Μόνο η περιοχή Ουαντάι έχει υποδεχθεί περισσότερους από 443 χιλ. από τους 628 χιλ. Σουδανούς πρόσφυγες (στοιχεία του ΟΗΕ από τον Ιούλιο του 2024) που εγκατέλειψαν την περιοχή του Νταρφούρ από τον Απρίλιο του 2023.

Ενώ περίπου 200 χιλ. άνθρωποι ζουν και συνεχίζουν να φτάνουν στο χώρο διέλευσης Adré που βρίσκεται ακριβώς στα σύνορα με το Σουδάν, περίπου 200 χιλ. άλλοι έχουν μετεγκατασταθεί σε 5 διαφορετικούς νεοσύστατους επίσημους καταυλισμούς (Aboutengue, Metche, Alacha, Arkoum και Dougi) ή σε νέες επεκτάσεις πρώην υφιστάμενων καταυλισμών (όπως ο Farchana) που βρίσκονται πολύ πιο μακριά από τα σύνορα και υποτίθεται ότι ανταποκρίνονται καλύτερα στα ανθρωπιστικά πρότυπα και παρέχουν όλες τις απαραίτητες υπηρεσίες.

Σε όλους αυτούς τους καταυλισμούς, οι άνθρωποι βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά στις ανθρωπιστικές οργανώσεις για την κάλυψη των πιο βασικών τους αναγκών, συμπεριλαμβανομένης της παροχής τροφίμων. Παρόλα αυτά, λόγω της παγκόσμιας ανεπαρκούς και μη βιώσιμης χρηματοδότησης της αντιμετώπισης (σε συνδυασμό με τις δυσκολίες εφοδιασμού λόγω της εποχής των βροχών), οι κύριες οργανώσεις διανομής τροφίμων που εργάζονται εδώ αναγκάστηκαν να μειώσουν τις μερίδες τους λίγο-λίγο τους τελευταίους μήνες, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποικιλία.

Στον καταυλισμό Aboutengue, για παράδειγμα, η τελευταία διανομή που έγινε στα τέλη Ιουλίου περιλάμβανε μόνο ζαχαρόχορτο και λάδι.

Συνάντηση μεταξύ ομάδων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και πρεσβυτέρων από κοινότητες υποδοχής και πρόσφυγες στην επαρχία Sila, στο ανατολικό Τσαντ. Οι συναντήσεις είναι απαραίτητες για την ομαλή διεξαγωγή των δραστηριοτήτων και την εξασφάλιση της υποστήριξης των κοινοτήτων. MSF Johnny Vianney Bissakonou

Η κατάσταση σε άλλους καταυλισμούς είναι παρόμοια. Στο Metche, δύο ώρες από το Adré, πολλοί πρόσφυγες επιβιώνουν με ένα μόνο γεύμα την ημέρα. Ενώ έχουν γίνει διανομές τροφίμων στο Metche, το Alacha και το Arkoum, η κύρια ανησυχία είναι η χαμηλή πρόσληψη θερμίδων σε αυτές τις μερίδες. Το κέντρο θεραπευτικής σίτισης εσωτερικών ασθενών (ITFC) στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Metche είναι η πιο πολυσύχναστη μονάδα, με αυξανόμενες εισαγωγές υποσιτισμένων παιδιών. Από τον Ιανουάριο έως τον Αύγουστο, ο αριθμός των σοβαρά υποσιτισμένων παιδιών με επιπλοκές από Alacha και Arkoum έχει αυξηθεί.

Ακόμη και στον άτυπο καταυλισμό διέλευσης Adré, η παρουσία μιας τοπικής αγοράς και λίγων ευκαιριών βιοπορισμού προσφέρει στις οικογένειες εναλλακτικούς τρόπους πρόσβασης σε τρόφιμα. Ωστόσο, η κατάσταση είναι πολύ πιο δύσκολη στους επίσημους καταυλισμούς, οι οποίοι συχνά κατασκευάζονται σε απομακρυσμένες περιοχές όπου δεν υπάρχουν αυτές οι εναλλακτικές λύσεις. Στην πραγματικότητα, οι μαρτυρίες που συνέλεξαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στον καταυλισμό Adré ανέφεραν ότι ορισμένοι άνθρωποι επέστρεφαν από τους επίσημους καταυλισμούς για αυτόν τον λόγο. Στο Aboutengue, οι τελευταίες καταγραφές δείχνουν ότι περίπου το 25% των καταυλισμών ήταν άδειοι, υποτίθεται επειδή πολλοί άνθρωποι προτιμούσαν να εργαστούν στα χωράφια για να θρέψουν τις οικογένειές τους.

Πορτρέτο της Aziza Idriss και τριών παιδιών της. MSF Thibault Fendler

Η Aziza βρίσκεται στον καταυλισμό Aboutengue εδώ και ένα χρόνο (έφτασε τον Ιούλιο του 2023) με την εννεαμελή οικογένειά της: την ίδια, τη μητέρα της και τα επτά παιδιά της, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης κόρης της και του μωρού της, που μοιράζεται το καταφύγιό τους παρά το γεγονός ότι είναι παντρεμένη.

«Η ζωή στον καταυλισμό είναι δύσκολη. Ζούμε με πολλές δυσκολίες. Δεν έχουμε αρκετό φαγητό. Οι διανομές τροφίμων γίνονται μια φορά το μήνα, αλλά οι μερίδες είναι τόσο μικρές που συνήθως μας τελειώνουν τα τρόφιμα πολύ πριν από την επόμενη διανομή».

Για να συντηρήσει την οικογένειά της, η Aziza εργάζεται συνήθως σε κοντινά αγροκτήματα. «Μας λείπουν τα πάντα. Υποτίθεται ότι θα δούλευα σήμερα, αλλά είμαι άρρωστη».

«Αλλά το να πηγαίνουμε στο δάσος ενέχει κίνδυνο, καθώς μερικές φορές απειλούμαστε από κάποιους ανθρώπους εκεί που μας λένε να μην μαζεύουμε ξύλα».

«Είμαι ευγνώμων για όσα παρέχουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, όπως πλαστικά φύλλα, κανάτες, κουνουπιέρες, σαπούνια και φυσικά ιατρική περίθαλψη. Αλλά χρειαζόμαστε πραγματικά κατάλληλα καταλύματα και αρκετό φαγητό για να επιβιώσουμε».

«Όταν συγκρίνω πώς ήταν η ζωή μας στο Σουδάν με αυτό που έχουμε τώρα, πραγματικά με προβληματίζει. Το μόνο που θέλουμε είναι να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, όπως παλιά.»

Πορτρέτο της Jimiya. MSF Thibault Fendler

Η Jimiya και η δεκαμελής οικογένειά της – η ίδια, ο σύζυγός της και τα οκτώ παιδιά τους – ζουν στον καταυλισμό Aboutengue εδώ και ένα χρόνο, από τότε που διέφυγαν από το Σουδάν τον Ιούλιο του 2023. Κατάγεται από την Umm Dukhn: «Η ζωή μας εδώ είναι τραγική σε σύγκριση με το Σουδάν (πριν από τον πόλεμο). Δεν έχουμε αρκετούς πόρους, ιδίως τρόφιμα».

Για να κερδίσουν χρήματα, η Jimiya και άλλες γυναίκες ταξιδεύουν μακριά στο δάσος γύρω από τον καταυλισμό για να μαζέψουν καυσόξυλα. «Το δάσος είναι πολύ μακριά, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να κερδίσω κάποια χρήματα για να θρέψω την οικογένειά μου. Δεν υπάρχουν ευκαιρίες εργασίας εδώ».

Στην αρχή, όταν έφτασαν, τους δόθηκε αρκετό φαγητό. «Λάβαμε φασόλια και τα παιδιά τα λάτρευαν πολύ. Αλλά τώρα, οι μερίδες έχουν μειωθεί. Πρόσφατα, πήραμε μόνο ζαχαρόχορτο και λάδι, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να μαγειρευτούν μόνα τους. Συνήθως φτιάχνουμε σούπα με ζαχαρόχορτο, αλλά χωρίς φρέσκα υλικά, όπως λαχανικά ή κρέας, δύσκολα ξέρουμε πώς να τη φάμε.

«Γνωρίζουμε τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, καθώς μας προμήθευσαν με σαπούνια και κανάτια κατά τη διάρκεια των προηγούμενων διανομών. Όταν τα παιδιά μας αρρωσταίνουν, μπορούμε να πάμε στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και να θεραπευτούμε».

«Γνωρίζουμε επίσης ότι οι οργανώσεις εδώ εργάζονται σκληρά, αλλά χρειαζόμαστε αρκετό φαγητό. Χρειαζόμαστε επίσης εκπαίδευση για ευκαιρίες εργασίας – τεχνικές δεξιότητες όπως η ραπτική – ώστε να μπορούμε να συντηρήσουμε τις οικογένειές μας. Και ελπίζουμε να λάβουμε σύντομα κατάλληλα καταλύματα. Έχουμε χτίσει ένα μόνοι μας, αλλά είναι προσωρινό καταφύγιο. Δεν έχουμε στρώματα, μαγειρικά σκεύη, κουβέρτες ή στρώματα. Δεν υπάρχει αρκετός χώρος για δέκα άτομα, γι’ αυτό φτιάξαμε δύο καταφύγια, αλλά πήραμε πλαστική μεμβράνη μόνο για το ένα. Το πλαστικό δεν είναι αρκετό όταν βρέχει δυνατά».

Πορτρέτο της Mariam Yahia MSF Thibault Fendler

“Η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να επιστρέψει η ειρήνη στο Σουδάν. Το δικό μου Σουδάν”

«Φτάσαμε στον καταυλισμό Aboutenge τον Αύγουστο του 2023. Είμαστε μια οικογένεια 11 ατόμων: οι γονείς μου, εγώ και τα οκτώ αδέλφια μου. Είμαι 22 ετών. Προερχόμαστε από την Ελ Γκενέινα.

Οι συνθήκες διαβίωσης εδώ είναι δύσκολες. Το φαγητό που λαμβάνουμε δεν είναι αρκετό και δεν μπορούμε να βγάλουμε το μήνα με αυτά που μας δίνουν. Όχι μόνο η ποσότητα έχει μειωθεί, αλλά και η ποικιλία. Παλαιότερα λαμβάναμε φασόλια στις μερίδες, τα οποία ήταν ιδανικά για το μεσημεριανό γεύμα, αλλά όχι πια.

Το νερό είναι επίσης ανεπαρκές. Τα σημεία υδροδότησης στα οποία βασιζόμαστε μοιράζονται από πάρα πολλούς ανθρώπους και με το μέγεθος της οικογένειάς μας, πρέπει να ξαναγεμίζουμε τον τενεκέ μας δύο φορές την ημέρα.

Επίσης, δεν έχουμε κατάλληλο καταφύγιο. Παρόλο που χτίσαμε αυτό εδώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δεν είναι αρκετά μεγάλο για όλη την οικογένεια.

Ανησυχώ επίσης όταν βλέπω νέους στην ηλικία μου να μην έχουν τίποτα να κάνουν. Πολλοί από αυτούς δούλευαν στο Σουδάν και συντηρούσαν τις οικογένειές τους. Τώρα, βλέπω πολλούς από αυτούς χωρίς προορισμό…

Τέσσερα από τα αδέλφια μου βρίσκονται τώρα σε άλλα μέρη του Τσαντ και εργάζονται. Δύο επέστρεψαν στον καταυλισμό Adré πριν από λίγους μήνες και ένας από τους μικρότερους αδελφούς μου εργάζεται τώρα σε ένα ορυχείο, μακριά από εδώ. Το κάνουν αυτό για να μπορούν να μας στέλνουν χρήματα για να επιβιώσουμε.

Η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να επιστρέψει η ειρήνη στο Σουδάν. Το δικό μου Σουδάν. Προς το παρόν, ελπίζω ότι η κατάσταση στον καταυλισμό θα βελτιωθεί, για μένα, για την οικογένειά μου, για όλους».

Άννα Παπαδομαρκάκη

Δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια. Η κλιματική αλλαγή αναμένεται να την ενισχύσει, ιδιαίτερα σε περιοχές που ήδη αντιμετωπίζουν υποσιτισμό, καθώς η αύξηση της θερμοκρασίας μπορεί να οδηγήσει μείωση της αγροτικής παραγωγής και συγκομιδής.

Επιπλέον όμως, οι υψηλότερες θερμοκρασίες όχι μόνο μπορεί να επηρεάσουν τη διαθεσιμότητα των τροφίμων μακροπρόθεσμα, αλλά και να επηρεάσουν άμεσα τη πρόσβαση των ανθρώπων σε τρόφιμα και μάλιστα οικονομικά προσιτά.

Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα ζεστές περίοδοι μπορεί να ενισχύσουν την επισιτιστική ανασφάλεια στη διάρκεια των ημερών που κάνει πολύ ζέστη καθώς τις ημέρες αυτές περιορίζονται οι δυνατότητες εργασίας και τα νοικοκυριά χάνουν εισόδημα, μειώνοντας τις οικονομικές τους αντοχές.

Έτσι, μια εβδομάδα υψηλών θερμοκρασιών αρκεί για να ενταθεί η επισιτιστική ανασφάλεια σε πάνω από 8 εκατ. πληθυσμού.

Τα παραπάνω επισημαίνει μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature, και σύμφωνα με την οποία «η ζέστη σχετίζεται με βραχυπρόθεσμη αύξηση της επισιτιστικής ανασφάλειας σε νοικοκυριά 150 χωρών και μείωση του εισοδήματος».

Μείωση παραγωγικότητας και παραγωγής

Η Κάρολιν Κρέγκερ από το τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης σημειώνει στη μελέτη της ότι οι ζεστές περίοδοι δημιουργούν σωματική καταπόνηση στους εργαζόμενους και μειώνουν την παραγωγικότητά τους ή τις ώρες εργασίας τους, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει οικονομικούς κλυδωνισμούς.

Για παράδειγμα, οι γυναίκες εργάτριες τούβλων στη Δυτική Βεγγάλη της Ινδίας πληρώνονται από τον αριθμό των τούβλων που μεταφέρουν σε μια ημέρα και αντιμετωπίζουν απώλειες εισοδήματος έως και 50% όταν το θερμικό στρες τις αναγκάζει να μειώνουν την ταχύτητα βαδίσματος και μεταφέρουν λιγότερα τούβλα. Πρόσφατα στοιχεία από την Ινδία τεκμηριώνουν τον αγώνα τέτοιων εργαζομένων να αγοράσουν φαγητό όταν δεν μπορούν να εργαστούν και να κερδίσουν το εισόδημά τους. 

Παγκοσμίως, το 2021, χάθηκαν περίπου 470 δισεκατομμύρια πιθανές ώρες εργασίας – που ισοδυναμούν με εργασία σχεδόν 1,5 εβδομάδας ανά άτομο στη Γη – λόγω υπερβολικής ζέστης με σοβαρές οικονομικές συνέπειες.

Αυτή η συσχέτιση μεταξύ ζέστης, εισοδήματος και επισιτιστικής ανασφάλειας διαφέρει από χώρα σε χώρα. Οι άνθρωποι που ζουν σε χώρες με περισσότερη απασχόληση εκτεθειμένη στη ζέστη, όπως οι κατασκευές ή η γεωργία, ενδέχεται να αντιμετωπίσουν ισχυρότερες επιπτώσεις της ζέστης στην επισιτιστική ανασφάλεια και την πείνα.

Για παράδειγμα, εκτιμάται ότι τα δύο τρίτα των πιθανών ωρών εργασίας που χάθηκαν το 2021 αφορούσαν τους εργάτες της γεωργίας.

Επιπλέον, οι άνθρωποι που ζουν σε χώρες με υψηλότερα εισοδήματα μπορούν, κατά μέσο όρο, να απολαμβάνουν υψηλότερο επίπεδο στέγασης, πρόσβαση σε τεχνολογίες ψύξης και οικονομικά πιο προσιτά τρόφιμα, τα οποία θα μπορούσαν να προστατεύσουν τους ανθρώπους από την έκθεση στη ζέστη και να βοηθήσουν στην εξάλειψη των επιπτώσεων στη δαπάνη τροφίμων εξαιτίας της απώλειας εισοδήματος.

Αύξηση ανασφάλειας 2,79%

Σύμφωνα με την έρευνα, κατά μέσο όρο, μια εβδομάδα ζέστης αυξάνει κατά 0,5406% τη μέση έως σοβαρή επισιτιστική ανασφάλεια σε όλες τις χώρες. Αντίστοιχα υπάρχουν επιπτώσεις στην υγεία, στην επάρκεια του εισοδήματος, μείωση του ετήσιου εισοδήματος, αλλά και στην τοπική αγορά εργασίας. Συνολικά οι εισοδηματικές παράμετροι που επηρεάζονται από μια εβδομάδα ζέστης και καταλήγουν σε επισιτιστική ανασφάλεια αφορούν κατά 63,35% σε δυσκολίες «να τα βγάλουν πέρα» με το τρέχον εισόδημα και σε ποσοστό 72,46% «να τους φτάσει» το ετήσιο εισόδημα.

Η τοπική αγορά εργασίας επηρεάζεται κατά 16,26% και τα ατομικά προβλήματα υγείας αφορούν το 12,14% του πληθυσμού που επηρεάζεται από τη ζέστη.

Ανάλογα με τη χώρα, αυτές που δεν στηρίζονται κυρίως στη γεωργία και η απασχόληση στη γεωργία είναι κάτω από 22%, όπως η Ρωσία ή το Μεξικό δεν επηρεάζονται τόσο όσο χώρες όπου το 70% του πληθυσμού είναι αγρότες. Σε αυτές τις χώρες μια εβδομάδα ζέστης, αρκεί για να αυξηθεί η επισιτιστική ανασφάλεια κατά 2,79%. 

Μείωση εισοδήματος

Η έρευνα καταλήγει επισημαίνοντας πως εάν μια χώρα με τον πληθυσμό της Ινδίας αντιμετώπιζε μια ιδιαίτερα καυτή εβδομάδα, επιπλέον 8,07 εκατ. άνθρωποι είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν μέτρια έως σοβαρή επισιτιστική ανασφάλεια. Σε αυτήν θα πρέπει να προστεθεί υποβάθμιση της υγείας, φθίνουσες τοπικές αγορές εργασίας και αυστηρότεροι προϋπολογισμοί των νοικοκυριών με ισχυρότερες επιπτώσεις σε περιοχές με υψηλότερη γεωργική ή ασταθή απασχόληση και χαμηλότερα εισοδήματα.

Επιπλέον, η ζέστη μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερη επισιτιστική ανασφάλεια μέσα σε λίγες μέρες, καθώς η σωματική καταπόνηση και τα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τη ζέστη περιορίζουν την ικανότητα των ανθρώπων να εργαστούν και να κερδίζουν εισόδημα, περιορίζοντας έτσι την ικανότητά τους να αγοράζουν τρόφιμα.

Αυτό το μονοπάτι δίνει έμφαση στην προσβασιμότητα σε οικονομικά τρόφιμα και στη διαθεσιμότητα των τροφίμων ως αποτέλεσμα της μειωμένης συγκομιδής.

Επιπλέον, τα νοικοκυριά μπορεί να αντιμετωπίσουν αύξηση των δαπανών, καθώς τα τρόφιμα αλλοιώνονται ευκολότερα στη ζέστη, το κόστος ψύξης με τη μορφή νερού ή ηλεκτρισμού μπορεί να αυξηθεί και τα άτομα μπορεί να πρέπει να πληρώσουν από την τσέπη τους για ασθένειες που σχετίζονται με τη ζέστη.

Πηγή: in.gr

Του Kit Knightly (Μετάφραση: Γιώργος Β. Μιχαήλ)

Η δημιουργηθείσα επισιτιστική κρίση, είτε πραγματική είτε ψυχολογική επιχείρηση, έχει να κάνει με την κατάρρευση του παγκόσμιου συστήματος τροφίμων και με την δημιουργία ενός νέου δυστοπικού συστήματος, εκπονημένου από εταιρικά μεγαθήρια και αυστηρά ελεγχόμενου στο όνομα του «κοινού καλού».

Ο Τύπος το προέβλεπε αυτό εδώ και χρόνια, αλλά έμοιαζε να είναι μια απλή εκφοβιστική κίνηση, σχεδιασμένη να μας ανησυχεί ή να αποσπά την προσοχή μας από άλλα ζητήματα. Όμως αυτήν την φορά υπάρχουν ενδείξεις ότι η κρίση «θα είναι πραγματική» -για να θυμηθώ τον Μπάιντεν.

Κανείς δεν ξέρει πόσο καταστροφική θα μπορούσε να γίνει, εκτός από τους ανθρώπους που την δημιουργούν. Είναι ωστόσο αρκετά ξεκάθαρα τα στοιχεία ότι δημιουργείται σκόπιμα και εν ψυχρώ:

• Η «ειδική επιχείρηση» της Ρωσίας στην Ουκρανία αυξάνει την τιμή των βασικών τροφίμων, του σιταριού, του ηλιελαίου, καθώς και των λιπασμάτων.

• Το ξαφνικό «ξέσπασμα της γρίπης των πτηνών» αυξάνει την τιμή των πουλερικών και των αυγών.

• Η ραγδαία άνοδος της τιμής του πετρελαίου αυξάνει το κόστος της διανομής τροφίμων.

• Λόγω του πληθωρισμού, οι οικογένειες ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για λιγότερα τρόφιμα.

Και καθώς συμβαίνουν όλα αυτά, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο (και ίσως άλλοι, δεν ξέρουμε) πληρώνουν κυριολεκτικά τους αγρότες για να μην καλλιεργούν.

Είναι αρκετά σαφές ότι πρόκειται για το The Great Reset: Food Edition. Η μελωδία του lockdown με λίγο διαφορετικούς στίχους. Μια διαδικασία διάλυσης των υπαρχουσών δομών, ώστε να μπορούμε να τις «χτίσουμε ξανά καλύτερα» με ένα πιο ελεγχόμενο και πιο εταιρικό σύστημα τροφίμων.

Όπως ειπώθηκε ότι η «πανδημία» υπογράμμισε «αδυναμίες στο πολυμερές σύστημα», έτσι και αυτή η επισιτιστική κρίση θα δείξει ότι «τα ασταθή επισιτιστικά μας συστήματα χρειάζονται μεταρρύθμιση» και πρέπει να διασφαλίσουμε την «επισιτιστική μας ασφάλεια» -ή χιλιάδες άλλες παραλλαγές σε αυτό το θέμα.

Δεν είναι υπόθεση. Ξεκίνησαν ήδη, πάνω από έναν χρόνο πριν.

Το Journal of Agriculture, Food Systems & Community Developments δημοσίευσε μια εργασία τον Φεβρουάριο του 2021 με τίτλο:

Αποσυναρμολόγηση και ανοικοδόμηση του συστήματος τροφίμων μετά τον COVID-19: Δέκα αρχές για αναδιανομή και αναγέννηση.

Σε μια συνέντευξη, τον Ιούλιο του περασμένου έτους, η Ruth Richardson, η εκτελεστική διευθύντρια της ΜΚΟ Global Alliance for the Future of Food, είπε κυριολεκτικά:

Το κυρίαρχο σύστημα διατροφής μας πρέπει να αποσυναρμολογηθεί και να ξαναχτιστεί.

Αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2021, ο ΟΗΕ συγκάλεσε την πρώτη «Σύσκεψη για τα Συστήματα Τροφίμων», στην δήλωση αποστολής της οποίας διαβάζουμε:

Η ανοικοδόμηση των παγκόσμιων συστημάτων τροφίμων θα μας επιτρέψει επίσης να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ να «χτίσουμε καλύτερα» από ό,τι κάναμε με τον COVID-19.

Γράφοντας στον Guardian, τον Μάιο του 2022, ο George Monbiot, ο ανεμοδείκτης για κάθε ατζέντα του βαθέος κράτους, δηλώνει με την χαρακτηριστική του έλλειψη λεπτότητας:

Οι τράπεζες κατέρρευσαν το 2008 – και το σύστημα τροφίμων μας πρόκειται να κάνει το ίδιο… Το σύστημα πρέπει να αλλάξει.

Τι σημαίνει όμως στην πραγματικότητα η «αλλαγή» και η «ανακατασκευή» σε αυτό το πλαίσιο;

Λοιπόν, αυτό δεν είναι μυστικό, το συζητούν εδώ και χρόνια. Σημαίνει:

• Προώθηση, από τον Τύπο και τους πολιτικούς, της «διατροφής για την υγεία του πλανήτη» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.

• Προετοιμασία των παιδιών να τρώνε ζωύφια και φύκια.

• Ανάπτυξη και προώθηση των «γονιδιακά επεξεργασμένων» ή γενετικά τροποποιημένων τροφίμων.

• Στιγματισμό των κρεατοφάγων και εξύμνηση του βιγκανισμού.

• Προώθηση του «κρέατος» που καλλιεργείται στο εργαστήριο και της βακτηριακής λάσπης που αναμιγνύεται σε γιγάντια δοχεία, έναντι των φυσικών τροφίμων.

• Φόρους «άνθρακα» στο κόκκινο κρέας και στα εισαγόμενα τρόφιμα κάθε είδους.

• Φόρους «παχυσαρκίας» σε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη ή λίπος.

• Προπαγάνδα για τον χαρακτηρισμό των βασικών τροφίμων ως «πολυτέλεια».

Πολλά από τα παραπάνω (ξανα)συζητήθηκαν προσφατα –και στην Διάσκεψη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός.

Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, το πρόβλημα το οποίο τώρα προσπαθούν να «αντιμετωπίσουν» έχει ήδη μια σειρά από προκαθορισμένες λύσεις.

Ακριβώς όπως είδαμε τα lockdown να σπάνε την οικονομία σε κομμάτια, ενώ η τάξη των δισεκατομμυριούχων κατέγραφε κέρδη και τα εταιρικά μεγαθήρια διεύρυναν τα μονοπώλιά τους, έτσι και οι όποιες προτεινόμενες πολιτικές επισιτιστικής ασφάλειας θα καταλήξουν να ωφελούν τους ήδη πολύ πλούσιους ή/και να εγκαθιστούν υποδομές για τον εταιρικό έλεγχο.

Ανακοίνωσαν ήδη την κατασκευή του μεγαλύτερου «εργοστασίου καλλιέργειας κρέατος» στον κόσμο. Το ψεύτικο κρέας, φυσικά, δεν μπορεί να παράγεται στο σπίτι και υπόκειται σε πατενταρισμένες διαδικασίες δημιουργίας. Τα γενετικά επεξεργασμένα ή τροποποιημένα φυτά και ζώα υπόκεινται επίσης σε διπλώματα ευρεσιτεχνίας.

Οι υπερεθνικές εταιρείες, με κέρδη μεγαλύτερα από τον προϋπολογισμό ορισμένων χωρών, αναπτύσσουν εφαρμογές παρακολούθησης αποτυπώματος άνθρακα που ανταμείβουν τους ανθρώπους για την λήψη των «σωστών αποφάσεων». Αυτό θα μπορούσε εύκολα να εφαρμοστεί και στα τρόφιμα.

Ο Μπιλ Γκέιτς έχει γίνει αθόρυβα ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γεωργικής γης στις Ηνωμένες Πολιτείες -γης στην οποία μπορεί να καλλιεργήσει νέα Frankencrops, ή την οποία η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα τον πληρώνει για να μην χρησιμοποιεί.

Το παιχνίδι είναι ξεκάθαρο:

Αυτήν την στιγμή ετοιμάζονται να καταστρέψουν όλα τα παλιά μας συστήματα τροφίμων, με τον δεδηλωμένο στόχο να τα ξαναχτίσουν καλύτερα.

Αλλά καλύτερα γι’ αυτούς, όχι για εμάς.

https://hellasmag.com

«Κόλαση επί της Γης» ήταν η έκφραση που χρησιμοποίησε ο εκτελεστικός διευθυντής του Προγράμματος Τροφίμων του ΟΗΕ David Beasley επιχειρώντας να περιγράψει τις προοπτικές που διαγράφονται για το Αφγανιστάν, στο BBC. Προσέθεσε ότι το Αφγανιστάν είναι η χειρότερη ανθρωπιστική κρίση σήμερα στη Γη.

Το Αφγανιστάν οδηγήθηκε σε οικονομική κρίση όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δυτικές χώρες σταμάτησαν την απευθείας οικονομική βοήθεια μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν τον Αύγουστο. Επιπλέον δεν επιτρέπουν στην κυβέρνηση των Ταλιμπάν να αποσύρουν τα εννέα δισεκατομμύρια δολαρίων των αφγανικών εθνικών αποθεμάτων από το εξωτερικό.

«Το Αφγανιστάν αντιμετωπίζει μια ολική οικονομική κατάρρευση (a total economic meltdown), καθώς σαράντα εκατομμύρια Αφγανοί αφέθηκαν πίσω όταν οι χώρες του ΝΑΤΟ έφυγαν, τον περασμένο Αύγουστο», δήλωσε ο Jan Egeland, γενικός γραμματέας του Νορβηγικού Συμβουλίου Προσφύγων, μετά από πρόσφατη επίσκεψή του στη χώρα και στους πρόσφυγες στο Ιράν, Σύμφωνα με τον κ. Egeland 5.000 Αφγανοί φεύγουν καθημερινά μόνο προς το Ιράν φοβούμενοι ότι θα πεθάνουν από πείνα και από κρύο τον ερχόμενο χειμώνα.

Όπως υπογράμμισε ο κ. Egeland του Νορβηγικού Συμβουλίου Προσφύγων, ένα μεγάλο πρόβλημα έχει να κάνει με την τεράστια εξάρτηση του Αφγανιστάν από την ξένη βοήθεια κατά τη διάρκεια των τελευταίων είκοσι ετών, μετά δηλαδή την αμερικανική εισβολή στη χώρα. Το 70% των δασκάλων, των νοσοκόμων, των γιατρών, των υδρομηχανικών, όσων έκαναν αποκομιδή απορριμμάτων και των δημοσίων υπαλλήλων ήταν στο μισθολόγιο δυτικών οργανισμών ανάπτυξης και έπαυσαν να αμείβονται. Οι τράπεζες έχουν παραλύσει λόγω του παγώματος των καταθέσεων και έτσι ακόμα και το Νορβηγικό Συμβούλιο Προσφύγων αδυνατεί να πληρώσει τους συνεργάτες του στην Καμπούλ.

Το Αφγανιστάν "παράγει" πρόσφυγες εδώ και 40 χρόνια -από την πρώτη σοβιετική εισβολή-, το 90% των οποίων ζουν σήμερα στο Ιράν και το Πακιστάν. Στο Ιράν, σύμφωνα με τον κ. Egeland, τους παρέχουν εκπαίδευση και περίθαλψη, αλλά το Ιράν δεν παίρνει μεγάλη διεθνή βοήθεια και οι νυν πρόσφυγες φοβούνται ότι θα μειωθούν οι παροχές καθώς πολλαπλασιάζονται κάθε μέρα οι νέοι πρόσφυγες (320.000 έφτασαν από τον Αύγουστο έως σήμερα, καθώς καθημερινά περνάνε τα σύνορα Ιράν και Αφγανιστάν τόσοι όσοι και το σύνολο των προσφύγων στα σύνορα Πολωνίας- Λευκορωσίας, εξαιτίας των οποίων προκλήθηκε όλη η πρόσφατη τεράστια φασαρία). Τα πράγματα περιπλέκονται από το γεγονός ότι οι αμερικανικές κυρώσεις κατά του Ιράν εμποδίζουν τη διεθνή ανθρωπιστική χρηματοδότηση των προγραμμάτων του φιλοξενίας προσφύγων.

Εκτός των άλλων προβλημάτων, το Αφγανιστάν, όπως και το Ιράν, πλήττονται τώρα και από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, ιδίως με τις μορφές ξηρασιών. Είναι κυρίως οι νότιες, φτωχότερες χώρες που υφίστανται τις μεγαλύτερες συνέπειες του φαινομένου, παρόλο που είναι αυτές που δεν έχουν ουδόλως συμβάλλει!

Το άρθρο-έκκληση του Engeld για το Αφγανιστάν μετά το ταξίδι του εκεί στους New York Times 

*Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι δημοσιογράφος

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014, στη 1.00 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη τύπου στο στέκι του Δικτύου αντίστασης και αλληλεγγύης 7ης Δημοτικής Κοινότητας (Δημητσάνας 46 & Κεδρηνού, Αμπελόκηποι, στάση μετρό Αμπελόκηποι)  που οργανώνουν 82 αυτο-οργανωμένες συλλογικότητες από όλη την Ελλάδα, οι οποίες θα συναντηθούν για πρώτη φορά έτσι ώστε να συντονίσουν την απάντησή τους στην επισιτιστική κρίση στον καιρό των μνημονίων.

Πρόκειται για συλλογικότητες, οι οποίες δραστηριοποιούνται στο κίνημα χωρίς μεσάζοντες, ενισχύουν νοικοκυριά με τρόφιμα, οργανώνουν κοινωνικές κουζίνες, δημιουργούν κοινωνικά παντοπωλεία, συνεταιρισμούς καταναλωτών αλλά και παραγωγών, διαμορφώνουν σχέσεις εμπιστοσύνης με ομάδες αλληλέγγυων παραγωγών και συλλογικούς αγρούς, δημιουργώντας ένα πανελλαδικό δίκτυο ενάντια στην πείνα, την ακρίβεια και την εξαθλίωση.

Οι δεκάδες αυτο-οργανωμένες συλλογικότητες που αντιστέκονται στη μετατροπή της κοινωνίας μας σε “παράπλευρη απώλεια” των μνημονιακών πολιτικών, συναντιούνται για πρώτη φορά στις 29-30 Μαρτίου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας.