«Η πεθερά μου με ρώτησε πώς αισθάνομαι και της είπα ότι είμαι καλά, αλλά ήξερα ότι δεν ήμουν», λέει η Ngozi, μια 28χρονη μικροέμπορος από το Abakaliki. Αφού δοκίμασε διάφορες θεραπείες στο σπίτι, η Ngozi μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στο Abakaliki, στην πολιτεία Ebonyi της νοτιοανατολικής Νιγηρίας, όπου διαγνώστηκε με πυρετό Lassa. «Μετά από δύο ημέρες εκεί, η υγεία μου επιδεινώθηκε και κάποια στιγμή έχασα ακόμη και τις αισθήσεις μου», λέει.
Ο πυρετός Lassa είναι ένας αιμορραγικός πυρετός που προκαλεί σοβαρές βλάβες σε διάφορα όργανα, μειώνοντας την ικανότητα λειτουργίας του οργανισμού. Ο ιός είναι μεταδοτικός και μπορεί να μεταδοθεί από άτομο σε άτομο. Η ασθένεια προσβάλλει 100.000 έως 300.000 άτομα κάθε χρόνο στη Δυτική Αφρική και προκαλεί περίπου 5.000 θανάτους. Πέρυσι στη Νιγηρία, υπήρχαν 8.978 ύποπτα κρούσματα και 1.227 επιβεβαιωμένα κρούσματα του πυρετού Lassa (Νιγηριανό Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών).
Όταν μια ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έφτασε το 2018 για να βοηθήσει στον εντοπισμό ατόμων με συμπτώματα και στη φροντίδα ασθενών στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Alex-Ekueme (AE-FUTHA), η πόλη Abakaliki είχε ήδη επαναλαμβανόμενα ξεσπάσματα της νόσου. Περίπου 600 χιλιόμετρα βορειότερα, μια δεύτερη ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα βοηθά στη φροντίδα ασθενών με πυρετό Lassa στο νοσοκομείο Tafawa Balewa, στην πολιτεία Bauchi, από το 2022. Πέρυσι, δύο ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα φρόντισαν 618 ασθενείς με ύποπτο ή επιβεβαιωμένο πυρετό Lassa.
Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα συζητούν με κατοίκους της κοινότητας σχετικά με τους τρόπους προστασίας από τον πυρετό Lassa. MSF Abba Adamu Musa
«Η μετάδοση του πυρετού Lassa γίνεται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, όπως και μεγάλες εποχιακές επιδημίες εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου, από τον Δεκέμβριο έως τον Απρίλιο, όταν τρωκτικά εγκαταλείπουν τα χωράφια για να βρουν τροφή από άλλες πηγές, όπως τα σπίτια των ανθρώπων», λέει ο Ben Uzoma, Διευθυντής προαγωγής της υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.
Δυσκολίες στη διάγνωση
Όταν ένα άτομο μολύνεται από τον ιό, μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα όπως πυρετό, πόνους στο σώμα και στομαχόπονο – συμπτώματα πολύ παρόμοια με εκείνα της ελονοσίας, γεγονός που μπορεί να καταστήσει δύσκολη την έγκαιρη αναγνώριση των περιπτώσεων του πυρετού Lassa.
Η Oluchi, μια 26χρονη μητέρα τεσσάρων παιδιών, από το Ebonyistate, δεν γνωρίζει πώς προσβλήθηκε από τη νόσο, αλλά θυμάται πότε άρχισαν τα συμπτώματα. «Άρχισα να έχω υψηλό πυρετό», λέει. «Ο σύζυγός μου με πήγε σε ιδιωτικό νοσοκομείο, όπου μου χορηγήθηκε φάρμακο για την ελονοσία, αλλά τα συμπτώματα επιδεινώθηκαν. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι μου συμβαίνει, οπότε με παρέπεμψαν στο νοσοκομείο Alex-Ekueme για να εξεταστώ για πυρετό Lassa».
Για να βοηθήσουν στην έγκαιρη ανίχνευση κρουσμάτων του πυρετού Lassa, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν αναπτύξει ένα έντυπο διαλογής σε συνεργασία με το νοσοκομείο Alex-Ekueme, με το οποίο οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας μπορούν να εντοπίσουν ύποπτες περιπτώσεις καταγράφοντας και αναλύοντας τα γενικά και κύρια συμπτώματα των ασθενών και συνδυάζοντας τα με το ιστορικό υγείας τους και την επαφή τους με τρωκτικά ή με κάποιο μολυσμένο άτομο.
Φροντίδα ασθενών
Μόλις ένας ασθενής φτάσει στο AE-FUTHA με υποψία πυρετού Lassa, εισάγεται στο κέντρο απομόνωσης του νοσοκομείου, που κατασκευάστηκε από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Οι ασθενείς που έχουν θετικό αποτέλεσμα μεταφέρονται αμέσως στη «μονάδα ιολογίας» για θεραπεία. Αυτό το μέτρο εφαρμόζεται για να διαχωρίσει τους ασθενείς με πυρετό Lassa από τους άλλους ασθενείς και να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο μόλυνσης για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και τους συγγενείς των ασθενών.
Μετά τη διάγνωση του πυρετού Lassa σε έναν κάτοικο του χωριού Ndiovu, μια ομάδα επισκέπτεται το χωριό για να απολυμάνει το σπίτι του ασθενούς. Ο επικεφαλής της ομάδας Gilkenny Okonkwo βοηθά το προσωπικό να φορέσει σωστά τον απαραίτητο εξοπλισμό. MSF Albert Masias
«Αφού η εξέτασή μου βγήκε θετική, άρχισα να λαμβάνω θεραπεία», λέει η Ngozi. «Μου έδωσαν φαγητό, νερό και ό,τι χρειαζόμουν. Τόσοι πολλοί γιατροί και νοσηλευτές με φρόντιζαν συνεχώς, και μετά από επτά ημέρες τα αποτελέσματα των εξετάσεών μου βγήκαν αρνητικά».
Συναισθηματική υποστήριξη
Ο πυρετός Lassa μπορεί να επηρεάσει τη συναισθηματική και ψυχολογική ευεξία του ατόμου. Οι ομάδες ψυχικής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα παρέχουν συμβουλευτική και ψυχοκοινωνική υποστήριξη σε ασθενείς με υποψία ή επιβεβαίωση του πυρετού Lassa καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο νοσοκομείο, μέσω ατομικών και ομαδικών συνεδριών, καθώς και με παιχνίδια, όπως παζλ.
«Η θεραπεία μου ήταν ταχεία και έλαβα μεγάλη υποστήριξη από τους συμβούλους ψυχικής υγείας» λέει η Ngozi. Ήταν πάντα παρόντες κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου».
Προκλήσεις για την αντιμετώπιση του πυρετού Lassa
Παρά τις προσπάθειες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, οι προκλήσεις παραμένουν στην αντιμετώπιση των κρουσμάτων της νόσου στη Νιγηρία. Σε αυτές περιλαμβάνονται η έλλειψη ευαισθητοποίησης των εργαζομένων στον τομέα της υγείας, η έλλειψη κατάρτισης και έρευνας για τον πυρετό Lassa, οι περιορισμένοι πόροι σε σχέση με το κόστος της θεραπείας και η περιορισμένη πρόσβαση σε δομές υγειονομικής περίθαλψης. Το ομοσπονδιακό εκπαιδευτικό νοσοκομείο Alex-Ekueme είναι το μοναδικό κέντρο θεραπείας για τον πυρετό Lassa στη νοτιοανατολική Νιγηρία, ενώ τα περισσότερα νοσοκομεία σε όλη τη Δυτική Αφρική δεν είναι πλήρως εξοπλισμένα για να αντιμετωπίσουν πολύπλοκα περιστατικά.
Οι επιζώντες του πυρετού Lassa αντιμετωπίζουν επίσης συχνά το στίγμα των κοινοτήτων τους λόγω της εκτεταμένης έλλειψης γνώσεων σχετικά με την ασθένεια-ορισμένοι άνθρωποι πιστεύουν λανθασμένα ότι οι επιζώντες είναι μεταδοτικοί και ότι η προσβολή από την ασθένεια είναι ένδειξη κακής υγιεινής ή τιμωρία από τον Θεό.
Μετά την έξοδό τους από το νοσοκομείο και την επιστροφή στις κοινότητές τους, οι επιζώντες συνεχίζουν να λαμβάνουν υποστήριξη από το προσωπικό ψυχικής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, το οποίο κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να διασφαλίσει την επανένταξή τους στις κοινότητές τους.
Συνεργασία με τις κοινότητες
Ταυτόχρονα, οι προαγωγοί υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα συνεργάζονται με τις κοινότητες για την αντιμετώπιση της παραπληροφόρησης και της έλλειψης γνώσεων σχετικά με τον πυρετό Lassa. «Ενημερώνουμε τους ανθρώπους ότι όσοι έχουν θεραπευτεί και ιαθεί από τον πυρετό Lassa δεν είναι πλέον μεταδοτικοί», λέει ο Uzoma.
Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα πραγματοποιούν ενημέρωση για τον πυρετό Lassa. MSF Hussein Amri
Κατά τη διάρκεια της περιόδου αιχμής της νόσου, οι ομάδες προαγωγής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα οργανώνουν δραστηριότητες προαγωγής υγείας και εμπλοκής της κοινότητας, στοχεύοντας σε θρησκευτικά κέντρα, αγορές και σχολεία σε περιοχές με έντονα προβλήματα. Με τη βοήθεια φυλλαδίων, ενημερωτικών, flip charts και ραδιοφωνικών σποτ, οι ομάδες μοιράζονται πληροφορίες για τον πυρετό Lassa και φροντίζουν να γνωρίζουν οι άνθρωποι πού μπορούν να λάβουν δωρεάν ιατρική περίθαλψη.
Γιατροί των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σκοτώθηκαν σε επίθεση στο νοσοκομείο AlAwda στη Βόρεια Γάζα
21 Νοεμβρίου 2023 - Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι τρομοκρατημένοι από τη δολοφονία δύο γιατρών τους, του Δρ Mahmoud Abu Nujaila και του Δρ Ahmad Al Sahar, και ενός τρίτου γιατρού που συνεργάζεται με το Al Awda, του Δρ Ziad Al-Tatari, μετά από επίθεση στο νοσοκομείο Al Awda, ένα από τα τελευταία εναπομείναντα λειτουργικά νοσοκομεία στη Βόρεια Γάζα. Οι σκέψεις μας είναι με τις οικογένειές τους και όλους τους συναδέλφους που θρηνούν τον θάνατό τους.
Ο Δρ Abu Nujaila και ο Δρ Al Sahar βρίσκονταν στο νοσοκομείο όταν αυτό χτυπήθηκε στον τρίτο και τέταρτο όροφο. Άλλο ιατρικό προσωπικό, συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, τραυματίστηκε επίσης σοβαρά. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μοιράζονται τακτικά πληροφορίες για το Al Awda ως λειτουργικό νοσοκομείο και την παρουσία του προσωπικού τους στο Al Awda στα αντιμαχόμενα μέρη. Οι συντεταγμένες GPS μοιράστηκαν επίσης με τις ισραηλινές αρχές χθες.
Καταδικάζουμε αυτή την επίθεση με τον πιο έντονο τρόπο και ζητάμε για άλλη μια φορά τον σεβασμό και την προστασία των ιατρικών δομών, του προσωπικού και των ασθενών.
Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, περισσότεροι από 200 ασθενείς εξακολουθούν να βρίσκονται στο Al Awda και δεν μπορούν να λάβουν την περίθαλψης που χρειάζονται. Αυτοί οι ασθενείς πρέπει να μεταφερθούν επειγόντως και με ασφάλεια σε άλλα νοσοκομεία που εξακολουθούν να λειτουργούν, αν και όλα τα νοσοκομεία στη Γάζα λειτουργούν πέρα από τις δυνατότητές τους από τον Οκτώβριο λόγω των συνεχιζόμενων ελλείψεων, των επιθέσεων και του εξαιρετικά μεγάλου φόρτου εργασίας.
Αυτό είναι ένα ακόμη περιστατικό που έχει υποστεί το προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα τις τελευταίες ημέρες. Οι συνάδελφοί μας που βοηθούν εκατοντάδες ασθενείς στη Γάζα αντιμετωπίζουν εξαιρετικά δύσκολες στιγμές στην παροχή της λιγοστής ιατρικής φροντίδας που τους επιτρέπεται να παρέχουν. Το να βλέπουμε γιατρούς να σκοτώνονται δίπλα σε νοσοκομειακά κρεβάτια είναι πέρα για πέρα τραγικό και αυτό πρέπει να σταματήσει τώρα.
Οι επιθέσεις σε ιατρικές δομές αποτελούν σοβαρή παραβίαση του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και αυτό έχει γίνει συστηματικό τις τελευταίες εβδομάδες. Επαναλαμβάνουμε την έκκλησή μας για άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, τώρα περισσότερο από ποτέ, την άρση της πολιορκίας και την προστασία των ιατρικών δομών και του ιατρικού προσωπικού.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται στο Al Awda από το 2018, πραγματοποιώντας επανορθωτικές επεμβάσεις για ενήλικες και επεμβάσεις τραύματος για παιδιά. Αποτίνουμε φόρο τιμής στο θάρρος των συναδέλφων μας και θα τους θυμόμαστε πάντα.
Ασφυκτικά γεμάτη ήταν την Πέμπτη η κεντρική αίθουσα της ΕΣΗΕΑ όπου οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρουσίασαν σε εκπροσώπους του Τύπου και της κοινωνίας των πολιτών, την αποκαλυπτική τους έκθεση για τις πρακτικές της Ελλάδας στα θαλάσσια σύνορά της απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες που επιχειρούν να εισέλθουν στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας.
Η έκθεση των ΓΧΣ που έχει τίτλο «Σε κοινή θέα: Το ανθρώπινο κόστος των μεταναστευτικών πολιτικών και των βίαιων πρακτικών στα ελληνικά θαλάσσια σύνορα» αποτυπώνει με σκληρό τρόπο τη βιωμένη πραγματικότητα που έχουν αντιμετωπίσει χιλιάδες αιτούντες άσυλο στις ελληνικές θάλασσες λόγω των πρακτικών επαναπροώθησης που έχει αποδειχτεί ότι έχει χρησιμοποιήσει σε πολλές περιπτώσεις η Ελλάδα.
Το γεγονός ότι η έκθεση δεν είναι ποσοτική, αλλά καταγράφει πραγματικές μαρτυρίες ασθενών των ΓΧΣ, αυξάνει ακόμη περισσότερο την αξία της, καθώς πλέον βλέπει κανείς τις ανθρώπινες ιστορίες πίσω από τους αριθμούς των αναφορών που διαβάζαμε έως σήμερα.
Πρόκειται για μαρτυρίες 56 ασθενών, καθώς και τα ιατρικά δεδομένα και τις παρατηρήσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Η έκθεση αποκαλύπτει τη σοκαριστική πραγματικότητα της υποδοχής που έλαβαν άνθρωποι που αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη, πολλοί από τους οποίους προσπαθούν να ξεφύγουν από τη βία και τις διώξεις στις χώρες καταγωγής τους και έχουν ήδη βιώσει επικίνδυνα και συχνά τραυματικά ταξίδια για να φτάσουν ως εδώ.
Στην εκδήλωση μίλησαν ο Διεθνής Πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, ΧρήστοςΧρήστου, ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Αχιλλέας Τζέμος, η Επικεφαλής των προγραμμάτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε Αθήνα, Σάμο και Βουλγαρία, Sonia Balleron και ο Επικεφαλής των προγραμμάτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε Λέσβο και Βαλκάνια, Duccio Staderini, ενώ τη συζήτηση συντόνισε ο γνωστός δημοσιογράφος, πολεμικός ανταποκριτής, Πάνος Χαρίτος.
Ανάμεσα στις εισηγήσεις, ο Χρήστος Χρήστου επεσήμανε ότι η αναγκαιότητα της δημοσίευσης της συγκεκριμένης έκθεσης εκπορεύεται από το γεγονός ότι παρατηρείται ένα μοτίβο στις συμπεριφορές της Ελλάδας, αλλά και άλλων κρατών, σε ό,τι αφορά τα pushbacks. Όπως είπε, αυτό το φαινόμενο πρέπει να επισημανθεί και να σταματήσει πριν μετατραπεί σε μια νέα κανονικότητα. Όπως είπε, η αποτυχία η κατάσταση αποτελεί αποτυχία της ΕΕ να τείνει χείρα βοηθείας προς τους κατατρεγμένους πολίτες άλλων χωρών.
Στο ζήτημα του κινδύνου να κανονικοποιηθεί η βία στα σύνορα στάθηκε στην εισήγησή του και ο Αχιλλέας Τζέμος, ενώ από την πλευρά της η Sonia Balleron τόνισε το γεγονός ότι το βασικό χαρακτηριστικό των ατόμων που φτάνουν στα ελληνικά νησιά είναι ο φόβος, αποκαλύπτοντας ότι υπάρχουν μαρτυρίες ατόμων που επαναπροωθήθηκαν ακόμη και 12 φορές από την Ελλάδα προς τα τουρκικά παράλια, πριν καταφέρουν να φτάσουν σε ελληνικό έδαφος.
Πιάνοντας το νήμα από αυτό το στοιχείο, και ο Duccio Staderini τόνισε ότι η πρακτική των επαναπροωθήσεων είναι πλήρως αποτυχημένη όχι μόνο της τρομερής βίας που ασκεί στα άτομα που την υφίστανται, αλλά επειδή τελικά όλοι αυτοί οι απελπισμένοι άνθρωποι κατορθώνουν τελικά ύστερα από κάποιον αριθμό προσπαθειών να καταφέρνουν πάντα να φτάσουν στη χώρα υποδοχής.
Ο Πάνος Χαρίτος μοιράστηκε με τους παρευρισκόμενους εμπειρίες από τις αποστολές του σε εμπόλεμες ζώνες απ’ όπου διέφευγαν πρόσφυγες, αποκαλύπτοντας άγνωστες στο ευρύ κοινό πτυχές της εκμετάλλευσης και της κακοποίησης που δέχονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι.
Τι αναφέρουν οι ασθενείς των ΓΧΣ
Όπως αναφέρουν ΓΧΣ, μερικοί ασθενείς τονίζουν ότι αντιμετωπίζουν βία ακόμη και πριν φτάσουν στη στεριά. «Μόλις μπήκαμε στα ελληνικά ύδατα, μια μικρή γκρίζα βάρκα ήρθε προς την κατεύθυνσή μας», δήλωσε η Fatima [δεν είναι το πραγματικό της όνομα]. «Ένας άνδρας ντυμένος στα μαύρα με καλυμμένο πρόσωπο πήδηξε πάνω στη βάρκα μας. Είχε ένα μπαστούνι στο χέρι του και άρχισε να χτυπάει το άτομο μπροστά του. Στη συνέχεια έβγαλε τη μηχανή και την έριξε στο νερό. Μείναμε στη μέση της θάλασσας χωρίς μηχανή».
Άλλοι ασθενείς των Γιατρών Χωρίς Σύνορα περιγράφουν πώς, έχοντας φτάσει στη Λέσβο ή τη Σάμο με μικρές βάρκες, συνελήφθησαν από ένστολους ή άγνωστα άτομα με καλυμμένα πρόσωπα και υποβλήθηκαν σε εξευτελιστική και βίαιη μεταχείριση, συμπεριλαμβανομένης της ακινητοποίησης των καρπών ή των αστραγάλων τους με πλαστικές χειροπέδες, ξυλοδαρμού με ρόπαλα και μπαστούνια, λεκτικών προσβολών και εξαναγκασμού να υποβληθούν σε εξευτελιστικές σωματικές έρευνες μπροστά σε αγνώστους.
Η Elisabeth [δεν είναι το πραγματικό της όνομα] περιέγραψε πώς τους ανθρώπους στην ομάδα της, συμπεριλαμβανομένης μιας εγκύου γυναίκας, τους έδεσαν με χειροπέδες και τους χτύπησαν: «Την έσυραν στο έδαφος… Τους έδεσαν έτσι [έβαλε τους καρπούς μαζί μπροστά από το σώμα της], έδεσαν επίσης την έγκυο γυναίκα. Πάτησαν ακόμη και πάνω στο στομάχι της άλλης γυναίκας, χτυπώντας την».
Ορισμένοι ασθενείς αναφέρουν ότι τα υπάρχοντά τους, συμπεριλαμβανομένων κινητών τηλεφώνων, χρημάτων και φαρμάκων, κατασχέθηκαν, προτού επιβιβαστούν διά της βίας σε βάρκες, ριχτούν στη θάλασσα, μεταφερθούν σε σχεδίες και στη συνέχεια αφεθούν ακυβέρνητοι – μια παράνομη πρακτική γνωστή ως επαναπροώθηση.
Και το 2022, όπως κάθε χρόνο, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε όλο τον κόσμο συνέχισαν να ανταποκρίνονται σε κρίσεις, παλιότερες αλλά και καινούργιες.
H COVID-19 δεν ήταν πια μία επείγουσα κατάσταση όπως τα προηγούμενα δύο χρόνια, όμως νέες προκλήσεις έκαναν την εμφάνισή τους.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία κλιμακώθηκε τον Φεβρουάριο, η πολιτική, ανθρωπιστική και οικονομική κρίση στην Αϊτή επιδεινώθηκε, η κλιματική κρίση επηρέασε πολλές χώρες, όπως η Μαδαγασκάρη, η χολέρα εμφανίστηκε σε εξαιρετική κλίμακα σε πολλές περιοχές.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αποτυπώνουν μέσα από τον φωτογραφικό τους φακό εικόνες από διαφορετικά σημεία του πλανήτη και διαφορετικές παρεμβάσεις, με την ευχή το 2023 να γεμίσει με περισσότερα χαμόγελα!
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα γιορτάζουν 50 χρόνια ζωής και δράσης σε όλο τον κόσμο με την έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Μαρτυρίες – Βλέμματα», 1971 – 2021 Γιατροί Χωρίς Σύνορα και Magnum, 50 χρόνια στο πεδίο, η οποία φιλοξενείται στον περίβολο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών από 6/12/2021 έως 31/1/2022.
Η 50ή επέτειος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα αποτελεί ευκαιρία για μια αναδρομική φωτογραφική έκθεση που αποτυπώνει μέσα από τον φακό του πρακτορείου MagnumPhotos τους πιο σημαντικούς σταθμούς της ιστορίας τους. Με την έκθεση αυτή θυμίζουν μερικές από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις, τη μαρτυρία και τη δράση τους από το 1971 έως σήμερα. Το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι εξίσου αφηγηματικό όσο και οπτικό.
«Πενήντα χρόνια τώρα βρισκόμαστε δίπλα στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη σε κάθε γωνιά του πλανήτη για να προσφέρουμε τις ιατρικές μας υπηρεσίες. Η έκθεση αυτή είναι αφιερωμένη σε όλους όσοι δεν αφήνουν τα σύνορα να γίνουν εμπόδιο στον αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια, και ειδικά στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα που έχουν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να σώσουν ανθρώπινες ζωές», τονίζει η Γενική Διευθύντρια του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα Χριστίνα Ψαρρά.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι μια ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση που ιδρύθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1971 από μια ομάδα Γάλλων γιατρών και δημοσιογράφων. Εδώ και 50 χρόνια βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των μεγάλων κρίσεων, σε εμπόλεμες ζώνες, σε περιοχές που μαστίζονται από επιδημίες, σε χώρες που έχουν υποστεί φυσικές καταστροφές. Σημαντική στιγμή στην ιστορία της οργάνωσης είναι η απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης το 1999.
Η ιατρική δράση είναι η κύρια αποστολή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, και η μαρτυρία αναπόσπαστο κομμάτι τους. Ο ρόλος της φωτογραφίας στην αποτύπωση της μαρτυρίας είναι ιδιαίτερα σημαντικός και έχει εδραιώσει τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα ως την οργάνωση που έχει το θάρρος να μιλάει για όσα βλέπει και να καταγγέλλει.
«Μαρτυρίες – Βλέμματα»
1971 – 2021 Γιατροί Χωρίς Σύνορα και Magnum,
50 χρόνια στο πεδίο
Περίβολος Μεγάρου Μουσικής Αθηνών
(Βασιλίσσης Σοφίας και Κόκκαλη)
Από 6/12/2021 έως 31/1/2022
Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και με την ευγενική χορηγία της FujiFilm για την εκτύπωση του φωτογραφικού υλικού.
Τώρα που οι κρίσεις ξεσπούν η μία μετά την άλλη σε όλο τον πλανήτη, τώρα που οι εμπόλεμες ζώνες συνεχώς πληθαίνουν, τώρα που εκατοντάδες άνθρωποι πνίγονται στη Μεσόγειο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα βρίσκονται εκεί, στην πρώτη γραμμή για να βοηθήσουν χιλιάδες ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Μέσα από τη νέα καμπάνια ευαισθητοποίησης με κεντρικό μήνυμα «Τώρα που μπορείς, σώσε ζωές» οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μάς καλούν τώρα που μπορούμε να γίνουμε όλοι μέρος μιας αλυσίδας που σώζει ζωές σε όλο τον κόσμο. Να σταθούμε δίπλα τους σε όλες τις επείγουσες κρίσεις που συμβαίνουν γύρω μας, σε όλες τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τόσο οι ασθενείς τους, όσο και οι ίδιοι στο πεδίο των αποστολών τους.
Στη νέα τους καμπάνια ευαισθητοποίησης, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μάς καλούν να σταθούμε δίπλα σε χιλιάδες εκτοπισμένους πληθυσμούς τώρα που έχασαν τα πάντα. Να αναρωτηθούμε τι γίνεται με τους χιλιάδες πρόσφυγες που διασχίζουν τη Μεσόγειο τώρα που η θάλασσα αγριεύει. Να βοηθήσουμε τους ασθενείς που χρειάζονται πρόσβαση στα φάρμακα τώρα που κάποιες επιδημίες επανεμφανίζονται. Να στρέψουμε το βλέμμα εκεί που τώρα «βρέχει» βόμβες και η ζωή κρέμεται από μία κλωστή.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ως ιατρική οργάνωση επείγουσας παρέμβασης γνωρίζουν πόσο σημαντικός είναι ο χρόνος για να φτάσουν εκεί όπου υπάρχει πραγματικά ανάγκη. Η εμπειρία όλων αυτών των ετών τους έχει μάθει πόση σημασία έχει να βρίσκονται εδώ και τώρα εκεί που συμβαίνει μία καταστροφή.
Βοήθησε κι εσύ να σώσουμε περισσότερες ζωές. Τώρα που μπορείς, στήριξε το έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα εδώ: https://msf.gr/torapouboreis
*Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν εξαρτώνται από κρατικές και θεσμικές χρηματοδοτήσεις αλλά στηρίζονται σε δωρεές ιδιωτών από όλο τον κόσμο. Μέσα σε ένα χρόνο περιέθαλψαν περισσότερους από 11 εκατομμύρια ασθενείς (στοιχεία 2018).
Πρόσκληση σε κοινή Συνέντευξη Τυπου για το σχέδιο νόμου περί διεθνούς προστασίας
Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019 – 12.00 – Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50)
Την προηγούμενη εβδομάδα, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έδωσε στη δημοσιότητα το Σχέδιο Νόμου Περί Διεθνούς Προστασίας, που περιλαμβάνει μια συνολική μεταρρύθμιση του ελληνικού συστήματος υποδοχής και ασύλου.
Το Σχέδιο Νόμου τέθηκε σε διαβούλευση για 5 μόνο μέρες: αυτό κατέστησε αδύνατο τον επί της ουσίας σχολιασμό, και κατέδειξε δυστυχώς τον προσχηματικό χαρακτήρα της διαβούλευσης εκ μέρους της κυβέρνησης.
Ως οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, με μακρόχρονη εμπειρία και προσφορά στην προάσπιση δικαιωμάτων, και ιδιαίτερα στο πεδίο του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος, έχουμε φυσικά πολλά να πούμε για ένα σχέδιο νόμου που επηρεάζει τις πραγματικές ζωές και την υγεία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, αλλά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Είναι ευθύνη της Πολιτείας να αφουγκράζεται και να λαμβάνει επί της ουσίας υπόψη τις οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο πεδίο, ιδιαίτερα εν όψει τόσο καθοριστικών νομοθετικών αλλαγών.
Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου, συμπεριλαμβάνει μια σειρά πολύ κομβικών αλλαγών, που θα οδηγήσουν σε ενδεχόμενες σοβαρές παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών/ριών. Θα οδηγήσουν ένα πλήθος ανθρώπων σε μια γκρίζα ζώνη χωρίς χαρτιά και δικαιώματα.
Τη στιγμή που εκπνέει η τόσο σύντομη διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης, που δεν επέτρεψε την ουσιαστική συμμετοχή μας, αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε σε κοινή συνέντευξη τύπου την Τρίτη 29/10 στις 12.00 στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50 – Αμφιθέατρο Αντώνης Τρίτσης), με σκοπό την ενημέρωση τόσο για τις προτεινόμενες αλλαγές και τις επιπτώσεις που αυτές θα έχουν στο πεδίο και το καθεστώς δικαιωμάτων στη χώρα μας, όσο και για τις θέσεις των οργανώσεών μας.
Γιατροί Χωρίς Σύνορα – Ελληνικό Τμήμα Διεθνής Αμνηστία – Ελληνικό Τμήμα Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων HumanRights360
Αυτοί που μετράνε ανάσες: Φωτογραφικό αφιέρωμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε όλους εκείνους που δεν μετρούν αντίστροφα για το νέο χρόνο, αλλά την κάθε μέρα που καταφέρνουν να ζουν
Κάθε εικόνα κρύβει μέσα της πολλές ιστορίες. Και κάθε ιστορία κρύβει μέσα της πολλές εικόνες. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και το 2018 είδαν χιλιάδες εικόνες και άκουσαν χιλιάδες ιστορίες. Βρέθηκαν σε 72 χώρες, εκεί που εκτυλίσσονται οι μεγαλύτερες κρίσεις ανά τον κόσμο για να προσφέρουν ιατρική και ανθρωπιστική βοήθεια σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Ο καθένας έχει να αφηγηθεί τη δική του μοναδική ιστορία. Ιστορίες πόνου, αδυναμίας, θάρρους, αντοχής, αλλά και ελπίδας. Αυτές οι φωτογραφίες της χρονιάς που φεύγει παρουσιάζουν μερικές από τις πιο δυνατές ιστορίες. Τις μοιράστηκαν με τις ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα εκείνοι οι άνθρωποι που δεν μετράνε αντίστροφα για να έρθει ο νέος χρόνος. Μετράνε την κάθε μέρα που καταφέρνουν να ζήσουν, την κάθε ώρα που νικούν τον θάνατο, το κάθε λεπτό που αναπνέουν. Οι 25 αυτές εικόνες είναι αφιερωμένες σε όλους αυτούς που μετράνε στιγμές.
Κοξ Μπαζάρ, Μπαγκλαντές (MSF235439)
COPYRIGHT:Pablo Tosco/Angular
Halima and her mother wait in the rain for a distribution of food in Jatmoli refugee makeshift settlement.
Περιγραφή: Η Χαλιμά και η μητέρα της περιμένουν στη βροχή για το φαγητό στον αυτοσχέδιο καταυλισμό Τζατμόλι. (Απρίλιος 2018)
2. Μπούνια, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (MSF249782) COPYRIGHT: John Wessels
A health worker is seen putting on his personal protective equipment (PPE) before entering the red zone of a MSF supported Ebola Treatment Centre(ETC), where they will check up on patients on November 06, 2018 in Bunia.
Περιγραφή: Ένας εργαζόμενος υγείας ελέγχει τον ατομικό εξοπλισμό προστασίας του πριν μπει στην κόκκινη ζώνη ενός θεραπευτικού κέντρου Έμπολα που υποστηρίζεται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα για να ελέγξει τους ασθενείς. (Νοέμβριος 2018)
3. Ντίφα, Νίγηρας (MSF250899) COPYRIGHT: Juan Carlos Tomasi/MSF
MOHAMMED Family. Hindatou, Halisa and Mohammed Hindatou is 23-years-old and has two younger siblings, 14-year-old Mohammed and 13-year-old Halisa. They come from northern Nigeria. They were kidnapped by an armed group and spent several months in captivity before fleeing and reuniting with part of their family. Halisa is always restless and she has nightmares. Mohammed has similar problems; he witnessed several murders.
Περιγραφή: Ο 14χρονος Μοχάμεντ και τα αδέλφια του απήχθησαν από μια ένοπλη ομάδα στη βόρεια Νιγηρία και έμειναν αιχμάλωτοι αρκετούς μήνες προτού δραπετεύσουν και επανενωθούν με ένα μέρος της οικογένειάς τους. Ο Μοχάμεντ υπήρξε μάρτυρας σε αρκετές δολοφονίες και ξεκίνησε να λαμβάνει υποστήριξη στο πλαίσιο του προγράμματος φροντίδας ψυχικής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Ντίφα του Νίγηρα. (Αύγουστος 2018)
4. Ιράκ (MSB20462) COPYRIGHT: Mohammad Ghannam/MSF
Rasmiyya, 63, who raised seven sons and four daughters, now lives alone in a camp for displaced people. Her story reflects the multiple layers of violence and loss that many in Iraq have suffered over recent years. In 2004, following the US invasion, she lost four of her seven sons in the bombing of their home city Falluja. Their names were Haqqi, aged 27 at the time of his death, Omar, aged 25, Adnan, 16, and Ahmad, 21. “I was out of the house. My husband and I had gone to buy food for the children. When we came back we saw the house had been reduced to rubble. I wished at that moment that I could have stayed home and died with them. It took me a while to find some peace again. God gave them to me, and God took them away again. I am now waiting to see them in heaven,” she says. The US compensated Rasmiyya and her husband for the destruction of their home, which they were able to rebuild. Another of her sons, Sarhan, has been jailed since 2006, accused of collaborating with militants. “He is still in prison to date. Sometimes I hear news that he is still alive in there,” Rasmiyya says. Several years went by, the Islamic State took over Falluja, and once again life became unbearable for Rasmiyya and her family. “The bombing (by the US-led coalition against IS) was horrific and constant,” she says. “I fled Falluja with my son Mohammad, on January 8, 2014. We went to Baghdad. The journey there was really hard because the roads were blocked. But we eventually made it.” For a time, Rasmiyya’s husband Ismail refused to leave Falluja in spite of the bombing. But in 2015 she travelled back to her home city to convince him to flee. “I didn’t recognise him, he was so thin,” she said. “And after two months in Baghdad, he died. We had no money, and there were no adequate medical services for us.” In October 2016, Rasmiyya had little choice but to move to Amriyat al-Falluja camp for IDPs. “My other son Mohammad, who came with me to the camp,
Περιγραφή: Η Ρασμίγια, 63 ετών, που μεγάλωσε επτά γιους και τέσσερις κόρες, τώρα ζει μόνη στον καταυλισμό εσωτερικά εκτοπισμένων του Αμριγιάτ Αλ-Φαλούτζα. Η ιστορία της Ρασμίγια είναι αντιπροσωπευτική των πολλών επιπέδων βίας και απώλειας που έχουν υποστεί πολλοί άνθρωποι στο Ιράκ τα τελευταία χρόνια. Έχασε τέσσερις από τους επτά γιους της στον βομβαρδισμό της Φαλούτζα, όπου ζούσαν, το 2004. Ένας άλλος γιος της είναι στη φυλακή από το 2006 με την κατηγορία ότι συνεργαζόταν με αντάρτες, ενώ ένας άλλος έχει απαχθεί από ομάδα ενόπλων και δεν έχει δώσει σημεία ζωής από τότε. Οι έβδομος γιος και οι κόρες της ζουν στη Βαγδάτη, όμως δεν μπορεί να φύγει για να τους δει, καθώς υπάρχουν σημεία ελέγχου γύρω από τον καταυλισμό. (Οκτώβριος 2018).
Περιγραφή: Ο Νασουάν, 42 ετών, προετοιμάζεται για χειρουργική επέμβαση στη δομή μετεγχειρητικής φροντίδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Είναι ένας από τους πολλούς τραυματίες πολέμου που ακόμη προσπαθούν να γίνουν καλά, έναν χρόνο μετά το επίσημο τέλος των συγκρούσεων στη Μοσούλη. (Μάιος 2018)
Mosul’s old town experienced intense shelling, aerial bombing and attacks with improvised explosive devices (IED) during the conflict to retake the city from the Islamic State group in 2016/17. Much of the old city is still inaccessible due to the destruction and presence of IEDs, unexploded ordinance (UXO) and booby traps. Between 5,000 and 7,000 people have returned to their homes in Mosul’s old city, despite the danger of explosive remnants of war. They face extremely difficult conditions, often living without water and electricity and in partially damaged houses.
Περιγραφή: Η παλιά πόλη της Μοσούλης, που υπέστη σφοδρούς βομβαρδισμούς από εδάφους και αέρος και επιθέσεις με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς στη διάρκεια της μάχης για την ανακατάληψη της πόλης από το Ισλαμικό Κράτος το 2016-17. Εξαιτίας των καταστροφών και της παρουσίας αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, βλημάτων που δεν έχουν εκραγεί και παγίδων, μεγάλο μέρος της παλιάς πόλης παραμένει μη προσβάσιμο. Παρ’ όλα αυτά 5.000 με 7.000 άνθρωποι έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους, πολλά από τα οποία έχουν υποστεί ζημιές και δεν έχουν ρεύμα και νερό. (Απρίλιος 2018)
7. Επαρχία Σαάντα, Υεμένη (MSF229968) COPYRIGHT: Agnes Varraine-Leca/MSF
Yemen, gouvernorat de Saada, Haydan, mars 2018. Les enfants de la famille Ghani posent devant l’entrée de leur maison, bombardée pendant la guerre de Saada, entre 2004 et 2010. Saada governorate in Yemen, Haydan, March 2018. Ghani family children posing in front of the entrance of their house, bombed during the war of Saada, between 2004 and 2010.
Περιγραφή: Παιδιά από το Χαϊντάν ποζάρουν στην είσοδο του σπιτιού τους, το οποίο βομβαρδίστηκε στη μάχη για τη Σαάντα που κράτησε από το 2004 έως το 2010. (Μάρτιος 2018)
Aya Omar 10, lost her leg after an armed group threw a bomb on her family’s house. She was sleeping next to her four brothers and sisters when the incident happened, but she was the only injured. “I always feel enthusiastic when my mom tells me that we’re going to the physio session. I’m stronger than I was after the surgery. I go to the mini market by myself and I play in front of the house.”Aya says.
Περιγραφή: Η 10χρονη Άγια έχασε το πόδι της όταν μια ένοπλη ομάδα βομβάρδισε το σπίτι της οικογένειάς της. «Κάθε φορά που μου λέει η μαμά μου ότι θα πάμε στη φυσικοθεραπεία, χαίρομαι πολύ. Είμαι πιο δυνατή απ’ ό,τι μετά την επέμβαση. Πηγαίνω στο ψιλικατζίδικο μόνη μου και παίζω μπροστά στο σπίτι» λέει η Άγια. (Δεκέμβριος 2017)
9. Καταυλισμός του Αμριγιάτ Αλ-Φαλούτζα, Ιράκ (MSB20464) COPYRIGHT: Mohammad Ghannam/MSF
Haussian, a 13-year-old boy from Falluja, has lived with his family in a tent in Amriyat al-Falluja camp for the past three years. Asked what he wants to be when he grows up, he replies: “If I stay alive, I want to be a doctor.” He says he loves football and, above all, Argentinian superstar Leo Messi. And asked why he is playing with a broken bike, he says: “I am happy playing with this bike until God sends me a better one. God is generous.”
Περιγραφή: Ο 13χρονος Χαουσιάν και η οικογένειά του, από τη Φαλούτζα, ζουν σε σκηνή τα τελευταία τρία χρόνια. Όταν τον ρωτούν τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, απαντάει: «Αν είμαι ζωντανός, θέλω να γίνω γιατρός». (Οκτώβριος 2018)
In what was a long & complicated search & rescue, and after negotiations with the Libyan coastguard, the Aquarius this morning has safely brought onboard 47 people – including 17 minors & one pregnant woman – from a wooden boat in distress in international waters.
Περιγραφή: Μετά από μια μακρά και σύνθετη επιχείρηση έρευνας και διάσωσης, και έπειτα από διαπραγματεύσεις με τη λιβυκή ακτοφυλακή, 47 άνθρωποι επιβιβάστηκαν με ασφάλεια στο Aquarius, μεταξύ αυτών 17 ανήλικοι και μία έγκυος, οι οποίοι διασώθηκαν από μια ξύλινη βάρκα που κινδύνευε σε διεθνή ύδατα. (Σεπτέμβριος 2018).
In a nightmarish day on the Mediterranean yesterday, 99 survivors from a sinking rubber boat were rescued by the Aquarius, a search and rescue vessel run by Médecins Sans Frontières (MSF) and SOS MEDITERRANEE, but an unknown number of men, women and children are missing, presumed drowned. Two women are confirmed dead. “The scene was devastating, with many urgent medical cases in quick succession. They just kept coming, one after another, unconscious and not breathing,” said MSF nurse Aoife Ni Mhurchu. Dozens of people were already in the sea when the Aquarius arrived at the scene around 9.30am, and the rubber boat was already deflating. All floating devices were deployed from Aquarius, rafts were launched and the rescue team started pulling people from the sea. The MSF medical team on board the Aquarius resuscitated six young children, and one woman. Despite their best efforts they were unable to resuscitate two other women who had drowned. “It is absolutely heartbreaking. These women were mothers. We’re now trying to care for their very young children who remain onboard Aquarius” said Ni Mhurchu. All medical emergencies together with their caretakers were evacuated from Aquarius by an Italian Navy Helicopter to Sfax, Tunisia – a total of sixteen people. This included all six resuscitated children and several women with water on their lungs. The MSF medical team also treated many severe fuel burns, as well as over a dozen mild to moderate hypothermia cases. Many survivors were disorientated and confused as a result of inhaling fuel which had leaked into the rubber boat.
Περιγραφή: Σε μια εφιαλτική μέρα στη Μεσόγειο, το Aquarius διέσωσε 99 ανθρώπους από μια φουσκωτή βάρκα που βούλιαξε, όμως αγνοείται άγνωστος αριθμός αντρών, γυναικών και παιδιών και θεωρείται ότι έχουν πνιγεί. Επιβεβαιώθηκε ο θάνατος δύο γυναικών. (Ιανουάριος 2018)
12. Λέσβος (MSF237452) COPYRIGHT: Robin Hammond/Witness Change
Thousands of life jackets left behind by arriving migrants are gathered at a dump on Lesbos Island, Greece. Thousands of people seeking safety after fleeing countries such as Syria, Afghanistan, Iraq, Sudan, and Congo continue to risk their lives to reach Europe. Those who try to arrive via Turkey and the Aegean Sea have been trapped for an indefinite period of time on islands in Greece as part of the EU/Turkey deal and its deterrence and containment approach. In Moria refugee camp, on Lesbos island, there are currently more than 7,500 people in a camp made for a maximum of 2,500. With the camp so full, refugees are now staying in an informal extension of the camp known as Olive Grove. The awful conditions at Moria camp/Olive Grove and arbitrary administrative situations have had a dramatic impact on their health and in particular their mental health. Médecins Sans Frontières teams provide medical and mental health support outside Moria camp and run a clinic for severe mental health cases in Mytilene, the capital of the island.
Περιγραφή: Σωσίβια που άφησαν μετανάστες που έφτασαν στο νησί, σε μια χωματερή στη Λέσβο. (Μάιος 2018)
13. Λέσβος (MSF237453) COPYRIGHT: Robin Hammond/Witness Change
Thousands of people seeking safety after fleeing countries such as Syria, Afghanistan, Iraq, Sudan, and Congo continue to risk their lives to reach Europe. Those who try to arrive via Turkey and the Aegean Sea have been trapped for an indefinite period of time on islands in Greece as part of the EU/Turkey deal and its deterrence and containment approach. In Moria refugee camp, on Lesbos island, there are currently more than 7,500 people in a camp made for a maximum of 2,500. With the camp so full, refugees are now staying in an informal extension of the camp known as Olive Grove. The awful conditions at Moria camp/Olive Grove and arbitrary administrative situations have had a dramatic impact on their health and in particular their mental health. Médecins Sans Frontières teams provide medical and mental health support outside Moria camp and run a clinic for severe mental health cases in Mytilene, the capital of the island.
Περιγραφή: Παιδιά γύρω από τη φωτιά στον καταυλισμό της Μόριας. Χιλιάδες άνθρωποι που αναζητούν ασφάλεια από χώρες όπως η Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Σουδάν και το Κονγκό συνεχίζουν να διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να φτάσουν στην Ευρώπη. Όσοι προσπαθούν να έρθουν μέσω της Τουρκίας και του Αιγαίου εγκλωβίζονται επ’ αόριστον στα ελληνικά νησιά στο πλαίσιο της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας και της πολιτικής αποτροπής και περιορισμού που υπαγορεύεται από αυτή. (Ιούλιος 2018)
Amara is the youngest in a family of 10 children. Since her birth, she has suffered from chest and breathing problems, so she was admitted to the paediatric ward that MSF runs in Elias Haraoui Governmental Hospital in Zahle, where she stayed for 10 days. Amara’s mother, Rakad, is very grateful for the free services that her daughter received from MSF in the hospital. Since she was born, Amara’s health situation was putting burdens on her parents who can’t afford the cost of her treatment. Rakad lives with her husband and 10 children in a refugee settlement. In addition to Amara’s health problems, two of Rakad’s children suffer from a physical disability and require treatment. All that Rakad wishes for is that her children get better, and the situation in Syria goes back to normal so the family can return.
Περιγραφή: Η Αμάρα, που είναι η μικρότερη από 10 παιδιά, έχει αναπνευστικά προβλήματα από τη γέννησή της. Εισήχθη στην παιδιατρική πτέρυγα που λειτουργούν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στο δημόσιο νοσοκομείο Ελιάς Χραουί στο Ζάχλε, όπου έμεινε 10 μέρες. Η οικογένεια ζει σε καταυλισμό προσφύγων, ενώ δύο από τα αδέλφια της Αμάρα έχουν σωματικές αναπηρίες που επίσης απαιτούν θεραπεία. (Ιανουάριος 2018)
Alyona and Vadim on their way back home. They have to look for such jobs that don’t require medical certificates because TB treatment is mentioned. Vadim is constantly looking for a job, mainly in construction field. Alyona works as a cleaner at a factory, and has a fixed salary. Minsk, Belarus, August 2018
Περιγραφή: Η Αλιόνα και ο Βαντίμ επιστρέφουν σπίτι από το 2ο Ιατρείο Φυματίωσης, όπου είναι εξωτερικοί ασθενείς. «Έναν χρόνο πριν ήμασταν και οι δύο στο νοσοκομείο. Τώρα ζούμε μαζί και εργαζόμαστε» λέει ο Βαντίμ. (Αύγουστος 2018)
16. Γκερέρο, Μεξικό (MSF233681) COPYRIGHT: Juan Carlos Tomasi/MSF
ESP Una vecina de San Felipe de Ocote, desplazada a Apaxtla por la violencia, cose con prendas donadas un toldo para protegerse del sol. A woman displaced by violence sews a sunshade using donated clothes in Apaxtla de Castrejón city, Guerrero state.
Περιγραφή: Μια γυναίκα εκτοπισμένη εξαιτίας της βίας ράβει μια τέντα στο Απάχτλα ντε Καστρεχόν της πολιτείας Γκερέρο. (Φεβρουάριος 2018)
Leonard Gangbe, 33, farmer, is treated at the Paoua hospital in northwestern Central African Republic. He says he was shot in the head while armed men were trying to steal his oxen. The day before the attack he had fled Betoko with relatives after the town had been attacked by an armed group that was trying to dislodge another one that had been occupying Betoko for several months. Paoua, December 28, 2017.
Περιγραφή: Ο Λέοναρντ, αγρότης 33 ετών, δέχεται ιατρική φροντίδα στο νοσοκομείο του Πάουα. Τον πυροβόλησαν στο κεφάλι ένοπλοι που ήθελαν να του κλέψουν τα βόδια. Την προηγούμενη μέρα είχε φύγει από το Μπετόκο μαζί με συγγενείς, όταν η πόλη δέχτηκε επίθεση από ομάδα ενόπλων. (Δεκέμβριος 2018)
Congo DR, Kasai Central, Lwemba, 16032018 Mama Kawala and two children, Mbuyi Kasenga and Nkanku Kasonga, who just got checked up at the local CNTA (Therapeutic Nutritional Centres) in Lwemba Léonard Pongo/Noor
Περιγραφή: Η Μάμα Καουάλα και τα δύο παιδιά της, που μόλις υποβλήθηκαν σε ιατρικό έλεγχο στο τοπικό κέντρο θεραπευτικής σίτισης στο Λουέμπα. (Μάρτιος 2018)
19. Ιτούρι, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό: MSF226117 COPYRIGHT: John Wessels
Bawma Yoame (56), recovers in a hospital room on 2 March 2018 in Bunia, after an attack on his village left him severely wounded with multiple lacerations to the head. Fighting in Ituri province has left thousands of Congolese displaced and some 100 have lost their lives. PHOTO/JOHN WESSELS
Περιγραφή:
Ο Μπαουμά Γιοαμέ, 56 ετών, αναρρώνει σε θάλαμο νοσοκομείου στο Μπούνια. Τραυματίστηκε σοβαρά με πολλαπλά κοψίματα στο κεφάλι όταν το χωριό του δέχτηκε επίθεση. (Μάρτιος 2018)
20. Πολιτεία Μπόρνο, Νιγηρία (MSF225113)
COPYRIGHT:Maro Verli/MSF
IDP camp site in Monguno
Περιγραφή:
Καταυλισμός εσωτερικά εκτοπισμένων στο Μονγκούνο. (Ιανουάριος 2018)
21 Κίερ, Νότιο Σουδάν (MSF223502)
COPYRIGHT:Frederic NOY/COSMOS
Nurse and midwife Furaha Bazikanya, examines a young pregnant woman in one of the two consultation spaces at a mobile clinic in the village of Kier.
Περιγραφή:
Η νοσηλεύτρια και μαία Φουράχα Μπαζικάνια εξετάζει μια νεαρή έγκυο σε έναν από τους δύο χώρους εξέτασης μιας κινητής μονάδας σε χωριό. (Δεκέμβριος 2017)
22. Σεμπαγκόρο, Ουγκάντα (MSF236078)
COPYRIGHT: Diana Zeyneb Alhindawi
Sanitation workers spray the hands and feet of Congolese refugees upon their arrival to Sebagoro, Uganda, on the shores of Lake Albert. Cholera is endemic to this region of Uganda. Approximately 60,000 refugees arrived to Uganda on boats, fleeing the conflict in their home province of Ituri, Congo between December 2017 and March 2018. Sebagoro, Hoima province, Uganda. March 9, 2018. Copyright Diana Zeyneb Alhindawi
Περιγραφή:
Εργαζόμενοι απολύμανσης ψεκάζουν τα χέρια και τα πόδια των Κονγκολέζων προσφύγων που φτάνουν στις όχθες της λίμνης Άλμπερτ, σε μια περιοχή όπου η χολέρα είναι ενδημική. Περίπου 60.000 πρόσφυγες έφτασαν στην Ουγκάντα με βάρκες από τον Δεκέμβριο του 2017 έως τον Μάρτιο του 2018, για να γλιτώσουν από τις συγκρούσεις στην επαρχία Ιτούρι της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό. (Μάρτιος 2018)
23. Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (MSF227863)
COPYRIGHT: Alberto Rojas
Colette, a 14-year-old victim of sexual violence at the Castors Hospital. She was raped by her uncle and is receiving medical and psychological treatment offered by MSF.
Περιγραφή:
Η Κολέτ, 14 ετών και θύμα σεξουαλικής βίας, στο νοσοκομείο Καστόρ. Βιάστηκε από τον θείο της και τώρα ακολουθεί ιατρική και ψυχολογική θεραπεία που προσφέρουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα. (Ιανουάριος 2018)
24. Λιβύη (MSF242924)
COPYRIGHT: Sara Creta/MSF
A woman in detention centre. Her testimony: “We were abandoned at sea. People lost hope. Why did we let people die at sea? They have all the means to rescue us. We are all humans. If we try to go to Europe, it’s to have a better life. People will keep continuing taking journey by sea. There are people who are escaping war, others are escaping poverty; people should be rescued and later on each individual case is looked at. We are not in Libya to stay here, we want to go to Europe. We are not criminals”. Περιγραφή:
Μια γυναίκα σε κέντρο κράτησης: «Ήμασταν αβοήθητοι στη θάλασσα. Οι άνθρωποι έχασαν κάθε ελπίδα. Γιατί αφήσαμε ανθρώπους να πεθαίνουν στη θάλασσα; Δεν είμαστε εγκληματίες». (Σεπτέμβριος 2018)
25. Αμάν, Ιορδανία (MSF230134)
COPYRIGHT:Hussein Amri/MSF
Une jeune patiente atteinte d’une maladie congénitale essaye à son domicile une nouvelle prothèse passive en présence de Samar Ismail, superviseur du projet Prothèses 3D de La Fondation MSF à Amman. Grâce à cette prothèse imprimée en 3D la petite fille a pu se vernir elle-même les ongles. A young patient affected by a congenital disease tries in its place of residence a new passive prosthesis in the presence of Samar Ismail, supervisor of the project 3D Prostheses of The Foundation MSF in Amman. Thanks to this prosthesis printed in 3D the girl was able to varnish herself nails.
Περιγραφή:
Μια εργαζόμενη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα βοηθάει νεαρή ασθενή με συγγενή νόσο να δοκιμάσει ένα νέο 3D προσθετικό μέλος, χάρη στο οποίο το κορίτσι μπόρεσε να βάψει μόνο του τα νύχια του. (Ιανουάριος 2018)
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κάνουν έκκληση στο Υπουργείο Υγείας να συνεχίσει αυτούς τους τακτικούς εμβολιασμούς για όλα τα παιδιά προσφύγων στην Ελλάδα.
Εκστρατεία εμβολιασμού για όλα τα παιδιά κάτω των 16 ετών στη Λέσβο πραγματοποιούν από την Τετάρτη 21 έως την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) και τους Γιατρούς του Κόσμου. Περισσότερα από 2.000 παιδιά θα εμβολιαστούν με 3 εμβόλια, που καλύπτουν 9 διαφορετικά αντιγόνα (διφθερίτιδα, τέτανος, κοκίτης, ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά, αιμόφιλος ινφλουέντζας, ηπατίτιδα Β και πολιομυελίτιδα).
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κάνουν έκκληση στο Υπουργείο Υγείας να συνεχίσει αυτούς τους τακτικούς εμβολιασμούς για όλα τα παιδιά προσφύγων στην Ελλάδα.
Καθώς ο χειμώνας πλησιάζει, τα παιδιά που ζουν συνωστισμένα στους προσφυγικούς καταυλισμούς στα νησιά κάτω από άθλιες συνθήκες, με έλλειψη βασικής υγιεινής και περιορισμένη πρόσβαση σε φροντίδα υγείας είναι εξαιρετικά ευάλωτα σε ασθένειες.
«Οι συνθήκες στους προσφυγικούς καταυλισμούς είναι απαράδεκτες και με το χειμώνα να βρίσκεται προ των πυλών, τα παιδιά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αρρωστήσουν σοβαρά. Είναι απαραίτητος ο ολοκληρωμένος εμβολιασμός όλων των παιδιών, που είναι επιρρεπή στις λοιμώξεις. Ο εμβολιασμός των παιδιών δεν αποτελεί προνόμιο, είναι δικαίωμα» λέει ο Απόστολος Βεΐζης, Διευθυντής Προγραμμάτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.
Από την αρχή της χρονιάς, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν εμβολιάσει 476 παιδιά που ζουν στον καταυλισμό της ΒΙΑΛ στη Χίο και 1.300 παιδιά που ζουν στον καταυλισμό της Μόριας στη Λέσβο κατά της ιλαράς, της παρωτίτιδας και της ερυθράς, σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας και το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ). Ακόμη, από τον Αύγουστο, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν εμβολιάσει πάνω από 200 παιδιά κατά της ιλαράς, της παρωτίτιδας και της ερυθράς στο κέντρο υποδοχής στο Φυλάκιο του Έβρου, στα σύνορα με την Τουρκία. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα θα συνεχίσουν την εκστρατεία εμβολιασμού, εμβολιάζοντας όλα τα παιδιά στη Σάμο στις αρχές Δεκεμβρίου.
Στη Λέσβο και τη Χίο, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα περιθάλπουν εκατοντάδες παιδιά καθημερινά με λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού, δερματικές λοιμώξεις και διάρροια, καθώς και με προβλήματα ψυχικής υγείας.
Όλα αυτά τα προβλήματα αποτελούν συνέπειες των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης στον καταυλισμό, καθώς και της απουσίας αξιοπρεπούς σίτισης και φροντίδας υγείας.
Στον καταυλισμό της Μόριας στη Λέσβο, ο αριθμός των γιατρών είναι ένας με δύο για 7.500 ανθρώπους, μεταξύ αυτών 2.000 παιδιά. Στον καταυλισμό της ΒΙΑΛ στη Χίο, δεν υπάρχουν μόνιμοι γιατροί ούτε διερμηνείς για πάνω από 1.200 ανθρώπους. Περίπου ο μισός πληθυσμός ζει σε σκηνές, ενώ πλησιάζει ο χειμώνας.
«Είναι επιτακτική ανάγκη το Υπουργείο Υγείας να αυξήσει την ιατρική δυναμικότητά του σε όλους τους καταυλισμούς στην Ελλάδα, προκειμένου να προσφέρει τη φροντίδα υγείας που έχουν ανάγκη τα ευάλωτα άτομα και τα άτομα με ψυχικά τραύματα» καταλήγει ο Απόστολος Βείζης.
Για άλλη μια φορά, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κάνουν έκκληση στις ελληνικές αρχές και στην Ευρωπαϊκή Ένωση να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης για όλους τους ανθρώπους που είναι εγκλωβισμένοι στους καταυλισμούς, και ζητούν την επείγουσα μεταφορά όλων των ευάλωτων ατόμων σε ασφαλή στέγη στην ηπειρωτική χώρα και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τη Δευτέρα 12 Νοεμβρίου έσοδα της παράστασης «Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» του Κολτές στο θέατρο Cartel θα δοθούν για την ενίσχυση του έργου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα
Την παράσταση θα προλογίσει ο Συγγραφέας και μεταφραστής του έργου Δημήτρης Δημητριάδης
Παράσταση για την ενίσχυση του έργου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα θα δοθεί στις 12 Νοεμβρίου, με το αριστουργηματικό θεατρικό έργο «Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» του Γάλλου συγγραφέα Μπερνάρ-Μαρί Κολτές, σε σκηνοθεσία Κώστα Ζάπα, στον Τεχνοχώρο Cartel (Μικέλη 4 & Αγ. Άννης Βοτανικός -Στάση μετρό Ελαιώνας- τηλ. 693 989 8258), στις 9 μμ. Θα παραβρεθεί και ο Γενικός Διευθυντής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Ηλίας Παυλόπουλος.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (Médecins Sans Frontières/MSF) είναι μια διεθνής, ανεξάρτητη, ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση που παρέχει ιατρική φροντίδα σε ανθρώπους αποκλεισμένους από την υγειονομική περίθαλψη, σε θύματα βίας, φυσικών καταστροφών ή ενόπλων συγκρούσεων. Δρα με μοναδικό κριτήριο τις ιατρικές ανάγκες, ανεξάρτητα από φυλετικά, θρησκευτικά ή πολιτικά κριτήρια με στόχο την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου αλλά και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τις ανθρωπιστικές κρίσεις που μαίνονται στον πλανήτη.
Το έργο «Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» είναι ένα από τα πιο σημαντικά διεθνώς θεατρικά έργα του Κολτές, o οποίος ανανέωσε όσο κανείς το σύγχρονο Γαλλικό και διεθνές θέατρο.
Ο Κώστας Ζάπας γράφει στο σκηνοθετικό του σημείωμα «Ενας Πελάτης κι ένας Ντίλερ. Μια συναλλαγή. Δύο άντρες. Δύο πολεμιστές. Δύο σύμβολα ενός κόσμου πριν την έλευση του πολιτισμού, όπου επικρατούσαν τα ένστικτα. Αλλά κι ενός μετα-πολιτισμού που έρχεται και είναι το ίδιο ακραίος, ενστικτώδης, ακαριαίος. Δύο αρχέγονοι άνθρωποι που όμως καθρεφτίζουν την σύγχρονη κοινωνία όσο κανείς.»
Η παράσταση ανεβαίνει σε μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη και σκηνοθεσία Κώστα Ζάπα και θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9 μμ, μέχρι και τις 29 Ιανουαρίου 2019. Ερμηνεύουν: ο Δημήτρης Γεωργαλάς, πρωταγωνιστής του Πατρίς Λεκόντ στην ταινία «Το κορίτσι στην γέφυρα» με τους Βανέσα Παραντί και Ντάνιελ Οτέιγ και ο νεαρός ηθοποιός Θάνος Κώτσης.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Μαρία Καραθάνου, πρόσφατα βραβευμένη για την δουλειά της στο κινηματογραφικό φεστιβάλ AIFF. Τους φωτισμούς της παράστασης έχει σχεδιάσει ο διευθυντής φωτογραφίας Μιχάλης Μπούρης. Βοηθός παραγωγής η Ελλη Τσιτσιπά. Το sound design θα επιμεληθεί ο Ηλίας Φλάμμος. Φωτογραφίες Στέφανος Κοσμίδης.
Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή του κινηματογραφικού παραγωγού Γρηγόρη Αθανασίου της Minus Pictures Films και της Ομάδας Cartel.
Χορηγοί επικοινωνίας της παράστασης το Γαλλικό Ινστιτούτο της Ελλάδας και η Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα καθώς και οι Εκδόσεις Αγρα, από τις οποίες κυκλοφορεί και το ομώνυμο θεατρικό έργο του Κολτές.
