Η έκθεση ”Paperpulp Fictions” του Γιάννη Ευθυμίου παρουσιάζεται στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου από τις 11 έως τις 20 Αυγούστου.
Ο ζωγράφος παρουσιάζει για πρώτη φορά το έργο του στη Μύκονο και εγκαθιστά για δέκα μέρες στην Αίθουσα Καλογερά το πολύχρωμο σύμπαν του από χαρτοπολτό που αποτελείται από σουρεαλιστικά τοπία και παράξενες ιπποτικές ιστορίες.
Τα έργα είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένα από χαρτοπολτό και δημιουργούνται μονομιάς, αφού η κατασκευή του χαρτιού δεν αφήνει χώρο ή χρόνο για δεύτερη παρέμβαση ή αλλαγή στο έργο. Η επιφάνεια του έργου και η σύνθεση καθορίζονται έτσι «μια κι έξω» και ο Ευθυμίου δεν συνηθίζει να φτιάχνει προσχέδια, αλλά εργάζεται αυθόρμητα κι ενστικτωδώς.
The Fourth Leg, 2023 paperpulp 50 X 60 cmCross-cutting scene, 2023 paperpulp 55 X 65cm
«Σε αυτή την καινούρια σειρά έργων του συνδυάζονται τοπιογραφίες, close-ups των αγαπημένων του ηρώων, αλόγων και καβαλάρηδων, και επαναληπτικά μοτίβα. Η ζωγραφική του Ευθυμίου ισορροπεί μεταξύ της παιδικότητας και της ειρωνείας, και ενσωματώνει ταυτόχρονα ιστορικές και ποπ αναφορές», σημειώνει η επιμελήτρια.
Ο Γιάννης Ευθυμίου γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1990. Σπούδασε γλυπτική και ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών στον Πύργο της Τήνου και στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, απ’ όπου αποφοίτησε με Άριστα το 2017.
Το 2016 έλαβε το Βραβείο Σπυρόπουλου ως Νέος Καλλιτέχνης της Χρονιάς από το Ίδρυμα Σπυρόπουλου, ενώ το 2017 του απονεμήθηκε το 2ο Βραβείο για νέους καλλιτέχνες από την Εθνική Ασφαλιστική. Έχει κάνει δύο ατομικές εκθέσεις, το 2020 και το 2022 στην Evripides Art Gallery, και τα έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, την Ελβετία και τις ΗΠΑ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ο Χρόνης Μπότσογλου ήταν ένας καλλιτέχνης με την νταβιντσιακή έννοια του όρου. Πρώτα δημιουργός και μετά ο άνθρωπος. Ο ίδιος άλλωστε πίστευε πώς ακόμα και αν για ένα διάστημα σταματούσε να ζωγραφίζει, δεν έχανε ποτέ την ζωγραφική του υπόσταση.
Αυτό δεν χρειάζεται να έχεις εξοικειωμένο μάτι για να το καταλάβεις στην αναδρομική του έκθεση στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Άνδρο που διοργανώνει το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή. Ακόμα και να μην έχεις αντικρίσει ξανά το έργο του, η έκθεση με τίτλο “Η αδιάλλακτη ειλικρίνεια της ενσυναίσθησης” σε βάζει μ’ έναν πολύ άμεσο τρόπο στον πλανήτη του Χρόνη Μπότσογλου.
Αυτοπροσωπογραφία του 2016. CHRISTOPHOROS DOULGERIS PHOTOGRAPHY
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1941. Από πολύ μικρός κατάλαβε ότι θα γίνει καλλιτέχνης. Έγραφε αλλά και ζωγράφιζε κοπιάροντας με ακρίβεια φωτοτυπικού, φωτογραφίες που έβρισκε στο σπίτι του. Θα κάνει την διαδρομή που έκαναν πολύ ομότεχνοί του τη δεκαετία του ‘60. Μπαίνει στην Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήρι του Γιάννη Μόραλη και μετά θ’ ακολουθήσει το δρόμο του Παρισιού.
“Μεγαλώνει” μαζί με τους Φωτόπουλο, Ψυχοπαίδη και Θεοφυλακτόπουλο, επηρεάζεται και δεν το κρύβει από τους Βαν Γκογκ, Τζιακομέτι και Μπέικον. Τον ελκύει γρήγορα ο ρεαλισμός μέχρι να προχωρήσει σε πιο δύσβατα και προσωπικά μονοπάτια. “Ο Μπότσογλου ζωγραφίζει όπως γράφει, πικρά, επώδυνα, τίμια. Και δεν γυρίζει ποτέ προς τα πίσω. Γιατί να αρνηθεί κάτι που έζησε κάποια στιγμή και το μετέγραψε με ειλικρίνεια; Είτε πρόκειται για τους πίνακές του είτε για γλυπτά, σχέδια, χαρακτικά, σελίδες του ημερολογίου του, γραπτά του για την τέχνη, όλα είναι ορατά και αναγνώσιμα μέχρι σήμερα, παρόμοια με το φορτίο ενός ανθρώπου που δεν ξέρει να λέει άλλο από την αλήθεια”, γράφει στον κατάλογο της έκθεσής, η επιμελήτρια Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau.
Απέναντι του βουνού CHRISTOPHOROS DOULGERIS PHOTOGRAPHY
100 έργα βρίσκονται στην Άνδρο που καλύπτουν τις χρονολογίες από το 1953 έως το 2018. Οι ενότητες δεν είναι ακριβώς χρονολογικές. Στον πρώτο όροφο του Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης θα βρείτε τα "Τοπία". Αργεί αρκετά να το κάνει αφού τα έργα ανήκουν στην έβδομη δεκαετία της ζωής του. Εμπνέεται από τον Cézanne και θα βρει το δικό του όρος Σαιντ-Βικτουάρ στο Πετρί της Λέσβου. Από τα παράθυρα του οικογενειακού σπιτιού, έρχεται αντιμέτωπος με τους γύρω λόφους και γίνεται αρχιτέκτονας του βράχου. Έχει πολύ ενδιαφέρον η τοποθέτηση των έργων στο μόνο χώρο του μουσείου που έχει φυσικό φως και πώς τα τοπία του Μπότσογλου δένουν αρμονικά με το φυσικό σκηνικό γύρω από τη χώρα της Άνδρου.
Τέσσερις ενότητες θα συναντήσετε στον μεσαίο όροφο του Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Τα “Νεανικά Έργα” που μας γυρνάνε πίσω στην εφηβική ηλικία των 15 ετών και έναν Μπότσογλου που παρά το γεγονός δεν μεγαλώνει σε μια ευκατατάστη οικογένεια, δέχεται μια θετική πίεση από το περιβάλλον του να συνεχίσει να ασχολείται με τις τέχνες.
Στην ενότητα “Έρως” βλέπουμε πως σε ηλικία 60 χρονών καταπιάνεται σε ανάγλυφα έργα και σε χαρτί με την καθαρή σε γραμμές ερωτική ζωγραφική.
Στο “Πέρασμα από τον ρεαλισμό στον υπαρξισμό” παρατηρείται έντονα η κρίση που περνά ο καλλιτέχνης από την απογοήτευση του με την πολιτική στα τέλη της δεκαετίας του ‘70. Θα βρει καταφύγιο όμως σε ένα ετοιμόρροπο ελαιοτριβείο στη Λέσβο, όπου ζει εκεί μια ασκητική ζωή όπου με όχημα την ζωγραφική θα περιγράψει μ’ έναν οπτικά εύγλωττο τρόπο το μονοπάτι που ακολουθεί ο ευθραυστός άνθρωπος που θέλει να προστατευθεί.
"Ο ασβεστάς" από τα πορτρέτα με θέμα τα επαγγέλματα. CHRISTOPHOROS DOULGERIS PHOTOGRAPHY
Τέλος, τα "Πορτρέτα". Ο Μπότσογλου έλεγε ότι “ζωγραφίζω ανθρώπους επειδή είναι το ωραιότερα πράγμα που υπάρχει”. Νομίζω, αυτή την αγάπη θα τπώς όσο διατρέχετε την έκθεση είναι κάτι που θα το διαπιστώσετε σίγουρα.
Η Νέκυια,η ραψωδία λ, της Οδύσσειας θεωρείται κομβικό σημείο στην παγκόσμια τέχνη. Ο Οδυσσέας αναζητά μέσω της νεκρομαντείας στον Άδη τον μάντη Τειρεσία ώστε να τον ρωτήσει αν θα επιστρέψει στην Ιθάκη. Στην αναζήτηση αυτή θα συναντήσει πολλούς από τους συνοδοιπόρους του, κατοίκους πια του Κάτω Κόσμου.
Η μορφή της μητέρας του στην "προσωπική Νέκυια".
Η Νέκυια, του Χρόνη Μπότσογλου είναι ένα πολύπτυχο από 26 έργα (είχε ζητήσει να πουληθούν όλα μαζί) που έχει απεικονίσει τα πρόσωπα που ήταν αγαπητά. Κεντρικό ρόλο (όπως και σε όλη τη δουλειά του) έχει η μητέρα του που πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της με τη βαριά νόσο του αλτσχάιμερ. Ο Μπότσογλου την επισκεπτόταν συχνά και τη ζωγράφιζε διαρκώς Είναι, μάλιστα, συγκλονιστικό το γλυπτό της μητέρας του που εκτίθεται μαζί με 13 κομμάτια από τη Νέκυια στο υπόγειο του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης.
Στην τελευταία αίθουσα έχουμε τις αναφορές στις κύριες επιρροές του Χρόνη Μπότσογλου. Ο ίδιος δε δίστασε να αποκαλύψεις και ν’ αναδείξει τους ανθρώπους που τον επηρέασαν: Γιαννούλης Χαλεπάς, Γιώργος Μπουζιάνης, Vincent van Gogh, Chaïm Soutine, Alberto Giacometti και Francis Bacon.
Το άγαλμα του Ναύτη στην Άνδρο. NEWS 24/7
"Είναι δυνατόν να με ρωτάς αν είμαι ο σημαντικότερος ζωγράφος εν ζωή την ώρα που υπάρχει ο Μπότσογλου;" Η απορία άνηκε στον ζωγράφο Μάκη Θεοφυλακτόπουλο που έφυγε πριν από λίγες μέρες από κοντά μας. Και οι δύο θα καταγραφούν στην ιστορία ως διαμορφωτές της εικαστικής κουλτούρας που διαπέρασε την σύγχρονη Ελλάδα.
Σε κάθε πινελιά του Μπότσογλου φαίνεται ότι από πίσω κρύβεται ένας άνθρωπος μ' ένα χάρισμα που δεν το κράτησε για τον εαυτό του. Μέσα από πίνακες, γλυπτά αλλά και κείμενα που θα βρείτε στην έκθεση υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν έναν πραγματικά "αναγεννησιακό άνθρωπο" που έτυχε να γεννηθεί στη χώρα μας.
“Η αδιάλλακτη ειλικρίνεια της ενσυναίσθησης”- Αναδρομική έκθεση του Χρόνη Μπότσογλου στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Άνδρο
Το σπουδαίο εικαστικό γενονός που πραγματοποιείται στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων εγκαινιάστηκε στις 21 Ιουλίου και η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό μέχρι το τέλος του χρόνου.
Οι τρεις όροφοι της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανιών «πλημμυρίζουν» χρώματα της θάλασσας. Στο μεγάλο εικαστικό αφιέρωμα για τον σπουδαίο ζωγράφο Κωνσταντίνο Βολανάκη και το πολυποίκιλο έργο του μπορούν οι επισκέπτες της έκθεσης να «ταξίδεψουν» σε νησιά, σε λιμάνια και τόπους μια άλλης εποχής.
Να απολαύσουν ηλιοβασιλέματα, τη δύση και την ανατολή των νησιών μας, τη βιοπάλη των ψαράδων μας αλλά και ένδοξες στιγμές της Ελληνικής Ιστορίας. Έργα ενός από τους σπουδαιότερους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα, του «πατέρα της ελληνικής θαλασσογραφίας».
Η θάλασσα, τα πλοία και τα λιμάνια ήταν η μόνιμη πηγή έμπνευσης του Βολανάκη. Μαζί με τον Θεόδωρο Βρυζάκη, τον Νικηφόρο Λύτρα, τον Νικόλαο Γύζη και τον Γεώργιο Ιακωβίδη, θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ακαδημαϊκού ρεαλισμού, της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου».
Η έκθεση
57 ελαιογραφίες απαρτίζουν την έκθεση «Κωνσταντίνος Βολανάκης: Νόστος της θάλασσας, έργα από τη συλλογή του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη», η οποία έχει τεθεί υπό την αιγίδα της Α.Ε. της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλο. Παράλληλα, όσοι βρεθούν στη Χανιώτικη πρωτεύουσα θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν σε πίνακες που ανήκουν στο Αρχηγείο Ναυτικού, τη Βουλή των Ελλήνων και την Τράπεζα της Ελλάδος.
Το σπουδαίο εικαστικό γεγονός του τόπου των Χανίων
«Πίσω από κάθε πινελιά του ο Βολανάκης κρύβει ή αποκαλύπτει κάθε φορά κι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της θάλασσας με την απεραντοσύνη της οποίας δεν κουράστηκε να αναμετριέται. Ικανός να “διαβάζει” ακόμη και τις πιο διακριτικές αλλαγές στο χρώμα ή την επιφάνεια της, ως άλλος ψυχογράφος, την αποθέωσε κι εκείνη του χάρισε δίκαια τον τίτλο του κορυφαίου Έλληνα θαλασσογράφου», τόνισε χαρακτηριστικά ο Δήμαρχος Χανιών Παναγιώτης Σημανδηράκης στα εγκαίνια τα οποία πραγματοποιήθηκαν παρουσία φιλότεχνου κοινού αλλά και τουριστών που αυτόν τον καιρό βρίσκονται στην Κρήτη.
Στον θαλασσινό κόσμο του Κωνσταντίνου Βολανάκη μύησε μέσα από την τοποθέτησή του, αλλά και την ξενάγηση που ακολούθησε ο επιμελητής της έκθεσης και Έφορος της Συλλογής Έργων Τέχνης της Βουλής των Ελλήνων, Θοδωρής Κουτσογιάννης:
«Χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία, ο Βολανάκης υπήρξε – και παραμένει βεβαίως – ο κορυφαίος Έλληνας θαλασσογράφος. Αρκετοί και επίσης σημαντικοί Νεοέλληνες ζωγράφοι ακολούθησαν ουσιαστικά τον εικαστικό δρόμο που άνοιξε ο Βολανάκης. Ωστόσο, κανείς δεν απέδωσε τη θάλασσα – την ελληνική θάλασσα – με τη δική του δεξιοτεχνία, τη δική του αγάπη για τον κόσμο της θάλασσας και την ναυτοσύνη. Μπορούμε επιπλέον να πούμε ότι ο Βολανάκης δικαιούται μία άξια θέση μεταξύ των Ευρωπαίων ομοτέχνων του».
Η έκθεση αρθρώνεται και στους τρεις ορόφους της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων
Στο ισόγειο, ο θεατής εισάγεται στο θέμα με τα έργα του Βολανάκη που εστιάζουν συγκεκριμένα σε λιμάνια και μεγάλα πλοία, αποκαλύπτοντας το πάθος του ζωγράφου για τη θάλασσα και τον κόσμο της.
Στον πρώτο όροφο, αναπτύσσονται δύο συγγενικές θεματικές ενότητες, με έργα σε «ήρεμα νερά» και «γαλήνιες ακτές».
Στον δεύτερο όροφο, αναπτύσσονται δύο ακόμη ενότητες, με καράβια «στη δίνη των κυμάτων», μεγάλα πλεούμενα που παλεύουν σε ταραγμένα κύματα, και με έργα «νυχτερινά», στα οποία ο ζωγράφος εκμεταλλεύεται δεξιοτεχνικά το φως του φεγγαριού ή του πυροφανιού για να αποδώσει με έντονη αντίθεση φωτός-σκιάς (chiaroscuro) την νυχτερινή όψη της θάλασσας.
Μία ιδιαίτερη ενότητα, τιτλοφορούμενη «Στη δίνη της Ιστορίας», με δύο ιστορικά ναυτικά θέματα δομείται αρθρωτά, διασυνδέοντας το ισόγειο με τον πρώτο όροφο: πρόκειται για δύο από τα πιο ξεχωριστά έργα της έκθεσης, την μνημειακή «Ναυμαχία της Σαλαμίνας», που ο Βολανάκης φιλοτέχνησε το 1882 και αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, μία από τις αριστουργηματικές συνθέσεις του, και την «Πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας» (από τον Κ. Κανάρη).
Την έκθεση συνοδεύει έγχρωμος πλήρως εικονογραφημένος δίγλωσσος (ελληνικά-αγγλικά) κατάλογος. Κατά τη διάρκεια της θα προγραμματιστούν οργανωμένες ξεναγήσεις για ενήλικες και εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές όλων των σχολικών βαθμίδων.
Πληροφορίες
«Κωνσταντίνος Βολανάκης: Νόστος της θάλασσας
Έργα από τη συλλογή του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη»
Διάρκεια: 21 Ιουλίου – 31 Δεκεμβρίου 2023
Στο νησί που γεννήθηκε, την Κρήτη, «επιστρέφει» για πρώτη φορά ο κορυφαίος Έλληνας θαλασσογράφος, Κωνσταντίνος Βολανάκης. Τα 57 έργα του ζωγράφου των αυτοκρατορικών θριάμβων, των ένδοξων στιγμών της ελληνικής Ιστορίας, αλλά και των ταπεινών ψαροκάικων, συνθέτουν την έκθεση «Κωνσταντίνος Βολανάκης: Νόστος της θάλασσας, έργα από τη συλλογή του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη» που θα πραγματοποιηθεί στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων και έχει τεθεί υπό την αιγίδα της Α.Ε. Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
Στην έκθεση συμπεριλαμβάνονται επίσης ελαιογραφίες που ανήκουν στο Αρχηγείο Ναυτικού, τη Βουλή των Ελλήνων και την Τράπεζα της Ελλάδος.
Αρχαίες ελληνικές τριήρεις, ιστιοφόρα, ατμόπλοια και βάρκες, σε θρυλικές ναυμαχίες, πυρπολήσεις αλλά και καθημερινές σκηνές έχουν «αράξει» στους καμβάδες του ζωγράφου, ο οποίος αν και υπήρξε από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου παρέκαμψε τα ηθογραφικά θέματα και τα πορτρέτα – τάση που ακολουθούσαν οι περισσότεροι καλλιτέχνες της συγκεκριμένης σχολής – κι αφιερώθηκε με εμμονή στη θάλασσα και τη ζωή γύρω από αυτή.
Κωνσταντίνος Βολανάκης,Έξω από το λιμάνι, 1870-72, λάδι σε καμβά, 48 x 95 εκ. Συλλογή Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη
Η έκθεση «Κωνσταντίνος Βολανάκης: Νόστος της θάλασσας, έργα από τη συλλογή του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη» αποτελεί την πρώτη παρουσίαση της δουλειάς του ζωγράφου στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη, 186 χρόνια από τη γέννησή του και 172 από τη στιγμή που μετακόμισε με την οικογένεια του στη Σύρο.
«Αν ένας Έλληνας εικαστικός καλλιτέχνης δύναται να “υποστηρίξει” ότι αναμετρήθηκε με την απεραντοσύνη της θάλασσας, τότε αυτός δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο Βολανάκη (1837-1907). Η καλλιτεχνική του παραγωγή, εκτεινόμενη χρονικά σε περίπου μισό αιώνα, καλύπτοντας σχεδόν ολόκληρο το β΄ μισό του 19ου και τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα, απέδωσε ένα σύνολο έργων αξεπέραστο, ποσοτικά και ποιοτικά.
Το ότι δεν ανταμείφθηκε, τουλάχιστον όσο του έπρεπε, από την τέχνη του εν ζωή, έχει να κάνει με την κατάσταση της νεοελληνικής τέχνης και ευρύτερα με τα ιστορικά δεδομένα στην Ελλάδα της εποχής του• το ότι σήμερα πια τιμάται δεόντως – και υπερτιμάται, από άποψη εμπορική – σχετίζεται και πάλι με τα δεδομένα της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας.
Το βέβαιο είναι ότι ο Κωνσταντίνος Βολανάκης απέδωσε με τον χρωστήρα του την θάλασσα και, κυρίως, τον κόσμο της, κατά τρόπο μοναδικό, κατοχυρώνοντας έτσι, καλλιτεχνικά και πολιτισμικά, το πλέον εμβληματικό στοιχείο και πεδίο του ελληνικού κόσμου, τη ναυτοσύνη», σημειώνει μεταξύ άλλων ο επιμελητής της έκθεσης, ιστορικός Τέχνης και έφορος της συλλογής έργων τέχνης της Βουλής των Ελλήνων, Θοδωρής Κουτσογιάννης.
Την έκθεση θα συνοδεύσει έγχρωμος πλήρως εικονογραφημένος δίγλωσσος (ελληνικά-αγγλικά) κατάλογος. Κατά τη διάρκεια της θα προγραμματιστούν οργανωμένες ξεναγήσεις για ενήλικες και εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές όλων των σχολικών βαθμίδων.
ΙΝFO:
«Κωνσταντίνος Βολανάκης: Νόστος της θάλασσας
Έργα από τη συλλογή του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη»
«Έφυγε» από τη ζωή ο Έλληνας ζωγράφος Μάκης Θεοφυλακτόπουλος σε ηλικία 84 ετών από επιπλοκές που προκλήθηκαν από πνευμονία. Τις τελευταίες μέρες νοσηλευόταν διασωληνωμένος.
Ποιος ήταν ο μεγάλος ζωγράφος
Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Φοίτησε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας με τον Γ. Μόραλη (1961-1967). Από το 1969 έζησε εκτός Ελλάδος, εργαζόμενος κατά διαστήματα στην Ελβετία, τη Γαλλία και τέλος στη Νέα Υόρκη με υποτροφία Ford (1971). Επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα το 1975.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωγραφικής του κυριαρχεί η ανθρώπινη μορφή και η σχέση της με το χώρο. Η επεξεργασία των διαφόρων εκδοχών αυτής της σχέσης ξεκινάει ήδη από το παλιότερο και δημοφιλέστερο θέμα του, τη Φιγούρα του μοτοσυκλετιστή που άλλοτε απειλεί σαν εικόνα της εξουσίας, άλλοτε κινδυνεύει ο ίδιος από τη μέθη της ταχύτητας.
Η εξωτερική περιγραφή της κινούμενης φιγούρας αντικαθίσταται βαθμιαία από την αίσθηση της κίνησης μέσα στην ίδια τη ζωγραφική. Η ανάδειξη αυτού του στοιχείου θα γίνει το κλειδί για την εξέλιξη της δουλειάς του. Οι φιγούρες του είναι συνήθως αναγνωρίσιμες, συχνά μοναχικές μέσα στο χώρο και σπανιότερα σε ολιγοπρόσωπεςσκηνές. Στα πιο αφαιρετικά έργα του, το θέμα σχεδιάζεται υπαινικτικά, κάποτε μόνο με ένα περίγραμμα, διατηρώντας όμως την ένταση της παρουσίας του και το ρόλο του στη σύνθεση. Εκτός από τη ζωγραφική με λάδι ή ακρυλικό, έχει κάνει πολλά σχέδια με κάρβουνο και τα τελευταία χρόνια, χρησιμοποιεί συχνά κραγιόνια και μικτά υλικά.
Η δυναμική εξπρεσιονιστική γραφή, το ελλειπτικό αλλά στιβαρόσχέδιο, η κίνηση του πλούσιου χρωματικού υλικού και η σύνθετη επεξεργασία του ζωγραφικού χώρου είναι τα κύρια εικαστικά χαρακτηριστικά που συνέχουν το έργο του. Μέσω αυτών διοχετεύεται η ενέργεια της πινελιάς, άλλοτε προς την επιφάνεια του πίνακα άλλοτε προς το βάθος, ανάλογα με τις εκφραστικές ανάγκες που επικρατούν σε κάθε εξελικτική φάση του έργου του.
Το 1988 εκλέχτηκε καθηγητής ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε έως το 2005.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε είκοσι περίπου ατομικές εκθέσεις και σε πολλές ομαδικές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συμμετείχε στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1977), στα Europalia (Βρυξέλλες 1982), στην Περιοδεύουσα Έκθεση Ελληνικής Ζωγραφικής της Τουλούζης (1986), κ.ά. Το 2010 οργανώθηκε μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη με τίτλο Τύχες της Ύλης, Ζωγραφική 1960-2010.
Η σημαντική έκθεση με έργα-σταθμούς, «ΝοΗΜΑΤΑ. Προσωποποιήσεις και αλληγορίες από την αρχαιότητα στο σήμερα», θα φιλοξενηθεί στην αίθουσα περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου από την 1η Δεκεμβρίου 2023 έως 14 Απριλίου 2024.
Το λεπτόλιγνο χάλκινο αγαλματίδιο του «Φθόνου» (323-186 π.Χ.), ο Ερυθρόμορφος καλυκωτός κρατήρας «Ερωτοστασία: μια νέα γυναίκα ζυγίζει τον Αντέρωτα» (340-330 π.Χ.) από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, τμήματα ψηφιδωτών δαπέδων με προσωποποιήσεις της Θάλασσας, του Ωκεανού, του Θέρους από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης όπως και το πήλινο σύμπλεγμα «Ερωτα και Ψυχής», «Η Υδρία του Μειδία. Πανδαισία, Ευδαιμονία Υγεία» και ο «Κύαθος με παράσταση Εριδος» (500 π.Χ.) από το Βρετανικό Μουσείο, το ψηφιδωτό «Αλληγορία του Θανάτου, του Πλούτου και της Φτώχειας» (1ος αι. π.Χ.-1ος αι. μ.Χ.) από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης, ο «Κρόνος που τρώει το Παιδί του» (1683) του Ρούμπενς από το Μουσείο του Prado, «Η Συκοφαντία του Απελλή» του Σάντρο Μποτιτσέλι και του εργαστηρίου του από το Μουσείο Ουφίτσι στη Φλωρεντία, το έργο του Θεόδωρου Βρυζάκη «Υπέρ Πατρίδος το παν» (1858) από την Εθνική Πινακοθήκη, οι «Τέσσερις Εποχές» του Γιάννη Τσαρούχη από ιδιωτική συλλογή, βρίσκονται ανάμεσα στα εκατόν εξήντα έργα γλυπτικής, κεραμικής, ζωγραφικής, μεταλλοτεχνίας που θα παρουσιαστούν στην περιοδική έκθεση «ΝοΗΜΑΤΑ. Προσωποποιήσεις και αλληγορίες από την αρχαιότητα στο σήμερα». Η ιδέα και η επιμέλεια είναι του καθηγητή και διευθυντή του Μουσείου Ακρόπολης, Νικόλαου Σταμπολίδη, και θα φιλοξενηθεί στην αίθουσα περιοδικών εκθέσεων του μουσείου από την 1η Δεκεμβρίου 2023 έως 14 Απριλίου 2024.
Μοναδικά έργα από την Αρχαιότητα, την εποχή του Βυζαντίου, της Αναγέννησης και μοντέρνας τέχνης θα συνεκτεθούν στην έκθεση που χθες πήρε το πράσινο φως μαζί με τα εύσημα των μελών του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Τα μέλη έκαναν λόγο για μια «εντυπωσιακή έκθεση ως αναφορά τη σύλληψη και το θέμα της», συνεχάρησαν τον Νικόλαο Σταμπολίδη και γνωμοδότησαν θετικά για τον προσωρινό δανεισμό σαράντα τεσσάρων (44) έργων από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και τις Εφορείες Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών, Δωδεκανήσου, Χαλκιδικής και Αγίου Ορους, κ.ά., και τον δανεισμό εβδομήντα εννέα (79) έργων από μουσεία και ιδιωτικές συλλογές του εξωτερικού.
«Είναι μια δύσκολη έκθεση που ανοίγει όχι έναν διάλογο ανάμεσα στην αρχαιότητα και το σήμερα, αλλά συνδυάζει τη διαχρονία από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας. Το θέμα της είναι οι προσωποποιήσεις και οι αλληγορίες. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι ανθρωποκεντρικός. Οι άνθρωποι φαντάστηκαν τους Θεούς τους κατ’ εικόνα και ομοίωση των ιδίων. Προσωποποιούν έννοιες και πολλές φορές πλάθουν μια ιστορία μεταφορική που ουσιαστικά είναι μια αλληγορία», εξήγησε ο κ. Σταμπολίδης και σημείωσε ότι η έκθεση ανοίγει μια τετραλογία και αντιμετωπίζει ολιστικά τις έννοιες τις οποίες διαπραγματεύεται. Ο τίτλος δε, ΝοΗΜΑΤΑ γράφει το γράμμα «ο» μικρό, ώστε το νόημα να παραπέμπει και στο νήμα.
Με έργα «πρώτης γραμμής» από μεγάλα μουσεία, σκοπός της έκθεσης είναι και να ελκύσει ένα διεθνές κοινό (όπως συμβαίνει με αντίστοιχες διοργανώσεις στο Λούβρο, στο Βρετανικό Μουσείο, το Prado, κ.α.) για ένα τριήμερο στην Αθήνα «που έχει τουρισμό όλο τον χρόνο και δεν λειτουργεί ως stop over για τα νησιά. Παράλληλα είναι πιο εύκολο μεγάλα μουσεία να δανείσουν σημαντικά έργα τους τη χειμερινή περίοδο», ειπώθηκε χαρακτηριστικά.
Η έκθεση, που έχει απαιτητική αρχιτεκτονική και σκηνογραφική σύλληψη για την παρουσίαση του θέματος και των έργων, θα διαρθρώνεται στις ενότητες: 1. Χρόνος, 2. Φύση (γεωγραφικοί όροι, ουράνια σώματα), 3. Θεός (θεοποιημένες έννοιες φυσικών και ανθρώπινων στοιχείων), 4. Ανθρωπος (ψυχικές, πνευματικές και σωματικές καταστάσεις - συναισθήματα - πνευματικά έργα), 5. Θεσμός (Πόλεις, Δήμος, Δημοκρατία, Βία, Κράτος, Δικαιοσύνη, τελετές), 6. Αλληγορίες. Τα έργα έρχονται από Μουσεία της Ιταλίας, το Μουσείο Prado της Ισπανίας, το Kunsthistorisches Museum της Βιέννης, τη Βίλα Μποργκέζε, ενώ οκτώ έργα δανειζόμαστε από το Βρετανικό Μουσείο. Μέλη του ΚΑΣ, ο Νικόλαος Σταμπολίδης αλλά και ο γενικός γραμματέας του ΥΠΠΟΑ Γιώργος Διδασκάλου συμφώνησαν ότι τέτοιες επιστημονικές συνεργασίες ευνοούν τη σχέση των δύο Μουσείων, Ακρόπολης και Βρετανικού, και δεν αφορούν το αίτημα της χώρας μας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, ο διακρατικός και διακυβερνητικός χαρακτήρας του οποίου έχει αναγνωριστεί και με απόφαση της UNESCΟ (29/9/2021).
Ολα τα αιτήματα για τον δανεισμό των έργων έχουν απαντηθεί θετικά. Εκκρεμεί μόνον η απάντηση για τη δημοφιλή «Κραυγή» του Εντβαρτ Μουνκ (μία από τις τέσσερις-πέντε εκδοχές) που βρίσκεται στο Οσλο. Μακάρι καθώς θα είναι μια τεράστια επιτυχία να το δούμε στην Αθήνα. Τα έξοδα της έκθεσης θα καλύψει το Μουσείο Ακρόπολης.
ΕΚΘΕΣΗ
Βρυσάκι
Αναζητώντας τη χαμένη συνοικία
Με έργα ζωγραφικής της
Άρτεμης Χατζηγιανννάκη
και αντικείμενα από τις συλλογές του
Μουσείου Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού
ΛΟΥΤΡΟ ΤΩΝ ΑΕΡΗΔΩΝ
Συνεπιμέλεια έκθεσης
Νίκος Βατόπουλος
Στο Λουτρό των Αέρηδων, μνημείο οθωμανικών χρόνων που περικλείει εικόνες και αισθήσεις αιώνων, σε ένα διαχρονικό σημείο συνάντησης ανθρώπων και πολιτισμών, το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού, η εικαστικός Άρτεμις Χατζηγιαννάκη και ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Βατόπουλος παρουσιάζουν την έκθεση με τίτλο «Βρυσάκι. Αναζητώντας τη χαμένη συνοικία».
Η έκθεση αναδεικνύει την ανθρωπογεωγραφία της παλαιάς χαμένης συνοικίας των Αθηνών, η οποία βρισκόταν στον χώρο που καταλαμβάνει σήμερα ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Αγοράς. Το Βρυσάκι απαλλοτριώθηκε και κατεδαφίσθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 για τις ανάγκες των ανασκαφών, που διηύθυνε η Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών.
Αντικείμενα από τις συλλογές του Μουσείου συνδιαλέγονται με τις υδατογραφίες της εικαστικού Άρτεμης Χατζηγιαννάκη, με σκοπό να ζωντανέψουν πτυχές από την καθημερινότητα στο Βρυσάκι και την ευρύτερη περιοχή του, στα όρια της οποίας βρίσκονται τόσο το Λουτρό των Αέρηδων όσο και το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού.
Η Άρτεμις Χατζηγιαννάκη από την πλευρά της αποσκοπεί να συνεγείρει ένα κοινό αίσθημα με άξονα τη μνήμη και την απώλεια. Με αρωγό στην επιμέλεια της έκθεσης, τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Νίκο Βατόπουλο, που παρακολουθεί την εικαστική πορεία της Άρτεμης Χατζηγιαννάκη, η έκθεση θα συνοδεύεται από μία βεντάλια εκδηλώσεων με σκοπό να δώσουν τη δυνατότητα στο κοινό μιας πολυεπίπεδης εμπειρίας. Οι εκδηλώσεις θα περιλαμβάνουν ομιλίες, ξεναγήσεις, προβολές και άλλα.
Την έκθεση θα εγκαινιάσει η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κυρία Λίνα Μενδώνη το Σάββατο 13 Μαΐου στις 12.00.
Διάρκεια έκθεσης: 14 Μαΐου 2023 - 31 Δεκεμβρίου 2023 Τόπος: Λουτρό των Αέρηδων, Κυρρήστου 8, Πλάκα Ώρες λειτουργίας: 8:30-16:00, καθημερινά εκτός Τρίτης Πληροφορίες: 210 3244340, www.mnep.gr, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Ακολουθήστε μας:
Museum of Modern Greek Culture museumofmoderngreekculture
Η ιστορία, τα συναισθήματα και οι σκέψεις ενός Ουκρανού αρχιτέκτονα και καλλιτέχνη, αποτυπώνονται σε καμβά και χαρτί μέσα από τις πινελιές του
Η έκθεση Vibrations πραγματοποιείται σε επιμέλεια της Joy Κουμεντάκου, ConceptGenerator και Joy Artivist και παρουσιάζεται στο χώρο Τέχνης και Πολιτισμού Alma Mater, στην καρδιά της Αθήνας, στα καλλιτεχνικά Εξάρχεια.
VIBRATIONS
«Τα έργα δημιουργήθηκαν με μια ..ανάσα ή για μια ..ανάσα μέσα στο 2022 ως απόρροια σκέψεων και συναισθημάτων του καλλιτέχνη ενόσω μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία!
Πάνω τους, καλειδοσκοπικά, αποτυπώνεται η εμπειρία και η καλλιτεχνική πορεία του Νικήτα Μπίζοβ.
Τη στιγμή που η αξία της ζωής και το συναίσθημα βρίσκονται σε μέγιστη κρίση, έρχεται η συνειδητοποίηση πως ακόμη και μια μέρα ζωής είναι ευλογία. Κάθε καινούριο λεπτό ζωής και ανάσας είναι μια δωρεά γεμάτη κατανόηση και σκοπιμότητα που ισοπεδώνει την Ύλη.
Κι επειδή το αφηρημένο είναι πάντα απροσδιόριστο, δημιουργεί την ανάγκη αναζήτησης εσωτερικών ζητημάτων, δίνει χώρο σε προσωπικές ανησυχίες, συσχετισμούς, συνεπαγωγές, συγκινήσεις, συγκρούσεις, εσωτερικές δονήσεις!»
Την έκθεση συνθέτουν 18+1 έργα πολλαπλών διαστάσεων και τεχνικών σε χαρτί μουσειακής ποιότητας καθώς και σε καμβά και 1 installation.
Την ημέρα των εγκαινίων θα προβάλλονται βίντεο από εκθέσεις του Ουκρανού VolodymyrByzov, διακεκριμένου καλλιτέχνη και πατέρα του Νικήτα Μπίζοβ που πραγματοποιήθηκαν στο Κίεβο -εν μέσω πολέμου- σα μια φωνή διαμαρτυρίας, εξωτερίκευσης του πόνου και του χωρισμού που βίωσε και βιώνει η χώρα μέχρι σήμερα.
Νικήτας Μπίζοβ (Nikita Byzoff)
Ο Νικήτας Μπίζοβ (Nikita Byzoff) γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1978 στο Κίεβο της Ουκρανίας.
Αρχιτέκτονας, ζωγράφος, εικονογράφος, γραφίστας κ μέλος της Εθνικής Ένωσης καλλιτεχνών Ουκρανίας.
Η ατομική έκθεση του Στηβ Γιανάκου με τίτλο ”I…Loop de Loop….” στη CITRONNE Gallery από τις 9 Φεβρουαρίου έως τις 24 Μαρτίου.
Ο Στηβ Γιανάκος παρουσιάζει στην CITRONNE την πρόσφατη δουλειά του, έργα μεγάλων διαστάσεων του 2022. Η ενότητα αυτή πλαισιώνεται και από έξι παλαιότερα έργα, αναφορές στην προηγούμενη δουλειά του.
Το έργο του Γιανάκου, είναι έργο προκλητικό που αρνείται να ενταχθεί σε κατηγορίες – ποπ αρτ, σουρεαλισμός, μινιμαλισμός. Χαρακτηριστικό της δουλειάς του είναι οι δυνατές εικόνες και οι αφηγήσεις οι οποίες προκαλούν έκπληξη, δυσπιστία, αμηχανία ακόμη και απειλή στον θεατή.
Βορειο – Ανατολικός Άνεμος στα 4 μίλια την ώρα , εκτύπωση laser σε καμβά, 170 x 112 εκ., 2022. Παραχώρηση της CITRONNE Gallery και του καλλιτέχνη
Ο καλλιτέχνης κτίζει τις αφηγήσεις του με φαινομενικά ετερόκλητα στοιχεία. Επαναπραγματεύεται, με προσωπικό υπόγειο τρόπο, τα όρια ανάμεσα στο προσωπικό και το κοινωνικό, το αθώο και το διεστραμμένο- αντιφάσεις οι οποίες, όμως, συνομιλούν και συγχέονται.
Πρόκειται για πολυσήμαντο έργο όπου συχνά οι τίτλοι που δίνει ο καλλιτέχνης στα έργα του λειτουργούν συμπληρωτικά με την εικόνα. Ο θεατής καλείται να αποκωδικοποιήσει ένα ατελείωτο παίγνιο με αναφορές slang, αναγραμματισμούς, εσκεμμένη ανορθογραφία.
Ο Στηβ Γιανάκος έχει ευδιάκριτες αναφορές, αλλά δυσδιάκριτη ανάγνωση. Μεταπλάθει την πραγματικότητα με καυστικό χιούμορ. Κυριαρχεί ο σεξουαλικός υπαινιγμός, η απομυθοποίηση του κάθε κοινωνικού προτύπου. Ο καλλιτέχνης υποχρεώνει τον θεατή να αποφασίσει ο ίδιος τα όρια.
Διατηρώντας την αθωότητα , εκτύπωση laser σε καμβά, 170 x 112 εκ., 2022 . Παραχώρηση της CITRONNE Gallery και του καλλιτέχνη
Πρωταγωνιστής στην έκθεση του Στηβ Γιανάκου Ι…Loop de Loop στην CITRONNE Gallery, είναι μια non-binary φιγούρα, ένα ανδρικό πρόσωπο με τσιγκελωτό μουστάκι που τοποθετείται σε διαφορετικά γυναικεία σώματα. Όπως σημειώνει ο καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης Θανάσης Μουτσόπουλος, στο κείμενο του στον κατάλογο της έκθεσης, «πρώτη φορά στο πολύχρωμο σύμπαν του Γιανάκου το gender-bender εμφανίζεται τόσο έντονα. Κατά έναν τρόπο είναι μια φυσική συνέχεια της πρότερης δουλειάς του, όπου η διάλυση και η αποδόμηση των μορφών πρωταγωνιστούσαν.
Εξίσου (το gender-bender) προβάλλεται σαν φυσική συνέχεια, λόγω της σεξουαλικής ελευθεριότητας που ανέκαθεν χαρακτήριζε το έργο του. Εξάλλου, ίσως το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της δουλειάς του καλλιτέχνη ήταν πάντα η αμφισβήτηση και η διάλυση των στερεοτύπων. Το έργο του Στηβ Γιανάκου, το 2023, εμφανίζεται στην πιο πυκνή και πολύπλοκη μορφή του.
Βαφτισιμιός, εκτύπωση laser σε καμβά, 200×112 εκ, 2022. Παραχώρηση της CITRONNE Gallery και του καλλιτέχνη
Ο Γιανάκος έχει επεκτείνει και διαφοροποιήσει την κριτική του στο Αμερικανικό Όνειρο, ενώ παράλληλα μοιάζει να αφουγκράζεται τις σαρωτικές κοινωνικές και ανθρωπολογικές αλλαγές που συντελούνται εδώ και κάποια χρόνια. Νομίζω ότι θα είναι μια φάση στην ιστορική του πορεία στην οποία θα επανερχόμαστε τακτικά στο μέλλον…»
Η έκθεση του Στηβ Γιανάκου, εντάσσεται στην επιδίωξη της CITRONNE Gallery να παρουσιάζει στον χώρο της καλλιτέχνες της ελληνικής διασποράς. Αντιπροσωπεύει το πνεύμα του glocal, δηλαδή την σχέση ανάμεσα στην εντοπιότητα και τα παγκόσμια δίκτυα. Έχουν παρουσιαστεί και στο παρελθόν ατομικές εκθέσεις καλλιτεχνών ελληνικής καταγωγής (Κωνσταντίνου Ξενάκη, Κρις Γιανάκου και Στήβεν Αντωνάκου).
Οι καλλιτέχνες αυτοί κομίζουν μία οπτική η οποία δεν είναι «ελλαδική». Στα έργα τους, όμως, ενυπάρχουν επεξεργασμένες εκφάνσεις πατρογονικές, με εμφανείς ή αφανείς αναφορές στους πολιτισμικούς κανόνες της μακρινής καταγωγής, της «πατρίδας», μια ιδεατή πραγματικότητα που διαπερνάει τις γενεές. Η διπλή πολιτισμική ταυτότητα αναπαράγει, ανασυνθέτει, αλλά και κάποτε κατεδαφίζει τα συνήθη στερεότυπα, κοινωνικά ή ιστορικά.
Μια σύντομη σχέση με έναν Οικοδόμο, εκτύπωση laser σε καμβά, 190×112 εκ., 2022. Παραχώρηση της CITRONNE Gallery και του καλλιτέχνη
Η έκθεση γλυπτικής και ζωγραφικής του Γιώργου Ζογγολόπουλου«Τα έργα ηχούν σαν μουσική» παρουσιάζεται στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης από τις 19 Δεκεμβρίου έως τις 31 Μαρτίου.
Η έκθεση είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Ο.Μ.Μ.Θ. με το Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου και την Art Thessaloniki. Η έκθεση, την οποία επιμελείται η κα. Κατερίνα Κοσκινά, Δρ. Ιστορίας της Τέχνης-Μουσειολόγος, αποτέλεσε την αφιερωματική εκδήλωση της Art Thessaloniki 2022 και περιλαμβάνει 18 γλυπτά και 13 ζωγραφικά έργα του καλλιτέχνη, ο οποίος συνδέθηκε άρρηκτα με τη Θεσσαλονίκη.
Τα γλυπτικά και ζωγραφικά έργα του Γιώργου Ζογγολόπουλου δεν θα μπορούσαν να εκτεθούν σε πιο φιλόξενο και ταιριαστό χώρο από αυτόν του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, διότι ο αναγεννησιακός αυτός καλλιτέχνης λάτρευε τη μουσική.
Άλλωστε, σε διάφορες αποστροφές του λόγου του, έχει επισημάνει πως «μια μουσική του Σούμαν έχει έναν όγκο ιδιαίτερο. Μια μουσική του Μότσαρτ έχει έναν όγκο διαφανή. Μια μουσική του Μπαχ έχει έναν όγκο μνημειακό.
Από την πλαστική πλευρά, όταν βλέπεις ένα έργο με έναν ορισμένο ρυθμό, σε πάει κάπου, ακόμα και ηχητικά αν θέλεις, ερμηνεύεται ενστικτωδώς μέσα σου. Όχι ότι είναι γραμμένα σε γραφή μουσικής, όχι. Τα κίνητρα που σου δίνει το έργο ηχούν σαν μουσική».
Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα και γίνεται με την υποστήριξη της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας και τη συνεργασία της ΔΕΘ-Ηelexpo, η οποία ευγενώς ανέλαβε τις εργασίες για τη διαμόρφωση του Φουαγιέ του 3ου ορόφου σε εκθεσιακό χώρο.
Στο Μέγαρο Μουσικής το κοινό θα μπορεί να δει από κοντά ορισμένα από τα γνωστά γλυπτά του καλλιτέχνη, ανακαλύπτοντας άγνωστες πτυχές του πολυσχιδούς του έργου. Γλυπτά που παρουσιάζουν την έννοια του ρυθμού μέσα από την υδροκινητική λειτουργία.
Ανάλαφρες μεταλλικές συνθέσεις που ενεργοποιούνται από τα στοιχεία της φύσης. Μεγεθυντικοί φακοί που δίνουν νέες διαστάσεις αλλά και προοπτικές στην ανάγνωση των γλυπτών.
Στην έκθεση οι επισκέπτες θα γνωρίσουν και τον ζωγράφο Ζογγολόπουλο και θα αντικρίσουν στις δύο διαστάσεις φόρμες γνώριμες τρισδιάστατα, όπως γεωμετρικά σχήματα δουλεμένα με χρωματική αρμονία και φως ή τις ομπρέλες, που έγιναν τοπόσημο της Θεσσαλονίκης, αποτυπωμένες σε καμβά.
Η σημαντικότερη όμως ανακάλυψη για το θεατή είναι η αποκάλυψη της ενδελεχούς και συνεπούς έρευνας του καλλιτέχνη, νοητικά και φορμαλιστικά και ο ποιητικός, σχεδόν μουσικός τρόπος που έβλεπε τον Κόσμο. Τα έργα του Γιώργου Ζογγολόπουλου θα φιλοξενούνται για τρεις ολόκληρους μήνες στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
.jpg "Μη χάσετε την έκθεση του Χρόνη Μπότσογλου στην Άνδρο")
.jpg "Κωνσταντίνος Βολανάκης,Έξω από το λιμάνι, 1870-72, λάδι σε καμβά, 48 x 95 εκ. Συλλογή Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη")
