Η προστατίτιδα, ένα πολύ συχνό ουρολογικό πρόβλημα των ανδρών, είναι μια φλεγμονή του προστάτη που εμφανίζεται από την ήβη μέχρι περίπου τα 50 χρόνια. Μετά από αυτή την ηλικία είναι που συνήθως εμφανίζονται και άλλες παθήσεις, όπως η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη και ο καρκίνος του προστάτη. 

Ο προστάτης είναι ένας αδένας του αναπαραγωγικού συστήματος που βρίσκεται στη βάση της ουροδόχου κύστης και «αγκαλιάζει» την ουρήθρα. Είναι για την ακρίβεια στο σημείο διασταύρωσης του ουροποιητικού με το αναπαραγωγικό σύστημα. Έχει σχήμα και μέγεθος που μοιάζουν με κάστανο και η λειτουργία του είναι η παραγωγή ενός μέρους από το σπερματικό υγρό. Συνεπώς η προστατίτιδα μπορεί να προκαλέσει προβλήματα  στην ούρηση αλλά και στη γονιμότητα .

Πού οφείλεται και πώς εμφανίζεται

«Η προστατίτιδα οφείλεται συνήθως σε μικρόβια που φτάνουν στον προστάτη μέσω της ουρήθρας. Είναι από τις λίγες ασθένειες του ουροποιητικού συστήματος που προβληματίζουν τόσο τον ασθενή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν πρόκειται ακριβώς για νόσο αλλά για ένα σύνδρομο που εμφανίζεται με διάφορες κλινικές μορφές. Δεδομένου δε ότι αυτές οι μορφές έχουν διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις, η κλινική αξιολόγηση της προστατίτιδας πρέπει να είναι ιδιαίτερα λεπτομερής και σχολαστική», επισημαίνει ο κ. Κωνσταντίνος Καραμάνης Διευθυντής Ουρολόγος στο Metropolitan Hospital και συνεχίζει:
«Ο πρώτος διαχωρισμός των τύπων της προστατίτιδας έγινε το 1978 από δύο Αμερικανούς μικροβιολόγους τους Stamey και Meares και αυτές είναι: η Οξεία Μικροβιακή προστατίτιδα, η Χρόνια Μικροβιακή Προστατίτιδα, η Μη Μικροβιακή Προστατίτιδα και η Προστατοδυνία (δυσφορία ή πόνος στην περιοχή του προστάτη ή στην πυελική περιοχή). Όλες οι μορφές εμφανίζονται με διαφορετικού βαθμού συμπτώματα όπως νυκτουρία, συχνουρία, διαφορετικού βαθμού δυσκολία στην ούρηση και την εκσπερμάτιση, επιτακτική ούρηση (ξαφνική ισχυρή επιθυμία για ούρηση που είναι δύσκολο να ανασταλεί), πόνος που μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορα σημεία των γεννητικών οργάνων κατά την ούρηση και την εκσπερμάτιση, μερικές φορές αίμα στο σπέρμα, δυσκολία στη στύση, ενώ ο πυρετός και το ρίγος αφορούν συνήθως στην οξεία προστατίτιδα. Θα πρέπει επίσης, να σημειωθεί ότι η ύπαρξη προστατίτιδας για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα του σπέρματος με τελικό αποτέλεσμα τη στειρότητα».

Πώς τίθεται η διάγνωση

«Η απλούστερη αλλά και η πλέον ακριβής μέθοδος για τη διάκριση της Μικροβιακής από τη Μη Μικροβιακή Προστατίτιδα είναι η καλλιέργεια του προστατικού εκκρίματος με τέσσερα δείγματα όπως προτάθηκε το 1968 από τους Stamey - Meares και εξακολουθεί να είναι η βάση για τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση της φλεγμονής. Η καλλιέργεια αυτή  μας δίνει πληροφορίες για την παρουσία ή την απουσία μικροβίου, για το είδος του μικροβίου καθώς και για την ευαισθησία του στα αντιβιοτικά, αυτά δηλαδή που “πιάνουν” το συγκεκριμένο μικρόβιο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί αρκετές φορές και ανάλογα με το είδος του μικροβίου, απαιτείται μακροχρόνια αγωγή, γεγονός που καθιστά την επιλογή του σωστού αντιβιοτικού κρίσιμης σημασίας.

Η καλλιέργεια γίνεται ως εξής: πρώτα παίρνουμε δείγματα πρώτης και δεύτερης ούρησης («ξεπλύματος») από την ουρήθρα, μετά δείγμα προστατικού υγρού με μάλαξη του προστάτη και, στη συνέχεια, ακόμα ένα δείγμα ούρων. Ουσιαστικά, δηλαδή, πρόκειται για τρία δείγματα ούρων και μία μάλαξη. Όλες αυτές οι λήψεις γίνονται ανώδυνα, χωρίς τη χρήση εργαλείων» εξηγεί ο ειδικός.

Θεραπεία

«Η θεραπεία γίνεται βάσει της καλλιέργειας που περιγράφεται παραπάνω. Έχοντας τα αποτελέσματά της μπορούμε πλέον να χορηγήσουμε στοχευμένα το κατάλληλο αντιβιοτικό σε συνδυασμό με αντιφλεγμονώδη και φάρμακα που διευκολύνουν την ούρηση. 

Είναι σκόπιμο μετά το πέρας της θεραπείας να επαναλαμβάνεται η καλλιέργεια για να ελεγχθεί/επιβεβαιωθεί η εξάλειψη του μικροβίου. Η θεραπεία συνήθως είναι ικανοποιητική, ωστόσο τα άτομα με ιστορικό προστατίτιδας καλό θα είναι να ελέγχονται πιο συχνά, για την περίπτωση υποτροπής της», καταλήγει ο κ. Καραμανλής.

27.03.2023 – Η GENESIS Pharma ανακοινώνει πως είναι πλέον διαθέσιμη στα ελληνικά μια νέα ηλεκτρονική πλατφόρμα ενημέρωσης για τη νωτιαία μυϊκή ατροφία (SMA), TOGETHER IN SMA, www.togetherinsma.gr. Την πλατφόρμα έχει αναπτύξει η διεθνής φαρμακευτική εταιρεία βιοτεχνολογίας Biogen.

Η νέα πλατφόρμα έχει στόχο να βοηθήσει τους ασθενείς και τους φροντιστές τους να αποκτήσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα για τις σύγχρονες επιλογές φροντίδας και ολιστικής διαχείρισης της SMA, να αναπτύξουν το δικό τους πλάνο φροντίδας σε συνεργασία με τον γιατρό τους, αλλά και να αντλήσουν πληροφορίες και συμβουλές για τη διευκόλυνση της καθημερινότητάς τους. Συγκεντρώνει όλες τις επιστημονικές πληροφορίες για τη νόσο, τα συμπτώματα και τη διάγνωσή της καθώς και τα σύγχρονα επίσημα πρότυπα ολιστικής φροντίδας, σε ειδικές ενότητες για βρέφη/παιδιά και ενήλικες. Περιλαμβάνει, επίσης, προτάσεις, πρακτικές συμβουλές και εύχρηστα εργαλεία καθημερινότητας που ποικίλλουν από τη διατροφή, την άσκηση, τη φυσιοθεραπεία μέχρι και τον υποστηρικτικό εξοπλισμό, συνδυάζοντας την τεχνογνωσία ειδικών επιστημόνων αλλά και εμπειρίες πραγματικών φροντιστών υγείας και ασθενών.

Η νωτιαία μυϊκή ατροφία (SMA) είναι μια σπάνια γενετική, κληρονομική νευρομυϊκή νόσος1, που εκδηλώνεται σε διαφορετικές ηλικίες - τη βρεφική, τη νεανική ηλικία ή και την ενήλικη ζωή- ανάλογα με τον τύπο της και εμφανίζει ένα μεγάλο εύρος βαρύτητας συμπτωμάτων2. Είναι μια χρόνια, εξελικτική, πολυσύνθετη νόσος και κάθε άτομο επηρεάζεται διαφορετικά στην πορεία της ζωής του. Γι΄αυτό και οι σύγχρονες διεθνείς οδηγίες φροντίδας ακολουθούν μια πολυεπιστημονική προσέγγιση και ένα εξατομικευμένο πλάνο συνολικής διαχείρισης, το οποίο προσαρμόζεται στην πάροδο του χρόνου ανάλογα με την πορεία της νόσου3.  

Ο Δρ. Γιώργος Καραχάλιος, Νευρολόγος, Διευθυντής Τομέα Νευρολογίας της GENESIS Pharma δήλωσε σχετικά: «Η πρόοδος στην αντιμετώπιση και τη συνολική διαχείριση της SMA είναι πραγματικά πολύ μεγάλη. Η πλατφόρμα TOGETHER IN SMA αποτυπώνει αυτήν την πρόοδο, συγκεντρώνει εύληπτα όλη την επιστημονική γνώση για τo νόσημα, αλλά και την πολύτιμη προσωπική εμπειρία ασθενών και φροντιστών. Δημιουργήθηκε από την Biogen και υποστηρίχθηκε από την εταιρεία μας στην Ελλάδα, με σκοπό να βοηθήσει όσους ζουν με SMA να αναπτύξουν, σε συνεργασία με τον γιατρό τους, ένα προσωπικό σύγχρονο πλάνο ολιστικής θεραπευτικής προσέγγισης και καθημερινής υποστήριξης και με την ελπίδα να διευκολύνει ουσιαστικά το απαιτητικό ταξίδι ζωής με την SMA». 

Σχετικά με τη GENESIS Pharma: Η GENESIS Pharma υπήρξε μια από τις πρώτες φαρμακευτικές εταιρείες σε ευρωπαϊκό επίπεδο με εξειδίκευση σε προϊόντα φαρμακευτικής βιοτεχνολογίας και είναι σήμερα η μεγαλύτερη μεταξύ των ελληνικών εταιρειών που εξειδικεύονται σε καινοτόμα φάρμακα, βάσει κύκλου εργασιών. Μέσω των μακροχρόνιων στρατηγικών συνεργασιών της με μερικές από τις κορυφαίες διεθνείς φαρμακευτικές εταιρείες που πραγματοποιούν σημαντικές επενδύσεις στην έρευνα και ανάπτυξη θεραπειών αιχμής, η GENESIS Pharma έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό χαρτοφυλάκιο καινοτόμων και υψηλής θεραπευτικής αξίας φαρμακευτικών προϊόντων για περισσότερες από 30 σοβαρές και σπάνιες ασθένειες. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια από τις πλέον εξειδικευμένες εταιρείες στην Ελλάδα στην πολλαπλή σκλήρυνση, διαθέτει πρωτοποριακές θεραπείες για σπάνια γενετικά νοσήματα, αλλά και για σπάνιες αιματολογικές κακοήθειες και ογκολογικά νοσήματα. Δραστηριοποιείται, επίσης, στη δερματολογία, τη ρευματολογία, τη νεφρολογία, τη γαστρεντερολογία και την καρδιολογία.

Περισσότερα στο www.genesispharma.com
Στοιχεία επικοινωνίας για τα ΜΜΕ:
GENESIS Pharma
 

ΠΗΓΕΣ 
Lunn MR, Wang CH. Spinal muscular atrophy. Lancet. 2008;371(9630):2120-2133.
Kolb SJ, Kissel JT. Spinal muscular atrophy. Arch Neurol. 2011;68(8):979-984.
Mercuri E, et al. Diagnosis and management of spinal muscular atrophy: Part 1: Recommendations for diagnosis, rehabilitation, orthopedic and nutritional care. Neuromuscul Disord 2018;28(2):103-115.
 

Η Δάφνη ξέρει…
Όπου υπάρχει δερματάκι ειδικός είναι μόνο ο Δερματολόγος.
Κανείς άλλος!
Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα της καμπάνιας της 
Ελληνικής Δερματολογικής & Αφροδισιολογικής Εταιρείας 
για την Παιδοδερματολογία, που απευθύνεται σε γονείς, που αντιμετωπίζουν προβλήματα με το δέρμα των παιδιών τους κάθε ηλικίας.

Αθήνα, 1 Απριλίου 2023. Η Ελληνική Δερματολογική & Αφροδισιολογική Εταιρεία τη φετινή χρονιά, ενισχύει το πλάνο της με καμπάνιες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του πληθυσμού με νέα θεματολογία διευρύνοντας έτσι το  κοινό που στοχεύει να φτάσουν τα μηνύματά της.

Έτσι, για πρώτη φορά μιλάει για την Παιδοδερματολογία.
 
Η καμπάνια, που θα διεξαχθεί όλο τον Απρίλιο, θα μιλήσει στους γονείς για τα θέματα που αφορούν στο δέρμα των νεογέννητων, των βρεφών, των παιδιών ή των εφήβων τους, για τα οποία εκείνοι συχνά δεν γνωρίζουν που θα πρέπει να απευθυνθούν. 

Προκειμένου να τους ενημερώσουμε και να τους εκπαιδεύσουμε πως σε περιπτώσεις δερματολογικών προβλημάτων και παθήσεων, για να αποφύγουν ταλαιπωρίες με λάθος διάγνωση και λάθος θεραπεία, θα πρέπει να απευθύνονται αποκλειστικά στον ειδικό, που όπως όλοι γνωρίζουμε ο ειδικός για τις παθήσεις του δέρματος είναι μόνο ο Δερματολόγος, σχεδιάστηκε μία καμπάνια με ευχάριστο, δροσερό και ανάλαφρο ύφος, όπως ταιριάζει και στην κατηγορία, και με κεντρικό μήνυμα “H ΔΑΦΝΗ ΞΕΡΕΙ…”. Όπου η Δάφνη, είναι ένα μικρό, χαριτωμένο κοριτσάκι, που…  γνωρίζει τελικά περισσότερα από κάποιους ενήλικες και ξέρει σε ποιόν πρέπει να απευθυνθεί.
Η καμπάνια προβάλλεται στα social media – Facebook, Instagram και για πρώτη φορά, στο πιο νεανικό και επίκαιρο μέσο, το Tik Tok – μέσω των οποίων θα ταξιδέψει ψηφιακά σε όλη την επικράτεια με videos, posts, reels και stories. Παράλληλα θα τρέξει σε ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης καθώς και με συνέντευξη του Προέδρου της ΕΔΑΕ σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή. Επίσης θα διανεμηθεί δωρεάν έντυπο, που περιγράφει τα πιθανά προβλήματα και τις ασθένειες, που μπορεί να αντιμετωπίσουν οι γονείς με το δέρμα του παιδιού τους από τη μέρα που γεννιέται μέχρι και την ενηλικίωσή του. Το κανάλι του YouTube και η σελίδα στο Facebook της ΕΔΑΕ θα φιλοξενήσουν επίσης την καμπάνια. Και τέλος, η καμπάνια της Παιδοδερματολογίας και όλες οι σχετικές πληροφορίες θα υπάρχουν στον ιστότοπο της ΕΔΑΕ. 
Η καμπάνια διεξάγεται με την ευγενική υποστήριξη των: 
Χορηγός: FREZYDERM 
Yποστηρικτές: SANOFI, LEO και MENARINI.
“Η Παιδοδερματολογία,  αυτός ο πολύ σημαντικός τομέας, που ανήκει στη ειδικότητα της Δερματολογίας – Αφροδισιολογίας, αντιμετωπίζει και θεραπεύει όλα τα δερματικά προβλήματα και τις νόσους για τα παιδιά από την πρώτη μέρα που γεννιούνται μέχρι και την εφηβεία τους, όπως το τοξικό ερύθημα του νεογνού, οι μικρές ή μεγάλες αγγειακές κηλίδες, τα λεγόμενα birthmarks, η γνωστή «νινίδα», η οστρακιά, οι μυρμηκιές, η μολυσματική τέρμινθος, η ατοπική δερματίτιδα, η ψωρίαση, η ακμή κ. ά.”, επισημαίνει με αφορμή την έναρξη της καμπάνιας ο κύριος Ιωάννης Μπάρκης, Πρόεδρος της Ελληνικής Δερματολογικής  και Αφροδισιολογικής Εταιρείας. Και συνεχίζει λέγοντας ”είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς ότι, όπως ακριβώς για τους ενήλικες, έτσι και για τα παιδιά σε περιπτώσεις δερματολογικών προβλημάτων και 

παθήσεων θα πρέπει να απευθύνονται στον μοναδικά υπεύθυνο για το δέρμα  ιατρό, δηλαδή τον Δερματολόγο”
Και σημειώνει ο κ. Μπάρκης “Η έγκαιρη διάγνωση και σωστή αντιμετώπιση είναι προς όφελος του νεαρού ασθενούς, γιατί δεν χάνεται πολύτιμος χρόνος, που σε κάποιες περιπτώσεις σημαίνει επιπλέον ταλαιπωρία και εκ νέου θεραπεία.”
Κλείνει δε τονίζοντας “Και για παιδιά, κάθε ηλικίας, όπου υπάρχει δέρμα ειδικός είναι μόνο ο Δερματολόγος. Κανείς άλλος! Η Δάφνη ξέρει… Εσείς; ”

Για Περισσότερες πληροφορίες: 
Μοσχούλα Παπαγεωργαντά – Υπεύθυνη Επικοινωνίας ΕΔΑΕ 
m: +30 6944229723 
e:  Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 
w:  www.edae.gr 

Η σχέση μεταξύ βιταμίνης D και καρκίνου του δέρματος είναι στενά συνδεδεμένη, καθώς ενώ για τη σύνθεσή της είναι απαραίτητη η έκθεση στον ήλιο, χρειάζεται προσοχή γιατί η ηλιοθεραπεία είναι επιβλαβής πάνω από ορισμένα όρια. Αυτό ισχύει τόσο για τα υγιή άτομα, όσο και για εκείνα που πάσχουν από μελάνωμα ή άλλο τύπο καρκίνο του δέρματος.

Η έρευνα έχει εστιάσει στον πιθανό ρόλο της συγκεκριμένης βιταμίνης στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου και ειδικότερα του μελανώματος. Ορισμένες μελέτες δείχνουν τον προστατευτικό ρόλο της στον επιθετικό αυτό καρκίνο. Έρευνα Ισπανών ερευνητών που παρουσιάστηκε στο 31ο συνέδριο Δερματολογίας και Αφροδισιολογίας και τα αποτελέσματά της δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Melanoma Research έδειξε επίσης ότι οι πάσχοντες από μελάνωμα που έχουν φυσιολογικά - επαρκή επίπεδα της βιταμίνης ζουν περισσότερο.

«Το ποσοστό των ατόμων που αναπτύσσουν μελάνωμα παρουσιάζει σταθερή άνοδο τις τελευταίες δεκαετίες. Σύμφωνα με στοιχεία, πρόκειται για τον 17ο συχνότερο καρκίνο παγκοσμίως. Η εμφάνισή του είναι απότοκο πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων μεταξύ γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων κινδύνου, αλλά η υπερβολική έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία, είτε αυτή προέρχεται από τον ήλιο είτε από solarium, είναι ο σοβαρότερος παράγοντας κινδύνου. Το ίδιο ισχύει για κάθε καρκίνο του δέρματος.

Όσοι έχουν υποστεί ηλιακό έγκαυμα στην παιδική, εφηβική ή ενήλικη ζωή τους -το οποίο σημειωτέον μπορεί να προκληθεί ακόμα και τον χειμώνα ιδίως κατά την παραμονή σε περιοχές σε μεγάλο υψόμετρο και σε περιβάλλοντα που αντανακλούν τις ακτίνες του ήλιου, π.χ. χιόνι- αντιμετωπίζουν διπλάσιο κίνδυνο σε σχέση με τους ανθρώπους που αποφεύγουν στον ήλιο.

Η αιτία είναι ότι η υπεριώδης ακτινοβολία μπορεί να βλάψει άμεσα το DNA και επίσης να δημιουργήσει συνθήκες που είναι επιβλαβείς για αυτό, ευνοώντας την ανάπτυξη και την εξέλιξη του καρκίνου. Αυτές, βέβαια, οι επιδράσεις δεν συμβαίνουν σε όλους, αλλά διαμορφώνονται από γενετικούς παράγοντες», εξηγεί ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.

«Πέραν αυτών, τα επίπεδα της βιταμίνης D θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου και να διαδραματίσουν ρόλο στην εξέλιξή του», σημειώνει.

Για να διαπιστωθεί η σχέση μεταξύ της βιταμίνης D και της πρόγνωσης ασθενών με διηθητικό μελάνωμα, η ισπανική ερευνητική ομάδα αξιολόγησε, σε Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Βαρκελώνης, τα επίπεδά της σε συνολικά 264 πάσχοντες. Η μέση ηλικία τους ήταν τα 57,51 έτη και το 54,2% αυτών ήταν γυναίκες. Τα άτομα κατηγοριοποιήθηκαν σε δύο ομάδες: η πρώτη είχε βιταμίνη D κάτω από 10 ng/ml και η δεύτερη ίση ή υψηλότερη από 10 ng/ml. Παρακολουθήθηκαν για 6-7 χρόνια, κατά μέσο όρο. Επισημαίνεται ότι παρότι η μέτρηση κάτω από 10 ng/mL θεωρήθηκε έλλειψη στη συγκεκριμένη μελέτη, υπάρχει διαφορά μεταξύ των χωρών. Σε κάποιες το όριο αυτό είναι υψηλότερο.

Οι ερευνητές εξέτασαν τις διαφορές στη συνολική επιβίωση αλλά και στον κίνδυνο θανάτου ειδικά από το μελάνωμα με βάση τα επίπεδα της βιταμίνης D, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία, το φύλο, την εποχή που έγινε η εξέταση και διάφορες άλλες μεταβλητές.

Διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς που είχαν χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D είχαν χαμηλότερο ποσοστό επιβίωσης από κάθε αιτία. Η ανάλυση έδειξε ότι μετά από 5 έτη το  90,1% των ατόμων που το επίπεδο της βιταμίνης ήταν πάνω από 10 ng/ml ζούσε, σε σύγκριση με το 84,2% εκείνων που είχαν κάτω από 10 ng/ml.  Αυτή η διαφορά στη συνολική επιβίωση μεταξύ εκείνων που βρίσκονταν πάνω και εκείνων που βρίσκονταν κάτω από το όριο των 10 ng/ml φάνηκε να διευρύνεται με την πάροδο του χρόνου.

Τόσο στους ασθενείς με καρκίνο του δέρματος όσο και στον γενικό πληθυσμό συστήνεται να περιορίζουν την έκθεσή τους στον ήλιο. Η αποφυγή του, όμως, έχει επίπτωση στα επίπεδα της βιταμίνης D και εν συνεχεία σε διάφορες παθήσεις και όχι μόνο του δέρματος. Το ζητούμενο επομένως είναι η εύρεση ενός τρόπου επίτευξης και διατήρησης των επιπέδων της σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Αρκετοί πιστεύουν ότι η λύση είναι η διατροφική πρόσληψη, η οποία δεν επαρκεί ομολογουμένως, ή η λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D. Παρότι η έλλειψή της έχει συνδεθεί με οστεοπόρωση, κάποιες μορφές καρκίνου, με αυτοάνοσα νοσήματα, καρδιακή νόσο, σακχαρώδη διαβήτη, κ.ά. και η συμπλήρωσή της με φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα σε δισκία, κάψουλες, σταγόνες έχει αποδειχθεί ευεργετική, τα δεδομένα για το κατά πόσον θα μπορούσε να παραταθεί η ζωή των ασθενών με μελάνωμα εάν αυξηθούν με αυτόν τον τρόπο τα επίπεδα της βιταμίνης D δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί. Μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη και ενδεχομένως να δείξουν ότι τα συμπληρώματα αποτρέπουν τον κίνδυνο υποτροπής.

«Γενικότερα, απαιτείται περισσότερη έρευνα για να εδραιωθεί ο ρόλος της βιταμίνης D στην πρόληψη και την εξέλιξη του μελανώματος και κατά πόσον τα συμπληρώματα μπορούν να βοηθήσουν.

Στη συγκεκριμένη μελέτη, πάντως, εκτός από τα επίπεδα της βιταμίνης D το αποτέλεσμα επηρέασαν και άλλοι παράγοντες όπως η μεγαλύτερη ηλικία, το φύλο και η ύπαρξη υψηλότερου δείκτη Breslow, που μετρά το πάχος του όγκου. Το πάχος του όγκου αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους προγνωστικούς δείκτες για την εξέλιξη του μη μεταστατικού μελανώματος και την επιβίωση του ασθενή. 

Αυτή εξαρτάται από την έγκαιρη διάγνωσή του. Επομένως, οποτεδήποτε εντοπιστεί κάποια διαφοροποίηση του δέρματος στο χρώμα, τη μορφή, το μέγεθος ή στο σχήμα ενός υπάρχοντος σπίλου θα πρέπει να αναζητείται διάγνωση από δερματολόγο. Δεδομένου ότι η κλινική εμφάνιση του μελανώματος διαφέρει ανάλογα με τον τύπο της νόσου, η ευαισθησία της κλινικής διάγνωσης από έναν έμπειρο δερματολόγο είναι περίπου 70%, ποσοστό που αυξάνεται με την ψηφιακή δερματοσκόπηση, για τη διενέργεια της οποίας όμως απαιτείται εκπαίδευση και εξειδίκευση», καταλήγει ο δρ Στάμου.

www.skipad.gr   

Κάνε SKIP το βάρος της Ατοπικής Δερματίτιδας

 Από τις 29 Μαρτίου 2023, η εκστρατεία ενεργοποίησης των ατόμων που ζουν με ατοπική δερματίτιδα «SKIP AD - Κάνε SKIP το βάρος της Ατοπικής Δερματίτιδας» είναι στον ‘αέρα’ μέσω της ιστοσελίδας www.skipad.gr. Η εκστρατεία ενημέρωσης είναι μία πρωτοβουλία της AbbVie, της παγκόσμιας βιοφαρμακευτικής εταιρείας, που στόχο έχει να ενημερώσει, να ενδυναμώσει και να ενεργοποιήσει τους ασθενείς με ατοπική δερματίτιδα ώστε να επικοινωνήσουν και να επισκεφθούν τον εξειδικευμένο επαγγελματία Υγείας, τον Δερματολόγο, για την έγκαιρη διάγνωση και τον σχεδιασμό εξατομικευμένης θεραπείας που συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.

Η ατοπική δερματίτιδα είναι μία χρόνια κνησμώδης, φλεγμονώδης δερματοπάθεια που προσβάλλει περίπου το 20% των παιδιών και το 5 έως 10% των ενηλίκων. Συχνά,  εμφανίζεται στη βρεφική ηλικία και στο 30% των ασθενών συνεχίζει και στην ενήλικη ζωή, ενώ μπορεί να εμφανιστεί στην ενήλικη ζωή και στην τρίτη ηλικία. Η σημαντικότερη διαταραχή είναι η φλεγμονή που οδηγεί στην εμφάνιση ερυθρών βλαβών με πολλαπλές φυσαλίδες και έντονο κνησμό, ενώ το δέρμα γίνεται πιο παχύ στην περιοχή των βλαβών.

Η ‘αποκάλυψη’ της εκστρατείας και της σχετικής ιστοσελίδας www.skipad.gr πραγματοποιήθηκε σε συνέντευξη Τύπου με ομιλητές τους ειδικούς Δερματολόγους-Αφροδισιολόγους: κ. Ευστράτιο Βακιρλή, Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Δερματολογίας Α.Π.Θ., Α΄ Πανεπιστημιακή Δερματολογική Κλινική Α.Π.Θ., Νοσοκομείο Αφροδισίων & Δερματικών Νόσων Θεσσαλονίκης, κ. Σταμάτη Γρηγορίου Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Δερματολογίας – Αφροδισιολογίας Ιατρικής Σχολής Ε.Κ.Π.Α., Νοσοκομείο Αφροδισίων & Δερματικών Νόσων «Ανδρέας Συγγρός», εκ μέρους του κ. Ιωάννη Μπάρκη, Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Ε.Κ.Π.Α., Πρόεδρος Δ.Σ. Ελληνικής Δερματολογικής & Αφροδισιολογικής Εταιρείας (ΕΔΑΕ) συμμετείχε ο κ. Δημήτριος Σγούρος, Γενικός Γραμματέας ΕΔΑΕ, Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος, Ακαδημαϊκός Υπότροφος Ιατρικής Ε.Κ.Π.Α. Την πλευρά των ασθενών εκπροσώπησε ο κ. Ρένος Βαμβακούσης, Πρόεδρος Συλλόγου Ασθενών «Επιδέρμια». Από την AbbVie, ο κ. Γιώργος Παπαγεωργίου, Υπεύθυνος Επικοινωνίας και Διαλόγου με τους Συλλόγους Ασθενών για την Ανοσολογία, εξήγησε τη σημασία της ενημέρωσης των ασθενών και τη δέσμευση της AbbVie να αναγνωρίζει σημαντικά θεραπευτικά κενά και να δίνει αποτελεσματικές θεραπευτικές λύσεις μέσω της καινοτομίας και της προηγμένης επιστήμης που διαθέτει.

Ο κ. Σγούρος ανέφερε για τη νόσο και για την εκστρατεία ενημέρωσης ότι: «Σήμερα, είχαμε τη χαρά και την τιμή να συμμετέχουμε ως ΕΔΑΕ σε μια πολύ σημαντική συνέντευξη τύπου με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του κοινού για την ατοπική δερματίτιδα, και κυρίως τη συνειδητοποίηση των πασχόντων για τη σημαντικότητα της δερματολογικής εξέτασης που θα βάλει έγκαιρα και αξιόπιστα τη διάγνωση της νόσου. Με βάση αυτό το δεδομένο, ο σύγχρονος δερματολόγος θα επιλέξει και θα οργανώσει σωστά τη βέλτιστη θεραπευτική προσέγγιση, στηριζόμενος κυρίως στην ένταση των συμπτωμάτων της νόσου. Έτσι, λοιπόν, σήμερα, με τη βοήθεια των καινοτόμων θεραπειών που έχουμε στη διάθεσή μας μπορούμε να απαλλάξουμε τους ιδιαίτερα ταλαιπωρημένους ασθενείς μας, από τα βασανιστικά συμπτώματα της ατοπικής δερματίτιδας, καθώς και να αποκαταστήσουμε πλήρως την ιδιαίτερα διαταραγμένη ποιότητα ζωής τους».

Ο κ. Γρηγορίου πρόσθεσε ότι: «Η Ατοπική Δερματίτιδα είναι η πιο κοινή μορφή εκζέματος. Μπορεί τα πιο γνωστά -για το ευρύ κοινό- συμπτώματα να είναι ο κνησμός, η ερυθρότητα και η ξηρότητα του δέρματος, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε το τεράστιο φορτίο που φέρουν οι ασθενείς και την αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής τους. Για το λόγο αυτό, η καμπάνια SKIP AD μπορεί να λειτουργήσει ως αρωγός έγκυρης πληροφόρησης των ασθενών με ατοπική δερματίτιδα».

Ο κ. Βακιρλής ανέφερε ότι η παρότρυνση των ασθενών να κλείσουν ραντεβού με δερματολόγους είναι κομβικής σημασίας όπως και η αξιοποίηση σύγχρονων εργαλείων ενημέρωσης: «Η Ατοπική Δερματίτιδα είναι μια ιδιαίτερα πολύπλοκη πάθηση που πέρα από τα προφανή σημεία και συμπτώματα, προκαλεί προβλήματα στον ύπνο, στη συγκέντρωση, στο σχολείο και στην εργασία. Δυστυχώς, στη χώρα μας μέχρι και σήμερα δεν έχουμε καταφέρει να δώσουμε τη βαρύνουσα σημασία που αρμόζει σε αυτό το νόσημα, ώστε να μπορέσουν οι ασθενείς μας να λάβουν τη θεραπεία που θα τους ανακουφίσει από τα δυσμενή συμπτώματα της νόσου και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους. Μέσω αυτής της καμπάνιας θεωρώ πως θα μπορέσουν να ευαισθητοποιηθούν και να κινητοποιηθούν οι ασθενείς, ώστε να συναποφασίσουν και να επιλέξουν με τον δερματολόγο τους την καταλληλότερη θεραπεία, τόσο από την άποψη της αποτελεσματικότητας, όσο και από την ασφάλεια που παρέχουν τα νεότερα φάρμακα».

Ο κ. Βαμβακούσης ως Πρόεδρος του Συλλόγου Ασθενών «Επιδέρμια» τόνισε ότι: «Η ατοπική δερματίτιδα είναι μία νόσος με μεγάλο επιπολασμό που αφορά 230 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η μη μεταδοτική αυτή νόσος επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών, καθώς και των οικείων τους. Ο έντονος κνησμός και οι δυσκολίες στον ύπνο, είναι κάποια από τα πολυάριθμα συμπτώματα που επηρεάζουν αρνητικά την καθημερινότητα των ασθενών με ατοπική δερματίτιδα. Αξιοσημείωτο είναι πως το 45% των ασθενών με ατοπική δερματίτιδα αναγκάζεται να περιορίσει τις κοινωνικές του δραστηριότητες. Ο Πανελλήνιος Σύλλογος ‘Επιδέρμια’, εκπροσωπώντας τους ασθενείς με ατοπική δερματίτιδα τονίζει, σήμερα, ότι η νόσος επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής των ασθενών, και πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα. Επιπλέον, θεωρούμε δεδομένο ότι η κατάλληλη θεραπεία συνεπάγεται τη μείωση του αντίκτυπου της νόσου και τη βελτίωση της ζωής μας. Ως ασθενείς διεκδικούμε την απρόσκοπτη πρόσβασή μας σε όλες τις θεραπευτικές επιλογές και την ισότιμη αντιμετώπιση των Ελλήνων ασθενών με τους αντίστοιχους Ευρωπαίους συνασθενείς μας».

Καίτη Αντωνοπούλου
Ταμίας &Υπεύθυνη Επικοινωνίας
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗΣ
www.eletem.org

 
10 λόγοι για να προσμένουμε την εμμηνόπαυση
Η εμμηνόπαυση μπορεί να είναι μια ευπρόσδεκτη αλλαγή

Η σκέψη της εμμηνόπαυσης συνήθως θυμίζει μια σειρά ανεπιθύμητων συμπτωμάτων όπως εξάψεις, κολπική ξηρότητα, εναλλαγές της διάθεσης, αραίωση μαλλιών, διαταραχές ύπνου. Ο κατάλογος είναι μακρύς και απογοητευτικός αλλά η εμμηνόπαυση μπορεί να έχει και θετικό αντίκτυπο στη ζωή σας. Αφενός, δεν είναι αρνητικές όλες οι σωματικές αλλαγές που προκαλούνται από τα μειωμένα επίπεδα γυναικείων ορμονών, αφετέρου, πολλές από τις συναισθηματικές και κοινωνικές αλλαγές μπορεί πραγματικά να είναι σας κάνουν πιο  δράστηρια.  Από πολλές απόψεις, η εμμηνόπαυση μπορεί να είναι μια ευπρόσδεκτη αλλαγή.

Σταματάει ο κύκλος περιόδου
Η εμμηνόπαυση σηματοδοτεί το τέλος του εμμηνορροϊκού κύκλου, κάτι που για πολλές γυναίκες είναι από μόνο του μια αιτία γιορτής. Σημαίνει όχι πια φασαρία με ταμπόν ή σερβιέτες, όχι πια ανησυχία για διαρροή και όχι άλλες κράμπες κατά την περίοδο. Και μετά την περίοδο  της προ - εμμηνόπαυσης, όταν ο κύκλος γίνεται συχνά ακανόνιστος  και η αιμορραγία μπορεί να είναι «βαριά», η εμμηνόπαυση βάζει ένα τέλος στις εικασίες  για το πότε θα ξεκινήσει ή θα σταματήσει η περίοδος. Ορισμένες γυναίκες κατά τη διάρκεια του κύκλου,  περιορίζονται ακόμη και στο σπίτι τους τις ημέρες που η αιμορραγία είναι έντονη. Για αυτές τις γυναίκες,  η εμμηνόπαυση μπορεί να είναι απίστευτα απελευθερωτική.

Λέμε «αντίο» στο προεμμηνορροϊκό σύνδρομο
Μία ή δύο εβδομάδες πριν από την περίοδό σας, το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από σωματικά και συναισθηματικά συμπτώματα, που κυμαίνονται από ευαισθησία στο στήθος και πονοκέφαλο μέχρι λαχτάρα για φαγητό και ευερεθιστότητα. Το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο είναι πολύ συχνό, αφού το 85%  όλων των γυναικών με έμμηνο ρύση εμφανίζουν τουλάχιστον  ένα ή περισσότερα από τα συμπτώματα του κάθε μήνα, σύμφωνα με το Αμερικανικό Κολλέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων.  Στην περιεμμηνόπαυση, το προεμμηνορ- ροϊκό σύνδρομο μπορεί προσωρινά να επιδεινωθεί καθώς τα επίπεδα οιστρογόνων αυξάνονται και πέφτουν. Αισθανόμαστε λοιπόν πολύ καλύτερα όταν το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο εξαφανίζεται μετά την εμμηνόπαυση

 Σεξ χωρίς ανησυχίες για εγκυμοσύνη
Οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση μπορούν να απολαμβάνουν το σεξ χωρίς να χρειάζεται να σκεφτούν μια πιθανή εγκυμοσύνη. Αυτό κάνει μεγάλη διαφορά, σύμφωνα με μια μελέτη των σωματικών και ψυχοκοινωνικών αλλαγών που βιώνουν οι γυναίκες στη μέση ηλικία, συμπεριλαμβανομένης της εμμηνόπαυσης. Μεταξύ γυναικών διαφορετικών εθνοτήτων, το σεξ χωρίς να σκέφτονται την εγκυμοσύνη αναφέρθηκε συχνά ως ένα από τα οφέλη της εμμηνόπαυσης. Μερικές γυναίκες μάλιστα διαπιστώνουν ότι, επειδή δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχούν για το απρόβλεπτο αποτέλεσμα του σεξ, μπορούν πραγματικά να το απολαύσουν περισσότερο μόλις φτάσουν στην εμμηνόπαυση.

Το τέλος των ορμονικών πονοκεφάλων
Οι γυναίκες επηρεάζονται από ημικρανίες τρεις φορές πιο συχνά από τους άνδρες, σύμφωνα με το Ελληνική Εταιρεία Κεφαλαλγίας. Περίπου το 70% αυτών των γυναικών έχουν εμμηνορροϊκές ημικρανίες ήκαι πονοκεφάλους που συμπίπτουν με την ωορρηξία και την έμμηνο ρύση. Όπως και άλλες ημικρανίες, αυτοί οι πονοκέφαλοι προκαλούν παλλόμενο πόνο στη μία πλευρά του κεφαλιού, που μερικές φορές συνοδεύεται από ναυτία, έμετο και ευαισθησία στο φως ή στον ήχο. Σε έναν κανονικό έμμηνο κύκλο, τα κυμαινόμενα επίπεδα των ορμονών οιστρογόνου και προγεστερόνης μπορούν να προκαλέσουν εμμηνορροϊκές ημικρανίες. Αλλά μετά την εμμηνόπαυση, τα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης πέφτουν και συχνά μειώνεται και ο αριθμός των ορμονικών πονοκεφάλων. Οι πονοκέφαλοι μπορεί να επιδεινωθούν προσωρινά κατά τη διάρκεια των ταραχωδών ορμονικών αλλαγών που σχετίζονται με την περι-εμμηνόπαυση, αλλά οι γυναίκες που πάσχουν από ημικρανία μπορούν να προσβλέπουν σε βελτίωση μόλις περάσουν στην εμμηνόπαυση.

Τα ινομυώματα της μήτρας συρρικνώνονται
Πολλές γυναίκες που πλησιάζουν τα 50 τους αναπτύσσουν ινομυώματα (όγκους της μήτρας που είναι σχεδόν πάντα καλοήθεις). Τα ινομυώματα αναπτύσσονται όταν τα επίπεδα οιστρογόνων στο σώμα είναι υψηλά, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όταν τα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης αυξάνονται και στην περι-εμμηνόπαυση, όταν τα επίπεδα οιστρογόνων μπορούν να μεταβληθούν από χαμηλά σε υψηλά. Εάν τα συμπτώματα του ινομυώματος, συμπεριλαμβανομένου του πόνου, της έντονης εμμηνορροϊκής αιμορραγίας και της πίεσης στην ουροδόχο κύστη είναι σοβαρά, οι γιατροί μπορεί να συστήσουν χειρουργική επέμβαση. Ευτυχώς, τα ινομυώματα συχνά σταματούν να αναπτύσσονται ή συρρικνώνονται όταν οι γυναίκες φτάνουν στην εμμηνόπαυση και τα επίπεδα οιστρογόνων μειώνονται. Για τις γυναίκες που έχουν ινομυώματα και  ελπίζουν  να αποφύγουν τη χειρουργική επέμβαση ή για εκείνες που έχουν έμμηνο ρύση με έντονη  αιμορραγία λόγω ινομυωμάτων, η εμμηνόπαυση είναι ευπρόσδεκτη.

Μια ευκαιρία για απολογισμό
Πολλές γυναίκες θεωρούν την εμμηνόπαυση μια φυσική περίοδο να κάνουν απολογισμό της ζωής τους. Πολλές αποφασίζουν να ρίξουν μια νέα ματιά στις σχέσεις τους, τα επαγγέλματά τους, τους τρόπους με τους οποίους φροντίζουν την υγεία τους και τους τρόπους με τους οποίους θέλουν να ξοδεύουν την ενέργειά τους. Οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση μπορούν να αναρωτηθούν εάν οδεύουν προς την κατεύθυνση που θέλουν να πάνε, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά, και αν ο τρόπος που περνούν το χρόνο τους έχει νόημα για αυτές.

 Μεγαλύτερη Αυτοπεποίθηση
Δεν είναι ασυνήθιστο για τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες να αναφέρουν ότι αισθάνονται ενδυναμωμένες, εν μέρει λόγω των βιολογικών αλλαγών που λαμβάνουν χώρα στην εμμηνόπαυση και εν μέρει λόγω του σημείου της ζωής στο οποίο εμφανίζεται η εμμηνόπαυση. «Οι γυναίκες συχνά ανακουφίζονται επειδή δεν έχουν μηνιαίες περιόδους με τον συνοδευτικό κίνδυνο εγκυμοσύνης, εναλλαγών της διάθεσης και άλλων συμπτωμάτων του προεμμηνορροϊκού συνδρόμου.  Μετά από 50 και πλέον χρόνια εμπειρίας ζωής, συμπεριλαμβανομένων των σκαμπανε- βασμάτων των σχέσεων, της ανατροφής παιδιών και της καριέρας, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να ακολουθήσουν αυτό που θέλουν με μεγαλύτερη αίσθηση σιγουριάς ότι μπορούν να χειριστούν ό,τι τους συμβεί.

Ώρα για ρίσκο
 «Έχετε να ζήσετε ακόμα τη μισή ζωή σας. Σταματήστε να είστε αδρανές  γιατί το πάρτι ξεκινά τώρα. Αυτό είναι ένα μήνυμα που οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση είναι έτοιμες να ακούσουν, γιατί η μέση ηλικία είναι η εποχή που οι γυναίκες έχουν την τάση να ρισκάρουν. Κάποιες αλλάζουν καριέρα, μετατρέποντας ίσως ένα χόμπι σε επιχείρηση. Άλλες δοκιμάζουν διαδικτυακές γνωριμίες ή άλλες περιπετειώδεις ενασχολήσεις  όπως ορειβασία ή καλλιτεχνικό πατινάζ. Εάν υπάρχει κάτι που έχετε θέσει σε αναμονή, η εμμηνόπαυση είναι η στιγμή για να ξεκινήσετε και να το απολαύσετε. 

Εστιάστε στην φροντίδα του εαυτού σας
 Με τα παιδιά να μεγαλώνουν ή να γίνονται ανεξάρτητα  και μια καριέρα που έχει εδραιωθεί, οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση έχουν περισσότερο χρόνο να φροντίσουν τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για ανανέωση. Πολλές γυναίκες στην εμμηνόπαυση είναι δεκτικές στο να κάνουν αλλαγές που θα διατηρήσουν ή θα βελτιώσουν την υγεία τους ή και την εμφάνισή τους». Αυτές οι αλλαγές μπορούν να ξεκινήσουν με τακτικές εξετάσεις υγείας και συνήθεις προληπτικούς ελέγχους υγείας, με υγιεινή διατροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και πλούσια σε φρούτα και λαχανικά και υιοθετώντας τακτική σωματική δραστηριότητα, από το περπάτημα και το ποδήλατο μέχρι την κηπουρική και τις δουλειές του σπιτιού. Και τέλος, είναι σημαντικό να αφιερώσετε χρόνο και να μειώσετε το άγχος.

Ελάτε κοντά με άλλες γυναίκες στην εμμηνόπαυση
Όταν οι εξάψεις σας γίνονται πολύ ενοχλητικές  ή όταν δεν μπορείτε να θυμηθείτε για ποιο λόγο ήρθατε στο supermarket,  είναι πολύ πιθανό ότι θα  νιώσετε κοντά με οποιαδήποτε άλλη γυναίκα τόσο «ιδρωμένη» ή «ξεχασιάρα» όσο εσείς. Η συζήτηση και συχνά αστειευόμενη με άλλες γυναίκες για τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης που αντιμετωπίζετε, μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη, καθησυχάζοντάς σας ότι δεν είστε μόνες. «Οι γυναίκες όχι μόνο ανταλλάσσουν στρατηγικές αντιμετώπισης, συμπάθεια και ενσυναίσθηση, αλλά το να μοιράζονται τις ιστορίες τους δίνει στις γυναίκες κουράγιο να αντιμετωπίσουν τον κόσμο, γνωρίζοντας ότι είναι σε καλή παρέα και ότι τα ανεπιθύμητα συμπτώματα δεν θα διαρκέσουν για πάντα». 

Η Ελληνική Εταιρεία Εμμηνόπαυσης προσφέρει σε όλες τις γυναίκες την δυνατότητα να επικοινωνήσουν με άλλες γυναίκες στην ίδια κατάσταση, να ανταλλάξουν απόψεις αλλά και να ενημερωθουν για την εμμηνόπαυση: https://www.eletem.org & fb: Ελληνική Εταιρεία Εμμηνόπαυσης

Κάθε χρόνο περισσότεροι από 23 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη παθαίνουν τροφική δηλητηρίαση. Οι πιο συχνές αιτίες της τροφικής δηλητηρίασης είναι ιοί και βακτήρια, αλλά μπορεί να οφείλονται και σε παράσιτα ή ακόμα και σε τοξίνες.

Την περίοδο πριν το Πάσχα, για όσους νηστεύουν αλλά και γι’ αυτούς που δεν θα τηρήσουν ευλαβικά τη νηστεία, αυξάνεται σημαντικά η κατανάλωση θαλασσινών. Για όλους όμως ισχύει ότι πρέπει να είναι προσεκτικοί με το τι καταναλώνουν, που το καταναλώνουν και πόσο φρέσκο είναι.

Τα ψάρια και τα θαλασσινά αποτελούν μία συνηθισμένη πηγή τροφικών δηλητηριάσεων, αναφέρει η Ειδική Παθολόγος δρ Χρυσούλα Λιάκου, MD, PhD. «Τα φρέσκα ψάρια που δεν φυλάσσονται σε σωστή θερμοκρασία έχουν υψηλό κίνδυνο να χαλάσουν και να παρουσιάσουν συσσώρευση ισταμίνης. Η ισταμίνη των ψαριών (ή σκομβοροτοξίνη) είναι μία τοξική ουσία, την οποία παράγουν τα βακτήρια που περιέχουν», εξηγεί. «Η ουσία δεν καταστρέφεται με το μαγείρεμα του ψαριού και η συνέπεια μπορεί να είναι ένα είδος τροφικής δηλητηρίασης που λέγεται σκομβροειδής δηλητηρίαση».

Η σκομβροειδής δηλητηρίαση μπορεί να προκληθεί και από τα ψάρια σε κονσέρβα ή τα καπνιστά ψάρια που δεν υφίστανται τη σωστή επεξεργασία. Έχει παρατηρηθεί με πολλά είδη ψαριών, όπως τόνος, σκουμπρί, σαρδέλες, γαύρο κ.λπ. Είναι επίσης πιθανό να μην προσβάλλει ένα, αλλά πολλά άτομα ταυτοχρόνως που μοιράζονται τα μολυσμένα ψάρια.

Η δηλητηρίαση αυτή προκαλεί πολλά συμπτώματα, τα οποία συνήθως αρχίζουν 10-90 λεπτά μετά την κατανάλωση του μολυσμένου ψαριού. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνεται κοκκίνισμα του προσώπου, δερματικό εξάνθημα (κνίδωση), αίσθημα καύσου (κάψιμο) στο στόμα και τον λαιμό, αίσθημα παλμών («φτερουγίσματα» της καρδιάς), ίλιγγος, ναυτία, έμετος, διάρροια, πόνος στην κοιλιά κ.ά.

Το εξάνθημα συνήθως διαρκεί 2-5 ώρες, ενώ τα υπόλοιπα συμπτώματα υποχωρούν εντός 36 ωρών. Έχουν όμως περιγραφεί και πιο σοβαρά συμπτώματα, όπως βρογχόσπασμος και αναπνευστική δυσχέρεια, επισημαίνει η δρ Λιάκου.

Ειδικά μετά την κατανάλωση ψαριών από την Καραϊβική και τον Ειρηνικό έχουν αναφερθεί δηλητηριάσεις από μία ουσία που λέγεται σιγουατοξίνη (ciguatoxin). Η τοξίνη αυτή ανευρίσκεται κυρίως στα ψάρια των ζεστών, τροπικών υδάτων.

Υπολογίζεται ότι ετησίως παθαίνουν δηλητηρίαση από αυτήν 10.000-50.000 άνθρωποι που ζουν ή επισκέπτονται τροπικές περιοχές. Ωστόσο ο αριθμός αυτός πιστεύεται πως αποτελεί μόνο το 2-10% των αληθινών περιστατικών.

Όπως συμβαίνει με την ισταμίνη των ψαριών (ή σκομβοροτοξίνη), έτσι και η σιγουατοξίνη δεν καταστρέφεται με το μαγείρεμα. Έτσι, η τοξίνη μπορεί να υπάρχει και στο καλά μαγειρεμένο ψάρι. Στα πιθανά συμπτώματά της συμπεριλαμβάνονται γαστρεντερικές εκδηλώσεις (διάρροια, ναυτία, έμετος, πόνος στην κοιλιά), καρδιαγγειακές διαταραχές (π.χ. αρρυθμία, υπέρταση, βραδυκαρδία) και ποικίλα νευρολογικά προβλήματα (π.χ. παραισθησία των άκρων, πόνοι στους μυς και τις αρθρώσεις, πονοκέφαλος, αδυναμία κ.λπ.).

Τα θαλασσινά, όπως τα μύδια, τα στρείδια, τα χτένια, οι γαρίδες και τα καβούρια, επίσης μπορεί να προκαλέσουν τροφική δηλητηρίαση. Αυτή μπορεί να προκληθεί αν είναι μολυσμένα από βακτήρια ή, πιο συχνά, ιούς. Ενδέχεται επίσης να είναι μολυσμένα από τοξίνες που παράγουν τα φύκια, τα οποία αποτελούν την τροφή τους.

Οι τοξίνες από τα φύκια μπορεί να συσσωρευθούν στη σάρκα των οστρακόδερμων, προκαλώντας δηλητηρίαση στους ανθρώπους. Οι τροφικές δηλητηριάσεις από τις τοξίνες των οστρακόδερμων μπορεί να είναι διαφόρων ειδών, π.χ. παραλυτικού, διαρροϊκού ή νευροτοξικού τύπου, αναφέρει η δρ Λιάκου. Κάθε μία από αυτές έχει τα δικά της, χαρακτηριστικά συμπτώματα. Παρότι, όμως, αυτές ακούγονται πολύ ανησυχητικές, συνήθως υποχωρούν γρήγορα και σπανίως γίνονται επικίνδυνες.

Αντίστοιχα, οι τροφικές δηλητηριάσεις από τους ιούς και τα βακτήρια των οστρακόδερμων συχνά είναι πιο ήπιες και εκδηλώνονται κυρίως με γαστρεντερικά συμπτώματα (ναυτία, έμετο, διάρροια, πόνο και κράμπες στην κοιλιά). Τα συμπτώματά συνήθως αρχίζουν μέσα σε 4-48 ώρες από την κατανάλωση του μολυσμένου οστρακόδερμου. Όταν ο ασθενής έχει αίμα στα κόπρανά του και πυρετό, είναι πιθανό να έχει τροφική δηλητηρίαση από βακτήριο των οστρακόδερμων.

Σε κάθε περίπτωση «αν ο ασθενής δεν μπορεί να πιει υγρά, έχει πυρετό ή αίμα στα κόπρανά του, ή αναπτύξει άλλο ανησυχητικό σύμπτωμα, πρέπει αμέσως να συμβουλευθεί γιατρό», τονίζει η δρ Λιάκου. Ιδιαίτερη προσοχή, εξάλλου, χρειάζονται τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι, γιατί αφυδατώνονται εύκολα από τους εμέτους και τις διάρροιες.

Η θεραπεία για τις τροφικές δηλητηριάσεις από ψάρια και οστρακόδερμα εξαρτάται από την αιτία και τα συμπτώματα. Συνήθως εμπεριέχει επαρκή πρόσληψη υγρών και αποφυγή χρήσης των περισσότερων αντιεμετικών και αντιδιαρροϊκών φαρμάκων, διότι εμποδίζουν την αποβολή του υπαίτιου παθογόνου ή τοξίνης από τον οργανισμό και έτσι παρατείνουν τη λοίμωξη.

Εάν ο ασθενής δεν μπορεί να αναπληρώσει τα υγρά που χάνει με τον έμετο και τη διάρροια, μπορεί να χρειασθεί νοσηλεία στο νοσοκομείο για να του χορηγηθούν ενδοφλεβίως και να μην αφυδατωθεί.

«Οι τροφικές δηλητηριάσεις από ψάρια και θαλασσινά μερικές φορές μπορεί να είναι σοβαρές. Επομένως, συνιστάται να τηρούνται οι οδηγίες ασφαλείας (όπως αυτές που εκδίδει ο ΕΦΕΤ) για την προμήθεια αυτών των τροφίμων και αν είναι δυνατό να προτιμώνται τα προϊόντα της χώρας μας, που δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα υδραργύρου ή άλλων βαρέων μετάλλων όπως άλλες χώρες», συνιστά η δρ Λιάκου. «Είναι επίσης σημαντικό να διατηρούμε τα ψάρια και τα θαλασσινά μόνο για μία ημέρα στο ψυγείο. Μετά χρειάζονται κατάψυξη. Και, βεβαίως, πρέπει να τα μαγειρεύουμε καλά. Τα οστρακόδερμα θα είναι έτοιμα όταν θα ανοίξει το κέλυφός τους. Αν δεν ανοίξει, δεν πρέπει να καταναλωθούν».

Ο βήχας είναι ένα αντανακλαστικό του αναπνευστικού συστήματος που σκοπό έχει να προστατέψει τους πνεύμονες από ξένα σώματα ή ερεθιστικές ουσίες που προσπαθούν να εισέλθουν στην αναπνευστική οδό. Προκαλείται όταν οι παραπάνω ουσίες ερεθίσουν αισθητικά νεύρα που βρίσκονται στον λάρυγγα, την τραχεία, τους μεγάλους βρόγχους, τον πνεύμονα, αλλά και σε θέσεις εκτός των πνευμόνων όπως ο ρινοφάρυγγας, ο έξω ακουστικός πόρος του αυτιού, ο υπεζωκότας, το περικάρδιο, το διάφραγμα, ο οισοφάγος και ο στόμαχος.

«Τον βήχα, με βάση τη διάρκειά του τον χωρίζουμε σε οξύ, όταν διαρκεί από λίγα λεπτά έως λίγες ημέρες (πχ εισρόφηση τροφής, οξείες λοιμώξεις) και σε χρόνιο βήχα όταν διαρκεί πάνω από 8 εβδομάδες στους ενήλικες και πάνω από 4 εβδομάδες στα παιδιά» επισημαίνει ο κ. Δημήτριος Βάσσος Πνευμονολόγος – Φυματιολόγος,
Επιστημονικός Συνεργάτης Metropolitan General.

Προσθέτει ότι «ο χρόνιος βήχας αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα καθώς υπολογίζεται ότι εμφανίζεται στο 5-10% των ενηλίκων και είναι πιο συχνός σε άτομα άνω των 60 ετών, κυρίως σε γυναίκες. Ο χρόνιος βήχας έχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο στον ίδιο τον ασθενή όσο και στον περίγυρό του. Ο ασθενής εμφανίζει δυσκολία στην ομιλία και την άσκηση, διαταραχή ύπνου και εξάντληση, ενώ λόγω έντονου βήχα μπορεί να προκληθεί εμετός και απώλεια ούρων. Ταυτόχρονα δημιουργεί ανησυχία στον περίγυρο του ασθενή, στην οικογένεια, στους φίλους και συνεργάτες του και σε συνδυασμό με το άγχος για κάποιο υποκείμενο σοβαρό νόσημα μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνική απομόνωση και εμφάνιση κατάθλιψης».

Aίτια χρόνιου βήχα

Ο χρόνιος βήχας προκαλείται από πολλές καταστάσεις όπως:

• Χρήση καπνού
• Χρόνια βρογχίτιδα που προκαλεί το κάπνισμα
• Αδιάγνωστο ή αρρύθμιστο βρογχικό άσθμα
• Χρόνιες λοιμώξεις όπως η φυματίωση και η μυκητίαση
• Βρογχεκτασίες που δημιουργούνται από επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του αναπνευστικού
• Διάμεσα νοσήματα του αναπνευστικού όπως η πνευμονική ίνωση και η σαρκοείδωση
• Καρκίνο του πνεύμονα που τον σκεφτόμαστε κυρίως αν έχουμε αλλαγή στα χαρακτηριστικά του χρόνιου βήχα σε καπνιστές

Ο βήχας όμως μπορεί να οφείλεται και σε παθήσεις που δεν εντοπίζονται στους πνεύμονες. Από τις πιο συχνές είναι:

• Οι παθήσεις της μύτης, των ιγμορείων (αλλεργική ρινίτιδα, οπισθορρινική καταρροή), του φάρυγγα και του λάρυγγα
• Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και η εισρόφηση περιεχομένου του στομάχου 
• Οι παθήσεις του υπεζωκότα, όπως η πλευρίτιδα, μπορεί να ερεθίσουν τα νεύρα που βρίσκονται στον υπεζωκότα και να προκαλέσουν βήχα
• Επίσης οι παθήσεις της καρδιάς, όπως η καρδιακή ανεπάρκεια, κατά την οποία ο ασθενής εμφανίζει βήχα κατά την κατάκλιση και τον αναγκάζει να σηκωθεί σε καθιστή θέση
• Ενίοτε ο βήχας μπορεί να οφείλεται και σε φάρμακα που ο ασθενής λαμβάνει για άλλο λόγο, όπως κάποια φάρμακα για την αντιμετώπιση της αρτηριακής υπέρτασης. Εμφανίζεται σε ένα 15% περίπου αυτών των ασθενών και είναι ξηρός και επίμονος κυρίως κατά τις νυχτερινές ώρες
• Τέλος σε μια ομάδα ασθενών τα αίτια του βήχα θεωρούνται ψυχογενή

Διαγνωστική προσέγγιση

Το ιστορικό, η κλινική εξέταση και η ακτινογραφία θώρακος είναι βασικά στη διερεύνηση του χρόνιου βήχα. Ένα καλό ιστορικό θα οδηγήσει συνήθως προς τη σωστή κατεύθυνση για τη διερεύνηση της αιτίας που τον προκαλεί. «Σημεία που μας ενδιαφέρουν είναι ο χρόνος εμφάνισης του βήχα, αν επηρεάζεται από τις εποχές του έτους, αν υπάρχει κάτι που τον προκαλεί ή τον ανακουφίζει, αν ο ασθενής καπνίζει ή εργάζεται σε χώρους με ερεθιστικούς καπνούς σκόνες ή χημικά, εάν πνίγεται κατά την κατάποση, εάν βήχει κατά τη διάρκεια της νύχτας, αν ο βήχας υποχωρεί στην καθιστή ή όρθια θέση και αν υπάρχουν φλέματα, τι ποσότητας και ποιότητας.

Η ακτινογραφία θώρακος βοηθά να αποκλειστούν βασικές αιτίες βήχα και αποτελεί βασικό βήμα στη διερεύνηση. Η αξονική τομογραφία δεν θεωρείται πάντα απαραίτητη. Είναι όμως αναγκαία εάν έχουμε κάτι παθολογικό στην ακτινογραφία ή όταν υποψιαζόμαστε διάμεσο νόσημα, βρογχεκτασίες ή κακοήθεια.

Ένα άλλο χρήσιμο εργαλείο είναι η σπιρομέτρηση που βοηθά στην εντόπιση απόφραξης των αεραγωγών και στη διάκριση βρογχικού άσθματος και Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ). Εάν υπάρχει έντονη υποψία για αυξημένη βρογχική υπεραντιδραστικότητα που δεν έγινε εμφανής στη σπιρομέτρηση, ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί σε τεστ πρόκλησης με ειδικό φάρμακο (μεταχολίνη ή ισταμίνη).

Η βρογχοσκόπηση μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση ή και θεραπεία σε περιπτώσεις που υπάρχει υποψία για εισρόφηση ξένου σώματος ή κακοήθειας. Έχει όμως κεντρικό ρόλο στη διάγνωση και άλλων παθήσεων όπως οι διάμεσες πνευμονοπάθειες, οι λοιμώξεις και η σαρκοείδωση που επίσης μπορούν να προκαλέσουν χρόνιο βήχα», τονίζει ο ειδικός ιατρός.

Σημαντικό βήμα είναι και η Ωτορινολαρυγγολογική εξέταση ώστε να αποκλειστούν παθήσεις του ανώτερου αναπνευστικού που μπορεί να εκδηλωθούν με χρόνιο βήχα ή και να εντοπιστούν καταστάσεις όπως η οπισθορρινική καταρροή ή η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Για την τελευταία σε συγκεκριμένες περιπτώσεις εφαρμόζεται έλεγχος με μανομετρία οισοφάγου.

Θεραπεία

«Σε ασθενείς που ο βήχας φαίνεται να εμφανίζει ασθματικά στοιχεία συνιστάται η χρήση για 2-4 εβδομάδες εισπνεόμενων φαρμάκων (κορτικοειδή, μόνα ή σε συνδυασμό με βρογχοδιασταλτικά). Τα αντιόξινα φάρμακα (αναστολείς της αντλίας πρωτονίων, Η2 ανταγωνιστές) φαίνεται να ωφελούν τους ασθενείς με συμπτώματα ή ευρήματα γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Τα αντιβιοτικά αποτελούν λύση μόνο σε περίπτωση που εντοπιστεί ειδική φλεγμονή (πχ φυματίωση) ή επιμόλυνση βρογχεκτασιών από συγκεκριμένα μικρόβια. Σε χρόνιο βήχα που δεν ανταποκρίνεται στην αγωγή τα νευροτροποιητικά φάρμακα βοηθούν στο να μειώσουν την ένταση του βήχα και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής. Φάρμακα όπως η μορφίνη μειώνουν τη βρογχική υπεραντιδραστικότητα, τη συχνότητα και την ένταση του βήχα ενώ τελευταία νέοι παράγοντες δοκιμάζονται για ασθενείς με χρόνιο ανθεκτικό βήχα που δεν ανταποκρίνονται στα ανωτέρω σκευάσματα», καταλήγει ο κ. Δημήτριος Βάσσος.

Για τρίτη φορά στα χρονικά της ιατρικής, ασθενής με HIV δείχνει να απαλλάχθηκε οριστικά από τον ιό έπειτα από μεταμόσχευση μυελού των οστών, μια μέθοδος που δεν μπορεί να εφαρμοστεί ευρέως αλλά ίσως ανοίγει το δρόμο για νέες θεραπείες.

Ο 53χρονος ασθενής στη Γερμανία, του οποίου το όνομα δεν δημοσιοποιείται, σταμάτησε την αντιρετροϊκή αγωγή το 2018 και έκτοτε παραμένει αρνητικός στις εξετάσεις για HIV, αναφέρουν οι γιατροί του στην επιθεώρηση Nature Medicine.

Ο «ασθενής του Ντίσελντορφ», όπως τον ονομάζουν οι ερευνητές, υποβλήθηκε στην ίδια τεχνική που είχε εφαρμοστεί για πρώτη φορά το 2007 στον Τόμοθι Ρέι Μπράουν, γνωστό και ως «ασθενή του Βερολίνου».

Ο Μπράουν είχε προσβληθεί από HIV και αργότερα εμφάνισε οξεία μυελογενή λευχαιμία, για την οποία υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση μυελού των οστών. Ο δότης του μοσχεύματος έφερε μια μετάλλαξη στον υποδοχέα CCR5, στον οποίο συνδέεται ο HIV. Ως αποτέλεσμα της μετάλλαξης, ο ιός αδυνατεί να εισέλθει στα ανθρώπινα κύτταρα και να πολλαπλασιαστεί.

Ο Μπράουν αναγνωρίστηκε ως πρώτος ασθενής που ιάθηκε πλήρως από τη λοίμωξη HIV και παρέμεινε ελεύθερος από τον ιό μέχρι τον θάνατό του λόγω της λευχαιμίας το 2020.

Το 2019, η ίδια τεχνική θεράπευσε τον «ασθενή του Λονδίνου», Άνταμ Καστιλέχο, ενώ ένας τρίτος ασθενής που υποβλήθηκε στη μεταμόσχευση το 2022 στη Νέα Υόρκη δείχνει να έχει απαλλαγεί από τον ιό, ωστόσο αυτό μένει να επιβεβαιωθεί σε βάθος χρόνου.

Ο «ασθενής του Ντίσελντορφ», ο οποίος έπασχε και αυτός από λευχαιμία, υποβλήθηκε στην ίδια θεραπεία το 2013 και σταμάτησε να λαμβάνει αντιρετροϊκή θεραπεία πέντε χρόνια αργότερα.

Αντίγραφα του HIV (κίτρινο) εισβάλλουν σε ανθρώπινο Τ-κύτταρο του ανοσοποιητικού συστήματος (Zeiss Microscopy)

Η επιτυχής έκβαση της μεταμόσχευσης «δείχνει ότι δεν είναι αδύνατον –απλώς πολύ δύσκολο- να εκριζωθεί ο HIV από τον ανθρώπινο οργανισμό», σχολιάζει στον δικτυακό τόπο του Nature ο Μπγιόρν-Έρικ Γένσεν, επικεφαλής της ιατρικής ομάδας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ντίσελντορφ.

Ο Γένσεν αναφέρει ότι έχει εφαρμόσει την ίδια μέθοδο και σε «αρκετούς» άλλους ασθενείς που πάσχουν ταυτόχρονα από HIV και καρκίνους του αίματος, ακόμα όμως είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζει αν ο ιός πράγματι εκριζώθηκε.

Είναι εξάλλου εντελώς απίθανο να εφαρμοστεί η τεχνική σε ασθενείς HIV που δεν πάσχουν από καρκίνο, καθώς η μεταμόσχευση ενέχει κινδύνους.

Ο μυελός των οστών είναι ο ιστός από τον οποίο προέρχονται τα περισσότερα κύτταρα του αίματος. Για την αντιμετώπιση της λευχαιμίας ή άλλων καρκίνων του αίματος, οι γιατροί σε πρώτη φάση καταστρέφουν τον μυελό του ασθενή και τον αντικαθιστούν με υγιή κύτταρα του δότη.

Μέχρι να πολλαπλασιαστούν αυτά τα κύτταρα και να αρχίσουν να λειτουργούν, ο ασθενής κινδυνεύει από ευκαιριακές λοιμώξεις. Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος απόρριψης του μοσχεύματος, επιπλοκή που δυνητικά μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.

Δεδομένου ότι οι σύγχρονες αντιρετροϊκές αγωγές μηδενίζουν το ιικό φορτίο και επιτρέπουν στους ασθενείς με HIV να ζουν μια φυσιολογική ζωή, η εφαρμογή μιας δυνητικά επικίνδυνης θεραπείας δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.

Παρόλα αυτά, η προστατευτική μετάλλαξη του υποδοχέα CCR5 θα μπορούσε ίσως να αξιοποιηθεί για την ανάπτυξη νέων θεραπειών.

Αρκετές ερευνητικές ομάδες πειραματίζονται με την εισαγωγή της μετάλλαξης σε κύτταρα που απομονώνονται από τους ίδιους τους ασθενείς ώστε μην απαιτείται δότης.

Η μεταμόσχευση παραμένει επικίνδυνη και σε αυτή την περίπτωση, όμως ο κίνδυνος απόρριψης του μοσχεύματος θεωρητικά αποκλείεται.

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου 

Τα τελευταία χρόνια η νευροενδοκρινολογία έχει εξηγήσει σχεδόν ολοκληρωτικά την ερωτική συμπεριφορά.

Όπως αποδεικνύεται από τις μελέτες και έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί πάνω στο θέμα, η ερωτική αγάπη και οι ερωτικοί δεσμοί είναι προϊόν νευροχημικών διαδικασιών. Συγκεκριμένα κάθε ερωτική έκφραση έχει και ανάλογο ορμονικό υπόβαθρο.

Η φύση παίζει μαζί μας παράξενα ερωτικά παιχνίδια με όπλο τις ορμόνες που εκκρίνονται, ιδίως από κάποιους νευρώνες του νωτιαίου μυελού. Η στιγμή της κορύφωσης της ερωτικής πράξης παρομοιάζεται από τους νευροεπιστήμονες με θύελλα που ξεσπά στον εγκέφαλο κάτι σαν έκρηξη πυροτεχνημάτων στο κέντρο του εγκεφάλου , στον υποθάλαμο, που δημιουργείται λόγω της μαζικής παραγωγής ορμονών. Υπάρχουν, επίσης, κάποιες ορμόνες, οι φερομόνες, από τις οποίες ξεκινά το παιχνίδι της σαγήνης επειδή σχετίζονται με την ερωτική ορμή. Είτε το θέλουμε είτε όχι, είμαστε δέσμιοι της χημείας και της φύσης. Κι αυτή η δέσμευση, που άρχισε εκατομμύρια χρόνια πριν, εξακολουθεί να ασκεί την ίδια έντονη επιρροή «τραβώντας» μας κυριολεκτικά από τη μύτη! Γι αυτό, άλλωστε, έχουμε την τάση να φοράμε κολόνιες και αρώματα. Θέλουμε να εκπέμπει το σώμα μας μυρωδιές και αρώματα για να είμαστε πιο ελκυστικοί και αρεστοί στους άλλους. Οι εταιρίες καλλυντικών δημιουργούν αρώματα και κολόνιες που είναι πραγματικά ακαταμάχητα. Όχι επειδή απλώς μυρίζουν ωραία αλλά επειδή περιέχουν παράγωγα φερομονών όπως η ανδροστενόνη, η γαλακτολίνη και εξαλτονίνη. Αυτού του τύπου οι κολόνιες μας κάνουν να νιώθουμε μια ευχάριστη έλξη για τους ανθρώπους που τα φορούν μόνο και μόνο γιατί μας άγγιξε το άρωμά τους!
Η παραγωγή φερομονών σχετίζεται και με το ανοσοποιητικό σύστημα. Θεωρείται ότι πρόκειται για μια προσπάθεια του οργανισμού να επιλέξει -βάσει της μυρωδιάς- τον ιδανικό σύντροφο, ώστε να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή συμβατότητα των ανοσοποιητικών συστημάτων των δύο ατόμων, με απώτερο σκοπό να αποκτήσουν γερά παιδιά.
Όταν κάποιος είναι ερωτευμένος, το σώμα του βιώνει πραγματικές αλλαγές. Από πλευράς νευροχημείας, το ερωτικό φαινόμενο περιγράφεται ως διακρινόμενο σε τρεις φάσεις: τη φάση της Λαγνείας, τη φάση της Έλξης και τη φάση της Προσκόλλησης. Τα έντονα συναισθήματα που βιώνει ο ερωτευμένος σε κάθε μία από αυτές τις φάσεις οφείλονται σε συγκεκριμένες – ανά φάση – νευροχημικές ουσίες.

Η φάση της Λαγνείας οφείλεται στην παραγωγή τεστοστερόνης στους άντρες και οιστρογόνων στις γυναίκες, γεγονός που τους ωθεί να συνάψουν σεξουαλικές σχέσεις. Η τεστοστερόνη, πρόκειται για μια ορμόνη που αυξομειώνεται ανεβοκατεβάζοντας έτσι και την επιθυμία στο ερωτικό παιχνίδι. Η έλλειψή της είναι και καταλυτική για την εμφάνιση της κατάθλιψης. Πράγμα που συνοδεύεται και από την έλλειψη της επιθυμίας. Στους άνδρες, η ορμόνη τεστοστερόνη που μεταξύ άλλων αυξάνει την επιθετικότητα και τη σεξουαλική ορμή, μειώνεται. Αντίθετα στις γυναίκες, η τεστοστερόνη που συνήθως βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και είναι υπεύθυνη για τη σεξουαλική ορμή των γυναικών, αυξάνεται. Το γεγονός ότι η τεστοστερόνη μειώνεται στους άνδρες ενώ αυξάνεται στις γυναίκες, ερμηνεύεται ως μια προσπάθεια της φύσης να μειώσει τις διαφορές μεταξύ των δύο. Η μείωση των διαφορών συμβάλλει στη σύναψη στενών και ισχυρών σχέσεων μεταξύ των ερωτευμένων. Ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα τεστοστερόνης στα ερωτευμένα ζευγάρια από ένα μέχρι δύο χρόνια μετά την έναρξη του έρωτά τους και βρήκαν ότι η τεστοστερόνη επέστρεψε στα φυσιολογικά της επίπεδα.

Η ερωτική έλξη είναι καθαρά θέμα βιοχημικών μεταβολών στο σώμα μας. Η φάση της Έλξης χαρακτηρίζεται από παραγωγή φαινυλεθυλαμίνης που απελευθερώνει ντοπαμίνη και σεροτονίνη, νευροδιαβιβαστές που ευθύνονται για τη ρύθμιση συναισθημάτων χαράς, ευτυχίας και ενθουσιασμού. Το αποτέλεσμα είναι ένα αίσθημα ευδαιμονίας. Τα προβλήματα προσωρινά εξαφανίζονται, το ίδιο και αισθήματα άγχους ή στρες, και κάποιες φορές παρατηρείται και αναλγητική δράση. Αξίζει επίσης να σημειωθεί εδώ πως, χημικά, τα αποτελέσματά της σεροτονίνης στην ερωτική τρέλα, είναι παρόμοια με τα συμπτώματα ανθρώπων με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, πράγμα που μπορεί να εξηγήσει γιατί οι ερωτευμένοι δεν μπορούν να σκεφτούν τίποτε άλλο. Το ερωτικό πάθος, το «κουμαντάρει» η ορμόνη ντοπαμίνη. Είναι ο νευροδιαβιβαστής που έχει άμεση πρόσβαση στο κέντρο «επιβράβευσης – ικανοποίησης» του εγκεφάλου. Ανάλογα με την ποσότητα της ντοπαμίνης έχουμε και την μεγαλύτερη ή μικρότερη αίσθηση της ηδονής.
Στο στάδιο της καταπληκτικής εκείνης περίοδου που αισθανόμαστε πραγματικά ερωτοχτυπημένοι και δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτα άλλο τρεις βασικοί νευροδιαβιβαστές, η αδρεναλίνη, η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη, αποτελούν τους κύριους υπαίτιους για τα ακραία, αλλά υπέροχα αισθήματά μας.
Η αρχική κατάσταση κατά την οποία κάποιος αισθάνεται ότι ερωτεύεται συνδέεται με το άγχος που προκαλεί η επικείμενη συνάντηση με το αγαπημένο του πρόσωπο, που επιφέρει αύξηση των επιπέδων αδρεναλίνης και κορτιζόλης στο αίμα του. Αυτός είναι και ο λόγος που αισθανόμαστε την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά, να ιδρώνουμε και να στεγνώνει το στόμα μας, όταν συναντηθούμε αναπάντεχα με το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει.
Η ντοπαμίνη προκαλεί μία έντονη ορμή προς ευχαρίστηση, η οποία διεγείρει την επιθυμία και την ανάγκη ανταμοιβής, προκαλώντας στον εγκέφαλο τα ίδια αποτελέσματα που έχει η κοκαΐνη. Η αυξημένη έκκριση ντοπαμίνης ευθύνεται για το γεγονός ότι οι ερωτευμένοι νιώθουν μικρότερη ανάγκη για ύπνο και φαγητό, καθώς η προσοχή τους εστιάζεται και αντλεί ευχαρίστηση από τις πιο μικρές λεπτομέρειες της νέας σχέσης.
Ο τρίτος νευροδιαβιβαστής που συνθέτει την εικόνα του ερωτευμένου ατόμου, η σεροτονίνη, είναι μία από τις πιο σημαντικές χημικές ουσίες του έρωτα που μπορεί να εξηγήσει το γεγονός ότι το πρόσωπο με το οποίο είμαστε ερωτευμένοι εμφανίζεται συνεχώς στις σκέψεις μας.
Επίσης, με τη βοήθεια πλέον και μηχανημάτων, όπως ο μαγνητικός τομογράφος, οι επιστήμονες μπορούν να αντλήσουν στοιχεία για τη λειτουργία του εγκεφάλου την ώρα της διέγερσης τους. Έρευνες σε ερωτευμένα ζευγάρια έδειξαν ότι υπάρχει ενεργοποίηση ενός πολύπλοκου συστήματος στον εγκέφαλο, που προσομοιάζει με αυτό που συμβαίνει όταν γίνεται λήψη κοκαΐνης.

Η φάση της Προσκόλλησης έρχεται συνήθως ως μοιραία κατάληξη των δύο προηγούμενων σταδίων. Κατά την φάση αυτή, δημιουργούνται συναισθηματικοί δεσμοί ανάμεσα στο ζευγάρι ενώ οι συσχετιζόμενες χημικές ουσίες εκκρίνονται σε περίοδο από 90 μέρες έως και 3 χρόνια μετά τη φάση της Έλξης. Τα χημικά αυτά συνιστούν η ορμόνες οκυτοκίνη και βασοπρεσσίνη. Μια ηδονή που γίνεται σιγά – σιγά συναίσθημα όταν ενεργοποιείται η ορμόνη του έρωτα που είναι η οκυτοκίνη. Η οξυτοκίνη εκκρίνεται από τον υποθάλαμο στο κεντρικό νευρικό σύστημα και αποθηκεύεται στην υπόφυση. Είναι η ορμόνη της αφής και της αγάπης. Διεγείρει τα άτομα στο να είναι μαζί και να συνυπάρχουν αγαπημένα. Από αυτή την ορμόνη δημιουργείται και η αίσθηση της στοργής.

Η οκυτοκίνη είναι μία ισχυρή ορμόνη που παράγεται στους άντρες και τις γυναίκες κατά τη διάρκεια του οργασμού και ενισχύει το αίσθημα της σύνδεσης, της εγγύτητας και της οικειότητας που δημιουργείται ανάμεσα στο ζευγάρι. Συμβάλλει αποφασιστικά στη δημιουργία των συσπάσεων της μήτρας (οργασμό), την αγγειοδιαστολή (ξάναμμα), και στο θηλασμό (στοργική μητέρα).
Θεωρείται πάντως ως η ορμόνη της προσκόλλησης και της δέσμευσης, δημιουργεί αισθήματα ικανοποίησης, ασφάλειας και ηρεμίας και είναι επίσης εκείνη η οποία βοηθά, μέσω της έκκριση της κατά το θηλασμό, στο να δημιουργηθούν και να εδραιωθούν δεσμοί αγάπης μεταξύ μητέρας και παιδιού. Με παρόμοιο και ανάλογο τρόπο ενεργεί και μεταξύ των ερωτευμένων.
Η βασοπρεσσίνη ενισχύει τη μακροπρόθεσμη δέσμευση του ζευγαριού και επίσης εκλύεται μετά την ερωτική συνεύρεση. Πρόκειται για την ορμόνη που σχετίζεται με τα νεφρά και ελέγχει το αίσθημα της δίψας. Η ίδια αυτή ορμόνη αυξάνει την αφοσίωση του ενός ατόμου στο άλλο και ενισχύει την τάση τους να προστατεύουν το σύντροφό τους από άλλους επίδοξους διεκδικητές.
Σύμφωνα με έρευνα που έγινε το 2004, φέρεται να είναι υπεύθυνη για τη θεμελίωση της πίστης ανάμεσα σε ένα ζευγάρι που έχει εισέλθει στη φάση Προσκόλλησης. Σύμφωνα με τους ερευνητές, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης συμβαίνει στη γυναίκα έκλυση βασοπρεσσίνης, η οποία κατόπιν συλλαμβάνεται από τον άνδρα μέσω ειδικών υποδοχέων, δίνοντας του αίσθημα πληρότητας και ικανοποίησης, και άρα την επιθυμία να παραμείνει με τη σύντροφο που έχει. Εντυπωσιακό εύρημα αποτελεί το ότι μια γενετική διαφοροποίηση σε έναν από αυτούς τους υποδοχείς βασοπρεσσίνης συνδέεται με το φόβο της δέσμευσης και κατά συνέπεια την απιστία. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι η βασοπρεσσίνη σχετίζεται με το συναισθηματικό δέσιμο και την ερωτική πίστη στους άντρες.

Και στα δύο φύλα αυξάνεται σημαντικά η κορτιζόνη που είναι η κατ’ εξοχήν ορμόνη του στρες.

O συντονισμός όλων αυτών των ορμονών γίνεται από τον εγκέφαλο με βάση την μνήμη και καθοδήγηση από διάφορα γονίδια.
Όπως αποδεικνύεται, η ερωτική αγάπη και οι ερωτικοί δεσμοί είναι προϊόν νευροχημικών διαδικασιών. Αντίθετα με ό,τι πιστεύουμε και μας κάνει πολύ συχνά να απογοητευόμαστε και να εγκαταλείπουμε, φαίνεται πως η αντίληψη ότι όταν ο έρωτας σβήνει, δεν ξανανάβει, δεν είναι και τόσο σωστή. Το ερωτικό πάθος, αν και λιγότερο έντονο από ό,τι στην αρχή, μπορεί να αναβιώσει ξανά και ξανά σε μια σχέση στην οποία έχει αναπτυχθεί εμπιστοσύνη και οικειότητα. Διότι, επίσης αντίθετα με αυτό που πιστεύεται, δεν είναι η σεξουαλική επιθυμία που τροφοδοτεί το ερωτικό συναίσθημα, αλλά τα τρυφερά συναισθήματα που ξυπνούν την επιθυμία για τον άλλον.

Πηγή: medlabnews.gr iatrikanea