• Η συγκλονιστική κατάθεση του Γενικού Πρόξενου της Ελλάδας στη Βεγγάζη, Σταύρου Βενιζέλου, που ανατρέπει τα έως τώρα δεδομένα.
•  Τα «σκοτεινά σημεία» και οι ανακρίβειες του ΥΠΕΘΑ και του ΓΕΕΘΑ για κρίσιμες αποφάσεις που ελήφθησαν και αποδείχτηκαν καταστροφικές.
• Ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος για να γίνει η αποστολή θανάτου στη Λιβύη.
• Γιατί αγνοήθηκαν οι προειδοποιήσεις που είχαν γίνει για τους κινδύνους της αποστολής.
• Ποιοι ήταν οι έξι επιβαίνοντες στο φορτηγάκι που έπεσε πάνω στο λεωφορείο της ελληνικής αποστολής.
• Τα SMS που αποκαλύπτουν πόσο πολύ πιέστηκαν τα μέλη της αποστολής να αναχωρήσουν για τη Λιβύη.

Του Πάρι Καρβουνόπουλου

Η αποστολή θανάτου στη Λιβύη όπου πέντε άνθρωποι, τρεις στρατιωτικοί και δύο πολίτες, έχασαν τη ζωή τους, σημάδεψε τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι η αποστολή με τους περισσότερους νεκρούς σε περίοδο ειρήνης και το χειρότερο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι χάθηκαν εξαιτίας εγκληματικής αμέλειας, προχειρότητας και ανευθυνότητας.

Μέσω των καταθέσεων που έχουν δώσει για την ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ, στρατιωτικοί και διπλωμάτες, θα ξετυλίξουμε όλη την αλήθεια για την αποστολή στη Λιβύη και θα αναδείξουμε όσα δεν μας έχουν πει ή μας τα έχουν πει διαφορετικά από ό,τι έγιναν. Μέσω του περιεχομένου των καταθέσεων θα απαντηθούν όλα τα ερωτήματα:

1.  Ποιος αποφάσισε την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη;

Σύμφωνα με όσα κατέθεσε ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Βεγγάζη Σταύρος Βενιζέλος:

«Την Τετάρτη 13/9/23 αποφασίστηκε από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη, κατόπιν σχετικής του επιστολής προς τον Πρόεδρο της Λιβύης».

2. Γιατί αποφασίστηκε η αποστολή;

Από την κατάθεση Συνταγματάρχη προκύπτει:

«Την Τρίτη το βράδυ (σ.σ. 12 Σεπτεμβρίου 2023), υπήρξε πληροφορία ότι η Τουρκία έστειλε ανθρωπιστική βοήθεια και προσωπικό άνω των 150 στελεχών, στην Ανατολική Λιβύη με 3 αεροσκάφη. Την Τετάρτη υπήρξαν πολιτικές ζυμώσεις, σε υψηλό επίπεδο και την Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2023 το πρωί, λάβαμε εντολή επανεκκίνησης, ώστε να κάνουμε ό,τι ήταν εφικτό».

Συνεπώς η βιασύνη με την οποία αποφασίστηκε η αποστολή και ακόμη χειρότερα, η βιασύνη στο σχεδιασμό της, αποδίδεται στην αγωνία να δείξουμε ότι «παρακολουθούμε τις κινήσεις της Τουρκίας».

Αυτό προκύπτει και από την κατάθεση ιατρού στην ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ που περιγράφει ότι στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας πριν από την αναχώρηση «ο Αντιστράτηγος Διευθυντής Ειδικών Επιχειρήσεων συγκέντρωσε όλους και ουσιαστικά μας είπε ότι δεν ξέρουμε ακριβώς που θα πάμε, δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα κάνουμε, αλλά πάνω απ΄ όλα προέχει η τιμή και η ελληνική σημαία».

Ο κ. Χούπης στις επόμενες κρίσεις έγινε Α/ΓΕΕΘΑ.

3. Υπήρξαν προειδοποιήσεις για τους κινδύνους της αποστολής;

Οι προειδοποιήσεις ήταν σαφέστατες καθώς η εκτίμηση κινδύνου που έγινε από στρατιωτικούς των Ειδικών Δυνάμεων ανέφερε:

«Τα οδικά ταξίδια εντός Λιβύης παραμένουν εξαιρετικά επικίνδυνα. Εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος να εμπλακούν σε κρούσματα τοπικής βίας μεταξύ ένοπλων ομάδων. Υπάρχει επίσης υψηλός κίνδυνος κλοπής αυτοκινήτων, ληστείας και πρόσκρουσης σε μη εκραγμένα πυρομαχικά εκτός δρόμου. Ο παραλιακός δρόμος μεταξύ Zawiyah και Τρίπολης παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο. Τα τροχαία ατυχήματα είναι συχνά και οδηγούν συχνά σε θανάτους. Όλα τα χερσαία σύνορα προς τη Λιβύη μπορούν να κλείσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα».

Η ελληνική αποστολή χρησιμοποίησε ακόμη χειρότερο δρόμο, απ΄αυτόν στον οποίο αναφέρονται οι στρατιωτικοί που έκαναν την εκτίμηση κινδύνου.

4. Γιατί τόση πίεση να γίνει άμεσα η αποστολή και τι επιπτώσεις είχε στην προετοιμασία;

Η βιασύνη αποδίδεται πλέον σε λόγους επικοινωνίας και μόνο. Η πληροφορία ότι οι Τούρκοι πήγαν στη Λιβύη οδήγησε σε εσφαλμένες αποφάσεις. Η αποστολή οργανώθηκε όπως-όπως, αφού το κυρίαρχο ζητούμενο ήταν να βγουν οι φωτογραφίες με την ελληνική αποστολή και τη σημαία. Οι φωτογραφίες βγήκαν πριν η αποστολή αναχωρήσει από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας.  Η τραγωδία είναι ότι η σημαία επέτρεψε στην Ελλάδα πάνω σε φέρετρα.

Πόσο μεγάλη ήταν η πίεση του προσωπικού να αναχωρήσει άμεσα για την Λιβύη, προκύπτει και από το γεγονός, ότι τα διαβατήρια των στρατιωτικών που είχαν επιλεγεί -άγνωστο με ποια κριτήρια- για την αποστολή, διακινήθηκαν μέσω της εφαρμογής Viber. Υπήρξε πρόβλημα με στρατιωτικούς που δεν είχαν διαβατήριο σε ισχύ και πιέστηκαν να το ανανεώσουν εντός ωρών.

Μερικά από τα μηνύματα που αντάλλαξαν τα μέλη της αποστολής μέσω Viber.

Είναι ενδεικτικό επίσης ότι το άοπλο τμήμα Ειδικών Δυνάμεων που θα πήγαινε στη Λιβύη, δεν γνώριζε ότι θα συνοδεύσει υγειονομικό τμήμα, ούτε πόσα άτομα θα ήταν. Γι΄ αυτό και τα «υλικά» που πήραν μαζί τους δεν έφταναν, ούτε για τα μισά μέλη της 19 μελούς αποστολής.

Ενδεικτικά του χάους και της προχειρότητας που επικράτησε λόγω της αφόρητης πίεσης που ασκήθηκε από ψηλά για άμεση αναχώρηση της αποστολής, είναι και τα μηνύματα που αντάλλαξαν μέλη της αποστολής με τον επικεφαλής Συνταγματάρχη, Θεοφάνη Δημάκο.

5. Γιατί άλλαξε την τελευταία στιγμή το αεροδρόμιο προσγείωσης;

Στην κατάθεσή του, ο τότε Διευθυντής Α΄ Κλάδου Υποστράτηγος, Προκόπιος Μαυραγάνης, λέει:

«Αρχικά, ο Γενικός Πρόξενος κ. Σταύρος Βενιζέλος, ανέφερε ότι το αεροδρόμιο προσγείωσης θα είναι το αεροδρόμιο Αλ Αμπράκ, το οποίο απέχει από τη Ντέρνα περί τα 72 χιλιόμετρα. Εν συνεχεία και κατόπιν σχετικής ενημέρωσης από τον Γενικό Πρόξενο της Ελληνικής Πρεσβείας στην Τρίπολη της Λιβύης, προς τον κ. Βενιζέλο, το ΕΘΚΕΠΙΧ, του ΓΕΕΘΑ ενημερώθηκε ότι το αεροδρόμιο της Αλ Αμπράκ είναι κλειστό λόγω καθίζησης και ότι ως αεροδρόμιο μετάβασης καθορίστηκε αυτό της Βεγγάζης που απέχει 290 χλμ.».

Μόνο που ο Επιτετραμμένος της Πρεσβείας της Ελλάδας στην Τρίπολη λέει στη δική του κατάθεση:

«Οι αρμόδιες λιβυκές αρχές της Τρίπολης μας ενημέρωσαν ότι δεν ήταν δυνατή η προσγείωση αεροσκαφών στο αεροδρόμιο Αλ Αμπράκ, λόγω υπερκορεσμού και έδωσαν ως εναλλακτικό αεροδρόμιο, το αεροδρόμιο της Βεγγάζης».

Ποια είναι η αλήθεια;

Σύμφωνα με τους χάρτες και τη φωτογραφία που δημοσιεύουμε το αεροδρόμιο Αλ Αμπράκ λειτουργούσε κανονικά! Στους χάρτες από το flight radar φαίνεται ότι την ίδια ώρα που το ελληνικό C-130 βρισκόταν στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης, ιταλικό μεταγωγικό είχε προσγειωθεί στο Αλ Αμπράκ.Στον χάρτη φαίνονται το ελληνικό C-130 στην Βεγγάζη και το ιταλικό στο Αλ Αμπράκ.

Στη φωτογραφία από τον Guardian, μέλη της γαλλικής αποστολής στο αεροδρόμιο Αλ Αμπράκ, λίγες ώρες πριν από την άφιξη της δικής μας αποστολής που όμως έγινε στη Βεγγάζη. Άρα το αεροδρόμιο είχε πρόβλημα υπερκορεσμού το οποίο θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με το να γίνει η αποστολή μας λίγα 24ωρα μετά.

Πόσο σημαντική ήταν η αλλαγή του αεροδρομίου για την ασφάλεια του προσωπικού; Αρκεί να δείτε στο χάρτη, πόσο απέχει το αρχικό αεροδρόμιο που είχε επιλεγεί για την προσγείωση του ελληνικού C-130 και πόσο απέχει αυτό της Βεγγάζης.

Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες από τις καταθέσεις 

Στην ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ κατέθεσαν όλοι οι επιζώντες στρατιωτικοί, διπλωμάτες, αλλά και Έλληνες που ζουν στην Λιβύη. Κατέθεσαν και όσοι είχαν ευθύνη για τον σχεδιασμό της επιχείρησης.

Ο τότε Επικεφαλής του Α΄ Κλάδου (Επιχειρήσεις) Προκόπης Μαυραγάνης δηλώνει στην κατάθεση του στην ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ:

«Κατά την άποψη μου, το ΓΕΕΘΑ σχεδίασε και εκτέλεσε την αερομεταφορά με απόλυτα ικανοποιητικό τρόπο, ελέγχοντας και καλύπτοντας την κάθε λεπτομέρεια, χωρίς κενά ασφαλείας. Το αυτό ισχύει και για μένα στο κομμάτι που μου αναλογούσε, δηλαδή στον συντονισμό ενεργειών για την αερομεταφορά του προσωπικού και των μέσων των ΕΔ και την επικοινωνία με το ΥΠΕΞ. Δεν υπήρξε καμία πρόκληση ασφαλείας και είχαν ληφθεί όλα τα απαιτούμενα μέτρα σε συντονισμό με το ΥΠΕΞ. Το ατυχές συμβάν αποδίδεται κατηγορηματικά σε τροχαίο δυστύχημα το οποίο οφείλεται στην μεγάλη ταχύτητα και στην πλημμελή τήρηση των κανόνων οδικής συμπεριφοράς του οδηγού του SUV που προσέκρουσε στο λεωφορείο».

Κι αφού όπως λέει όλα έγιναν άψογα, πώς θρηνούμε 5 νεκρούς; Επίσης, δεν γίνεται καμία αναφορά στη σαφή προειδοποίηση που υπήρχε σε σχέση με την εκτίμηση κινδύνου της αποστολής, όπου γινόταν σαφέστατη επισήμανση του κινδύνου τροχαίου δυστυχήματος.

Έτσι κι αλλιώς, οι καταθέσεις μελών της αποστολής που έζησαν τον εφιάλτη, ανατρέπουν την πεποίθηση των υψηλών κλιμακίων του ΓΕΕΘΑ ότι «όλα έγιναν καλά».

Από τα αποσπάσματα που δημοσιεύουμε, αναδεικνύεται η απόλυτη προχειρότητα στην προετοιμασία της αποστολής αλλά και η κόλαση που έζησαν όσοι βρέθηκαν μέσα στο φλεγόμενο λεωφορείο. Επιβεβαιώνουν πλήρως και προσθέτουν νέα σημαντικά στοιχεία σε όσα αναφέρει στην αγωγή που κατέθεσε κατά των υπουργών Εθνικής Άμυνας και ΥΠΕΞ στρατιωτικός που συμμετείχε στην αποστολή, το περιεχόμενο της οποίας έχουν αποκαλύψει οι Data Journalists.

Κατάθεση στρατιωτικού ιατρού

«Δεν γνώριζα όλα τα μέλη της αποστολής που ήταν στο λεωφορείο, δεν είχαμε προλάβει να γνωριστούμε, καθότι η διαδικασία έως εκεί χαρακτηριζόταν από βιασύνη και προχειρότητα. Γνώριζα μόνο τους υπόλοιπους τρεις γιατρούς, τον έναν ήδη από το 401 ΓΣΝΑ που συνυπηρετούμε και τους υπόλοιπους δύο από το αεροδρόμιο. Στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας γνώρισα τις δύο νοσηλεύτριες και τον αρχαιότερο της ομάδας, τον κ. Δημάκο…

…«Η κατάσταση στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης ήταν χαοτική με λόφους σκουπιδιών, τριγύρω χαμάληδες και διάσπαρτους οπλισμένους και μασκοφορεμένους στρατιώτες, οι οποίοι ήταν απειλητικοί και δεν κατάλαβα αν μας φρουρούν ή μας ελέγχουν»…

…«Έχω συμμετάσχει στην ελληνική δύναμη του Αφγανιστάν το 2001, από εκεί γνωρίζω και είχαμε εφαρμόσει ότι η ελληνική σημαία και ο σταυρός είναι προσβλητικά σύμβολα για τις μουσουλμανικές χώρες κι έτσι ακούγοντας τις οδηγίες του διερμηνέα αφαίρεσα τον σταυρό μου και τη σημαία και τα τοποθέτησα στο σακίδιο μου. Ήδη αντιλαμβανόμουν ότι διατρέχαμε κίνδυνο».

…«Κατά την διαδρομή ο άγνωστος σε εμένα και αμφίβολης ποιότητας Λίβυος οδηγός του λεωφορείου άρχισε να οδηγεί με πολύ μεγάλη ταχύτητα και επικίνδυνα. Σε έναν κακής ποιότητας ασφαλτόδρομο διπλής κατεύθυνσης χωρίς διαχωριστικό και με πάρα πολλές ανωμαλίες».

Είναι χαρακτηριστικό ότι άλλος στρατιωτικός ιατρός καταθέτει:

«Αξιοσημείωτο συμβάν είναι ότι μια ώρα περίπου πριν το δυστύχημα, είχε έρθει σε επαφή (σ.σ. το λεωφορείο που τους μετέφερε) με προπορευόμενο όχημα με τον καθρέφτη του οχήματος και το πίσω τμήμα του προπορευόμενου οχήματος, γεγονός που έγινε αντιληπτό και από εμένα και από τον Συνταγματάρχη Δημάκο και απευθείας το επισημάναμε και στον μεταφραστή για να του πει τι κάνει. Με βάση την απάντηση του ήταν εσκεμμένη η κίνηση από τον οδηγό μας γιατί το προπορευόμενο όχημα τον είχε κλείσει».

Ζήτησε ματαίωση της αποστολής;

Τα ερωτήματα που προκύπτουν για τον επικεφαλής της αποστολής Συνταγματάρχη Θεοφάνη Δημάκο είναι εύλογα: Βλέποντας την κατάσταση από τη στιγμή άφιξης της αποστολής και διαπιστώνοντας τις επικίνδυνες συνθήκες μεταφοράς του προσωπικού, γιατί δεν ματαίωσε την αποστολή; Επικοινώνησε με το ΓΕΕΘΑ ή με τον επικεφαλής της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου Δημήτρη Χούπη -σήμερα Α/ΓΕΕΘΑ- για να τον ενημερώσει και να αιτηθεί διακοπή της αποστολής;

Ο ίδιος στην κατάθεση του επιβεβαιώνει ότι επικοινώνησε: «Με την άφιξη μας στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης και αφού μπορέσαμε να ενεργοποιήσουμε το δορυφορικό internet, ενημέρωσα την αίθουσα επιχειρήσεων της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου, όπου είχε συγκροτηθεί ομάδα που παρακολουθούσε την επιχείρηση καθώς και τον Διευθυντή του Α΄Κλάδου ΓΕΕΘΑ».

Εφόσον εξέθεσε την κατάσταση, οι κύριοι Χούπης, Επικεφαλής της ΔΕΠ και Μαυραγάνης Επικεφαλής του Α΄ Κλάδου του συνέστησαν να συνεχίσει την αποστολή;

Από τις μαρτυρίες των στρατιωτικών προκύπτουν σημαντικά στοιχεία και ευθύνες για όσους είχαν αναλάβει τον «σχεδιασμό» της αποστολής και την ασφάλεια της αποστολής. Καταθέτει ένας από τους στρατιωτικούς:

«Σε κάποια σημεία check points, παρατήρησα τεθωρακισμένα οχήματα άλλων αποστολών». Εμείς εμπιστευθήκαμε το δικό μας προσωπικό σε ένα κινέζικο λεωφορείο με έναν κακό οδηγό.

Το χάος και η θανάσιμη σύγκρουση

Άνδρας των Ειδικών Δυνάμεων που πήγαν άοπλοι στη Λιβύη, καταθέτει:

«Από την πρώτη ώρα που άνοιξε η ράμπα στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης, αντικρύσαμε μια εικόνα που όλα ήταν σε μια κατάσταση βιαστική. Γρήγορα να ξεφορτωθούν τα υλικά και τα πράγματα της ανθρωπιστικής βοήθειας, με αποτέλεσμα εμείς να προσπαθούμε να πάρουμε τον γενικό έλεγχο της κατάστασης για να μην χαθούμε κι εμείς οι ίδιοι και να μην χάσουμε υλικά. Υπήρχε προσωπικό οπλισμένο, όχι δικό μας αλλά ντόπιο, με όπλα σε στάση περιπόλου στραμμένα προς εμάς. Απαγορευόταν να κινηθούμε κάπου εκτός του κλοιού».

Η ασφάλεια που υποτίθεται είχε συμφωνηθεί να παρέχουν οι Λίβυοι ήταν ανύπαρκτη, όπως προκύπτει από κατάθεση στρατιωτικού:

«Μετά από τον ανεφοδιασμό μας ξεκίνησε η φάλαγγα και ανά τακτά χρονικά διαστήματα χάναμε τις ασφάλειες, επιταχύνανε και φεύγανε μπροστά με αποτέλεσμα να επιταχύνει και ο οδηγός του λεωφορείου για να τις προλάβει. Βρεθήκαμε σε ένα επικίνδυνο περιστατικό που έκανε προσπέραση μια νταλίκα ενώ ερχόταν αυτοκίνητο από το αντίθετο ρεύμα και βρεθήκαμε νταλίκα, λεωφορείο και αυτοκίνητο σε λωρίδα διπλής κυκλοφορίας, για να προλάβουμε την ασφάλεια».

Η σύγκρουση με το φορτηγάκι 

Από τις καταθέσεις προκύπτουν τα εξής:

«Στις 14:50 ώρα Λιβύης, 15:50 ώρα Ελλάδας έγινε το δυστύχημα στον δήμο Τζαμπάλ Αλ Ακτάρ. Εκείνη την ώρα ήμουν ξύπνιος και είδα σε ανοιχτή στροφή με βάση την κατεύθυνση μας ένα όχημα Toyota μαύρο κινούμενο στην αντίθετη κατεύθυνση με υπερβολική ταχύτητα να βγαίνει εκτός δρόμου να χτυπάει σε μεγάλες πέτρες έξω από το δρόμο και να πετάγεται προς τα πάνω. Στη συνέχεια ο οδηγός φάνηκε να στρίβει προς τα αριστερά για να επανέλθει στο δρόμο και να επιταχύνει για να επανέλθει στο οδόστρωμα. Όταν έπιασαν οι μπροστά ρόδες στην άσφαλτο ήρθε προς τα πάνω μας περνώντας ξυστά από την μπροστινή ασφάλεια. Με το που είδα ότι έρχεται να μας χτυπήσει φώναξα σφιχτείτε και έσκυψα το κεφάλι πίσω από το μπροστινό κάθισμα. Έγινε η σύγκρουση και είδα ότι το λεωφορείο είχε σηκωθεί προς τα πάνω και χτύπησε εκτός δρόμου στα χώματα».

Κόλαση φωτιάς, πανικός και θάνατος 

Όσα ακολούθησαν είναι τραγικά και περιγράφονται στις μαρτυρίες όσων επέβαιναν στο λεωφορείο νεκροφόρα:

«Ακαριαία με την ακινητοποίηση του λεωφορείου εκτός δρόμου άρπαξε και φωτιά. Φώναξα φωτιά, έλυσα τη ζώνη και έβγαλα το μαχαίρι με τον κρυσταλοθραύστη για να σπάσω το τζάμι. Μου πήρε δύο χτυπήματα για να σπάσω το τζάμι και μόλις έσπασε είδα ότι η φλόγα ήταν ήδη στο λεωφορείο και έκαιγε με μανία. Χωρίς να καταλάβω βρέθηκα εκτός λεωφορείου με το ένα πόδι μου εγκλωβισμένο στο παράθυρο».

Ο επικεφαλής της αποστολής περιγράφει:

«Δευτερόλεπτα πριν τη σύγκρουση σηκώθηκα πλάγια από τη θέση μου για να πάρω κάτι από το σακίδιο πλάτης που είχα δίπλα μου κι εκείνη τη στιγμή ένα ίσως δευτερόλεπτο πριν τη σύγκρουση, είδα το όχημα το οποίο ερχόταν πάνω μας. Στη συνέχεια ένιωσα τη σύγκρουση η οποία ήταν σφοδρότατη και ένιωσα τον εαυτό μου να εκσφενδονίζεται από το μπροστά μέρος του λεωφορείου και στη συνέχεια να προσκρούει στο έδαφος αρκετά μέτρα μακριά. Αμέσως μετά γύρισα το κεφάλι μου δεξιά και είδα το λεωφορείο να φλέγεται. Λόγω του τραυματισμού μου στη λεκάνη δεν μπορούσα να κουνηθώ αλλά σύντομα ήρθαν κοντά μου δύο από τα στελέχη του ΕΤΑ και ένας από τη ΜΕΕΔ όπου με τράβηξαν μακριά από το φλεγόμενο λεωφορείο. Κάποια στιγμή κι ενώ βρισκόμουν εκτός του λεωφορείου άκουσα μια όχι μεγάλης έντασης έκρηξη».

Άλλος στρατιωτικός περιγράφει:

«Αντιλήφθηκα μια έκρηξη, φωτιά, καπνούς και πανικό. Στα δεξιά μου κάποιος έσπασε με τα χέρια του και με επίμονη προσπάθεια το πλαϊνό τζάμι. Πήδηξαν δυο άνθρωποι πριν από μένα από το συγκεκριμένο σπασμένο παράθυρο. Είχα ήδη αρχίσει να καίγομαι και να εισπνέω καπνό. Ύστερα από τους δύο πήδηξα κι εγώ από το παράθυρο με κίνηση βουτιάς. Πέφτοντας έσβησε η φωτιά από το χιτώνιό μου, ούρλιαζα για βοήθεια, έπεσα σε χώμα και χτύπησα σε πόδια, γόνατα, ισχία και σε όλο μου το στήθος. Σηκώθηκα άμεσα και κινήθηκα προς τα πίσω μακριά από το λεωφορείο το οποίο καιγόταν πίσω μου. Εκτιμώ ότι σώθηκα για 5 δευτερόλεπτα».

Ποιοι ήταν οι Λίβυοι που έπεσαν πάνω στο λεωφορείο και τα σενάρια

Από την πρώτη στιγμή σενάρια για τρομοκρατική επίθεση κατά της ελληνικής αποστολής άρχισαν να κυκλοφορούν. Κάποιοι ενέπλεξαν και τους Τούρκους που έχουν σημαντική παρουσία στη Λιβύη. Τα σενάρια διαψεύστηκαν κατηγορηματικά και είναι αλήθεια ότι από τις καταθέσεις των στρατιωτικών στην ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ δεν μπορεί υποστηρίξει οποιοσδήποτε κάτι τέτοιο. Σε μία μόνο μαρτυρία στρατιωτικού ιατρού αναφέρεται: «Στέλεχος περιπατητικό που συνομίλησε μαζί μου μου εκμυστηρεύτηκε ότι γίναμε στόχος ότι μας χτύπησαν και ότι πρέπει να κάνουμε γρήγορα».

Ποιοι ήταν οι έξι Λίβυοι που επέβαιναν στο φονικό SUV;

Όλοι μαζί σε μια φωτογραφία. Από αριστερά εκτός του στρατιώτη:

Ο Nahi bin Saud, ο δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης του SUV Muhammad Al- Majabri, ο Youssef Al Dinali , o Al -aid / Belaid Al Tawarghi ,ο Muhammad Al Zlitni και ο Hashim Al Sheikchi/Sharif.

Τι ήταν και τι έκαναν με το SUV; Σύμφωνα με τον Abdul Raouf επικεφαλής της ΜΚΟ Al-Khader Fazaa Youth Bwnghazi το SUV δραστηριοποιούνταν σε club 4×4.

Το κατηγορώ των στρατιωτικών 

Τα όσα καταθέτουν κάποιοι από τους στρατιωτικούς για το πώς εστάλησαν στη Λιβύη είναι συγκλονιστικά. Μερικά μόνο αποσπάσματα από τις καταθέσεις:

«Μέχρι και τώρα που μιλάω, δεν έχω γνώση καμίας διαταγής σχεδιασμού και εκτέλεσης της αποστολής… Όλα έχουν γίνει στο προφορικό και είναι έκδηλη σε εμένα η βιασύνη, η πρεμούρα το να προλάβουμε κάτι, η προχειρότητα, η ασάφεια, η επιπολαιότητα».

«Η αποστολή ξεκάθαρα σε εμένα σήμαινε περισσότερο ένα επικοινωνιακό παιχνίδι που κατέληξε σε φιάσκο, παρά η πραγματική βοήθεια ανθρώπων».

«Θεωρώ ότι υπήρξαν ελλείψεις στον σχεδιασμό -οργάνωση, στις επικοινωνίες και στα θέματα ασφαλείας -μεταφοράς προσωπικού και οχημάτων. Χαρακτηριστικά, δεν υπήρχε σαφής αποστολή καθώς και τόπος εγκατάστασης και δράσης. Το υγειονομικό κινήθηκε μόνο με προφορική διαταγή χωρίς λεπτομέρειες».

«Υπεύθυνο θεωρώ αυτόν που σχεδίασε την αποστολή»

Τελικά ποιος σχεδίασε αυτή την αποστολή; Πώς σχεδιάζεις μια αποστολή που εγγράφως δεν υπάρχει; Όλα έγιναν προφορικά.

Πουθενά δεν υπάρχει η υπογραφή του τότε Α/ΓΕΕΘΑ Κων/νου Φλώρου. Δεν τέθηκε ποτέ θέμα ευθυνών του, αποστρατεύθηκε ως Επίτιμος Α/ ΓΕΕΘΑ και σήμερα απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα στον όμιλο ΑΝΤ1. Συχνά, δε, εμφανίζεται ως αναλυτής στο δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού.

Όπως και ο τότε Επικεφαλής του Α΄ Κλάδου (Επιχειρήσεις) Προκόπης Μαυραγάνης ο οποίος αποστρατεύτηκε κανονικά φέτος.

Ο επικεφαλής της αποστολής Συνταγματάρχης Θεοφάνης Δημάκος, υπηρετεί ακόμη. Θα μπορούσε να είχε ματαιώσει την αποστολή με τόσα θέματα ασφαλείας που είχαν προκύψει. Δεν το έκανε, είτε με δική του απόφαση, είτε με διαταγή από την Αθήνα.

Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Βεγγάζη Σταύρος Βενιζέλος μετατέθηκε στην Αυστραλία.

Στο αρχείο

Η υπόθεση σε ό,τι αφορά στο ΥΠΕΞ και τις ευθύνες του, μπήκε ήδη στο αρχείο. Μετά απ΄ όλα αυτά, μαντέψτε που κατέληξε το πόρισμα της ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ, όπου έχουν κατατεθεί όλα όσα διαβάσατε:

«Δεν προκύπτει οποιουδήποτε βαθμού και εύρους πειθαρχική ευθύνη σε βάρος οποιουδήποτε στελέχους υπηρετούντος στο ΓΕΕΘΑ ή σε έτερο Γενικό Επιτελείο».

Μένει να διαπιστώσουμε αν το «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δκαιοσύνη» θα επιβεβαιωθεί τουλάχιστον στην περίπτωση της Λιβύης

Πηγή: datajournalists.co.uk