ΕΡΤ3 - Αφιέρωμα: Όταν ξέσπασε η βία
Όταν ξέσπασε η βία. Βία κοινωνική, βία ταξική, σεξουαλική, του πολέμου, της εξουσίας. Μια σειρά ταινιών παραλαμβάνουν το ελλείπον νόημα, δηλαδή το α- νόητον σημαίνει τη σκισμένη συμφωνία και καθορίζει το εύρος του ρήγματος. Ακολοθεί η λίστα του νέου αφιερώματος της Ταινιοθήκης της ΕΡΤ-3:
Ο επαναστάτης του Αλκατράζ (προβολή Δευτέρα 16/ 6). Όταν γλιστράς στο άλλο, όταν αλλάζεις τουλάχιστον δύο επίπεδα και μπορείς να δεις τον εαυτό σου ως δρων πρόσωπο. Ο πραγματικός τίτλος τα λέει όλα. Point blank, δηλαδή το λευκό κενό σημείο σημαίνει εκεί όπου στο πεδίο των σημασιών δεν υπάρχει καμιά εγγραφή. Η βία διαχώρισε σώμα και πνεύμα.
Φέρτε μου το κεφάλι του Αλφρέντο Γκαρσία (προβολή Δευτέρα 29/ 6) του Σαμ Πέκινπα. Ο λούμπεν λέει στην γκόμενα πόρνη. We gonna be some place new, κι αυτή η φράση επισφραγίζει το τραγικό φινάλε. Η μεγάλη ουτοπία της φυγής, των ασυνειδητοποίητων. Και ξαφνικά παραλαμβάνεις το νήμα από το κομμένο σπαγκάκι. Μεγάλο μέρος της ελληνικής, αστικής τάξης λουμπενοποιήθηκε. Το some place new φθάνει μέχρι μια παραλία κι ένα τριώροφο. Η βία ξεσπά από την άγνοια.
Η ωραία της ημέρας (προβολή 30/ 6) του Μπουνιουέλ. Εδώ η βία φθάνει από τα φαντάσματα του ασυνείδητου. Η πανέμορφη νέα και πλούσια παντρεμένη μεγαλοαστή (Κατρίν Ντενέβ) έμαθε να της καταπιέζουν τη σεξουαλικότητα. Η βία θα ξεσπάσει μέσα από τις φαντασιώσεις της.
Όταν ξέσπασε η βία του Τζον Μπούρμαν για τη βία των διάφορων αντιδιαμετρικών οικιστικών χώρων. Η κραυγή που σκοτώνει του Γιέρζι Σκολιμόφσκι για τη βία της υπεροπλίας, του ανταγωνιστικού αρσενικού διά της επιβολής της κατοχής του σώματος της γυναίκας του άλλου.
Όταν πετούν οι γερανοί του Μιχαήλ Κολατόζοφ για τη βία του πολέμου και των αστικών στρεβλώσεων του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Μπραζίλ του Τέρι Γκίλιαμ για την τρομερή βία της εξουσίας, την καταστολή αλλά και τη δύναμη της ψυχής και του εγκεφάλου ενός απλού ανθρώπου να ξεφύγει. Έχω το κορμί του αλλά δεν έχω το μυαλό και την ψυχή του, άρα κατέχω το ομοίωμα, με νίκησε.
Θάνατος στη Βενετία το αριστούργημα του Λουκίνο Βισκόντι για τη βία του πολέμου και της αρρώστιας που καταστρέφει το μακιγιάζ της αναπαράστασης και του ίδιου του σινεμά.
Σ’ αυτή τη διαρκή πάλη το σύνθημα φαίνεται να είναι Δεν κρατάμε αιχμαλώτους (τους εξοντώνουμε δηλαδή). Με δυο λόγια δεν κρατάμε σώματα χωρίς ψυχή, κορμιά χωρίς μυαλό, όμορφες ρεπλίκες χωρίς ουσία.
Υ.Γ.: Τρία από τα φιλμ έρχονται με μεγάλα βραβεία, όπως και η ταινία έκπληξη (δεν ανακοινώνουμε τίτλο). Απλά θα συγκλονίσει, είναι ευρωπαϊκή και προτείνει, μέσω της βίας του πολέμου, την αιχμαλωσία του εαυτού μας στην υπηρεσία της συντριβής των δυνάμεων κατοχής.
