Μέχρι και οι Κούρδοι του Λαυρίου φαίνεται πως ενοχλούν την κυβέρνηση αναφορικά με το δόγμα της περί «νόμου και τάξης», αφού μεγάλος αριθμός αστυνομικών δυνάμεων πραγματοποίησαν σήμερα διευρυμένη επιχείρηση εκκένωσης του καμπ όπου διέμεναν δεκάδες άνθρωποι εδώ και δεκαετίες.

Λίγες μόλις μέρες στη νέα της θητεία και η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει με συνέπεια το «έργο» της αντιμεταναστευτικής πολιτικής και των εκκενώσεων δομών αλληλεγγύης, ακόμη και εκείνων που είναι αρμονικά συνδεδεμένες με τις τοπικές κοινωνίες εδώ και πολλά χρόνια.

Σύμφωνα με πληροφορίες της αστυνομίας, η επιχείρηση εκκένωσης ξεκίνησε στις 6 τα ξημερώματα και ολοκληρώθηκε στις 7. Άλλες πληροφορίες, ωστόσο, αναφέρουν ότι η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε νωρίτερα τη νύχτα.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η ΕΛΑΣ αναφέρεται ότι «η εκκένωση του κτιρίου πραγματοποιήθηκε σε κλίμα ηρεμίας και χωρίς να προβληθεί αντίσταση, έχοντας ως στόχο την εξασφάλιση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης των ατόμων καθώς το συγκεκριμένο κτίριο ήταν ακατάλληλο για διαμονή». Όμως η αφήγηση της ΕΛΑΣ υποπίπτει σε αντιφάσεις, καθώς σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι το κτίριο «λειτουργούσε από το 1947 αρχικά νόμιμα και τα τελευταία χρόνια τελούσε υπό κατάληψη». Η επισήμανση λοιπόν του «παράνομου» χαρακτήρα της διαμονής των Κούρδων αφήνει να εννοηθεί ότι η εκκένωση έγινε με γνώμονα τη «νομιμότητα» και όχι την «ασφάλειά» τους.

Ακόμη κι έτσι ωστόσο, είναι γνωστή η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης για να υποστηρίξει τις δεκάδες επιχειρήσεις εκκένωσης δομών και καταλήψεων στέγης, αλλά και πολιτικής δράσης.

Σύμφωνα με την ΕΛΑΣ, από το κτίριο μεταφέρθηκαν συνολικά 53 άτομα (26 άνδρες, 8 γυναίκες και 19 παιδιά), σε υφιστάμενες δομές του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου.

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι η επιχείρηση αυτή ήταν προαποφασισμένη και πώς οι δομές που μεταφέρθηκαν οι Κούρδοι έχουν δημιουργηθεί από καιρό ειδικά για αυτό το σκοπό, σύμφωνα με πληροφορίες.

«Με το πέρας της επιχείρησης το κτίριο αποδόθηκε στο Δήμαρχο του Δήμου Λαυρεωτικής, καθώς τον Απρίλιο του 2023 με τροπολογία της Κυβέρνησης η εν λόγω έκταση παραχωρήθηκε από το Δημόσιο στον Δήμο», αναφέρεται στην ανακοίνωση της Αστυνομίας.

Όχι και τόσο κλίμα ηρεμίας κατά την εκκένωση λένε οι Κούρδοι

Ορισμένοι Κούρδοι πρόσφυγες που διέμεναν στο καμπ δηλώνουν, μιλώντας στην «Εφ.Συν.», σοκαρισμένοι από την αιφνιδιαστική αστυνομική επιχείρηση, που, όπως λένε, ξεκίνησε γύρω στις 3:00 μετά τα μεσάνυχτα με συμμετοχή περίπου 200 αστυνομικών. Μιλούν για ιδιαιτέρως τραυματική επιχείρηση, καθώς τους επανέφερε στη μνήμη βιώματα αστυνομικής βίας και διώξεων που έχουν υποστεί από τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας στις περιοχές του Κουρδιστάν.

Αναφέρουν ότι κάποια προσωπικά τους αντικείμενα καταστράφηκαν λόγω της αιφνιδιαστικής αστυνομικής επιδρομής και ότι η αστυνομία πέρασε χειροπέδες σε όσους και όσες επιχείρησαν να αντισταθούν, χωρίς να γνωρίζουν αν υπήρξαν στη συνέχεια συλλήψεις.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, άγνωστος αριθμός προσφύγων, που έλειπαν σε νυχτερινές δουλειές την ώρα της επιδρομής, παραμένει έξω από το καμπ, που έχει σφραγιστεί από την αστυνομία, η οποία συνεχίζει να ψάχνει το χώρο.

Συμφωνία που δεν τηρήθηκε - Η Τουρκία στο παρασκήνιο

Οι πρόσφυγες σημειώνουν ότι τους προηγούμενους μήνες βρίσκονταν σε συζητήσεις με τις ελληνικές αρχές και είχαν δεχτεί να εγκαταλείψουν το καμπ στο Λαύριο με την προϋπόθεση ότι θα μεταφερθούν όλοι σε κάποια δομή για Κούρδους πρόσφυγες, κάτι που δεν έγινε. Επισημαίνουν ότι, όντας Κούρδοι χωρίς πατρίδα και υπό συνεχείς βίαιες διώξεις από το τουρκικό κράτος, είχαν δημιουργήσει στο καμπ στο Λαύριο έναν κοινοτικό χώρο όπου ζούσαν ειρηνικά, με απόλυτη ασφάλεια και αλληλεγγύη μεταξύ τους, καλλιεργώντας τις πολιτιστικές παραδόσεις της πατρίδας τους και μεταδίδοντάς τις στα παιδιά τους.

Θεωρούν ότι η βίαιη εκκένωση του καμπ του Λαυρίου επιχειρεί να ικανοποιήσει σχετικό αίτημα της Τουρκίας και να λειτουργήσει σαν χειρονομία καλής θέλησης και πειστήριο συνεργασίας ενόψει της διακηρυγμένης πρόθεσης του υπουργού Εξωτερικών και του Πρωθυπουργού για βελτίωση των σχέσεων Ελλάδας και Τουρκίας ενόψει και της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ. Υπογραμμίζουν ότι στο πλαίσιο αυτό η ελληνική κυβέρνηση εργαλειοποιεί Κούρδους πρόσφυγες που έχουν υποστεί σοβαρές διώξεις και βία και τους χρησιμοποιεί σαν αντικείμενο για τις διαπραγματεύσεις της με την Τουρκία.

«Αυτή η βίαιη εκκένωση είναι μέρος της αντιπροσφυγικής και αντιμεταναστευτικής πολιτικής και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη», λένε.

Αντανακλαστική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα Προπύλαια

To Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν καταδικάζει τη βίαιη εκκένωση και καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τετάρτη το απόγευμα στις 5:00 στα Προπύλαια κατά της βίαιης εκκένωσης του καμπ του Λαυρίου. Σε ανακοίνωσή του, το Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν σημειώνει: «Σήμερα κατά τις 4 το πρωί στο καμπ Λαυρίου που έμεναν οι Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες. Η αστυνομία έκανε με τη βία εκκένωση με τη παρουσία των ΜΑΤ. Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου επικαλείται ότι οι πρόσφυγες εκκένωσαν το καμπ με τη θέληση τους αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Εμείς ως πρόσφυγες του καμπ και ως Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδισταν καταδικάζουμε αυτή τη πράξη της αστυνομίας και του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου. Στις επομενες μερες θα μπορέσουμε να σας δώσουμε περισσοτερες πληροφοριες για αυτό το θέμα». 

Ανακοίνωση για το περιστατικό εξέδωσε και η ΑΝΤΡΣΥΑ μιλώντας για «πράξη βαρβαρότητας».

Η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Πράξη βαρβαρότητας η αστυνομική εκκένωση του προσφυγικού χώρου στο Λαύριο

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει τη βάρβαρη εισβολή της αστυνομίας τα ξημερώματα της Τετάρτης στον καταυλισμό στο Λαύριο, όπου διαμένουν οικογένειες Κούρδων. Με προκλητικό τρόπο οι αστυνομικοί μπούκαραν στον χώρο, έσπασαν πόρτες και άρπαξαν με τη βία 53 ανθρώπους, μεταξύ αυτών 9 γυναίκες και 18 παιδιά και τους πέταξαν έξω, για να τους μεταφέρουν στη μεγάλη φυλακή προσφύγων και μεταναστών στην Μαλακάσα.

Η επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη αμέσως μετά την ορκωμοσία της να διαλύσει τη δομή των Κούρδων στο Λαύριο, που λειτουργούσε εδώ και δεκαετίες, μόνο τυχαία δεν είναι. Αποτελεί έκφραση της πολιτικής της καταστολής και του  αντιπροσφυγικού-αντιμεταναστευτικού ρατσιστικού οδοστρωτήρα.

Ταυτόχρονα, είναι κι ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση της Άγκυρας, λίγο πριν τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο ΝΑΤΟ, πως μπορούν να τα βρίσκουν οι δύο κυβερνήσεις και οι δύο αστικές τάξεις σε βάρος των λαών και των αγωνιστών. Εδώ και πολλά χρόνια οι τουρκικές κυβερνήσεις καταγγέλλουν εκπαίδευση «τρομοκρατών» στον χώρο του Λαυρίου.

Οι πραγματικοί τρομοκράτες ήρθαν χαράματα κι έπιασαν γυναικόπαιδα...

Απαιτούμε την επιστροφή των Κούρδων στον χώρο τους στο Λαύριο!

Να σταματήσει κάθε κρατική και κυβερνητική καταστολή κατά των προσφύγων και των μεταναστών.

Αλληλεγγύη των λαών ενάντια στους ανταγωνισμούς και τα παζάρια των αστικών τάξεων και των αντιδραστικών κυβερνήσεων.  

Πηγή: efsyn,gr

To Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ) έκρινε σήμερα ότι η Ουγγαρία παρεμποδίζει αδικαιολόγητα τη δυνατότητα υποβολής αίτησης ασύλου στο έδαφός της και ότι η ανάθεση των αιτήσεων διεθνούς προστασίας στην ουγγρική πρεσβεία στο Βελιγράδι και το Κίεβο, αποτελεί παραβίαση του κοινοτικού δικαίου.

«Εξαρτώντας τη δυνατότητα υποβολής αίτησης διεθνούς προστασίας από την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων σε πρεσβεία που βρίσκεται σε τρίτη χώρα, η Ουγγαρία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της Ένωσης», αναφέρει η απόφαση του ΔΕΕ.

Το 2020, κατόπιν της εμφάνισης της πανδημίας Covid-19, η Ουγγαρία εξέδωσε νέο νόμο ο οποίος επιβάλλει σε ορισμένους υπηκόους τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς που βρίσκονται στο έδαφός της ή παρουσιάζονται στα σύνορά της και επιθυμούν να τύχουν διεθνούς προστασίας να ακολουθήσουν προηγούμενη διαδικασία. Η ρύθμιση αυτή απαιτεί να μεταβούν τα ως άνω πρόσωπα στην ουγγρική πρεσβεία στο Βελιγράδι (Σερβία) ή στο Κίεβο (Ουκρανία) προκειμένου να υποβάλουν εκεί αυτοπροσώπως δήλωση προθέσεων σχετικά με την υποβολή αίτησης διεθνούς προστασίας. Κατόπιν εξέτασης της δήλωσης αυτής, οι αρμόδιες ουγγρικές αρχές δύνανται να αποφασίσουν να χορηγήσουν ταξιδιωτικό έγγραφο στους εν λόγω υπηκόους τρίτης χώρας ή ανιθαγενείς, το οποίο επιτρέπει την είσοδό τους στην Ουγγαρία προκειμένου να υποβάλουν στο κράτος μέλος αυτό αίτηση διεθνούς προστασίας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεώρησε ότι η Ουγγαρία, θεσπίζοντας τις διατάξεις αυτές, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της Ένωσης και ειδικότερα από την οδηγία σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Για τον λόγο αυτό η Επιτροπή άσκησε προσφυγή λόγω παραβάσεως ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΕ.

Με τη σημερινή του απόφαση, το ΔΕΕ αποφαίνεται ότι η Ουγγαρία, εξαρτώντας τη δυνατότητα ορισμένων υπηκόων τρίτων χωρών ή ανιθαγενών που βρίσκονται στο έδαφος ή στα σύνορά της να υποβάλουν αίτηση διεθνούς προστασίας από την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων σε ουγγρική πρεσβεία η οποία βρίσκεται σε τρίτη χώρα και από τη χορήγηση ταξιδιωτικού εγγράφου που επιτρέπει την είσοδό τους στο ουγγρικό έδαφος, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της ΕΕ.

Ειδικότερα, το γεγονός ότι το ουγγρικό δίκαιο προβλέπει υποχρέωση των προσώπων αυτών να απευθυνθούν αρχικώς στις ουγγρικές πρεσβείες στο Βελιγράδι ή στο Κίεβο δεν τα εξομοιώνει με πρόσωπα που υποβάλλουν απλώς αίτηση διπλωματικού ή εδαφικού ασύλου σε αντιπροσωπεία στην αλλοδαπή, αίτηση ως προς την οποία η οδηγία δεν εφαρμόζεται.

Το Δικαστήριο επισημαίνει ότι η προϋπόθεση σχετικά με την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων δεν προβλέπεται στην οδηγία και αντιβαίνει στον σκοπό της που συνίσταται στη διασφάλιση πραγματικής, ευχερούς και ταχείας πρόσβασης στη διαδικασία χορήγησης διεθνούς προστασίας.

Επιπλέον, κατά το Δικαστήριο, η ρύθμιση αυτή στερεί από τους ενδιαφερόμενους υπηκόους τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς τη δυνατότητα να απολαύουν πράγματι του δικαιώματός τους να ζητήσουν άσυλο από την Ουγγαρία, όπως το δικαίωμα αυτό κατοχυρώνεται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

To Δικαστήριο εκτιμά ότι ο προβλεπόμενος περιορισμός δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από τον σκοπό προστασίας της δημόσιας υγείας και, ειδικότερα, από την καταπολέμηση της εξάπλωσης της Covid-19, όπως προέβαλε η Ουγγαρία.

To Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η υποχρέωση μετάβασης σε πρεσβεία στην αλλοδαπή, με αποτέλεσμα να εκτίθενται ενδεχομένως οι υπήκοοι τρίτων χωρών ή οι ανιθαγενείς στον κίνδυνο να προσβληθούν από τη νόσο Covid-19, την οποία θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταδώσουν στην Ουγγαρία, δεν μπορεί να θεωρηθεί μέτρο κατάλληλο για την καταπολέμηση της εξάπλωσης της πανδημίας.

Εξάλλου, η διαδικασία που θέσπισε η Ουγγαρία αποτελεί προδήλως δυσανάλογη προσβολή του δικαιώματος των αιτούντων διεθνή προστασία να υποβάλουν αίτηση χορήγησης διεθνούς προστασίας ήδη κατά την άφιξή τους στα ουγγρικά σύνορα.

Τέλος, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι το εν λόγω κράτος μέλος δεν απέδειξε ότι δεν μπορούσαν να ληφθούν άλλα μέτρα δυνάμενα να επιτύχουν τον κατάλληλο συμβιβασμό μεταξύ, αφενός, της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος κάθε υπηκόου τρίτης χώρας ή ανιθαγενούς να υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας στο έδαφος ή στα σύνορα της Ουγγαρίας και, αφετέρου, της καταπολέμησης των μεταδοτικών ασθενειών.

Μετά την προσφυγή 67 προσφύγων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησής τους στο κολαστήριο στη Μόρια της Λέσβου, την περίοδο 2017-2018, ήρθε η δικαίωση.

Σύμφωνα με την καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, οι συνθήκες κράτησης των προσφευγόντων ήταν απάνθρωπες, κυρίως λόγω του υπερπληθυσμού, των δυσκολιών που προέκυπταν από αυτόν και της οξείας έλλειψης βασικών ειδών.

Ενώ η χωρητικότητα του καταυλισμού ήταν 3.100 άτομα, σύμφωνα με τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, και 2.100 άτομα, σύμφωνα με τον νομάρχη Βορείου Αιγαίου, στις 27 Ιούνη 2017 ο καταυλισμός φιλοξενούσε 7.214 άτομα και στις 19 Σεπτέμβρη 2018, 9.000 άτομα.

Η απόφαση του δικαστηρίου περιγράφει τις άθλιες συνθήκες, έτι όπως τις βίωσαν οι προσφεύγοντες, οι οποίοι υποστήριξαν ότι κατά την άφιξή τους στο κέντρο της Μόριας τοποθετούνταν σε ένα είδος υπαίθριου «κλουβιού», χωρητικότητας 40 τ.μ. όπου τους έδιναν ένα σάντουιτς και ένα μπουκάλι νερό την ημέρα και κοιμόντουσαν στο πάτωμα χωρίς κουβέρτα, μέχρι να καταγραφούν.

Στη συνέχεια μεταφέρονταν σε καλοκαιρινές σκηνές, οι οποίες δεν τους προστάτευαν σε περίπτωση κακοκαιρίας, ενώ από τα σκουπίδια αναδιδόταν δυσωδία, το έδαφος ήταν λασπωμένο και πλημμυρισμένο λόγω της βροχής και των διαρροών στις τουαλέτες, τρεχούμενο νερό ήταν διαθέσιμο μόνο για 30 έως 40 λεπτά την ημέρα, το φαγητό ήταν βρόμικο και άψητο.

Η Ελλάδα υποχρεούται να καταβάλει σε κάθε προσφεύγοντα 5.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 1.000 ευρώ ανά προσφυγή για έξοδα και δαπάνες.

Αίσιο τέλος είχε η επιχείρηση διάσωσης 68 προσφύγων και μεταναστών που επέβαιναν σε ιστιοφόρο σκάφος, βορειοδυτικά της Λέρου και είχαν ζητήσει βοήθεια μέσω του 112.

Όλοι τους διασώθηκαν από εμπορικό πλοίο που βρέθηκε στο σημείο και στη συνέχεια μετεπιβιβάστηκαν σε πλοίο ανοιχτής θαλάσσης του Λιμενικού Σώματος και μεταφέρονται με ασφάλεια στο Λακκί της Λέρου.

Και οι 68 είναι καλά στην υγεία τους και θα μεταφερθούν στο ΚΥΤ Λέρου.

Συγκλονίζουν τα λόγια των διασωθέντων από το ναυάγιο της Πύλου, κατά την επίσκεψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα. Αναφέρουν ότι το ελληνικό λιμενικό τους έριξε σκοινί. Τι υποστηρίζουν για το ρόλο ενός πλοιου και ενός ελικοπτέρου, που δεν βοήθησαν.

Ανατριχιαστικές μαρτυρίες, γροθιά στο στομάχι, μεταφέρθηκαν στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα από επιζήσαντες του ναυαγίου στα νοτιοδυτικά της Πύλου.

Οι επιζήσαντες ισχυρίζονται ενώπιον του αρχηγού της αξιωματικές αντιπολίτευσης, δηλώνουν πως το ελληνικό λιμενικό επιχείρησε να ρυμουλκήσει το πλοίο που μετέφερε τους μετανάστες.

Αρχικά τους ζητήθηκε να ακολουθήσουν το πλοίο των ελληνικών αρχών. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν και τους έδωσαν σκοινί, σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν. Αυτό είχε ως συνέπεια, να αρχίσεινα ταλαντεύεται δεξιά κι αριστερά το πλοιάριο, που μετέφερε τους μετανάστες.

Σύμφωνα με πληροφορίες του NEWS 24/7, είπαν στον Αλέξη Τσίπρα, ότι θεώρησαν πως ήταν το ιταλικό λιμενικό και θα τους οδηγούσε στην Ιταλία και υπογραμμίζουν πως αν είχαν λάβει βοήθεια δεν θα συνέβαινε αυτό.

 “Όταν αναποδογυρίσαμε, ήρθαν και μας έβγαζαν φωτογραφίες αντί να μας βοηθήσουν”, είπε ο εκπρόσωπος των διασωθέντων, καταγγέλλοντας τη στάση ενός πλοίου και ενός ελικοπτέρου που βρίσκονταν στην περιοχή και προσέθεσε ότι “φύγαμε από την χώρα μας γιατί υπάρχει πόλεμος και ψάχναμε μια καλύτερη ζωή”.

Πηγή: news247.gr

Την ώρα που οι επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης συνεχίζονται και εντείνονται οι εφιαλτικές πληροφορίες για γυναίκας και παιδιά εγκλωβισμένα στο αμπάρι του πλοίου, τα αναπάντητα ερωτήματα για την ελληνική στάση παραμένουν.

Οι επίσημες ανακοινώσεις από το Λιμενικό εγείρουν απορίες και αναζητούνται περαιτέρω εξηγήσεις, καθώς τόσο μαρτυρίες ακτιβιστών όσο και η ανακοίνωση της Frontex αδειάζουν την εκδοχή των ελληνικών αρχών.

Μέσα σε αυτό το κλίμα η ιταλική La Reppublica παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή που σκιαγραφεί μια διαφορετική εικόνα για τα όσα συνέβησαν από την Τρίτη μέχρι τη στιγμή του ναυαγίου.

Το Λιμενικό έχει επισημάνει ότι οι μετανάστες αρνήθηκαν την όποια βοήθεια, καθώς ήθελαν να ταξιδέψουν προς την Ιταλία. Στην πραγματικότητα, φαίνεται το αλιευτικό να κατευθυνόταν προς την Πελοπόννησο, έχοντας αλλάξει την προηγούμενη πορεία του που ήταν προς τις ακτές της Καλαβρίας.

Σύμφωνα με αναφορές από επιζήσαντες η ένταση ήταν μεγάλη πάνω στο σκάφος, από τις πρώτες ώρες της αναχώρησής του από τη Λιβύη. Η μηχανή του άρχισε να έχει προβλήματα περίπου έξι ώρες αφότου ξεκίνησε το ταξίδι με αρκετούς από τους μετανάστες να ζητούν ακόμη και την επιστροφή τους στη Λιβύη. Ωστόσο, ο καπετάνιος και οι διακινητές συνέχισαν την πορεία τους, ενώ προχώρησαν σε πράξεις βίας και ξυλοδαρμούς κατά ορισμένων που διαμαρτύρονταν.

Το πρωί της Τρίτης η κατάσταση ήταν εφιαλτική, καθώς το πόσιμο νερό είχε τελειώσει και αρκετοί άρχισαν να λιποθυμούν από την αφυδάτωση. Τουλάχιστον έξι άνθρωποι είχαν πεθάνει πάνω στο πλοίο, ανάμεσά τους και δύο παιδιά.

Μέσα στον πανικό τους πολλοί άρχισαν να λογομαχούν με τον καπετάνιο, ο οποίος αφότου άλλαξε την πορεία του αλιευτικού προς τις ελληνικές αρχές, εγκατέλειψε το πλοίο με μια φουσκωτή βάρκα. 

Όπως έχει καταγραφεί , από εκείνη την ώρα και μετά το πλοίο άρχισε να κάνει ζιγκ ζαγκ ακυβέρνητο, καταλήγοντας στη μεγάλη τραγωδία.

Τα δεδομένα και τα ερωτήματα

Ενδεικτικά τα όσα έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής:

⇒ Αμείλικτα ερωτήματα γεννά η στάση του Λιμενικού

⇒ Ερωτήματα και αιχμές από την Alarm Phone μετά την πολύνεκρη τραγωδία

⇒ Δραματική μαρτυρία ακτιβίστριας: Δύο σημεία κλειδιά που αλλάζουν τα δεδομένα

⇒ Ανακοίνωση Frontex: Όλα τα ερωτήματα πρέπει να πάνε στην ελληνική πλευρά

⇒ Η εκδοχή του υπ. Ναυτιλίας για το ναυάγιο με τους πρόσφυγες ανοιχτά της Πύλου

«Η εκατόμβη της Πύλου είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πολιτικής που κάνει τη μετανάστευση όλο πιο δύσκολη, την μετακίνηση όλο πιο επικίνδυνη -χωρίς βέβαια να τη σταματάει. Στην Πύλο διαπράχθηκε ένα μαζικό έγκλημα. Αυτές τις σκοτεινές ώρες είναι επιτακτική ανάγκη να μη συνηθίσουμε τον θάνατο, να μη συνθηκολογήσουμε με τη βαρβαρότητα. Να παραμείνουμε άνθρωποι» αναφέρει το κάλεσμα σε πορεία διαμαρτυρίας για την Πέμπτη στις 19.00, στα Προπύλαια.

Ολόκληρη η ανακοίνωση για το κάλεσμα:

Το πολύνεκρο ναυάγιο έξω από την Πύλο δεν είναι μόνο μια τραγωδία την οποία δεν μπορεί συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Η εκατόμβη των προσφύγων και μεταναστών αποτελεί το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της εγκληματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ελληνικής κυβέρνησης.

Είναι το το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της άγριας καταστολής και της στρατιωτικοποίησης των συνόρων · των φραχτών και των pushbacks · της άρνησης βοήθειας στα σκάφη που κινδυνεύουν και της εγκατάλειψης των προσφύγων στην ανοιχτή θάλασσα · των στρατοπέδων και της κατάργησης του ασύλου · της διαρκούς βίας, της μηδενικής ανοχής και του ηθικού πανικού.

Η εκατόμβη της Πύλου είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πολιτικής που κάνει τη μετανάστευση όλο πιο δύσκολη, την μετακίνηση όλο πιο επικίνδυνη -χωρίς βέβαια να τη σταματάει.

Στην Πύλο διαπράχθηκε ένα μαζικό έγκλημα.

Αυτές τις σκοτεινές ώρες είναι επιτακτική ανάγκη να μη συνηθίσουμε τον θάνατο, να μη συνθηκολογήσουμε με τη βαρβαρότητα. Να παραμείνουμε άνθρωποi.

Τουλάχιστον 86 άνθρωποι περισυνελέγησαν, σύμφωνα με την ΕΡΤ, από θαλάσσια περιοχή 47 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Πύλου, στα διεθνή ύδατα, μετά την ανατροπή αλιευτικού σκάφους με αδιευκρίνιστο αριθμό προσφύγων και μεταναστών.

Το αλιευτικό σκάφος είχε αποπλεύσει κατά τις πρώτες πληροφορίες των αρχών από το Τομπρούκ της Λιβύης, με τις ελληνικές αρχές να ειδοποιούνται από τις ιταλικές. Οι διασωθέντες αναμένεται να μεταφερθούν στην Καλαμάτα.

Μετά το συμβάν επιχειρούν 6 παραπλέοντα πλοία, πλωτό του Λιμενικού Σώματος και αεροσκάφος C-130.

Αναμένονται πλωτό και ναυαγοσωστικό του λιμενικού, φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού και ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας.

Ανοικτή επιστολή συνέταξαν οι Συντονιστές και Συντονίστριες Εκπαίδευσης Προσφύγων (ΣΕΠ), από 32 προσφυγικές δομές σε όλη τη χώρα, περιγράφοντας τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στις κλειστές πλέον δομές φιλοξενίας προσφύγων, οι οποίες δυσχεραίνουν την εκπαίδευση και την ένταξη των παιδιών προσφύγων.

Στην επιστολή τους κάνουν λόγο για δομές-ανοιχτές φυλακές, οι οποίες είναι απομακρυσμένες από τον αστικό ιστό, έχουν τσιμεντένια περίφραξη ύψους τριών μέτρων και εσωτερικά χωρίζονται σε διαφορετικούς τομείς με διπλή περίφραξη και λεπιδωτό συρματόπλεγμα και φυλάσσονται από ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας.

Αναλυτικά η επιστολή:

Οι παρακάτω υπογράφοντες και υπογράφουσες Συντονιστές και Συντονίστριες Εκπαίδευσης Προσφύγων (ΣΕΠ), θέλουμε, μέσω της παρούσας, ανοιχτής επιστολής διαμαρτυρίας να εκφράσουμε την έντονη αγωνία και αντίθεσή μας στη μετατροπή όλων των τύπων δομών διαμονής προσφύγων-αιτούντων άσυλο-μεταναστών ανά την επικράτεια σε κλειστά ελεγχόμενα κέντρα.

Παρατηρούμε ότι εκεί όπου ήδη εφαρμόζεται είτε το μοντέλο των “Κλειστών Ελεγχόμενων Δομών” (Κ.Ε.Δ.), όπως στη Σάμο, τη Λέρο και την Κω, είτε των “Κέντρων Υποδοχής και Ταυτοποίησης” (Κ.Υ.Τ.), όπως στα Διαβατά, στη Μαλακάσα ή στο Φυλάκιο Έβρου, είτε ακόμα κι εκεί όπου προωθείται το επονομαζόμενο μοντέλο «ελεγχόμενης» διαβίωσης, όπως στις διάφορες “Ελεγχόμενες Δομές Προσωρινής Φιλοξενίας Αιτούντων Άσυλο” (Ε.Δ.Π.Φ.Α.Α.) (κυρίως) της ενδοχώρας διαμορφώνονται εξαιρετικά ζημιογόνες συνθήκες τόσο για την ευεξία των ίδιων των παιδιών-προσφύγων, όσο και των οικογενειών τους γενικότερα. Οι συνθήκες αυτές μας δημιουργούν πρωταρχικά αγωνία για την ψυχοκοινωνική και μαθησιακή εξέλιξη των παιδιών που υποστηρίζουμε και κατά δεύτερο λόγο, δυσφορία, δίνοντάς μας την αίσθηση ότι εργαζόμαστε πλέον σε ένα περιβάλλον “ανοιχτών φυλακών”.

Από τις δημόσιες εξαγγελίες των αρμοδίων, τα μέχρι τώρα βιώματά μας στις δομές και λαμβάνοντας υπόψη το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο (ΠΔ106/2020, ΦΕΚ3191/2021, ΠΔ77/2022) αντιλαμβανόμαστε ότι η πολιτική αυτή πρακτική του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου δεν αποτελεί “τοπικό ιδίωμα”, αλλά μέρος ενός ευρωπαϊκού μοντέλου υποδοχής και διαχείρισης των αναγκών των εκτοπισμένων προσώπων που θέτει τον εγκλεισμό και την αποστέρηση στο κέντρο του σχεδιασμού του.

Αυτό το μοντέλο συνίσταται:

Στην απομάκρυνση των δομών διαμονής από τον αστικό ιστό της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας, στην εγκατάστασή τους σε ιδιαίτερα απομακρυσμένες περιοχές και στην περίφραξή τους με τείχη από μπετόν ύψους τριών μέτρων,
στη δημιουργία όλο και περισσότερων εσωτερικών, χωριστών, συμπλεγμάτων – κλουβιών για τις διαφορετικές λειτουργίες, οι οποίες θωρακίζονται με διπλές περιφράξεις και λεπιδωτό συρματόπλεγμα και φυλάσσονται από ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας (security),
στην εγκατάσταση συστημάτων ψηφιακού ελέγχου και επιτήρησης του πληθυσμού αλλά και του μόνιμου προσωπικού τόσο στις εισόδους όσο και στο εσωτερικό των δομών.

Τέτοια συστήματα αποτελούν οι μηχανισμοί σωματικής έρευνας – έρευνας αποσκευών των προσφύγων και των εργαζομένων ή/και ελέγχου των πορτμπαγκάζ των αυτοκίνητων των δεύτερων, τα πολλαπλά τουρνικέ που εγκαθίστανται στις διάφορες διόδους και στα όρια των διαφορετικών τομέων εντός των δομών, τα drones και οι κάμερες κλειστού κυκλώματος, κάποιες εκ των οποίων διαθέτουν ενσωματωμένο λογισμικό ανίχνευσης «επικίνδυνης» συμπεριφοράς, στη ραγδαία υποστελέχωση των κοινωνικών και υγειονομικών υπηρεσιών από επιστημονικό προσωπικό, διερμηνείς/μεταφραστές κ.λπ. και στην παράλληλη αύξηση του προσωπικού υπηρεσιών ασφάλειας (security). Η υποστελέχωση αυτή δημιουργεί ασφαλώς αλυσιδωτά προβλήματα, αλληλένδετα με την προστασία και την εκπαιδευτική προοπτική των παιδιών.

Στους χρονικούς περιορισμούς εισόδου – εξόδου που επιβάλλονται σε διαμένοντες/νουσες και σε εργαζόμενους/ες, στην ήδη ισχύουσα, απαγόρευση πρόσβασης οποιουδήποτε «μη – εξουσιοδοτημένου προσώπου», ή απλούστερα, οποιουδήποτε/οποιασδήποτε δε στεγάζεται ή δεν εργάζεται σε αυτές, αλλά και στην απαγόρευση προσπέλασης της δομής ενίοτε κι από μόνιμο προσωπικό εκτός του δηλωθέντος ωραρίου ή για την διεκπεραίωση κάποιας εργασίας που δεν περιλαμβάνεται στο στενά εννοούμενο καθηκοντολόγιο (π.χ. τη διανομή ρουχισμού, σχολικών ειδών κτλ.).

Αυτή η διαδικασία “κλεισίματος” των δομών, ιδιαίτερα τώρα που δε λειτουργεί πια το πρόγραμμα διαμονής σε διαμερίσματα εντός αστικού ιστού (ESTIA II), στοχεύει – σύμφωνα με το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου – στην ενίσχυση της αίσθησης ασφάλειας και προστασίας τόσο για τους διαμένοντες/τις διαμένουσες όσο και για τις όμορες, τοπικές κοινωνίες.

Ωστόσο, βάσει της επιστημονικής και παιδαγωγικής μας συγκρότησης και της πολύχρονης εμπειρίας μας ως ΣΕΠ, πιστεύουμε ότι η εφαρμογή ενός τέτοιου μοντέλου μαζικοποίησης, εγκλεισμού και διαχωρισμού στις δομές αυτές:

Δημιουργεί αξεπέραστα πρακτικά προβλήματα στην πρόσβαση των παιδιών και των νέων των δομών στη δημόσια τυπική εκπαίδευση, εξαιτίας της απόστασης του τόπου διαμονής τους από τα αστικά κέντρα όπου λειτουργούν τα δημόσια σχολεία.

Περιορίζει δραστικά τις δυνατότητες επικοινωνίας με συμμαθητές/τριες και γενικότερα, ομήλικούς τους αφού η συμμετοχή σε δραστηριότητες κοινωνικής ένταξης (δράσεις και προγράμματα, εκδρομές, ομαδικές δραστηριότητες κ.α.) που λαμβάνουν χώρα στα πλαίσια της εκπαίδευσης, καθίστανται αδύνατες, εξαιτίας της απομόνωσής τους και της παράλληλης αδυναμίας πρόσβασης των μη διαμενόντων σ’ αυτές.

Αποτρέπει την επικοινωνία των προσφύγων γονέων και κηδεμόνων με τους/τις εκπαιδευτικούς των παιδιών τους αλλά και με τους γονείς και κηδεμόνες των παιδιών των τοπικών κοινωνιών, ακυρώνοντας έτσι μια από τις θεμελιώδεις λειτουργίες της εκπαιδευτικής κοινότητας,
δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο διαβίωσης τόσο για τα παιδιά και τις οικογένειές τους, όσο και για όλους τους διαμένοντες/τις διαμένουσες σε καθεστώς χωροταξικής απομόνωσης, γεγονός που δημιουργεί μια σειρά έντονων ψυχοπαθολογικών συνεπειών κι αναπαράγει κοινωνικό στίγμα.

Προκαλεί φαινόμενα ηθικού πανικού στις γειτονικές τοπικές κοινωνίες αφού αναπαριστά όλες τις κοινότητες που διαβιούν σε παρόμοιες εγκαταστάσεις ως τους «απειλητικούς Άλλους», καταρρίπτοντας στην πράξη κάθε πιθανότητα συμπερίληψης και κοινωνικής ένταξης , μετατρέποντας το νομικό καθεστώς προστασίας του «πρόσφυγα» σε εσαεί ταυτοτικό όρο κοινωνικής διάκρισης.

Διαμορφώνει ένα ασφυκτικό εργασιακό περιβάλλον τόσο για εμάς όσο και για τους/τις υπόλοιπους/ες εργαζόμενους/ες μιας και σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, θα πρέπει καθημερινά να υφιστάμεθα εξακρίβωση των στοιχείων μας, σωματικούς – βιομετρικούς ελέγχους, έκθεση σε ακτινοβολίες κατά την είσοδό/έξοδό μας κάτι που από τη μια βλάπτει τον οργανισμό μας και από την άλλη, μας προσβάλλει ως επαγγελματίες δημόσιους λειτουργούς, τους οποίους η διοίκηση μεταχειρίζεται διαρκώς με καχυποψία.

Με συναίσθηση της ευθύνης που έχουμε αναλάβει ως διαμεσολαβητές/τριες του απαιτητικού έργου της εκπαιδευτικής ένταξης και συμπερίληψης των προσφύγων – μεταναστών μαθητών/τριών μας ζητάμε:

Από το Υ.Μ.Α. να επανασχεδιάσει το μοντέλο διαχείρισης των προσφύγων – αιτούντων άσυλο – μεταναστών και να προτείνει μοντέλα φιλοξενίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης σε μικρές, αυτόνομες δομές εντός του αστικού ιστού και όχι μοντέλα εγκλεισμού και κράτησης, έξω και μακριά από τις τοπικές κοινωνίες.

Από το Υ.ΠΑΙ.Θ. να υπερασπιστεί το αξιόλογο έργο της πρόσβασης και της ένταξης των παιδιών προσφύγων στη δημόσια τυπική εκπαίδευση που έχει επιτελεστεί όλα αυτά τα χρόνια, να προστατεύσει εμάς ως εργαζόμενούς/ές του και τους μαθητές/τριες μας από αυτές τις εξαντλητικές και ταπεινωτικές, καθημερινές διαδικασίες ελέγχου και επιτήρησης.

Καλούμε, τέλος, όλους/όλες τους/τις εργαζόμενους/ες των διαφόρων φορέων και ειδικοτήτων στις παραπάνω δομές και τα σωματεία τους να συνταχθούν μαζί μας για να διεκδικήσουμε από κοινού ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες για όλους/όλες τους διαμένοντες, τις/τους εργαζόμενους/ες και κυρίως, για τα παιδιά που αποτελούν πάντα τον πιο αδύναμο “κρίκο της αλυσίδας”.

Οι ΣΕΠ

Αθανασίου Ασημίνα, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Λιβαδειάς

Ακρίβου Αθανασία, ΣΕΠ Θερμοπυλών

Αλεξίου Χρήστος, ΣΕΠ Ριτσώνας

Αναστασίου Αναστάσιος, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Δυτικής Αττικής

Αρετάκη Στεφανία, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Πειραιά

Βλάχου Σόνια, ΣΕΠ Κατσικά

Γκατζόγια Χριστίνα, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Α’ Αθήνας

Γρηγοριάδου Σοφία, ΣΕΠ Δράμας

Διαμάντη Νατάσσα, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Γ’ Αθήνας

Ζήνδρου Χρυσάνθη, ΣΕΠ Δομής Κατσικά

Θεοδοσίου Μαρία, ΣΕΠ Σάμου

Καραβόλου Ειρήνη, ΣΕΠ Χίου

Καραγιάννη Eλένη, ΣΕΠ Σχιστού

Καραγιαννίδου Όλγα, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Ανατολικής Θεσσαλονίκης

Κούλικας Πέτρος, ΣΕΠ Δομής Σερρών

Κωνσταντίνου Αγγελική, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Γ΄ Αθήνας

Λούστα Χριστίνα, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Δυτικής Θεσσαλονίκης & Πέλλας

Μαράνου Σουλτάνα, ΣΕΠ ΚΥΤ Χίου

Μαυροματίδης Ηλίας, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Ανατολικής Αττικής

Νικολοπούλου Φωτεινή, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Πύργου

Νομικού Χριστίνα, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Πειραιά

Παπαγεωργίου Aιμιλία, ΣΕΠ Σάμου

Παπαδημητρίου Πέπη, ΣΕΠ Ριτσώνας

Παπαχριστοπούλου Εύα, ΣΕΠ Δ’ Αθήνας

Πασχαλίδου Άννα, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Δυτικής Θεσσαλονίκης

Παύλου Διονύσης, ΣΕΠ ΚΕΔ Λέσβου

Ραχιώτη Έλενα, ΣΕΠ Κατσικά

Σερενίδου Χρυσή, ΣΕΠ Δομής Αλεξάνδρειας

Σκαργιώτη Μαρία, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Ιωαννίνων

Σωτηριάδου Λαμπριανή, ΣΕΠ Αστικού Ιστού Δυτικής Θεσσαλονίκης

Τριανταφυλλίδης Αναστάσιος, ΣΕΠ Ε.Δ.Π.Φ.Α.Α. Θήβας

Τσολακίδου Αναστασία, ΣΕΠ Ε.Δ.Π.Φ.Α.Α Καβάλας