Επιστολές (1934-1947) από ερειπωμένο αρχοντικό στα Πατήσια γίνονται παράσταση από τον Γιώργο Πατεράκη & τους String Theory
Αλεξάνδρεια, 1946 Μια σειρά επιστολών που χρονολογούνται από το 1934 έως το 1947 και βρέθηκαν τυχαία στο υπόγειο ενός παλιού, ερειπωμένου αρχοντικού στα Πατήσια γίνονται η πρώτη ύλη για την καινούρια δουλειά του Γιώργου Πατεράκη και της Χορωδίας String Theory με τίτλο “Κι εσείς; Πώς τα περνάτε;”. Πρόκειται για ένα Μουσικό Αναλόγιο για μικτή χορωδία, τρεις τραγουδιστές, τρεις αφηγητές και βιντεοπροβολή που ακροβατεί ανάμεσα στις δραματικές αράδες της Ιστορίας και τις ιστορίες των καθημερινών ανθρώπων. Των ανθρώπων που η ζωή –η ζωή τους- συνεχίζει να βρίσκει την ισορροπία της στις πιο αντιφατικές συνθήκες. Δείτε το βίντεο ενός από τα τραγούδια που εγώ λατρεύω: https://bit.ly/3Sg6cSY SAVE THE DATE Λίγα λόγια για την παράσταση Αρχικά, μέσα απ' τα γράμματα οι φίλοι μοιράζονται την κοινή τους αγάπη για τη μουσική, τα εφηβικά τους όνειρα, την ελπίδα για το ξαναντάμωμα, τις αναμνήσεις τους από την ανέμελη αστική καλοπέραση. Στην Ελλάδα, εν τω μεταξύ, συμβαίνουν σημεία και τέρατα: ο τορπιλισμός της Έλλης, η είσοδος της χώρας στον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο θάνατος του Μεταξά, η Απελευθέρωση, ο θάνατος του Γεωργίου Β', η Συμφωνία της Βάρκιζας, η έναρξη του Εμφυλίου, τα συσσίτια. Ο πόλεμος τελειώνει. Τα γράμματα των φίλων -60 επιστολές, καρτ ποστάλ και προσωπικά σημειώματα- αρχικά γεμάτα λαχτάρα και όνειρα, έχουν πια μετατραπεί σε λίστες παραγγελιών από την εξαθλιωμένη Ελλάδα στην κοσμοπολίτικη Αίγυπτο: προϊόντα ομορφιάς, ψώνια, μόδες, πούδρες και υφάσματα. Η ζωή ξαναβρίσκει τον δρόμο της. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ Πρεμιέρα: 21 Οκτωβρίου Ιδέα - σχεδιασμός παράστασης, πρωτότυπη μουσική & διεύθυνση χορωδίας: Γιώργος Πατεράκης Πότε: Παρασκευή 21, Σάββατο 22 και Κυριακή 23 Οκτωβρίου στις 21:00 Με την υποστήριξη του ΥΠΠΟΑ Σημείωμα Γιώργου Πατεράκη «Οι επιστολές γύρω από τις οποίες περιστρέφεται η παράσταση (1934-1947) βρέθηκαν τυχαία στο υπόγειο ενός παλιού ερειπωμένου αρχοντικού, στα Πατήσια. Είναι η αλληλογραφία των παιδιών μιας εύπορης αστικής οικογένειας με κάποιους φίλους τους, οι οποίοι το 1939 μετανάστευσαν στην Αίγυπτο. Μου παραδόθηκαν από την φίλη και συνάδελφο Μαρίνα Χρονοπούλου πριν από αρκετά χρόνια (…). Διαβάζοντας τις επιστολές δεν μπορούσα να καταλάβω αν οι ήρωες μού ήταν συμπαθείς ή αντιπαθείς. Σιγά-σιγά όμως είδα σε αυτήν την κίβδηλη εκζήτηση την φαιδρότητα της πραγματικής ζωής, και τους συμπάθησα. Ήταν η εφήμερη και χωρίς σημασία ιστορία τους που θέλησα να μοιραστώ και γι' αυτό φτιάχτηκε αυτή η παράσταση, στην οποία τον πρώτο λόγο έχουν οι επιστολές. Η μουσική “σχολιάζει” ανάμεσα στις αράδες -κάπως σαν τον χορό της τραγωδίας, ενώ τα βίντεο τοποθετούν το ιστορικό πλαίσιο της κάθε επιστολής». |
|
|
|
|
|