Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ:

Ακόμα και ο ΣΕΒ θα «ζήλευε» το δελτίο τύπου του ΙΝΕ – ΓΣΕΕ με τα βασικά συμπεράσματα από την Ενδιάμεση Έκθεση του Ινστιτούτου για την ελληνική οικονομία και απασχόληση το 2017, που δημοσιεύτηκε στις 4/10!

Για άλλη μια φορά η ΓΣΕΕ δίνει τα διαπιστευτήριά της στο μεγάλο κεφάλαιο, στη μεγαλοεργοδοσία, αποδεικνύοντας ότι αυτό που την «κόπτει» πραγματικά είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, για την οποία πασχίζει να καταθέσει ιδέες και προτάσεις, ενώ ο κόσμος καίγεται από τις απολύσεις, από τις μειώσεις μισθών, από τη μερική απασχόληση, από το πετσόκωμα κοινωνικών παροχών, συντάξεων.

Το συγκεκριμένο δελτίο, λοιπόν, μιλάει για «ένα νέο ισορροπημένο μοντέλο ανάπτυξης, ένα επεκτατικό μίγμα εσωστρέφειας και εξωστρέφειας…….αύξηση των εθνικών μεριδίων παραγωγής στην παγκόσμια αγορά….», για «…..δημιουργία βιώσιμων πρωτογενών πλεονασμάτων……».

Η ΓΣΕΕ, δηλαδή, αναζητά ό,τι αναζητούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, η σημερινή κυβέρνηση αλλά και όλες οι πολιτικές δυνάμεις που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία, προτείνοντας ο καθένας το δικό του τρόπο για τη θωράκιση της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων.

Όλα τα παραπάνω όχι μόνο δε σχετίζονται, αλλά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζόμενων, αφού προϋποθέτουν τις μειώσεις μισθών, τσάκισμα συλλογικών συμβάσεων και δικαιωμάτων, επιδείνωση των όρων εργασίας, μείωση κοινωνικών παροχών, συντάξεων.

Αυτή τη συνολική επιδείνωση της ζωής των εργαζόμενων, την ανεργία, τις εργασιακές σχέσεις – λάστιχο, τη μείωση του εργατικού εισοδήματος η ΓΣΕΕ τη βαφτίζει «δείγμα της εύθραυστης κατάστασης της ελληνικής κοινωνίας» και «κρυφό μηχανισμό λιτότητας». Αντιστρέφει, δηλαδή, την πραγματικότητα και παραπλανά τους εργαζόμενους, όπως κάνει ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση και όλοι οι υπηρέτες αυτού του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος. Κουβέντα δε λέει για την αιτία των προβλημάτων της εργατικής τάξης, που της έχουν κάνει το βίο αβίωτο.

Οι εργαζόμενοι ένα δρόμο έχουν. Να απαλλαγούν από όλες αυτές τις δυνάμεις που δήθεν τους «εκπροσωπούν», να βάλουν μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες τους και τα δικά τους συμφέροντα κόντρα σε αυτά των καπιταλιστών και της ανάπτυξής τους. Να δυναμώσουν τα δικά τους όπλα, να μαζικοποιήσουν τα συνδικάτα, να ενισχύσουν το ΠΑΜΕ και να οργανώσουν την πάλη τους σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς για ΕΓΣΣΕ με κατώτερο μισθό τα 751 ευρώ για όλους, για κλαδικές ΣΣΕ με αυξήσεις, για την προστασία και ενίσχυση του δικαιώματος στην απεργία, τη συλλογική πάλη και δράση, την οργάνωση των εργαζομένων, για συνολική ανατροπή των αντεργατικών νόμων, των μνημονίων.

Ο επιτελάρχης της Καγκελαρίας Πέτερ Αλτμάιερ θα αναλάβει τα καθήκοντα του υπουργού Οικονομικών, μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης και οριστεί ο αντικαταστάτης του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος αναμένεται να εκλεγεί Πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Sueddeutsche Zeitung και της Ραδιοφωνίας Νοτιοδυτικής Γερμανίας (SWR), ο κ. Αλτμάιερ, εκ των στενότερων συνεργατών της καγκελαρίου Μέρκελ, θα είναι «μεταβατικός υπουργός Οικονομικών».

Χθες αποχώρησε από το υπουργείο Εργασίας η Αντρέα Νάλες, η οποία έγινε επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών. Μεταβατικά, το χαρτοφυλάκιο ανέλαβε η Καταρίνα Μπάρλεϊ (SPD), υπουργός για θέματα Οικογένειας.

Επισημαίνεται ότι η σημερινή κυβέρνηση ασκεί κανονικά τα καθήκοντά της μέχρι τις 24 Οκτωβρίου, οπότε και αρχίζει και τυπικά η επόμενη κοινοβουλευτική περίοδος.







ΑΠΕ

BINYAMIN APPELBAUM / THE NEW YORK TIMES

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, αξιωματούχοι οικονομικής πολιτικής, καθηγητές και διαδηλωτές συγκεντρώνονταν στο Τζάκσον Χολ κάθε Αύγουστο για να υποδείξουν στους κεντρικούς τραπεζίτες ότι υπάρχουν καλύτεροι τρόποι για να επιτευχθούν ταχύτεροι ρυθμοί ανάπτυξης. Φέτος, παραιτήθηκαν από κάθε προσπάθεια.

Τόσο στην επίσημη ατζέντα όσο και στις ανεπίσημες συζητήσεις του ετήσιου συνεδρίου που διοργανώνει, κατά παράδοση, η ομοσπονδιακή τράπεζα του Κάνσας στο Τζάκσον Χολ, το κυρίαρχο θέμα ήταν να μην επιδεινωθούν περισσότερο τα πράγματα.

Οι επικεφαλής των αρμόδιων αρχών του χρηματοπιστωτικού κλάδου προειδοποίησαν για τους κινδύνους της απορρύθμισης. Οι υποστηρικτές του ελεύθερου εμπορίου έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για τον προστατευτισμό. Ο Τζερόμ Πάουελ, ένας από τους κυβερνήτες της Fed, μίλησε για το ενδεχόμενο να μην είναι σε θέση οι ΗΠΑ να καλύψουν όλες τις υποχρεώσεις τους.

Η νομισματική πολιτική δεν βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο. Το ετήσιο συνέδριο αφορά τη διεθνή κοινότητα, προσελκύοντας κεντρικούς τραπεζίτες από όλο τον κόσμο. Συνήθως εστιάζει σε θέματα νομισματικής πολιτικής. Αλλά όλοι σήμερα φαίνεται να πιστεύουν ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες κάνουν το βέλτιστο, αλλά η ανάπτυξη είναι βραδεία διότι υπάρχουν διαρθρωτικά προβλήματα που απαιτούν άλλου είδους παρεμβάσεις.

«Ορισμένοι από εσάς ταξιδέψατε αεροπορικώς 10 με 15 ώρες για να παραστείτε στο συνέδριο και δεν έχετε ακούσει ούτε μια λέξη για νομισματική πολιτική», είπε αστειευόμενος ο Τζέισον Φούρμαν, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Συνεδρίου Οικονομικών Συμβούλων επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα.

Η Τζάνετ Γέλεν, πρόεδρος της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ και ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Μάριο Ντράγκι πραγματοποίησαν ομιλίες για θέματα εκτός νομισματικής πολιτικής. Πρώτη φορά μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, οι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου βρίσκονται ταυτόχρονα σε τροχιά ανάπτυξης, η οποία όμως είναι άτονη και εύθραυστη.

Αμεση απειλή είναι η επικείμενη προθεσμία για να συμφωνήσει το Κογκρέσο σε μια αύξηση του ορίου για το αμερικανικό χρέος. Θα πρέπει να δοθεί το «πράσινο φως» για να δανειστούν οι ΗΠΑ περισσότερα κεφάλαια από τις αγορές και έτσι να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Το αμερικανικό χρέος θεωρείται η ασφαλέστερη επένδυση στον κόσμο. Ακόμη και η μερική παύση πληρωμών προσωρινά μπορεί να προκαλέσει χρηματοπιστωτική κρίση.

Ενα άλλο θέμα που βρέθηκε υψηλά στην ατζέντα είναι η στροφή προς τον προστατευτισμό. Η τάση αυτή κατέστη σαφής από την απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου του 2016. Σήμερα, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εξαπολύει απειλές για την επιβολή μέτρων στις εισαγωγές των ΗΠΑ.

Ακόμη και οι διαδηλωτές άλλαξαν τον τόνο τους. Στην περίπτωση της Fed των ΗΠΑ, παραδείγματος χάριν, για πρώτη φορά μετά μια τετραετία δεν διαδήλωσαν υπέρ μιας πολιτικής με μεγαλύτερη στήριξη στην ανάπτυξη και στους μισθούς. Αντί αυτού, τάχθηκαν υπέρ μιας δεύτερης θητείας της κ. Γέλεν. «Η αποστολή της Γέλεν δεν έχει ολοκληρωθεί», δηλώνει ο 34χρονος Απριλ Εβελιν Λούις από τη Σάρλοτ της Βόρειας Καρολίνας, ένας από τους διαδηλωτές του Τζάκσον Χολ.



Αναδημοσίευση από anastoxasmoi ,πηγή:kathimerini.gr

Η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει με την εφαρμογή του προγράμματος μεταρρυθμίσεων και να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική, δήλωσε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και πρόσθεσε ότι η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους δεν προβλέπεται «επί του παρόντος».

Ερωτηθείς σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Mannheimer Morgen αν μπορεί να φανταστεί μια μερική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, απάντησε: «Αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται στην ατζέντα καθόλου».

Το να ξεκινήσει μια συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους θα έστελνε λάθος μήνυμα στην Αθήνα σε μια περίοδο κατά την οποία η οικονομία πηγαίνει καλύτερα και ανακάμπτει, είπε ο Σόιμπλε στην Mannheimer Morgen, όπως μετέδωσε το Reuters.

«Η χώρα δεν χρειάζεται μείωση του χρέους της τώρα, αλλά θα πρέπει να εξακολουθήσει να εργάζεται για την ανταγωνιστικότητά της», πρόσθεσε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών επισημαίνοντας ότι το κόστος δανεισμού για την Ελλάδα για τα επόμενα 10-15 χρόνια είναι ήδη σχετικά χαμηλό.

Η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο Σόιμπλε δεν επιθυμούν να συζητήσουν για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία στις 24 Σεπτεμβρίου, κατά τις οποίες το ακροδεξιό ευρωσκεπτικιστικό κόμμα AfD προβλέπεται να εισέλθει για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο.

Οι συντηρητικοί Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ προηγούνται των κεντροαριστερών Σοσιαλδημοκρατών με περίπου 15 ποσοστιαίες μονάδες στις δημοσκοπήσεις και θεωρούνται φαβορί ότι θα διατηρήσουν την εξουσία.

Ο Σόιμπλε, ο οποίος είναι υπουργός Οικονομικών από το 2009 και θα κλείσει τα 75 του χρόνια στις 18 Σεπτεμβρίου, έχει αφήσει να εννοηθεί ότι επιθυμεί να διατηρήσει το υπουργείο του, αλλά η Μέρκελ ενδεχομένως να χρειαστεί να τον «θυσιάσει» προκειμένου να εξασφαλίσει μια συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης συμμαχίας.




Αναδημοσίευση από https://anastoxasmoi ,πηγή :topontiki.g

Απαισιόδοξοι για την κατάσταση της εθνικής οικονομίας, αλλά και για το μέλλον της ΕΕ εμφανίζονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι Έλληνες, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση Ευρωβαρόμετρο, που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 20 και 30 Μαΐου και δόθηκε χθες στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες.

Συγκεκριμένα,το 98% των Ελλήνων πολιτών θεωρούν ότι η τρέχουσα κατάσταση της εθνικής οικονομίας είναι «κακή»,έναντι 51% των Ευρωπαίων πολιτών.Μόνο το 2% των Ελλήνων ερωτηθέντων απάντησαν ότι η κατάσταση της εθνικής οικονομίας είναι «καλή», έναντι 46% των Ευρωπαίων πολιτών.

Ειδικότερα,το 69% των Ελλήνων (έναντι 27% των Ευρωπαίων) αξιολογούν «κακή» την τρέχουσα κατάσταση του νοικοκυριού τουςκαι το 49% των Ελλήνων (έναντι 22% των Ευρωπαίων) αξιολογούν «κακή» την κατάσταση της δουλειάς τους.

Στο ερώτημα «ποιές θεωρείτε ότι είναι οι σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα σας;», το 51% των Ελλήνων απαντά η ανεργία, το 45% η οικονομική κατάσταση, το 26% το δημόσιο χρέος και το 16% η φορολογία. Στο ίδιο ερώτημα, το 29% των Ευρωπαίων απαντά η ανεργία, το 22% η μετανάστευση, το 20% η υγεία και η κοινωνική ασφάλιση και το 19% η τρομοκρατία.

Όσον αφορά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ, η τρομοκρατία είναι η κυριότερη για το 44% των ευρωπαίων πολιτών και το 41% των Ελλήνων. Ακολουθεί η μετανάστευση με 38% των ευρωπαίων και 32% των Ελλήνων και η οικονομία για το 18% των ευρωπαίων και το 31% των Ελλήνων ερωτηθέντων.

Εξάλλου,οι Έλληνες εμφανίζονται οι πλέον απαισιόδοξοι για τη ζωή στην ΕΕ. Συγκεκριμένα, το 70% των Ελλήνων ερωτηθέντων θεωρούν ότι «τα χειρότερα έρχονται» (40% των ευρωπαίων), έναντι 29% που θεωρούν ότι «οι επιπτώσεις της κρίσης στην απασχόληση έχει ήδη φτάσει στο υψηλότερο σημείο της» (47% των ευρωπαίων).

Στο ερώτημα «τί εικόνα έχετε για την ΕΕ;», «αρνητική» απαντά το 47% των Ελλήνωνκαι το 21% των ευρωπαίων, «ουδέτερη» απαντά το 34% των Ελλήνων και το 37% των ευρωπαίων και «θετική» απαντά το 18% των Ελλήνων και το 40% των ευρωπαίων.

Το σημαντικότερο επίτευγμα της ΕΕ θεωρείται για το 62% των Ελλήνων και το 58% των ευρωπαίων η ειρήνη μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ.Ακολουθεί η ελεύθερη διακίνηση προσώπων, αγαθών και υπηρεσιών για το 68% των Ελλήνων και το 57% των ευρωπαίων , το ευρώ για το 19% των Ελλήνων και το 25% των ευρωπαίων και το πρόγραμμα ERASMUS για το 20% των Ελλήνων και το 25% των ευρωπαίων.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το ποσοστό των ευρωπαίων που θεωρούν ότι η κατάσταση της εθνικής οικονομίας τους είναι «καλή» έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια (+20 μονάδες από την άνοιξη του 2013· +26 μονάδες από την άνοιξη του 2009).


πηγή huffingtonpost.gr

Από τον Ponzi στον Minksy και από εκεί στην Λιτότητα

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D




Το θέμα μας είναι πως φτάνουμε από την ’άπληστη αιωνιότητα’ του Ponzi στην θλιβερή στιγμή του Minksy (MinksyMoment) και από εκεί στα μνημόνια και την λιτότητα.

Παραδοσιακά, ας πούμε από το 1933 έως το 2000, οι τράπεζες δάνειζαν με βάση την διαφαινομένη οικονομική εξέλιξη του δανειζομένου, τις υποθήκες που διέθετε για την εξασφάλιση του δανείου και τέλος λαμβάνοντας υπ’ όψη αυτή καθ αυτή την προσωπικότητα του δανειζομένου. Αν αυτά τα στοιχεία, κατά την κρίση της τράπεζας, ήσαν ικανοποιητικά για την αποπληρωμή του δανείου και των τόκων, τότε η τράπεζα προχωρούσε στην εκταμίευση του δανείου.

Αν η οικονομία πηγαίνει καλά, το ΑΕΠ αυξάνεται, η ανεργία μειώνεται, δηλαδή υπάρχει οικονομική ανάπτυξη, τότε οι τιμές των σπιτιών και οι τιμές της πάγιας περιουσίας, αυξάνονται. Παράλληλα αυξάνονται και οι τιμές κινητών αξιών, όπως είναι τα ομόλογα, οι μετοχές και τα άλλα χρηματοοικονομικά εργαλεία.

Αν οι τιμές αυτές αυξάνονται, τότε είναι μια καλή ευκαιρία οι τράπεζες, με υποθήκες αυτές τις αξίες, να δανείσουν ακόμα πιο πολύ τους πολίτες, με στόχο και αυτές, μέσω νέων δανεισμών, να πραγματοποιήσουν κέρδη, και οι πολίτες, το επενδυτικό κοινό, να πραγματοποιήσουν κέρδη βραχυχρονίως και μακροχρονίως.

Ο όλο και μεγαλύτερος δανεισμός όμως, αυξάνει την ζήτηση των ποικίλων αξιών, και έτσι ακόμα πιο πολύ οι τράπεζες μπορούν να δανείσουν και οι πολίτες να δανειστούν, παραβλέποντας τις αρχές του κλασσικού δανεισμού (όπως συνέβη σχηματικά από το 2000 και μετά). Οι σημερινές αυξανόμενες τιμές αποτελούν ένα καλό σημάδι για το μέλλον, με την έννοια ότι οι τιμές θα αυξηθούν και άλλο. Με άλλα λόγια το μέλλον είναι προβλεπτό με βάση τις σημερινές και τις παρελθούσες ανερχόμενες τιμές.

Αν όλοι προσδοκούν ότι οι τιμές και άλλο θα αυξηθούν, με πρώτες και καλύτερες τις τράπεζες, αφού δανείζουν για την αγορά σπιτιών, αυτοκινήτων, ομολόγων μετοχών και για οτιδήποτε άλλο, ας πούμε διακοπές στη Μύκονο, τότε τόσο και πιο πολλοί άνθρωποι ανεβαίνουν στο τραίνο της προσδοκώμενης αφθονίας του πλούτου και της ωραίας ανέφελης ζωής. Εξαιρετική σοφία.

Εδώ παίρνοντας μια ανάσα, ας δούμε τις κρυμμένες προϋποθέσεις που βασίζεται αυτή η σοφία. Οι Τράπεζες δανείζουν για να πραγματοποιήσουν κέρδη. Οι πολίτες, επιχειρήσεις, κράτη δανείζονται με στόχο να πραγματοποιήσουν επί της ουσίας και αυτοί κέρδη, όπως και αν ονομάζονται. Και οι τράπεζες και οι δανειζόμενοι, πίσω στο κεφάλι τους, έχουν ως δεδομένο, ότι πάντα οι τιμές των αξιών θα αυξάνονται. Άρα πουλώντας ένα μέρος των αξιών τους, που οι τιμές τους διαρκώς αυξάνονται, οι δανειζόμενοι θα μπορούν να εξοφλούν τα δάνεια τους πάντα. Άρα οι τράπεζες αενάως θα πραγματοποιούν κέρδη. Τι άλλο έχουν πίσω στο νους τους; Ότι πάντα θα υπάρχει ένας καινούργιος αγοραστής των αξιών αυτών που θα σηματοδοτεί μια νέα αύξηση των αξιών.

Αυτός είναι ο κόσμος του Ponzi.

Αν όμως αυτός ο νέος αγοραστής δεν προσέλθει στο ραντεβού της ’παράλογης έξαρσης’, όπως την ονόμασε ο κύριος Greenspan, τότε το όλον οικοδόμημα κινδυνεύει. Φυσικά το ραντεβού δεν πραγματοποιείται, γιατί ο τελευταίος αγοραστής έχει τόσα χρήματα όσα το πραγματικό ΑΕΠ του επιτρέπει να έχει, και άρα στο ραντεβού με αυτές τις τιμές είναι αδύνατον να έλθει.

Με άλλα λόγια οι τιμές δεν ανταποκρίνονται στην αξία του πραγματικού ΑΕΠ και το όλον οικοδόμημα καταρρέει. Όλα πληρώνονται με βάση την πραγματική παραγωγή στο τέλος. Όταν οι τιμές πλέον δεν αυξάνονται, οι δανειζόμενοι και οι δανειστές κατανοούν την θέση τους, με την έννοια δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και σπεύδουν να πουλήσουν για να βρουν πραγματικό χρήμα.

Αυτή είναι η στιγμή του Minsky και η κατάρρευση του Ponzi. Επιστροφή στην πραγματικότητα. Τα χαρτιά δεν φέρνουν πλούτο.

Η στιγμή του Minsky είναι εκείνη κατά την οποία το τραπεζικό σύστημα κινείται από την ευστάθεια στην αστάθεια. Είναι η στιγμή και το σημείο εκείνο στην εξέλιξη των πραγμάτων, όπου μια βαρειά δανεισμένη κοινωνία αρχίζει να πουλάει με μανία κάθε αξία, για να μπορεί να αποπληρώσει τον δανεισμό της. Αυτό έχει σαν αιτία την πτώση των τιμών των αξιών και της απώλειας της εμπιστοσύνης. Αυτό έχει ως αιτία οι τράπεζες να μην έχουν ρευστότητα για να αντιμετωπίσουν την ζήτηση για πραγματικό χρήμα, πράγμα που οδηγεί στην καταστροφή του τραπεζικού συστήματος με βαρειές μακροχρόνιες συνέπειες για την πραγματική οικονομία. Συνοψίζοντας η στιγμή του Minsky έρχεται όταν ο δανεισμός και τα χρέη φτάσουν σε επίπεδα που είναι αδύνατον να σταθούν.

Από αυτή την στιγμή και μετά, με χαμένη την εμπιστοσύνη στην οικονομία, η πραγματική οικονομία εισέρχεται σε βαθειά ύφεση. Μείωση του ΑΕΠ, αύξηση της ανεργίας, πτώση των τιμών.

Ο HymanMinsky ήταν καθηγητής οικονομικών στην Αμερική και ανήκε στη μετακεϋνσανή σχολή πειθούς, του οποίου οι εργασίες, για την αστάθεια των χρηματοδοτικών αγορών, αγνοήθηκαν κατά την διάρκεια των δεκαετιών του ’70, ’80 και ’90 που ο νεοφιλελευθερισμός κάλπαζε, που πάσα πρόταση για μια υπό έλεγχο λειτουργία του τραπεζικού συστήματος αντιμετωπιζόταν σαν χολέρα.

Ο Minsky πιστός στην Κεϋνσιανή Ακαδημία Σκέψης, που είχε αποδείξει ότι ο καπιταλισμός εκ φύσεως τείνει προς την αστάθεια, με συνέπεια βαθιές οικονομικές κρίσεις, έκρινε ότι είναι αναγκαία η παρέμβαση του κράτους με την δημιουργία κανονισμών, για την λειτουργία του χρηματοδοτικού οικοδομήματος μέσα σε ένα κράτος.

Ειδικότερα ο Minsky πρότεινε την θέσπιση κανονισμών για την απαγόρευση δανεισμών τύπου Ponzi, την επιβολή στις τράπεζες της υποχρέωσης να έχουν αποδεδειγμένη διαρκή ρευστότητα, την δημιουργία ειδικού αποθεματικού κεφαλαίου από τις τράπεζες, σε περιόδους ανόδου της οικονομίας, για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιόδους στενότητας της οικονομίας, επιβολή αυστηρών κανονισμών για την παροχή δανείων, την υποχρέωση αύξησης των επιτοκίων σε τυχόν απροσδόκητη και αδικαιολόγητη αύξηση των τιμών των αξιών, διαχωρισμό των εμπορικών τραπεζών από τις επενδυτικές τράπεζες, που δρουν στη χρηματιστηριακή αγορά, και όλα αυτά υπό την καθοδήγηση μιας Κεντρικής Τράπεζας που θα έπαιζε και τον ρόλο του έσχατου σωτήρα δανειστεί του συστήματος αν αυτό έφτανε σε σημείο καταστροφής.

Η κρίση του 2008 στην Ευρώπη και στην Αμερική έφερε τον Minsky στην επιφάνεια, έστω και μετά τον θάνατο του. Η υπόθεση του για την εγγενή αστάθεια των χρηματοδοτικών αγορών, μας δίνει μια καθαρή εικόνα του τι συμβαίνει στην οικονομία, δηλαδή όταν οι αποταμιεύσεις είναι μεγαλύτερες από τις επενδύσεις, όταν το χρήμα δεν επιστρέφει στην πραγματική οικονομία.

Η μεταπήδησει από τον εξασφαλισμένο δανεισμό σε δανεισμό τύπου ponzi επεξηγεί τον δανεισμό στην Αμερική σε αγορά σπιτιών, με περιορισμένη εξασφάλιση, πράγμα που έγινε και στο Νότο της Ευρώπης.

Η καλλιέργεια εμπιστοσύνης ότι διαρκώς η τιμή των πάσης φύσεως τιμών των αξιών θα αυξάνεται, με βάση μια απρόσκοπτη αύξηση του ΑΕΠ, οδήγησε σε μεγάλους δανεισμούς των Κρατών.

Η βαθειά πιστή ότι μια ελεύθερη αγορά από μόνη της ενσωματώνει κάθε γεγονός μελλοντικό και άρα καλώς τιμολογεί τις σημερινές αξίες. Εδώ ας υπογραμμίσουμε την σοβαροφάνεια αυτών των μεγάλων οργανισμών που και σκουπίδια ακόμα τα αξιολογούσαν ως άριστες επενδύσεις.

Η παράλογη πίστη των τραπεζιτών στο καλό μέλλον, τους οδηγούσε στο να αναλαμβάνουν κινδύνους δυσανάλογους με τα κεφάλαια τους και την ρευστότητα τους, να δανείζονται και να δανείζουν, και μάλιστα να επιβραβεύονται με εκατομμύρια μπόνους. Επί της ουσίας έσκαβαν τον λάκκο της πραγματικής οικονομίας.

Έτσι φτάσαμε στη στιγμή του HymanMinsky, που δεν θα φτάναμε αν οι νεοφιλελεύθερες μπούρδες δεν είχαν επικρατήσει.

Άλλη μια παρατήρηση. Όταν ξέσπασε η κρίση του 2008 στην Αμερική την ξεπέρασαν χωρίς να επιβαρύνουν τον Αμερικανικό Λαό. Μόνο του το σύστημα με βάση την Κεντρική Τράπεζα το ξεκαθάρισε το θέμα και άκουσε τον Minsky.

Άλλα στην Ευρωζώνη τα πράγματα δεν ξεκαθάρισαν και ήδη διατρέχουμε τον 8^ο χρόνο λιτότητας που αποτελεί ξευτίλα για την οικονομική επιστήμη τουλάχιστον. Ας το δούμε λίγο το θέμα. Είπαμε πριν ότι όλος ο δανεισμός θα πρέπει να εξοφλείται με πραγματικό χρήμα που θα πρέπει να αντιστοιχεί στα έσοδα κάποιου που έχει από την πραγματική οικονομία, από την δουλειά του. Αν η πραγματική οικονομία δεν αναπτύσσεται πιο γρήγορα από την οικονομία της δημιουργίας δανείων, με άλλα λόγια αν τα δάνεια δεν επιστρέφουν στην πραγματική οικονομία, σε στοιχεία που συνθέτουν το μέγεθος της οικονομίας, ή αλλιώς, αν οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία δεν είναι μεγαλύτερες από τις αποταμιεύσεις στο επίπεδο στοιχείων του ΑΕΠ, τότε όλοι αναγκαστικά θα βρεθούμε καταχρεωμένοι, οι τράπεζες η μια στην άλλη, ο ιδιωτικός τομέας και το κράτος με συνακόλουθη κατάρρευση της οικονομίας. Είμαστε στο σημείο Minsky.

Το 2008 οι τράπεζες βρέθηκαν με διπλό πρόβλημα, λόγω τερατωδών δανεισμών πέραν πάσης προσδοκίας, λόγω απληστίας. Βρέθηκαν σε κρίση φερεγγυότητας δηλαδή, δεν είχαν επαρκή κεφάλαια να καλύψουν τα κόκκινα τους δάνεια, και σε κρίση ρευστότητας, δηλαδή δεν είχαν επαρκείς αξίες άμεσα ρευστοποιήσιμες για να καλύψουν τις άμεσες υποχρεώσεις τους. Τι είχε γίνει; Οι αποταμιεύσεις ήσαν μεγαλύτερες από τις επενδύσεις.

Τότε έντρομοι οι ηγέτες της Ευρώπης και οι τραπεζίτες κατάλαβαν ότι δεν είχαν τα μέσα και τους τρόπους να αντιμετωπίσουν το θέμα της κρίσης.

Κατάλαβαν ότι το τραπεζικό σύστημα σε κάθε χώρα της ευρωζώνης, ήταν εκτός παντώς ελέγχου. Είχε γίνει τόσο μεγάλο, που η κάθε μια χώρα χωριστά δεν μπορούσε από μόνη της να σώσει το τραπεζικό της σύστημα. Αντελήφθησαν επίσης ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι τράπεζα μαϊμού, που σαν στόχο είχε μόνο να μας σώσει από ένα καλπάζοντας πληθωρισμό τύπου Γερμανίας του 1923 ή Ζιμπάμπουε, κάτι που ήταν εκτός πραγματικότητας. Όπως ήταν και είναι φτιαγμένη η ΕΚΤ, δεν μπορούσε να σώσει ούτε μια τράπεζα από την πτώχευση, ούτε ένα κράτος. Δεν ήταν, και δεν είναι ακόμα, μια πραγματική Κεντρική Τράπεζα που θα μπορούσε να σταθεροποιήσει το σύστημα. Δεν μπορούσε –και ακόμα δεν μπορεί- να ασκήσει την λειτουργία του lender-of-last-resort όπως η FED στην Αμερική ή η Τράπεζα της Αγγλίας ή κάθε σοβαρή Κεντρική Τράπεζα σε όλο τον κόσμο.

Αφού οι ηγέτες μας βρεθήκαν στην κατάσταση να μην μπορούν να αποπληθωρίσουν, για να αποφύγουν το πρόβλημα, να μην μπορούν να υποτιμήσουν για να αποφύγουν το πρόβλημα (δεν υπήρχε εθνικό νόμισμα), τους απέμενε ή να πτωχεύσει η Ευρώπη, πράγμα που θεώρησαν ότι θα ζούσαμε στιγμές δευτέρας παρουσίας, ή να εφαρμοστεί γενική λιτότητα σε όλη την Ευρώπη για να σώσουμε εμείς οι λαοί τις Τράπεζες, αφού η Κεντρική Τράπεζα δεν μπορούσε. Με άλλα λόγια κληθήκαμε εμείς οι λαοί, εμείς οι απλοί άνθρωποι, να σώσουμε τις τράπεζες μέσα από την φορολογία. Δηλαδη αυτό το κακο που προκλήθηκε από την διαφθορά και το φαγοπότι των Τραπεζιτών κληθήκαμε εμείς να το διορθώσουμε. Η ιδέα να αλλάξει η δομή του ευρώ δεν τους πέρασε από το μυαλό.

Η απάτη λοιπόν των τραπεζών είναι αυτή που μας οδήγησε στην λιτότητα και η πλημμελής κατασκευή του ευρώ. Άλλα αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα. Αλλά αυτή είναι η αλήθεια και όχι αυτό που λένε ότι τα κράτη υπήρξαν διεφθαρμένα.

Ακριβώς αυτός είναι και ο λόγος που το χρέος είναι παράνομο, και ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να αντιδράσουμε στους πλειστηριασμούς των σπιτιών του κόσμου. Ο τρώσας και ιάσεται.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Οι Οικονομικές Σχέσεις της ΕΕ με Ρωσία και Κίνα και ο Ρόλος της Γεωστρατηγικής Θέσης της Ελλάδας

Με αφορμή την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συνθήκη του Παρισιού, όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, και τις σχέσεις μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ που ολοένα και ολισθαίνουν, σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε τις δυνατότητες της ΕΕ, για τη χάραξη μίας εναλλακτικής πολιτικής με διαφορετικό προσανατολισμό.

Τον Μάρτιο του 2014 εισήχθησαν κυρώσεις κατά της Ρωσίας, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας. Οι συμμετέχοντες σε αυτές τις κυρώσεις είναι: Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών (Ελβετία, Ισλανδία, Λίχτενσταϊν, Νορβηγία), Ευρωπαϊκή Ένωση, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία και Ιαπωνία.

Εντός του 2017, τα κράτη αυτά θα κληθούν για να αποφασίσουν εάν άρουν ή θα παρατείνουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, οι οποίες έχουν πάρει παράταση ήδη μία φορά εντός του 2016. Οι νέες όμως συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί μετά την εκλογή του προέδρου Τραμπ δεν έχουν καμία απολύτως σχέση συγκριτικά με τις σχέσεις που διατηρούσαν ΕΕ & ΗΠΑ υπό την προεδρία Ομπάμα.

Ας δούμε τώρα κάποια οικονομικά στοιχεία για την Ρωσία και όχι μόνο, όσον αφορά τα ενεργειακά αποθέματα.

Στον Πίνακα 1, θα δούμε ότι η Ρωσία βρίσκεται στην πρώτη θέση παγκοσμίως στα αποθέματα φυσικού αερίου με περίπου 1700 τρις κυβικά πόδια (1 κυβικό πόδι = 28,3 λίτρα). Οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία βρίσκονται κάτω από το Κατάρ στην 4η και 5η θέση αντίστοιχα.

Στον Πίνακα 2, θα δούμε τις 11 χώρες με τα μεγαλύτερα εκτιμώμενα αποθέματα πετρελαίου. Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται στην πρώτη θέση παγκοσμίως με 259,9 δις βαρέλια ενώ Καναδάς με 175,2 δις, Ιράν με 137,6 δις και Ιράκ με 115 δις βαρέλια στην 2η, 3η, και 4η θέση αντίστοιχα. Η Ρωσία βρίσκεται πιο χαμηλά, στην 8η θέση με 60 δις βαρέλια.

Τα κράτη-μέλη της ΕΕ αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 50% των ρωσικών εισαγωγών-εξαγωγών. Πιο συγκεκριμένα, η Ευρώπη εισάγει το 1/3 του φυσικού της αερίου από τη Ρωσία το οποίο συνεπάγεται με 300 δις €. Τέλος, η Ρωσία αντιπροσωπεύει το 7% των συνολικών εισαγωγών και το 12% των συνολικών εξαγωγών στην ΕΕ, που την καθιστά τον 3^ο  πιο σημαντικό εταίρο μετά τις ΗΠΑ και την Κίνα.

Στον Πίνακα 3, θα παρατηρήσουμε πως η Κίνα και η Ρωσία συγκαταλέγονται στους 7 πιο σημαντικούς προορισμούς των εξαγωγών της ΕΕ. Ο πρώτος προορισμός είναι οι ΗΠΑ με 16,6%, δεύτερος η Ελβετία με 9,8% ενώ Κίνα και Ρωσία ακολουθούν με 8,5% & 6,9% αντίστοιχα.

Στον Πίνακα 4, ως προς τις εισαγωγές της ΕΕ, θα δούμε πως στην 1^η   θέση βρίσκεται η Κίνα με 16,6%, η Ρωσία ακολουθεί στη 2^η με 12,3% ενώ πιο πίσω βρίσκονται οι ΗΠΑ με 11,7%.

Η πρωτιά της Κίνας στον Πίνακα 4 και με την τάση να αυξηθεί περαιτέρω, δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα, μέσω του λιμανιού του Πειραιά και με τη γεωστρατηγική θέση που κατέχει στον ευρωπαϊκό χάρτη, να παίξει καταλυτικό ρόλο στο σχέδιο της Κίνας για την αναβίωση του «Δρόμου του Μεταξιού», που σκοπό έχει την περαιτέρω αύξηση των εξαγωγών της Κίνας προς την Ευρώπη. Το σχέδιο αυτό, που ήδη έχει μπει σε εφαρμογή, ονομάζεται ¨one belt one road¨ και αποτελείται από 2 δρόμους. Ο πρώτος είναι χερσαίος (silk road economic belt), μέσω της ενδοχώρας της Κίνας και ο δεύτερος θαλάσσιος (maritime silk road) μέσω του Περσικού Κόλπου και της Διώρυγας του Σουέζ, όπου το λιμάνι του Πειραιά θα παίξει καθοριστικό ρόλο, καθώς θα είναι το πρώτο λιμάνι ευρωπαϊκής χώρας που θα διέπει ο θαλάσσιος δρόμος με κατάληξη το λιμάνι της Βενετίας. Τέλος, το λιμάνι του Πειραιά, πέραν του ότι αποτελεί το μεγαλύτερο λιμάνι κοντέινερ στην Ευρώπη, παράλληλα προσφέρει στην Κίνα τη δυνατότητα εμπορικών διανομών με μεταφορική διάρκεια 10 ημερών μικρότερη σε σχέση με εκείνη των βοριοευρωπαϊκών λιμανιών. Η δυνατότητα εξέλιξης των λιμανιών της Μεσογείου, σε ισχυρούς ανταγωνιστές συγκριτικά με τα λιμάνια του Ρότερνταμ και του Αμβούργου, εγείρει σοβαρές ανησυχίες σε Ολλανδία και Γερμανία αντίστοιχα. Η Ελλάδα από την πλευρά της, μέσα στον κυκεώνα της ύφεσης που πλέει τα τελευταία 7 χρόνια, πρέπει να αδράξει αυτή την ευκαιρία, διότι ίσως αποτελεί την τελευταία σχεδία που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα μακριά από τις Συμπληγάδες Πέτρες των μνημονίων.



Πίνακας 1: Εκτιμώμενα Αποθέματα Φυσικού Αερίου σε Παγκόσμια Κλίμακα (τρις κυβικά πόδια)



 Πηγή: OilangGasjournal

Πίνακας 2: Εκτιμώμενα Αποθέματα Πετρελαίου σε Παγκόσμια Κλίμακα (δις Βαρέλια)

Σαουδική Αραβία	259,9
Καναδάς	175,2
Ιράν	137,6
Ιράκ	115
Κουβέιτ	101,5
Βενεζουέλα	99,4
Η.Α.Ε	97,8
Ρωσία	60
Λιβύη	44,3
Νιγηρία	37,2
Καζακστάν	30

 

           Πηγή: Oil ang Gas journal

Πίνακας 3: Εξαγωγές της ΕΕ

Πρ/μός Εξαγωγών ΕΕ	% εξαγωγών ΕΕ
ΗΠΑ	16,6
Ελβετία	9,8
Κίνα	8,5
Ρωσία	6,9
Τουρκία	4,5
Ιαπωνία	3,1
Νορβηγία	2,9
Υπόλοιπος κόσμος	47,7

        Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

    



Πίνακας 4: Εισαγωγές της ΕΕ

Προέλευση Εισαγωγών	% εισαγωγών ΕΕ
Κίνα	16,6
Ρωσία	12,3
ΗΠΑ	11,7
Ελβετία	5,6
Νορβηγία	5,3
Ιαπωνία	3,4
Τουρκία	3
Υπόλοιπος κόσμος	42,1

       Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Δημήτρης Λιάπης
Οικονομολόγος

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, διευθυντή σύνταξης, iatrikanea /medlabnews.gr

Η τελευταία τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο με τους επτά νεκρούς και 48 τραυματίες, επιδρά με πολλούς τρόπους σε όλο τον κόσμο αλλά και σε εμάς στην Ελλάδα.

Η τρομοκρατία αποτελεί ένα σύνθετο κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο, που έχει αναδειχθεί ως ένα από τα πλέον επίκαιρα της εποχής μας λόγω της μαζικής και παγκοσμιοποιημένης διάστασης που έχει λάβει, αλλά και της εξέλιξης της τεχνολογίας, που επιτρέπει τη μεγιστοποίηση της κλίμακας και της ισχύος των τρομοκρατικών ενεργειών. Από την άλλη το τελευταίο διάστημα παρατηρήθηκε να συμβαίνουν τρομοκρατικές ενέργειες με όπλα τα οποία δεν μπορούν να ελεγχθούν και να αποκλειστούν, όπως είναι ένα αυτοκίνητο ή ένα φορτηγό. Το χειρότερο επίσης είναι ότι οι τρομοκράτες είναι άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας και είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθούν και να εντοπιστούν έγκαιρα από τις αρχές.



Ο φόβος

Αυτό έχει ως συνέπεια να αυξάνει τον φόβο που κάθε τέτοια ενέργεια ακολουθεί. Ο φόβος της  τρομοκρατίας διευθύνει και καθοδηγεί πλήθη ψυχών και συνειδήσεων. Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα  του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής. Είναι ένας μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, μια φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού χωρίς να απαιτείται συνειδητή σκέψη. Ο φόβος μπορεί επίσης να βιωθεί μέσα από μια μεγαλύτερη ομάδα ή κοινωνικό σύνολο, και μπορεί να συνδυάζεται με την κοινωνική επιρροή και να γίνει μαζική υστερία. Aπό την πρώτη στιγμή που έγιναν κατανοητά τα αποτελέσματα του φόβου πάνω στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να τα εκμεταλλευτούν.


O φόβος, ως συστατικό στοιχείο της τρομοκρατικής ενέργειας, μπορεί με τις ατομικές αλλά και τις ευρύτερες κοινωνικές του επιπτώσεις να αποτελέσει αντικείμενο της ψυχιατρικής προσοχής.
Οι άμεσες και οι έμμεσες επιπτώσεις μιας τρομοκρατικής ενέργειας στην ψυχική υγεία των θυμάτων, αλλά και οι επιπτώσεις της τρομοκρατίας ως φαινομένου που συντελεί στη διαμόρφωση των κοινωνικών συνθηκών, υπογραμμίζουν τη σημασία της συγκεκριμένης μελέτης.

Τα άμεσα θύματα μιας τρομοκρατικής επίθεσης διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης διαταραχής μετατραυματικού stress, αλλά και κατάθλιψης, διαταραχής πανικού, φοβιών, διαταραχής γενικευμένου άγχους και κατάχρησης ουσιών.
Παρά το γεγονός ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις, καθώς και οι φυσικές ή οι τεχνολογικές καταστροφές, δεν φαίνεται να προκαλούν σημαντική αύξηση των προβλημάτων ψυχικής υγείας του γενικού πληθυσμού, η σύγχρονη τρομοκρατική απειλή, με την αδιαμφισβήτητη ισχύ που διαθέτει, ενδέχεται να διαιωνίζει το φόβο στην κοινωνία ως σύνολο. Συνεπώς, η καχυποψία, η μισαλλοδοξία και η αποξένωση, που αναπόδραστα αναπτύσσονται σε καθεστώς φόβου, δρουν επιβαρυντικά στην κοινωνική συνοχή με ενδεχόμενο τη διάρρηξη των κοινωνικών δεσμών και την αλλοτρίωση. Σε αυτή τη βάση, η πιθανότητα εμφάνισης μακροχρόνιων επιπτώσεων στην ψυχική υγεία των μελών μιας κοινωνίας δημιουργεί εύλογο προβληματισμό


Η αύξηση της ισλαμοφοβίας

Η καχυποψία, η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία, που αναπόδραστα αναπτύσσονται σε καθεστώς φόβου, δρουν επιβαρυντικά στην κοινωνική συνοχή με ενδεχόμενο τη διάρρηξη των κοινωνικών δεσμών και την αλλοτρίωση. 

Με βάση αυτή την οπτική, η πιθανότητα εμφάνισης μακροχρόνιων επιπτώσεων στην ψυχική υγεία των μελών μιας κοινωνίας αποτελεί ρεαλιστική ανησυχία.

Η ευρωπαϊκή ήπειρος είναι στα πρόθυρα διάλυσης από δικά της, τρόπον τινά, (καθώς ποτέ δεν υπήρξε πραγματική Ε.Ε ως "Ένωση")  εσωτερικά ζητήματα. Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός έχει ταυτόχρονα στρατηγική και μεταφυσική. Δεν είναι απλά κάποια άτομα που έχουν μόνο έναν αντιδυτικό θυμό ο οποίος, τυφλά μετουσιώνεται σε πολύνεκρες επιθέσεις. Στόχος των ακραίων ισλαμιστών, (οι οποίοι σύμφωνα με στατιστικές απαρτίζουν το 20-25% του συνόλου των μουσουλμανικών πληθυσμών) αναφορικά με την Ευρώπη είναι η ευκαιρία της περαιτέρω αποδυνάμωσής της. Η ρευστή κατάσταση της Ευρώπης, προσφέρεται για φρικαλεότητες από την πλευρά του ΙΚ. 

Επομένως, ο στόχος δεν είναι απλώς η επικράτηση του τρόμου στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Ο στόχος είναι να διεγείρει την ισλαμοφοβία στην Ευρώπη. Η ακροδεξιά της Ευρώπης έχει εκτιναχθεί και έχει πολυδιάστατη μορφή σε σχέσεη με αυτήν που είχε πολλές δεκαετίες πριν. Μια κατεύθυνση ακροδεξιάς που έχει τα εκάστοτε εθνικά χαρακτηριστικά (ανάλογα με τη χώρα στην οποία εκφράζεται) είναι η ισλαμοφοβική. Μια πιθανή αιτιώδης σχέση που συνιστά ουσιαστικά και τη στρατηγική μορφωμάτων τρόμου σαν το ΙΚ είναι η ακόλουθη: Η ριζοσπαστικοποίηση των μετριοπαθών μουσουλμάνων που ζουν στην Ευρώπη. Τα δημογραφικά δεδομένα του Ισλάμ στην Ευρώπη είναι εντυπωσιακά, κυρίως αυτά που υπολογίζονται μέχρι το 2050.  Το κύμα ισλαμοφοβίας στην Ευρώπη διευρύνεται και βαθαίνει.






Η ασφάλεια

Θέλοντας να αντιμετωπίσουν τα τρομοκρατικά φαινόμενα οι αρχές θεσπίζουν αυστηρότερα κριτήρια ασφαλείας. Οι υπεύθυνοι ασφαλείας εφάρμοσαν αρχικά και καθιέρωσαν τελικά αυστηρότερους κανόνες, προκειμένου να αποτρέψουν ένα ενδεχόμενο χτύπημα, λίγο μετά την επίθεση.
Όμως έτσι βρίσκουν την δυνατότητα οι υπεύθυνοι ασφαλείας να εφαρμόζουν σε κάποιες περιπτώσεις,παράλογους και μη πρακτικούς κανόνες, στο όνομα της ασφάλειας.

Με το πρόσχημα της ασφάλειας των πολιτών μετά από τις πρώτες κιόλας μαζικές τρομοκρατικές ενέργειες,  οι προσωπικές ελευθερίες των πολιτών γρήγορα και βίαια καταπατήθηκαν στο όνομα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, ενώ ακόμα και σήμερα, είναι αμφίβολο το κατά πόσο ο κόσμος μας είναι πράγματι, ένα ασφαλέστερο μέρος. Οι κάμερες παρακολούθησης εξαπλώθηκαν με ταχύτατους ρυθμούς στους δημόσιους χώρους. 




Το διαδίκτυο

Ένα μέρος που είχε σχετική ελευθερία έκφρασης λόγου φτάνει στο σημείο να καταπατείται στο όνομα της ασφάλειας. Και αυτό είναι το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα.
Έτσι στο όνομα της πρόληψης της τρομοκρατίας το Twitter γνωστοποίησε ότι εργάζεται για να αντιμετωπίσει την εξάπλωση της εξτρεμιστικής προπαγάνδας στον ιστότοπό του.
"Το τρομοκρατικό περιεχόμενο δεν έχει καμία θέση στο Twitter" τόνισε ο Νικ Πικλς, επικεφαλής στη Βρετανία δημόσιας πολιτικής στο Twitter.
Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε ο ίδιος προσθέτει ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2016, ο ιστότοπος προχώρησε στη διαγραφή σχεδόν 400.000 λογαριασμών.
Το Facebook ανακοίνωσε ότι στοχεύει να μετατρέψει την πλατφόρμα του ως μέσο κοινωνικής δικτύωσης σε "εχθρικό περιβάλλον" για τους τρομοκράτες σε Δελτίο Τύπου που εξέδωσε μετά την επίθεση στο Λονδίνοκαι αφού η πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι ζήτησε από τις εταιρείες του Διαδικτύου να αναλάβουν δράση.
 "Θέλουμε το Facebook να αποτελέσει εχθρικό περιβάλλον για τους τρομοκράτες" επισήμανε ο Σάιμον Μίλνερ, διευθυντής πολιτικής της εταιρείας κοινωνικής δικτύωσης σε μια ανακοίνωση που εστάλη μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Όπως καταλαβαίνετε μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Δηλαδή δεν φαντάζεστε να πιστεύετε ότι μέσα σε μερικές ώρες κάποιοι άνθρωποι άρχισαν να σβήνουν έναν έναν 400.000 λογαριασμούς. Αυτό το αναλαμβάνουν αλγόριθμοι που κάποιοι τους ορίζουν κανόνες (πχ. αν υπάρχουν κάποιες λέξεις ή αν γράφει κάτι επιλήψιμο τότε ο υπολογιστής διαγράφει τον λογαριασμό). Με αυτόν τον τρόπο υπάρχει φυσικά ο κίνδυνος της λογοκρισίας ή του να φοβάται κανείς να γράψει αυτά που θέλει για να μην του σβήσει τον λογαριασμό το σύστημα.


Το πετρέλαιο και η οικονομία

Όμως πέρα από αυτά το τρομοκρατικό κτύπημα στο Λονδίνο έχει και άλλες επιπτώσεις. Και μια από αυτές είναι η απόφαση διακοπής των διπλωματικών σχέσεων της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Μπαχρέιν και της Αιγύπτου, που ακολουθήθηκαν από αντίστοιχες αποφάσεις της Λιβύης και της Συρία, έρχονται 48 ώρες μετά την έναρξη των επιχειρήσεων ανακατάληψης της ντε φάκτο πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, της Ράκκα. Με τον τρόπο αυτό η δυτική συμμαχία επιδιώκει να “στραγγαλίσει” οικονομικά τους τρομοκράτες του ISIS στέλνοντας παράλληλα μήνυμα ενότητας του συνασπισμού κατά της τρομοκρατίας και εμπλέκοντας ενεργά ισλαμικές δυνάμεις. Η Σαουδική Αραβία δείχνοντας το Κατάρ επιτυγχάνει να διατηρήσει τα προσχήματα απέναντι στις ΗΠΑ, τον μεγαλύτερο αγοραστή του πετρελαίου της, ενώ παράλληλα θέτει σε ισχύ τη συμφωνία εκατοντάδων δισεκατομμυρίων που σύνηψε με τον Ντόναλντ Τραμπ. 

Αυτή η συνέπεια έχει ως αποτέλεσμα να ενισχύει τη μεταβλητότητα στην αγορά πετρελαίου με την τιμή του μαύρου χρυσού να κινείται αρχικά έντονα ανοδικά και υπερβαίνοντας το ψυχολογικό φράγμα των 50 δολαρίων ανά βαρέλι. 

Οποιαδήποτε όμως ανοδική μεταβολή έχει επιπτώσεις και στην τιμή που θα πληρώνουμε το πετρέλαιο και την βενζίνη στην δική μας αγορά, επιβαρύνοντας ακόμα πιο πολύ την τσέπη μας.

Το σίγουρο είναι ότι μια τρομοκρατική ενέργεια όπως η τελευταία στο Λονδίνο ή πριν λίγο καιρό στην Γαλλία δεν έχει μόνο συνέπειες στην ψυχική υγεία των πολιτών αλλά βρίσκει έδαφος η αρρωστημένη φαντασία κυβερνώντων και αρχών να ασκήσουν εξουσίες που δεν θα τολμούσαν μέχρι πρότινος. Επίσης υποκρύπτουν αρκετά οικονομικά συμφέροντα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ακόμα και για μεγάλες γεωπολιτικές αλλαγές



Από το: medlabgr

Κεφαλαιακοί Έλεγχοι 28ης Ιουνίου 2015





Τη λέξη “ασυλλόγιστος” την πρωτάκουσα πρόσφατα και είναι πράγματι τόσο ξεκάθαρη στο νόημά της: αυτός που δεν σκέφτεται, αυτός που πιθηκίζει ό,τι ακούει χωρίς να το θέτει στη βάσανο της λογικής, να το συλλογισθεί βρε παιδί μου.



Η υπόθεση με τα Capital Controls στην Ελλάδα την 28η Ιουνίου 2015 είναι μια μαζική περίπτωση ασυλλόγιστου που άπτεται του εξόχως πολιτικού τραγουδιού του Δήμου Μούτση οι “Γκόμενες”, γραμμένο εν έτει 1983, με την πλειοψηφία να αρέσκεται στις ασυλλόγιστες και απλοϊκές εξηγήσεις, για το τι φταίει: για όλα φταίνε οι γκόμενες, οι μασόνοι, οι εβραίοι, ο Βαρουφάκης…



Ας διαβάσουμε και επεξηγήσουμε, όσο πιο αντικειμενικά, αλλά και χιουμοριστικά ενίοτε, μπορούμε, το δελτίο τύπου που εξέδωσε η ΕΚΤ αμέσως μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος το βράδυ της 28ης Ιουνίου 2015:



"ELA to Greek banks maintained at its current level" (1)
Η Παροχή Έκτακτης Ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες παραμένει στάσιμη στα τρέχοντα επίπεδα
28 June 2015 - 28 Ιουνίου 2015



"ECB takes note of decision on Greek referendum and the non-prolongation of the EU adjustment programme"
λαμβάνοντας υπόψη την απόφαση για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος και τη μη επέκταση ή συμφωνία τρίτου μνημονίου



"ECB will work closely with Bank of Greece to maintain financial stability"
 και σε αγαστή συνεργασία με την Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος που είναι δικοί μας τοποτηρητές και που εργάζονται για την περάτωση των δικών μας στόχων


"Emergency liquidity assistance maintained at Friday’s (26 June 2015) level"
αποφασίσαμε να σας κόψουμε τη ρευστότητα. [ενώ είναι αντιληπτό και σε πεντάχρονα πως το ήδη καλλιεργούμενο μιντιακά εδώ και μήνες bank-run, ήδη, απο το μέσα του ‘14, θα αυτοεκπληρωνόταν εντελώς ως προφητεία με όχημα την προκύρηξη του δημοψηφίσματος και άρα την υπεραυξημένη ανάγκη ρευστότητας για τις τράπεζες, της οποίας μόλις ανακόινωσαν ότι έκοψαν!]


"Governing Council stands ready to review decision"
αν είστε καλά παιδάκια και μας εκπλήξετε, πχ μετατρέψετε το ενδεχόμενο ΟΧΙ σε ΝΑΙ βλέπουμε



"Governing Council closely monitoring situation and potential implications for monetary policy stance"
οι υπόλοιποι μην ανησυχείτε, και grexit να γίνει, η ΕΚΤ θα τυπώσει αράδα χρήμα, το έχουμε προαποφασίσει αυτό (βλέπετε την Ποσοτική Χαλάρωση που είχε ξεκινήσει ήδη από τον Μάρτιο του 2015) και άρα τα ομολογά σας υπόλοιποι ευρωπαίοι σε πρόβλημα θα τα αγοράζει η ΕΚΤ, όπως είναι άλλωστε εξ ορισού βάσει οικονομικής θεωρίας κι ένας από τους ρόλους της Κεντρικής Τράπεζας, να αγοράζει χρεόγραφα της χώρας ου νομισματικά ελέγχει με λεφτά που απλώς τυπώνει



"The Governing Council of the European Central Bank today welcomed the commitment by ministers from euro area Member States to take all necessary measures to further improve the resilience of euro area economies and to stand ready to take decisive steps to strengthen Economic and Monetary Union."
συνεχίζουν να δίνουν βάρος στη διασκέδαση των ανησυχιών για Αρμαγεδώνα στα χρεόγραφα των υπολοίπων χωρών-μελών της Ευρωζώνης από τις αγορές, δηλαδή από τους αδίστακτους κερδοσκόπους που θα έσπευδαν να εκμεταλλευθούν τον πανικό, μρ την ΕΚΤ να λέει σχεδόν ευθέως πως δεν θα επιτρέψει κερδοδκοπικά παιχνίδια παρεμβαίνοντας και αγοράζοντας ότι και όσο να’ναι, όπως κάνει εδώ και δύο χρόνια με το QE αγοράζοτας τα ομόλογα-σκουπίδια της περιφέρειας - πλην Ελλάδας που είμαστε εκτός της Ποσοτικής Χαλάρωσης



 "Following the decision by the Greek authorities to hold a referendum and the non-prolongation of the EU adjustment programme for Greece, the Governing Council declared it will work closely with the Bank of Greece to maintain financial stability."
Ο Στουρνάρας είναι δικός μας, you are screwed



"Given the current circumstances, the Governing Council decided to maintain the ceiling to the provision of emergency liquidity assistance (ELA) to Greek banks at the level decided on Friday (26 June 2015)".
Ναι, δεν κάνουμε πλάκα, η Κεντρική Τράπεζα που έχει καταστατικό ρόλο να είναι η έσχατη πηγή ρευστότητας του κάθε τραπεζικού συστήματος που ελέγχει, αφήνει ένα τραπεζικό σύστημα που βρίσκεται μπροστά σε καθεστώς bank-run, χωρίς ρευστότητα! Ναι, σας κλείνουμε τις τράπεζες δικτατορικά με το έτσι θέλω για να σας πιέσουμε πολιτικά!


Τα CC λοιπον τα επέβαλλαν οι Ευρωπαίοι κόβοντας τη ρευστότητα ενός τραπεζικού συστήματος σε εντεινόμενες συνθήκες bank run. Αν δεν επιβαλλόταν διοικητικά, στην πράξη δηλαδή, έλεγχος διανομής των ελάχιστων διαθέσιμων μετρητών που η ΕΚΤ επέβαλλε αυταρχικά και παράτυπα βάσει του θεσμικού της ρόλου, να μπορούσαμε να παίρναμε όλοι από μερικά για νια υπήρχε μια ομαλότητα στις συναλλαγές, θα είχαμε διόλου απίθανο μέχρι και νεκρούς για το ποιός θα πρωτοπρολάβει να τραβήξει όσο περισσότερα λεφτά από τα λίγα που είχαν μείνει ως ρευστά διαθέσιμα στα ταμεία των τραπεζών, τα ξημερώματα της Δευτέρας 29 Ιουνίου απο τα ΑΤΜ και το πρωί απο τα γκισέ των τραπεζών. Αυτό ειναι ένα απο τα μεγάλα κακά του να μην έχεις κανέναν έλεγχο πάνω στο νόμισμά σου, δημοκρατικό έλεγχο..





Γιατί όμως αυτή η αντιμετώπιση σε μια οικονομία του πολύ μικρού μεγέθους του δικού μας, μόλις του 1,5% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης;



Επειδή ακριβώς σε εμάς τους παίρνει.

Επειδή η ιδέα της διαπραγμάτευσης ενός άλλου δρόμου, μιας άλλης πολιτικής, της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης εκεί που μετράει πραγματικά, δηλαδή δημοσιονομικά, στην έκδοση κοινών χρεογράφων υπό την εγγύηση όλων, στην περιβόητη ή περίφημη αμοιβαιοποίηση του χρέους, έπρεπε να συντριβεί και μάλιστα με κρότο, κρότο τόσο μεγάλο που θα φόβιζε του Ισπανούς, Ιταλούς, Πορτογάλους, Γάλλους και λοιπούς που είχαν δημοκρατικές ανησυχίες, très banal αυτές οι δημοκρατίες για την παρούσα ΕΕ…



Αυτή την υπηρεσία προσέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εγχώρια και ευρωπαϊκή ελίτ: την απόδειξη της μη εναλλακτικής σε μια γενιά ιδιωτών που γαλουχήθηκαν στα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας με δανεικά, είτε του δημόσιου είτε του ιδιωτικού δανεισμού.



Και πέτυχαν, οι Ποδέμος απο πρώτοι τότε στις δημοσκοπήσεις, κατέληξαν τριτοτέταρτοι στις κάλπες στην Ισπανία, στη Γαλλία βγήκε το αντίστοιχο ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ κλπ. Η σκληρότητα, ο βιασμός της οικονομικής και αστικής σε τελική ανάλυση λογικής που επιβάλλουν στην Ελλάδα, έχει στόχο να εκφοβίσει, να τρομοκρατήσει τους υπόλοιπους ευρωπαίους. Είμαστε συγκριτικά πολύ μικρό ποσοστό της οικονομίας της Ευρωζώνης, μόλις το 1,5%, ασήμαντοι για να έχουν επιπτώσεις συνολικά αυτά που μας επιβάλλουν, αλλά έχουμε μεγάλο brand name, είμαστε οι Έλληνες, the Greeks, les Grecs, i Creci, los Griegos, βαρύ όνομα.



Αλέξης Σμυρλής,
Οικονομολόγος
Μέλος DiEM25 Ελλάδας

^[1]Πηγή: ΕΚΤhttps://www.ecb.europa.eu/press/pr/date/2015/html/pr150628.en.html

Σωτήρης Χατζηγάκης*

από efsyn:
Οταν το 2010 η Ελλάδα άρχισε να βυθίζεται στην ύφεση και την ακινησία, κανείς υπεύθυνος δεν είπε στον λαό με παρρησία την αλήθεια: τι, δηλαδή, πράγματι έφταιγε και πώς θα μπορούσε αποτελεσματικά να αντιμετωπιστεί η παγκόσμια συστημική κρίση, η οποία συνεχώς διογκωνόταν, και εξαιτίας των μέτρων (των μνημονίων), που λαμβάνονται μέχρι σήμερα για τη δήθεν σωτηρία της χώρας μας. Το χειρότερο, όμως, είναι πως ποτέ δεν παρουσιάστηκε από τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων ένα οργανωμένο σχέδιο ριζικής αντιμετώπισης της κρίσης. Γι’ αυτό η Ελλάδα συνεχίζει να σέρνεται πίσω από τις επιλογές και τις οικονομικές συνταγές της Γερμανίας, με αποτέλεσμα να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο αδιέξοδο.

Η αλήθεια είναι πως η σημερινή κρίση αποτελεί ένα συστημικό φαινόμενο και οφείλεται κυρίως στον μεγάλο άπληστο ιδιωτικό τομέα (π.χ. πολυεθνικό κεφάλαιο, ανεξέλεγκτα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τράπεζες) και όχι στους αδύναμους ιδιώτες και στον δημόσιο τομέα, π.χ. στους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, στους συνταξιούχους κ.λπ., οι οποίοι υφίστανται καθημερινά άγριες περικοπές μισθών και συντάξεων, απολύσεις και πολιτικές σκληρής λιτότητας.

Στην Ελλάδα, εντούτοις, από το 2010 μας έκαναν να πιστέψουμε πως ζούμε ένα απλό επεισόδιο «εσωτερικής κοπής», για το οποίο ευθύνονται αποκλειστικά οι «διεφθαρμένοι Ελληνες» και το «διαπλεκόμενο σύστημα». Μας παρουσίασαν, δηλαδή, ένα πρόβλημα, δείχνοντας μόνο τη μικρή «φωτεινή πλευρά της Σελήνης». Εκείνο που «έπρεπε» να δούμε. Εδώ εντοπίζεται το πρώτο λάθος.

Είναι αλήθεια βέβαια πως και εμείς οι πολιτικοί είχαμε «αγκυροβολήσει» στις μεγάλες «αφηγήσεις» (π.χ. φιλελευθερισμός, σοσιαλισμός, Δεξιά, Αριστερά κ.λπ.) και πιστεύαμε -ο καθένας από την πλευρά της ιδεολογίας που πρέσβευε- ότι η λύση μπορεί να επιτευχθεί μόνον μέσα από τη δική του εξιστόρηση. Εδώ βρίσκεται το δεύτερο λάθος. Γιατί οι γνωστές αποστροφές και τα δόγματα προηγούμενων εποχών πρόσφεραν μια δέσμη χρήσιμων, για την εποχή τους, ιδεών. Ωστόσο, το σημερινό αποτέλεσμα διαμορφώθηκε καθ’ υπέρβασιν αυτών των απαρασάλευτων «αληθειών» του παρελθόντος και κάτω από διαφορετικές προϋποθέσεις και συνθήκες.

Ημουν από εκείνους που από το 2010 τόνιζα δημόσια (με άρθρα και παρεμβάσεις μου) πως η σημερινή κρίση δεν είναι εσωτερική, δηλαδή δεν είναι μόνο ελληνική, παρ’ όλες τις επιμέρους ευθύνες που έχει και η χώρα μας.

Οφείλεται κυρίως στην κρίση του διεθνούς συστήματος. Για τις θέσεις μου αυτές είχα κατακριθεί από διάφορους πολιτικούς παράγοντες καθώς και από παραπληροφορημένους πολίτες. Γιατί στην Ελλάδα καθ’ όλη την περίοδο της κρίσης επικράτησε ο δημαγωγικός και καταστροφικός λόγος του Γ. Παπανδρέου («λεφτά υπάρχουν»), καθώς και οι εθνικά επιζήμιες διακηρύξεις περί διεφθαρμένων Ελλήνων, περί χρεοκοπίας κ.λπ.

Είναι γεγονός πως για τη θυματοποίηση της πατρίδας μας ευθύνεται και το εγχώριο σύστημα με τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές που εφάρμοσε καθώς και με την έλλειψη εθνικής συνεννόησης. Ζήσαμε, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια ξανά το τραγικό σενάριο «Ελληνες εναντίον Ελλήνων».

Μια «κατάρα» που ακολουθεί το έθνος μας καθ’ όλη τη διάρκεια της Ιστορίας του. Ετσι, αντί να αποδίδουμε τις ευθύνες της σημερινής κρίσης στους πραγματικούς υπευθύνους και στα συστημικά αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν από την ανυπόφορη και ανθρωποκτονική πολιτική του νεοφιλελεύθερου και γερμανικής κοπής νεο-εθνικισμού, εμείς στρέψαμε τα δηλητηριώδη βέλη εναντίον του εαυτού μας. Η αδελφοκτονία αυτή οδήγησε τη χώρα μας στη διεθνή της διαπόμπευση και την κατέστησε το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, ενώ στην ίδια περίπου κατάσταση βρίσκονταν σχεδόν όλα τα κράτη της Ευρώπης.

Σήμερα, που όλη η οικονομία της Ευρώπης αγκομαχά (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, αλλά και Βέλγιο, Γαλλία, Φινλανδία –αυτή η «ενάρετη» χώρα, βασική κατήγορός μας) και σείονται τα θεμέλια της Ενωσης με το Brexit, το προσφυγικό, την τρομοκρατία και με τη φασιστική Ακροδεξιά να προχωρά «υπερήφανα», ας ξανασκεφτούμε νηφάλια το ποιος φταίει και τι μπορεί να γίνει.

Το πρώτο μέλημα της παγκόσμιας κοινότητας πρέπει να είναι ο εντοπισμός και η δημοσιοποίηση των πραγματικών αιτιών που προκάλεσαν το εκρηκτικό αυτό φαινόμενο. Οι ΗΠΑ αντελήφθησαν έγκαιρα το πρόβλημα και πέτυχαν να περιορίσουν το κακό, με την παρέμβαση του «αποδιοπομπαίου» «κράτους». Η γερμανική ωστόσο Ευρώπη δεν θέλησε να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της πρόκλησης.

Γι’ αυτό και η αντίδρασή της μέχρι τώρα υπήρξε εμβαλωματική, ενώ εφάρμοσε κτηνώδεις μεθόδους (όπως η άγρια λιτότητα). Μερικές χώρες της, μάλιστα (π.χ. η Γερμανία), φρόντισαν να επωφεληθούν από τη νέα κατάσταση, κερδοσκοπώντας απέναντι σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη όπως η Ελλάδα και άλλες χώρες του Νότου.

Νομίζουμε πως επέστη η ιστορική στιγμή να οικοδομηθεί μια συμμαχία των λαών της Νότιας Ευρώπης απέναντι στην ιταμή και εκμεταλλευτική συμπεριφορά της Γερμανίας και των δορυφόρων της. Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα πρέπει να προστατέψει τους λαούς και τα κράτη της από τους «χρηματοπιστωτικούς καρχαρίες», που δρουν επί χρόνια ανεξέλεγκτα. Γιατί, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «οι πάρα πολύ μεγάλες τράπεζες δεν είναι οι ασθενείς, αλλά είναι η ίδια η ασθένεια».

*Ο Σωτήρης Χατζηγάκης, πρώην υπουργός και πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας