Dhafer Youssef – Ελεύθερος σαν Πουλί με την «Ηχώ» του και τον Αυτοσχεδιασμό

Dhafer Youssef – Ελεύθερος σαν Πουλί με την «Ηχώ» του και τον Αυτοσχεδιασμό

Παρασκευή, 01/03/2024 - 15:37

Γράφει ο Μιχάλης Πολυχρόνης

Από ένα μικρό ψαροχώρι της Τυνησίας ξεκίνησε την πορεία του στη ζωή και την τέχνη ο διεθνούς φήμης ουτίστας, συνθέτης και βοκαλίστας Dhafer Youssef. Όπως όμως συμβαίνει αρκετά συχνά, σ’ αυτές τις μικρές κοινωνίες με τα ασφυκτικά κοινωνικά πλαίσια επιβιώνουν και μεταλαμπαδεύονται οι σπόροι αιώνων πολιτιστικής ύφανσης που σε δημιουργικά μυαλά νεότερων μετατρέπονται σε ακμάζουσα τέχνη που μπολιάζει το παρόν με στοιχεία ύψιστων δημιουργημάτων! Στην περίπτωση του μικρού Dhafer δε θα μπορούσε να γίνει με καλύτερο τρόπο!

Ο Dhafer bin Youssef bin Tahar Maarref γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1967 στο ψαροχώρι Teboulba της Τυνησίας. Το ευτύχημα ήταν ότι η οικογένειά του έφερε πίσω της γενεές μουεζίνηδων, δηλαδή ψαλτών που αν και οι περισσότεροι αυτοδίδακτοι, κατείχαν την τέχνη του τραγουδιού με περίσσεια δεινότητα. Η κουζίνα της μητέρας του ήταν το πρώτο δωμάτιο που ο νεαρός Dhafer άρχισε να τραγουδάει, αντιγράφοντας ό,τι άκουγε από το ραδιόφωνο. Ο χώρος όμως που του πυροδότησε το ταλέντο ήταν το τοπικό χαμάμ, και πιο συγκεκριμένα ο προθάλαμός του. Εκείνο το δωμάτιο είχε ένα μυστικό που έγινε αργότερα το σήμα κατατεθέν του. 

Όταν μπαίνεις στον προθάλαμο στην ακουστική του ενυπάρχει μιαν αντήχηση, μια ηχώ! Και αυτό έγινε από τότε ένα πολύτιμο όργανο για μένα. Αυτό το εφέ, ούτε καν το ούτι. Σήμερα το χρησιμοποιώ ως μια δυνατότητα να με ταξιδεύει αλλού. Έγινε κάτι σαν το προσωπικό μου άρωμα αυτή η ηχώ (delay), όπως κάποιος κιθαρίστας χρησιμοποιεί το πεντάλ. Είναι ένας άλλος τρόπος σκέψης που γεννήθηκε από αυτό τον μικρό προθάλαμο στο χαμάμ. Πιστεύω πολύ στην προδιαγεγραμμένη μοίρα.  Μερικές φορές συμβαίνουν πράγματα και δεν έχεις ιδέα γιατί, αλλά πρέπει να συμβούν επειδή έχεις έναν δρόμο να ακολουθήσεις. Η Μητέρα Φύση, ο Θεός ή κάτι άλλο σε βοηθά να το κάνεις. Απλά ανοίξτε τα μάτια και το μυαλό σας και μπορείτε να το λάβετε.” λέει σε μια συνέντευξή του ο συνθέτης.

Ο μουεζίνης τον προσέχει και συγκινημένος τον καλεί να ψάλλει κοντά του, στην προσευχή στο Τζαμί. Έτσι ξεκινά ο μικρός Dhafer μ’ ένα φθηνό πλαστικό μικρόφωνο.  Η πρώτη του συνάντηση με το κοινό μένει χαραγμένη για πάντα στην μνήμη του. Θα ακολουθήσει η πρώτη του επαφή με το ούτι, στο Κέντρο Νεότητας αλλά και το μπάσο και γενικότερα το groove στοιχείο, απόλυτα συνυφασμένο με το νεαρό της ηλικίας του. Δεν αργεί να ενταχθεί στην Εθνική Τυνησιακή Ορχήστρα (φυτώριο μεγάλων καλλιτεχνών όπου συναντούμε ανάλογες ορχήστρες σ΄όλες τις μουσουλμανικές και αφρικανικές χώρες) από τον Mesbah Souli.

Πολύ γρήγορα όμως αντιλαμβάνεται ότι οι δυνατότητες και οι προοπτικές που του δίνει το χωριό του είναι κάτι παραπάνω από περιορισμένες. Φεύγει για την πρωτεύουσα Τύνιδα στο μουσικό σχολείο Nahj Zarkoun. Κι εδώ όμως η χαμηλή ποιότητα σπουδών τον αφήνει ανικανοποίητο. Αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα. Αναχωρεί για την Βιέννη για να συνεχίσει τις μουσικές του σπουδές.

Το πολυπολιτισμικό περιβάλλον της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας είναι το κατάλληλο για ένα ανήσυχο πνεύμα όπως το δικό του. Η ακαδημαϊκή εκπαίδευση δεν φαίνεται να τον συγκινεί πλέον και η τζαζ  και η ινδική μουσική έρχονται να του ανοίξουν νέους πνευματικούς ορίζοντες.  Γνωρίζει λοιπόν τον παίκτη της tabla, Jatinder Thakur που ”άνοιξε το σπίτι και την καρδιά του για μένα” όπως ομολογεί ο ίδιος. Τον μυεί στην ινδική μουσική. Θυμάται όταν πρωτακούει το δίδυμο Zakir Hussain και Father Allah Rakha: ”Αυτή ήταν η ΣΤΙΓΜΗ για μένα. Μετά ανακάλυψα την τζαζ και  ήταν εύκολο να την ερωτευτώ λόγω της ελευθερίας που προσφέρει” Ανακατεύεται με τοπικά γκρουπ και παίρνει γρήγορα μέρος σε αμέτρητα jam sessions σε τοπικά κλαμπ. Δεν αργεί φυσικά και το πρώτο του σχήμα Zeyrab με συνοδοιπόρο τον Αυστριακό κρουστό Gerhard Reiter.

Το πρώτο του demo τον τίτλο Musafir κυκλοφορεί το 1996 και το παρουσιάζει στο διάσημο κλαμπ της Βιέννης Porgy & Bess. Η επιτυχία εκείνης της βραδιάς του εξασφαλίζει πολλές ακόμη βραδιές στο ίδιο μέρος. Γίνεται λοιπόν και αφορμή να γνωρίσει ανάμεσα σε άλλους και τους μετέπειτα πιστούς φίλους και συνοδοιπόρους στην τέχνη, τον Γαλλο-Βιετναμέζο Nguyen Lee και τον Ιταλό τρομπετίστα Paolo Fresu.

Από το πρώτο του solo άλπμουμ ”Malak” (1999) ως το τελευταίο του πόνημα ”Streets Of Minarets” (2023) ο Dhafer Youssef αριθμεί εννέα κυκλοφορίες με αξιόλογους πάντα και διαφορετικούς συνεργάτες απ’ όλο τον κόσμο που τρέφουν κι εκείνοι την ίδια περιέργεια να εξερευνήσουν τα γοητευτικά άγνωστα μονοπάτια της μουσικής: Zakir HussainL. Subramaniam, Dave Holland, Bill Laswell είναι μόνο μερικοί. Εκτός των επίσημων άλμπουμ, συμμετέχει καιι σε projects μουσικών απ’ όλο το κόσμο και οι συνεργασίες έρχονται και από τις 5 ηπείρους. Να υπενθυμίσουμε και τη μουσική που έχει γράψει για ταινίες όπως οι The Amazing Spider-Man, Luna και Gods and Kings.

Χαίρεται κάθε στιγμή και κάθε νέα συνάντηση. ”Για μένα κάθε άλμπουμ και συναυλία είναι ένα ταξίδι, καθώς είμαι ένας ταξιδιώτης που γυρίζει τον κόσμο μ’ ένα ούτι κι ένα σακίδιο στον ώμο αναζητώντας τις ρίζες και την έμπνευση. Το ταξίδι, η επαφή και η σύνδεση με τους ανθρώπους και η ζεύξη διαφορετικών πολιτισμών είναι συνέχεια παρόντα στη μουσική μου κι εκείνη αντικατοπτρίζει εμένα και το ταξίδι μου”

Ο Dhafer Youssef είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που βιώνουν μια βαθιά, ιερή σχέση με την τέχνη τους. ”Στα live εμπνέομαι από την στιγμή. Όταν τραγουδάω δεν σκέφτομαι. Αφήνω τον εαυτό μου να οδηγηθεί, χτυπάω την πόρτα του Αγνώστου” εξομολογείται και αρκεί να τον παρακολουθήσει κάποιος όταν ερμηνεύει για να νοιώσει αυτή την έκσταση που εκπέμπει.

Φυσικά το ούτι έχει κι αυτό μια ιδιαίτερη θέση στον κόσμο του δημιουργού. Κι αυτό όμως είναι ένα μέσο για να πει τη δική του ιστορία. ”Με το ούτι δεν προσπαθώ να δείξω ότι ντε και καλά θα πρέπει να έχει μια θέση στην τζαζ μουσική. Πρέπει να είναι δημιουργικό, χωρίς κλισέ και επίδειξη οριενταλισμού, τον οποίο μισώ, δηλαδή οι μουσικοί να πέφτουν στην παγίδα του, στην παγίδα του εξωτισμού

Με το ούτι ο δεξιοτέχνης Dhafer έχει ιδιαίτερη σχέση επειδή έτυχε να γεννηθεί στην Τυνησία, όπως θα είχε με το μπάσο αν είχε την Αμερική για πατρίδα, ή την kora αν είχε γεννηθεί στην Κεντρική Αφρική. Κάθε πρωί που ξυπνάει το ”πρωϊνό” του είναι λίγες στιγμές δίπλα στο αγαπημένο του όργανο. ”Πιστεύω ότι η μουσική δεν είναι η φωνή ή το όργανο που παίζεις. Είναι περισσότερο αυτό που έχεις μέσα σου. Πρέπει λοιπόν να έχεις αυτοπεποίθηση και να έχεις μια ιστορία να πεις.

Η μουσική του Dhafer είναι ένα πολύ καλά ισορροπημένο ζύγι τζαζ και παράδοσης, μοντέρνου και κλασικού, αρχετυπικού και ”αιμάτινου” ιδιώματος. Μπολιασμένα όλα τα κομμάτια με την μαγιά της τζαζ, εντούτοις δεν ξεφεύγουν σε μακροσκελείς αυτοσχεδιασμούς με αποτέλεσμα να μην κουράζουν τους πιο συντηρητικούς ακροατές. Από την άλλη η παράδοση είναι τόσο καλά τοποθετημένη ώστε να δίνει το στίγμα καταγωγής και έμπνευσης αλλά να κλείνει και το μάτι σ’ ένα πιο ανοιχτό και καλλιεργημένο διεθνές κοινό. Οι εκλεκτές συνεργασίες σε κάθε άλμπουμ εκπλήσσουν με το εύρος και το κύρος που προσδίδουν σε κάθε ηχογράφηση. Παρόλ’ αυτά ο χαρακτηριστικός ήχος του δημιουργού είναι εμφανής, απόδειξη πόσο, σπουδαίοι μουσικοί απ’ όλο τον κόσμο, σέβονται τη δουλειά του και ”υπηρετούν” κάθε φορά το όραμά του. Κι εκείνος όμως δίνει χώρο κάθε φορά για νέες ιδέες, νέες ενορχηστρώσεις και καινούριες πινελιές μέσα από τους συνεργάτες που επιλέγει. 

Ο Dhafer θεωρεί άλλωστε τον εαυτό του ένα σφουγγάρι που απορροφά τα πάντα στο δρόμο του. ”Αυτό που είναι σημαντικό για μένα είναι η μυστικιστική και όχι η θρησκευτική πλευρά της ερμηνείας. Νοιώθω σαν ένα μωσαϊκό των πάντων. Απολαμβάνω τη ζωή, ελεύθερος από κριτική. Κρατήστε το μυαλό σας ελεύθερο σαν ένα πουλί.  Γι’ αυτό τραγουδάω”.

Ο Miles Davis είναι ο ”μέντορας” του δημιουργού, αν και δεν τον είχε γνωρίσει. ”Μου άλλαξε τη ζωή, μ’ έκανε πραγματικά να ονειρεύομαι. Κάθε φορά που ολοκληρώνω ένα έργο φαντάζομαι εκείνον ως αρχηγό του γκρουπ. Εκείνον που δεν είχε όρια

Η φωνή του Dhafer είναι από τη στόφα εκείνων που θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν πολλά είδη παραδοσιακής μουσικής απ’ όλο τον κόσμο, από ινδιάνικες τελετουργίες ως περσικά και σούφικα ιδιώματα. Χαρακτηριστικός ”συγγενής” του θα μπορούσε να είναι η περίπτωση του Stephan Micus, ενώ άνετα η μουσική του θα μπορούσε να συμπλεύσει με εκείνη των Iasis και όλης εκείνης της σκηνής που αναπτύχθηκε στα ‘90ς και ‘00ς με εμπλοκή του ελληνικού και μεσογειακού ηχοχρώματος σε jazz τοπία. Ποτέ όμως δεν είναι αργά μιας και σήμερα υπάρχουν Ελληνες μουσικοί που μπορούν να συμπλεύσουν με τον ”κόσμο” του Τυνήσιου δημιουργού.

Δε θα μπορούσα να είμαι μουσικός αν δεν μ’ ενδιέφερε η τζαζ αν και αγαπώ όλα τα είδη που μπορούν να με αγγίξουν  εφόσον γίνονται με αγάπη και πρωτοτυπία.  Εκείνο όμως που αγαπώ σ’ αυτήν είναι η ελεύθερη αυτοσχεδιαστική διαδικασία. Με την τζαζ πάνω στη σκηνή μπορείς να είσαι με οποιονδήποτε, να απολαμβάνεις κάθε οπτική γωνία της ζωής. Μπορεί να είναι αφροαμερικανοί, ευρωπαίοι, Νορβηγοί, Βραζιλιάνοι, Ινδοί και να δημιουργούν την ίδια γλώσσα ψάχνοντας παράλληλα νέες εκφάνσεις γι’ αυτήν. Κι αυτό αγαπώ σ’ αυτή την διαδικασία: όλοι καταλαβαίνουν ότι είμαστε εκεί για να εκπλαγούμε!

Το website του Dhafer Youssef: https://dhaferyoussef.com/

Η Δισκογραφία του Dhafer Youssef: https://dhaferyoussef.com/music/

Social Media

https://www.facebook.com/dhaferyoussefofficiel

https://www.instagram.com/dhaferyoussef/

https://www.youtube.com/c/DhaferYoussefOfficial

https://www.tiktok.com/@dhaferyoussef

Dhafer Youssef – Spotify Playlist:

https://open.spotify.com/playlist/7bREqumAbFeyOUN7c9pCfj

Πηγή: www.folkradio.gr

Πέντε πρόσφατα World Music άλμπουμ που αξίζει να ακούσετε

Πέντε πρόσφατα World Music άλμπουμ που αξίζει να ακούσετε

Δευτέρα, 19/02/2024 - 15:41

Γράφει ο Μιχάλης Πολυχρόνης

Lucas Santtana: O Paraíso (No Format, 2023)
Ο 54χρονος Βραζιλιάνος Lucas Santtana στο ένατο άλμπουμ της καρριέρας του, επιλέγει και πάλι να φλερτάρει με τον κλασσικό ήχο του Gilberto Gil, της bossa nova των 60ς και της ηχούς του chanson κλείνοντας το μάτι και στο γαλλικό του ακροατήριο!

Itzhak Ventura: Aligned (Riverboat Records, 2022)
Υπάρχει μια εσάνς πρωτογενούς πυρήνα στη μουσική του Ισραηλινού Itzhak Ventura. Το νέυ ως πρωταγωνιστικό όργανο αγκαλιάζει λες όλη την νοτιανατολική Μεσόγειο μ’ αυτό το λιτό παίξιμο που δεν κρύβει την αγάπη του όμως και για την τζαζ-ροκ ενορχήστρωση. Έτσι, χωρίς όρια, αρκεί να σέβεσαι την πηγή! Και εδώ ο Ventura μας το αποδεικνύει περίτρανα!

 

Togo All Stars: Fa (Excelsior Recordings, 2022)
”Δεν μ΄αρέσει να τραγουδάω ”Mama Africa”. Μισώ το ”We are the world” ”, δηλώνει ο βοκαλίστας των Togo All Stars, Dodji Oshe. Από το 2018 που δραστηριοποιούνται δισκογραφικά τιμούν τις ρίζες και όχι το επιφανειακό λούστρο. Afrobeat, Fela Kuti, ethiopiques είναι μερικές από τις αναφορές τους και εδώ! Με τον ήχο της Δυτικής Αφρικής στο δεύτερο από τα τρία άλμπουμ τους, αφιερώνουν τη μουσική τους ”γι’ αυτούς τους νεαρούς Αφρικάνους που πεθαίνουν κάθε μέρα στην Μεσόγειο με τις φρούδες ελπίδες για έναν καλύτερο κόσμο κάπου αλλού”

Vusi Mahlasela, Norman Zulu and Jive Connection: Face To Face (Strut records, 2023)
Επανακυκλοφορία μιας σπουδαίας συνεργασίας από το 2002 του Νοτιοαφρικανού ερμηνευτή Vusi Mahlasela, του τραγουδοποιού Norman Zulu και της τζαζ-ροκ Σουηδικής μπάντας Jive Connection. Η Σουηδία ας μην ξεχνάμε ότι πρωτοστάτησε στην εξάλειψη του απαρτχάιντ γι’ αυτό και ο Νέλσον Μαντέλα επισκέφτηκε τη χώρα αμέσως μετά την απελευθέρωσή του! Οι στίχοι του Vusi πραγματεύονται άλλωστε αυτή την ανάγκη για ελευθερία. Afrobeat, jazz, soul, reggae και post punk σ’ ένα ολόφρεσκο και συνάμα κλασσικό άλμπουμ που ηχογραφήθηκε το 1994 και βρέθηκε πρόσφατα στα αρχεία του παραγωγού Torsten Larsson!

Kimi Djabaté: Dindin {Cumbancha, 2023}
Σχεδόν 50 ετών ο Kimi Djabate μοιράζεται ένα μουσικό επώνυμο που έχει δώσει πολλά στην αφρικανική κουλτούρα των τελευταίων δεκαετιών. Έδρα του η Λισαβώνα, μα η καλλιτεχνική του ψυχή εφορμά από την Γουινέα και πιο συγκεκριμένα από την  Mandingo παράδοση. Δισκογραφικά ενεργός από το 2005, στο τέταρτο μόλις άλμπουμ του, μοιράζεται την ευγενικά βαρύτονη χροιά του με τζαζ-ροκ κιθάρες, kora, balafon και απαλούς gumbe ρυθμούς.

Ακούστε περισσότερες επιλογές από τα άλμπουμ εδώ:
https://open.spotify.com/playlist/2d1chdSYYVLKIKqO4FdXAB

Πηγή: folkradio.gr

Constantinople Ensemble – Χαρμάνι Πολιτισμών με Όχημα τη Μουσική

Constantinople Ensemble – Χαρμάνι Πολιτισμών με Όχημα τη Μουσική

Δευτέρα, 12/02/2024 - 16:19

Γράφει ο Μιχάλης Πολυχρόνης

Η μουσική ήταν και παραμένει ένα αστείρευτο πεδίο δημιουργικότητας και εξερεύνησης για τον Kiya Tabassian, ιδρυτικό στέλεχος του σχήματος Constantinople. Ο ίδιος ζει μέσ ́ απ ́ αυτό αλλά και από τα άλλα projects του, με κύριο στόχο να φέρει κοντά ταλαντούχους συναδέλφους του απ’ όλο τον κόσμο και να “συζητήσουν” μαζί τις μουσικές τους καταβολές, να γεφυρώσουν το δέντρο που ο καθένας έχει ποτίσει, πάντα όμως με σεβασμό στις ρίζες των κόσμων που έχουν έρθει κοντά για να συνομιλήσουν. Όχι, φυσικά και δεν πρωτοτυπεί. Η κουλτούρα αυτών των μειγμάτων είναι παλιά υπόθεση. Την συναντάμε ήδη στον Μεσαίωνα, προϊόν είτε της μετανάστευσης, των ταξιδιών αλλά και των πολέμων.

Αυτή η γέφυρα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, το χτες και το σήμερα είναι και ο πυρήνας του Ensemble Constantinople που ξεκίνησε ο Kiya το 2001 και μέχρι σήμερα αριθμεί δεκάδες άλμπουμ και άλλες τόσες ευφάνταστες συνεργασίες, εντός και εκτός στούντιο, απ’ όλη την υφήλιο. Μη ξεχνάμε βέβαια ότι η Κωνσταντινούπολη παραμένει διαχρονικά η γέφυρα, το πολυπολιτισμικό επίκεντρο από την ίδρυσή της. Εύλογα λοιπόν δόθηκε στην μπάντα αυτό το όνομα, που ακολούθησε κι αυτή, το πεπρωμένο της Πόλης – Γέφυρας. Από το 2001, 20 και πλέον άλμπουμ, 60 πρωτότυπα έργα και εμφανίσεις σε πάνω από 290 πόλεις σε 57 διαφορετικές χώρες είναι ο αξιοσέβαστος, ως τώρα, απολογισμός των ακούραστων μελών της μπάντας Kiya Tabassian (setar), Didem Basar (kanun), Patrick Graham (κρουστά), Tonya Laperriere (μπαρόκ βιολί και viola d’ amore) και Hamin Honari (κρουστά). Η έδρα βέβαια δεν είναι η Κωνσταντινούπολη, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά το Κεμπέκ του Καναδά. Αυτό προσφέρει την απαραίτητη απόσταση που έχουν ανάγκη πολλοί καλλιτέχνες για να έρχονται πιό φρέσκοι και να ”κατακτούν” καλλιτεχνικά την πηγή έμπνευσής τους.

Αν θέλει κανείς να σκύψει πάνω στο έργο του σχήματος θα εντυπωσιαστεί από την ποικιλία και το εύρος των πηγών και των αναφορών του. Σε όλες τις ηχογραφήσεις τους ανατρέχουν στις πηγές των μουσικών χειρογράφων του Μεσαίωνα (κυρίως), στις καταγραφές της ιστορικής περιόδου που κάθε φορά καταπιάνονται συνάμα με τις μουσικές παραδόσεις των χωρών που ”επισκέπτονται”. Και όλα αυτά με την σύμπραξη των εκλεκτών καλεσμένων τους οι οποίοι ζυμώνουν μαζί με τα μέλη του σχήματος τον καλλιτεχνικό άρτο. Μουσικοί από την Αφρική, την Ιαπωνία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Ινδία κ.α. Κάθε φορά αναδύεται ένας γόνιμος διάλογος ανάμεσα στους δημιουργούς και το αποτύπωμά του εγγράφεται ως κλασικό στην δισκογραφική ιστορία. Αν ακούσει κανείς όλα τα άλμπουμ σίγουρα θα νοιώσει το κοινό ύφος που αποπνέουν. Ένα απόσταγμα μεσαιωνικής γεύσης που όμως δεν αναπτύσσεται ακαδημαϊκά. Στόχος είναι να ακουστεί η ντοπιολαλιά των καλεσμένων και να ταξιδέψουν μαζί με τον ακροατή, όσο είναι αυτό δυνατόν, στην πηγή, πίσω στο χρόνο, να πάρουμε μια γεύση κι εμείς πώς γίνονταν τον καιρό εκείνο οι προσμίξεις, τα παντρέματα, συνήθως από πηγές ανώνυμες. Απ’ αυτό τον δημιουργικό καμβά δεν λείπουν βέβαια και οι πρωτότυπες συνθέσεις οι οποίες δένουν αριστοτεχνικά με την ηχώ των προγόνων. Σεφαραδίτικαελληνικά και μικρασιάτικαισπανικά, μελωδίες που άκουγε ο ταξιδευτής και έμπορος στον Δρόμο του Μεταξιού και τόσα άλλα, τις περισσότερες φορές με όργανα εποχής και την απουσία ηλεκτρισμού, αλλά με όλη την δυναμική εκείνων των εποχών που αποτέλεσαν πολλές φορές και την απαρχή του σύγχρονου μουσικού ”αλφάβητου”! ”Το έδαφος που υπάρχει προς εξερεύνηση είναι άπειροι πολιτισμοί και μνήμες των οποίων τις γραμμές μας αρέσει να μετακινούμε ώστε αυτές τελικά να συγκλίνουν. Έδαφός μας είναι οι μεταναστευτικές ροές και η μίξη των πολιτισμών. Ίσως η δική μας ”εξορία” {στον Καναδά} μας οδήγησε να επιστρέψουμε στην πηγή, να ακολουθήσουμε τα ίχνη των προκατόχων μας και να αναζητήσουμε ασταμάτητα δημιουργικούς συνοδοιπόρους. ‘Ο,τι κι αν είναι, αυτή η επίγνωση ότι ανήκεις σε πολλούς χώρους και χρόνους είναι τόσο βασική για μας όσο η αναπνοή, όσο η έμπνευση” είναι το μανιφέστο της μπάντας.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής και η ψυχή του σχήματος Kiyia Tabassian, σε ηλικία 14 ετών, το 1990 μεταναστεύει στο Κεμπέκ του Καναδά. Εκεί συνεχίζει τις σπουδές του στην περσική μουσική με δασκάλους τον Ρεζά Γκασεμί και Καγκάν Καλχάρ ενώ σπουδάζει και μουσική σύνθεση. Πολυπράγμων, εκτός του Constantinople, συμμετέχει σε παρόμοια προτζεκτ σ’ όλο τον κόσμο, συνθέτει και διδάσκει. Δεξιοτέχνης του σετάρ, θεμελίωσε μια μοναδική σχέση με τον Ιρανό συμπατριώτη του Καλχάρ, διάσημο παίκτη του κεμαντσέ. Οι Constantinople και ο Kiya έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα. Οι ΕΝ ΧΟΡΔΑΙΣ έχουν συνεργαστεί σε αρκετά άλμπουμ του σχήματος, στα οποία συναντούμε και τις Μαρία Φαραντούρη και Σαββίνα Γιαννάτου. Η παρουσία τους δε στην Ελλάδα είναι συχνή και με αρκετή επιτυχία. Μεγάλες τους αγάπες είναι και η Francois Atlan και ο αφρικανός Ablaye Cissoko.

Σε μια εποχή που η γνήσια παραδοσιακή μουσική αλλά και αυτή που συνηθίσαμε να αποκαλούμε world, φαίνται να περνάει ξανά στο παρασκήνιο, τέτοιες μονάδες είναι πραγματικοί θησαυροί για την διατήρηση και την ανανέωση των εθνικών ιδιαιτεροτήτων αλλά και την παράλληλη συνέχιση της σύμπραξης για τη δημιουργία νέων γλωσσών, νέων υβριδίων και εν τέλει μιας νέας προοπτικής.

 

Εδώ η δισκογραφία του γκρουπ:
https://constantinople.ca/en/our-creations/our-discography/

Επίσημο site:
https://constantinople.ca/en/

Constantinople Ensemble – Spotify Playlist:
https://open.spotify.com/playlist/4sf7TOXNOsSNSxqR2gykqK

Πηγή: folkradio.gr