«Μια Στέλλα τι την είχατε; Την είχαμε πηγάδι και νερό. Μα ήταν πλάσμα ανήμερο και ξωτικό απ' άλλον κόσμο. Oι λέξεις της την παίρνανε μακριά από τον κόσμο... Γινόταν δρόμος για τους άλλους...»

Θλίψη στους λάτρεις του ελληνικού τραγουδιού και όχι μόνο για το θάνατο της δημοσιογράφου, ραδιοφωνικής παραγωγού και ποιήτριας, Στέλλας Βλαχογιάννη, σε ηλικία μόλις 66 ετών. 

Μία σπάνια περίπτωση ανθρώπου, μια εξαιρετική επαγγελματίας, που στήριζε και αναδείκνυε την ελληνική μουσική σκηνή, «γιάτρευε» τους ακροατές με τον ανθρώπινο και αιχμηρό λόγο της. Γεννήθηκε στην Τρίπολη, πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Μαρούσι Αττικής, την εφηβεία στο Ναύπλιο και ζούσε στην Αθήνα.

Είχε εργαστεί σε πολλά περιοδικά, όπως «Επίκαιρα», «Μουσική», «ΒΗΜΑgazino», «Μετρονόμος», «Δίφωνο». Στο τελευταίο είχε διατελέσει αρχισυντάκτρια αλλά απολύθηκε το 2008, όταν είχε κάνει εξώφυλλο τους νέους τότε Νατάσα Μποφίλιου, Ελεονώρα Ζουγανέλη και Γιάννη Χαρούλη γιατί ήταν το πιο... «αποτυχημένο εξώφυλλο στην ιστορία του» , όπως είχε δηλώσει η πρώτη.

Από το 2002 μέχρι το 2013 παρουσίαζε ως «ο φύλακας διάβολός μας» την ραδιοφωνική εκπομπή «Ιατρείον Ασμάτων: Μια ώρα μουσικής ψυχικής διαταραχής», στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7, η οποία δεν χωρούσε φαίνεται στα ερτζιανά, όταν το Μέσο άρχισε να μπαίνει σε βαθιά κρίση με την επικράτηση των playlist και περικοπές εργαζομένων.

Ξεχωριστή η γραφή της και στην ποίηση. Είχε εκδώσει τις συλλογές, «Η θλίψη του σώματος» (2003), «Με λένε θάνατο» (2010), το βιβλίο «Ιατρείον Ασμάτων-αποσπάσματα ραδιοφωνικού λόγου» (2005) και το θεατρικό έργο «Μην παίζεις με τα χώματα» (''ένα έργο αυστηρώς ακατάλληλο για ευτυχισμένους και απροβλημάτιστους ανθρώπους''), που είχε παιχτεί με μεγάλη επιτυχία το 2010 και το 2011.

Βάπτιση 

Κανείς δεν θα φωνάξει το όνομά σου
έτσι που κατέληξες σ' αυτό το άδειο σπίτι
Ένα σκυλί θα ήταν χρήσιμο αλλά υποσχέθηκες 
να τελειώνεις με τα υποκατάστατα.

Κανείς δεν θα φωνάξει το όνομά σου
σ' αυτό το άδειο σώμα που σχεδίασες
μόνο τραίνα θα παιρνούν
θ' αποβιβάζουν αγνώστους έξω από την πόρτα σου
αλλά σε κανέναν δεν θ' ανοίξεις
ούτε ποτήρι νερό σε διψασμένο θα δώσεις
γιατί έμαθες κι από την καλοσύνη των ξένων
το πικρό φαρμάκι που μένει στο τέλος της γνωριμίας.

Κανείς δεν θα φωνάξει το όνομά σου
γιατί κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το αληθινό.
Άλλο έλεγες σε καθένα που ρωτούσε
κι έτσι τώρα είναι σαν να μην υπάρχεις καθόλου
ή σαν να είσαι πάρα πολλά πρόσωπα μαζί
στριμωγμένα σ' έναν καθρέπτη με μνήμη

Πώς σε λένε λοιπόν; Σε βάφτισαν; Σε είπαν κάπως;
Κορίτσι μικρό
νέα γυναίκα 
κυρά με τα χρονάκια σου έτοιμη πάντα
για το μεγάλο ταξίδι

Ποιό είναι το όνομά σου;
Αυτοί που σ' αγάπησαν πώς σε καλούσαν;
κι αυτοί που αγάπησες 
με ποιο προσωνύμιο σε κατέδωσαν;

Κανείς δεν θα φωνάξει το όνομά σου
Σ' αυτό το άδειο σπίτι που κατέληξες.
Εκείνος που θα ανακαλύψει πρώτος την εκπνοή σου
εκείνος και θα σε βαφτίσει οριστικά.

Έξι λόγοι για ένα έγκλημα
...
IV.
Για την ώρα του τέλους θέλω μόνο ένα τραγούδι
Κορίτσι ξένο σαν ίσκιος πλανιέται μονάχο στη γη
μπορεί ακόμα μπορεί
να έχει πια τρελαθεί
και τότε ποιος θα ρωτήσει να μάθει ποτέ το γιατί
Αυτά να πει ο παπάς

Παρόντες οι φίλοι κι ένα σκυλί που αγάπησα
Ο αδελφός μου να αποποιηθεί 
τη μόνη μου κληρονομιά:
τη Θλίψη

Κι εκείνη η γυναίκα που θα στέκεται μακριά
μπορεί ντυμένη μαύρα, μπορεί κόκκινα
εκείνη η γυναίκα που με αγάπησε
περισσότερο από όσο άντεχε
ας ρίξει τότε το ένα το μοναδικό το δάκρυ
που θα μπορούσε να μου ξεδιψάσει μια ζωή

V.
Πείνασα αγάπη, μάτωσα στοργή.
Ένα σκοτάδι, μια νύχτα απέραντη
έβαζε στα χέρια μου τα χρώματα
και κάηκαν οι άνθρωποι οι κοντά
οι άνθρωποι οι μακριά 
οι άνθρωποι που ρώταγαν:
Μια Στέλλα τι την είχατε;

VI. 
Την είχαμε πηγάδι και νερό
Μα ήταν πλάσμα ανήμερο και ξωτικό απ' άλλον κόσμο.
Την στείλαμε σχολείο, πιάνο, αγγλικά
αλλά τα λόγια της γινόντουσαν μαύρος καπνός
κι οι λέξεις της την παίρνανε μακριά από τον κόσμο.
Κυνήγησε καράβια και σχεδίαζε χάρτες
μα δεν ταξίδεψε ποτέ στ' αλήθεια.
Ακίνητη, πετρωμένη σχεδόν
γινόταν δρόμος για τους άλλους.
Πάνω της βάδισαν στρατοί και λεγεώνες
μα μόνο τους τρελούς και τους παρίες
άφηνε να την πληγώνουν.
Κι όταν το σώμα της σκίστηκε
Πληγές και αίμα τα βήματα, το άγγιγμα
Ιδού -είπε- εγώ η σκοτεινή.
Ιδού εγώ η ξένη.
Μπορώ να αγαπώ μέχρι θανάτου

(στίχοι από την ποιητική της συλλογή, «Με λένε θάνατο».)

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργης Μασσαβέτας.

Υπήρξε πολιτικός συντάκτης, αρθρογράφος και αρχισυντάκτης σε πολλές εφημερίδες (κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» και στον τοπικό Τύπο), ενώ ξεχώρισε για τα χρονογραφήματά του.

Τη θλιβερή είδηση έκανε γνωστή σε ανάρτησή του στο Facebook ο γιος του δημοσιογράφου, Αλέξανδρος.

Συγκεκριμένα, ο Αλέξανδρος Μασσαβέτας έγραψε στο Facebook:

Τι αναφέρει σε ανάρτησή του

Οι τουρκικές αρχές απέλασαν από τη χώρα τον έλληνα δημοσιογράφο Ευάγγελο Αρεταίο.

Όπως σε λέει σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά από αρκετά χρόνια που ταξίδεψε και εργάστηκε στην Τουρκία, «οι τουρκικές αρχές αποφάσισαν να με απελάσουν και να μου απαγορεύσουν να επιστρέψω για λόγους δημόσιας τάξης».

«Βασικός λόγος, από ό,τι κατάλαβα από τα όσα με ρώτησαν το βράδυ που με κράτησαν στο αεροδρόμιο, ήταν τα ταξίδια μου στην νοτιοανατολική Τουρκία, ένα ταξίδι μου στην βόρεια Συρία το 2015 και τα ταξίδια μου στην υπόλοιπη Τουρκία. Καθώς και οι επαφές μου με άτομα που το τουρκικό κράτος θεωρεί μεμπτές και οι φωτογραφίες στο κινητό μου, οι οποίες σχετίζονται με δραστηριότητες των Κούρδων στην βόρεια Συρία, τις οποίες ελάμβανα μέσω ενός whatsApp group ανθρώπων που παρακολουθούν τις εξελίξεις στην περιοχή. Όπως κάθε δημοσιογράφος που κάνει ρεπορτάζ, ήμουν αποδέκτης ειδήσεων και φωτογραφιών».

Σύμφωνα με τον ίδιο, Ουδέποτε έκρυψε τα ταξίδια και τις συναντήσεις του. Άλλωστε, «ήμουν διαπιστευμένος δημοσιογράφος, με κάρτα από την αρμόδια τουρκική υπηρεσία. Από τα ταξίδια μου αυτά, όχι μόνο στη νοτιοανατολική Τουρκία αλλά σε όλη τη χώρα, έκανα καθημερινό ρεπορτάζ που δημοσιευόταν στα ΜΜΕ για τα οποία δούλεψα όλα αυτά τα χρόνια. Αυτά ήταν που με βοήθησαν να γράψω δυο βιβλία και σειρά αναλύσεων, επικεντρώνοντας στην κοινωνία και τις κοινωνικές αλλαγές στην χώρα, μαζί με τις πολιτικές εξελίξεις και την εξωτερική πολιτική, θέματα που κάλυπτα ως δημοσιογράφος, επίσημα διαπιστευμένος στην Τουρκία».

Όπως συνεχίζει στην ανάρτησή του, η απόφαση των τουρκικών αρχών είναι κάτι που δεν μπορώ να κατανοήσω, είναι κάτι που με θλίβει βαθιά και με κάνει πλέον να νιώθω σαν εξόριστος. «Θα συνεχίσω να καλύπτω την Τουρκία και να εργάζομαι με τις ίδιες πεποιθήσεις ακόμα και από απόσταση, με την ελπίδα ότι οι ιθύνοντες του τουρκικού κράτους κάποια στιγμή θα ανακαλέσουν την απόφαση τους». 

Ποιος είναι ο Ευάγγελος Αρεταίος

Ο Ευάγγελος Αρεταίος είναι δημοσιογράφος ειδικευμένος στην Τουρκία και την περιοχή της και είναι ερευνητής (non resident research fellow) στο πρόγραμμα Τουρκίας της Διπλωματικής Ακαδημίας του Πανεπιστημίου της Λευκωσίας. Γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα και  σπούδασε Νομικά στη Γαλλία και Ισλαμικές Σπουδές στο Βέλγιο.

Είναι συγγραφέας ενός βιβλίου για την περίοδο ανάμεσα στις διαδηλώσεις του Γκεζί το 2013 και την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016 στην Τουρκία «Από την ουτοπία του Γκεζί στο πραξικόπημα».

Η ανάρτησή του

Όπως αναφέρει σε ανάρτηση του στο facebook, «η χειραψία είναι αναπάντεχα θερμή. Εκπλήσσομαι και για μια στιγμή νιώθω ένα κύμα συγκίνησης να με πλημμυρίζει. Είναι η τελευταία μου χειραψία στην Τουρκία. Με έναν από τους αστυνομικούς που με σταμάτησαν στο αεροδρόμιο Σαμπιχά Γκιοκτσέν της Κωνσταντινούπολης, πριν με αφήσει στο δωμάτιο του αεροδρομίου για όσους έχουν προγραμματιστεί να απελαθούν.

» Μετά από εικοσιτρία χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων έζησα, για οχτώ χρόνια και ταξίδεψα και δούλεψα στην Τουρκία, οι τουρκικές αρχές αποφάσισαν να με απελάσουν και να μου απαγορεύσουν να επιστρέψω για λόγους δημόσιας τάξης.

» Βασικός λόγος, από ό,τι κατάλαβα από τα όσα με ρώτησαν το βράδυ που με κράτησαν στο αεροδρόμιο, συμπεριφερόμενοι με ευγένεια και κατανόηση στην έκπληξη μου, ήταν τα ταξίδια μου στην νοτιοανατολική Τουρκία, ένα ταξίδι μου στην βόρεια Συρία το 2015 και τα ταξίδια μου στην υπόλοιπη Τουρκία. Καθώς και οι επαφές μου με άτομα που το τουρκικό κράτος θεωρεί μεμπτές και οι φωτογραφίες στο κινητό μου, οι οποίες σχετίζονται με δραστηριότητες των Κούρδων στην βόρεια Συρία, τις οποίες ελάμβανα μέσω ενός whatsApp group ανθρώπων που παρακολουθούν τις εξελίξεις στην περιοχή. Όπως κάθε δημοσιογράφος που κάνει ρεπορτάζ, ήμουν αποδέκτης ειδήσεων και φωτογραφιών.

» Ουδέποτε έκρυψα τα ταξίδια και τις συναντήσεις μου. Άλλωστε, ήμουν διαπιστευμένος δημοσιογράφος, με κάρτα από την αρμόδια τουρκική υπηρεσία. Από τα ταξίδια μου αυτά, όχι μόνο στη νοτιοανατολική Τουρκία αλλά σε όλη τη χώρα, έκανα καθημερινό ρεπορτάζ που δημοσιευόταν στα ΜΜΕ για τα οποία δούλεψα όλα αυτά τα χρόνια. Αυτά ήταν που με βοήθησαν να γράψω δυο βιβλία και σειρά αναλύσεων, επικεντρώνοντας στην κοινωνία και τις κοινωνικές αλλαγές στην χώρα, μαζί με τις πολιτικές εξελίξεις και την εξωτερική πολιτική, θέματα που κάλυπτα ως δημοσιογράφος, επίσημα διαπιστευμένος στην Τουρκία.

» Ολόκληρο το φάσμα των κοινωνικών αλλαγών, από τους συντηρητικούς πολίτες και ψηφοφόρους μέχρι τους Κούρδους και από την γυναικεία μόδα μέχρι την μουσική, ήταν πάντα θέματα που θεωρούσα κομβικά για την καλύτερη κατανόηση της Τουρκίας.

» Ο βασικός μου γνώμονας, η θεμελιώδης αρχή που έκρινα πως πρέπει να διέπει την επαγγελματική μου ζωή ήταν να μεταφέρω πάντοτε μια, όσο μπορούσα, πιο αντικειμενική εικόνα της Τουρκίας προς την Ελλάδα και την Κύπρο, ως δημοσιογράφος ελληνικών και κυπριακών Μέσων. Μακριά από δαιμονοποιήσεις, απλοποιήσεις και προκαταλήψεις. Με μια βαθιά πίστη ότι υπηρετούσα την ειρήνη και ότι έβαζα το δικό μου μικρό λιθαράκι για την ανάπτυξη καλών σχέσεων ανάμεσα στις χώρες αυτές και την Τουρκία. Και με βαθύ σεβασμό και αγάπη προς τη χώρα και όλους τους ανθρώπους της, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και την καταγωγή τους.

» Μαζί με την επαγγελματική μου ζωή, που συνδέθηκε άρρηκτα με την Τουρκία, όλα αυτά τα χρόνια ανέπτυξα και μια προσωπική, συναισθηματική σχέση με την χώρα. Τα παιδιά μου γεννήθηκαν εκεί, απέκτησα πολύ καλούς και αληθινούς φίλους, δεσμούς επαγγελματικούς και προσωπικούς με πάρα πολλούς ανθρώπους. Για πολλά χρόνια, μια φορά κάθε μήνα ήμουν στην Τουρκία για δέκα-δεκαπέντε μέρες. Η Τουρκία έγινε και εξακολουθεί να είναι ένας τόπος στον οποίο αισθανόμουν πραγματικά στο σπίτι μου.

» Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει τι σημαίνει για μένα αυτή η απόφαση. Ξέρω όμως ότι πρέπει να διαχειριστώ ένα οιονεί πένθος. Όλοι οι φίλοι μου στην Τουρκία θα μου λείψουν πολύ. Όπως λέει και μια τουρκική παροιμία, «σ’ ένα φλιτζάνι καφέ κρύβονται οι αναμνήσεις σαράντα χρόνων». Τώρα τη νιώθω σε όλη της τη σοφία…

» Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους φίλους που ενδιαφέρθηκαν καθώς και τις ελληνικές αρχές για όλη την στήριξη που μου πρόσφεραν τις δύσκολες εκείνες βραδινές τελευταίες μου ώρες στην Τουρκία.

» Η απόφαση των τουρκικών αρχών είναι κάτι που δεν μπορώ να κατανοήσω, είναι κάτι που με θλίβει βαθιά και με κάνει πλέον να νιώθω σαν εξόριστος. Θα συνεχίσω να καλύπτω την Τουρκία και να εργάζομαι με τις ίδιες πεποιθήσεις ακόμα και από απόσταση, με την ελπίδα ότι οι ιθύνοντες του τουρκικού κράτους κάποια στιγμή θα ανακαλέσουν την απόφαση τους».

Πηγή: in.gr

Η απόφαση αφορά στην υπόθεση του δημοσιογράφου και συγγραφέα Μακάριου Δρουσιώτη ο οποίος προσέφυγε στο ΕΔΑΑ μετά από απόφαση που εκδόθηκε εναντίον του από την κυπριακή Δικαιοσύνη, για συκοφαντική δυσφήμιση. Ο Μ. Δρουσιώτης είχε γράψει άρθρο άποψης στη στήλη του «Εν-στάσεις» που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Πολίτης» της Κύπρου στις 10.3.2005, και συνιστά ουσιαστικά τη βάση της αγωγής με τίτλο: «Το καθεστώς (του νότου) προάγει την παράνοια».

Στο άρθρο του  αναφερόταν στην παράταση από την Κυβέρνηση της θητείας του τότε βοηθού γενικού εισαγγελέα της Κυπριακής Δημοκρατίας πέραν της ηλικίας υποχρεωτικής συνταξιοδότησης.

Τα κυπριακά δικαστήρια τον καταδίκασαν, σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, για δυσφήμιση επιδικάζοντας αποζημίωση 25.000 ευρώ.

Στον πρώτο βαθμό, το 2011, κρίθηκε πως το «Το επίδικο δημοσίευμα είναι πέρα από προφανές ότι είναι δυσφημιστικό».

Απόρριψη της έφεσης

Ωστόσο, η πλευρά του Μ. Δρουσιώτη άσκησε έφεση η οποία το 2015 απορρίφθηκε: «Με έξοδα σ΄ ότι αφορά την έφεση εναντίον των εφεσειόντων και χωρίς καμιά διαταγή για έξοδα σ΄ ότι αφορά την αντέφεση αφού αυτή συμπλέκεται με τον (ανεπιτυχή) πέμπτο λόγο της έφεσης», αναφέρεται στην απόφαση.

Προσφυγή και δικαίωση στο ΕΔΑΑ

Όμως, ο δημοσιογράφος δεν έμεινε εκεί, προσέφυγε στο ΕΔΑΑ και επικαλέστηκε το άρθρο 10 (ελευθερία της έκφρασης) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και τελικά δικαιώθηκε καθώς με ημερομηνία κοινοποίησης 5 Ιουλίου του 2022 το δικαστήριο ομόφωνα κήρυξε παραδεκτή την καταγγελία σχετικά με το άρθρο 10 της Σύμβασης κρίνοντας πως υπάρχει παραβίαση του επίμαχου άρθρου.

Όπως επισημαίνει: «το εναγόμενο κράτος θα καταβάλει στον αιτούντα, εντός τριών μηνών από την ημερομηνία κατά την οποία η απόφαση καθίσταται τελεσίδικη σύμφωνα με το άρθρο 44 § 2 της Σύμβασης, τα ακόλουθα ποσά με το επιτόκιο που ισχύει κατά την ημερομηνία του διακανονισμού:

(i) 12.000 ευρώ (δώδεκα χιλιάδες ευρώ), πλέον τυχόν φόρου που μπορεί να χρεωθεί, για ηθική βλάβη·

(ii) 5.362,50 ευρώ (πέντε χιλιάδες τριακόσια εξήντα δύο ευρώ και πενήντα λεπτά), πλέον τυχόν φόρου που ενδέχεται να επιβαρύνει τον αιτούντα, για έξοδα και έξοδα.

β) ότι από τη λήξη του προαναφερόμενου τριμήνου μέχρι τον διακανονισμό θα καταβάλλονται απλοί τόκοι για τα ανωτέρω ποσά με επιτόκιο ίσο με το οριακό επιτόκιο δανεισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κατά την περίοδο αθέτησης υποχρέωσης συν τρεις ποσοστιαίες μονάδες».

Ο ισραηλινός στρατός αποδέχεται όλο και περισσότερο την πιθανότητα ένας από τους στρατιώτες του να σκότωσε την δημοσιογράφο του Al Jazeera, Shireen Abu Akleh, καθώς υπάρχουν αναφορές ότι γίνεται επίσημη έρευνα για το ενδεχόμενο ένας από τους στρατιώτες του να την πυροβόλησε κατά τη διάρκεια επιδρομής στην κατεχόμενη πόλη Τζενίν στη Δυτική Όχθη.

Η Παλαιστίνιο-Αμερικανίδα Abu Akleh βρισκόταν στην Τζενίν την Τετάρτη καταγράφοντας την επιδρομή, όταν σκοτώθηκε από ισραηλινές δυνάμεις, σύμφωνα με το Al Jazeera, καθώς και πολλούς μάρτυρες στο σημείο, οι οποίοι είπαν ότι δεν υπήρξε αντιπαράθεση με Παλαιστίνιους μαχητές εκείνη τη στιγμή του πυροβολισμού.

Η παραδοχή ότι ένας Ισραηλινός στρατιώτης θα μπορούσε να είναι υπεύθυνος είναι απόδειξη ότι οι Ισραηλινοί υποχωρούν από την αρχική τους θέση, ότι ήταν πιθανό οι Παλαιστίνιοι μαχητές στη Τζενίν να σκότωσαν τον Αμπού Άκλεχ.

Ένα βίντεο που διαδόθηκε ευρέως από την ισραηλινή κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Naftali Bennett, το οποίο έδειχνε Παλαιστίνιους να πυροβολούν στη Τζενίν, έχει πλέον αποδειχθεί ότι δεν έχει γυριστεί στην περιοχή της Abu Akleh όταν σκοτώθηκε.

Το Ισραήλ διεξάγει έρευνα για τη δολοφονία του Abu Akleh, δήλωσαν πηγές του ισραηλινού στρατού στη Wall Street Journal και στις εφημερίδες Washington Post.
Σύμφωνα με την Washington Post, ανώτερος αξιωματούχος του ισραηλινού στρατού είπε την Πέμπτη ότι ο στρατός ερευνούσε τρία ξεχωριστά περιστατικά που αφορούσαν στρατιώτες του κατά τη διάρκεια της δολοφονίας του Abu Akleh.

«Ένας στρατιώτης με ένα τουφέκι και ένα πολύ καλό σύστημα σκόπευσης πυροβολούσε έναν τρομοκράτη με ένα M16, που πυροβολούσε τα στρατεύματά μας. Αυτό που ελέγχουμε τώρα είναι η τοποθεσία της Shireen», είπε ο αξιωματούχος στην Washington Post, προσθέτοντας ότι «αυτό ήταν το πιο πιθανό [σενάριο] να εμπλακεί στον θάνατο της Shireen».

Ο αξιωματούχος είπε επίσης ότι οι στρατιωτικοί ερευνητές πήραν τουφέκια από Ισραηλινούς στρατιώτες που συμμετείχαν στις μάχες για να τα καταστήσουν διαθέσιμα για βαλλιστικές δοκιμές.

Εν τω μεταξύ, ένας ανώτερος ισραηλινός στρατιωτικός αξιωματούχος είπε επίσης στη Wall Street Journal ότι ο στρατός ερευνούσε την πιθανότητα η σφαίρα ενός Ισραηλινού στρατιώτη να ευθύνεται για τη δολοφονία του Abu Akleh.

Ο αξιωματούχος «παραδέχτηκε ότι μια σφαίρα θα μπορούσε να είχε εκτραπεί από το έδαφος ή έναν τοίχο και να χτύπησε την κυρία Abu Akleh», σύμφωνα με την Wall Street Journal.Δημοσιογράφοι που ήταν μαζί με τον Abu Akleh, συμπεριλαμβανομένου ενός που πυροβολήθηκε και τραυματίστηκε, είπαν ότι οι ισραηλινές δυνάμεις πυροβόλησαν εναντίον τους, παρόλο που ήταν ξεκάθαρα αναγνωρίσιμοι ως δημοσιογράφοι.

Το Ισραήλ ζητά επίσης μια κοινή έρευνα με την Παλαιστινιακή Αρχή (PA), η οποία διαχειρίζεται τμήματα της Δυτικής Όχθης και συνεργάζεται μαζί της για την ασφάλεια.

Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς απέρριψε με οργή αυτή την πρόταση, λέγοντας ότι «θεωρούμε τις ισραηλινές αρχές κατοχής πλήρως υπεύθυνες για τη δολοφονία της».

«Δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια με αυτό το έγκλημα», είπε η Abbas σε μια ομιλία της καθώς το σώμα της βρισκόταν σε κατάσταση με μια παλαιστινιακή σημαία ντυμένη πάνω της στην πόλη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης, όπου έχει την έδρα της η Παλαιστινιακή Αρχή.

Πηγή: Al Jazeera

Σε ηλικία 91 ετών απεβίωσε ο  διακεκριμένος δημοσιογράφος Νίκος Νικολάου, ο οποίος –μεταξύ άλλων– διετέλεσε διευθυντής της «Καθημερινής» και του «Βήματος» και εργάστηκε ως οικονομικός συντάκτης και στις οικονομικές εφημερίδες «Ναυτεμπορική» και «Εξπρές». 

Ο Ν. Νικολάου, που θεωρούνταν ως ο «πρύτανης» την οικονομικών συντακτών, είχε γεννηθεί στη Χαλκίδα το 1931 και είχε σπουδάσει οικονομικές επιστήμες στην ΑΣΟΕΕ. 

«Η ελληνική δημοσιογραφία θρηνεί την απώλεια ενός από τους σημαντικότερους δημοσιογράφους των τελευταίων δεκαετιών», ανέφερε μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή της η ΕΣΗΕΑ.

Ένας δημοσιογράφος των New York Times σκοτώθηκε κοντά στο Κίεβο και ακόμη ένας τραυματίστηκε, όπως επιβεβαίωσε πριν λίγο ο αρχηγός της αστυνομίας της περιοχής.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, το περιστατικό φέρεται να σημειώθηκε στην περιοχή του Ιρπίν στα βόρεια του Κιέβου όταν ρωσικές δυνάμεις άνοιξαν πυρ εναντίον αυτοκινήτου. Ως θύμα ταυτοποιείται ο 51χρονος ανταποκριτής της αμερικανικής εφημερίδας, Μπρεντ Ρενώ.

Παράλληλα, ο άλλος δημοσιογράφος που τραυματίστηκε έχει μεταφερθεί εσπευσμένα σε τοπικό νοσοκομείο. 

«Οι εισβολείς σκοτώνουν κυνικά ακόμη και δημοσιογράφους διεθνών μέσων ενημέρωσης που προσπαθούν να δείξουν την αλήθεια για τις θηριωδίες των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία. Σήμερα, ένας 51χρονος ανταποκριτής των New York Times πυροβολήθηκε στο Ίρπίν. Ένας άλλος δημοσιογράφος τραυματίστηκε. Αυτή τη στιγμή προσπαθούν να βγάλουν το θύμα έξω από το πεδίο της μάχης», έγραψε ο αρχηγός της αστυνομίας της περιοχής στο Facebook.

Με πληροφορίες από Interfax και Guardian

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 66 ετών μετά από βαρύ εγκεφαλικό ο δημοσιογράφος και παραγωγός της ΕΡΑ Γιώργος Νερούτσος. 

Ο Γιώργος Νερούτσος βρισκόταν για πολλά χρόνια στο δυναμικό της ΕΡΑ και έκανε εκπομπές κυρίως στο Πρώτο Πρόγραμμα, το Δεύτερο Πρόγραμμα και τη Φωνή της Ελλάδας.

Παλιότερα είχε εργαστεί και σε ιδιωτικά ΜΜΕ όπως ο ΑΝΤ1 και ο Ρυθμός 94.9. H A’ αντιπρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Άρια Αγάτσα έγραψε για τον θάνατο του: “Με μεγάλη λύπη πληρορήθηκα πριν από λίγο ότι έφυγε από τη ζωή ο συνάδελφος του ραδιοφώνου της ΕΡΤ Γιώργος Νερούτσος, ένας καλός συνάδελφος που μοιραζόμασταν προβλήματα και αγωνίες…Είχε υποστεί βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο, που δυστυχώς δεν μπόρεσε να ξεπεράσει. Καλό παράδεισο Γιώργο…”

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών η εκδίκαση της αγωγής της εταιρείας αιολικών «WRE ΕΛΛΑΣ» κατά του δημοσιογράφου Τάσου Σαραντή και κατά της εταιρείας που εκδίδει την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ από την οποία η «WRE ΕΛΛΑΣ» απαιτεί το ποσό των 225.000 ευρώ.

Η εταιρεία κατέθεσε τη αγωγή για το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου με τίτλο «Οι ανεμογεννήτριες “γεννούν” βιομηχανία διώξεων» που δημοσιεύθηκε στις 29/12/2019 ισχυριζόμενη ότι ήταν τάχα συκοφαντικό και δυσφημιστικό γι’ αυτήν, ισχυρισμός που οι εναγόμενοι αρνήθηκαν μέσω του συνηγόρου τους Διονύση Λιβιεράτου και απέκρουσαν ως νομικά και ουσιαστικά αβάσιμο, άλλως ως καταχρηστικό. Ως βασικός μάρτυρας υπεράσπισης του δημοσιογράφου και της εφημερίδας κατέθεσε ο δήμαρχος Λίμνης Πλαστήρα, Παναγιώτης Νάνος.

Έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου συγκεντρώθηκαν αλληλέγγυοι προς τον δημοσιογράφο και την εφημερίδα συνάδελφοι δημοσιογράφοι και μέλη περιβαλλοντικών κινημάτων και συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται ενάντια στην εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών. Παρών ήταν και βουλευτής του ΜέΡΑ25, Κρίτων Αρσένης.

«Η ΕΣΗΕΑ αποχαιρετά με οδύνη τον συνάδελφο Νίκο Κάτσικα, ο οποίος βρέθηκε νεκρός χθες στο Κάιρο, σε ηλικία 55 ετών.

Ο Νίκος Κάτσικας γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα, όμως, αφιέρωσε τη ζωή του στον αιγυπτιώτικο ελληνισμό και στην αναβίωση και διατήρηση των αιγυπτιώτικων ΜΜΕ. Υπήρξε αρχισυντάκτης του «Νέου Φωτός», εφημερίδας της Ελληνικής Κοινότητας του Καΐρου, της έκδοσης «Αλεξανδρινός Ταχυδρόμος» και της ιστοσελίδας «pyramisnews.gr». Διετέλεσε επί σειρά ετών συνεργάτης της Δημόσιας Τηλεόρασης, ενώ, από τον Σεπτέμβριο του 2016, εργαζόταν ως ανταποκριτής του ΑΠΕ-ΜΠΕ στο Κάιρο και όλες τις αραβικές χώρες, ενημερώνοντας για σχετικά θέματα και δράσεις τα ελληνικά ΜΜΕ και γεφυρώνοντας τον απανταχού ελληνισμό με τον αραβικό κόσμο.

Η ΕΣΗΕΑ συλλυπείται τους οικείους του και αποχαιρετά τον Νίκο Κάτσικα, τον ακούραστο εργάτη του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, που εργάστηκε με ζήλο και ευσυνειδησία σε όλο του τον εργασιακό βίο. Το ενδιαφέρον που επέδειξε για τους Έλληνες της χώρας του Νείλου και το έργο του για τον παροικιακό Τύπο της Αιγύπτου θα συνοδεύουν το όνομά του για πάντα».