"Το μέλλον μας σταμάτησε εδώ"
Αν ήμασταν εμείς Πρόσφυγες πως θα θέλαμε να μας φερθούν, τι να κάναμε; Πώς θα ήταν να κινδυνεύει με βέβαιο θάνατο η ζωή η δική μας, των παιδιών μας και καμία χώρα να μην μας δέχεται, να μην μας αναγνωριζόταν κανένα δικαίωμα ή μετά από περιπλάνηση ημερών στη θάλασσα ή ναρκοθετημένες χερσαίες περιοχές, να μην μας υποδεχόταν γιατρός ή ψυχολόγος για την οικογένεια ή το παιδί μας που μπορεί μόλις να είχαμε χάσει αλλά αστυνομικός και Ανακριτής για να μάθει ποιος είναι ο διακινητής μας...
Αυτές ήταν μόνο μερικές από τις ερωτήσεις που έθεσαν με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων οι εκπρόσωποι της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και οι Κοινότητες Προσφύγων στη χώρα μας. Γιατί μιλάμε για πρόσφυγες και όχι για μετανάστες, ούτε -ακόμη χειρότερα- για λαθρομετανάστες, αφού η ανθρώπινη ζωή δεν είναι λαθραία και η ανθρώπινη υπόσταση δεν μπορεί ν αποτελεί αντικείμενο συναλλαγής με τίμημα τον θάνατο.
"Και μια οικογένεια σκορπισμένη απ τον πόλεμο είναι πολύ", "Και ένα παιδί πρόσφυγας πίσω από τα κάγκελα είναι πολύ", "Σε 1' ένα παιδί μπορεί να χάσει την οικογένειά του. Σε 1' μπορείς να το βοηθήσεις", έγραφαν οι αφίσες μέσα στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ χθες όπου το ελληνικό Γραφείο της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες παραχώρησε συνέντευξη τύπου για την προστασία των προσφύγων στην χώρα μας, την πολιτική ασύλου και τους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονεί η απουσία ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής.
Από τον Αύγουστο του 2012 και την κατασκευή του φράκτη στον Εβρο, οι χερσαίες εισροές προσφύγων μειώθηκαν κάθετα και ραγδαία αυξήθηκαν οι θαλάσσιες με περίπου 1.200 αφίξεις κάθε μήνα. Μόλις προχθές και μόνο στη Λήμνο εντοπίστηκαν 150 πρόσφυγες.
Ολο το Αιγαίο, από την Κάλυμνο μέχρι τις βραχονησίδες στις Σποράδες, αποτελούν πύλη εισόδου κυρίως Σύριων, Αφγανών, Πακιστών, Κούρδων και Σομαλών.
Συνολικά 19.000 υπηκόους τρίτων χωρών περισυνέλεξε το Λιμενικό ως τώρα, αλλά και 111 σωρούς, με νωπές τις πολύνεκρες τραγωδίες στη Σάμο και το Αγαθονήσι ή την Λαμπεντούζα, δηλαδή την Ελλάδα και την Ιταλία, τα νότια σύνορα της Ευρώπης.
Χθες ακούστηκαν οι ιστορίες της τυφλής Τζιχάν, του Γιασίν, του Ραμπάλ -οκτώ φορές επιχείρησε να εισέρθει στην Ελλάδα- και του Αμπντάλα. Για μέρες παρέμεινε ακινητοποιημένος στην θάλασσα με την 13μελή οικογένειά του, αφού τακτική των διακινητών είναι να ακινητοποιούν την μηχανή του πλωτού, εγκαταλείποντας τους πρόσφυγες στην τύχη τους μόλις περάσουν στο Αιγαίο ή την Μεσόγειο. "Το μέλλον μας σταμάτησε εδώ", λέει εγκλωβισμένος σήμερα σ ένα διαμερισμα στην Αθήνα καθώς διαθέτει προσωρινή άδεια παραμονής αλλά όχι και άδεια εργασίας.
"Δεν σημαίνει τίποτα για έναν Σύρο ένα Κέντρο ή Στρατόπεδο φύλαξης ή ο φράκτης στον Εβρο όταν έχει να αντιμετωπίσει βέβαιο θάνατο στη χώρα του, με την Ελλάδα να μοιάζει η τελευταία ελπίδα και το τελευταίο σύνορο για μια ασφαλή ζωή στην Ευρώπη.
Στους άμεσους κινδύνους η απειλή αυτοκτονιών που εξέφρασαν σε εκπροσώπους Κοινοτήτων ομοεθνείς τους, αναμένοντας άγνωστο για πόσο μια άδεια παραμονής ή εργασίας ή ένα εισητήριο για μια τρίτη χώρα.
Με διακοπή χρηματοδότησης, δηλαδη τροφοδοσίας, απειλείται το Κέντρο Προσφύγων στο Λαύριο, ενώ απίστευτη ταλαιπωρία έως και απειλή επαναπατρισμού αντιμετώπιζουν όσοι εξαρτώνται από την παλαιότερη διαδικασία χορήγησης ασύλου από το Κέντρο στην Πέτρου Ράλλη, όπου το τι δικαιούνται και τι όχι συχνά εξαρτάται απο την αυθαιρεσία ή την ξενοφοβία ενός αστυνομικού οργάνου.
"Ντροπή", χαρακτήρισε ο επικεφαλής του ελληνικού Γραφείου του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, κ. Γιωργος Τσαρμπόπουλος, την επιμήκυνση της 18μηνης κράτησης , που γνωμοδότησε το Συμβούλιο Επικρατείας, αλλά και απειλητικό το ενδεχόμενο να κλείσουν Κέντρα Υποδοχής αιτούντων ασύλου και Ασυνόδευτων Ανηλίκων ή η καθυστερημένη προστασία θυμάτων ρατσιστικής βίας.
Αντίθετα, μόνο καλά λόγια ακούστηκαν για την λειτουργία της νέας Υπηρεσιας Ασύλου με σαφώς βελτιωμένες διαδικασίες, θετικές αποφάσεις και αισθητά αυξημένα ποσοστά αναγνωρισης προσφυγκού καθεστώτος ΄΄η επικουρικής προστασίας στην πλειοψηφία των αιτούντων.
Γιατί όπως ειπώθηκε, σημασία έχουν να θεσπιστουν συμπεριφορές που αρμόζουν στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ισως γιατί η πραγματική απειλή είναι να μην συνηθίσουμε σε ό,τι απάνθρωπο ήδη συμβαίνει.
Αυτές ήταν μόνο μερικές από τις ερωτήσεις που έθεσαν με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων οι εκπρόσωποι της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και οι Κοινότητες Προσφύγων στη χώρα μας. Γιατί μιλάμε για πρόσφυγες και όχι για μετανάστες, ούτε -ακόμη χειρότερα- για λαθρομετανάστες, αφού η ανθρώπινη ζωή δεν είναι λαθραία και η ανθρώπινη υπόσταση δεν μπορεί ν αποτελεί αντικείμενο συναλλαγής με τίμημα τον θάνατο.
"Και μια οικογένεια σκορπισμένη απ τον πόλεμο είναι πολύ", "Και ένα παιδί πρόσφυγας πίσω από τα κάγκελα είναι πολύ", "Σε 1' ένα παιδί μπορεί να χάσει την οικογένειά του. Σε 1' μπορείς να το βοηθήσεις", έγραφαν οι αφίσες μέσα στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ χθες όπου το ελληνικό Γραφείο της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες παραχώρησε συνέντευξη τύπου για την προστασία των προσφύγων στην χώρα μας, την πολιτική ασύλου και τους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονεί η απουσία ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής.
Από τον Αύγουστο του 2012 και την κατασκευή του φράκτη στον Εβρο, οι χερσαίες εισροές προσφύγων μειώθηκαν κάθετα και ραγδαία αυξήθηκαν οι θαλάσσιες με περίπου 1.200 αφίξεις κάθε μήνα. Μόλις προχθές και μόνο στη Λήμνο εντοπίστηκαν 150 πρόσφυγες.
Ολο το Αιγαίο, από την Κάλυμνο μέχρι τις βραχονησίδες στις Σποράδες, αποτελούν πύλη εισόδου κυρίως Σύριων, Αφγανών, Πακιστών, Κούρδων και Σομαλών.
Συνολικά 19.000 υπηκόους τρίτων χωρών περισυνέλεξε το Λιμενικό ως τώρα, αλλά και 111 σωρούς, με νωπές τις πολύνεκρες τραγωδίες στη Σάμο και το Αγαθονήσι ή την Λαμπεντούζα, δηλαδή την Ελλάδα και την Ιταλία, τα νότια σύνορα της Ευρώπης.
Χθες ακούστηκαν οι ιστορίες της τυφλής Τζιχάν, του Γιασίν, του Ραμπάλ -οκτώ φορές επιχείρησε να εισέρθει στην Ελλάδα- και του Αμπντάλα. Για μέρες παρέμεινε ακινητοποιημένος στην θάλασσα με την 13μελή οικογένειά του, αφού τακτική των διακινητών είναι να ακινητοποιούν την μηχανή του πλωτού, εγκαταλείποντας τους πρόσφυγες στην τύχη τους μόλις περάσουν στο Αιγαίο ή την Μεσόγειο. "Το μέλλον μας σταμάτησε εδώ", λέει εγκλωβισμένος σήμερα σ ένα διαμερισμα στην Αθήνα καθώς διαθέτει προσωρινή άδεια παραμονής αλλά όχι και άδεια εργασίας.
"Δεν σημαίνει τίποτα για έναν Σύρο ένα Κέντρο ή Στρατόπεδο φύλαξης ή ο φράκτης στον Εβρο όταν έχει να αντιμετωπίσει βέβαιο θάνατο στη χώρα του, με την Ελλάδα να μοιάζει η τελευταία ελπίδα και το τελευταίο σύνορο για μια ασφαλή ζωή στην Ευρώπη.
Στους άμεσους κινδύνους η απειλή αυτοκτονιών που εξέφρασαν σε εκπροσώπους Κοινοτήτων ομοεθνείς τους, αναμένοντας άγνωστο για πόσο μια άδεια παραμονής ή εργασίας ή ένα εισητήριο για μια τρίτη χώρα.
Με διακοπή χρηματοδότησης, δηλαδη τροφοδοσίας, απειλείται το Κέντρο Προσφύγων στο Λαύριο, ενώ απίστευτη ταλαιπωρία έως και απειλή επαναπατρισμού αντιμετώπιζουν όσοι εξαρτώνται από την παλαιότερη διαδικασία χορήγησης ασύλου από το Κέντρο στην Πέτρου Ράλλη, όπου το τι δικαιούνται και τι όχι συχνά εξαρτάται απο την αυθαιρεσία ή την ξενοφοβία ενός αστυνομικού οργάνου.
"Ντροπή", χαρακτήρισε ο επικεφαλής του ελληνικού Γραφείου του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, κ. Γιωργος Τσαρμπόπουλος, την επιμήκυνση της 18μηνης κράτησης , που γνωμοδότησε το Συμβούλιο Επικρατείας, αλλά και απειλητικό το ενδεχόμενο να κλείσουν Κέντρα Υποδοχής αιτούντων ασύλου και Ασυνόδευτων Ανηλίκων ή η καθυστερημένη προστασία θυμάτων ρατσιστικής βίας.
Αντίθετα, μόνο καλά λόγια ακούστηκαν για την λειτουργία της νέας Υπηρεσιας Ασύλου με σαφώς βελτιωμένες διαδικασίες, θετικές αποφάσεις και αισθητά αυξημένα ποσοστά αναγνωρισης προσφυγκού καθεστώτος ΄΄η επικουρικής προστασίας στην πλειοψηφία των αιτούντων.
Γιατί όπως ειπώθηκε, σημασία έχουν να θεσπιστουν συμπεριφορές που αρμόζουν στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ισως γιατί η πραγματική απειλή είναι να μην συνηθίσουμε σε ό,τι απάνθρωπο ήδη συμβαίνει.