Η μέση κύρια σύνταξη από το 2012 μέχρι και το 2016 μειώθηκε κατά 13,96% με τον μέσο συνταξιούχο να εξακολουθεί να εισπράττει 8848,92 ευρώ ετησίως –ή 737 ευρώ τον μήνα- μόνο από την κύρια σύνταξή του και χωρίς να προσμετράται το επικουρικό. Στο ίδιο διάστημα, ο μισθωτός έχασε το 28,17% του μισθού του και καλείται πλέον να τα βγάλει πέρα με 10.671 ευρώ τον χρόνο ή 889 ευρώ τον μήνα. Ουσιαστικά, η μέση σύνταξη –αν προσμετρηθεί και το μέσο επικουρικό το οποίο διαμορφώνεται στα 215 ευρώ- είναι πλέον ίση με τον μέσο μισθό γεγονός αδιανόητο για μια χώρα η οποία θέλει να έχει ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα.

Οι κωδικοί των φορολογικών δηλώσεων που υποβλήθηκαν την τελευταία 5ετία. Ειδικά μετά την υποχρέωση όλων των εργοδοτών και όλων των ασφαλιστικών ταμείων να αποστέλλουν ηλεκτρονικά τα στοιχεία για τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων στο Taxis, δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνειών ούτε απόδοσης των στατιστικών ευρημάτων σε στατιστικό λάθος ή στη φοροδιαφυγή. Η κρίση χτύπησε περισσότερο τους εργαζόμενους και λιγότερο τους μισθωτούς. Μπορεί στους συνταξιούχους να έγιναν έως και 14 μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων, αυτές όμως δεν αφορούσαν το σύνολο των συνταξιούχων παρά μόνο αυτούς που εισέπρατταν τις μεγαλύτερες συντάξεις. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι χτυπήθηκαν στο σύνολό τους ειδικά από το στιγμή που θεσπίστηκε ο χαμηλότερος βασικός μισθός αλλά και η «κυριαρχία» των ατομικών συμβάσεων έναντι των κλαδικών.

Από την επεξεργασία των κωδικών του εντύπου Ε1 προκύπτουν πολλά αποκαλυπτικά στοιχεία για την οικονομική κατάσταση των φορολογουμένων. Ιδού τα κυριότερα:

• Τα εισοδήματα από μισθούς και ημερομίσθια «βούλιαξαν» στο διάστημα 2012-2016 κάτι που αποτυπώνεται πλέον και σε ακρίβεια… ευρώ. Το 2016, οι υπόχρεοι εμφάνισαν 23,172 δις. ευρώ από μισθούς και οι σύζυγοί τους περίπου 7,678 δις. ευρώ. Συνολικά, τα εισοδήματα από μισθούς ανήλθαν το 2015 (καθώς αυτά τα εισοδήματα αποτυπώθηκαν στις δηλώσεις του 2016) στα 30,85 δις. ευρώ ενώ συνολικά, οι μισθωτοί ήταν 2.899.520 άτομα. Στις δηλώσεις του 2012, το άθροισμα των εισοδημάτων υπόχρεων και συζύγων, είχε φτάσει στα 39,954 δις. ευρώ. Δηλαδή, η κρίση στην 4ετία «εξαφάνισε» 9,1 δις. ευρώ μόνο από μισθούς και ημερομίσθια. Ο μέσος μισθός του υπόχρεου περιορίστηκε από τα 14.856,8 ευρώ στα 10,671 ευρώ (σ.σ δηλαδή μειώθηκε κατά 28,17%) ενώ ο μέσος μισθός της συζύγου περιορίστηκε από τα 13747 ευρώ στα 10.547 ευρώ (μείωση 23,7%)
  
  
• Τα εισοδήματα από τις κύριες συντάξεις, παρά τις 8 μειώσεις που έχουν γίνει από το 2012 μέχρι σήμερα, μειώθηκαν από τα 25 δις. ευρώ το 2012 στα 21,85 δις. ευρώ το 2016. Σε αντίθεση δηλαδή με το εισόδημα από μισθούς που χάθηκε περίπου το 30%, οι αθροιστικές περικοπές στο εισόδημα από κύριες συντάξεις είναι της τάξεως του 12-13%. Ειδικότερα, οι κύριες συντάξεις των υπόχρεων ήταν 2.027.287 το 2012 και το εισόδημα ήταν 20,85 δις. ευρώ. Το 2016, ο αριθμός των υπόχρεων συνταξιούχων ήταν 2.040.420 και το εισόδημα είχε περιοριστεί στα 18.055 δις. ευρώ. Δηλαδή, η μέση κύρια σύνταξη των υπόχρεων, περιορίστηκε από τα 10.285,8 ευρώ το 2012, στα 8848,92 ευρώ το 2016. Δηλαδή, η μέση σύνταξη του υπόχρεου, μειώθηκε κατά 13,96%. Η μέση κύρια σύνταξη της συζύγου, μειώθηκε πολύ λιγότερο από τα 8093,07 ευρώ στα 7.498,79 ευρώ δηλαδή κάτι περισσότερο από 7%. Η συνολική δαπάνη περιορίστηκε από τα 4,177 δις. ευρώ στα 3,793 δις. ευρώ ενώ και ο αριθμός των δικαιούχων συζύγων μειώθηκε από τα 516.219 άτομα στα 505.886 άτομα.
  
  
• Η μεγάλη… καταστροφή, έχει γίνει στις επικουρικές συντάξεις και στα μερίσματα. Το 2012, υπόχρεοι και σύζυγοι είχαν εισπράξει αθροιστικά 4,676 δις. ευρώ ενώ το 2016, το αντίστοιχο ποσό μειώθηκε στα 3,464 δις. ευρώ. Δηλαδή, καταγράφεται μείωση της τάξεως του 26%. Η μέση επικουρική σύνταξη του υπόχρεου περιορίστηκε από τα 3857 ευρώ το 2012 στα 2590 ευρώ το 2016 ενώ η μέση επικουρική σύνταξη της συζύγου μειώθηκε από τα 3930 ευρώ το 2012 στα 2855,3 ευρώ το 2016.
  
  
• Την τρανή απόδειξη της μείωσης του καθαρού εισοδήματος των μισθωτών και των συνταξιούχων, δίνουν οι κωδικοί 315 και 316 όπου δηλώνονται οι φόροι που παρακρατήθηκαν από μισθούς και συντάξεις το 2016, συγκριτικά πάντοτε με το 2012. Παρά τη βύθιση των εισοδημάτων –κυρίως από μισθούς και από επικουρικές συντάξεις και δευτερευόντως από κύριες συντάξεις- οι παρακρατηθέντες φόροι παρέμειναν στο ύψος τους, απόρροια φυσικά της συνεχούς αύξησης των φορολογικών συντελεστών. Έτσι, το 2015, οι φόροι που παρακρατήθηκαν από τον υπόχρεο, ανήλθαν στα 4,034 δις. ευρώ ή στα 1739 ευρώ ανά φορολογούμενο ενώ από τις συζύγους παρακρατήθηκαν 928 εκατ. ευρώ ή 1437 ευρώ ανά φορολογούμενο. Το 2012, από τους υπόχρεους είχαν παρακρατηθεί 3,857 δις. ευρώ ή 1731 ευρώ ανά φορολογούμενο ενώ από τις συζύγους 1374 ευρώ. Ο συνδυασμός μείωσης εισοδήματος και διατήρησης των παρακρατηθέντων φόρων στο ύψος τους, ήταν που οδήγησε και στη ραγδαία μείωση του καθαρού εισοδήματος.
  
  
• Τα ακαθάριστα έσοδα από επιχειρηματική δραστηριότητα –αθροιστικά για τον υπόχρεο και τη σύζυγο- έφτασαν το 2016 στα 38,143 δις. ευρώ έναντι 44,336 δις. ευρώ το 2012. Ωστόσο, παρά τον τζίρο των 38 δις. ευρώ, τα καθαρά κέρδη που δηλώθηκαν από επιχειρηματική δραστηριότητα ήταν μόλις 4,5 δις. ευρώ. Καθένας από τους 308.118 υπόχρεους που εμφάνισαν κέρδη είχε μέσο εισόδημα 12.142 ευρώ (αισθητά αυξημένο σε σχέση με τα 10226 ευρώ του 2012) ενώ καθεμιά από τις 75.606 συζύγους με «κέρδη» είχε μέσο εισόδημα 10.386 ευρώ έναντι 9,911 ευρώ το 2012.
  
  
• Τα εισοδήματα από τόκους έφτασαν το 2015 στα 1,344 δις. ευρώ και αντιστοιχούν σε περίπου 242 ευρώ ανά καταθέτη. Περίπου 123 εκατ. ευρώ ήταν και οι τόκοι που αντιστοιχούν σε καταθέσεις του εξωτερικού. Σε αυτές τις καταθέσεις βέβαια, το μέσο ετήσιο εισόδημα είναι 3.515 ευρώ για τον υπόχρεο και 2.455 ευρώ για τη σύζυγο. Τα ποσά είναι μεγάλα καθώς είναι μικρός οι αριθμός των φορολογουμένων με καταθέσεις στο εξωτερικό (27.144 υπόχρεοι και 11.337 σύζυγοι)
  
  
• Landlords, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι. Από την ενοικίαση κατοικιών, εισπράχθηκαν 2,8 δις. ευρώ το 2015 έναντι 3,77 δις. ευρώ το 2011 με το μέσο εισόδημα ανά ιδιοκτήτη να είναι μόλις 3370 ευρώ τον χρόνο. Αποδοτικότερη ήταν η ενοικίαση γραφείων και καταστημάτων καθώς απέφερε συνολικό εισόδημα 2,846 δις. ευρώ ή περίπου 5.600 ευρώ κατά μέσο όρο. Πάντως και το εισόδημα από ενοικίαση γραφείων εμφανίζεται να έχει καταρρεύσει καθώς για τους υπόχρεους μειώθηκε από τα 7.354 ευρώ στα 5.853 ευρώ ενώ για τις συζύγους, έχει μειωθεί από τα 6976 ευρώ στα 5446 ευρώ.
  
  
• Στο διάστημα 2012-2016, υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των φορολογουμένων με περιουσία (ακίνητα ή καταθέσεις) στο εξωτερικό. Τους σχετικούς κωδικούς (029 και 030 του πίνακα 2) συμπλήρωσαν το 2016 45.065 υπόχρεοι και 18.038 σύζυγοι (σύνολο 63103 άτομα) όταν το 2012, οι αντίστοιχοι κωδικοί είχαν συμπληρωθεί από 20268 υπόχρεους και 7927 συζύγους (σύνολο 28.195 φορολογούμενοι). Μέσα σε μια τετραετία οι… ειλικρινείς που αποκάλυψαν την ύπαρξη περιουσίας εκτός Ελλάδας αυξήθηκαν επομένως κατά 59,8%.
  
  

ergasianet.gr

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ Π.Σ ΤΗΣ ΛΑ.Ε:

ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΣΟΙΜΠΛΕ Η ΧΩΡΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΟΝΉ ΣΤΟ ΕΥΡΏ
ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΕ ΣΚΛΗΡΟΤΑΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ

''Προξενεί κατάπληξη το πάθος με το οποίο η κυβέρνηση και όλο το μνημονιακό μπλοκ επιδιώκουν να ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση, παρ' όλο ότι γνωρίζουν καλά πως αυτή θα συνοδευτεί με νέα σκληρά μέτρα, τα οποία θα αντιπροσωπεύουν ένα τέταρτο μνημόνιο, ανεξάρτητα από την ονομασία του.

Τα πράγματα, όμως, με την περιπέτεια της δεύτερης αξιολόγησης, γίνονται πολύ χειρότερα για την Ελλάδα, αφού η χώρα μας και οι άφωνοι μνημονιακοί υπάλληλοι των Αθηνών μετατρέπονται σε κλοτσοσκούφι ανάμεσα στη Γερμανία του Σόιμπλε και το ΔΝΤ του Τόμσεν, οι οποίοι επιχειρούν να γεφυρώσουν τις αγεφύρωτες, ίσως, διαφωνίες και αντιθέσεις τους, εκδηλώνοντας μια κούρσα αδηφάγων απαιτήσεων σε βάρος του τόπου μας και του λαού μας,

Αποτελεί τραγωδία για τη χώρα, εξίσου καταστροφική με τη μνημονιακή συνθηκολόγηση, το γεγονός ότι η κυβέρνηση Τσίπρα, αντί να γυρίσει την πλάτη ταυτόχρονα στη Γερμανία και το ΔΝΤ, αγκιστρωμένη και εθελόδουλη όπως είναι, επιλέγει, ως μην χείρον, να παραδοθεί και να παραδώσει τη χώρα στο έλεος του Σόιμπλε, παρ' ότι ο τελευταίος προτείνει γι' αυτό τη χαριστική βολή της διαπραγμάτευσης ενός τέταρτου μνημονίου.

Η Ελλάδα έχει φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο και στην πλάτη της χώρας μας η κυβέρνηση και μια παρακμιακή και εκτός τόπου και χρόνου μνημονιακή πολιτική και οικονομική τάξη ασελγούν και εγκληματούν σε βάρος του ελληνικού λαού με τον πιο αναιδή και ανεύθυνο τρόπο.

Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει πλέον μέλλον και επί θύραις βρίσκονται μεγάλες ανατρεπτικές εξελίξεις.

Ο τόπος χρειάζεται σήμερα όσο ποτέ μια μεγάλη ανατροπή με την έξοδο από την επιτροπεία ΕΕ και ΔΝΤ και με την έξοδο από την ευρωζώνη, στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος και ενός μεγάλου μετώπου όλων των αριστερών δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων.''

Σύμφωνα με την έκθεση «Η υγεία με μία ματιά: Ευρώπη 2016», ένας στους έξι Έλληνες δεν καλύπτει τις ιατρικές ανάγκες του για οικονομικούς λόγους ή γιατί δεν έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες ή ακόμη επειδή υπάρχουν μεγάλες λίστες αναμονής

Σε ελεύθερη πτώση κινούνται οι δαπάνες υγείας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, ενώ αυξάνεται ο αριθμός των πολιτών που αμελούν την υγεία τους κυρίως για οικονομικούς λόγους. Στη χώρα μας, οι δαπάνες υγείας ανά κάτοικο ανέρχονται σε 1.663 ευρώ, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη των 28 είναι 2.781 ευρώ. Μάλιστα ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των δαπανών υγείας από το 2007 έως και το 2015 παρουσιάζει αρνητικό πρόσημο: -0,9% έναντι +1,2% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Συνολικά οι δαπάνες υγείας απορροφούν το 8,2% του ΑΕΠ (9,9% μέσος ευρωπαϊκός όρος).
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 4η θέση στην ευρωπαϊκή κατάταξη σε ό,τι αφορά τις ιδιωτικές πληρωμές (out of pocket) με τα νοικοκυριά να δαπανούν σχεδόν διπλάσιες δαπάνες για την υγεία από τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό (4,4% στην Ελλάδα έναντι 2,3% στην ΕΕ28). Την ίδια στιγμή, 1 στους 6 Έλληνες δεν καλύπτει τις ιατρικές ανάγκες του για οικονομικούς λόγους ή γιατί δεν έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες ή ακόμη επειδή υπάρχουν μεγάλες λίστες αναμονής.

Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από την κοινή έκθεση του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Health at a Glance: Europe 2016» («Η υγεία με μία ματιά: Ευρώπη 2016»), η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα. Σύμφωνα με την έκθεση, οι δαπάνες υγείας το 2015 αντιπροσώπευαν το 9,9% του συνολικού ΑΕΠ της ΕΕ, έναντι 8,7% το 2005. Όπως αναφέρεται στην έκθεση, σε όλες τις χώρες, το ποσοστό του ΑΕΠ που καταναλώνεται σε δαπάνες υγείας αναμένεται να αυξηθεί κατά τα επόμενα έτη, κυρίως λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και της διάδοσης νέων τεχνολογιών διάγνωσης και θεραπείας, ενώ παράλληλα οι κυβερνήσεις θα δεχθούν μεγαλύτερες πιέσεις για να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες ανάγκες για μακροχρόνια περίθαλψη.



Σε τέσσερις χώρες της ΕΕ – (Κύπρος, Ελλάδα, Βουλγαρία και Ρουμανία) το 2014, ένα ποσοστό του πληθυσμού που ξεπερνούσε το 10% (στην Ελλάδα 17%) δεν διέθετε τακτική κάλυψη των δαπανών υγείας του. Στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, το ποσοστό του πληθυσμού που δηλώνει ότι έχει εκκρεμείς ανάγκες περίθαλψης για οικονομικούς λόγους είναι αρκετά χαμηλό και είχε μειωθεί ακόμα περισσότερο κατά τα χρόνια που προηγήθηκαν της οικονομικής κρίσης, αλλά έχει αυξηθεί από το 2009 σε πολλές χώρες, ιδίως για τα νοικοκυριά χαμηλότερου εισοδήματος. Το 2014, οι φτωχοί ανέφεραν εκκρεμείς ιατρικές ανάγκες για οικονομικούς λόγους σε ποσοστό κατά μέσο όρο δεκαπλάσιο του αντίστοιχου ποσοστού των πλουσίων, σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

Προσδόκιμο επιβίωσης

Σύμφωνα με την έκθεση, το προσδόκιμο επιβίωσης στα κράτη μέλη της ΕΕ έχει αυξηθεί κατά περισσότερο από 6 έτη από το 1990 και μετά, από τα 74,2 έτη το 1990 στα 80,9 έτη το 2014, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν ανισότητες μεταξύ και εντός των χωρών. Οι κάτοικοι των χωρών της δυτικής Ευρώπης με το μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης συνεχίζουν να ζουν κατά μέσον όρο τουλάχιστον 8 χρόνια περισσότερο από τους κατοίκους των χωρών της κεντρικής και της ανατολικής Ευρώπης με το χαμηλότερο προσδόκιμο επιβίωσης. Στην Ελλάδα, το προσδόκιμο επιβίωσης είναι στα 81,4 έτη, ενώ στην 1η θέση βρίσκονται η Ισπανία και η Σουηδία (83,3 έτη) και στην τελευταία θέση η Βουλγαρία και η Λετονία (74,5 έτη).

Το 2013, στις χώρες της ΕΕ, πάνω από 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας ασθενειών και τραυματισμών που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με αποτελεσματικότερες πολιτικές δημόσιας υγείας και πρόληψης, ή με πιο έγκαιρη και αποτελεσματική υγειονομική περίθαλψη.

Περισσότεροι από 1 στους 5 ενήλικες στις χώρες της ΕΕ εξακολουθούν να καπνίζουν καθημερινά (στην Ελλάδα το ποσοστό των ενήλικων καπνιστών ανέρχεται σε περίπου 28%). Περισσότεροι από 1 στους 5 ενήλικες στις χώρες της ΕΕ δήλωσαν το 2014 ότι καταναλώνουν μεγάλη ποσότητα οινοπνεύματος τουλάχιστον μία φορά κάθε μήνα. Επιπλέον, 1 στους 6 ενήλικες σε όλες τις χώρες της ΕΕ ήταν παχύσαρκος το 2014 έναντι 1 στους 9 ενήλικες το 2000.

Το μέσο ποσοστό του πληθυσμού άνω των 65 ετών στις χώρες της ΕΕ αυξήθηκε από ένα ποσοστό χαμηλότερο του 10% το 1960 σε σχεδόν 20% το 2015 και προβλέπεται ότι θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο, στο 30% περίπου, μέχρι το 2060.

Στην Ελλάδα, το ποσοστό των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών ανέρχεται στο 20,9% το 2015 από 9,3% που ήταν το 1960. Υπολογίζεται ότι περίπου 50 εκατομμύρια πολίτες της ΕΕ σήμερα πάσχουν από δύο ή περισσότερες χρόνιες παθήσεις, και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ηλικία άνω των 65 ετών.
Σε ό,τι αφορά τη χρήση των αντιβιοτικών, η Ελλάδα παραμένει η 1η χώρα σε κατανάλωση στην Ευρώπη.

Τέλος, από το 2000 και μετά, ο κατά κεφαλήν αριθμός ιατρών αυξήθηκε σε όλες σχεδόν τις χώρες της ΕΕ, κατά 20% κατά μέσο όρο (από 2,9 ιατρούς ανά 1.000 κατοίκους το 2.000 σε 3,5 το 2014). Ωστόσο, ο αριθμός των ειδικευμένων ιατρών αυξήθηκε ταχύτερα απ’ ό,τι ο αριθμός των γενικών ιατρών, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα πάνω από δύο ειδικευμένοι ιατροί για κάθε γενικό ιατρό σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

Όπως δήλωσε ο Vytenis Andriukaitis, ευρωπαίος επίτροπος για την υγεία και την ασφάλεια των τροφίμων, η έκθεση «δείχνει ότι στην ΕΕ πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες που θα μπορούσαν ίσως να αποφευχθούν και οι οποίες συνδέονται με παράγοντες κινδύνου όπως το κάπνισμα και η παχυσαρκία». Από την πλευρά του ο Angel Gurria, γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, πρόσθεσε: «Πολύ περισσότερες ζωές θα μπορούσαν να σωθούν εάν τα πρότυπα περίθαλψης βελτιώνονταν στο καλύτερο δυνατό επίπεδο σε όλες τις χώρες της ΕΕ».



ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΑΠΟ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΟΥΝ
Πεθαίνουν 550 χιλιάδες Ευρωπαίοι… χωρίς λόγο

Χρειαζόμαστε πιο αποτελεσματικά συστήματα υγείας: 550 000 άτομα σε ηλικία εργασίας πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες που θα μπορούσαν ίσως να αποφευχθούν. Το 16 % των σημερινών ενηλίκων είναι παχύσαρκοι (από 11 % το 2000) και ένας στους πέντε εξακολουθεί να καπνίζει. Πολλές ζωές θα μπορούσαν να σωθούν χάρη, αφενός, στηδιοχέτευση περισσότερων πόρων σε στρατηγικές προαγωγής της υγείας και πρόληψης των ασθενειώνγια την αντιμετώπιση αυτών και άλλων παραγόντων κινδύνου, και αφετέρου, στη βελτίωση της ποιότητας της οξείας και της χρόνιας περίθαλψης.

Χρειαζόμαστε πιο προσβάσιμα συστήματα υγείας: το 27 % των ασθενών καταφεύγουν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών επειδή δεν υπάρχει διαθέσιμη πρωτοβάθμια περίθαλψη-το 15 %, κατά μέσο όρο, των δαπανών για την υγεία καταβάλλεται απευθείας από τους ασθενείς, με μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ των χωρών- και οι φτωχοί Ευρωπαίοι έχουν, κατά μέσο όρο, δεκαπλάσιες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν προβλήματα στην παροχή κατάλληλης υγειονομικής περίθαλψης για οικονομικούς λόγους σε σχέση με τους πιο εύπορους. Οι πολιτικές των κρατών μελών θα πρέπει να εστιάσουν στον περιορισμό των οικονομικών εμποδίων στην υγειονομική περίθαλψη, στην ενίσχυση της πρόσβασης στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και στη μείωση των εξαιρετικά μεγάλων χρόνων αναμονής.


Χρειαζόμαστε πιο ανθεκτικά συστήματα υγείας: Σε ολόκληρη την ΕΕ, το ποσοστό του πληθυσμού άνω των 65 ετών αυξήθηκε από κάτω του από 10 % το 1960 σε σχεδόν 20 % το 2015, και προβλέπεται να αυξηθεί σε περίπου 30 % έως το 2060. Η γήρανση του πληθυσμού, σε συνδυασμό με τα αυξανόμενα ποσοστά χρόνιων παθήσεων και τους δημοσιονομικούς περιορισμούς, θα καταστήσει αναγκαία την πραγματοποίηση αλλαγών στον τρόπο παροχής της υγειονομικής περίθαλψης, όπως είναι η ανάπτυξη της ηλεκτρονικής υγείας (eHealth), η μείωση της παραμονής στο νοσοκομείο μέσω της καλύτερης οργάνωσης υπηρεσιών όσον αφορά την πρωτοβάθμια και την κατ’ οίκον περίθαλψη, και οι συνετότερες δαπάνες για φάρμακα, μεταξύ άλλων μέσα από την πλήρη αξιοποίηση των ευκαιριών για αντικατάσταση με γενόσημα.


ergasianet

Τάσος Τσακίρογλου

Ο Τζακ Ράσμους στη συζήτησή μας τονίζει ότι η διαφορά ανάμεσα στον «νέο οικονομικό ιμπεριαλισμό» και τον παλιό είναι ότι στον πρώτο οι δανειστές αναλαμβάνουν ουσιαστικά τις υπηρεσίες-κλειδιά της οικονομίας (ΣΔΟΕ, Γεν. Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, ΕΛΣΤΑΤ κ.λπ.), τις οποίες χαρακτηρίζουν «ανεξάρτητες αρχές», και δεν αρκούνται στο να υποβάλουν στις κυβερνήσεις ένα πρόγραμμα προς υλοποίηση.

Μιλά επίσης για τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση του 2015.


• Παραθέτοντας πρόσφατη έρευνα που δείχνει ότι το 95% των πληρωμών της Ελλάδας για το χρέος από το 2010 έχουν κατευθυνθεί στους Ευρωπαίους τραπεζίτες, υποστηρίζετε ότι η ανακύκλωση του χρέους και των επιτοκίων εκπροσωπεί μια αναδυόμενη νέα μορφή οικονομικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος οικοδομείται στην ίδια τη δομή της ευρωζώνης από το 1999. Πώς λειτουργεί όλο αυτό;

Όταν έχεις μια νομισματική ένωση και μια υπανάπτυκτη τραπεζική ένωση, έτσι όπως ήταν η Ε.Ε. το 1999, και ταυτόχρονα έχεις μια ισχυρή οικονομία, η οποία παράγει σε χαμηλό κόστος στην ευρωζώνη –όπως η Γερμανία– αυτό που συμβαίνει είναι ότι η ροή χρήματος γίνεται μη ισορροπημένα.

Αυτό σημαίνει ότι οι βορειο-ευρωπαϊκές τράπεζες από το 2008 διοχέτευσαν πολύ χρήμα στην περιφέρεια της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. 

Αυτά τα χρήματα προήλθαν από τον ιδιωτικό τομέα και προορίζονταν να χρηματοδοτήσουν την αγορά από την περιφέρεια προϊόντων που προέρχονταν από τη Γερμανία και άλλες εξαγωγικές χώρες, οι οποίες είναι σύμμαχοί της. Άρα τα χρήματα ανακυκλώνονταν και επέστρεφαν σ' αυτές τις χώρες. 

Όταν όμως έχεις ένα χρηματοπιστωτικό και οικονομικό κραχ όπως αυτό του 2008, η ροή χρήματος προς την  περιφέρεια διακόπτεται και αυτό που μένει στην περιφέρεια είναι το χρέος. 

Και αυτό ισχύει για όλη την περιφέρεια και όχι μόνο για την Ελλάδα. 

• Και έτσι οδηγούμαστε στις περίφημες «διασώσεις»;

Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη της διάσωσης των ελληνικών τραπεζών και επιχειρήσεων, όπως επίσης στην Ισπανία και στην Ιταλία. Αυτό που συνέβη ήταν ότι ξανάρχισαν τα δάνεια προς την Ελλάδα και άλλες χώρες. 

Φυσικά, ο τρόπος συμπεριφοράς προς τη χώρα σας έδειχνε έλλειψη κάθε σεβασμού, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η διάσωση του 2008-09 περιελάμβανε τη μεταφορά του ιδιωτικού χρέους στους κυβερνητικούς ισολογισμούς, προκειμένου να γίνει δημόσιο χρέος.

Στη συνέχεια έχουμε την οικονομική κατάρρευση παντού, με τα ελλείμματα να μεγαλώνουν στις περισσότερες χώρες, μαζί και στην Ελλάδα. Έτσι έχουμε περαιτέρω χρέος, το οποίο προστίθεται στο ιδιωτικό χρέος της διάσωσης που μεταφέρεται στο δημόσιο. 

• Τότε παρεμβαίνει η Ε.Ε.;

Ναι. Το ΠΑΣΟΚ κάλεσε τους Βορειο-ευρωπαίους και κανείς δεν ξέρει τι συμφωνίες έγιναν τότε. Το χρέος φούσκωσε με τους ανθρώπους που έστειλε η Κομισιόν.
Υπήρξε μεγαλύτερη ρευστότητα για την αντιμετώπιση του χρέους. Το 2010, με την πρώτη διάσωση, ξεκίνησε η διαδικασία «μεγαλύτερο χρέος για την αποπληρωμή του χρέους». 

Στη συνέχεια η Ε.Ε. βυθίζεται σε μια διπλή ύφεση το 2011-2013 και η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερο χρήμα για την αποπληρωμή του αρχικού χρέους και των επιτοκίων. 

Αυτή η ύφεση μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το χρέος. Τότε είναι που περενέβησαν και τα κοράκια-κερδοσκόποι πάνω στα κρατικά ομόλογα. 
Η διάσωση του 2012 σχεδιάστηκε για να σώσει τους ιδιώτες κερδοσκόπους με 50-60 δισεκατομμύρια ευρώ. Συνολικά αυτό που έγινε ήταν μεγαλύτερη υπερχρέωση για την αποπληρωμή του χρέους. 

Η ελληνική κυβέρνηση παίζει το ρόλο εκείνου που εφαρμόζει τα  προγράμματα λιτότητας, εκείνου που αποσπά απ' όλους τους εργαζόμενους και τις μικρές επιχειρήσεις τα ποσά για την αποπληρωμή του χρέους. 
Έχουμε μια οικονομική απόσπαση, μια απόσπαση πλούτου, κάτι που είναι πιο επικερδές από την εκμετάλλευση εταιρείας από εταιρεία. 

• Αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό του «νέου οικονομικού ιμπεριαλισμού»;

Είναι συσσώρευση μέσω επιτοκίων από κράτος προς κράτος. Το κράτος μετατρέπεται σε φοροσυλλέκτη για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πιο ισχυρών που ηγούνται της ευρωζώνης.

Και αυτός που ηγείται είναι η Γερμανία και οι σύμμαχοι του υπουργού Οικονομικών της. 
Είναι αυτή που κυριαρχεί στην Κομισιόν, την ΕΚΤ και παντού. Το Βερολίνο θέλει να συνεχιστεί αυτή η πολιτική, διότι κερδίζει απ' αυτήν. Μ' αυτήν τη διευθέτηση όλοι αγοράζουν τα προϊόντα της. 

Βέβαια, τα τελευταία χρόνια στρέφεται στις αναδυόμενες αγορές και γι' αυτό έχουν ανακοπεί οι ροές χρήματος προς την περιφέρεια. Όμως η αποπληρωμή των επιτοκίων από την τελευταία συνεχίζεται. 

Για να συνοψίσω το πρόβλημα, είναι ότι στον 21ο αιώνα μικρές οικονομίες εντάσσονται σε μεγάλες οικονομίες, όπως μια τελωνειακή ένωση ή μια ζώνη ελεύθερου εμπορίου, οι οποίες μετεξελίσσονται σε μια νομισματική ένωση, η οποία με τη σειρά της απαιτεί την τραπεζική ένωση. Σ' αυτόν τον συνδυασμό τελωνειακής, νομισματικής και τραπεζικής ένωσης κυριαρχούν οι μεγάλες οικονομίες εις βάρος των μικρών. 

Η Ελλάδα είναι ένα παράδειγμα αυτού του νέου οικονομικού ιμπεριαλισμού που αναδύεται και ο οποίος επιτρέπει στις ισχυρές οικονομίες να απομυζούν τις ανίσχυρες. 

• Σ' ένα τελευταίο σας άρθρο αναφέρεστε στα στρατηγικά και τακτικά λάθη του ΣΥΡΙΖΑ και της ελληνικής κυβέρνησης το 2015, τα οποία οδήγησαν στη συνθηκολόγηση με την τρόικα και είχαν σαν αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη λιτότητα και την ύφεση. Τι λέτε;

Νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια σειρά από σημαντικά λάθη. Το πρώτο ήταν ότι πίστεψε ότι μπορεί να βρει σύμμαχο και να αναβιώσει τη Σοσιαλδημοκρατία, προκειμένου να βρει υποστήριξη. 

Όμως όλοι οι θεσμοί της Ε.Ε. κυριαρχούνται από τους σκληροπυρηνικούς, όπως ο Σόιμπλε και οι σύμμαχοί του, οι οποίοι θέλουν λιτότητα με κάθε κόστος και αρνούνται να δώσουν λίγο «αέρα» στην Ελλάδα για να βγει από την ύφεση. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ νόμιζε ότι μπορεί να συνάψει συμμαχία με τη Γαλλία και να αναστήσει την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, η οποία είτε είναι ήδη νεκρή είτε πεθαίνει. Τώρα την κατεύθυνση τη δίνει ο νεοφιλελευθερισμός των Βορειοευρωπαίων. 

• Η Σοσιαλδημοκρατία θυμίζει ζόμπι.

Ναι, αυτός είναι ένας ωραίος χαρακτηρισμός. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε έναν αφελή και νοσταλγικό τρόπο κατανόησης της Σοσιαλδημοκρατίας. Για παράδειγμα το SPD είναι κυβερνητικός εταίρος της Μέρκελ.

Γι' αυτό το λόγο το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, οι Podemos και άλλοι προσπαθούν να γεμίσουν το κενό που άφησαν οι σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι μετακινήθηκαν προς τα δεξιά και συμμάχησαν με τις επιχειρήσεις. 

Σύντομα ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης διαπίστωσαν ότι δεν θα έχουν στήριξη απ' αυτούς, αλλά δυστυχώς όλη τους η στρατηγική είχε βασιστεί πάνω σ' αυτό. Έκαναν όμως και άλλα λάθη. Ένα ήταν ότι συνεχώς στη διαπραγμάτευση ενέδιδαν σε παραχωρήσεις προς την τρόικα, χωρίς να παίρνουν κανένα αντάλλαγμα. 

Το αναλύω αυτό στο βιβλίο μου «Λεηλατώντας την Ελλάδα: ένας νέος οικονομικός ιμπεριαλισμός αναδύεται», το οποίο κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες.

Στη διαπραγμάτευση απέναντι στους δανειστές που ζητούσαν όλο και περισσότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε διαρκείς παραχωρήσεις, με τη σκέψη «θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εκ των έσω, με τους φίλους μας, τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ». 
Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος. 

Επίσης, η επέκταση της συμφωνίας του 2012 για τέσσερις μήνες, χωρίς να επιμείνουν ότι για αντάλλαγμα η τρόικα πρέπει να συνεχίσει να δίνει τις δόσεις των δανείων, στον βαθμό που η Ελλάδα συνέχιζε να πληρώνει κανονικά τους τόκους. Αντίθετα, ήταν η τρόικα αυτή που παραβίασε όλους τους όρους της συμφωνίας. 

• Ποιος ο ρόλος της ΕΚΤ;

Ένα ακόμη πρόβλημα ήταν ότι η ΕΚΤ, βήμα βήμα, στραγγάλιζε τη χώρα. Δεν επέκτεινε τα δάνεια, δεν έδωσε χρηματοδότηση ανάγκης και έφερε σταδιακά την Ελλάδα σε κατάσταση ασφυξίας. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να έχει εθνικοποιήσει τις τράπεζες αμέσως και να επεκτείνει τους ελέγχους κεφαλαίων για να εμποδίσει τη φυγή τους στο εξωτερικό. Ο οικονομικός ιμπεριαλισμός είναι η απόσπαση τόκων, μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών, με τα χρήματα να πηγαίνουν στο εξωτερικό. 

Είναι η απορρόφηση χρημάτων εκτός χώρας. Και φυσικά υπάρχουν πάντα οι κερδοσκόποι, οι οποίοι είναι έτοιμοι να επιτεθούν στα ομόλογά σου. Η ΕΚΤ επιβάλλει στην ελληνική κυβέρνηση να εκδίδει ομόλογα σε πολύ υψηλές τιμές. 

Σ' αυτήν τη διαδικασία, όποτε υπάρχει κρίση οι πλούσιοι Έλληνες και οι επενδυτές παίρνουν χρήματα από τις τράπεζες, τα οποία κατευθύνονται εκτός Ελλάδας. Απ' αυτά κερδισμένες βγαίνουν οι τράπεζες της βόρειας Ευρώπης.

Το ίδιο συμβαίνει και στις χρηματιστηριακές αγορές. Παντού υπάρχει μια απόσπαση πλούτου, από την οποία επωφελούνται οι ξένοι καπιταλιστές. 

• Η πολιτική αστάθεια στην Ευρώπη από το Brexit και ο αυξανόμενος ευρωσκεπτικισμός κλιμακώνονται εξαιτίας της χρηματοπιστωτικής αστάθειας στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ευρώπη. Πόσο πιθανή είναι μια νέα -ακόμα χειρότερη– οικονομική κρίση;

Βασικά πιστεύω ότι είναι αναπόφευκτη στην Ευρώπη. Στο παρασκήνιο πρόκειται για μια τραπεζική κρίση. Δείτε την  περίπτωση της Ελλάδας, από την οποία επωφελούνται οι βορειοευρωπαϊκές τράπεζες, όπως έδειξε και η έρευνα που αναφέρατε στην αρχή. 

Το 95% των ελληνικών πληρωμών για το χρέος κατέληξε στους Βορειοευρωπαίους τραπεζίτες και επενδυτές. Είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να μένουν αυτές οι τράπεζες «αβύθιστες». 

Αυτό συμβαίνει λόγω της απόσπασης πλούτου από την περιφέρεια. 

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το τραπεζικό σύστημα δεν είναι ανταγωνιστικό. Δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ ή της Βρετανίας. Έχει μείνει πίσω ποικιλοτρόπως. 



Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν περί τα δύο τρισεκατομμύρια δολάρια μη εξυπηρετούμενα τραπεζικά δάνεια στους ισολογισμούς των ευρωπαϊκών τραπεζών. 
Όλες οι κινήσεις του Ντράγκι αποτελούν έκφραση της τραπεζικής κρίσης.

Την επόμενη φορά που θα έχουμε μια σοβαρή οικονομική πτώση, μια ύφεση, την οποία εγώ προβλέπω να έρχεται το 2017-18, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ, τότε η κρίση αυτή θα είναι ακόμα χειρότερη. 

Οι ιταλικές τράπεζες έχουν τετρακόσια δισεκατομμύρια μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Πρόβλημα υπάρχει και με τις πορτογαλικές και τις γαλλικές τράπεζες. 

Ακόμα και η Ντόιτσεμπανκ και η Κόμερτσμπανκ της Γερμανίας δείχνουν σημάδια ότι είναι πολύ ευάλωτες. Και φυσικά δεν ξέρουμε ποια θα είναι η επίδραση του Brexit. 
Άρα περιμένουμε μια νέα τραπεζική κρίση να εκδηλωθεί. 



Διδάσκει Πολιτική Οικονομία στο St. Marys College της Καλιφόρνιας και είναι οικονομικός σύμβουλος του Πράσινου Κόμματος των ΗΠΑ.

Εχει την εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή «Εναλλακτικές προσεγγίσεις» και αρθρογραφεί τακτικά στα ριζοσπαστικά περιοδικά Counterpunch, Z Magazine, αλλά και για το λατινοαμερικάνικο κανάλι teleSUR TV. Στην αρθρογραφία του έχει αναλύσει εκτενώς την κατάσταση στην Ελλάδα.



πηγή efsyn

Μελέτη που έγινε στη Γερμανία έδειξε ότι άτομα που έχουν οικονομικές δυσκολίες και χρέη είναι πιο παχύσαρκα από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Η έρευνα κατέδειξε ότι υπάρχει άρρηκτη σχέση μεταξύ του στρες που δημιουργείται από την οικονομική ανέχεια και τα χρέη γενικότερα και την κακή υγεία κάθε ατόμου.

Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, η παγκόσμια οικονομική κρίση ήταν το έναυσμα για να γίνουν περισσότερες έρευνες αναφορικά με το πώς έχει επιδράσει αυτή στη ζωή και την υγεία των πολιτών.

Για παράδειγμα η Γερμανία έχει καταγράψει ότι το 7,6% των νοικοκυριών της έχουν μεγάλα χρέη και αδυνατούν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους σε λογικά χρονικά πλαίσια. Στο γενικό πληθυσμό το ποσοστό των παχύσαρκων είναι 11% ενώ μεταξύ των ατόμων που έχουν υπερβολικά χρέη το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 25%.

Οι Γερμανοί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ατόμων που έχουν χρέη ήταν νέοι με χαμηλό μαθησιακό επίπεδο. Παρουσίαζαν δε συμπτώματα κατάθλιψης ενώ πολλοί εξ αυτών κάπνιζαν πολύ καθημερινά.

Να σημειωθεί ότι το πόσο ένα άτομο ανησυχεί για τα χρέη του έχει τυποποιηθεί και αξιολογείται με συγκεκριμένη κλίμακα. Οι ερευνητές επινόησαν μια κλίμακα η οποία δείχνει την οικονομική κατάσταση κάθε ατόμου και αξιολόγησαν μέσω αυτής την κατάσταση του ατόμου και το δείκτη στρες λόγω των χρεών του.

Όπως είπαν οι επιστήμονες, οι παράγοντες που μπορεί να συμβάλουν στη γένεση της παχυσαρκίας είναι ψυχολογικοί γι' αυτό το στρες και η κατάθλιψη που νιώθουν τα άτομα αυτά λόγω των χρεών που τους πιέζουν, τους κάνει να βρίσκουν διέξοδο στο φαγητό. Έτσι καταναλώνουν υπερβολικές ποσότητες φαγητού νομίζοντας ότι έτσι αμβλύνουν κατά έναν τρόπο τα συμπτώματα που βιώνουν.

Επιπλέον, η υγιεινή διατροφή είναι πιο ακριβή γι' αυτό πιθανότατα καταφεύγουν σε φαγητά που είναι μεν φθηνότερα αλλά είναι επίσης πλούσια σε ενέργεια όπως τα γλυκά ή τα λιπαρά σνακ. Τα χρέη δυστυχώς δεν τους αφήνουν τη δυνατότητα να ξοδεύουν χρήματα για να αγοράσουν τροφές που είναι καλύτερες για την υγεία τους.

Ακόμη η παχυσαρκία τους κάνει ακόμα πιο φτωχούς και πιο χρεωμένους καθώς τους στερεί τη δυνατότητα να βρουν εύκολα εργασία από ό,τι τα άτομα με κανονικό βάρος.

Οι ερευνητές επεσήμαναν επίσης ότι η παχυσαρκία συμβάλει στην αύξηση του κινδύνου για χρόνιες παθήσεις καθώς, η οικονομική ανέχεια δεν δίνει τη δυνατότητα στο άτομο να ψυχαγωγηθεί, να ασκηθεί ή να παραβρεθεί σε κοινωνικές εκδηλώσεις που θα το βοηθήσουν να ξεπεράσει τα προβλήματά του και συγχρόνως θα κάνουν καλό στην υγεία του.

Όπως λένε, δυστυχώς τα χρέη οδηγούν τους πολίτες στο να έχουν μια κακή υγεία και κατ’ επέκταση κάκιστη ποιότητα ζωής. Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έχει επηρεάσει με το χειρότερο τρόπο τα περισσότερα νοικοκυριά σε παγκόσμιο επίπεδο.

πηγή naftemporiki

Αντιμέτωπη με τη δυσάρεστη πραγματικότητα της αδυναμίας χιλιάδων μικροεπιχειρηματιών και επαγγελματιών να ανταποκριθούν σε παλιές και νέες οικονομικές υποχρεώσεις προς την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες βρίσκεται η κυβέρνηση, η οποία πιέζεται διπλά από τους δανειστές και την αγορά να δώσει διαφορετικές λύσεις στο πρόβλημα της υπερχρέωσης και των ληξιπρόθεσμων οφειλών, που ξεπερνούν πλέον τα 215 δισ. ευρώ. 

Στις επικείμενες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές η κυβέρνηση καλλιεργεί την προσδοκία ότι θα επαναφέρει στο τραπέζι την πρόταση για αναβίωση ενός συστήματος γενναίας ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών, ωστόσο θεωρείται απίθανο να αναβιώσουν λύσεις όπως οι 100 δόσεις, καθώς οι πιστωτές εμμένουν στην εξάλειψη «χαριστικών ρυθμίσεων» παρά τη διαπιστωμένη αδυναμία ενός μεγάλου αριθμού οφειλετών να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. 

Ελλείψει ενός συνολικού συστήματος ρύθμισης του ιδιωτικού χρέους ώστε να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο και με βάση το εισόδημα τα «κόκκινα» τραπεζικά χρέη και οι οφειλές προς το Δημόσιο, εκατομμύρια πολίτες και επαγγελματίες αντιμετωπίζουν πλέον τον κίνδυνο να βρεθούν εκτεθειμένοι τους επόμενους μήνες σε μαζικούς πλειστηριασμούς και κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, τα οποία αποτελούν πλέον βασικά «όπλα» για το Δημόσιο και τις τράπεζες ώστε να ανακτήσουν μέρος των απλήρωτων χρεών.

Ηδη σήμερα σε καθημερινή βάση φεύγουν από τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων πάνω από 1.200 ηλεκτρονικές εντολές κατάσχεσης τραπεζικών καταθέσεων, ενώ από το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών αποστέλλονται άλλα 600 κατασχετήρια. 

Πάνω από 4 εκατομμύρια φορολογούμενοι έχουν σήμερα ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία, άλλοι 300.000 οφειλέτες συνωστίζονται στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ περίπου 3 εκατομμύρια φάκελοι δανείων στις τράπεζες έχουν «κοκκινίσει», με τη μεγάλη πλειονότητα να είναι στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια. 

Κι όλα αυτά ενώ διαπιστώνεται ότι η δυνατότητα καταβολής πολλαπλών δόσεων για να εξυπηρετηθούν ταυτόχρονα τα δάνεια, οι φορολογικές υποχρεώσεις και οι ασφαλιστικές εισφορές έχει περιοριστεί αισθητά και είναι πλέον θέμα χρόνου να αρχίσουν να «σκάνε» μαζικά ακόμη και οι ρυθμισμένες οφειλές, καθώς υπάρχει επικάλυψη δόσεων με νέες υποχρεώσεις. 

Η επελαύνουσα ύφεση και η διαρκής συμπίεση των εισοδημάτων, μαζί με την αύξηση των φόρων, συμβάλλουν στη δημιουργία ενός ολοένα επιδεινούμενου περιβάλλοντος για την εξυπηρέτηση των χρεών, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ουρές από νέα «κόκκινα» χρέη.

Από τα τελευταία στοιχεία προκύπτει ότι ήδη δύο στους τρεις που είχαν καταφύγει σε ρύθμιση χρεών στα ασφαλιστικά ταμεία έχουν τεθεί εκτός (περίπου 98.000 σε σύνολο 147.308 ρυθμίσεων), ενώ ειδικά για τη ρύθμιση των 100 δόσεων, το διάστημα Απριλίου - Ιουνίου 2016, ένας στους δύο οφειλέτες σε σύνολο 75.451 απεντάχθηκε. 

Τον Ιούλιο, παράλληλα, δημιουργήθηκαν νέα ληξιπρόθεσμα χρέη 1,2 δισ. ευρώ στις εφορίες, ανεβάζοντας το συνολικό ποσό στα 90 δισ. ευρώ, ενώ σύμφωνα με το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών, οι συνολικές ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις που έχουν υπαχθεί προς είσπραξη αυξήθηκαν στα 16,6 δισ. ευρώ και ξεπερνούν πλέον τα 25 δισ. ευρώ στο σύνολό τους. 

Την ίδια στιγμή, στις τράπεζες τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και «ανοίγματα» δεν έχουν σταματήσει να αυξάνουν και ξεπερνούν πλέον, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, τα 108 δισ. ευρώ, με τις τράπεζες να προετοιμάζουν το έδαφος για ρυθμίσεις στη βάση του νέου Κώδικα Δεοντολογίας, αλλά και μπαράζ πλειστηριασμών. 

Οι εκπρόσωποι των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ κ.ά.) ζητούν να δοθεί δεύτερη ευκαιρία για τη ρύθμιση χρεών και να επιτραπεί η δημιουργία ακατάσχετων λογαριασμών για τις επιχειρήσεις, ωστόσο όλα δείχνουν ότι μέχρι η κυβέρνηση και οι πιστωτές να καταλήξουν πλέον σε ένα σχέδιο κοινής αποδοχής για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους, θα πρέπει να θεωρείται όνειρο θερινής νυκτός η επαναφορά ουσιαστικών διευκολύνσεων και το βάρος θα πέφτει σε πλειστηριασμούς και κατασχέσεις. 

 Ανησυχία του ΥΠΟΙΚ για τους στόχους, καθώς τα «βάρη» είναι πολλά και η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών έχει ήδη εξαντληθεί.
«Μποφόρ» φόρων χτυπά, τους επόμενους μήνες, τους ατομικούς και οικογενειακούς προϋπολογισμούς καθώς οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν συνολικά 23,296 δισ. ευρώ.