Μια πορεία ζωής και δημιουργίας με πάθος, ξεδιπλώνεται μέσα από αλήθειες, χωρίς ωραιοποιημένα στοιχεία στην αφήγηση, αλλά με ενδιαφέρουσες απόψεις για τα χρόνια που περνούν, τον έρωτα στην Τέχνη, τους Συλλέκτες και την επιρροή της ζωγραφικής στην ψυχή του λαού…

Το ξεκίνημα από τον χώρο της διαφήμισης, η σχολή Καλών Τεχνών, η παρέα με τον Γκάτσο, τον Χατζιδάκι, τον Ξαρχάκο και τα εξώφυλλα των δίσκων που έχει φιλοτεχνήσει, η πρώτη έκθεσή του στις «Νέες Μορφές», η αγάπη του για τις μοτοσυκλέτες του, το αστικό τοπίο που υπάρχει στα έργα του, τα πορτρέτα που έχει υπογράψει για τον Τζίμη Πανούση, τον Γιάννη Πάριο, τον Γιώργο Μαρίνο, το γυμνό σώμα αποτυπωμένο σε καμβά και η πολλή, καθημερινή δουλειά στο εργαστήριο του.

Ένα επεισόδιο Art Podcast ζωγραφισμένο με λέξεις από έναν σημαντικό καλλιτέχνη – απολαύστε το!

•  https://open.spotify.com/episode/538MQTkow9I55XVZMo97EX?si=57f9c49a56814003      (direct Spotify link του επεισοδίου)                
• https://artpodcast.gr/78-zografiki-texni-giorgos-stathopoulos/ (podcast page)
• https://artpodcast.gr/blog-zografiki-texni-giorgos-stathopoulos/ (dedicated blog post )

Η έκθεση του Ανδρέα Λυμπεράτου με τίτλο «Ο κλέφτης της εικόνας» παρουσιάζεται στο Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων από την 1η Δεκεμβρίου έως τις 21 Ιανουαρίου.

Η έκθεση, που διοργανώνεται από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων, περιλαμβάνει τη νέα ζωγραφική δουλειά του καλλιτέχνη καθώς και μία επιλογή έργων από το 1996 έως σήμερα.

Ο Ανδρέας Λυμπεράτος συνδιαλέγεται με τη ζωγραφική παράδοση του τόπου του αλλά και με τη ζωγραφική κληρονομιά της δεκαετίας του 1980, μια ζωγραφική που επιζητούσε εναγωνίως τη μεγάλη χειρονομία και πριμοδοτούσε τις μεγάλες αφηγήσεις.

Στο πλαίσιο αυτού του ανοιχτού διαλόγου, τα ζωγραφικά έργα του Λυμπεράτου εμπνέονται από μετόπες και αρχαία ελληνικά επιτύμβια, από τα ψηφιδωτά της Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη, από μεσαιωνικά χειρόγραφα και μεταβυζαντινές τοιχογραφίες.

Στο επίκεντρο της καλλιτεχνικής πρακτικής του Λυμπεράτου ενυπάρχει η ακλόνητη πίστη στη δύναμη της εικόνας, στην παιδαγωγική της αξία, στην ικανότητά της να ανασυστήνεται από τα θραύσματά της.

Μέσα από διαδικασίες ανασχηματισμού και ανασύνταξης, υιοθετώντας διάφορα μέσα και τεχνικές, ο Λυμπεράτος δημιουργεί εικόνες που αναφέρονται στην πολλαπλότητα νοήματος που διέπει τη ζωγραφική πράξη. Δίνει έμφαση στη σωματικότητα της ζωγραφικής χειρονομίας, στην πυκνότητα του θέματος, στην ύλη και στην παραστατικότητα.

Η ζωγραφική του Λυμπεράτου είναι στιβαρή και χυμώδης. Τα έργα του έχουν κλασικότητα, βαρύτητα, είναι όλα πολύ καλά δομημένα: υπάρχει πάντα σχέδιο, ενδεχομένως κατάλοιπο από τις σπουδές του καλλιτέχνη στην αρχιτεκτονική.

Ταυτόχρονα, τον απασχολεί η ιερότητα της εικόνας, η αποτύπωση του πνευματικού. Μαζί με τα ζωγραφικά έργα παρουσιάζεται μια σειρά επιδαπέδια και επίτοιχα γλυπτά που ανήκουν στην περίοδο 1998-2017 και τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ως τρισδιάστατη εκδοχή της ζωγραφικής του. Είναι χώροι μαζί και αντικείμενα. Θίγουν ζητήματα για τη σχέση όγκου και επιφάνειας, εικόνας και αντικειμένου.

Όλα τα έργα της έκθεσης του Ανδρέα Λυμπεράτου στο Κέντρο Τεχνών αποτελούν μια ενότητα, εκτυλίσσουν και αναπτύσσουν μια πορεία δουλειάς. Εμπλουτίζουν και τροφοδοτούν το λεξιλόγιο του καλλιτέχνη, στο οποίο ο ίδιος επανέρχεται μέσα από διαφορετικές οπτικές κάθε φορά, αναδημιουργώντας τη διαδρομή του γύρω από θέματα μετάβασης και μεταφοράς, αισθητής και νοητής, οπτικοποιημένων σχέσεων και συμπεριφορών, θετικού και αρνητικού χώρου, συμπύκνωσης ιδεών και εμπειρίας.

Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης, επιμελητής εκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ.

Λίγα λόγια για τον Ανδρέα Λυμπεράτο

Ο Ανδρέας Λυμπεράτος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1963. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Παρακολούθησε μαθήματα στο Edinburgh College of Art (Εδιμβούργο, Σκωτία) και στη Royal Academy of Fine Arts, στη Γάνδη του Βελγίου.

Είναι απόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος «Σχεδιασμός – Χώρος – Πολιτισμός» του ΕΜΠ. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε τέσσερις ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: Galerie S.& H. De Buck (Γάνδη, Βέλγιο, 2000), Batagianni Gallery (Αθήνα, 2006 και 2011) και Γκαλερί Cube (Πάτρα, 2013). Είναι μέλος της εικαστικής ομάδας Horror Vacui. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Cover photo ∗Οινοχόος

Η έκθεση με σπάνια έργα της χριστιανικής τέχνης με τίτλο «Άγιοι Βρακοφόροι και Φουστανελάδες» παρουσιάζεται από τις 22 Οκτωβρίου έως τις 31 Δεκεμβρίου στο Μουσείο Χριστιανικής Τέχνης «Αγία Αικατερίνη Σιναϊτών» στο Ηράκλειο Κρήτης.

Για πρώτη φορά, το κοινό θα μπορέσει να δει συγκεντρωμένες εικόνες που απεικονίζουν Νεομάρτυρες της ελληνικής Εκκλησίας με παραδοσιακές φορεσιές, βράκες και φουστανέλες και να παρακολουθήσει την εξέλιξη της εικονογραφίας των Νεομαρτύρων από τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια (δεκαετία 1830) μέχρι σήμερα.

Τα έργα συλλέχθηκαν κυρίως από ναούς της Κρήτης αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα και εκτίθενται στον μοναδικής ομορφιάς χώρο του Μουσείου, που στεγάζεται στον παλαιό ναό της Αγίας Αικατερίνης, χτισμένο ήδη από τον 13ο αιώνα στην αρχική του μορφή.

Η έκθεση «Άγιοι Βρακοφόροι και Φουστανελάδες. Εικόνες Νεομαρτύρων από την Κρήτη και άλλες περιοχές» έχει ταυτόχρονα εικαστικό, θρησκευτικό, εθνικό και κοινωνικό περιεχόμενο και ενδιαφέρον και φανερώνει την πολλαπλή σημασία του ενδύματος στη χριστιανική τέχνη.

Η ορθόδοξη αγιογραφία αποτύπωσε και διέσωσε μέσα από την ενδυμασία πληροφορίες από την καθημερινότητα της κάθε εποχής, παρέχοντας πολύτιμο λαογραφικό και ιστορικό υλικό.

Στα έργα της έκθεσης ωστόσο, ο ρόλος της ενδυμασίας έχει μία ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα, καθώς πολλά από αυτά ζωγραφίστηκαν σε δύσκολες εποχές και σε περιοχές που δεν είχαν ακόμη ενσωματωθεί στο ελληνικό κράτος (19ος- αρχές 20ού αιώνα).

Η ιστορική περίοδος κατά την οποία φιλοτεχνήθηκαν οι παλαιότερες αγιογραφίες της έκθεσης συμπίπτει με την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό. Έτσι, όταν οι πλανόδιοι ζωγράφοι της Ηπείρου άρχισαν να ντύνουν τους νέους αγίους στις εικόνες τους με φουστανέλες, και οι Κρητικοί να απεικονίζουν τους δικούς τους με βράκες το ελληνικό κράτος είχε μόλις γεννηθεί.

Οι τοπικές ενδυμασίες κυριαρχούσαν σε ολόκληρο σχεδόν τον ελληνικό χώρο και οι Νεομάρτυρες απεικονίζονταν στις εικόνες ακριβώς όπως ήταν στην επίγεια ζωή τους,. Οι εικόνες αυτές βρίσκονται επομένως σε άμεση συνομιλία με την κοινωνία και την εποχή κατά την οποία φιλοτεχνήθηκαν.

Όπως λέει η επιμελήτρια της έκθεσης, Δρ. Έφη Ψιλάκη «Η εισαγωγή των τοπικών ενδυμασιών στις εικόνες των Νεομαρτύρων αποτέλεσε σημαντική τομή στην εξέλιξη της θρησκευτικής ζωγραφικής κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας και ιδιαίτερα κατά τον 19ο αιώνα.

Αυτοδίδακτοι λαϊκοί καλλιτέχνες τολμούν στα δύσκολα αυτά χρόνια να απεικονίσουν τις σεπτές μορφές των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για τη χριστιανική πίστη και την πατρίδα με τις καθημερινές φορεσιές τους και να δημιουργήσουν νέους εικονογραφικούς τύπους αλλά και νέα ηθικά πρότυπα. Η εντυπωσιακή αυτή έμπνευση αποτέλεσε αφετηρία σημαντικών εξελίξεων στον εκκλησιαστικό και στον κοινωνικό χώρο και εξέπεμψε πολλαπλά μηνύματα.

Άγιος δεν ήταν πια μόνον εκείνος που είχε μαρτυρήσει σε κάποια μακρινή εποχή, όπως είναι τα χρόνια των διωγμών, άγιος μπορούσε να είναι ο συντοπίτης, ο άνθρωπος που κινούνταν στον ίδιο χώρο με τον πιστό και, μάλιστα, κατά τον ίδιο χρόνο. Ήταν εκείνος που είχε τις ίδιες αγωνίες, την ίδια πίστη, εκείνος που ντυνόταν με την ίδια φορεσιά».

Στην έκθεση θα δούμε 46 συνολικά αγιογραφίες από την Ελλάδα, τη Μικρά Ασία και τον Πόντο. Ανάμεσά τους ο φημισμένος Άγιος Γεώργιος Φουστανελάς από τα Ιωάννινα, ο Βρακοφόρος Άγιος Μανώλης των Σφακίων, οι Τέσσερις Νεομάρτυρες του Ρεθύμνου του Ιωάννη Φραγκόπουλου, οι φουστανελάδες Άγιοι της Σαμοθράκης, η Αγία Αργυρή της Προύσας και πολλές ακόμα μοναδικής ομορφιάς και σπανιότητας αγιογραφίες. Το παλαιότερο έργο της έκθεσης χρονολογείται από το 1836 ενώ τα νεότερα φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.

Το Μουσείο Αγίας Αικατερίνης Ηρακλείου

Το Μουσείο Χριστιανικής Τέχνης «Αγία Αικατερίνη Σιναϊτών» είναι ένα εντυπωσιακό μουσείο καθώς, μέσα από έργα σπάνιας ομορφιάς, αποτυπώνει τις καλλιτεχνικές τάσεις και τις εξελίξεις που οδήγησαν στο θαύμα της Κρητικής Αναγέννησης του 16ου και του 17ου αιώνα και της «Κρητικής Αγιογραφικής Σχολής».

Μία σχολή που γνωρίζουμε μέσα από σπουδαίους δημιουργούς όπως ο Μιχαήλ Δαμασκηνός και ο Άγγελος Ακοτάντος, έργα των οποίων φυλάσσονται στο Μουσείο, ή ακόμη και ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος που ξεκίνησε ως αγιογράφος από τον Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο).

Ο παλαιός ναός της Αγίας Αικατερίνης, στον οποίο και στεγάζεται το Μουσείο, χτίστηκε αρχικά τον 13ο αιώνα και πήρε τη σημερινή του μορφή τον 16ο αιώνα, κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας. Υπήρξε καθολικό ενός μεγάλου μοναστηριού που εκείνα τα χρόνια υπαγόταν στην Αγία Αικατερίνη του Σινά.

Από την αρχή υπήρξε κέντρο γραμμάτων, τεχνών και παιδείας καθώς στις εγκαταστάσεις του λειτουργούσε σχολή με δασκάλους καταξιωμένους λόγιους της εποχής. Αποτέλεσε επίκεντρο μιας σπουδαίας πνευματικής και καλλιτεχνικής κίνησης που παρατηρήθηκε στη βενετοκρατούμενη Κρήτη και συνδέθηκε με όλες σχεδόν τις σπουδαίες μορφές λογίων και ζωγράφων του 15ου, του 16ου και του 17ου αιώνα.

Εκείνα τα χρόνια το σημερινό Ηράκλειο ήταν αναμφισβήτητα μια πόλη ζωγράφων. Μόνο κατά την περίοδο 1453-1526 εργάζονταν περισσότεροι από 120 ζωγράφοι στην πόλη και τα έργα τους εξάγονταν ακόμη και στην ιταλική χερσόνησο.

Άλλοι 350 ζωγράφοι μαρτυρούνται κατά την υπόλοιπη περίοδο της Βενετοκρατίας (έως το 1669). Η συμβολή της Αγίας Αικατερίνης σε αυτήν την εντυπωσιακή καλλιτεχνική κίνηση, που γέννησε Δαμασκηνούς και Θεοτοκόπουλους, υπήρξε ασφαλώς καθοριστική.

Με την κατάκτηση της Κρήτης από τους Οθωμανούς, ο ναός μετατράπηκε σε τζαμί, το οποίο και λειτουργούσε ως το 1922. Το μουσείο λειτουργεί από το 1967 και στεγάζει τη μεγαλύτερη έκθεση Βυζαντινών Εικόνων στην Κρήτη. Ανάμεσα στα έργα που μπορεί να δει κανείς είναι και έξι αριστουργήματα του Μιχαήλ Δαμασκηνού.

Μία ευρύτατη συλλογή που καλύπτει μια μακρά περίοδο πολλαπλών εξελίξεων στον ελληνικό ορθόδοξο κόσμο -από τον 14ο έως και τον 19ο- και περιλαμβάνει, εκτός από σπάνιες εικόνες, έργα ξυλογλυπικής, λιθογλυπτικής, μεταλλοτεχνίας, χρυσοκεντητικής, νομίσματα (που φτάνουν στους ελληνιστικούς χρόνους), χειρόγραφα και παλαίτυπα.

Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Κρήτης, της Περιφέρειας Κρήτης. Η δράση «Φεστιβάλ Κρήτης» πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Λήξη έκθεσης Σάββατο 3 Δεκεμβρίου

Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου ολοκληρώνεται η 5η ατομική της έκθεση ζωγραφικής της Κατερίνας Ριμπατσιού στην γκαλερί Αργώ με το γενικό τίτλο «Urban Aura».

Η Κατερίνα Ριμπατσιού είναι μια εικαστικός που μετά από πολλές πνευματικές και καλλιτεχνικές αναζητήσεις, ασχολείται τα τελευταία χρόνια αποκλειστικά και μόνο με τη διαδικασία της ζωγραφικής πράξης.

Αφετηρία των αναζητήσεών της, είναι η ίδια της η ζωή, οι μνήμες και τα βιώματά της, η έννοια του χρόνου στην καθημερινότητά της. Αφετηρία είναι και τα συναισθήματά της, ο θυμός  και  το κομμάτι του πολεμιστή που τα εκφράζει με ακραία σωματικότητα πάνω στο έργο αλλά και η θηλυκή της πλευρά, αυτή της αγάπης, της υπομονής και της προσφοράς που την κάνει να ανασύρει το τρυφερό αμορφοποίητο και να το κάνει  ευαίσθητη ματιέρα στον καμβά.
Δουλεύει στη σιωπή, χωρίς μουσική, έχοντας οξυμένες τις αισθήσεις και στραμμένες στον εσωτερικό της διάλογο.

Φιλοτεχνεί τα έργα της αργά και βασανιστικά, αποδίδοντας τη ροή της ενέργειας, την αρμονία, το κενό και εν τέλει τη φωνή μέσα της,   μένοντας απολύτως συνεπής με τη φιλοσοφία της: οι λύσεις στα εικαστικά ζητήματα δίνονται μόνο με το σχέδιο, το χρώμα και τα πινέλα.

Βιογραφικό σημείωμα:
Η Κατερίνα Ριμπατσιού σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας( Α.Σ.Κ.Τ.) 1987 - 1992, στο εργαστήριο του Νίκου Κεσσανλή.
Έκανε μεταπτυχιακές Σπουδές στο Ε.Α.Π., Τμήμα Γραφικών Τεχνών και Πολυμέσων και εκπόνησε τη διπλωματική της εργασία με θέμα «Συναισθησία και Εικαστικές τέχνες – Η επίδραση του φαινομένου της Συναισθησίας στη δημιουργικότητα». Συμμετείχε σε πολλές δραστηριότητες και εκθέσεις της καλλιτεχνικής πλατφόρμας τέχνης «Ορίζοντας Γεγονότων» από το 2006 έως και σήμερα.

Παρουσίασε την δουλειά της σε τέσσερις ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και έχει λάβει μέρος σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις και φεστιβάλ στην Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Τουρκία και Ελβετία. Έλαβε μέρος στην Art Αθήνα από το 2012 έως και το 2017, στην Art Θεσσαλονίκη από το 2016 έως και το 2019. Επίσης, παρουσίασε έργα της στην CONTEMPORARY ISTANBUL ART FAIR, Istanbul, Turkey, 2017 και στην SCOPE ART FAIR BASEL, Basel, Switcherland, 2018.
Είναι μέλος του Ε.Ε.Τ.Ε. και διετέλεσε υπέυθυνη πολιτιστικών θεμάτων της Β/μιας εκπαίδευσης Ευβοίας από το 2002 έως το 2006.
 

Η έκθεση «Το Τραγούδι της Γης» έχει ως στόχο την ανάδειξη του έργου σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών. Η έκθεση, η οποία περιλαμβάνει 25 ζωγραφικά έργα των Χρύσα Βέργη, Κώστα Παπανικολάου, Μανώλη Χάρου και Αχιλλέα Χρηστίδη, θα διαρκέσει έως τις 15 Ιανουαρίου 2023.

Τοπία με τάσεις ρεαλιστικές, αφαιρετικές, ιμπρεσσιονιστικές κυριαρχούν στην ζωγραφική και των τεσσάρων καλλιτεχνών και συνυπάρχουν διαλεκτικά με μνήμες και οπτικά βιώματα από την Γη που μετουσιώνει  τα αντικείμενα και τις επιδράσεις του φωτός στον τόπο μας. Το τελικό αποτέλεσμα διακρίνεται για την γνησιότητα των αναζητήσεών τους, την ειλικρίνεια και τον πλούτο της εκφραστικής τους γλώσσας, την ποιότητα και την αλήθεια των διατυπώσεων τους. Η ζωγραφική τους γραφή είναι έντιμη, χωρίς τεχνάσματα, με ψυχική γενναιοδωρία προς τον θεατή.

Το πάρκο με τις λίμνες και τα κανάλια γίνεται εικαστικό σκηνικό

Το Μητροπολιτικό Πάρκο Περιβαλλοντικών και Εκπαιδευτικών Δραστηριοτήτων και Ανάπτυξης Κοινωνικής Οικονομίας «Αντώνης Τρίτσης», συνολικής έκτασης περίπου 1.200 στρεμμάτων, με πρόσβαση μέσω πέντε κύριων εισόδων, βρίσκεται στη θέση με τοπωνύμιο Πύργος Βασιλίσσης ή Επτάλοφος στη δυτική Μητροπολιτική Αθήνα, εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου Ιλίου.

Η ύπαρξη του υγρού στοιχείου σε μεγάλη αναλογία εντός του Πάρκου, με τη μορφή έξι τεχνητών λιμνών και ενός τεχνητού καναλιού που τις συνδέει, καθώς και η πλούσια χλωρίδα και πανίδα του Πάρκου, το καθιστούν έναν τόπο φυσικού κάλλους, ενταγμένο στον οικιστικό ιστό, με μοναδικά χαρακτηριστικά για τη δυτική Αθήνα αλλά και για όλο το Λεκανοπέδιο.

Η θεματολογία τους περιορίζεται στις σκηνές της υπαίθρου

Λάδια, ακρυλικά και μικτές τεχνικές προσπαθούν να αποδώσουν το σήμερα σύμφωνα με τις εικαστικές τάσεις της εποχής μας αλλά και με διάθεση ποιητική. Χρησιμοποιούν την παλέτα τους για να εκφράσουν το συναίσθημα, το πάθος και την ένταση.

Εμφανείς είναι οι έμμεσοι απόηχοι τόσο από την Βυζαντινή τέχνη όσο και από τα ευρωπαϊκά κινήματα  της πρώιμης Αναγέννησης αλλά και του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού  αι., που αποτύπωναν φωτογραφικά και με ρομαντική διάθεση τη Γη, έχοντας ιδιαίτερη προτίμηση στην έλευση του μοντερνισμού, όπου οι καλλιτέχνες επιλέγουν μια πιο ελεύθερη πινελιά και δημιουργούν τοπία με αφηγηματικές ενίοτε τάσεις, απαλλαγμένα από τους κανόνες της φωτογραφικής αποτύπωσης και του ρεαλισμού.

Πληροφορίες

Εγκαίνια Τρίτη 8 Νοεμβρίου.

Η έκθεση, η οποία περιλαμβάνει 25 ζωγραφικά έργα των Χρύσα Βέργη, Κώστα Παπανικολάου, Μανώλη Χάρου και Αχιλλέα Χρηστίδη, θα διαρκέσει έως τις 15 Ιανουαρίου 2023.

Σε έναν από τους πιο όμορφους και ιστορικούς χώρους της Αθήνας, στο πρώην πιλοποιείο του Ηλία Πουλόπουλου στο Θησείο που ιδρύθηκε το 1886 και νυν Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα», ο Μάξιμος Μανώλης παρουσιάζει την πρώτη του ατομική έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Beyond Time».

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν στις 14 Οκτωβρίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 19/10.

Ο καλλιτέχνης για την έκθεση

«Σκοπός μου είναι να κάνω μια έκθεση που δεν θα έχει συγκεκριμένη αναφορά σε μια χρονική περίοδο ή συγκεκριμένο θέμα. Η Τέχνη υπερβαίνει τις εποχές και είναι άχρονη ως προς την ουσία της. Τα έργα μου δεν έχουν αναφορά σε μια χρονική ημερολογιακή εποχή, μπορεί να είναι οποτεδήποτε, από τις πρώτες μέρες της δημιουργίας έως το παρόν ή και το μέλλον.  Η έκθεση «Πέρα από τον χρόνο» σε ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή θέλοντας να προσεγγίσει κομμάτια της πνευματικότητας».

Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά έργα μέσα από όλη την ζωγραφική πορεία του καλλιτέχνη.

Η θεματολογία περιλαμβάνει ως επί το πλείστον έργα με συμβολική διάσταση επηρεασμένα απ’ την ινδική μυθολογία μέχρι και τον ευρωπαϊκό αποκρυφισμό, με κάποια από αυτά να έχουν χρησιμοποιηθεί και ως εξώφυλλα μουσικών άλμπουμ, καθώς επίσης και κάποιες πιστές αντιγραφές έργων σπουδαίων δασκάλων από τους οποίους έχει επηρεαστεί,  όπως A. Cabanel, J. L. David και A. Bouguereau.

Το στιλ έχει ως βάση την κλασική ζωγραφική, με επιρροές από το ταλικό μπαρόκ έως την γαλλική τέχνη του 19 αιώνα, με αρκετά σύγχρονα στοιχεία και με το προσωπικό ύφος μου.

Από πού αντλεί την έμπνευση ο Μάξιμος Μανώλης και ποιοι είναι οι αγαπημένοι του ζωγράφοι;

«Η μεγαλύτερή μου έμπνευση είναι η ίδια η τέχνη την οποία και προσπαθώ πάντα να μελετώ. Επίσης, ένα μεγάλο κομμάτι έμπνευσης αντλώ απ’ την μυθολογία και την φιλοσοφία. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την εμπειρική πραγματικότητα διαμορφώνουν το πεδίο της εμπνεύσεως και της επιθυμίας μου για δημιουργία. Σε κάθε περίοδο της τέχνης μπορώ να ξεχωρίσω κάποιους καλλιτέχνες που με εμπνέουν και με γοητεύουν, όπως ο A. Bouguereau, Caravaggio, Jusepe de Ribera, Rubens, J. L. David, Goya και η λίστα συνεχίζεται».

Ο καλλιτέχνης

Ο Μάξιμος Μανώλης γεννήθηκε στην Αθήνα 1993, την πόλη στην οποία συνεχίζει να ζει και εργάζεται. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών -με κατεύθυνση Ζωγραφική- και κατέχει τίτλο σπουδών μεταπτυχιακού επιπέδου (Integrated Master). Δουλεύει στο δικό του προσωπικό στούντιο στην Αθήνα πάνω σε νέα έργα και commissions για τρίτους. Συνεχίζει να μελετάει, να εκπαιδεύεται και να εξελίσσεται μαζί με την τέχνη του.

Έχει πάρει μέρος σε πολλές και σημαντικές ομαδικές εικαστικές εκθέσεις, «Έρ-ως Γυναίκα – Ανίκητος, Αριστοκρατικός, Υπέροχος» του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, «Απηχήσεις της Επανάστασης του 1821 στην τέχνη του σήμερα» στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης, «45×45» street art group art show στην γκαλερί Blender, «1821-2021, 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821. Και μετά;» έκθεση της Athens Voice και του Δήμου Αθηναίων, «Soul Anatomies» συλλογική έκθεση στον χώρο τέχνης Hart & Gart, «Meet the Artist» συλλογική έκθεση στην γκαλερί Myrό και άλλες, ενώ πίνακες-έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία.

Θεωρείται και ένας από τους πιο παραγωγικούς νέους εικαστικούς σε παγκόσμιο επίπεδο με σύνδεση και με τη μουσική, με πολλά από τα εικαστικά του έργα να κοσμούν εξώφυλλα άλμπουμ του σκληρού ήχου και συγκροτημάτων όπως οι Rotting Christ, Thou Art Lord, Mass Infection, Serpent Lord, Wings of Shield, Nihilism, Wampyrinacht, Angel’s Arcana κ.α., ενώ έχουν γίνει αναφορές σε αυτά σε διεθνή περιοδικά και ειδικές εκδόσεις.

Πληροφορίες για την έκθεση

Είσοδος ελεύθερη

Χώρος: Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα» – Ισόγειο Αίθουσα «Μελίνα»

Διάρκεια έκθεσης: Παρασκευή 14 Οκτωβρίου έως Τετάρτη 19 Οκτωβρίου
Εγκαίνια: Παρασκευή 14 Οκτωβρίου στις 18:00

Ώρες λειτουργίας: Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 11:00-21:30, Σάββατο 15 και Κυριακή 16 Οκτωβρίου 10:00-15:00, Τρίτη 18 και Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 11:00-19:00, Δευτέρα κλειστά

Υπεύθυνος επικοινωνίας: Μάνος Νομικός
Τηλ: 6978609495, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα»
Ηρακλειδών 66, Θησείο Ι Τηλ: 210 345 2150
Πλησιέστεροι σταθμοί ΜΜΜ: Θησείο (Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος), Κεραμεικός (Μετρό)

Μια νέα σειρά έργων που είναι εμπνευσμένα από τις Σπέτσες και τα άλλα νησιά του Αργοσαρωνικού, παρουσιάζει o Benoit Paré στη νέα του έκθεση που εγκαινιάζεται στις 2 Σεπτεμβρίου στην γκαλερί Kapopoulos Fine Arts στις Σπέτσες, με την οποία διατηρεί αποκλειστική συνεργασία.

Πρόκειται για έργα γεμάτα χρώμα σε pop art διαθέσεις, που αποδίδουν το πνεύμα, την ατμόσφαιρα, τον αέρα των νησιών του Αργοσαρωνικού, της Αίγινας, της Ύδρας, αλλά και του Σουνίου και κυρίως των Σπετσών, όπου φιλοξενείται η έκθεση. Γωνιές χαρακτηριστικές, με τα λιμανάκια, τα σοκάκια, τις βαρκούλες, το περίφημο Ποσειδώνιο, σήμα κατατεθέν των Σπετσών, εμφανίζονται σε μια ενδιαφέρουσα, διαφορετική, κόμικς εκδοχή.

Όπως λέει ο ίδιος ο ζωγράφος, «το κίνητρό μου για την επιλογή των θεμάτων είναι ο θαυμασμός μου για την ομορφιά των τόπων αυτών, των νησιών του Αργοσαρωνικού, όπου το ελληνικό φως «γιορτάζει», σε μια προσπάθεια να τα αποδώσω με τη δική μου χαρακτηριστική τεχνοτροπία, με έντονα, χαρούμενα, πλακάτα χρώματα, οριοθετημένα με μαύρα περιγράμματα, σε καθαρό σχέδιο, εμπνευσμένο από τα κλασικά κόμικς της βέλγικης σχολής».

Δείτε την gallery:

PHOTO GALLERY

Γι' αυτό δεν είναι τυχαίο που, ο πιο γνωστός ήρωας αυτής της σχολής, ο Τεν Τεν μαζί με το σκυλάκι του τον Μιλού και τους άλλους γνωστούς χαρακτήρες των κόμικς, «εισβάλουν» ειρηνικά στη δουλειά του Μπενουά Παρέ και επισκέπτονται το Ποσειδώνιο, στα έργα που είναι αφιερωμένα στο πασίγνωστο ξενοδοχείο των Σπετσών, για να ζήσουν νέες περιπέτειες.

«Μεγάλωσα με την κουλτούρα τον κόμικς και όταν ασχολήθηκα με τη ζωγραφική της οποίας μελέτησα πολλές μορφές, θέλησα να την εντάξω στη δουλειά μου», λέει ο Benoit Paré. «Στόχος μου είναι να συνδυάσω τη ζωγραφική με το κόμικς μέσα από την αισθητική της pop art, που έχει εκφράσει πολλούς καλλιτέχνες ως σήμερα από τη δεκαετία του '60, που τυχαίνει να είναι η δεκαετία της παιδικής μου ηλικίας. Με ενδιαφέρει πολύ να κρατήσω ζωντανό το παιδί μέσα μου, τη φρεσκάδα και τη διάθεση για συνεχείς εξερευνήσεις και ανακαλύψεις».

Τα έργα της συγκεκριμένης έκθεσης αποτελούν συνέχεια εκείνης που είχε πραγματοποιηθεί στην γκαλερί Kapopoulos Fine Arts στην Πάρο το 2019, όπου ο Benoit Paré είχε παρουσιάσει μια αντίστοιχη σειρά έργων με pop art διάθεση, εμπνευσμένα τότε από τοπία των νησιών του Αιγαίου.

Ο Benoit Paré γεννήθηκε στο Παρίσι το 1961 και βρίσκεται στην Ελλάδα από το 1986. Αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ το 1992. «Απέκτησα την ελληνική ιθαγένεια και μπορώ να πω ότι σήμερα αισθάνομαι πλέον πιο πολύ Έλληνας (60%) πάρα Γάλλος (40%)», λέει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, ο οποίος εργάζεται ως καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στο Γυμνάσιο του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία, στα παιδιά που νοσηλεύονται.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών ο σπουδαίος Έλληνας ζωγράφος Γιώργος Λαζόγκας.

Γεννήθηκε το 1945 στη Λάρισα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1963-1970) έχοντας ως δάσκαλο τον Χρήστο Λεφάκη και αργότερα στην ζωγραφική στην Ecole des Arts Decoratifs στο Παρίσι (1976) με υποτροφία της Κυβέρνησης της Γαλλίας. Μετά την αποφοίτηση του (1970) ξεκίνησε να διδάσκει σχέδιο και ζωγραφική στην σχολή της Αρχιτεκτονικής στο Α.Π.Θ. έως και το 1999 και λίγο αργότερα υπήρξε καθηγητής ζωγραφικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα .Ταυτόχρονα είχε αρχίσει να εκθέτει τα έργα του μαζί και με άλλους ζωγράφους στο Ινστιτούτο Γκαίτε στην Θεσσαλονίκη ενώ το 1972 βραβεύεται πρώτος στον διαγωνισμό της ελληνοαμερικανικής ένωσης.

Η σχέση του με την τέχνη

Όπως δημοσιεύει η ΕΡΤ, η τέχνη αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του καθώς ασχολούνταν με αυτήν σε όλες τις φάσεις της ζωής του. Τον απασχολούσε ιδιαίτερα το να καταγράφει τις διάφορες φάσεις ενός αντικειμένου καθώς έφτανε στην διαδικασία της καταστροφής του. Στην δεκαετία του ’70 ξεκίνησε να ασχολείται ιδιαίτερα με την φωτογραφία και την χρήση των διάφορων τεχνικών τυπώματος. Έδωσε έμφαση, επίσης, στην δημιουργία κολλάζ με ποικίλους τρόπους όπως είναι η χρήση σπρέι και τα φωτοαντίγραφα. Την ίδια περίπου περίοδο καταφέρνει να εγκαινιάσει το Παλίμψηστο το οποίο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο πλαίσιο καταγραφής του χρόνου στην νέα του εικόνα. Κατά την δεκαετία του 1980 συνεχίζει να εξελίσσεται και να εμπλουτίζει το βιογραφικό του στον τομέα της τέχνης εισάγοντας την νέα ενότητα της Τυφλής Ζωγραφικής. Αυτή η ειδική γραφή η οποία χαρακτηρίζεται αυτόματη ,αποτελεί έναν σύνθετο συνδυασμό αποτελούμενο από την χρήση καρμπόν , υφασμάτων και τελάρων. Αξιοσημείωτη ήταν επίσης και η επαναδιατύπωση του Παλίμψηστου στο πλαίσιο της ενότητας Θραύσματα. Πρόκειται για ένα θεώρημα βασισμένο στο τέλος μιας συνολικής εικόνας που αποτυπώνει το όλον. Χαρακτηριστικά σημεία στα έργα του Λαζόγκα είναι η διαδικασία επεξεργασίας της ύλης καθώς και το βιωματικό και ταυτόχρονα υπαρξιακό τους περιεχόμενο.
 

Ο πολιτισμός αποτελεί ένα ακόμα θύμα της φρικαλεότητας του πολέμου. Συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία, όπως το έχουμε δει επανειλημμένως να επαληθεύεται και στο παρελθόν.

Περίπου 25 πίνακες της εμβληματικής Ουκρανής καλλιτέχνιδας Μαρία Πριματσένκο φέρεται να καταστράφηκαν την περασμένη Δευτέρα το βράδυ έπειτα από βομβαρδισμούς των ρωσικών δυνάμεων.

Τα διάσημα έργα τέχνης της Πριματσένκο στεγάζονταν σε μουσείο τέχνης στην πόλη Ιβάνκιφ, 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Κιέβου. Το The J. Paul Getty Trust στο Λος Άντζελες καταδίκασε την ενέργεια της Ρωσίας, που οδηγεί, όπως τονίστηκε, στη «διαγραφή της ιστορίας και της κληρονομιάς της Ουκρανίας». Ο πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Getty, Τζέιμς Κούνο, δήλωσε ακόμα ότι «οι ειδήσεις αναφέρουν ότι μεταξύ των πολλών φρικαλεοτήτων που διαπράχθηκαν στην Ουκρανία τις τελευταίες ημέρες του πολέμου του Πούτιν, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν αρχίσει να καταστρέφουν την ουκρανική πολιτιστική κληρονομιά».

Τα 25 κατεστραμμένα κομμάτια της Πριματσένκο, γνωστής επίσης για τα κεντήματα και τα κεραμικά της, έχουν προκαλέσει την οργή και τη θλίψη και Ουκρανών της διασποράς, πολλοί από τους οποίους έχουν στηρίξει και προβάλλει το έργο της στο εξωτερικό. Αρκετά από τα έργα της έχουν παρουσιαστεί στα γραμματόσημα της Ουκρανίας και το 1966 της απονεμήθηκε η υψηλότερη πολιτιστική διάκριση της Ουκρανίας, το Εθνικό Βραβείο Σεφτσένκο. Για να αναγνωρίσει τη συνεισφορά της στον τομέα της λαϊκής τέχνης, η Unesco ανακήρυξε το 2009 έτος της Μαρία Πριματσένκο.

Ο πολιτισμός αποτελεί ένα ακόμα θύμα της φρικαλεότητας του πολέμου. Το έχουμε δει επανειλημμένως να επαληθεύεται στο παρελθόν, όπως συνέβη στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την ναζιστική Γερμανία, όπως συνέβη στη Μέση Ανατολή και τη Συρία όπου το Χαλέπι και τα μουσεία του καταστράφηκαν ολοσχερώς, αλλά και στο Αφγανιστάν όπου, μεταξύ άλλων, βομβαρδίστηκαν το 2001 οι περίφημοι Βούδες του Μπαμιγιάν.

Πηγή: www.rosa.gr