Καθώς παρακολουθούμε με μαύρη καρδιά να καίγεται για δεύτερο κατά σειρά καλοκαίρι η χώρα μας απ άκρη σε άκρη, δεν μπορούμε να μην εστιάσουμε στο εξόφθαλμο γεγονός ότι σχεδόν ταυτόχρονα και απροκάλυπτα πια στήνεται επάνω στα αποκαΐδια ενώ ακόμα αυτά καπνίζουν, η πράσινη ανάπτυξη.

Το καλοκαίρι του 2019 ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε με την τότε καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, “στην πρώτη επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού της τελευταίας δεκαετίας κατά τη διάρκεια της οποίας δεν γίνεται διαπραγμάτευση παραμέτρων ενός μνημονίου”, όπως είχε αναφέρει ο σχολιαστής της δημόσιας τηλεόρασης.

Αυτό που δεν ανέφερε ο σχολιαστής ήταν ότι η έμφαση στην πράσινη ανάπτυξη και την ενέργεια που δόθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης και έμελλε λίγο αργότερα να αποδοθεί στις ανατριχιαστικές της λεπτομέρειες εντός των αντίστοιχων ελληνο- γερμανικών επενδυτικών συνεδρίων και να μπει σε εφαρμογή σε χρόνο αστραπής, αφορούσε ακριβώς στην υλοποίηση των όρων του χειρότερου μνημονίου που δέσμευε τη χώρα από την εποχή της πλήρους υποδούλωσής της στα “επενδυτικά” κεφάλαια.

Οι υποδομές της ΔΕΗ για την οποία ο Πρωθυπουργός απεφάνθη ότι είναι σε δύσκολη φάση και ότι χρήζει εξυγίανσης (τι μας θυμίζει..), που άξιζαν χρυσό, ξεπουλιούνται.

Ο λιγνίτης που είναι το μεγαλύτερο ατού ενεργειακής αυτονομίας της χώρας δεν είναι “πράσινος”, -θα γίνει όταν θα τον χρειαστεί η Γερμανία, ενώ τα βουνά μας γέμισαν ανεμιστήρες και με τους ρυθμούς που αποδομείται η λιγνιτική ενέργεια οσονούπω θα περιμένουμε να φυσήξει για να έρθει το ρεύμα.

Ενδιαφέρον έχει να αναφέρουμε ότι μέσα στο 2017 χάθηκαν 26.000 γερμανικές θέσεις εργασίας μόνο στον τομέα παραγωγής αιολικής ενέργειας.

Το πρόγραμμα δεν κυλούσε ομαλά για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων η αυστηρή νομοθεσία της Γερμανίας που απαγορεύει σε αρκετά κρατίδια την τοποθέτηση γεννητριών σε δασικές εκτάσεις καθώς και σε πάσης φύσεως και κατηγορίας προστατευόμενες περιοχές.

Εδώ στην Ελλάδα τα δάση όμορφα καίγονται και οι περιοχές Νατούρα προφανώς χαρακτηρίστηκαν ως τέτοιες προκειμένου να μαρκαριστούν από τους ενδιαφερόμενους για μελλοντική αλλαγή χρήσης.

Επιπλέον η γερμανική νομοθεσία ορίζει αυστηρά τις αποστάσεις των γεννητριών από κατοικημένες περιοχές και οικισμούς περίπου στο ένα χιλιόμετρο τουλάχιστον, όπου ως οικισμός νοείται ο ελάχιστος αριθμός των πέντε σπιτιών! Εδώ στην Ελλάδα οι οικισμοί και τα χωριά που κάποτε προστατεύονταν με νύχια και με δόντια από τις πυροσβεστικές δυνάμεις, τώρα εκκενώνονται με συνοπτικές διαδικασίες και όλο συχνότερα χωρίς να πέφτει ούτε σταγόνα νερό. Έτσι γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί σε τέτοιες καταστάσεις χρειάζονται πλέον περισσότεροι αστυνομικοί και λιγότεροι, αν όχι καθόλου πυροσβέστες.

Ας αναφέρουμε επίσης ότι δεν έχει μείνει στη Γερμανία ούτε μια εταιρεία εγκατάστασης ανεμογεννητριών που να μην έχει μηνυθεί από πολίτες, συλλογικότητες ή δήμους.

Στη χώρα μας οι ιθαγενείς που φέρνουν αντιρρήσεις, απλά εκδιώκονται κακήν κακώς από τη γη τους.

Εν τέλει στη Γερμανία που άρχισε να επενδύει στην αιολική ενέργεια από τη δεκαετία του 90, προέκυψε με τις γεννήτριες ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα. Τα μαραφέτια αυτά με διάρκεια ζωής περίπου 25 έτη, εκτός του ότι φαίνεται να είναι τελικά οικονομικά ασύμφορα για την ενεργειακή κάλυψη της χώρας, επιπλέον παράγουν τόνους πολύ δύσκολα ανακυκλώσιμων σκουπιδιών γεγονός που αποτελεί τεράστιο πρόβλημα για την πρωτοπόρο σε θέματα οικολογικής πολιτικής Γερμανία.

Ευτυχώς το 2019 εμφανίστηκε σαν από μηχανής θεός ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ανέλαβε να σώσει την γερμανική βιομηχανία αιολικής ενέργειας και ψώνισε μπόλικο κοπανιστό αέρα για τους πολίτες της χώρας του.

Σήμερα βέβαια, με την αφορμή της ουκρανικής κρίσης και την ανακίνηση του θέματος της ενεργειακής ανεξαρτησίας από τη Ρωσία, το γερμανικό πολιτικό σύστημα περνάει στην αντεπίθεση εκβιάζοντας τον γερμανικό λαό να αποδεχτεί τα σκουπίδια που απέρριψε πριν λίγο καιρό.

Δεν είναι τυχαίο ότι για πρώτη φορά στα γερμανικά χρονικά, σε κάθε ένα από τα λίγα τελευταία χρόνια έχουν εκδηλωθεί συνολικά υπερπολλαπλάσιες δασικές πυρκαγιές από ότι μέσα σε μια ολόκληρη εικοσιπενταετία!

Όσο για τα δικά μας, όπως και πέρυσι έτσι και φέτος η πολιτική συμμορία σπεύδει την ίδια κιόλας μέρα να επιθεωρήσει τα καμένα με συνοδευτικές αναμνηστικές εκδρομικές φωτογραφίες που αποτυπώνουν χαμόγελα ευφορίας και αγαλλίασης.

Θέλουμε να εκφράσουμε την θερμή μας συμπαράσταση προς όλους τους συμπολίτες μας που έπεσαν θύματα της εγκληματικής αυτής πολιτικής επειδή θέλησαν να υπερασπιστούν τον τόπο τους και να ζήσουν σε ελεύθερα βουνά ως περήφανοι άνθρωποι, όπως έγραψαν οι συμπολίτες μας από την Κρήτη. Τιμωρήθηκαν σκληρά γι αυτή τους την αξίωση από το κατοχικό καθεστώς το οποίο επιπλέον χλευάζει δια στόματος πρωθυπουργού που δηλώνει ότι θα συνεχίζει να εργάζεται σκληρά για την Ελλάδα που μας αξίζει(;!;).

Στους εργαζόμενους στο πυροσβεστικό σώμα στους οποίους ο πρωθυπουργός έκφρασε την ευγνωμοσύνη του για το γεγονός ότι παλεύουν με ένα φυσικό φαινόμενο που συχνά ξεπερνάει τις δυνάμεις τους, λέμε να μην τον ακούνε γιατί ο εμπρησμός ΔΕΝ είναι φυσικό φαινόμενο και γιατί τις δυνάμεις τους τις αποδεκάτισε το κράτος πριν της ξεπεράσει η φωτιά.

Απευθύνουμε δε προς αυτούς χαιρετισμό ως θύματα μιας κοινής πολιτικής που θέλει τους κλάδους μας διαλυμένους για την εξυπηρέτηση ημέτερων συμφερόντων και τους καλούμε σε συσπείρωση σε κοινούς αγώνες και κινητοποιήσεις.

Με βαθιά θλίψη για την κατάντια της χώρας μας.

Οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας

 

Παραπομπές:

https://dasarxeio.com/2021/12/30/106432/amp/#amp_tf=Από%20%251%24s&aoh=16588141585951&referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com

 

Σχετικό ΦΕΚ:

https://syde.gr/wp-content/uploads/2022/07/FEK-2021-Tefxos-B-06191-downloaded-26_07_2022-1.pdf

 

Από 2 έως 5 βαθμούς Κελσίου αναμένεται να αυξηθεί η θερμοκρασία στην Ελλάδα έως το τέλος του αιώνα, σύμφωνα με τα κλιματικά μοντέλα, ανέφερε ο επιστημονικός υπεύθυνος του Climpact και διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΕΑΑ), Νίκος Μιχαλόπουλος, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για το Εθνικό Δίκτυο για την Κλιματική Αλλαγή – Climpact.

«Τα κλιματικά μοντέλα μάς λένε ότι, ανάλογα με τα μέτρα που θα πάρουμε, θα έχουμε μια αύξηση της θερμοκρασίας που θα φτάσει σε επίπεδα της τάξεως των 4,5 – 5 βαθμών Κελσίου, γεγονός που αποτελεί εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη. Το ενδιάμεσο σενάριο μπορεί να φτάσει σε αύξηση της τάξεως των 2 – 2,5 βαθμών Κελσίου, ωστόσο, είμαστε σχεδόν ήδη στην Αθήνα στους 2 βαθμούς Κελσίου», προειδοποίησε ο κ. Μιχαλόπουλος.

Παρουσιάζοντας κάποια από τα αποτελέσματα της Λευκής Βίβλου και της πρώτης φάσης του Climpact, τόνισε ότι η Μεσόγειος οδεύει ολοταχώς σε ένα μελλοντικό κλίμα που θα είναι θερμότερο και πιο ξηρό, γεγονός που θα έχει σημαντικές επιπτώσεις και στη γεωργία.

Καύσωνες 35 μέρες το χρόνο – Τριπλασιασμός βροχοπτώσεων

Επιπλέον, παρατηρείται σημαντική αύξηση στον αριθμό των ημερών με καύσωνα τα τελευταία 30 χρόνια, καθώς οι καύσωνες υπολογίζεται πλέον ότι καταλαμβάνουν περίπου 35 μέρες τον χρόνο, ενώ οι μέρες με παγετό είναι αρκετά μειωμένες.

Την ίδια ώρα, οι βροχοπτώσεις έχουν πλέον μεγαλύτερη ένταση, ενώ τα έντονα καιρικά φαινόμενα που σχετίζονται με την βροχόπτωση, τα τελευταία 20 χρόνια, έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί.

Όπως σημείωσε ο κ. Μιχαλόπουλος, μέχρι τη δεκαετία του 1990, η Ανατολική Μεσόγειος είχε ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με τη μέση θερμοκρασία που επικρατούσε σε παγκόσμιο επίπεδο, ωστόσο από το 1990 και μετά αρχίζει και διαχωρίζεται.

«Από το 1990 κι έπειτα, ο ρυθμός αύξησης της θερμοκρασίας στην περιοχή μας επιταχύνεται και είναι 2-3 φορές πιο ταχύς από ό,τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο», επισήμανε. Ακόμη, η θερμοκρασία της θάλασσας ακολουθεί την αύξηση της θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα, καθώς σε διάφορες περιοχές, όπως η Πύλος, ο Άθως και η Κρήτη, διαπιστώνεται σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας στη θάλασσα, η οποία – όπως και στην ατμόσφαιρα – έχει ξεπεράσει τον 1,5 βαθμό Κελσίου και έχει σχεδόν πλησιάζει τους 2 βαθμούς.

Ίδια βροχή σε λιγότερες μέρες φέρνει πλημμύρες

Παράλληλα, ένα σημαντικό συμπέρασμα της Λευκής Βίβλου είναι ότι η ίδια βροχή πέφτει σε λιγότερες μέρες, καθώς ενώ δεν παρατηρείται ουσιαστικά μεταβολή στο ύψος της βροχόπτωσης, παρατηρείται όμως στον αριθμό των ημερών τις οποίες έχουμε βροχόπτωση.

«Το ποσό της βροχής που πέφτει φαίνεται να μην έχει αλλάξει στατιστικά, αντίθετα, η βροχή πέφτει σε λιγότερες μέρες. Ίδια βροχή σε λιγότερες μέρες, άρα μεγαλύτερα ύψη βροχής. Ο αριθμός των γεγονότων βροχής όπου ξεπερνούν τα 30 χιλιοστά, τα τελευταία 30 χρόνια, έχει σχεδόν διπλασιαστεί. Άρα, η ίδια βροχή σε λιγότερες μέρες και με βροχές που έχουν μεγαλύτερη ποσότητα, γεγονός που ευνοεί τα πλημμυρικά φαινόμενα και επηρεάζει και την γεωργία. Η βροχή μένει ανεκμετάλλευτη από το χώμα, άρα βοηθάει τα φαινόμενα ξηρασίας», εξήγησε ο κ. Μιχαλόπουλος.

Ταυτόχρονα, τα κλιματικά μοντέλα, όπως ανέφερε ο κ. Μιχαλόπουλος, δείχνουν μείωση στο ποσοστό της βροχόπτωσης, κυρίως πιο έντονα στις περιοχές τις ανατολικές, όπου ήδη το νερό είναι σε έλλειψη, όπως στην ανατολική Πελοπόννησο και ανατολική Κρήτη.

Σημειώνεται ότι τα πλήρη αποτελέσματα της Λευκής Βίβλου του Climpact αναμένονται στο τέλος του 2022. Μεταξύ άλλων, θα περιλαμβάνουν τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης στον τουρισμό, στη γεωργία, στις δασικές πυρκαγιές, στην ενέργεια κ.λπ.

Ακόμη, η Λευκή Βίβλος επιδιώκει να αναδειχθεί η ανάγκη για περαιτέρω έρευνα των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, ενώ ερευνά τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης που μπορούν να αναπτυχθούν για φυσικές καταστροφές, αλλά και έντονα καιρικά φαινόμενα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το μανιφέστο των 180 σελίδων με το οποίο ο 18χρονος Πέιτον Τζέντρον δικαιολόγησε τους φόνους 10 μαύρων στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης αποτελεί λογοκλοπή του κειμένου που δημοσίευσε ο Μπρέντον Χ. Τάραντ έπειτα από την επίθεση σε δύο τζαμιά στη Νέα Ζηλανδία το 2019 και στοίχισε τη ζωή σε 51 άτομα. ● Αμφότεροι αυτοχαρακτηρίστηκαν οικοφασίστες, δηλαδή οπαδοί της ιδεολογίας που ενοχοποιεί μειονότητες και μετανάστες για την ατμοσφαιρική ρύπανση και την κλιματική κρίση.

Ο 18χρονος που φέρεται να άνοιξε πυρ στο πάρκινγκ ενός σουπερμάρκετ στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης την περασμένη Κυριακή φαίνεται ότι είναι ο τελευταίος δράστης μαζικής επίθεσης που υποκινείται, τουλάχιστον εν μέρει, από τον οικοφασισμό.

Ο δράστης, Πέιτον Τζέντρον, άφησε πίσω του ένα μανιφέστο 180 σελίδων στο οποίο κατηγορεί τις μειονότητες και τους μετανάστες για προβλήματα όπως η πλαστική και ατμοσφαιρική ρύπανση και η κλιματική κρίση, ανέφερε η Washington Post. Ενα μέρος του κειμένου ήταν λογοκλοπή από το μανιφέστο ενός άνδρα που άνοιξε πυρ σε τζαμί στο Κράιστσερτς της Νέας Ζηλανδίας το 2019 ο οποίος αυτοπροσδιορίστηκε ως οικοφασίστας.

«Θα μπορούσατε να το ονομάσετε επίθεση αντιγραφής», δήλωσε στην Washington Post η Κάσιντι Τόμας, διδακτορική φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών που μελετά τον ακροδεξιό εξτρεμισμό και την περιβαλλοντολογία: «Είναι σαφές ότι αυτά τα άτομα μοιράζονταν πολλές από τις ίδιες ανησυχίες για τον υπερπληθυσμό και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος».

Οικοφασισμός είναι η συνένωση περιβαλλοντικών ανησυχιών και φασιστικών ή ακροδεξιών πεποιθήσεων. Μπορεί να αναχθεί στο δόγμα «αίμα και χώμα» του ναζιστικού κόμματος, το οποίο υποστήριζε ότι οι φυλετικοί Γερμανοί είχαν ιδιαίτερη σχέση με τη γη, όπως εξήγησε ο καθηγητής Ιστορίας Πίτερ Σταουντενμάιερ στο βιβλίο «Οικοφασισμός: μαθήματα από τη γερμανική εμπειρία».

Σήμερα, οι οικοφασίστες τείνουν να τονίζουν τον υπερπληθυσμό ως την κύρια αιτία των περιβαλλοντικών προβλημάτων και αντιτίθενται στη μετανάστευση. Η ιδεολογία τους συνδέεται επίσης με την υπεροχή των λευκών και τη ρατσιστική «θεωρία της μεγάλης αντικατάστασης» που υποστηρίζει ότι οι λευκοί θα ξεπεραστούν από άλλες ομάδες.

«Πολύ συχνά, αν κάποιος στην άκρα Δεξιά γίνει περιβαλλοντολόγος, [η ιδεολογία του] μπαίνει σε μια υπερεθνικιστική, λευκή υπεροχή της κοσμοθεωρίας και μπορεί να εκφραστεί μέσω της ιδέας ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια θεϊκή κάθαρση», δήλωσε η συγγραφέας και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν στη διαδικτυακή έκδοση Teen Vogue. «[Ο οικοφασισμός] υποστηρίζει ότι [η αλλαγή του κλίματος] είναι το θέλημα του Θεού, ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι ούτως ή άλλως, οπότε θα υπάρξει μια μεγάλη εκκαθάριση και ίσως αυτό είναι για το καλύτερο. Είναι περιβαλλοντισμός μέσω γενοκτονίας».

Η θανατηφόρα φύση αυτής της ιδεολογίας έγινε εμφανής σε ακόμη δύο πρόσφατες μαζικές ένοπλες επιθέσεις. Ο Μπρέντον Χ. Τάραντ, ο οποίος σκότωσε 51 ανθρώπους σε δύο τζαμιά στο Κράιστσερτς της Νέας Ζηλανδίας το 2019, δήλωσε ότι ήταν οικοφασίστας και τάχθηκε κατά των γεννήσεων, ανέφερε η Washington Post. Την ίδια χρονιά, ο Πάτρικ Κρούσιους χρησιμοποίησε οικοφασιστικά επιχειρήματα για να δικαιολογήσει τη δολοφονία 23 ανθρώπων σε ένα κατάστημα Walmart στο Ελ Πάσο του Τέξας.

Λευκή υπεροχή

Ο Κρούσιους, ο οποίος στόχευσε ισπανόφωνους, έγραψε ότι «αν μπορούμε να απαλλαγούμε από αρκετούς ανθρώπους, τότε ο τρόπος ζωής μας μπορεί να είναι πιο βιώσιμος». Ο ίδιος είπε επίσης ότι επηρεάστηκε από τον Τάραντ, σύμφωνα με το Environment & Energy Publishing News.

Η τελευταία επίθεση στο Μπάφαλο συνοδεύτηκε από ένα μανιφέστο που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο 4chan μαζί με βίντεο από τους πυροβολισμούς που σκότωσαν 10 ανθρώπους. Το μανιφέστο υιοθετεί τη θεωρία της αντικατάστασης της λευκής υπεροχής και εκφράζει την επιθυμία να σκοτωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι μαύροι, σύμφωνα με τον Guardian. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο δράστης επέλεξε ένα παντοπωλείο σε μια γειτονιά με σημαντικό πληθυσμό μαύρων.

Το κείμενο χρησιμοποιεί επίσης οικοφασιστική ρητορική για να κατηγορήσει τη μετανάστευση για την καταστροφή του περιβάλλοντος. «Για πάρα πολύ καιρό επιτρέψαμε στην Αριστερά να οικειοποιηθεί το περιβαλλοντικό κίνημα για να εξυπηρετήσει τις δικές της ανάγκες», αναφέρει το μανιφέστο.

«Η Αριστερά έχει ελέγξει όλες τις συζητήσεις σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος, ενώ ταυτόχρονα ηγείται της συνεχιζόμενης καταστροφής του ίδιου του φυσικού περιβάλλοντος μέσω της μαζικής μετανάστευσης και της ανεξέλεγκτης αστικοποίησης, χωρίς να προσφέρει αληθινή λύση σε κανένα από τα δύο ζητήματα», σημειώνει.

Ο Ντόναλντ Τραμπ

Εν τούτοις, η σύνδεση μεταξύ της μετανάστευσης και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων είναι αποδεδειγμένα ψευδής. Μελέτες δεν έχουν δείξει καμία σχέση μεταξύ της αυξημένης μετανάστευσης και των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ή της ρύπανσης. Επιπλέον, οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στις ΗΠΑ έχουν μεγαλύτερα περιβαλλοντικά αποτυπώματα από τους νέους μετανάστες.

Και η υπερκατανάλωση -και όχι το ίδιο το μέγεθος του πληθυσμού- είναι αυτή που επιβαρύνει τους φυσικούς πόρους. Ωστόσο, «ο οικοφασισμός βρίσκεται σε άνοδο τα τελευταία χρόνια, καθώς η εξέχουσα θέση του Ντόναλντ Τραμπ και η αντιμεταναστευτική ρητορική του συνδυάζονται με περιβαλλοντικές ανησυχίες», δήλωσε στον Guardian η Μπέτσι Χάρτμαν, ειδική σε θέματα μετανάστευσης και περιβάλλοντος του Κολεγίου Χαμσάιρ.

Και βέβαια, η ρητορική του οικοφασισμού δεν περιορίζεται στα μανιφέστα αυτών που προκαλούν μακελειό. Περισσότεροι συντηρητικοί δεξιοί ειδήμονες και πολιτικοί έχουν αρχίσει να την αγκαλιάζουν επίσης. Ο Τάκερ Κάρλσον, που είναι ο πιο δημοφιλής παρουσιαστής στο Fox News, είπε ψευδώς ότι οι μετανάστες μολύνουν τον ποταμό Πότομακ της Ουάσινγκτον (2019), ανέφερε η Washington Post.

Και ο συντηρητικός γενικός εισαγγελέας της Αριζόνα, Μαρκ Μπρνόβιτς, κατέθεσε αγωγή το 2021 υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν παραβίασε τον νόμο περί εθνικής περιβαλλοντικής πολιτικής επειδή δεν είχε μελετήσει το πώς η μετανάστευση θα μπορούσε να αυξήσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Τα δεξιά πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη έχουν επίσης χρησιμοποιήσει περιβαλλοντική ρητορική για να δικαιολογήσουν τους ελέγχους στα σύνορα, σύμφωνα με τον Guardian.

Πηγή: efsyn.gr

Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία της Ινδίας (IMD) ανακοίνωσε σήμερα πως περιοχές στο βορειοδυτικό και στο κεντρικό τμήμα της χώρας κατέγραψαν τις υψηλότερες θερμοκρασίες για τον μήνα Απρίλιο εδώ και 122 χρόνια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της IMD, οι μέγιστες θερμοκρασίες τον Απρίλιο κατέρριψαν κάθε προηγούμενο ρεκόρ στην κεντρική Ινδία, καθώς κυμάνθηκαν κατά μέσο όρο στους 37,8 βαθμούς Κελσίου. Αντίστοιχα, κατά μέσο όρο στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, ο υδράργυρος ανήλθε στους 35,9 βαθμούς Κελσίου, περίπου 3,4 βαθμούς πάνω από το φυσιολογικό για την εποχή επίπεδο. Σε εθνική κλίμακα, ο φετινός Απρίλιος ήταν ο τέταρτος πιο θερμός από το 1901, με τη μέγιστη θερμοκρασία να κυμαίνεται λίγο πάνω από τους 35 βαθμούς Κελσίου.

«Αν δείτε τις μέγιστες θερμοκρασίες που καταγράφηκαν στη βορειοδυτική και στην κεντρική Ινδία, θα διαπιστώσετε ότι ήταν οι υψηλότερες εδώ και 122 χρόνια», δήλωσε ο γενικός διευθυντής της ινδικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας Μρουτιουντζάι Μοχαπάτρα σε συνέντευξη Τύπου.

Ο Μοχαπάτρα προανήγγειλε πως οι πολιτείες Γκουτζαράτ, Ρατζαστάν, Παντζάμπ και Χαριάνα αναμένεται να βρεθούν ξανά αντιμέτωπες με υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες τον Μάιο. Προειδοποίησε ότι οι κάτοικοι δεν θα κληθούν να αντέξουν τη ζέστη μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά και τη νύχτα.

Αξίζει να σημειωθεί πως και ο μήνας Μάρτιος ήταν ο πιο θερμός που έχει γνωρίσει η Ινδία τα τελευταία 122 χρόνια.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Η άνοδος της στάθμης των θαλασσών στη σύγχρονη εποχή εκτιμάται ότι ξεκίνησε το έτος 1863, καθώς εντεινόταν η Βιομηχανική Επανάσταση και άρχισε να ανεβαίνει η θερμοκρασία, με αποτέλεσμα την έναρξη της θέρμανσης των ωκεανών και την τήξη των παγετώνων, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη, με επικεφαλής τη δρα Τζένιφερ Γουόκερ του Τμήματος Γεωεπιστημών και Πλανητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Rutgers των ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature Communications», ανέλυσε στοιχεία για τη στάθμη των θαλασσών κατά τα τελευταία 2.000 χρόνια.

Η άνοδος της στάθμης αποτελεί σημαντικό δείκτη για τις ευρύτερες κλιματικές αλλαγές. Εντοπίζοντας για πρώτη φορά με τόσο συγκεκριμένο τρόπο πότε άρχισε να ανεβαίνει η στάθμη, κατέστη δυνατό παράλληλα να προσδιοριστεί και η έναρξη μιας σημαντικής περιόδου κλιματικής αλλαγής.

Ενώ η άνοδος των υδάτων διεθνώς σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα έγινε για πρώτη φορά αισθητή μεταξύ 1863-1873, υπήρξαν διαφοροποιήσεις ανάλογα με την περιοχή. Για παράδειγμα, στον μέσο Ατλαντικό και σε περιοχές των ΗΠΑ η στάθμη άρχισε να ανεβαίνει μεταξύ 1872-1894, ενώ στον Καναδά και στην Ευρώπη αρκετά αργότερα, μεταξύ 1930-1964.

«Μπορούμε πάντως να είμαστε βέβαιοι ότι η παγκόσμια άνοδος της στάθμης των θαλασσών από το 1940 έως το 2000 υπήρξε η ταχύτερη των τελευταίων 2.000 ετών», δήλωσε η Γουόκερ.

Πηγή: ΑΠΕ

Ενα βιβλίο του Κωνσταντίνου Ι. Βαθιώτη

Εκδόσεις Αλφειός

Δεκέμβριος 2021

σελ. 456

Στο βιβλίο επιχειρείται η ανάδειξη των σημαντικότερων νομικών προβλημάτων
που προέκυψαν από τη θέσπιση του υποχρεωτικού εμβολιασμού,
καθώς και η ανάλυση ορισμένων στρεβλώσεων που απεδείχθη ότι διαδραμάτισαν
καίριο ρόλο στον θαυμαστό ανάποδο κόσμο της υγειοναζιστικής προπαγάνδας.
Εδώ ανήκει π.χ. η μεταμφίεση της απειλής σε κίνητρο, της τιμωρίας σε προστασία
και του θανάσιμου ρίσκου σε καθήκον αλληλεγγύης. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται
στο φαινόμενο του πατερναλισμού, το οποίο η κυβέρνηση στα λόγια
το απορρίπτει, αλλά στην πράξη το εφαρμόζει με αυταρχικό τρόπο.

Δεδομένου ότι ο κίνδυνος να διολισθήσει ο πατερναλισμός σε υγειονομικό
ολοκληρωτισμό έχει απασχολήσει στο παρελθόν τη λογοτεχνία, αφιερώνεται
σε αυτόν ξεχωριστή υποενότητα με παρουσίαση των σημαντικότερων δυστοπικών
μυθιστορημάτων, ώστε ο αναγνώστης να είναι υποψιασμένος για την τροπή
που μπορεί να πάρουν τα πράγματα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα
η κοινότητα ευνουχιστικής ομοιομορφίας που οραματίσθηκε η Λόις Λόουρι
στον Δωρητή: «Όταν όλα είναι ίδια, τότε δεν υπάρχουν επιλογές. Εγώ θέλω
να ξυπνάω το πρωί και να αποφασίζω πράγματα! Ένα μπλε χιτώνιο
ή ένα κόκκινο».

 

Ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου αφορά την κοινή φιλοσοφία που διέπει
την καταπολέμηση της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής ως κρίσεων
παγκόσμιας εμβέλειας. Αμφότερες εργαλειοποιούνται ως μπαμπούλες
από τα συντονισμένα τρομο-κράτη της νέας εποχής, ώστε να δικαιολογούνται
τα εκάστοτε δρακόντεια μέτρα που είναι συνήθη σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Εκκινώντας από αυτό το δεδομένο, ο συγγραφέας εξετάζει την εφαρμογή τους
σε φόντο μιας ήδη εξαγγελθείσας «παγκόσμιας δημοκρατικής κυβέρνησης»
με ενιαία διαχειριστική πολιτική, γλώσσα και θρησκεία. Ταυτοχρόνως, εφιστά
την προσοχή του αναγνώστη στον κίνδυνο να πρόκειται για μια ακόμη
παραπλανητική ετικέτα του ανάποδου κόσμου μας, κάτω από την οποία
κρύβεται επιμελώς ο όρος «Παγκόσμια Δικτατορία».

Επισημαίνεται ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν τα σύγχρονα τρομο-κράτη
προκειμένου να καθυποτάξουν τους βρεφοποιημένους λαούς σχετίζονται
με διάσημα πειράματα του παρελθόντος (π.χ. Milgram, Zimbardo), αλλά
και με τεχνικές Κινέζων και Γάλλων βασανιστών εναντίον αιχμάλωτων
στρατιωτών (βλ. ιδίως το διάγραμμα Biderman). Ξεχωριστή σημασία αποκτά
σήμερα το πείραμα του Αμερικανού συμπεριφοριστή Μπ. Φ. Σκίνερ, καθηγητή
Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ο οποίος θέλησε να εξελίξει
το περίφημο πείραμα του Παβλόφ περί των εξαρτημένων αντανακλαστικών
των ζώων και να ερευνήσει αν ήταν εφικτό να ρυθμίσει τη συμπεριφορά
του συνόλου κι όχι απλώς να ελέγξει έναν μόνο αδένα. Τα ευρήματα του Σκίνερ
στηρίχθηκαν στο δίπολο επιβράβευση-τιμωρία και κατά τούτο συνδέονται
άμεσα με την πολιτική που ακολουθείται στην εποχή του κορωνοϊού
για τη μεγιστοποίηση του αριθμού των εμβολιασμένων.

Το βιβλίο ολοκληρώνεται με αναπτύξεις που αφορούν τον τρόπο αντίδρασης
των πολιτών ενάντια στο ιατροφασιστικό καθεστώς. Σε αυτό το πλαίσιο εξετάζεται
η παθητική αντίσταση, ως κεντρικός πυλώνας της οποίας προβάλλεται
το επικοινωνιακό εμπάργκο (κλείσιμο της τηλεόρασης), αλλά και η επιδημική
διάδοση της αλήθειας ενάντια στη συστημική προπαγάνδα, εκφάνσεις της οποίας
είναι η απαξιωτική ονοματοδοσία (name calling) και η εκκλησιαστική
τρομοκρατία σε βάρος των αντιφρονούντων.

Για την κατανόηση των κοσμοϊστορικών γεγονότων που συμβαίνουν
στην εποχή του κορωνοϊού και ειδικότερα της στάσης που τηρεί η Πολιτεία
και οι πολίτες κατά τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, ο αναγνώστης
θα αντλήσει σημαντική βοήθεια από διάφορα ιστορικά παραδείγματα. Σε αυτά
συγκαταλέγονται o κοινωνικός αποκλεισμός των Εβραίων στη ναζιστική Γερμανία
ή των ζητιάνων στην μεταπολεμική Ελλάδα, καθώς και η θρησκευτική πόλωση
στους κόλπους της Eκκλησίας ήδη στις αρχές του 18ου αιώνα με αφορμή
την πρωτοποριακή για την εποχή τεχνική του εμβολιασμού κατά της ευλογιάς.
Όπως σήμερα, έτσι και τότε ο κόσμος είχε χωριστεί σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα:
σε εκείνους που υποστήριζαν ότι η νόσος είναι εργαλείο του Θεού
και σε εκείνους που αντέτειναν ότι το εμβόλιο είναι το δώρο του Θεού.

Ποια είναι η τρίτη χώρα στον κόσμο ως προς τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα – του βασικού αερίου ρύπου που ευθύνεται για την κλιματική αλλαγή – μετά την Κίνα και τις ΗΠΑ; Η απάντηση είναι η αποψίλωση των τροπικών δασών.

Η φαινομενικά παράδοξη αυτή φράση έρχεται να υπογραμμίσει πόσο μεγάλη είναι η επίπτωση της συνεχούς αποψίλωσης των τροπικών δασών στο περιβάλλον. Γιατί ισοδυναμεί ουσιαστικά με την προσθήκη στην ατμόσφαιρα του διοξειδίου του άνθρακα που κανονικά θα απορροφούσαν τα δάση.

Η σημασία των δασών

Η σημασία των δασών στο περιβάλλον είναι τεράστια. Και δεν περιορίζεται στο ότι είναι απλώς ένας από τους βασικούς μηχανισμούς απορρόφησης διοξειδίου του άνθρακα, στοιχείο που επίσης σημαίνει ότι τα δάση θα είναι εξαιρετικά κρίσιμα όταν καταφέρουμε να μηδενίσουμε τις εκπομπές άνθρακα γιατί θα συμβάλλουν στη σταδιακή απορρόφηση των μεγάλων συσσωρευμένων όγκων διοξειδίου του άνθρακα από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης.

Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η μείωση των τροπικών δασών ευθύνεται σήμερα για το 8% των παγκοσμίων εκπομπών αερίων που προκαλούν την κλιματική αλλαγή, μπορούν να αποτελέσουν το 23%, ως προς την έννοια των άμεσων μέτρων που απαιτούνται μέχρι το 2030, καθώς η θετική τους επίπτωση μπορεί να αφορά μέχρι τότε έως και 7,1 γιγατόνους διοξειδίου του άνθρακα, δηλαδή το άθροισμα των εκπομπών διοξειδίου άνθρακα της Ρωσίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ιαπωνίας το 2014.

Ή για να δώσουμε ένα άλλο μέτρο σύγκρισης: τα 4,2 εκατομμύρια εκτάρια τροπικών δασών που χάθηκαν ανάμεσα στο 2019 και το 2020, μια έκταση συγκρίσιμη με αυτή της Ολλανδίας, σημαίνουν ότι χάθηκε η δυνατότητα απορρόφησης διοξειδίου άνθρακα που θα αναλογούσε στις ετήσιες εκπομπές 570 εκατομμυρίων αυτοκινήτων, αριθμού υπερδιπλάσιου των αυτοκινήτων που κινούνται στους αμερικανικούς δρόμους.

Τα δάση επίσης είναι ένα από τα φυσικά μέσα που έχουμε για την αντιμετώπιση της ίδιας της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη. Κάθε 100 λίτρα νερού στη διαπνοή ενός δέντρου, ισοδυναμούν με δύο κλιματιστικά που δουλεύουν για μία μέσα (που θα απαιτούσαν για το ίδιο αποτέλεσμα δροσιάς 70 κιλοβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας).

Από την άλλη, η αποψίλωση των δασών μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση των τοπικών θερμοκρασιών κατά έναν βαθμό Κελσίου  στους τροπικούς και στις εύκρατες ζώνες και να αυξήσει την ημερήσια διακύμανση θερμοκρασίας κατά σχεδόν 2 βαθμούς Κελσίου στους τροπικούς και κατά 2,85 βαθμούς στην εύκρατη ζώνη.

Γιατί επιταχύνεται η αποψίλωση των δασών

Η μείωση του όγκου των δασών είναι μια χαρακτηριστική πλευρά ενός στρεβλού παγκόσμιου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης.

Αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλη ζήτηση για ορισμένα αγροτικά προϊόντα που είναι κομβικά για τη βιομηχανία. Αυτά είναι η σόγια, το φοινικέλαιο, το κακάο και ο καφές.

Μόνο που για να παραχθούν αυτά τα προϊόντα μεγάλες εκτάσεις των τροπικών δασών μετατρέπονται σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Σε αυτό βοήθησε τόσο η παγκόσμια ζήτηση όσο και το γεγονός ότι κυβερνήσεις το είδαν ως μοχλό ανάπτυξης και προσέφεραν σημαντικές επιδοτήσεις στην παραγωγή τέτοιων προϊόντων.

Στην ίδια κατεύθυνση και η μεγάλη ζήτηση για βιοκαύσιμα που επίσης σε χώρες όπως η Βραζιλία θεωρήθηκε ότι μπορούσε να απαντηθεί με την μετατροπή τμήματος του τροπικού δάσους του Αμαζονίου σε εκτάσεις καλλιεργούμενες για βιοκαύσιμα.

Επιπλέον, κάθε βήμα προς την «αξιοποίηση» των δασών με αυτόν τρόπο, όπως είναι π.χ. η κατασκευή δρόμων για την κίνηση μεγάλων οχημάτων επίσης καταλήγει στο να μειώνεται ακόμη περισσότερο η συνολική δασική κάλυψη.

Παράλληλα, εξακολουθεί να υπάρχει εντατική υλοτόμηση, με όρους που την καθιστούν μη βιώσιμη. Μάλιστα, ακόμη και τα προϊόντα παράνομης υλοτόμησης καταλήγουν στις μεγάλες αγορές των ΗΠΑ και της ΕΕ, με αποτέλεσμα να συντηρείται  ο φαύλος κύκλος. Σε ορισμένα μέρη υπάρχει ακόμη και μεγάλη χρήση των δέντρων ως καύσιμης ύλης για τη θέρμανση. Παράλληλα, οι μεγάλες δασικές πυρκαγιές, που έχουν γίνει πιο συχνές εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, επίσης μειώνουν τις δασικές εκτάσεις.

Όλα αυτά διαμορφώνουν όχι μόνο μια τεράστια απειλή για το περιβάλλον και την επιβίωση του πλανήτη, αλλά πλήττουν καίρια τις κοινότητες που για μεγάλο διάστημα συνυπάρχουν αρμονικά με το δάσος.

Οι πρωταθλητές της καταστροφής των δασών

Η χώρα στην οποία καταγράφεται η μεγαλύτερη μείωση των δασών κάθε χρόνο, είναι αυτή που έχει στην έκτασή τους και μεγάλο μέρος ενός από τα σημαντικότερα τροπικά δάση: η Βραζιλία.

Στη Βραζιλία η καταστροφή συμβαίνει με δύο τρόπους, είτε μέσα από τη μετατροπή δασών σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις με συστηματικό τρόπο, είτε μέσα από τεράστιες δασικές πυρκαγιές που σε μεγάλο βαθμό είναι αποτέλεσμα ακριβώς της αποψίλωσης των δασών (π.χ. όταν καίγονται οι παρακείμενες αγροτικές εκτάσεις για να προετοιμαστούν για τον επόμενο κύκλο καλλιέργειας).

Αλλά και σε άλλα σημεία της Νότιας Αμερικής τα πράγματα δεν πάνε ιδιαίτερα καλά. Οι μεγάλες πυρκαγιές τα προηγούμενα χρόνια στη Βολιβία, που αφετηρία είχαν προσπάθεια να μετατραπούν δάση σε καλλιεργήσιμη έκταση οδήγησαν σε μεγάλες απώλειες δασών. Η συμφωνία ειρήνης ανάμεσα στην κυβέρνηση της Κολομβίας και το αντάρτικο FARC είχε ως αποτέλεσμα ένα «κενό εξουσίας» σε δασικές περιοχές που αύξησε την αποψίλωση.

Υποχώρηση της αποψίλωσης φάνηκε να καταγράφουν τα τελευταία χρόνια χώρες όπως η Ινδονησία και η Μαλαισία, αν και τα προηγούμενα η αποψίλωση ήταν πολύ μεγάλη. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι η Μαλαισία έχει χάσει σχεδόν το ένα πέμπτο των πρωτογενών δασών της από το 2001 και σχεδόν το ένα τρίτο από τη δεκαετία του 1970.

Σε άλλες περιπτώσεις η καταστροφή των δασών οφείλεται περισσότερο στον τρόπο που μικροκαλλιεργητές προσπαθούν να αυξήσουν την καλλιεργήσιμη έκτασή τους και αυξήσουν το εισόδημά τους αλλά και για να καλύψουν ενεργειακές ανάγκες. Αυτό για παράδειγμα συμβαίνει στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου χάθηκαν το 2020 490.000 εκτάρια δασών

Οι αποφάσεις στην COP26

Σε συμβολικό επίπεδο η απόφαση περισσότερων από 100 ηγετών, που εκπροσωπούν τις χώρες όπου βρίσκεται πάνω από το 85% των δασών του πλανήτη, να υπογράψουν μια διακήρυξη για το τέλος της αποψίλωσης των δασών έως το 2030, αναμφίβολα έχει σημασία.

Βεβαίως η διακήρυξη δεν περιλαμβάνει κάποια συγκεκριμένα πρακτικά βήματα για το πώς θα υλοποιηθεί και την ίδια στιγμή, όπως και με ανάλογες διεθνείς διακηρύξεις, έχει το πρόβλημα ότι περιλαμβάνει μια μεταβατική περίοδο που με τους σημερινούς ρυθμούς θα σημαίνει πολύ μεγάλες απώλειες δασών.

Παράλληλα, υπάρχει το πραγματικό πρόβλημα της ειλικρίνειας των ηγετών που υπογράφουν τις σχετικές διακηρύξεις. Αρκεί να σκεφτούμε ότι ο αρνητής της κλιματικής αλλαγής και ένθερμος υποστηρικτής των συμφερόντων που επιβουλεύονται το δάσος του Αμαζονίου πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρο περιλαμβάνεται στους υπογράφοντες της σχετική διακήρυξη.

Αντίστοιχα, οι πόροι που δεσμεύτηκαν για την αντιμετώπιση του προβλήματος, το οποίο δεν αφορά απλώς την προστασία των δασών αλλά και την αναζήτηση εναλλακτικών αναπτυξιακών προοπτικών ώστε να μην φαντάζει το δάσος ως πλουτοπαραγωγική πηγή, είναι επίσης μάλλον συμβολικοί.

Δώδεκα κυβερνήσεις δεσμεύτηκαν να προσφέρουν συνολικά 12 δισεκατομμύρια δολάρια σε αναπτυξιακή βοήθεια ανάμεσα στο 2021 και το 2025 και πέντε κυβερνήσεις και 17 φιλανθρωπικές οργανώσεις δεσμεύτηκαν να δώσουν 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια (παρότι ο στόχος ήταν τα 2 δισεκατομμύρια) για την υποστήριξη των ιθαγενών πληθυσμών σε δασικές περιοχές.

Ούτως ή άλλως οι δεσμεύσεις βοήθειας προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο για τη συμβολή στη αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι κάπως συμβολικές. Ο πρόεδρος Μπάιντεν για παράδειγμα παρουσίασε τη δέσμευση να δίνουν οι ΗΠΑ τρία δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο από το 2024 και μετά στις αναπτυσσόμενες χώρες, ως τη μεγαλύτερη δέσμευση των ΗΠΑ στον περιορισμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στις πιο ευάλωτες χώρες. Μόνο που το ποσό αυτό είναι πολύ χαμηλό, εάν αναλογιστούμε ότι μόνο οι ίδιες οι ΗΠΑ ξοδεύουν κάθε χρόνο υπερπολλαπλάσια ποσά για να αντιμετωπίζουν τις ίδιες επιπτώσεις στο δικό τους έδαφος: η αρμόδια ομοσπονδιακή αρχή πολιτικής προστασίας, η FEMA ξόδεψε μόνο τους περασμένους 12 μήνες και χωρίς να είναι πολύ ισχυρές οι φετινές τροπικές θύελλες, 50,2 δισεκατομμύρια δολάρια ή 3 δισεκατομμύρια κάθε 22 μέρες.

Πηγή: in.gr

Οι πιο πλούσιοι μολύνουν πολύ περισσότερο τον πλανήτη σε σχέση με τους πιο φτωχούς και θα πρέπει να τους επιβληθούν στοχευμένα μέτρα, αναφέρει έρευνα του World Equality Lab (WIL) που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη, λίγες ημέρες πριν την έναρξη της COP26, της παγκόσμιας διάσκεψης για το κλίμα που πραγματοποιείται στη Γλασκώβη.

Την ώρα που τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα που εκλύθηκαν στην ατμόσφαιρα φέτος συναγωνίζονται με αυτά προ πανδημίας, κάθε ένας από το 1% των πιο πλούσιων προκάλεσε κατά μέσο όρο 110 τόνους διοξειδίου του άνθρακα το 2019, τονίζεται στην έρευνα αυτή επικεφαλής της οποίας ήταν ο οικονομολόγος Λουκά Σανσέλ, συνδιευθυντής του WIL.

Συνολικά το 1% των πλούσιων ευθυνόταν το 2019 για το 17% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα εξαιτίας των καταναλωτικών του συνηθειών και των επενδύσεών του.

Οι πλούσιοι μολύνουν περισσότερο

Η ευθύνη των ανεπτυγμένων χωρών

Εκτός από τους πιο πλούσιους ανθρώπους, οι πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου έχουν πολύ πιο αυξημένο αποτύπωμα άνθρακα, αν ληφθούν υπόψη τα προϊόντα που κατασκευάζονται στο εξωτερικό και τα οποία στη συνέχεια εισάγουν. Η Ευρώπη αντιπροσώπευε το 2019 περίπου το 25% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

Μεταξύ των λύσεων που προτείνει το WIL είναι οι δημόσιες πολιτικές να λαμβάνουν περισσότερο υπόψη τη συμβολή των ατόμων στην εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα προκειμένου να καταπολεμούν τις συμπεριφορές που ρυπαίνουν περισσότερο.

«Αυτό μπορεί να γίνει μέσω εργαλείων που θα στοχοθετούν τις επενδύσεις σε δραστηριότητες που ρυπαίνουν περισσότερο τον πλανήτη ή που σχετίζονται με ορυκτά καύσιμα», επισημαίνεται στην έκθεση.

Εξάλλου ο Σανσέλ, έκανε λόγο για την υιοθέτηση «σταδιακού οικολογικού φορολογικού συντελεστή στον πλούτο». «Ένα τέτοιο εργαλείο θα μπορούσε να είναι πιο βιώσιμο πολιτικά από τους φόρους στην κατανάλωση άνθρακα που πλήττουν ιδιαίτερα τα πιο χαμηλά εισοδήματα και οι οποίοι δεν καταφέρνουν να μειώσουν τις εκπομπές των πιο πλούσιων», εξήγησε.

Πηγή: ethnos.gr

Η Υπηρεσία Ιχθύων και Άγριας Πανίδας των ΗΠΑ  κήρυξε στις 29 Σεπτεμβρίου την εξαφάνιση ενός είδους δρυοκολάπτη (Ivory-billed Woodpecker) και 22 ακόμη ειδών πτηνών, ψαριών και άλλων, σύμφωνα με αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.

Οι κυβερνητικοί επιστήμονες εξήντλησαν τις προσπάθειες για να βρεθούν αυτά τα 23 είδη και προειδοποίησαν ότι η κλιματική αλλαγή περισσότερο από άλλους πιεστικούς παράγοντες, θα μπορούσε να επιτείνει την εξαφάνιση ειδών, όπως αυτή, μετέδωσε το Associated Press.

«Καθένα από αυτά τα 23 είδη αντιπροσωπεύει μια μόνιμη απώλεια στην φυσική κληρονομιά του έθνους μας και στην παγκόσμια βιοποικιλότητα», δήλωσε στους New York Times η Μπρίτζετ Φάχεϊ, η οποία επιβλέπει την ταξινόμηση των ειδών στην Υπηρεσία Ιχθύων και Άγριας Πανίδας των ΗΠΑ.

«Πρόκειται για μια αφυπνιστική υπενθύμιση του γεγονότος ότι η εξαφάνιση (ειδών) αποτελεί συνέπεια της προκαλούμενης από τον άνθρωπο περιβαλλοντικής αλλαγής», σημείωσε.

Η Υπηρεσία Ιχθύων και Άγριας Πανίδας δεν έχει μέχρι στιγμής ανταποκριθεί σε αίτημα για σχολιασμό που έγινε εκτός ωραρίου λειτουργίας.

Πηγή: Reuters, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Με πυρίμαχες κουβέρτες αλουμινίου και ελεγχόμενες καύσεις επιχειρεί η δασική υπηρεσία της Σιέρα Νεβάδα, στην κεντρική Καλιφόρνια, να προστατεύσει τα πανάρχαια δέντρα του Εθνικού Πάρκου Σεκόγια, που απειλούνται ταυτόχρονα από δύο πυρκαγιές αυτή τη στιγμή. Περίπου το 10% των σπάνιων αυτών δέντρων κάηκε πέρυσι στην πυρκαγιά που ονομάστηκε «Castle».

Οι γιγάντιες σεκόγιες, κωνοφόρα που μπορούν να ξεπεράσουν σε ύψος τα 80 μέτρα, έχουν εξελιχθεί ώστε να μην πλήττονται από τις πυρκαγιές, καθώς ο κόκκινος κορμός τους έχει πολύ παχύ φλοιό, ενώ τα χαμηλότερα κλαδιά τους μπορεί να βρίσκονται έως και 30 μέτρα πάνω από το έδαφος – πολύ ψηλά για να τα φθάσουν οι φλόγες μιας ήπιας πυρκαγιάς. 

Κάθε φορά που μια πυρκαγιά περνάει από μια σεκόγια, αφήνει σημάδι στον κορμό, έτσι γνωρίζουμε ότι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα δέντρα αυτά έρχονται σε επαφή με τη φωτιά περίπου κάθε 10 χρόνια. Η φωτιά μάλιστα βοηθά την αναπαραγωγή τους, καθώς οι καρποί τους «σκάνε» και οι σπόροι σκορπίζονται στη γύρω έκταση, στην οποία έχουν ανοίξει ξέφωτα λόγω της πυρκαγιάς, πάνω στο πολύ φιλόξενο για τους σπόρους υπόστρωμα της στάχτης. Καθένα από τα γιγάντια δέντρα έχει περίπου 13.000 κουκουνάρια και κάθε κουκουνάρι σεκόγιας περιέχει 200 σπόρους, κάτι που ισοδυναμεί με 2,6 εκατομμύρια σπόρους ανά δέντρο.

Η κλιματική αλλαγή

Το πρόβλημα είναι ότι οι συνθήκες πλέον δεν είναι φυσιολογικές και οι επιστήμονες ανησυχούν αν οι σεκόγιες μπορούν να αντέξουν στην εποχή της κλιματικής αλλαγής. 

Τα κολοσσιαία δέντρα έχουν αποδυναμωθεί από την ξηρασία που συνοδεύει τον πρωτοφανή καύσωνα του καλοκαιριού, καθώς και από τον πολλαπλασιασμό εντόμων που τρυπούν τον εξωτερικό φλοιό τους, καθιστώντας τα πιο ευάλωτα στην πυρκαγιά.

«Κατά τη γνώμη μου, το πραγματικά σημαντικό ερώτημα είναι: έχουν προσαρμοστεί αυτά τα δέντρα στο νέο είδος πυρκαγιών και στο νέο κλίμα;» είπε ο Ρόμπερτ Γιορκ, αναπληρωτής καθηγητής Δασολογίας στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, ο οποίος τα τελευταία 18 χρόνια μελετά τα σπάνια αυτά δέντρα. Πολλές από τις πυρκαγιές φέτος στην Καλιφόρνια δεν ήταν χαμηλής έντασης, ήταν πυρκαγιές που απελευθέρωσαν τεράστια ποσά ενέργειας, ενισχυμένες από την ξηρασία και τους ισχυρούς ανέμους. «Αυτά τα δέντρα δεν νομίζω ότι έχουν προσαρμοστεί σε πυρκαγιές μεγάλης έντασης».
Για τον λόγο αυτό, από την Τετάρτη βρίσκεται σε εξέλιξη μεγάλη επιχείρηση της δασικής υπηρεσίας για την προστασία των αρχαιότερων δέντρων, όπως αυτό που ονομάζεται «Στρατηγός Σέρμαν», φθάνει σε ύψος τα 84 μέτρα και έχει διάμετρο, στη βάση του, 33 μέτρα. Ο «Στρατηγός Σέρμαν» είναι το δέντρο με τον μεγαλύτερο όγκο στον κόσμο (1.486 κυβικά μέτρα) και αποτελεί βασικό αξιοθέατο του Εθνικού Δρυμού Σεκόγια. Πέρα από τη βάση του δέντρου αυτού, με πυρίμαχες κουβέρτες τυλίχτηκε το κέντρο επισκεπτών και η ιστορική ξύλινη ταμπέλα που καλωσορίζει τους επισκέπτες στο πάρκο. 
Το βασικότερο όπλο των πυροσβεστών είναι οι ελεγχόμενες πυρκαγιές, με τις οποίες καίνε τη χαμηλή βλάστηση γύρω από τα μεγάλα δέντρα και δημιουργούν αντιπυρικές ζώνες περιμετρικά του δρυμού. Στο εν λόγω πάρκο η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται τα τελευταία 50 χρόνια. «Ελπίζουμε ότι το Γιγάντιο Δάσος θα μείνει αλώβητο», δήλωσε η εκπρόσωπος Τύπου του πάρκου, Ρεμπέκα Πάτερσον.