Ελεύθερος θα αφεθεί σε λίγες ημέρες ο Μοχάμεντ, o Σομαλός πρόσφυγας που κρατείται εδώ και δύο χρόνια στις φυλακές της Χίου, καταδικασμένος ως διακινητής προσφύγων σε ποινή 142 ετών κάθειρξης!

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Γιώργου Παγούδη στην Εφημερίδα των Συντακτών, ύστερα από πολύωρη συνεδρίαση το πενταμελές Εφετείο Μυτιλήνης μετέτρεψε χθες την ποινή σε 38 χρόνια φυλάκισης, που σημαίνει ότι, έχοντας εκτίσει τα δύο χρόνια και συνυπολογίζοντας επιπλέον 18 μήνες από τα μεροκάματα στη φυλακή, τότε συμπληρώνει αισίως τα τρία πέμπτα των οκτώ ετών, το ανώτατο όριο που προβλέπεται σε περίπτωση φυλάκισης. Αν αντίθετα η απόφαση ήταν «κάθειρξη» και όχι φυλάκιση, τότε το όριο θα ανερχόταν στα 20 έτη ή υπό προϋποθέσεις στα 12 έτη.

Για να καταλήξει το δικαστήριο στην απόφαση χρειάστηκε σκληρή νομική μάχη των συνηγόρων Αλέξη Γεωργούλη και Δημήτρη Χούλη με την εισαγγελέα Αμαλία Καζαμπάκα, η οποία προκάλεσε με τη στάση της πλήθος ερωτήματα και διαμαρτυρίες. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, η εισαγγελέας επέμενε σε ερωτήσεις που αφορούσαν το προσφυγικό προφίλ του κατηγορουμένου, μη διστάζοντας στην αγόρευσή της να στρεβλώσει ουσιαστικά ακόμα και τις προβλέψεις της Συνθήκης της Γενεύης ή αμελώντας τους όρους της Συνθήκης Σένγκεν, καλώντας τους Σομαλούς πρόσφυγες να αναζητήσουν άσυλο σε άλλες χώρες, όπως η Αίγυπτος ή η Τουρκία. Ξεχνώντας βέβαια ότι αυτές οι χώρες δεν έχουν συνυπογράψει τη Συνθήκη της Γενεύης και ως εκ τούτου δεν προβλέπεται το προσφυγικό καθεστώς σε αυτές.

Χαρακτηριστικό είναι ότι η ίδια αναρωτιόταν επανειλημμένα για ποιο λόγο οι Σομαλοί πρόσφυγες δεν επιβιβάζονται σε ένα αεροπλάνο να έρθουν νόμιμα στην Ελλάδα, όπως τόνιζε, αλλά προτιμούν την παράνομη είσοδο μέσω μιας θαλάσσιας διαδρομής – ερώτημα που, σημειωτέον, έθετε με έμφαση στον δημόσιο λόγο στο παρελθόν ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης. Ερωτήματα που υποχρέωσαν τον Δημήτρη Χούλη να της προσάψει άγνοια.

Η εισαγγελέας επέμενε να υποστηρίζει ότι οι πρόσφυγες δικαιούνται άσυλο μόνο στις γειτονικές με τις δικές τους χώρες, επικαλούμενη και σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου. Επέμενε, μάλιστα, μέχρι τέλους στην ενοχή του κατηγορουμένου σύμφωνα με το κατηγορητήριο, χωρίς την αναγνώριση έστω του ελαφρυντικού της καλής διαγωγής εντός της φυλακής, την οποία επιβεβαιώνει η διεύθυνση του καταστήματος κράτησης Χίου, ενώ, όταν το δικαστήριο δέχτηκε την ενοχή του Μοχάμεντ, η εισαγγελέας πρότεινε την ποινή των 142 ετών.

Από την πλευρά τους οι συνήγοροι υπεράσπισης, αφού επεσήμαναν σε όλους τους τόνους τα νομικά σφάλματα της εισαγγελέως, ζήτησαν να καταλογιστεί μια ποινή ανάλογη της βαρύτητας του αδικήματος και όχι μια παράλογη ποινή που μόνο κακό προξενεί στη φήμη της χώρας μας στο εξωτερικό, χωρίς κανένα άλλο ουσιαστικό αντίκρισμα, παρά μόνο την εξόντωση κάποιων προσφύγων που σε κατάσταση κινδύνου πιάνουν το πηδάλιο της βάρκας. Πράξη που όμως εξισώνει ποινικά τα ίδια τα θύματα με τη μαφία των διακινητών στην Τουρκία.

Ο 30χρονος Μοχάμεντ είχε βοηθήσει στις 2 Δεκεμβρίου 2020 να σωθούν τριάντα άνθρωποι από πνιγμό όταν η βάρκα που τους μετέφερε άρχισε να βουλιάζει. Ο ίδιος είχε υποδειχτεί από τρεις Σομαλούς συνεπιβάτες του ως ο άνθρωπος που κρατούσε το τιμόνι της βάρκας πριν αυτή ναυαγήσει στα ελληνοτουρκικά σύνορα, με καταθέσεις όμως που λήφθηκαν μισή ώρα αργότερα από τη σύλληψή του ως διακινητή από το Λιμεναρχείο Μυτιλήνης. Και οι τρεις καταθέσεις υποτίθεται ότι δόθηκαν στην αγγλική γλώσσα και αποτελούν στα κρίσιμα σημεία κατά λέξη αντιγραφή η μία της άλλης.

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι το σκάφος εγκαταλείφθηκε από τον Τούρκο διακινητή μεσοπέλαγα με χαλασμένη μηχανή και ότι στα ελληνικά ύδατα βρέθηκαν μετά από σπρώξιμο ακταιωρού της Τουρκίας. Κάτι που είχε επισημάνει τότε για το συγκεκριμένο περιστατικό και ο κ. Μηταράκης, καταδεικνύοντας ως υπεύθυνη την Τουρκία για το ναυάγιο. Στο περιστατικό είχαν διασωθεί 31 άνθρωποι χάρη και στον Μοχάμεντ που βοήθησε με πολλούς τρόπους το ελληνικό λιμενικό, ενώ είχαν πνιγεί δύο νέες κοπέλες.

Ένας 10χρονος μαθητής, ένα βασανισμένο προσφυγόπουλο, κινδύνεψε να εκτοπιστεί σε απομακρυσμένο, από την Αθήνα, καταυλισμό. Δάσκαλοι του 144ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών και γονείς, του πρόσφεραν το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο.

Με ανάρτησή του στο Facebook, ο γνωστός και αγαπημένος στα παιδιά δάσκαλος του 144ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, Λουκάς Καβακλής, γνωστοποίησε την ιστορία ενός 10χρονου μαθητή από την Αφρική και της οικογένειάς του, που κινδύνεψε να εκτοπιστεί σε κάποιον απομακρυσμένο καταυλισμό, εξαιτίας της κατάργησης του προγράμματος φιλοξενίας προσφύγων ESTIA.

Γονείς και δάσκαλοι κινητοποιήθηκαν και κατάφεραν να αποκαταστήσουν την οικογένεια σε νέο σπίτι, όπου τους προσέφεραν τα απαραίτητα για ένα νέο ξεκίνημα. Ένα απαράμιλλο μάθημα αλληλεγγύης.

Από τον Λουκά Καβακλή, δάσκαλο στο 144ο Δημοτικό σχολείο Αθηνών:

"Τον λένε P***** είναι 10 χρονών παιδί από την Αφρική, πρόσφυγας και μαθητής στο σχολείο μας. Μπροστά στα μάτια του κακοποιήθηκε μέχρι θανάτου ο πατέρας και ο αδελφός του. Η μητέρα του κακοποιήθηκε αλλά επέζησε και μαζί με τα αλλά 2 του αδέλφια προσπάθησαν να διαφύγουν.

Στα νερά της Μεσογείου μπροστά στα μάτια του πνίγηκε ο αδελφός του.

Εδώ και 1 χρόνο είναι μαθητής μας και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τους εφιάλτες του και την κατάθλιψη του. Παρουσιάζει επιλεκτική αλαλία. Τον στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις και με όλους τους τρόπους.

Όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να μαζέψει όλα τα ακροδεξιά ψηφαλάκια καταργεί το πρόγραμμα φιλοξενίας προσφύγων ESTIA και έτσι ο μαθητής μας που τόσο αγώνα δίνουμε καθημερινά για να τον στηρίξοalfavita,grυμε πρέπει να επιστρέψει σε κάποιο καταυλισμό μακριά από την Αθήνα Χριστουγεννιάτικα.

Κάτι έπρεπε να κάνουμε!! Απέναντι στο ρατσισμό , στο φασισμό και στον εθνικισμό η απάντηση είναι η αλληλεγγύη!! Και πιστέψτε με είναι ότι πιο δυνατό υπάρχει στον πλανήτη!!!

Μέσα σε λίγες μέρες τους βρήκαμε ένα φτηνό σπιτάκι κοντά μας για να συνεχίσει να έρχεται στο σχολείο μας, με κανονισμένο τα πρώτα ενοίκια και εξασφαλισμένη τροφή. Γονείς και δάσκαλοι μαζέψαμε χρήματα και τα μετατρέψαμε σε δωροεπιταγές Super Market, γλυκά, δώρα και ρούχα .

Άλλο μέλος της σχολικής μας κοινότητας ανέλαβε τη μετακόμιση τους και άλλοι τους χάρισαν τηλεόραση και αλλά απαραίτητα είδη. Βρήκαμε και δουλειά στη μητέρα ..

Πριν τις διακοπές για τα Χριστούγεννα κανονίσαμε και επισκεφτήκαμε μαζί και το νοσοκομείο Παίδων για να βάλουμε σε μια σειρά και τα ψυχολογικά προβλήματα του παιδιού που φούντωσαν με τις εξελίξεις.

Μοιράζομαι μαζί σας αυτή το βίωμα για προβληματισμό. Στη θέση τους θα μπορούσε να είμαστε εμείς , ο καθένας μας .

Στην ίδια γειτονιά δε μεγάλωσε και ο αγαπημένος μας #Giannis #Antetokoumpo στα #Σεπόλια;

Κάλες γιορτές σε ολ@"

Πηγή: alfavita.gr

Τους πρώτους του 113 ανθρώπους διέσωσε στη Μεσόγειο το Ocean Viking, αφότου μπήκε ξανά σε δράση μετά το πέρας της διπλωματικής διένεξης ανάμεσα σε Γαλλία και Ιταλία, τον περασμένο μήνα. Την ανακοίνωση έκανε η μη κυβερνητική οργάνωση SOS Méditerranée, στο όνομα της οποίας πραγματοποιεί επιχειρήσεις διάσωσης το ανθρωπιστικό πλοίο. 

Μεταξύ αυτών, «23 γυναίκες, ορισμένες από τις οποίες είναι έγκυες, περίπου 30 ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά και τρία μωρά, εκ των οποίων το μικρότερο είναι ηλικίας μόλις τριών εβδομάδων», διευκρινίζει η SOS Méditerranée, η έδρα της οποίας βρίσκεται στη Μασσαλία, στη νοτιοανατολική Γαλλία.

Οι πρόσφυγες - μετανάστες διασώθηκαν στη διάρκεια της νύχτας που πέρασε, στα διεθνή ύδατα που υπάγονται στη ζώνη έρευνας και διάσωσης της Μάλτας, κοντά στην λιβυκή ζώνη, αναφέρει η ΜΚΟ και προσθέτει ότι οι διασωθέντες επέβαιναν σε «μαύρο υπερφορτωμένο φουσκωτό σκάφος, στο απόλυτο σκοτάδι». Τους παρασχέθηκε φροντίδα πάνω στο πλοίο από μέλη της SOS Méditerranée, του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου.

Προς το παρόν, το Ocean Viking «συνεχίζει να περιπολεί» και «είναι ακόμη πάρα πολύ νωρίς» για να γνωρίζει πού θα μπορέσει να αποβιβάσει τους διασωθέντες, δήλωσε στο AFP η Μερίλ Σοτί, εκπρόσωπος της SOS Méditerranée.

Στα μέσα Νοεμβρίου, το Ocean Viking είχε αποβιβάσει στην Τουλόν, στη νοτιοανατολική Γαλλία, 230 πρόσφυγες - μετανάστες που είχε διασώσει ανάμεσα σε Λιβύη και Ιταλία, μετά τον πλου του για τρεις εβδομάδες στη θάλασσα, σε αναζήτηση ασφαλούς λιμανιού.

Η γαλλική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει να υποδεχθεί το πλοίο «κατ'εξαίρεση», μετά την άρνηση της Ιταλίας που προκάλεσε διπλωματικές εντάσεις ανάμεσα στις δύο χώρες.

Αφού μεταφέρθηκαν σε κλειστή «ζώνη αναμονής», στην πλειονότητά τους οι διασωθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι με δικαστική απόφαση, επειδή ήταν ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά ή επειδή τους χορηγήθηκε άσυλο στη Γαλλία.

Από τις αρχές της χρονιάς, 1.998 πρόσφυγες - μετανάστες χάθηκαν στη Μεσόγειο, εκ των οποίων 1.369 στην κεντρική Μεσόγειο, την πιο επικίνδυνη διαδρομή που ακολουθούν οι μετανάστες στον κόσμο, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης.

Κάθε χρόνο, χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να γλιτώσουν από συγκρούσεις ή τη φτώχεια, προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη διασχίζοντας τη Μεσόγειο από τη Λιβύη, οι ακτές της οποίας απέχουν περίπου 300 χιλιόμετρα από την Ιταλία.

Την ίδια ώρα, καταγγελίες συλλογικοτήτων και αλληλέγγυων κάνουν λόγο για συνολικά 13 συλλήψεις, μεταναστών αλλά και ανθρώπων που βρέθηκαν εκεί για να δηλώσουν την συμπαράστασή τους.

«Μέσα στην καταιγίδα σήμερα, η ''έκτακτη'' διοικήτρια Μαρία Δήμητρα Νιουτσίκου, ο Δήμαρχος Μπακογιάννης, το Υπουργείο του Μηταράκη και η κυβέρνηση προχώρησαν σε ακόμα ένα γύρο μαζικών εξώσεων μεταναστριών και οικογενειών, υπό την απειλή των ΟΠΚΕ», καταγγέλλει η συλλογικότητα Solidarity with Migrants.

«Συνολικά τους τελευταίους μήνες, έχουν γίνει έξω από το camp του Ελαιώνα τουλάχιστον 9 συλλήψεις αλληλέγγυων, δεκάδες συλλήψεις μεταναστών/στριών κυρίως χωρίς χαρτιά αλλά και με χαρτιά, και πολύ περισσότερες προσαγωγές.

Το ρατσιστικό-ταξικό σχέδιο ''διπλής ανάπλασης'' του Ελαιώνα-Βοτανικού, της Αθήνας και της Ελλάδας συνολικά, ενάντια σε μετανάστριες και ντόπιους, προχωρά με εξώσεις, εκκενώσεις, πλειστηριασμούς, φτωχοποίηση, μείωση πραγματικών και έμμεσων μισθών, και με αναδιάρθρωση των γειτονιών, των χώρων εργασίας, των νοσοκομείων, των σχολείων, στο όνομα νέων επενδύσεων, νέων γηπέδων ποδοσφαίρου και πολυκαταστημάτων (όπως στον Ελαιώνα), κ.ο.κ.

Οι πόλεμοι, ο ρατσισμός, η εκμετάλλευση δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε. Μόνο ντόπιες και μετανάστριες, μαζί, μπορούμε να το κάνουμε», αναφέρει το Solidarity with Migrants.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μερικοί από τους μετανάστες στους οποίους η αστυνομία πέρασε χειροπέδες μεταφέρθηκαν σε άλλες δομές, ενώ κάποιοι άλλοι βρίσκονται στο Τμήμα Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη.

Παράλληλα, συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες μετανάστες καλείται αύριο, στις 12 το μεσημέρι, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, στο κτίριο 7.

Την ανακοίνωση για την επιχείρηση εκκένωσης έκανε με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Νότης Μηταράκης, ο οποίος δεν έκρυψε την ικανοποίησή του.

Πηγή: tvxs.gr

100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή

ΕΚΘΕΣΗ «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ

Η συμπλήρωση το 2022 των 100 χρόνων απο τη Μικρασιατική καταστροφή αποτελεί για το Βόλο, την πόλη που υποδέχθηκε  τον μεγαλύτερο αριθμό μικρασιατών προσφύγων στη Θεσσαλία και την Κεντρική Ελλάδα, ένα κομβικό ιστορικό ορόσημο.

Με αφορμή αυτή τη σημαντικό επέτειο το Μουσείο της Πόλης του Βόλου διοργανώνει, από 16 Δεκεμβρίου 2022 έως 26 Μαρτίου 2023,  μεγάλη περιοδική έκθεση με τίτλο «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

Η έκθεση, μέσα από την παρουσίαση αυθεντικών τεκμηρίων και προφορικών μαρτυρίων επιτυγχάνει να αναδείξει τις ποικίλες πτυχές της περιπέτειας του μικρασιατικού ελληνισμού, αλλά και να συλλέξει και διασώσει  ό,τι έχει ακόμη μείνει από την άυλη και υλική πολιτιστική κληρονομιά της πρώτης γενιάς προσφύγων.

Τα αυθεντικά τεκμήρια από τη ζωή στη Μικρά Ασία και προφορικές μαρτυρίες προσφύγων πρώτης και δεύτερης γενιάς που συγκεντρώθηκαν και παρουσιάζονται είναι το αποτέλεσμα μιας κοπιώδους έρευνας που περιλάμβανε στοχευμένες επαφές για τη συγκέντρωση τεκμηρίων που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από την πατρίδα, όπως:

 φωτογραφίες,  ρούχα, αξεσουάρ, στρωσίδια, κεντήματα, εικόνες, ευαγγέλια, κοσμήματα, φυλαχτά, τάματα, είδη καθημερινής χρήσης, πιστοποιητικά ταυτοπροσωπίας, επαγγελματικά εργαλεία, παιχνίδια, διακοσμητικά αντικείμενα, νομίσματα - χαρτονομίσματα, μικροέπιπλα.

Παράλληλα, έγινε συγκέντρωση προφορικών μαρτυριών από τους πρόσφυγες των επόμενων γενιών σχετικές με την οικογένειά τους, τις μνήμες που έχουν παραδοθεί από γενιά σε γενιά για την ιστορία της οικογένειας, την καθημερινή ζωή στον τόπο καταγωγής τους, καθώς και το ταξίδι προς τον Βόλο και την εγκατάσταση στη νέα πατρίδα.

Δεκάδες πρόσφυγες 3^ης και 4^ης γενιάς παραχώρησαν κομμάτια δαντέλας, τμήματα από παλιές ενδυμασίες, φωτογραφίες, στέφανα του γάμου στη γυάλινη θήκη τους, εικόνες, εργαλεία, χάλκινα σκεύη, όλα μικρά, ευτελή τα περισσότερα, σωσμένα με χίλιες δυσκολίες που φυλάσσονται από τους απογόνους των προσφύγων ως πολύτιμοι θησαυροί.

Τα ταπεινά και πολύτιμα τεκμήρια της προσφυγικής ζωής στο Βόλο συνοδεύεουν μοναδικές και συγκινητικές ιστορίες για το παλιό σπίτι, τις δουλειές, τις συνήθειες και τα έθιμα, τον πόλεμο  και το χωρισμό, τις μάχες και τις απώλειες, την άφιξη στη νέα πατρίδα, στέγη, τη δουλειά, τους νέους γείτονες.

Ολα εκείνα που  μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και γίνονται οι γέφυρες με τις οποίες διάβηκε κάθε προσφυγική οικογένειας εδώ κι έναν αιώνα.

Η έκθεση πλαισιώνεται από πολυσέλιδο (128σελίδες) καταλόγο με φωτογραφίες των αντικειμένων που έφεραν οι πρόσφυγες από την πατρίδα τους, αλλά και συνεντεύξεις των απογόνων τους, που τα διέσωσαν και τα παραχώρησαν για τις ανάγκες της έκθεσης. Παρουσιάζεται έτσι, για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή, ένα σημαντικό σύνολο με εικόνες πολλών και διαφορετικών αντικειμένων, πέραν των θρησκευτικών εικόνων- από τη μικρασιατική πατρίδα συνοδευόμενο από μαρτυρίες – μνήμες για τη ζωή εκεί και το ταξίδι τους στη νέα πατρίδα.

INFO: ΕΚΘΕΣΗ «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

Μουσείο της Πόλης του Βόλου (Φερών 17),

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Κυριακή 10.30 - 13.30 και απογεύματα Τετάρτη &  Παρασκευή 18.00 - 21.00. Δευτέρα κλειστό.

Τηλ. 2421029878, mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., site: http://www.vmoc.gr/

Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Βόλο /Σύντομη ιστορική τεκμηρίωση

Ο Βόλος υπήρξε η πόλη που υποδέχθηκε τον μεγαλύτερο αριθμό μικρασιατών προσφύγων στη Θεσσαλία και την Κεντρική Ελλάδα γενικότερα. Σε τρεις βασικούς οικιστικούς πυρήνες στις παρυφές της πόλης, στους συνοικισμούς Ιωλκού, Παλιού Λιμεναρχείου και Νέας Ιωνίας, εγκαταστάθηκαν περίπου 14.000 πρόσφυγες. Πάνω από το 80% των προσφύγων ήταν μικρασιάτες, πολλοί από τους οποίους προωθήθηκαν εκεί μετά από μικρή ενδιάμεση παραμονή στα νησιά του βορείου Αιγαίου, στον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη.

Οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία έφτασαν στην περιοχή σε τρεις φάσεις: Το 1921 ήρθαν 5.300 πρόσφυγες από τη Γιάλοβα, τη Νικομήδεια και την ευρύτερη περιοχή της Προποντίδας. Αρκετοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Αλμυρού και ψηλά στην οδό Ιωλκού στο Βόλο. Το 1922, χρονιά της μικρασιατικής καταστροφής, φτάνουν περίπου 12.000 πρόσφυγες.

Το 1924, μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης, οπότε αποφασίζεται η ανταλλαγή των πληθυσμών ανάλογα με το θρήσκευμά τους, εισρέουν στην πόλη 4.022 πρόσφυγες από το εσωτερικό της Μικράς Ασίας (Λυδία, Πισιδία, Πόντο και Καππαδοκία), ενώ αναχωρούν για την Τουρκία οι τελευταίοι μουσουλμάνοι (περίπου 700), που κατοικούσαν στην περιοχή των Παλιών και στα «Γύφτικα», τη γειτονιά κοντά στο Σιδηροδρομικό Σταθμό. Το 1928 απογράφηκαν στη Μαγνησία 13.411 πρόσφυγες, με την αναλογία προσφύγων σε 1.000 κατοίκους να φτάνει τους 212,01.

Στον Βόλο εγκαταστάθηκαν συνολικά 11.945 πρόσφυγες. Το Δημοτικό Συμβούλιο σε συζήτησή του για τον αριθμό των προσφύγων που μπορεί να φιλοξενήσει η πόλη, αποφαίνεται ότι μπορεί έως 6.000 με βάση τον γενικό πληθυσμό, που τότε υπολογιζόταν σε λίγο παραπάνω από 30.000 κατοίκους.

Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Βόλο

Μαρτυρίες προσφύγων

l  Ο Παναγιώτης Κατσιρέλος έφτασε μικρό παιδί στο Βόλο και με το πλούσιο συγγραφικό του έργο  καταξιώθηκε ως λογοτέχνης των κατατρεγμένων μικρασιατών στη νέα τους πατρίδα. Ο ίδιος έγραψε:

“Όσοι Ρωμιοί γλίτωσαν […], έφτασαν πρόσφυγες κι έπεφταν στην ποδιά της φτωχής πονεμένης μάνας Ελλάδας, να κλάψουν την τρομάρα τους, το ρημαγδιό τους, τον ορφανεμό τους, τη γύμνια τους, την πείνα τους. Έκλαψαν, έκλαψαν και σπάραξαν. Το δάκρυ καυτό αυλάκωνε τα μάγουλά τους ποτάμι αστέρευτο, ώσπου να μαλακώσει τη θλίψη, να γλυκάνει τον καημό, να δώσει την ηρεμία στην ψυχή. Έπειτα, οι ζωντανοί ετούτοι άνθρωποι, έσφιξαν την καρδιά να παλαίψουν την ανάγκη. Και μάτωσαν και κόπιασαν κι ο ιδρώτας αλμυρός τους τύφλωνε τα μάτια. Ξερίζωσαν τ' αγκάθια εδώ στον Ξηρόκαμπο, μάζεψαν τα κοτρόνια που κατέβαζε από τα πανάρχαια χρόνια ο χείμαρρος Ξεριάς, ο πρώτος Άναυρος του Ιάσονα, έσκα­ψαν τη σκληρή γη του στέρφου τόπου. Και να το θαύμα! Στα τέλη του φθινοπώρου του 1924 φάνηκαν στημένα τα πρώτα «σπίτια» της καινούργιας πατρίδας τους με πισσόχαρτο για στέγη, που οι πρό­σφυγες μέσα από τα χωρίς παντζούρια παράθυρά τους, κοίταζαν τον ελληνικό ουρανό, μ' ελπίδα για τη ζωή. Τα είπανε «ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ”

Κατσιρέλος Παναγιώτης, Ο προσφυγικός "συνοικισμός": το χρονικό της ίδρυσης στο Βόλο της σημερινής Νέας Ιωνίας, Βόλος 1994, σελ.19

l  Στις 20 Σεπτεμβρίου 1922 στην εφημερίδα «Θεσσαλία» δημοσιεύεται συγκλονιστικό άρθρο του Τάκη Οικονομάκη με τον τίτλο «Το μαύρο κύμα»:

«Την φθινοπωρινήν ηρεμίαν του λιμένος μας ήλθε χθες να ταράξη ένα μεγάλο μαύρο κύμα, κύμα συμφοράς. Εμπήκε μέσα και εξέσπασεν ύστερα εις την παραλίαν από όπου εξεχύθη εις όλην την πόλιν. Και ένα αίσθημα υπερτάτης φρίκης, απεριγράπτου συγκινήσεως, αλλά και οργής τρομεράς συνεκλόνισε τους πάντας.

Το μαύρον αυτό κύμα μάς το απέστειλεν η αντίπερα του Αιγαίου ακτή. Απετελείτο από τα τραγικά θύματα της φρικτής μικρασιατικής συμφοράς, από τα θλιβερά αυτά ναυάγια του ασιατικού Ελληνισμού, τα οποία η θάλασσα εξέβρασε και εις την παραλίαν μας. Υπέρ τους δέκα χιλιάδας πρόσφυγας έφθασαν χθες έως εδώ, αφού εν τω μεταξύ έχουν πλημμυρίση όλα τα νησιά και όλοι οι πλησιέστεροι και κυριώτεροι αιγαιοπελαγικοί λιμένες. Και είναι αυτή η πρώτη φουρνιά που περνάει. Θα την ακολουθήσουν και άλλες, ώστε υπολογίζεται, ότι περί τους πενήντα χιλιάδες πρόσφυγες θα περάσουν από τον λιμένα μας διά να ζητήσουν εις την Θεσσαλίαν καταφύγιον. Το θέαμα των θλιβερών αυτών θυμάτων της φρικτής καταστροφής εσπάραζε την ψυχήν του καθενός. Απεβιβάζοντο και εσταυροκοπούντο, απεβιβάζοντο και εφιλούσαν το χώμα, απεβιβάζοντο και άλλοι έκλαιαν, άλλοι χαμογελούσαν με την εντύπωσιν ότι ετελείωσαν τα απερίγραπτα μαρτύριά των που κατά τον τελευταίον μήνα εδοκίμασαν»

• Η Αϊδινλή Μαρία θυμάται: «Η γιαγιά η Κωνσταντία έλεγε στον άνδρα μου και εγγονό της Παναγιώτη, ότι, όταν τους επιτέθηκαν οι Τούρκοι να τους σκοτώσουν, ο άνδρας της ο Σταύρος, πέταξε κάτω τις λίρες που είχε και οι Τούρκοι τις μάζευαν κι έτσι έφυγαν και γλύτωσαν»

• Η Βαΐτση – Παπαδοπούλου περιγράφει: «Ο πατέρας μου έλεγε χαρακτηριστικά, πως με τους γείτονες Τούρκους είχαν τόσο καλές σχέσεις, που όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, αγρίεψαν κι είχε δοθεί η εντολή να ετοιμαστούν και να φύγουν, πολλοί από τους γείτονες επέμεναν να παραμείνουν και υπόσχονταν ότι θα τους προστατέψουν. Και ο μεν πατέρας του είχε δελεαστεί από όλο αυτό, ίσως αφέλεια, άγνοια κινδύνου, δεν ξέρω»

 Η Γουργούτη – Μπουρτζή Καλλιόπη λέει: «Ξέρουμε για τον Γιώργο τον Γουργούτη, τον παππού μου, που ήταν στη Σμύρνη, ότι έκανε εννέα παιδιά και ζήσαν εφτά. Ο πατέρας μου πήγαινε στο αγγλικό σχολείο, τον λέγανε Αλέκο και το σπίτι που ζούσαν ήταν δυο γωνίες πάνω από κάποιο θέατρο στη Σμύρνη, κοντά στο λιμάνι. Όταν έγινε η καταστροφή στη Σμύρνη, ο διωγμός, φαίνεται ότι ο παππούς πρόλαβε, πήρε ένα καΐκι και ήρθε στην Ελλάδα»

• Ο Δημάκης Ελευθέριος θυμάται:

«Χωρίς παρατσούκλι δεν μπορούσες να βρεις κανέναν στο Εγγλεζονήσι. Το παρατσούκλι της οικογένειας της γυναίκας μου, που ήταν κι αυτοί απ’ το Εγγλεζονήσι και είχαν επώνυμο Κωνσταντίνου, ήταν «Μπουγάδες». Υπήρχε στο νησί τότε κάποιος Κρέμερ με μεγάλη δύναμη, αρχηγός, πλούσιος, διοικούσε σχεδόν όλο το νησί. Ο παππούς ο Νικόλας Αγνουσιώτης ήταν πολύ ανοιχτός άνθρωπος, δεν είχε καταφέρει τίποτε, αλλά έκανε παιδιά τα οποία γίνανε και εφοπλιστές, της μητέρας μου τ΄ αδέλφια.

Πώς βγήκε το παρατσούκλι. Ο Εγγλέζος ο Κρέμερ είχε λεφτά και μοίραζε. Ο παππούς μου ο Νικόλας, παρόλο που ήταν φτωχός, όποτε πήγαινε στη Σμύρνη έπαιρνε καραμέλες για τα παιδάκια και τα μοίραζε. Μια φορά που έγινε αυτό τού ’παν «Ε, ρε Νικόλα πώς μοιράζεις τα δώρα, σαν να είσαι ο Κρέμερ!». Και έμεινε το παρατσούκλι και τον έλεγαν «Κράμερη» κι η κόρη του «Κραμερίνα».

• Ο Θεραπιώτης Νικόλαος καταθέτει:

«Η γιαγιά μου η Δροσιά και ο παππούς ο Θεράποντας. Ο παππούς βρέθηκε στα Αμελέ Ταμπουρού ( Amele Taburları (τουρκ.) -  τάγματα εργασίας) και δεν ξαναγύρισε ποτέ. (συγκίνηση) Η γιαγιά με τα ορφανά δεν πορεύθηκαν προς τον Ελλαδικό χώρο, αλλά προς την ενδοχώρα της Τουρκίας. Εκεί βέβαια ήταν η καταστροφή τους γιατί όλοι πέθαναν καθ’ οδόν, από αρρώστιες, πείνα, δυστυχία και δίψα γιατί τους οδηγούσαν σε μέρη μη καλλιεργήσιμα, χωρίς νερό και τροφή με αποτέλεσμα τον θάνατο. Ο πατέρας μου κι ο θείος μου, που ήταν οι μεγαλύτεροι, σώθηκαν»

• Η Καφριτσοπούλου - Ευσταθίου Μαρία αφηγείται:

Όταν ήρθε η αποφράς ημέρα της ανταλλαγής, να φύγουν για την άγνωστη πατρίδα, πίστεψαν πως δεν θα ήταν για πάντα και αφήσαν τα σπίτια τους όπως ακριβώς ήταν. Μάζεψαν ότι είχαν να μαζέψουν και μπορούσε να μαζευτεί και ξεκίνησαν. Και όπως έλεγε και ο μπαμπάς μου «άφησαν τα Άγια χώματα» -και τό ’λεγε αυτό μέχρι και που πέθανε- άφησαν τις περιουσίες και τις ψυχές τους και τις καρδιές τους εκεί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και ξεκίνησαν το ταξίδι με το καράβι, που δεν ήξεραν πού θα τους άφηνε, στο άγνωστο.

• Μαυροειδή - Μελαχροινού Μαρία  λέει: «Άναβε το καντήλι και πάντα η γιαγιά, η μητέρα της Έλλης, την οποία και αυτή τη λέγανε Αικατερίνη Λουκίδου, πάντα περίμενε. Όταν ακουγόταν, ότι κάποιοι είχαν έλθει από τον Ερυθρό Σταυρό πάντα περίμενε να έρθει ο άντρας της. Όπως και η γιαγιά μου στη Θεσσαλονίκη. Η μία περίμενε τον παππού τον Τάσο και άλλη περίμενε τον παππού τον Αντώνη. Όλη τους τη ζωή περίμεναν να γυρίσουν οι παππούδες»

Αλήθεια, πόσοι γνωρίζουν ότι στην Κεντρική Αφρική και σε μια χώρα όπου ζουν περισσότεροι από 90 εκατ. άνθρωποι – Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό – ο εμφύλιος πόλεμος που κρατάει περίπου 30 χρόνια, έχει στοιχίσει τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους αθροιστικά, ενώ επίσης εκατομμύρια είναι εκείνοι που αναγκάστηκαν να εκτοπιστούν, εντός και εκτός συνόρων. Στην τελευταία περίπτωση ανήκει και ο Padou, ένα παιδί που σήμερα είναι 20 ετών και έφτασε στη χώρα μας στις αρχές του 2019 ασυνόδευτο, μέσα σε μια φουσκωτή λέμβο από την Τουρκία.

Eπιμέλεια: Αντώνης Σουκαράς

Εδώ και ενάμιση χρόνο ο Padou διαμένει στην ανοιχτή δομή προσφύγων και μεταναστών στην Κόρινθο, ενώ σε λίγες ημέρες και συγκεκριμένα στις 29 Νοεμβρίου εξετάζεται η υπόθεση ασύλου του από τη δευτεροβάθμια επιτροπή, με τον κίνδυνο απέλασης και άρα την επιστροφή στην πιο αιματοκυλισμένη χώρα στον κόσμο, να είναι πιο ορατός από ποτέ.

Η περίπτωση του Padou δεν είναι η μοναδική, είναι η συνέχεια των πολλών περιπτώσεων που έχουν αναδειχθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα και αφορούν ασυνόδευτα παιδιά που ενηλικιώθηκαν στην Ελλάδα και που με την κατάργηση της διάταξης για τη δυνατότητα των δικαστών των ανεξάρτητων Επιτροπών της Αρχής Προσφυγών να παραπέμπουν σε άδεια διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους όταν κρίνουν ότι συντρέχουν σοβαροί λόγοι υγείας ή προστασία της παιδικής ηλικίας ή έχουν αναπτυχθεί ισχυροί δεσμοί με τη χώρα, από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, κινδυνεύουν άμεσα με απέλαση.

Συναντήσαμε τον Padou στο αγαπημένο του μέρος, εκεί όπου ξεχνιέται και προσπαθεί να κρατήσει τα όνειρά του ζωντανά. Στο Καλογεροπούλειο Ιδρυμα, όπου παιδιά από τη δομή έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με τη μουσική, σε συνεργασία και με το Εl sistema Greece. Όπως ο ίδιος μας διηγείται “η μουσική με κάνει να χαλαρώνω, να ξεχνιέμαι, αλλά και να προσπαθώ να γίνω καλύτερος, ώστε μια μέρα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική”.

Ο Padou κατάφερε να ταξιδέψει από το Κονγκό και να φτάσει ως τη χώρα μας έχοντας πάντα μαζί την αγαπημένη του τρομπέτα. Δεν την άφησε, ακόμα και στις δύσκολες συνθήκες που είχε να αντιμετωπίσει στο Αιγαίο. Παρά την περίοδο της πανδημίας, προσπάθησε να έρθει κοντά με την ελληνική γλώσσα, όπου κάνει σημαντικά βήματα βελτίωσης με προσωπική θέληση, ενώ ταυτόχρονα εργάζεται στο Ναύπλιο για να μπορεί να συντηρείται αλλά και να εντάσσεται όσο περισσότερο μπορεί στην κοινωνία, χωρίς πάντως να παραμελεί τις πρόβες, τα μαθήματα και τις συναυλίες του.

“Θέλω να ζήσω στην Ελλάδα, στο Κονγκό δεν θα έχω καλό τέλος μου είχε πει ένας σημαντικός άνθρωπος – που με βοήθησε για να καταφέρω να φύγω – την περίοδο όπου ο πρόεδρος της χώρας δεν αποδεχόταν την ήττα του στις εκλογές και επέβαλλε στρατιωτικό νόμο και βία εναντίον των πολιτών”, μας λέει ο Padou που με δάκρυα στα μάτια και με ένα μεγάλο “γιατί” ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του αναφέρει ότι “δεν έχω καμία επικοινωνία με τους δικούς μου ανθρώπους λόγω του καθεστώτως, δεν ξέρω αν ζουν ή αν έχουν πεθάνει”.

Το Καλογεροπούλειο Ίδρυμα είχε γράψει για τον Padou:

“Ο Padou είναι μαθητής μας στο Καλογεροπούλειο Ωδείο.

Συγκινηθήκαμε όταν μάθαμε από τους υπευθύνους του El sistema Greece την ιστορία του. Όταν έφυγε από την πατρίδα του πήρε μαζί του την τρομπέτα του. Έφθασε στην Ελλάδα χωρίς παπούτσια κρατώντας όμως την τρομπέτα αγκαλιά.

Δειλά μπήκε μέσα στο Ίδρυμα σκυμμένος πάντα από φόβο.

Τον αγκάλιασε το El sistema, του έφεραν αμέσως σιγαστήρα για να μπορεί μέσα στην Δομή να μελετάει και τον ενέταξε στην ορχήστρα της και στα ομαδικά μαθήματα.

Επειδή διακρίθηκε για το επίπεδο του και την αγάπη του για πρόοδο τον εντάξαμε στην τάξη του κ.Βασιλείου σε ιδιαίτερο μάθημα ως υπότροφο μας. Η συμμετοχή του δε στη Νεανική Ορχήστρα του Ιδρύματος είναι ξεχωριστή, όπως και κάθε σπουδαστή μας.

Το Καλογεροπούλειο Ίδρυμα είναι αγκαλιά για όλους τους νέους από όπου και αν κατάγονται.

Παρακαλούμε μην διώξετε τον Padou, είναι άδικο.

Η ευγένεια του, η επιμέλεια του, η συνέπεια του, δείχνουν πως αξίζει να του δοθεί άσυλο. Θα έχουμε κερδίσει έναν πολύ καλό μουσικό και έναν καλό άνθρωπο.

Όλοι εμείς οι άνθρωποι του Καλογεροπούλειου Ιδρύματος σας λέμε πως ο Padou είναι δικό μας παιδί.

Απαιτούμε να του δώσετε την ευκαιρία να ζήσει ανάμεσα μας!

Μαρία Χρισταρά, Παναγιώτης Θεοδοσίου”

Πέραν του Καλογεροπούλειου Ιδρύματος και ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας της Κορίνθου που βρίσκεται στο πλευρό του Padou, η περίπτωση του έφτασε ως τον υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου μέσω πρωτοβουλίας του τομεάρχη Μετανάστευσης και Ασύλου του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., Γιώργου Ψυχογιού, αλλά και πολλών ακόμα βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης που συνυπογράφουν την εν λόγω αναφορά.

Ο Padou κινδυνεύει με επιστροφή σε μια από τις πιο επικίνδυνες εμπόλεμες ζώνες και αυτό μας αφορά όλους!

Πηγή: klife.gr

Σε εξέλιξη είναι επιχείρηση έρευνας και διάσωσης υπο το συντονισμό του Eνιαίου Kέντρου Eρευνας και Διάσωσης του υπουργείου Ναυτιλίας στη θαλάσσια περιοχή της Παλαιοχώρας Kρήτης, για τη διάσωση προσφύγων-μεταναστών που επιβαίνουν σε αλιευτικό σκάφος και βρίσκονται σε δυσχερή θέση.

Σύμφωνα με τα τοπικά μέσα, το σήμα κινδύνου εστάλη μέσω του «112» περίπου στη 01.00 μετά τα μεσάνυχτα. Κατά δήλωση των ίδιων των προσφύγων-μεταναστών που επικοινώνησαν, σε κίνδυνο βρίσκονται περίπου 500 άνθρωποι.

Στην επιχείρηση συμμετέχουν παραπλέοντα πλοία ενώ προς την περιοχή πρόκειται να αποπλεύσουν πλωτό και ναυαγοσωστικό σκάφος του λιμενικού και φρεγάτα του πολεμικού ναυτικού.

Στη θαλάσσια περιοχή πνέουν άνεμοι δυτικοί έως 7 μποφόρ.

Στους 27 ανέβηκε ο αριθμός των νεκρών ξεριζωμένων που πνίγηκαν στο ναυάγιο που έγινε πριν λίγες μέρες στο στενό του Καφηρέα, στην Εύβοια.

Εντοπίστηκε μια ακόμα σορός άνδρας την Τετάρτη στην παραλία Μαρμαρά, κοντά στην Κάρυστο.

Εως τώρα έχουν βρεθεί οι σοροί 16 ανδρών, 6 γυναικών και 5 παιδιών.

Σύμφωνα με μαρτυρίες των διασωθέντων στο σκάφος ήταν συνολικά 68 άτομα.

Από αυτά, διασώθηκαν μόλις 12 άτομα.

Ντοκουμέντα και καταγραφές της τελευταίας δεκαετίας θα συνυπάρξουν με καλλιτεχνικές παρεμβάσεις και μαζί θα συνθέσουν μια διαδρομή μέσω της οποίας οι θεατές στόχος είναι να ενημερωθούν, να συγκινηθούν και να παρακινηθούν πάνω σε ένα ζήτημα που δεν σταματάει δυστυχώς να είναι επίκαιρο.

Παιδιά πρόσφυγες, παιδιά σε αγκαλιές ή μόνα, παιδιά ασυνόδευτα, παιδιά που έχουν χωριστεί από την οικογένειά τους, γεμίζουν τους τοίχους ενός κτιρίου ενώ παράλληλα ιστορίες και σκέψεις, σαν νήματα, χαρτογραφούν διαδρομές και πορείες φτιάχνοντας μικρά σύμπαντα.

Φωτογραφικά στιγμιότυπα μπλέκονται με ψηφιακές καταγραφές και εικαστικές παρεμβάσεις και δημιουργούν έναν καλλιτεχνικό ‘παιδότοπο’, σε έναν χώρο με έντονη ιστορία, στο Πάρκο του Ασυρμάτου στον Άγιο Δημήτριο.

Ας χαμηλώσουμε την φασαρία των φόβων

Τα πρωινά ο χώρος θα γεμίζει με παιδιά από σχολεία, που θα αποτυπώνουν σκέψεις, λέξεις και εικόνες ενώ τα απογεύματα θα παραμένει επισκέψιμος για όλους, με τα Σαββατοκύριακα να υπάρχουν παράλληλες δραστηριότητες: θεατρικό παιχνίδι, μουσικό εργαστήριο, εργαστήριο κατασκευής κούκλας για παιδιά και συζητήσεις με θέματα το ιστορικό νήμα της προσφυγιάς στην Ελλάδα αλλά και το πλαίσιο ένταξης των παιδιών προσφύγων στη σημερινή κοινωνία

Δεν είναι ένα project που μπορεί να δώσει λύσεις, αν και θα τις αναζητήσει, είναι ένα σύνολο καλλιτεχνικών αποτυπώσεων και δράσεων που στόχο έχει να μας κάνει να δούμε μέσα από τα μάτια των παιδιών και να αλλάξουμε ματιά στο πως κοιτάμε.
Ας χαμηλώσουμε την φασαρία των φόβων. Ας σκεφτούμε την ένταξη, την εστίαση, την διατροφή, την φοίτηση, όσων προσφεύγουν σε εμάς. Ας επανεξετάσουμε τη σχέση με τα όρια και τα σύνορά μας. Ας αφήσουμε τα παιδιά να μιλήσουν.

Εργαστήρια

– Συλλογιστικοί Περίπατοι για σχολεία: Κάθε πρωί από 14 μέχρι 25 Νοέμβρη 9:00 – 13:00.
– Εργαστήριο Κατασκευής Κούκλας: Κυριακή 20 Νοεμβρίου, 11:00 με 15:00/ για παιδιά 12 με 18 ετών.
– Θεατρικό Παιχνίδι: Κυριακή 27 Νοεμβρίου, 11: 00 με 12: 30 / για παιδιά 6 με 12 ετών.
– Μουσικό Εργαστήριο: Κυριακή 27 Νοεμβρίου, 18:00 με 19:30 / για παιδιά 10 με 18 ετών.

Η συμμετοχή στις παραπάνω δράσεις είναι δωρεάν και μπορεί κάποιος να συμμετάσχει κατόπιν κράτησης, λόγω περιορισμένου αριθμού συμμετεχόντων. Για πληροφορίες και κρατήσεις: 6946363045

Συζητήσεις

-Σάββατο 19 Νοεμβρίου, στις 19:00 με θέμα: Το ιστορικό νήμα της προσφυγιάς στην Ελλάδα.
-Σάββατο 26 Νοεμβρίου, στις 19:00 με θέμα: Το πλαίσιο ένταξης των παιδιών προσφύγων στη σημερινή κοινωνία.

Την Κυριακή 27 Νοεμβρίου στις 20:00 θα υπάρχει μουσική εκδήλωση απο τους Kokowumba&Friends

Συμμετέχουν

Φωτογραφικό Υλικό: Μάριος Λώλος
Εικαστική Εγκατάσταση: Μαρία Καραθάνου
Επιμέλεια Ήχου: Μάριος Τσάγκαρης
Επιμέλεια Φωτισμού: Θωμάς Οικονομάκος
Κινηματογράφηση: Γιάννης Νικολόπουλος
Γραφιστική Επιμέλεια: Νατάσα Σταμούλη
Καλλιτεχνικός Συνεργάτης: Ηλέκτρα Αλεξανδροπούλου
Οργάνωση και Συντονισμός ομιλιών: Χρύσα Δεληγιάννη
Συλλογιστικοί Περίπατοι: Πέτρος Ρούσσος – Γιάννης Σιούτης
Θεατρικό Παιχνίδι: Βασίλης Παπαλαζάρου
Εργαστήριο Κατασκευής Κούκλας: Γιάννης Τσιούτας
Μουσικό Εργαστήριο: Laurel Kortinas, Camilo Bentacor
Οπτικοακουστικό Υλικό: Ζαφείρης Χαϊτίδης , Σοφία Χατζηλάμπρου
Καλλιτεχνική Επιμέλεια- Οργάνωση παραγωγής: nomades artcore

Στα σχολεία θα προβληθούν οι ταινίες της Σοφίας Γεωργοβασίλη, CEDAR WOLF και του Νίκου Αυγουστίδη, UMMI.

Στις ομιλίες θα συμμετάσχουν: Αλεξάνδρα Ανδρούσου (Καθηγήτρια, Εκπαιδευτική Ψυχολόγος, Τμήμα Εκπαίδευσης&Αγωγής στη Προσχολική Ηλικία, ΕΚΠΑ), Ρεγγίνα Μαντανίκα (Διδάσκουσα στο ΠΑΜΑΚ, Ανθρωπολόγος) Ηλίας Πιστικός (Κοινωνικός Λειτουργός), Μαρκίδης Κων/νος (Εκπαιδευτικός Επιστήμων), Νάγια Κοκμοτού (Εκπαιδευτικός), Λιοδάκη Λυδία (Ιατρός) Γιακουμής Τάσος (Γενικός Ιατρός, διευθυντής ΕΣΥ στο Κέντρο Υγείας Κάτω Αχαϊας ), Βεϊζης Απόστολος (Γιατρός INTERSOS HELLAS), Γκιωνάκης Νίκος (Ψυχολόγος, επιστ. υπεύθυνος Κέντρου Ημέρας Βαβέλ, μονάδα ψυχικής υγείας για μετανάστες), Χρύσα Δεληγιάννη (Παιδίατρος), Κακλαμάνος Νίκος (Εκπαιδευτικός).

>συνδιοργάνωση
Δήμος Αγίου Δημητρίου / Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών και Προσφύγων Δήμου Αγίου Δημητρίου/ Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμου και Περιβάλλοντος Δήμου Αγίου Δημητρίου
>χρηματοδότηση
Human Rights 360

Πληροφορίες

13 με 27 Νοεμβρίου 2022
Πάρκο Ασυρμάτου, Κτήριο 1
Άγιος Δημήτριος
Ώρες λειτρουγίας της έκθεσης: 18:00 – 21:00
Είσοδος ελεύθερη

Δίχως τέλος η ανθρώπινη τραγωδία που συντελείται τις τελευταίες ώρες στο στενό Καφηρέα, αφού από τους 68 πρόσφυγες που επέβαιναν σε σκάφος, μόλις 11 έχουν διασωθεί.

Το ναυάγιο έγινε χθες Τρίτη (1/11) στο Στενό του Καφηρέα (μεταξύ Εύβοιας και Άνδρου), και σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, μέχρι στιγμής έχουν διασωθεί μόλις 11 άτομα.

Οι διασωθέντες δήλωσαν ότι επέβαιναν σε ιστιοφόρο σκάφος το οποίο βυθίστηκε βόρεια της νησίδας και στο οποίο επέβαιναν 68 άτομα.