Oι καταθέσεις μαρτύρων για τη φωτιά στο Μάτι συνεχίστηκαν και σήμερα στο Εφετείο Αθηνών. Οι μνήμες εκείνων των τραγικών ημερών ζωντανεύουν μέσα στις δικαστικές αίθουσες ανάμεσα σε φωνές που κομπιάζουν, μάτια βουρκωμένα κι ανατριχιαστικές συγκινήσεις. Λες πως δεν μπορεί να είναι αλήθεια, κι όμως είναι. «Καιγόμασταν ολόκληροι, ήταν σα να μας μαγείρευαν, βράζαμε, έλιωνε το δέρμα μας» περιέγραφαν όσοι βίωσαν τον εφιάλτη. Είδαν τους ανθρώπους τους να καίγονται ζωντανοί, να ουρλιάζουν «γιατί;». «Το ένα μου μάτι τρεμοέπαιζε και το υπόλοιπο πρόσωπο έλιωνε. Τα δάχτυλά μου είχαν μπει μέσα και φαινόταν σαν σκελετός το χέρι μου. Τα μαλλιά μου είχαν γίνει ένα με το πρόσωπο. Τα παπούτσια μου έμπαιναν μέσα στα πόδια μου». Καμία ενημέρωση, καμία σειρήνα, κανείς αρμόδιος εκεί...

της Γεωργίας Κριεμπάρδη

Έχουν περάσει 4,5 χρόνια από την καταστροφική πυρκαγιά που άφησε πίσω της 103 νεκρούς και ανυπολόγιστες καταστροφές. Μας φαίνεται σαν κάτι μακρινό και πράγματι, για πολλούς από εμάς, όσα είδαμε ήταν μέσα από τις οθόνες. Εκεί, όμως, οι άνθρωποι ήταν βουτηγμένοι στις φλόγες.

Ήταν Δευτέρα 23 Ιουλίου του 2018. Η κατηγορία κινδύνου για πυρκαγιές ήταν στο «4 – πολύ υψηλή», με μέγιστο το «5 – κατάσταση συναγερμού». Οι προγνώσεις για τον καιρό στην Αττική έδιναν άνεμους δυτικούς, έντασης έως και 6 μποφόρ (από το μεσημέρι και μετά της 23ης Ιουλίου η ένταση αυξήθηκε στα 7 μποφόρ, με σταδιακή αύξηση στα 9 και 10 μποφόρ στην ανατολική Αττική). Αυτά ήταν γνωστά από την προηγούμενη ημέρα. Κι όμως η ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού κόστισε πόσες ανθρώπινες ζωές και πόνο (!) Ανάληψη ευθύνης μέχρι στιγμής καμία.

Zoe Maria Holohan

Ενώπιον του δικαστηρίου, σήμερα, βρέθηκε η Ιρλανδή Zoe Maria Holohan, από την υπεράσπιση κατηγορίας για τον θάνατο του συζύγου της, Μπράιαν. Ήταν στο Μάτι για ταξίδι του μέλιτος. Ήταν όνειρό της να έρθει στην Ελλάδα. Είχε σπουδάσει αρχαία Ελληνικά. Λάτρευε την Ελλάδα και το παρελθόν της.

«Στις 23 Ιουλίου, ο σύζυγος μου κι εγώ (είχαμε μόλις τέσσερις ημέρες παντρευτεί) ήμασταν στη Ραφήνα για το γαμήλιο ταξίδι. Είχαμε έρθει μόλις δύο μέρες πριν το περιστατικό. Το πρωί της 23ης ξυπνήσαμε, κάτσαμε στην πισίνα και ο άντρας μου πήρε τηλέφωνο τη μητέρα του για τα γενέθλια της. Αυτή ήταν η τελευταία του τηλεφωνική επικοινωνία. Της είπε ότι την αγαπούσε. Στις 12 το μεσημέρι πήγαμε για ύπνο. Κάναμε έρωτα για τελευταία φορά και κοιμηθήκαμε.

Μετά από μία ώρα ξύπνησα και δεν ήταν δίπλα μου. Τον άκουσα από τον κάτω όροφο να μου λέει να κατέβω. Καθόταν στις πόρτες πριν τον κήπο. Είχε πιάσει φωτιά ο κήπος. Εκείνος ήταν σοκαρισμένος. Αμέσως έκλεισε τις πόρτες και μου είπε να κλείσω και την άλλη πόρτα που ήταν στο πίσω μέρος… και εκεί είδα ότι είχε πιάσει φωτιά και ο πίσω κήπος.

Τότε καταλάβαμε ότι έπρεπε να τρέξουμε για τη ζωή μας γρήγορα. Φόρεσα μια λευκή ρόμπα, γιατί πίστευα θα με προστάτευε απ’ τη φωτιά. Πήρα τα διαβατήρια, τα πορτοφόλια μας και τις βέρες και αρχίσαμε να τρέχουμε μέσα από κουζίνα προς το γκαράζ που είχαμε νοικιάσει ένα αυτοκίνητο. Προσπαθήσαμε να ανοίξουμε την καγκελόπορτα για να βγούμε (γιατί τα κάγκελα ήταν ψηλά για να πηδήξουμε) αλλά δε λειτουργούσε το κλειδί και καταλάβαμε ότι είχε κοπεί το ρεύμα. Η ιδιοκτήτρια του ενοικιαζόμενου που μέναμε (βίλα «Αλίκη») μας είχε πει πως αν κοπεί το ρεύμα, θα υπήρχε ένα κλειδί στο γκαράζ για να ανοίγαμε την πόρτα. Ούτε αυτό λειτούργησε.

Ξοδέψαμε πολύ κρίσιμα λεπτά προσπαθώντας να ανοίξουμε την καγκελόπορτα και η φωτιά είχε φτάσει πάνω από το αυτοκίνητο και μας είχε περικυκλώσει. Έπρεπε να τρέξουμε. Ο Μπράιαν με βοήθησε να πηδήξω τα κάγκελα, πήδηξε κι εκείνος κι εκεί καταλάβαμε ότι παντού είχε πιάσει φωτιά.

Ζήτησα του Μπράιαν να μου υποσχεθεί ότι θα ήμασταν και οι δύο καλά, γιατί εκείνος τα έκανε πάντα όλα να είναι καλά. Και μου το υποσχέθηκε. Αλλά ήταν μια υπόσχεση που δεν μπορούσε να τηρήσει…

Αρχίσαμε να τρέχουμε και ήταν πολύ δύσκολο να κοιτάζουμε μπροστά, υπήρχε καπνός και σκοτάδι παρόλο που ήταν μέρα. Είχε μαυρίσει ο τόπος. Τα μάτια μας καίγονταν, δε βλέπαμε, δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Προσπαθήσαμε να τρέξουμε ευθεία και δεξιά, μήπως ήταν η θάλασσα. Δεν ξέραμε προς τα πού τρέχαμε. Κάποιες γυναίκες έρχονταν από εκεί και μας είπαν να μην προχωρήσουμε. Σταματήσαμε ένα δευτερόλεπτο και εκεί κατάλαβα ότι είχε πιάσει φωτιά το φόρεμα μου και τα πόδια μου… Δεν μπορώ να σας περιγράψω τον πόνο… Ο Μπράιαν έσβησε τη φωτιά με τα χέρια του. Έπρεπε να συνεχίσουμε να τρέχουμε. Γυρίσαμε ίσως προς τα από εκεί που ερχόμασταν αλλά δεν ήμουν σίγουρη ,δεν βλέπαμε.

Έπιασαν φωτιά τα μαλλιά μου και τα ρούχα και τα χέρια και το πρόσωπό μου. Φτάσαμε στον δρόμο και είδαμε 4-5 μικρά παιδιά 4-5, δεν υπήρχε κανένας ενήλικος… Τα πήραμε στην αγκαλιά μας και συνεχίσαμε να τρέχουμε. Απ’ το πουθενά εμφανίστηκε ένα αυτοκίνητο, υπήρχαν δύο άτομα μπροστά και ένας πίσω. Σταματήσαμε το αυτοκίνητο και βάλαμε τα παιδιά μέσα, αλλά δεν υπήρχε χώρος για εμάς. Μπήκαμε στο πορτ-παγκαζ, κρατιόμασταν από το αμάξι γιατί δε χωρούσαμε ολόκληροι. Οι φλόγες ερχόντουσαν πάνω μας. Είχα πιάσει ολόκληρη φωτιά.

Το αμάξι συγκρούστηκε, έπεσε σε ένα δέντρο και το δέντρο έπεσε πάνω μας. Ο Μπράιαν άρχισε να φωνάζει και δεν μπορούσα να του κρατάω πια το χέρι. Έπεσε από το αυτοκίνητο μέσα στη φωτιά και η τελευταία του λέξη ήταν «γιατί». Προσπάθησα να τον φωνάξω, ήθελα να ακούσει πόσο πολύ τον αγαπούσα και ότι ήταν ο καλύτερος σύζυγος. Ήξερα ότι είχε πεθάνει. Εξαφανίστηκε μέσα στη φωτιά.

Καθόμουν στο πορτ-παγκάζ κι ένιωσα πως ήταν το φέρετρό μου. Το πρόσωπό μου άρχισε να λιώνει και περίμενα τον θάνατο. Εμφανίστηκε κάποιος που φαινόταν σαν πυροσβέστης, νομίζω άκουσε να φωνάζω το όνομα του άντρα μου, με πήρε αγκαλιά και με έβγαλε από το αμάξι. Το ένα μου μάτι τρεμοέπαιζε και το υπόλοιπο πρόσωπο έλιωνε . Με πέρασε μέσα από τη φωτιά και με πήγε σ’ ένα φορτηγό της Πυροσβεστική και του ζήτησα να γυρίσει να πάρει τον Μπράιαν αλλά δεν με κατάλαβε. Με έβαλε στο φορτηγό.

Κοίταξα τα δάχτυλά μου… είχαν μπει μέσα και φαινόταν σαν σκελετός το χέρι μου. Από το ένα μάτι δεν έβλεπα. Τα μαλλιά μου είχαν γίνει ένα με το πρόσωπο. Συνεχίσαμε με το φορτηγό και με αγκάλιασαν και με πήγαν σε μια καμπίνα και με έβαλαν σε ένα κρεβάτι ξαπλωμένη. Τα κομμάτια του φορέματος έλιωναν πάνω στο σώμα μου και τα παπούτσια μου έμπαιναν μέσα στα πόδια μου. Αισθανόμουν σα να έβραζα, σα να με μαγείρευαν. Μαζί με το ρούχο που μου έβγαλαν, ξεκολλούσε και το δέρμα. Η μάρκα από τα παπούτσια που φορούσα είναι ακόμα πάνω στο πόδι μου. Κατάλαβα ότι είχα καεί παντού.

Κόσμος μπαινόβγαινε και κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα, ήλπιζα να μπει ο Μπράιαν. Επειδή με έσωσαν, ήθελα να πιστεύω ότι κάποιος έσωσε κι εκείνον. Αλλά δεν ήρθε. Δεν ξέρω πόση ώρα ήμουν εκεί, με σκέπασαν με σεντόνια και μου είπαν θα με πάνε στο νοσοκομείο. Όσο ήμουν στο ασθενοφόρο, ο πόνος ήταν τόσο δυνατός και παρακαλούσα τους τραυματιοφορείς να κάνουν κάτι, έκλαιγα, φώναζα, πίστευα ότι θα πεθάνω… Άρχισαν να γελάνε, δεν ξέρω γιατί, δεν υπήρχε κάτι αστείο, κι ένας που μίλαγε αγγλικά μου είπε να σκάσω και το έκανα. Αισθανόμουν ότι θα πεθάνω.

Όταν έφτασα στο νοσοκομείο (Ευαγγελισμός) υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι που είχαν καεί, φώναζαν κι έκλαιγαν. Εκεί μύριζε καμένο δέρμα. Ήταν κόλαση. Είχα ακόμη στην πλάτη την τσάντα μου με όλα τα στοιχεία μας. Με πλησίασε κάποιος που μιλούσε καλά αγγλικά και μπόρεσε να μου βρει κάποιον από την πρεσβεία της Ιρλανδίας. Ευτυχώς έτσι έβγαλα άκρη. Με πήγαν σε δωμάτιο.

Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Έβλεπα το μισό μέρος του προσώπου μου μαύρο και λιωμένο. Καθόμουν στο κρεβάτι και περίμενα να πεθάνω.
Μια γυναίκα με ξύπνησε. Ήταν από την ιρλανδική πρεσβεία. Με ρώτησε τα στοιχεία μου. Ήταν σα να είχαν έναν άγγελο δίπλα μου. Μαζί με την ιδιοκτήτρια της βίλας που μέναμε, την άλλη μέρα το πρωί, με πήραν από εκεί γιατί είχε πολύ κόσμο και με πήγαν στο Μητέρα (είχα και ιδιωτική ασφάλιση).

Ζήτησα να επικοινωνήσουν με την οικογένειά μου και τη μητέρα του Μπράιαν. Ανησυχούσα για τον πατέρα μου γιατί ήταν άρρωστος. Φοβήθηκα ότι θα είχε δει όσα έγιναν από τις ειδήσεις.

Για πρώτη φορά εκεί στο νοσοκομείο, ο χειρουργός με έκανε να ελπίζω. Πίστευα ότι δε θα πεθάνω. Έκανα πολλά χειρουργεία εκεί για περισσότερο από έναν μήνα. Σκεφτείτε, 2-3 χειρουργεία τη μέρα. Τρεις μέρες μετά, ήρθε στο νοσοκομείο ο μεγάλος μου αδερφός και μου επιβεβαίωσε ότι είχε βρεθεί το πτώμα του Μπράιαν.

Ο κολλητός του Μπράιαν ήρθε στο νοσοκομείο και μου είπε ότι ο πατέρας μου πέθανε από καρδιακή προσβολή. Δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι. Επέστρεψα δύο εβδομάδες μετά τον θάνατο του πατέρα μου.

Η ζωή μετά

Πόνεσα για να περπατήσω, ήταν περίεργο να περπατάω με καμένα πόδια. Στην Ιρλανδία πήγα σε νοσοκομείο κι είχα πάθει μια ασυνήθιστη σηψαιμία. Κινδύνευε η ζωή μου. Το δέρμα μου άρχισε να ανοίγει. Όλο το σώμα μου έχει ουλές, έχει καταστραφεί. Όταν είχα σηψαιμία, πολλά όργανα μου είχαν καταστραφεί. Ήμουν σε κώμα με σωληνάκια. Οι γιατροί έκαναν τα πάντα για να με κρατήσουν ζωντανή και το πέτυχαν. Ξύπνησα τέλη Σεπτέμβρη, γεμάτη σωληνάκια και χωρίς μαλλιά. Μετά από μερικούς μήνες εκεί, μπόρεσα να ξαναμιλήσω, να μάθω να αναπνέω μόνη μου, να καταπίνω, να χρησιμοποιώ τα χέρια μου.

Χρησιμοποίησαν δέρμα από γουρούνι για να φτιάξουν την πλάτη και τους γλουτούς μου. Πήραν δέρμα από διάφορα μέρη μου και το μετέφεραν στα καμένα. Έπαιρνα βαριά φάρμακα. Για ένα μεγάλο διάστημα δεν ήθελα να ζω. Για τρία χρόνια έκανα φυσιοθεραπείες και μου πήρε καιρό να βγω απ’ το σπίτι. Έκοψα επαφή με τους πάντες, εκτός από λίγους φίλους και συγγενείς. Άλλαξε ο χαρακτήρας μου. Έγινα πιο μοναχική. Δεν κοιμάμαι καλά. Βλέπω εφιάλτες ότι είμαι στο αυτοκίνητο εκείνο. Παλεύω με το μετατραυματικό στρες. Δε  βλέπω όπως παλιά. Και σίγουρα δεν μπορώ να ξεπεράσω τον Μπράιαν, δεν έχω κάνει σχέση και δεν το σκέφτομαι».

Ο εισαγγελέας δεν είχε ερώτηση. Από τις ερωτήσεις των δικηγόρων, η ίδια έκανε σαφές στις απαντήσεις της πως δεν υπήρχε καμία ενημέρωση για τη φωτιά. «Κανείς απολύτως δε μας ενημέρωσε. Αν μας είχε προειδοποιήσει κάποιος,  θα φεύγαμε αμέσως. Στον δρόμο δεν είδαμε κανέναν από την πυροσβεστική ή την αστυνομία». Ήρωά της αποκαλεί τον πυροσβέστη που την έσωσε, τον Μάνο Τσαλιάγκο. Αργότερα έμαθε πως ήταν εθελοντής πυροσβέστης.

Η ζωή της σήμερα

Πριν συμβεί όλο αυτό, δούλευα στο διαφημιστικό τμήμα μιας εφημερίδας. Μετά, δεν μπορούσα να ξαναβρεθώ στο γραφείο έτσι όπως φαινόμουν. Πήγαινα συνέχεια στο νοσοκομείο κι έπαιρνα μέχρι και 30 διαφορετικά φάρμακα τη μέρα. Όλη τη μέρα την περνούσα για να φροντίζω τις πληγές μου.

Σήμερα είμαι ζωντανή. Πονάω κάθε μέρα στα πόδια μου, περπατάω, αλλά δεν μπορώ να τρέξω ή να πέσω στα γόνατα. Τα κόκαλα μου έχουν τριφτεί και χρειάζομαι δύο νέα γόνατα. Το αριστερό μου μπούτι έχει παραμορφωθεί. Κάνω λέιζερ στα καμένα σημεία. Ούτε η οικογένειά μου ούτε οι φίλοι μου έχουν δει τα πόδια μου κι όταν έχει ζέστη, δε βγαίνω απ’ το σπίτι.

Ψυχολογικά είμαι πιο δυνατή και προσπαθώ να μιλάω για θέματα ψυχολογικά που βιώνω. Στην Ιρλανδία με παρέπεμψε ο χειρουργός σε έναν ψυχίατρο όταν του είπα πως ήθελα να αυτοκτονήσω. Καθόμουν με τις ώρες εκεί. Βρήκα λόγο για να ζω.

Δεν επέστρεψα ποτέ στο γραφείο. Τώρα γράφω για κάποια θέματα ψυχολογίας σε εφημερίδες και είμαι ασφαλισμένη ώστε να καλύπτονται εν μέρει τα ιατρικά μου έξοδα. Τα υπόλοιπα τα καλύπτει η κυβέρνηση της Ιρλανδίας. Από τις ελληνικές Αρχές δεν επικοινώνησε κανείς μαζί μου».

Η βίλα δεν κάηκε… Το έμαθε μετά… Αναρωτήθηκε αν έκαναν καλά που έφυγαν. Όλοι τους είπαν πως αν έμεναν εκεί θα πέθαιναν από τον καπνό.

«Ακόμα φοράω το δαχτυλίδι του» είπε. 

Αναστασία Χατζοπούλου

Η Αναστασία Χατζοπούλου βρέθηκε στο δικαστήριο για τον πατέρα της. Εκείνος παραθέριζε στο Μάτι τα τελευταία 25 χρόνια, στην κατασκήνωση σ’ έναν ορειβατικό σύλλογο που ήταν μέλος.

«Ήμουν εκτός Αθήνας όταν έμαθα για τη φωτιά. Τον έπαιρνα τηλέφωνο… κοιμόταν όταν ξεκίνησε η φωτιά… Τον ενημέρωσαν απ’ την κατασκήνωση. Εκείνος μάλλον πήγαινε προς την έξοδο να πάρει το αμάξι και να φύγει αλλά είχε πλησιάσει η φωτιά και κατέβηκε προς ένα ανοιχτό σημείο της κατασκήνωσης, σ’ ένα στο γήπεδο. Η φωτιά τον κυνηγούσε μέχρι να φτάσει στο γήπεδο. Σήκωσε το τηλέφωνο και μου είπε “είμαι καλά, μην ανησυχείς, περιμένω στο γήπεδο να έρθει κάποιος να μας πάρει, είμαι με άλλα τρία άτομα”. Έμεινε εκεί περίπου τρεις ώρες. Έφτασε ο ανιψιός μιας κυρίας που ήταν εκεί και τους πήρε. Τους πήγε στο κέντρο Υγείας, τον μετέφεραν στον Ευαγγελισμό κι εκεί ο αδερφός μου τον βρήκε γεμάτο εγκαύματα. Τον μετέφεραν στο Θριάσιο και την επόμενη μέρα απεβίωσε».

Ο εισαγγελέας δεν είχε ερώτηση.

Προς τιμήν του. Η διαδικασία αυτή, όταν τα θύματα μιλάνε, είναι βαθιά τραυματική.

Ζ. Κωνσταντοπούλου: «Ήταν έγκλημα. Χάθηκαν ζωές με κακουργηματική ευθύνη όσων δεν έπραξαν τα δέοντα»

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ως πρώην πρόεδρος της Βουλής, επικεφαλής του κόμματος Πλεύση Ελευθερίας και της ΜΚΟ «Δικαιοσύνη για Όλους» , βρέθηκε στο δικαστήριο, αφού έχει καταθέσει μηνυτήρια αναφορά σε βάρος κυβερνητικών και αυτοδιοικητικών προσώπων, καθώς και υπηρεσιακών παραγόντων, των οποίων πράξεις και παραλήψεις συνδέονται αιτιωδώς με το θάνατο δεκάδων πολιτών κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς.

Κατέθεσε την εμπειρία και τις γνώσεις της, ζητώντας την πλήρη διαλεύκανση του συμβάντος. «Είναι κακούργημα που κατέληξε να εξετάζεται εν μέρει υπό τη σκοπιά πλημμελήματος. Η υπόθεση του Ματιού δεν ήταν ατύχημα. Δεν έγινε καταλάθος. Ήταν έγκλημα. Χάθηκαν ζωές με κακουργηματική ευθύνη όσων δεν έπραξαν τα δέοντα» είπε αρχικά στην κατάθεσή της.

Αναφέρθηκε στις καιρικές προγνώσεις που υπήρχαν για εκείνη τη μέρα και τις την απάθεια του κρατικού μηχανισμού. «Δεν υπήρχε μετρό πρόβλεψης , προστασίας και διαφύλαξης και τελικά ούτε σχεδιασμός πλάνου εκκένωσης των οικισμών των κατοικημένων περιοχών. Ολόκληρος ο κρατικός κ αυτοδιοικητικός μηχανισμός ήταν επί ποδός για την έξοδο της χώρας απ’ τα μνημόνια που θα ερχόταν τον Αύγουστο. Ο Αλ. Τσίπρας πήγε στη Βοσνία να βραβευτεί για τη συνθήκη της Βόρειας Μακεδονίας, ενώ η φωτιά είχε ξεσπάσει και πολύ μετά την τραγωδία έμενε ακόμη εκεί…».

«Για τη φωτιά που ξέσπασε, το πανελλήνιο δεν έλαβε γνώση. Η ειδησεογραφία μέχρι και το απόγευμα κατακλυζόταν από ειδήσεις για τη φωτιά και την εκκένωση στην Κινέτα. Από το απόγευμα άρχισαν να έρχονται ειδήσεις για τη δυσκολία των ρεπόρτερ να καλύψουν το γεγονός και μετά τις 18.00 κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο η πρώτη είδηση για πληροφορία για νεκρό στην περιοχή. Μετά έρχονταν θολές πληροφορίες. Μιλάμε για ολοκαύτωμα σε καιρό Ειρήνης. Ήταν ό,τι πιο τραγικό, συγκλονιστικό, ανατριχιαστικό μπορούμε να φανταστούμε. Κάηκαν άνθρωποι μέσα στο σπίτι τους. Κανείς δεν τους ειδοποίησε. Δεν τους έδωσαν το δικαίωμα, την ευκαιρία να σωθούν. Κανείς από τους αρμόδιους δεν έπραξε το αυτονόητο.

Ένας ράθυμος μηχανισμός που αντί να δρα, απείχε. Δεν είχε προβλέψει να μη συμβεί όλο αυτό αλλά κι όταν ξεκίνησε η φωτιά, δεν υπήρχε έγκαιρη κινητοποίηση. Και μετά, το χειρότερο είναι ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι προσπάθησαν με τρόπο λυσσαλέο να αποσείσουν την ευθύνη που τους βαρύνει, να απειλήσουν, να εξαγοράσουν, να επηρεάσουν αρμόδιους… Ο κ. Τσιπρας είπε ότι και η φωτιά της Κινέτας και του Ματιού κινήθηκαν γρήγορα, μέσα σε 2 ώρες, για να δώσει άφεση αμαρτιών στον εαυτό του και στους υπεύθυνους.
Η κατηγορία μεθοδεύτηκε και το βούλευμα παραπομπής για πλημμέλημα κι όχι κακούργημα  επιδόθηκε στους ανθρώπους το 2022, ΑΚΡΙΒΩΣ την ημέρα που κατέστη αμετάκλητο.

Μέχρι το βράδυ που ήρθε ο πρωθυπουργός, δεν υπήρξε από τους αρμόδιους καμία ενημέρωση προς τους πολίτες… προκειμένου να μη δημοσιευτεί τίποτα πριν φτάσει ο πρωθυπουργός και να μαγειρεύτουν τα πράγματα. Στις 11 το βράδυ που βράδυ ο πρωθυπουργός ρίχνει την ευθύνη στα θύματα, λέγοντας πως “είναι ώρα ενότητας και έχει σημασία η ανθρώπινη ζωή -δεν έχουν σημασία οι περιουσίες”. Υπαινισσόταν δηλαδή ότι κάποιοι θα πέθαιναν προσπαθώντας να σώσουν τα σπίτια τους… αυτοί οι “κακοί κάτοικοι” όπως θέλησαν να τους εμφανίσουν. Δίνεται συνέντευξη τύπου από το συντονιστικό κέντρο πυροσβεστικής στο Χαλάνδρι, όπου συμμετείχαν οι υπεύθυνοι επιτελείς εκείνης της στιγμής. Ο κόσμος ακούει στις 12 το βράδυ ότι οι δυνάμεις είναι εκεί. Η Ρένα Δούρου είναι αμίλητη. Ο Παύλος Πολάκης μιλάει για κάποιους τραυματισμένους που μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο με πλοίο του λιμενικό, λέγοντας πως θα πήγαινε κι άλλο και πως κάποιοι λίγοι έχουν εγκλωβιστεί στο κόκκινο λιμανάκι.

Ενεργοποιήθηκε ένα τερατόμορφος μηχανισμός παραποίησης της κατάστασης. Ακόμα και στις 12 το βράδυ αφιέρωσαν τις δυνάμεις τους στο να σκηνοθετήσουν αυτή τη συνέντευξη και να παραπλάνησαν την κοινή γνώμη, ενώ ήδη είχαν πεθάνει τόσοι άνθρωποι. Το πρωί της 24ης Ιουλίου, στις 2.40, έγινε η πρώτη επίσημη ανακοίνωση από την κυβέρνηση και τον κ. Τζανακόπουλο (όπου ο κόσμος πιθανότατα θα κοιμόταν και δε θα την έβλεπε). Ανακοίνωσε σε ζωντανή σύνδεση ότι έχουμε 20 νεκρούς.

Βρέθηκα στο Μάτι την επόμενη μέρα, στις 24 Ιουλίου. Οι άνθρωποι μου έλεγαν ότι δεν άκουσαν ούτε μια σειρήνα, ούτε μια καμπάνα. Δεν υπήρχε καμία ενημέρωση, ούτε εναέριες κι επίγειες δυνάμεις».

Πηγή: thepressproject.gr

Οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται για το κακούργημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση από κοινού και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.

Η ανακοίνωση των συνηγόρων της οικογένειας

Με το υπ. αρ. 16/2023 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Χαλκίδας, το οποίο εκδόθηκε χθες 25/1/2023, αποφασίσθηκε η παραπομπή σε δίκη των κατηγορουμένων για την δολοφονία του αείμνηστου Σήφη Βαλυράκη, που έλαβε χώρα στην Ερέτρια, τις μεσημβρινές ώρες της 24.1.2021.

Το βούλευμα, τα οποίο εκδόθηκε μία ημέρα μετά την Επέτειο της δολοφονίας του Σήφη Βαλυράκη και μας γνωστοποιήθηκε σήμερα, παραπέμπει τους  κατηγορουμένους-δράστες της δολοφονίας ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, για το κακούργημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση από κοινού και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, σύμφωνα και με την προηγηθείσα επίσης παραπεμπτική εισαγγελική πρόταση για την ίδια κατηγορία. Στις σκέψεις του βουλεύματος περιέχεται αναλυτική και αιτιολογημένη απόρριψη των ισχυρισμών των 2 κατηγορουμένων με τους οποίους επιχειρούν να αποσείσουν την κατηγορία.

Για άλλη μία φορά επισφραγίζεται δια του παραπεμπτικού βουλεύματος ότι από πλήθος ευρημάτων, αποδείξεων και στοιχείων της δικογραφίας, τα οποία τεκμηριωμένα εκθέταμε και αξιολογούσαμε εδώ και 2 χρόνια,  στοιχειοθετείται ότι ο θάνατος του αείμνηστου Σήφη Βαλυράκη δεν οφείλεται σε «ατύχημα», όπως κάποιοι-καλοθελητές επιχείρησαν να εμφανίσουν, αλλά σε δολοφονία, δηλαδή ανθρωποκτονία από πρόθεση και με άμεσο δόλο, με δράστες-φυσικούς αυτουργούς τους 2 κατηγορούμενους, οι οποίοι έδρασαν από κοινού, σε πλήρη συνεννόηση, ενώ εκ των υστέρων επίσης από κοινού προσπαθούν να αποσείσουν τις ευθύνες τους. Με βάση τα στοιχεία αυτά, που περιέχονται στη δικογραφία και επισημαίνονται στο παραπεμπτικό βούλευμα, εγείρονται επιπλέον σοβαρότατα ερωτηματικά για την αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης που είχε επιβληθεί στους κατηγορουμένους, μόλις έναν μήνα μετά την επιβολή της, παρά τη βαρύτητα των στοιχείων και του αδικήματος και παρά την αναδεικνυόμενη επικινδυνότητα της δράσης τους.

Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για την ολοκλήρωση του σταδίου αυτού με την δια βουλεύματος παραπομπή των κατηγορουμένων στο ακροατήριο για το κακούργημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και από κοινού, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.

Ταυτόχρονα, διατυπώνουμε την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε να αγρυπνούμε, μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη των υπαιτίων και την πλήρη διαλεύκανση όλων των περιστάσεων της δολοφονίας και της απόπειρας συγκάλυψής της, δηλαδή μέχρι την πλήρη αποκάλυψη της αλήθειας και απόδοση δικαιοσύνης.

Ακριβώς όπως επαναλάβαμε και με την ανακοίνωση της οικογένειας και των συνηγόρων της, που εκδώσαμε προχθές, ανήμερα της Επετείου της δολοφονίας.

Αθήνα, 26/1/2023

Οι συνήγοροι υποστήριξης κατηγορίας της οικογένειας του δολοφονηθέντος Σήφη Βαλυράκη

• Ζωή Κωνσταντοπούλου
• Νίκος Κωνσταντόπουλος
• Βασίλης Λεμπέσης
• Κώστας Παπαδάκης
• Μανώλης Φωτάκης

Αρνούνται τις κατηγορίες οι 12 οπαδοί του ΠΑΟΚ, οι οποίοι δικάζονται στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης για τη δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού και τον τραυματισμό άλλων δύο φίλων του Άρη, στο περιστατικό ακραίας οπαδικής βίας που συνέβη τον περασμένο Φεβρουάριο, στην περιοχή Χαριλάου.

Όπως μεταδίδει το GRTimes κατά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας, ύστερα από σχετική ερώτηση της προέδρου της έδρας, οι κατηγορούμενοι ανέφεραν ότι αρνούνται τις κατηγορίες.

Επισήμαναν ότι ήταν παρόντες αλλά δεν έκαναν τίποτα ενώ ζήτησαν συγγνώμη και είπαν ότι λυπούνται για την απώλεια του 19χρονου. Ένας παραδέχτηκε ότι χτύπησε έναν από τους υπόλοιπους φίλους του Άρη, αλλά δεν ακούμπησε τον Άλκη. Άλλος κατηγορούμενος σημείωσε ότι έκανε μόνο τον “ταξιτζή” μεταφέροντας, με το ΙΧ αυτοκίνητο του, τρεις συγκατηγορούμενούς του.

Από την τοποθέτησή τους, διαφαίνεται και η υπερασπιστική γραμμή που θα ακολουθήσουν κατά την αποδεικτική διαδικασία.

Αναλυτικά όσα ανέφεραν οι κατηγορούμενοι, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ
1ος: “Δεν αποδέχομαι τις πράξεις, ήμουν εκεί αλλά δεν έκανα κάτι, Λυπάμαι πολύ για ό,τι έγινε”.
2ος: “Λυπάμαι πολύ για ό,τι έγινε”.
3ος: “Λυπάμαι για το συμβάν. Ήμουν παρών, αλλά δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες”.
4ος: “Ζητώ μία μεγάλη μεγάλη συγγνώμη από την οικογένεια του Άλκη, Ήμουν παρών, αλλά δεν έκανα τίποτα”.
5ος: “Αρνούμαι τις κατηγορίες, ήμουν παρών, δεν έχω κάνει τίποτα”.
6ος: “Αρνούμαι τις κατηγορίες όπως μου αποδίδονται”.
7ος: “Αρνούμαι τις πράξεις”.
8ος: “Αρνούμαι τις κατηγορίες και λυπάμαι πολύ για ό,τι έγινε”.
9ος: “Συμμετείχα στο περιστατικό και αρνούμαι τις πράξεις. Εκφράζω τη βαθύτατα θλίψη μου για τον θάνατο του Άλκη και ζητώ συγγνώμη από την οικογένειά του”.
10ος: “Ζητώ συγγνώμη τόσο από την οικογένεια του Άλκη όσο κι από τους φίλους του. Αναλαμβάνω την ευθύνη των πράξεων που μου αναλογούν γι’ αυτά που πραγματικά έκανα. Δεν ήρθα σε καμία σωματική επαφή με τον Αλκιβιάδη. Αποδέχομαι μόνο ότι χτύπησα τον έναν από τους δύο φίλους του”.
11ος: “Αρνούμαι τις κατηγορίες και ζητώ συγγνώμη”.
12ος: “Αρνούμαι όλες τις κατηγορίες. Εκφράζω τη βαθύτατη θλίψη για το συμβάν και τα συλλυπητήριά μου. Ο δικός μου ρόλος ήτα αυτός του “ταξιτζή”, ήμουν 80 μέτρα μακριά και δεν κατέβηκα από το αυτοκίνητο”.
Η πολιτική αγωγή ζητεί να διερευνηθούν κι άλλα αδικήματα
Λαμβάνοντας, στη συνέχεια, τον λόγο ο Αλέξης Κούγιας, συνήγορος της οικογένειας του Αλκιβιάδη Καμπανού και των δύο φίλων του, που παρίστανται ως πολιτικώς ενάγοντες για την υποστήριξη της κατηγορίας, υπέβαλε προφορικά μήνυση σε βάρος των κατηγορουμένων, ζητώντας να διερευνηθούν τα αδικήματα της εγκληματικής οργάνωσης και της διακεκριμένης κατοχής όπλων.

Προς τον σκοπό αυτό ζήτησε, μετά το πέρας της δίκης, να διαβιβαστούν τα πρακτικά της δίκης στον αρμόδιο εισαγγελέα.

Το κατηγορητήριο
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, άπαντες οι κατηγορούμενοι χτύπησαν τον 19χρονο Άλκη ο οποίος έπεσε στο πεζοδρόμιο και τους εκλιπαρούσε να σταματήσουν, λέγοντας “μη με βαράτε άλλο” και “βοήθεια, δεν μπορώ, πονάω”. Ο 19χρονος ξεψύχησε, επί τόπου, πριν την έλευση του ΕΚΑΒ.

Από τη νεκροτομή προέκυψε ότι ο θάνατος του θύματος επήλθε από πολλαπλές κακώσεις στα κάτω άκρα σε συνδυασμό με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.

Δίπλα στον Άλκη βρισκόταν κι άλλος ένας νεαρός τον οποίο οι δράστες αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, αλλά αυτός διακομίστηκε σε εφημερεύον νοσοκομείο και απέφυγε το μοιραίο. Επίσης τραυματίστηκε, με μαχαιριά στο πόδι και ο τρίτος της παρέας ο οποίος δέχτηκε επίθεση αλλά κατάφερε να διαφύγει.

Στο στάδιο της κύριας ανάκρισης, οι 12 ισχυρίστηκαν ότι όταν ξεκίνησαν από τον σύνδεσμο του ΠΑΟΚ για την περιοχή της Χαριλάου δεν είχαν ανθρωποκτόνο πρόθεση, αλλά μόνο πρόθεση προφορικής αποδοκιμασίας των οπαδών του Άρη, επειδή νωρίτερα, την ίδια μέρα, είχε προηγηθεί επεισόδιο κατά των οπαδών του ΠΑΟΚ από οπαδούς του Άρη, στο Ωραιόκαστρο.

Ένταση μεταξύ οπαδών έξω από το δικαστήριο
Ένταση μεταξύ οπαδών σημειώθηκε πριν από λίγο μπροστά από την είσοδο των δικαστηρίων στη Θεσσαλονίκη, όπου εκδικάζεται η υπόθεση δολοφονίας του 19χρονου Άλκη Καμπανού.

Όπως μεταδίδει το GRTImes, το συμβάν ξεκίνησε για άγνωστο λόγο, με άτομα που είχαν καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους να μαλώνουν μεταξύ τους και να απομακρύνονται μετά την παρέμβαση των ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων που βρίσκονται στο σημείο.

Οι οπαδοί απομακρύνθηκαν ενώ στη συνέχεια άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα.

Την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου θα ξεκινήσει, μετά από παρέμβαση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρου Ντογιάκου, στο Πρωτοδικείο Φλώρινας η δίκη, για την ανατροπή της δικαστικής απόφασης με την οποία επιχειρήθηκε να τεθούν οι βάσεις για να εδραιωθεί «μακεδονική γλώσσα στην Ελλάδα», μέσω της έγκρισης λειτουργίας του σωματείου με την επωνυμία «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα».

Ο Ι. Ντογιάκος, παρενέβη κατά της πρωτόδικης απόφασης, που ενέκρινε τη λειτουργία σωματείου για τη «διατήρηση και καλλιέργεια της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα» και ζήτησε την άσκηση ανακοπής.

Συγκεκριμένα ο ανώτατος εισαγγελέας, με παρέμβασή του, ζήτησε από την εισαγγελέα Πρωτοδικών Φλώρινας Αναστασία Καλαϊτζή, να ασκήσει ανακοπή κατά της απόφασης του Ειρηνοδικείου Φλώρινας, με την οποία αναγνωρίστηκε το σωματείο με την επωνυμία «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα», και το οποίο μεταξύ των σκοπών του θέτει και τη «διατήρηση και καλλιέργεια της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα» και την «υποστήριξη της εισαγωγής της μακεδονικής γλώσσας ως προαιρετικού μαθήματος σε δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια στην Ελλάδα».

Η απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε στις 27/7/2022 και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, που τοποθετήθηκαν αρνητικά, μεταξύ των οποίων και η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου και πρώην υπηρεσιακή πρωθυπουργός Βασιλική Θάνου, με άρθρο της, όπου σχολίασε ως «νομικά ορθή και εθνικά επιβεβλημένη την ασκηθείσα ανακοπή από την Εισαγγελέα Φλώρινας».

Σύμφωνα με το σκεπτικό της Eισαγγελέα Πρωτοδικών Φλώρινας, το καταστατικό του σωματείου θεωρεί δεδομένη την αυθαίρετη θέση «ότι υφίσταται στα όρια της ελληνικής επικράτειας ως ομιλούμενη μια ξένη γλώσσα, η «μακεδονική», οποία «ομιλείται ιδίως στις Περιφέρειες της Δυτικής Μακεδονίας, της Κεντρικής Μακεδονίας και της Ανατολικής Μακεδονίας».

Όπως διευκρινίζει η Eισαγγελέας, ως «μακεδονική» αναγνωρίζεται η γλώσσα μόνο των πολιτών του κράτους της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας. «Ο προσδιορισμός της γλώσσας “μακεδονική”, που αναφέρεται στη συμφωνία των Πρεσπών, μόνο περιγραφική ομοιότητα ενέχει με τη γεωγραφική περιφέρεια της Μακεδονίας, που αποτελεί ενιαίο και αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και δεν συνδέεται με κανέναν τρόπο με αυτήν, ως σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα, το οποίο, κατά κάποιους, ομιλούνταν στα γεωγραφικά όρια της Μακεδονικής Περιφέρειας της Ελληνικής Δημοκρατίας… Αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχουν “Μακεδόνες” πολίτες, που ομιλούν αυτή τη γλώσσα, αλλά Eλληνες πολίτες, που ομιλούν την ελληνική γλώσσα, είναι πρόδηλο ότι οι ως άνω σκοποί του αναγνωρισθέντος σωματείου δεν είναι διόλου σαφείς, καθώς το καταστατικό του είναι αντικειμενικά πρόσφορο να δημιουργήσει παραπλανητική εικόνα και την εντύπωση ότι το αναγνωρισθέν σωματείο ενδεχομένως να επιδιώκει την προώθηση άλλου γλωσσικού ιδιώματος υπό τον τίτλο μακεδονική γλώσσα, μη υπαρκτού στην Ελλάδα…».

Παράλληλα, η εισαγγελική λειτουργός συμπληρώνει ότι, «από τη σκοπούμενη συστηματική καλλιέργεια σε βάθος χρόνου στον πληθυσμό της Μακεδονίας και της Θράκης μιας άλλης, ξένης γλώσσας που αναγνωρίζεται από την ελληνική πολιτεία ως γλώσσα ενός ξένου κράτους που συνορεύει με την ελληνική επικράτεια, προκύπτει αντίθεση του σκοπού του σωματείου με την ελληνική τάξη και ασφάλεια».

«Δίκη φαρσοκωμωδία με μεγάλες πιθανότητες ακύρωσης» χαρακτήρισε τη δίκη εθελοντών και μελών ΜΚΟ από όλο τον κόσμο, που άρχισε σήμερα στη Μυτιλήνη ο διασώστης Ιάσονας Αποστολόπουλος. «Πρόκειται για την μεγαλύτερη δίκη στην Ευρώπη κατά της αλληλεγγύης, με 24 κατηγορούμενους από 24 διαφορετικές οργανώσεις» τόνισε μιλώντας στο Κόκκινο 105,5 στην Ευγενία Λουπάκη.

«Μεταξύ αυτών το ελληνικό κράτος δικάζει και την διασημότερη προφύγισσα του κόσμου την Σάρα Μαρντίνι, ένα σύμβολο της προσφυγιάς, που μαζί με την αδελφή της έσυραν κολυμπώντας τη βάρκα κι έσωσαν γυναικόπαιδα. Η μία έγινε Ολυμπιονίκης, πρέσβειρα του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και η άλλη γύρισε στη Λέσβο για να βοηθήσει. Η ιστορία τους έγινε και ταινία στο Netflix», σημείωσε ο ίδιος και υπογράμμισε:

«Πρόκειται για δίκη με σαθρά στοιχεία, με άπειρες σκόπιμες παραλείψεις, όπως η μετάφραση των κατηγοριών στη γλώσσα των κατηγορουμένων κατά την προδικασία και είναι πολύ πιθανόν μετά και την διεθνή κατακραυγή να υπάρξει ακύρωσή της».

«Ο στόχος όμως δεν είναι να επιβληθούν ποινές στους συγκεκριμένους. Ο στόχος είναι να τρομάξουν οι αλληλέγγυοι και να απειληθούν οι εθελοντές αλληλέγγυοι και οι ΜΚΟ. Να αδειάσουν τα νησιά και τα παράλια από χέρια κι από μάτια, να διώξουν κάθε φωνή καταγγελίας των pushbacks και κάθε χέρι βοηθείας προς τους απελπισμένους. Και δυστυχώς το έχουν πετύχει. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε ένα σκάφος διασωστικό, ούτε μία ΜΚΟ στο Αιγαίο».

Η ειδική επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων έδωσε επίσης στη δημοσιότητα τα πρακτικά ορισμένων συνεντεύξεων και καταθέσεων μαρτύρων νωρίτερα την Πέμπτη και την Τετάρτη. Η έκθεση, η οποία ξεπερνά τις 800 σελίδες, σύμφωνα με το Reuters βασίζεται σε σχεδόν 1.200 συνεντεύξεις σε διάστημα 18 μηνών και σε εκατοντάδες χιλιάδες έγγραφα, καθώς και στις αποφάσεις περισσότερων από 60 ομοσπονδιακών και πολιτειακών δικαστηρίων.

Η έκθεση απαριθμεί 17 συγκεκριμένα ευρήματα, εξετάζει τις νομικές συνέπειες των ενεργειών του Τραμπ και ορισμένων συνεργατών του και περιλαμβάνει ποινικές παραπομπές στο υπουργείο Δικαιοσύνης του Τραμπ και άλλων προσώπων, σύμφωνα με μια περίληψη που δόθηκε στη δημοσιότητα νωρίτερα αυτή την εβδομάδα. Η έκθεση απαριθμεί επίσης νομοθετικές συστάσεις που θα βοηθήσουν στην αποτροπή άλλης τέτοιας επίθεσης.

Τη Δευτέρα, η επιτροπή ζήτησε από τους ομοσπονδιακούς εισαγγελείς να απαγγείλουν κατηγορίες στον Ρεπουμπλικανό πρώην πρόεδρο για τέσσερα εγκλήματα, μεταξύ των οποίων παρεμπόδιση και εξέγερση, για τις προσπάθειες που, όπως είπαν, έγιναν για να ανατραπούν τα αποτελέσματα των εκλογών του Νοεμβρίου του 2020 και να προκληθεί η επίθεση στην έδρα της κυβέρνησης.

«Αντί να τιμήσει τη συνταγματική του υποχρέωση να «φροντίσει ώστε οι νόμοι να εκτελούνται πιστά», ο πρόεδρος Τραμπ αντ' αυτού σχεδίασε να ανατρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών», είχε αναφέρει νωρίτερα η επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων σε μια περίληψη 160 σελίδων της έκθεσής της.

Σε σχόλια που ανήρτησε στο κοινωνικό δίκτυο Truth μετά τη δημοσιοποίηση της τελικής έκθεσης, ο Τραμπ τη χαρακτήρισε «άκρως κομματική» και «κυνήγι μαγισσών». Είπε ότι απέτυχε[η έκθεση] να «μελετήσει τον λόγο της διαμαρτυρίας (της 6ης Ιανουαρίου), την εκλογική απάτη».

Το αίτημα της επιτροπής υπό την ηγεσία των Δημοκρατικών προς το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν υποχρεώνει τους ομοσπονδιακούς εισαγγελείς να ενεργήσουν, αλλά σηματοδοτεί την πρώτη φορά στην ιστορία που το Κογκρέσο παραπέμπει έναν πρώην πρόεδρο για ποινική δίωξη.

Ο Τραμπ ανακοίνωσε τον Νοέμβριο ότι θα θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την προεδρία.

«Τον πρώτο εγκαυματία που έφθασε στο κέντρο Υγείας τον ρώτησαν οι γιατροί αν κάηκε από βραστό νερό, είχαν άγνοια για την φωτιά» τόνισε ένας από τους μάρτυρες. Άλλοι δύο εξέφρασαν την οργή τους για τις καθησυχαστικές δηλώσεις παρά την τραγικές εξελίξεις. Απορρίφθηκε το αίτημα για αυτοπρόσωπη παρουσία κατηγορουμένων, που υπέβαλε συνήγορος χαρακτηρίζοντας «θεσμική απρέπεια» την απουσία τους 

Οργή για την ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού, για την απουσία οργανωμένου σχεδίου και για την τέως κυβέρνηση από συγγενείς των θυμάτων της πυρκαγιάς με τους 104 νεκρούς στο Μάτι.

Ήταν τόσο μεγάλη η άγνοια για την πύρινη λαίλαπα που τον πρώτο εγκαυματία που πήγε στο Κέντρο Υγείας Νέας Μάκρης τον ρώτησαν οι γιατροί αν κάηκε από βραστό νερό, κατέθεσε ένας από τους μάρτυρες στη σημερινή συνεδρίαση κατά την οποία αναδείχτηκαν επίσης οι σκηνές απόλυτης σύγχυσης την ώρα που φλόγες έγλειφαν σπίτια στην Ανατολική Αττική.

«Λέω στη γυναίκα με αυτά που είδα στο Μάτι, υπάρχουν νεκροί έχει γίνει χαμός. Μου λέει "τι λες;" Και μου δείχνει το βίντεο με τον πρωθυπουργό και την περιφερειάρχη. Μας κορόιδευαν ότι δεν υπάρχουν νεκροί. Στις 19.30 υπήρχε άνθρωπος που είχε δει 30 καμένους» είπε ο Νίκος Γιαννόπουλος. Και εξέφρασε το θυμό του για το γεγονός ότι παρέλαβε το καμένο πτώμα της μητέρας του «σε μια σακούλα σούπερ μάρκετ». «Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αυτό που νόμιζα καμένη κουρτίνα μπάνιου, ήταν η μητέρα μου».

Σύμφωνα με τον μάρτυρα, ο κατηγορούμενος δήμαρχος της περιοχής καθησύχασε τον κόσμο στο Μάτι λέγοντας πως η φωτιά θα πάει βόρεια προς τον Διόνυσο. «Γύρω στις πέντε παρά δέκα με πήρε η σύζυγός μου πανικόβλητη. “Έλα σπίτι γρήγορα, νομίζω θα έχουμε πρόβλημα με τη φωτιά”. Φτάνοντας στις 17.20 στα φανάρια της Αττικής Οδού, ακούω τον κ. Μπουρνούς να λέει κατά λέξη ότι υπάρχει φωτιά στο Νταού και εκκενώνεται το Λύρειο Ίδρυμα και ότι αν ξεφύγει θα πάει βόρεια προς Διόνυσο. Πήρα τη γυναίκα μου και της το είπα και πήρα και τη μητέρα μου και ήταν μια χαρά. Ο δρόμος άδειος κι ο κόσμος ήρεμος…φτάνω στο σπίτι και βλέπω μια σύζυγο να ουρλιάζει. “Νίκο φεύγουμε!”. Της λέω ηρέμησε πάει άλλου η φωτιά. Στις 6 κόβεται το ρεύμα. Έπρεπε να βγάλω το αμάξι από το γκαράζ. 

«"Έρχομαι να σε πάρω” της είπα. Ήταν η τελευταία συνομιλία με τη μητέρα μου»

Συνεχίζοντας την περιγραφή ο μάρτυρας ανέφερε τα εξής: «Πήραμε δυο αυτοκίνητα και πηγαίναμε προς Αγία Μαρίνα. Βγαίνω στη Μαραθώνος, βρέθηκε αστυνομικός που ήθελε να με στείλει στο Μάτι. Τον αγνόησα βρίζοντας και έφυγα. Πήρα τη μητέρα μου “έρχομαι να σε πάρω μην ανησυχείς”. Ήταν η τελευταία συνομιλία με τη μητέρα μου». «Γύρω στις 20.30 που είχε πέσει ο αέρας πήγα προς το Μάτι. 'Άφησα το αμάξι λίγο πριν τα ξενοδοχεία. Δεν ξέρω πώς είναι η κόλαση, αλλά αυτό που αντίκρισα ήταν δέκα φορές χειρότερο» είπε ο κ. Γιαννόπουλος, που βρήκε το σπίτι της μητέρας του στο Μάτι καμένο, χωρίς να γνωρίζει πως μέσα στις στάχτες ήταν και εκείνη.

«Ο πατέρας μου φώναζε “καίγομαι, πονάω”, κατέληξε στις 26 Ιουλίου»

Η Μαρίνα Λαμπρίδου, που έχασε τον πατέρα της, κατέθεσε πως άκουγαν για την φωτιά στην Κινέττα και εν συνεχεία για την φωτιά στο Νταού, αλλά ήταν ήσυχοι πως δεν κινδυνεύουν. «Δεν θεωρήσαμε ότι θα μπορούσε να φτάσει σε εμάς. Φοβηθήκαμε όταν κόπηκε το ρεύμα. Ήμουν μέσα στο σπίτι με την μητέρα μου και έπαθα κρίση πανικού. Ο πατέρας μου ήταν έξω. Όταν κάποια στιγμή μπήκε στο σπίτι φώναζε “καίγομαι, πονάω”. Την ώρα που φεύγαμε η φωτιά είχε μπει στο οικόπεδο…βγαίνοντας από το σπίτι είχε καύτρες παντού.

»Μέχρι την πρώτη είσοδο του Βουτζά δεν ακούσαμε τίποτα. Βρήκαμε μετά ένα περιπολικό και ο πατέρας μου φώναζε “καίγομαι, πονάω”. Φτάσαμε στη Νέα Μάκρη στο Κέντρο Υγείας. Δεν είχαν ιδέα για φωτιά. Μάλιστα τον ρώτησαν αν κάηκε από κατσαρόλα με νερό! Μετά άρχισε να φτάνει κόσμος. Ο μπαμπάς μου κατέληξε στις 26 Ιουλίου στο ΚΑΤ».

«Οδηγούσα με ένα 8 μηνών παιδί, δεν ήξερα που πάω κι έβλεπα μόνο καπνούς»

Η αδελφή της μάρτυρα, Βασιλική Λαμπρίδου, περιέγραψε ότι σώθηκε η ίδια, ο σύζυγος και το παιδί τους αν και εγκλωβίστηκαν στο Μάτι στο μποτιλιάρισμα των αυτοκινήτων. «Ο σύζυγός μου στις 17.45, μου λέει “πάμε να φύγουμε από το σπίτι γιατί θα καούμε ζωντανοί”. Από το παράθυρο του σαλονιού έβλεπα το σπίτι των γονιών μου. Δεν έβλεπα σπίτι πλέον, μόνο μαύρους πυκνούς καπνούς.

»Πήραμε το παιδί και βγήκαμε έξω. Έπεφταν καύτρες. Είχε πέσει το ρεύμα. Προσπάθησα να καλέσω τους γονείς μου αλλά τίποτα. Μπήκα με το παιδί στο αμάξι, ο σύζυγός μου στο δικό του. Οδηγούσα σαν μια τρελή με ένα 8 μηνών παιδί και δεν ήξερα που πηγαίνω. Φτάσαμε στο Μάτι, ξεκίνησε το μποτιλιάρισμα αλλά ήμασταν από τους τυχερούς».

Αναφερόμενη στον πατέρα της η μάρτυρας είπε: «Τον παρέλαβαν στο ΚΑΤ και τον έριξαν σε κώμα για να μη νιώθει τον πόνο. Ήταν μέσα κι έξω καμένος περίπου στο 67%. Εμείς μάθαμε τον θάνατο του πατέρα μας από τις ειδήσεις. Δεν μας ενημέρωσαν έγκαιρα από το νοσοκομείο. Τον είχε κάψει το θερμικό κύμα και θεώρησε ότι έπρεπε να μπει στην πισίνα για να ηρεμήσει, οι γιατροί μας είπαν ότι ήταν λάθος αυτό βέβαια».

Σημειώνεται ότι το δικαστήριο με ανάλογη εισαγγελική πρόταση απέρριψε αίτημα για αυτοπρόσωπη παρουσία κατηγορουμένων που υπέβαλε συνήγορος υπογραμμίζοντας πως οι κατηγορούμενοι θα έπρεπε να βρίσκονται στο δικαστήριο χαρακτηρίζοντας «θεσμική απρέπεια» την απουσία τους από την αίθουσα.
 

Συναισθηματικά φορτισμένη η σημερινή ημέρα, στη δίκη για τους υπαιτίους της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι τον Ιούλιο του 2018, με συγγενείς των θυμάτων να τοποθετούν στα έδρανα του ακρωατηρίου, φωτογραφίες των δικών τους ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους.

Η πρωτοφανής όσο και συγκλονιστική αυτή ενέργεια, προκάλεσε ωστόσο την αντίδραση της προέδρου του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας και συνηγόρων υπεράσπισης.

Πρόεδρος: Έχω γνώση και επίγνωση τι δικάζουμε. Θέλω να ξέρω γιατί έχετε βάλει φωτογραφίες των θυμάτων στα έδρανα;

Δικηγόρος: Συγγνώμη κυρία πρόεδρε, γιατί έτσι θέλουν. Απαγορεύεται;

Ακροατήριο: Για να ραγίσουν κι οι πέτρες.

Πρόεδρος: Θέλετε να είναι φορτισμένο το κλίμα;

Ακροατήριο: είναι 4,5 χρόνια φορτισμένο το κλίμα. Κυρία πρόεδρε σεβόμαστε το δικαστήριο σας, σεβαστείτε κι εσείς τον πόνο μας.

Ακροατήριο: Το θεωρείτε προσβλητικό;

Πρόεδρος: Όχι

Ακροατήριο: Τότε αφήστε μας να δείξουμε τον πόνο μας .

Πρόεδρος: Δε θέλω να έχει κανένας καμία αγωνία ότι δεν έχει καταλάβει το δικαστήριο.

Ακροατήριο: Θα φανεί στο τέλος

Πρόεδρος: Δε θέλω να ακούω θα φανεί. Θα δικάσουμε σε κλίμα ψυχραιμίας.

Συνήγορος υπεράσπισης ζήτησε πάντως να αποσυρθούν οι φωτογραφίες με την πρόεδρο να του λέει «ας το αφήσουμε κύριε συνήγορε».

Εκτός φυλακής παραμένει ο μεσίτης Αθ. Χορταριάς, εκ των καταδικασθέντων για το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, αφού αναβλήθηκε για τις 25 Ιανουαρίου 2023 η αίτηση αναίρεσης κατά της αποφυλάκισης.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Αντωνίας Ξυνού για το News 24/7, ο κατηγορούμενος ήταν παρών στη δικαστική αίθουσα αλλά προχώρησε σε αίτημα αναβολής επικαλούμενος κώλυμα στο πρόσωπο των συνηγόρων του.

Με την απόφαση αναβολής, ο μεσίτης θα παραμείνει εκτός φυλακής μέχρι την έναρξη του εφετείου για την υπόθεση, η οποία έχει προσδιοριστεί στις 20 Ιανουαρίου ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Εφετείου.

Υπενθυμίζεται ότι πρωτόδικα ο Αθ. Χορταριάς καταδικάστηκε σε κάθειρξη δέκα ετών για πρόκληση θανατηφόρας σωματικής βλάβης, ωστόσο αποφυλακίστηκε δύο μήνες μετά την καταδικαστική απόφαση, ενώ του επιβλήθηκαν οι περιοριστικοί όροι της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισης μίας φοράς τον μήνα σε αστυνομικό τμήμα.

Μία σπουδαία νίκη, έπειτα από αγώνες χρόνων κατάφερε να σημειώσει ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος που το 2011 έχασε την ακοή του καθώς χειροβομβίδα κρότου-λάμψης έσκασε σε κοντινή απόσταση από το πρόσωπό του κι έπειτα ξυλοκοπήθηκε άγρια από την αστυνομία παρόλο που έδειξε τη δημοσιογραφική του ταυτότητα.

Ο ίδιος χρειάστηκε να χειρουργηθεί δύο φορές και να κάνει θεραπείες ώστε η υγεία του έστω και μερικώς να αποκατασταθεί.

Όπως γνωστοποίησε ο ίδιος σήμερα με ανάρτησή του, το ο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, απέρριψε την έφεση του δημοσίου κι έκανε δεκτή τη δική του.

«Φίλες κ φίλοι, με την απόφαση 4055/14-11-2022 το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, ΑΠΕΡΡΙΨΕ την έφεση του δημοσίου κ έκανε ΔΕΚΤΗ τη δική μου. Μια νίκη της δημοκρατίας, της κοινωνίας κ της ελευθερίας του Τύπου. Μια νίκη που ανήκει σε όλους μας.
Πέσαμε κάτω 7 φορές, μα σηκωθήκαμε 8…» έγραψε.

Η έφεση που άσκησε το Δημόσιο και τα αδιανόητα επιχειρήματα
Τον Μάη του 2020, δέκα σχεδόν χρόνια μετά την απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ, ο δημοσιογράφος δικαιώθηκε, καθώς το Διοικητικό Δικαστήριο Αθηνών εξέδωσε απόφαση «η οποία απέδωσε ευθύνη στην αστυνομία για τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του δημοσιογράφου Μανώλη Κυπραίου και του απένειμε αποζημίωση» βασιζόμενο σε υλικό καμερών ασφαλείας, αλλά και σε εκθέσεις ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων που ορίστηκαν από το δικαστήριο και πιστοποιούσαν πως ο Κυπραίος δέχθηκε χειροβομβίδα κρότου-λάμψης και είναι κωφός με σοβαρά προβλήματα υγείας.

Το Ελληνικό Δημόσιο, θέλοντας να διατηρήσει για ακόμη μία φορά το αίσθημα εμπεδωμένης ατιμωρησίας στους αστυνομικούς, άσκησε έφεση στην αξίωση του κ. Κυπραίου για αποζημίωση με μια αδιανόητη επιχειρηματολογία: Συγκεκριμένα, το Ελληνικό Δημόσιο έφτασε να επικαλείται την… «κακή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας», ενώ υπήρχε και ο ισχυρισμός ότι ο δημοσιογράφος έχει ανακτήσει την ακοή του και είναι σε θέση να δουλέψει – και άρα δεν χρειάζεται να αποζημιωθεί!

Σημειώνεται ότι για τις υποθέσεις των Μανώλη Κυπραίου, Γιάννη Καυκά (διαδήλωση 25/6/11) και Μάριου Λώλου, η Διεθνής Αμνηστία τον Ιούνιο του 2015 ζητούσε από τις ελληνικές αρχές να εξασφαλίσουν την άμεση ταυτοποίηση των δραστών όσο και την παραπομπή τους σε δίκη.