα μπορούσε να έχει πελάτες από όλα τα Βαλκάνια και από πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, εμφανίζεται αδύναμη να ανταποκριθεί ακόμη και στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16. Μέχρι πριν από ένα χρόνο το πρόγραμμα παρουσίαζε ελάχιστη καθυστέρηση. Η ΕΑΒ ήταν μόλις ένα αεροσκάφος πίσω σε σχέση με το σχεδιασμό. Σήμερα και μετά από την αλλαγή διοίκησης από τον Νίκο Δένδια το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ελληνικών F-16 βρίσκεται επτά αεροσκάφη πίσω, γεγονός που σημαίνει χρονική καθυστέρηση ενός έτους. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το τεχνικό προσωπικό εγκαταλείπει λόγω χαμηλών μισθών (800 – 900 ευρώ) την εταιρία. Ιδιωτικές εταιρείες τους απορροφούν με ευκολία. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση δεν κάνει απολύτως τίποτα για να διορθώσει το πρόβλημα ενώ η νέα διοίκηση τριπλασίασε τις δικές της αμοιβές και ταυτόχρονα προσπαθεί να πείσει ότι το UAV ΑΡΧΥΤΑΣ πετάει…

Από την πλευρά τους οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση αφήνει σκοπίμως τα προβλήματα να διαιωνίζονται καθώς έτσι διευκολύνεται η είσοδος των ιδιωτών.

Νίκος Καπίρης: Πρόεδρος Εργαζομένων ΕΑΒ

Το Μέγαρο Μαξίμου έχει πλήρη εικόνα για το τι συμβαίνει στην ΕΑΒ. Ο πρόεδρος των εργαζομένων στην ΕΑΒ Νίκος Καπίρης έχει ενημερώσει λεπτομερώς με επιστολή του.

Αρκούν κάποια αποσπάσματα της ενημέρωσης που έχει ο πρωθυπουργός για να καταλάβει κάποιος τι συμβαίνει:

«…Η αφαίρεση έργου από την ΕΑΒ κατά τα τελευταία 2,5 χρόνια και η προώθησή του σε φορείς συντήρησης του εξωτερικού, έχει εγείρει ερωτήματα για τη σκοπιμότητα και την αποτελεσματικότητα αυτών των ενεργειών. Οι διατιθέμενες πληροφορίες, τόσο όσον αφορά στο οικονομικό σκέλος, όσο και στο ποιοτικό, αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο και αναρωτιόμαστε εάν τα σχετικά στοιχεία έχουν περιέλθει στην αντίληψή σας, ή σας τα έχουν αποκρύψει επιμελώς.

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχει ανατεθεί η επικείμενη συντήρηση ενός εκ των VIP αεροσκαφών με τα οποία μετακινήστε και ο ίδιος, στην ελβετική εταιρεία Jet Aviation. Αναφερόμαστε στο Gulfstream G-V. Παρόλο που ο συγκεκριμένος τύπος αεροσκάφους και για λόγους που δεν γνωρίζουμε, δεν συντηρήθηκε ποτέ στην ΕΑΒ και άρα η κρατική εταιρεία δεν έχει αναπτύξει δυνατότητα ανάληψης του σχετικού έργου, θα παραθέσουμε ως συγκριτικό παράδειγμα κόστους, δύο απλούς αριθμούς:

• Κόστος εργατοώρας ΕΑΒ: 68 ευρώ.                                                                                                         
• Κόστος εργατοώρας Jet Aviation: 192 ευρώ.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, θεωρούμε πως αξίζει να αναφερθούμε για αρχή στα οικονομικά και μετά να περάσουμε και στην ποιότητα των φορέων του εξωτερικού, που εκθειάστηκαν με περίσσιο πάθος από συγκεκριμένα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, ενώ την ίδια στιγμή κατηγορούσαν την κρατική ΕΑΒ, ως υπαίτια για την «πολύχρονη ομηρία εγκλωβισμένων πτητικών μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων». Τα ίδια ΜΜΕ, «κατασκεύασαν» πριν λίγο καιρό μία ανύπαρκτη απόδοση ενός εκ των δύο μεταγωγικών C-130, τα οποία παραμένουν στην Πορτογαλική OGMA τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτό που στην πραγματικότητα παραδόθηκε, ήταν το υπό σειριακό αριθμό 948 και ήταν από την ΕΑΒ».

Στο αναλυτικό ενημερωτικό που έστειλαν στο Μαξίμου οι εργαζόμενοι γίνεται λόγος για «σκάνδαλα ιδιωτών εργολάβων» που έχουν μπει ήδη στην ΕΑΒ. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Εκσυγχρονισμός F-16

 

«Με την υπογραφή της συμφωνίας για την αναβάθμιση των Ελληνικών F-16 στο επίπεδο block 70, ξεκίνησε και η διαμόρφωση των παραγωγικών χώρων, καθώς και οι απαραίτητες εκπαιδεύσεις του εμπλεκόμενου τεχνικού προσωπικού. Σε αυτό προστέθηκε δίχως να υπάρξει κάποια ενημέρωση και προσωπικό της εν λόγω εταιρίας, απουσία κάποιας νόμιμης σύμβασης. Ακουγόταν πως ρόλος τους θα ήταν η ανάληψη του management στο πρόγραμμα αναβάθμισης. Δηλαδή, η ΕΑΒ είχε κάνει τις διαπραγματεύσεις και τη συμφωνία με τους εταίρους, εντόπισε τις αδυναμίες, τις διόρθωσε, προετοίμασε τις εγκαταστάσεις, εκπαιδεύτηκε και μετά ήρθε η Apella για να εκπαιδευτεί δωρεάν, από εκείνους στους οποίους θα ασκούσε οργάνωση και διοίκηση. Ενώ λοιπόν αυτοπροσκλήθηκαν προκειμένου να συνδράμουν στο Viper, «τρύπωσαν» παράλληλα και στο κατασκευαστικό πρόγραμμα των F16, όπου η ΕΑΒ αποτελεί παγκόσμιο αποκλειστικό συμπαραγωγό της LM, για το Aft Section του μαχητικού. Απαίτησαν με θράσος να εκπαιδευτούν τσάμπα και σε αυτό το πρόγραμμα, χωρίς να δοθούν για άλλη μία φορά εξηγήσεις. Το είδος των τεχνικών, απόστρατοι της ΠΑ και λίγοι συνταξιούχοι της ΕΑΒ. Σταδιακά όμως και αφού οι υπερήλικες τα βρήκαν δύσκολα, αύξησαν τον αριθμό των «εκπαιδευόμενων» με προσλήψεις ατόμων νεαρής ηλικίας. Συνέχισαν έτσι να πληθαίνουν σε όλα τα επίπεδα, αποτολμώντας πρόσφατα ακόμα και τον παραγκωνισμό του έμπειρου προσωπικού της ΕΑΒ, στο κρίσιμο πόστο του ποιοτικού ελέγχου, των υπό αναβάθμιση αεροσκαφών. Μπροστά σε αυτά τα αίσχη, τα στελέχη και η διοίκηση της ΕΑΒ έκαναν πως δεν γνωρίζουν τίποτα, ενώ οι Αμερικάνοι απόρησαν με τις «αδικαιολόγητες» αντιδράσεις, δηλώνοντας πως εδώ είμαστε αφεντικά και εν ολίγοις όλοι μία παρέα! Παρέα βέβαια μόνο στα λόγια. Ούτε στο έργο, ούτε στην ανάληψη ευθυνών, ούτε στην πρόκληση ζημιών, ούτε στη χρηματική αποζημίωση…».

Συντήρηση C-130

«Στις 4 Μαΐου 2022, η τότε διοίκηση της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας, αποφάσισε την απευθείας ανάθεση έργου συντήρησης έως τεσσάρων μεταγωγικών αεροσκαφών C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας, προς την Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρία Aerospace Management & Support, (AMS AERO, ΙΚΕ), με αμφίβολα έως σήμερα αποτελέσματα και οφέλη για την εργοδότρια, αλλά και βάσιμες υποψίες για την άσκοπη κατασπατάληση δημοσίου χρήματος.

Για αρχή, η εν λόγω εργολάβος προέκυψε ως μοναδική προτεινόμενη (;) για την ανάληψη του συγκεκριμένου κρίσιμου για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έργου. Ουδείς λοιπόν γνώριζε, το πως αυτή η εργοδοσία είχε ως μοναδικό υποκείμενο τη συγκεκριμένη επιχείρηση. Με αυτά ως δεδομένα, ελήφθη μία οριακά πλειοψηφική απόφαση, (4-3), για την ανάληψη της συντήρησης 2+2 αεροσκαφών από την συγκεκριμένη εταιρία, μέσω μιας σύμβασης που υπεγράφη τελικά στις 3/6/2022. Ταυτόχρονα, η ίδια σύσταση ΔΣ της 3^ης Ιουνίου 2022, προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, αλλά και να ικανοποιήσει ετεροχρονισμένα τις απαιτήσεις του νόμου 4412/2016, αποφάσισε να προχωρήσει στην άμεση προκήρυξη διαγωνιστικής διαδικασίας, για την ανάθεση του έργου της εργοστασιακής συντήρησης των υπολοίπων ενταγμένων αεροσκαφών C-130H/B. Και σε αυτή την περίπτωση εργολαβίας όμως, οι ζυμώσεις είχαν ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα…». Στο τέλος του ενημερωτικού αναφέρεται:

«Δεν θελήσαμε να επεκταθούμε σε σκάνδαλα λοιπών απευθείας αναθέσεων, ή στις πριμοδοτήσεις και τις ευνοϊκές μεταχειρίσεις ατόμων μέσω κομματικής προώθησης. Ακόμα και στην περίπτωση προσώπων που υπηρετούν στο Ελληνικό κοινοβούλιο… Αυτά θα έθιγαν απευθείας την κυβέρνηση και δεν είναι αυτό που επιζητούμε. Σε καμία περίπτωση, δεν θα θέλαμε να θεωρήσετε πως αυτή η επιστολή έχει αντιπολιτευτικό χαρακτήρα. Κάθε άλλο. Σας ενημερώνουμε για αυτά που συμβαίνουν και ζητάμε τη στήριξή σας».

Λεφτά υπάρχουν: Χιλιάδες ευρώ για προώθηση στο… Instagram!

Η «εισβολή» ιδιωτών στις Ένοπλες Δυνάμεις έχει και τις…γραφικές της διαστάσεις. Είναι γνωστό το τεράστιο πρόβλημα παραιτήσεων που αντιμετωπίζει το Πολεμικό Ναυτικό. Γνωστές και οι αιτίες, με πρώτη τους εξευτελιστικούς μισθούς που λαμβάνει το προσωπικό. Η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού θεώρησε ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι να βελτιώσει την εικόνα του. Όχι εξασφαλίζοντας καλύτερες αποδοχές στο προσωπικό, αλλά «ρετουσάροντας» την εικόνα του στα…μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό το «έργο» θα το αναθέσει σε ιδιωτική εταιρεία έναντι του ποσού των 150.000 ευρώ! Η εταιρία μάλιστα ζήτησε να χρησιμοποιήσει για την «καμπάνια» υπαξιωματικό του ΠΝ την οποία η ηγεσία του ΓΕΝ ήθελε να καλέσει σε απολογία για την «τολμηρή» της παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι πληροφορίες λένε ότι η επιθυμία της εταιρείας αποδεικνύεται ισχυρότερη από την άποψη της ηγεσίας του ΓΕΝ.

Πηγή: datajournalists.co.uk

• Γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη αδυναμία στην έγκαιρη μεταφορά ασθενών και τραυματιών από νησιά του Αιγαίου.
• Που είναι τα ελικόπτερα που έχουν αγοραστεί και πληρωθεί με πολλά δισ. από τους φορολογούμενους.
• Το ελληνικό έλλειμμα στις αεροδιακομιδές και στην έρευνα-διάσωση αφήνει χώρο στην Τουρκία.
• Πόσο κοστίζουν οι καθυστερήσεις στις αεροδιακομιδές στο δημόσιο ταμείο; Ένα εκατομμύριο ευρώ η κάθε ώρα καθυστέρησης.
• Τα εικονικά ελικοδρόμια στα νοσοκομεία.
• Πόσο επηρέασε η «βύθιση» του Στεφανοβικείου τις επιχειρησιακές δυνατότητες στις αεροδιακομιδές ασθενών και τραυματιών.

 

Του Πάρι Καρβουνόπουλου

Στις 27 Οκτωβρίου, ένας νέος άνθρωπος χάθηκε τελείως άδικα. Μόλις 22 ετών ο νεαρός υπέστη ανακοπή καρδιάς στη Νάξο, ένα από τα πλέον τουριστικά νησιά του Αιγαίου που δεν συγκαταλέγεται στην κατηγορία των «ακριτικών». Σε απόσταση αναπνοής η Σύρος, όπου θεωρητικά τουλάχιστον υπάρχει το πιο οργανωμένο νοσοκομείο των Κυκλάδων. Εκεί υπήρχε μόνιμα και ένα ελικόπτερο των Ενόπλων Δυνάμεων. Όπως αποδείχτηκε στην περίπτωση του 22χρονου κι αυτό… θεωρητικά υπήρχε. Από τις 14 Αυγούστου το ελικόπτερο NH-90 της Αεροπορίας Στρατού είχε αποσυρθεί.

Περίπου τρεις εβδομάδες πριν η βάση της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού βυθιστεί από τα νερά της λίμνης Κάρλα και της κακοκαιρίας Daniel. Η εξαφάνιση της βάσης, ελικοπτέρων που στάθμευαν εκεί αλλά κυρίως η απώλεια πολύ κρίσιμου τεχνικού εξοπλισμού για συντηρήσεις ελικοπτέρων, ήταν το τελειωτικό χτύπημα στο έτσι κι αλλιώς σαθρό σύστημα εναέριων διακομιδών από τα νησιά του Αιγαίου. Το ελικόπτερο δεν επέστρεψε ποτέ στη Σύρο και αυτό ίσως να έκρινε την τύχη ενός νέου ανθρώπου. Αναφερόμαστε στον 22χρονο, που αναμένοντας ένα ελικόπτερο στην τουριστική Νάξο, υπέστη και δεύτερη ανακοπή.

Τις κρίσιμες ώρες που παιζόταν η ζωή του, ένα ελικόπτερο AW-109 TREKKER από αυτά που το Ίδρυμα Νιάρχου έχει δωρίσει, βρισκόταν στον αέρα. Ούτε Super Puma, ούτε NH-90, ούτε Chinook. Το ένα από τα δύο AW-109 TREKKER, βρισκόταν σε αποστολή στην Άνδρο. Επέστρεψε στην Ελευσίνα και μετά δόθηκε εντολή για απογείωση, αρχικά για να παραλάβει μία Γερμανίδα από την Τήνο και μετά τον νεαρό από την Νάξο. Όταν το ελικόπτερο προσγειώθηκε για να τον παραλάβει είχαν χαθεί ήδη πολλές ώρες. Το ελικόπτερο προσγειώθηκε στην Ελευσίνα, απ΄ όπου ασθενοφόρο τον παρέλαβε για να τον μεταφέρει στον Ευαγγελισμό. Πριν φθάσει στο νοσοκομείο, υπέστη την τρίτη και μοιραία ανακοπή… Το πρόβλημα στην καρδιά του προκλήθηκε από ίωση που προκάλεσε μυοκαρδίτιδα, λένε οι πληροφορίες.

Αυτό ήταν το πιο πρόσφατο τραγικό περιστατικό άδικου θανάτου στο Αιγαίο. Δεν ήταν το πρώτο και δυστυχώς αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση δεν θα είναι και το τελευταίο.

Εύλογο το ερώτημα που προκύπτει: αν όλα αυτά συμβαίνουν στην τουριστική και όχι τόσο απομακρυσμένη Νάξο, τι γίνεται στα νησιά που βρίσκονται μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια;

Ο δήμαρχος της Σύμης Λευτέρης Παπακαλοδούκας περιγράφει τον μεγαλύτερο φόβο των κατοίκων του νησιού και αναφέρει την απόλυτη γύμνια του ελληνικού κράτους όχι μόνο στον αέρα με τα άφαντα ελικόπτερα, αλλά και στη θάλασσα με σκάφη του Λιμενικού που μπορούν να ταξιδέψουν μέχρι ….5 μποφόρ!

Δήμαρχος Σύμης Λευτέρης Παπακαλοδούκας: Ο φόβος των νησιωτών 

Στα χαρτιά η χώρα διαθέτει δύο κέντρα αεροδιακομιδών. Το ένα στη Σύρο, όπου όπως προαναφέραμε από τις 14 Αυγούστου, δεν υπάρχει ελικόπτερο και όπως όλα δείχνουν μετά από την καταστροφή στο Στεφανοβίκειο (Διαβάστε την έρευνα των DT: Στεφανοβίκειο: Πώς φθάσαμε στον «Τιτανικό» των Ενόπλων Δυνάμεων ), δεν θα υπάρξει για πολύ καιρό ακόμη. Η δεύτερη είναι στο Άκτιο και μαντέψτε: βρίσκεται ακόμη σε λειτουργία όχι με κάποια από τα πανάκριβα εναέρια μέσα που έχουν πληρώσει οι Έλληνες φορολογούμενοι (ελικόπτερα Super Puma ή ΝΗ-90 για παράδειγμα», αλλά με δύο αεροσκάφη  Beechcraft King Air 350C το 2021, δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Τα αεροσκάφη έχουν τη δυνατότητα αεροδιακομιδής δύο ασθενών, ενώ διαθέτουν ειδικό μηχανισμό ανύψωσης των φορείων. Επιπλέον, τα αεροσκάφη περιλαμβάνουν υποδομή μεταφοράς θερμοκοιτίδας για τη διακομιδή νεογνών.

Τα Beechcraft King Air 350 ανήκουν στην 356 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών «Ηρακλής», η οποία εδρεύει στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας.

Υπάρχει όμως κι άλλος παραλογισμός, που έχει να κάνει με το τι λεφτά πληρώνουμε για τις αεροδιακομιδές αλλά και για τις πολύωρες καθυστερήσεις τους.

Ο μέσος όρος μιας πτήσης έχει προσδιοριστεί στα 20.000 ευρώ. Πολλές από αυτές θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Για παράδειγμα οι μεταφορές νεογνών που έχουν ανάγκη θερμοκοιτίδας. Μία ώρα πτήσης κοστίζει 20.000 ευρώ όταν το κόστος μίας θερμοκοιτίδας είναι μόλις 5.000 ευρώ. Ποτέ κανένας δεν εξήγησε γιατί δεν φροντίσαμε να αγοράσουμε τις απαραίτητες θερμοκοιτίδες για το νοσοκομείο Ρόδου για παράδειγμα και προτιμήσαμε όλες οι περιπτώσεις νεογνών να μεταφέρονται με ελικόπτερα στην Κρήτη. Όταν είχαμε ελικόπτερα. Τα χρήματα που θα εξοικονομούσαμε θα ήταν πολλά και θα μπορούσαν να διατεθούν σε περισσότερο ιατρικό προσωπικό για τα νησιά μας.

Αντί γι΄ αυτά τα απλά, η σημερινή κυβέρνηση έκανε ανακοινώσεις για τη δημιουργία …έξι βάσεων αεροδιακομιδών. Στην Πολεμική Αεροπορία κρυφογελάνε, αφού για να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο χρειάζεται κόσμος -8 πληρώματα για κάθε βάση τουλάχιστον- που δεν υπάρχει και ελικόπτερα που σίγουρα δεν υπάρχουν. Αυτή τη στιγμή πετάνε …δύο Super Puma και το ένα από αυτά πολύ σύντομα θα πρέπει να περάσει από μεγάλη συντήρηση. Το δεύτερο που βρίσκεται στη Ρόδο, το «ταλαιπωρούν» και το φορτώνουν αχρείαστες ώρες πτήσης για να συμμετέχει σε …αεροπορικές επιδείξεις στην Αθήνα. Το έφεραν λίγα 24ωρα πριν χτυπήσει ο Daniel στη Θεσσαλία, όχι για να το έχουν σε ετοιμότητα για την καταστροφή που αναμενόταν αλλά για να πετάξει στο… Athens Flying Week. Δεύτερη φορά το έφεραν από τη Ρόδο για να πετάξει στην αεροπορική επίδειξη που έγινε στον Φλοίσβο, για την Εορτή της Πολεμικής Αεροπορίας.

Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο προκύπτει ανάγκη για 3.500 αεροδιακομιδές, με το κόστος τους να υπολογίζεται περίπου στα 70.000.000 ευρώ. Ακόμη κι όταν είναι εφικτό να γίνουν όμως, οι καθυστερήσεις που προκύπτουν προσθέτουν σημαντικό κόστος. Σύμφωνα με μελέτες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του Ευρωπαίκού Οργανισμού Υγείας, για κάθε ώρα καθυστέρησης, προστίθεται στο σύστημα υγείας κόστος 1.000.000 ευρώ. Δυστυχώς οι καθυστερήσεις είναι πάντα δεδομένες, αφού όλοι οι ασθενείς και οι τραυματίες προσγειώνονται στην Ελευσίνα και από εκεί πρέπει με ασθενοφόρο να μεταφερθούν σε νοσοκομεία των Αθηνών, τα οποία όπως λέει ο Παναγιώτης Παπανικολάου, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας στα χαρτιά έχουν …ελικοδρόμια. Αλλά μόνο στα χαρτιά.

Παναγιώτης Παπανικολάου: Γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών

Το χειρότερο είναι ότι η κατάσταση τους τελευταίους μήνες έχει επιδεινωθεί δραματικά και οι καθυστερήσεις στις κλήσεις νησιωτών για ελικόπτερο είναι σχεδόν μάταιες.

Υποτίθεται ότι το μεγάλο βάρος των αεροδιακομιδών στο Αιγαίο θα έπρεπε να το έχουν ελικόπτερα όπως τα Super Puma. Υπάρχουν μόνο δύο που μπορούν να πετάξουν. Τα προβλήματα με τη συντήρηση τους είναι τελικά ανυπέρβλητα; Το θέμα του «κενού» στις αεροδιακομιδές έχει να κάνει πρωτίστως με τις ανθρώπινες ζωές, αλλά και με τα εθνικά θέματα. Αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Ο Απόστρατος Αξιωματικός της ΠΑ Παναγιώτης Κουρής, ο οποίος έχει τεράστια εμπειρία από συμβάσεις εξοπλισμών εξηγεί.

Ο απόστρατος αξιωματικός Πολεμικής Αεροπορίας Παναγιώτης Κουρής για τα Super Puma

 

Η λύση του προβλήματος δεν είναι και τόσο πολύπλοκη. Όταν έχουν σπαταληθεί τόσα δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς αμφιβόλου χρησιμότητας και αναγκαιότητας, προκαλεί καχύποπτα ερωτήματα η απροθυμία ή η αδυναμία του ελληνικού κράτους να κάνει τα απλά που χρειάζονται για να αισθάνονται στοιχειωδώς ασφαλείς οι κάτοικοι των νησιών του Αιγαίου.

Παναγιώτης Παπανικολάου: Γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών

Ο δήμαρχος Σύμης επικεντρώνει στην εξαφάνιση των ελικοπτέρων Super Puma και προτείνει μια εναλλακτική λύση. Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να τον ακούνε στην Αθήνα.

Ο Δήμαρχος Σύμης Λευτέρης Παπακαλοδούκας

Ως γνωστόν στην Ελλάδα υπάρχουν πάντα κάποιοι που φαίνεται ότι βλέπουν σε κάθε κρίση μία ευκαιρία. Αυτό φαίνεται ότι συμβαίνει και με την υπόθεση των ελικοπτέρων που έχουμε «χρυσοπληρώσει» αλλά δεν πετάνε, γιατί κάποιοι «ξέχασαν» ή δεν φρόντισαν να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη συντήρηση τους. Κάπως έτσι φθάσαμε στις τραγικές διαθεσιμότητες των… δύο ελικοπτέρων. Υπάρχει λύση; Πάντα υπάρχουν λύσεις ,αλλά στην Ελλάδα για κάποιους λόγους, επιλέγονται πάντα οι πιο ακριβές και σίγουρα οι αχρείαστες.

Έτσι για την υπόθεση της συντήρησης-αναβάθμισης 10 ελικοπτέρων Super Puma, κυκλοφορεί πρόταση κόστους 120 εκατομμυρίων ευρώ. Άγνωστο γιατί όμως προωθείται η «λύση» αγοράς νέων ελικοπτέρων – 14 Α139 από την Ιταλία – με το κόστος να φθάνει μαζί με την εκπαίδευση των πληρωμάτων και πακέτο συντήρησης τα 500 εκατομμύρια. Εκτός από τη μεγάλη διαφορά κόστους, υπάρχει ένα ερώτημα που κάθε λογικός άνθρωπος θέτει: πόσους διαφορετικούς τύπους ελικοπτέρων μπορεί να συντηρήσει μία χώρα όπως η Ελλάδα; Κάθε τύπος ελικοπτέρου απαιτεί διαφορετική εκπαίδευση, διαφορετικά ανταλλακτικά και συντήρηση. Χώρες πολύ πιο ισχυρές οικονομικά από την Ελλάδα, διαθέτουν έναν -το πολύ δύο- τύπους εναέριων μέσων για τις αποστολές αεροδιακομιδών-μεταφορών ασθενών.

Η Ελλάδα διαθέτει αυτή τη στιγμή έξι (6) διαφορετικούς τύπους ελικοπτέρων.

Πηγή: datajournalists.co.uk

•  Η Ελλάδα διαθέτει πολλά αλλά γηρασμένα πυροσβεστικά αεροσκάφη
•  Γιατί δεν φρόντισε η κυβέρνηση για αγορά νέων;
•  Η χαμένη ευκαιρία από την Ιαπωνία
•  Οι ανεξήγητες μεταθέσεις κρίσιμου τεχνικού προσωπικού, έμπειρου στη συντήρηση πυροσβεστικών αεροσκαφών

Του Πάρι Καρβουνόπουλου

Η πτήση με πυροσβεστικό αεροσκάφος Canadair, πολλές φορές  έχει μεγαλύτερο ρίσκο ακόμη και από τις πτήσεις με μαχητικό αεροσκάφος. Τα ξεπερασμένης τεχνολογίας «γέρικα» αεροσκάφη, πρέπει να «βουτάνε» μέσα σε δύσβατες χαράδρες για να σβήσουν τις φωτιές. Αυτό αρκετές φορές αποδεικνύεται μοιραίο. Όπως μοιραία ήταν και η πτήση του Canadair (CL-215) στην Κάρυστο…

Κάθε χρόνο, σε κάθε μεγάλη φωτιά, όλοι κοιτάνε προς τον ουρανό. Στην Ελλάδα για κάποιο ανεξήγητο ρόλο έχουμε συνδέσει την κατάσβεση των πυρκαγιών αποκλειστικά με τα εναέρια μέσα. Αν και όλοι οι ειδικοί έχουν εξηγήσει ότι τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης είναι πραγματικά χρήσιμα στην αρχή μιας φωτιάς, κάθε φορά που καιγόμαστε, η συζήτηση περιορίζεται στο πόσα πυροσβεστικά αεροσκάφη έχουμε. Έχουμε πολλά σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. 17 Canadair πλέον μετά από την απώλεια του CL-215 στην Κάρυστο. Ικανοποιητικός αριθμός, αν όλα ήταν πάντα διαθέσιμα. Δεν είναι σχεδόν ποτέ…

Αν και φέτος η ΕΑΒ είχε ολοκληρώσει εγκαίρως τις εργασίες συντήρησης των αεροσκαφών που είχε αναλάβει να συντηρήσει, οι βλάβες που παρουσιάζουν τα γέρικα αεροσκάφη -πάνω από 40 έτη έχουν «γράψει»- κρατούν πολλά από αυτά καθηλωμένα. Οι τεχνικοί της Πολεμικής Αεροπορίας είναι οι πρώτοι ήρωες της υπόθεσης αεροπυρόσβεση.

Τα δύσκολα καλοκαίρια, όπως το φετινό, καλούνται να εργάζονται με ταχύτητες Formula 1, προκειμένου να αποδίδονται σε πτήση όσο το δυνατόν περισσότερα πυροσβεστικά αεροσκάφη. Ήρωες επίσης οι χειριστές που καλούνται να κουμαντάρουν το Canadair με τα συρματόσχοινα. Κι όμως για πολλά χρόνια, όταν τα κομματικά πάθη ήταν πολύ πιο έντονα απ΄ ότι σήμερα, η μετάθεση στα πυροσβεστικά αεροσκάφη ήταν η «τιμωρία» για τους μη αρεστούς ιπτάμενους και μηχανικούς.

Ακόμη και σήμερα όμως φαίνεται ότι αυτά τα πάθη δεν έχουν τελειώσει οριστικά. Λίγες ώρες πριν τη συντριβή του πυροσβεστικού αεροσκάφους στην Κάρυστο, έγινε γνωστό ότι έμπειροι μηχανικοί αεροσκαφών CL-415 μετατίθενται άνευ λόγου και αιτίας, Περισσότεροι από 10 μηχανοσυνθέτες απομακρύνονται από την 113ΠΜ όπου σταθμεύουν τα πυροσβεστικά Canadair CL-415!

Φεύγουν πάνω από δέκα μηχανοσυνθέτες από την 113ΠΜ (CL-415), αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό και έρχεται μόλις ένας και αυτός αφού πρώτα υπηρέτησε σε παραμεθόριο νησί; Οι ανεξήγητες απομακρύνσεις «χρεώνονται» στο στρατιωτικό γραφείο του ΥΕΘΑ.

Αυτές οι μετακινήσεις είναι δεδομένο ότι προκαλούν «αναταράξεις» στο σύστημα υποστήριξης των πυροσβεστικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας. Όταν έμπειρα στελέχη σε αυτόν τον τομέα μετατίθενται, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν επιπτώσεις.

Ποια «καινούργια αεροσκάφη» έταξε ο πρωθυπουργός

Ώρες πριν από την τραγωδία με το CL-215 στην Κάρυστο, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε επισκεφθεί την Ελευσίνα όπου σταθμεύουν πυροσβεστικά αεροσκάφη. Αναγνώρισε τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πιλότοι λόγω παλαιότητας των αεροσκαφών και τους υποσχέθηκε ότι «σύντομα θα έχουμε νέα αεροσκάφη». Από που;

Νέα αεροσκάφη Canadair δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην αγορά. Η κατασκευάστρια εταιρεία Canadair σταμάτησε την παραγωγή των αεροσκαφών το 2015. Τα δικαιώματα κατασκευής έχουν αγοραστεί από την Viking Air, η οποία όμως για να ξεκινήσει νέα γραμμή παραγωγής, περιμένει να συγκεντρώσει παραγγελίες για τουλάχιστον 25 αεροσκάφη. Ακόμη και αν βάζαμε υπογραφές αύριο το πρωί, αεροπλάνο θα δούμε μετά από 3 χρόνια το νωρίτερο. Ποια νέα αεροπλάνα λοιπόν;

Η πρόταση από την Ιαπωνία

Υπήρχε μία σοβαρή πρόταση για ανανέωση του στόλου των πυροσβεστικών αεροσκαφών, την οποία όμως η σημερινή κυβέρνηση αγνόησε. Άγνωστο γιατί.

Το 2017 ο τότε επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών Αντιναύαρχος ε.α Κυριάκος Κυριακίδης επισκέφθηκε το Τόκιο. Οι Ιάπωνες του έδειξαν το αμφίβιο αεροσκάφος βραχείας από-προσγείωσης (Short Take-Off and Landing  – STOL) ShinMaywa US-2, το οποίο σχεδιάστηκε αρχικά ως αεροσκάφος Έρευνας & Διάσωσης (SAR – Search & Rescue).

Οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν αυτό το αεροσκάφος στο ναυτικό τους από το 2007, για επιχειρήσεις έρευνας-διάσωσης. Υπάρχει όμως και «έκδοση» πυροσβεστικού αεροσκάφους με μία και μόνο τροποποίηση: η μία δεξαμενή καυσίμου αντικαθίσταται με δεξαμενή νερού, χωρητικότητας 15 τόνων, χωρισμένη σε οκτώ (8) τμήματα και διαθέτει οκτώ αντίστοιχες θύρες ρίψης νερού.

Η τροποποίηση αυτή έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της μέγιστης εμβέλειας του αεροσκάφους της αρχικής έκδοσης SAR, από τα 4.600 χλμ, στα 2.300 χλμ. Το αεροσκάφος διαθέτει τέσσερις ελικοστρόβιλους (turboprop) κινητήρες Rolls-Royce AE 2100J ισχύος 4,592 ίππων έκαστος.

Σε σχέση με τα Canadair αλλά και τα ρωσικά Beriev, η ShinMaywa προβάλλει τα δύο κύρια χαρακτηριστικά που υπερτερούν:

•Δεξαμενή χωρητικότητας 15 τόνων (τα Canadair CL-415 διαθέτουν δεξαμενή 5,5 τόνων, ενώ τα ρωσικά Beriev Βε-200 δεξαμενή χωρητικότητας 12 τόνων.

•Από-προσνήωση σε υδάτινη επιφάνεια με ιδιαίτερα μεγάλο ύψος κυματισμού : Απογείωση με κυματισμό 2,8 μ, προσγείωση με κυματισμό 3.1 μ. (αντίστοιχα ύψη κυματισμού για τα Canadair CL-415: 0,7μ. και για τα Beriev Be-200: 1,2 μ.).

Το αεροπλάνο μας έκανε, αλλά είχαμε το γνωστό πρόβλημα. Δεν είχαμε λεφτά.

Το 2018 που οι Ιάπωνες ήρθαν στην Ελλάδα για να επισκεφθούν την ΕΑΒ και την 112 ΠΜ στην Ελευσίνα, ο επικεφαλής της ΓΔΑΕΕ είχε ένα σχέδιο που έβαζε στο παιχνίδι τους Ευρωπαίους. Το παρουσίασε στον ομόλογό του της Κυβέρνησης της Ιαπωνίας κ. Yoshiyuki Suzuki, ο οποίος δεν είχε καμία αντίρρηση.

Το σχέδιο προέβλεπε οι Ευρωπαίοι να αγοράσουν ή να ενοικιάσουν 8 έως 12 αεροσκάφη, σε πρώτη φάση. Η Ελλάδα θα μπορούσε να επωφεληθεί απ΄ αυτό με την μόνιμη στάθμευση έως έξι αεροσκαφών σε ελληνική βάση, όχι απαραίτητα στην Ελευσίνα. Υπήρχε σκέψη τα αεροσκάφη να χρησιμοποιούνται το χειμώνα για έρευνα και διάσωση και το καλοκαίρι για πυρόσβεση.

Οι Ιάπωνες ήταν πολύ θετικοί να συνεργαστούν με την Ελλάδα, λόγω της μεγάλης εμπειρίας που υπάρχει στην κατάσβεση πυρκαγιών. Θα ήταν μεγάλη διαφήμιση για το αεροσκάφος τους.

Οι συζητήσεις προχωρούσαν πολύ καλά και τον Ιούλιο του 2018, το Bloomberg έγραφε:

“Η Ιαπωνία θα ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα για την πώληση διασωστικών της αεροσκαφών US-2 σε μία συμφωνία που θα σηματοδοτήσει την πρώτη πώληση αμυντικού εξοπλισμού της χώρας”, αναφέρει η εφημερίδα «Nikkei» επικαλούμενη ανώνυμες πηγές.

Η Ελλάδα έχει εκφράσει ενδιαφέρον για την αγορά αμφίβιων αεροσκαφών της ιαπωνικής βιομηχανίας ShinMaywa, κόστους περίπου 10 δισ. γιεν το καθένα, για να αντικαταστήσει τα δεκάδες παλιά πυροσβεστικά της αεροσκάφη, αναφέρει η εφημερίδα. Τα συγκεκριμένα ιαπωνικά αεροσκάφη θα εξοπλιστούν με δεξαμενές νερού πριν πωληθούν στην Ελλάδα.

Όμως η πρόταση που φαινόταν ότι θα είχε τύχη, για άγνωστους λόγους, δεν προχώρησε μετά από το 2019.

Πηγή: datajournalists.co.uk

Οι σκιές για τα μυστικά κονδύλια των υπηρεσιών παρακολουθήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων. Ποιος δίνει τις εντολές των στόχων και ποιος τους ελέγχει; Ένα ανεξερεύνητο μυστήριο

Τι προέκυψε από την έρευνα με λίγα λόγια:

• Λίγες εβδομάδες μετά την αποκάλυψη της παρακολούθησης Ανδρουλάκη και κυριολεκτικά στη σκιά του σκανδάλου, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ εγκαινίασε τον ειδικό «Κόμβο Πληροφοριών Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων».
• Με αυτόν τον τρόπο κατ’ ουσίαν παρέκαμψε την ΕΥΠ και απέκτησε ολοκληρωμένο δικό του σύστημα παρακολουθήσεων. Για ποιο λόγο προέκυψε άραγε αυτή η ανάγκη;
• Οι «κοριοί» των Ενόπλων Δυνάμεων, του Λιμενικού και της Αστυνομίας όχι μόνο υπάρχουν και χρησιμοποιούνται, αλλά δεν υπόκεινται σε κανέναν έλεγχο.
• Με νόμο του 1953 δίνεται η άδεια των παρακολουθήσεων και ουδείς γνωρίζει (ούτε οι νομικοί σύμβουλοι του υπουργείου Εθνικής Άμυνας) αν τηρείται ο νόμος.
• Σκηνικό χάους επικρατεί και με τους «πληροφοριοδότες» και τα χρήματα που λαμβάνουν. Ίσως τελικά η ΕΥΠ να είναι το μικρότερο πρόβλημα σε σχέση με άλλα…

του Πάρι Καρβουνόπουλου

Ο σύμβουλος του υπουργού διάβαζε με μεγάλο προβληματισμό την «αναφορά πληροφοριών» που του είχαν προωθήσει. «Πληροφορίες» που προέρχονταν από «ακροάσεις ένστολου κοριού», αλλά και από πληροφοριοδότες αμφιβόλου αξιοπιστίας. Ο προβληματισμός του συμβούλου ήταν διπλός: έπρεπε να παρουσιάσει στον υπουργό του αυτές τις πληροφορίες που έκαναν λόγο για «εθνική απειλή» χωρίς να υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις; Το δεύτερο σκέλος τους προβληματισμού του ήταν «πόσο κόστισαν αυτές οι πληροφορίες» που πληρώθηκαν από τα περιβόητα «μυστικά κονδύλια»;

Η ιστορία δεν είναι φανταστική και δεν έχει συμβεί μόνο μία φορά σε έναν «σύμβουλο υπουργού». Ένας απ΄ αυτούς ο Δημοσθένης Μπακόπουλος, με θητεία στα υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Ναυτιλίας μιλά στους Data Journalists για όσα ο ίδιος έζησε και γνωρίζει για τον «σκοτεινό κόσμο» των «ένστολων κοριών»!

Παρακολουθήσεις δεν κάνει μόνο η ΕΥΠ και οι «ιδιώτες» που τους τελευταίους μήνες απασχολούν την έρευνα και την επικαιρότητα. Υπάρχουν κι άλλοι «κοριοί» τους οποίους η κρατική μηχανή μπορεί να χρησιμοποιήσει. Κοριοί που επί της ουσίας δεν υπόκεινται σε κανένα έλεγχο και η χρήση τους δεν διέπεται από κανένα θεσμικό πλαίσιο! Για αυτό είναι ίσως και η πιο επικίνδυνη κατηγορία «κοριών».

Ο Δημοσθένης Μπακόπουλος είναι δικηγόρος. Από τον Μάρτιο του 2008 έως τον Οκτώβριο του 2009 υπηρετούσε στο γραφείο του νομικού συμβούλου του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας και στην συνέχεια έως τον Ιούνιο του 2012 υπήρξε νομικός σύμβουλος του Γραφείου Υπουργού Εθνικής Άμυνας. Από το 2015 έως το 2017 ήταν σύμβουλος του υπουργού Ναυτιλίας που έχει στην ευθύνη του το Λιμενικό. Είναι Λέκτορας στη Σχολή Ικάρων. Κοινό σημείο των υπουργείων Άμυνας και Ναυτιλίας στα οποία υπηρέτησε είναι ότι διαθέτουν και τα δύο δικούς τους «κοριούς». Κι αν στο ΥΠΕΘΑ υπάρχει μυστικοπάθεια για το θέμα των «τεχνολογικών δυνατοτήτων παρακολούθησης» που διαθέτει, στο υπουργείο Ναυτιλίας, ο «σούπερ κοριός» του Λιμενικού συχνά έχει διαφημιστεί μετά από επιτυχημένες επιχειρήσεις. Το ίδιο ισχύει και για τον «σούπερ κοριό» της Ελληνικής Αστυνομίας. Στο ΥΠΕΘΑ οι «δυνατότητες συλλογής πληροφοριών» περιγράφονται στη δομή της Διακλαδικής Διεύθυνσης Στρατιωτικών Πληροφοριών.

Το ενδιαφέρον στην προσέγγιση του Δημοσθένη Μπακόπουλου για τη λειτουργία των «ένστολων κοριών» είναι ότι τους συνδέει άμεσα με τα περιβόητα «μυστικά κονδύλια» που υπάρχουν στα υπουργεία που έχουν υπό τον «έλεγχο» τους συστήματα παρακολούθησης. Ή που νομίζουν ότι ελέγχουν, όπως λέει.

«Ξέρετε με βάση ποιον νόμο μπορούν οι Αρχηγοί της Αστυνομίας και του Λιμενικού να διαχειρίζονται μυστικά κονδύλια για «πληροφορίες εθνικής ασφάλειας»;  Είναι ο νόμος του 1953! Τότε που το κράτος κυνηγούσε τον «εσωτερικό εχθρό», μετά από τον Εμφύλιο Πόλεμο. Από το 1953, πόσες κυβερνήσεις πέρασαν; Ποιες απ΄ όλες αυτές άλλαξαν αυτό το νόμο; Μόνο ο Κοτζιάς πήγε να αλλάξει την κατάσταση με τα μυστικά κονδύλια και αποπέμφθηκε», λέει ο Δημοσθένης Μπακόπουλος.

Πώς συνδέονται οι παρακολουθήσεις από τους «ένστολους κοριούς» και τα μυστικά κονδύλια; Έχοντας ζήσει την πραγματικότητα μέσα σε δύο υπουργεία που είχαν και μυστικά κονδύλια και «πληροφορίες από συστήματα παρακολούθησης», ο Δημοσθένης Μπακόπουλος περιγράφει:

«Τι είναι τα μυστικά κονδύλια; Μία τριμελής επιτροπή που αποτελείται από αξιωματικούς που παίρνουν διαταγές και έχουν υπηρεσιακή υποχρέωση να τις εκτελέσουν, βεβαιώνουν ότι δαπάνες που εκταμιεύει ο  κάθε Αρχηγός για συλλογή πληροφοριών, είναι νόμιμες. Είναι ίσως το πιο γρήγορο δεκαχίλιαρο στην Ελλάδα. Γρηγορότερο από τις αναλήψεις στο ATM! Έθεσα πολλές φορές το ερώτημα: έχει ελεγχθεί ποτέ αν αυτά τα χρήματα πηγαίνουν εκεί που μας λένε; Είναι δυνατόν να μας αρκεί ότι μια τριμελής επιτροπή που αποτελείται από χαμηλόβαθμους Αξιωματικούς βεβαιώνει, ας πούμε, ότι μια κυρία μας έδωσε μια πληροφορία για το που κρύβεται κάποιος καταζητούμενος; Ακόμη χειρότερα όταν έχουμε να κάνουμε με θέματα Εθνικής Ασφάλειας. Μπορούμε έτσι απλά να δεχόμαστε την πληροφορία οποιασδήποτε άγνωστης πηγής ότι επίκειται «τουρκική ενέργεια» και να καλούμαστε να αποφασίσουμε αν θα θέσουμε σε επιφυλακή τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας; Κι όλα αυτά επειδή σε ένα χαρτί αναφέρεται ότι κάποια κυρία, συνάντησε κάποιον που έτυχε να ξέρει κάποιον άλλον, ο οποίος με κάποιο τρόπο είχε σχέση με το περιβάλλον κάποιου Τούρκου στρατηγού και έτσι μάθαμε ότι ίσως να γίνει τουρκική ενέργεια»; Τα γεγονότα δεν είναι φανταστικά, έχουν συμβεί.

Μαζί με τους πληροφοριοδότες λειτουργούν και οι «ένστολοι κοριοί». Πώς λειτουργούν; Ποιους παρακολουθούν; Ποιος τους ελέγχει; Ποιοι θα λογοδοτήσουν σε ποιον, αν κάτι αποδειχτεί ότι έγινε παράνομα; Το θέμα είναι τεράστιο, όπως επισημαίνει ο Δημοσθένης Μπακόπουλος :

«Αυτή τη στιγμή έχουμε σε εξέλιξη μία προκαταρκτική εξέταση η οποία αφορά στο πώς γίνονται οι παρακολουθήσεις. Ασχολούμαστε με τις παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ για τις οποίες έστω σε θεωρητικό επίπεδο υπάρχει ένα θεσμικό πλαίσιο. Τηρείται ή δεν τηρείται, μας αρέσει ή όχι, πάντως υπάρχει. Μπορεί κάποιος να μας πει ποιο είναι το θεσμικό πλαίσιο με βάση το οποίο λειτουργούν τα «μηχανήματα» που διαθέτει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ή το υπουργείο Ναυτιλίας, όπου απλά ο Αρχηγός του Λιμενικού μπορεί να δώσει εντολή για την παρακολούθηση ενός τηλεφώνου; Δηλαδή, αναθέτει σε έναν υφιστάμενό του που πρέπει να εκτελέσει την εντολή του, μια παρακολούθηση η οποία επί της ουσίας δεν έχει εγκριθεί μέσα από ένα θεσμικό πλαίσιο που θα διασφαλίζει ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να γίνει.

Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα: που καταλήγουν οι «ηχογραφήσεις»; Το ρωτώ, γιατί μπορώ να πω δημόσια αλλά δεν θα αποκαλύψω ονόματα, γιατί έχουν να κάνουν με τη δικηγορική μου ιδιότητα, έχω μιλήσει με ανθρώπους που είχαν πέσει θύματα τέτοιας παρακολούθησης.

Επίσης υπάρχει ένα ακόμη ερώτημα: ποιοι πούλησαν αυτά τα μηχανήματα, πώς τα πούλησαν στην Ελλάδα; Όπως πουλήθηκαν προφανώς και σε ιδιώτες. Σε ό,τι αφορά όμως σε κρατικές υπηρεσίες, ποιος τα έχει πιστοποιήσει και τα έχει αδειοδοτήσει; Είναι καταγεγραμμένα σε κάποιο Εθνικό Μητρώο»;

Ο Δημοσθένης Μπακόπουλος δεν είναι κατά της χρήσης των συστημάτων παρακολούθησης ως αντι-εγκληματικό εργαλείο. Αντιθέτως:

«Εγώ πρώτος λέω ότι τέτοια συστήματα παρακολούθησης είναι όντως εργαλεία αντεγκληματικής πολιτικής για να μπορείς να παρακολουθείς τους βαρόνους του εγκλήματος, αυτός που ξεπλένουν χρήματα, αυτούς που πουλάνε ναρκωτικά. Δεν μπορεί όμως αυτή η ιστορία να εμπλέκεται με άσχετα πράγματα και να διαπλέκεται με τον τρόπο που διακινείται το κρατικό χρήμα μέσα από τα μυστικά κονδύλια. Είναι δύο παράλληλα προβλήματα που καμία κυβέρνηση οποιασδήποτε ιδεολογίας δεν είχε το θάρρος να ακουμπήσει. Λόγω δουλειάς έχω βρεθεί στο σημείο εκείνο που άνοιγα το πρωί το πληροφοριακό δελτίο και έλεγε ότι κάποια κυρία συναντήθηκε με μια «πηγή» που το προηγούμενο βράδυ τα έπινε με τον στρατηγό τον Τούρκο και πληροφορήθηκε ότι θα εισβάλουν οι Τούρκοι. Χαριτολογώ αλλά δεν απέχει πολύ η πραγματικότητα την οποία έπρεπε να διαχειριστώ. Τι να πεις στον υπουργό; Ότι πρέπει να τεθεί η χώρα σε κόκκινο συναγερμό από μία πληροφορία που πληρώθηκε κάποιες χιλιάδες ευρώ και η αξιοπιστία της είναι μηδενική; Το θέμα λοιπόν είναι να μη μετατρέψουμε την Εθνική Άμυνα και Ασφάλεια σε κάτι άλλο που εξυπηρετεί οποιουσδήποτε άλλους σκοπούς εκτός από την Εθνική Άμυνα και Ασφάλεια».

Ποια είναι η λύση;

«Μία σοβαρή, αξιόπιστη υπηρεσία που θα αναλαμβάνει με σαφές θεσμικό πλαίσιο τις παρακολουθήσεις που πρέπει να γίνονται. Είναι δυνατόν στην Ελλάδα, η κάθε υπηρεσία να έχει δικά της μηχανήματα παρακολούθησης; Εκτός από τη σπατάλη χρημάτων είναι και αναποτελεσματικό. Ας αναβαθμίσουν την ΕΥΠ αφού λύσουν τα πολλά προβλήματα που σέρνει από το παρελθόν, ας δημιουργήσουν μια «μπετόν» διαδικασία για τις παρακολουθήσεις στην οποία θα έχει πιο ουσιαστικό ρόλο το υπουργείο Δικαιοσύνης κι ας αφήσουμε τις πατέντες του να έχει ο καθένας τον δικό του κοριό», λέει ο Δημοσθένης Μπακόπουλος.

«Ευχαρίστως να ενημερώσω τον κ. Ντογιάκο»

Ο δικηγόρος Δημοσθένης Μπακόπουλος δηλώνει ότι με μεγάλη του ευχαρίστηση θα ενημέρωνε τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρο Ντογιάκο για όλα αυτά: «Έχω συναντηθεί πολλές φορές ως δικηγόρος υπερασπιστής με τον κ. Ντογιάκο.  Κατέχει τη νομική επιστήμη και τον Ποινικό Κώδικα. Πολύ ευχαρίστως να καταθέσω όσα γνωρίζω και σας είπα. Ας με καλέσει και θα σπεύσω να τον ενημερώσω για όλα όσα ξέρω και έζησα», λέει και καταλήγει:

«Υπάρχουν όντως θέματα που τα προσωπικά δεδομένα υποχωρούν, γιατί πράγματι εξυπηρετείται η άμυνα και η ασφάλεια μιας χώρας αλλά υπάρχουν ζητήματα όταν σηκώνουμε τους τόνους για την άμυνα και την ασφάλεια, γιατί θέλουμε να εξυπηρετηθούν άλλες σκοπιμότητες. Στην Ελλάδα η κοινωνία έχει εισπράξει ότι πιο συχνά συμβαίνει το δεύτερο και επειδή δεν έχει τρόπους να το αντιπαλέψει, για αυτό το λόγο έχει βάλει απλά την πλάτη της στον τοίχο.

Με συγχωρείτε, αλλά αυτή η κοινωνία είναι μία κοινωνία που ζει σε καθεστώς ανελευθερίας και αυτό είναι εμπόδιο στην πρόοδο. Να ξεκαθαρίσουμε τι είναι η Εθνική Άμυνα και Ασφάλεια. Δεν είναι πολύ δύσκολο. Η επιστήμη τα έχει ορίσει».

Ενισχυτικά όσων ανέφερε στους Data Journalists ο κ. Μπακόπουλος, είναι όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες. Η «Διακλαδική Υπηρεσία Πληροφοριών», ακόμη και η ΕΥΠ φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετές για να καλύψουν τις «ανάγκες πληροφοριών» που έχει η «νεότευκτη Διοίκηση Ειδικού Πολέμου» του ΓΕΕΘΑ. Γι΄ αυτό την ίδια περίοδο που το σκάνδαλο των υποκλοπών φούντωνε στην Ελλάδα με την αποκάλυψη της παρακολούθησης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη, ο Α/ΓΕΕΘΑ Κώστας Φλώρος εγκαινίασε τον νέο «Κόμβο Πληροφοριών Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων» (Intelligence Fusion Cell – IFC), «με τον οποίο ενισχύονται οι δυνατότητες της νεότευκτης Διοίκησης Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) του ΓΕΕΘΑ σε όλο το εύρος της αποστολής της». Η τελετή έγινε στις 19 Σεπτεμβρίου, κυριολεκτικά στη σκιά του σκανδάλου των υποκλοπών.

Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ αναφέρθηκε τότε «στην συμβολή του νέου Κόμβου Πληροφοριών Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων στην αναζήτηση, στην συλλογή, στην επεξεργασία και στην διανομή πληροφοριών καθώς και στην επιχειρησιακή εκμετάλλευσή τους. Τόνισε επίσης ότι ο νέος Κόμβος Πληροφοριών αποτελεί πλέον οργανικό τμήμα της ΔΕΠ, ενώ οι νέες εγκαταστάσεις του με τον αναβαθμισμένο εξοπλισμό και τις υψηλές προδιαγραφές ασφαλείας, ενισχύουν την αποστολή αυτής και των υπαγόμενων σε αυτή Μονάδων της».
Να δούμε πρώτα απ΄ όλα τι είναι αυτή η περίφημη «Διοίκηση Ειδικού Πολέμου»;

Ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ Στρατηγός Κωνσταντίνος Γκίνης είναι αξιοσέβαστο πρόσωπο στις Ένοπλες Δυνάμεις και η άποψη του δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί. Έχει υπηρετήσει σε εξαιρετικά κρίσιμες θέσεις όχι μόνο εντός συνόρων αλλά και εκτός. Σε θέσεις άκρως διαβαθμισμένες στο ΝΑΤΟ.  Δεν «μασάει τα λόγια του» όταν ερωτάται για την Διοίκηση Ειδικού Πολέμου και την χρησιμότητα της.

«Προβλήθηκε ως η απόλυτη λύση για τα προβλήματα στο χώρο του Αιγαίου. Έχω σοβαρότατες επιφυλάξεις τόσο για τη δομή, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο θα χρησιμοποιηθούν αυτές οι δυνάμεις. Νομίζω ότι η Διοίκηση Ειδικού Πολέμου, όπως είναι δομημένη δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ρόλο του Στρατού Ξηράς. Όποιος σκέφτεται κάτι τέτοιο, κάνει τεράστιο λάθος», αναφέρει με έκδηλο προβληματισμό.

Με απλά λόγια οι Ειδικές Δυνάμεις αυτονομήθηκαν πλήρως από την άνοιξη του 2021. Τώρα αποκτούν και τη δική τους «μυστική υπηρεσία», τον ΚΟΜΒΟ, ο οποίος σύμφωνα με όσα έχει δηλώσει ο Α/ΓΕΕΘΑ στελεχώνεται «με εξειδικευμένο προσωπικό τόσο από τις Ένοπλες Δυνάμεις όσο και από την ΕΛΑΣ, το ΛΣ/ΕΛ.ΑΚΤ και την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ), προσδίδοντας σε αυτόν όχι μόνο διακλαδικό αλλά και διυπηρεσιακό χαρακτήρα».

Ποιο ακριβώς «κενό πληροφοριών» θα καλύψει ο ΚΟΜΒΟΣ που δεν κάλυπτε έως τώρα η ΕΥΠ; Ποιους θα μπορεί να παρακολουθεί και με την έγκριση τίνος; Θα αναφέρεται απ’ ευθείας στον Α/ΓΕΕΘΑ, δηλαδή ούτε καν στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ. Σε τι χρειαζόταν ένας ακόμη «κοριός με στολή»; Είναι όλα αυτά φυσιολογικά;

Η συγκέντρωση τόσων δυνάμεων και δυνατοτήτων σε ένα πρόσωπο θα έπρεπε να προκαλεί τουλάχιστον σκεπτικισμό. Η έρευνα συνεχίζεται…

Πηγή: datajournalists.co.uk