"Την άλλη φορά... Αριστερά"
ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΨΜ το νέο βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου με τον τίτλο«Την άλλη φορά... Αριστερά». Ένα βιβλίο – συλλογή της αρθρογραφίας του συγγραφέα στο «enikos.gr» την περίοδο2013 – 2015.
Περιέχει άρθρα και σκέψεις για:
Η έκδοσή τους στην παρούσα μορφή οφείλεται στην επιμονή του Βασίλη και του Δημήτρη, των παιδιών του ΚΨΜ, που μου έκαναν το δώρο να πιστεύουν ότι σκέψεις στο πλαίσιο μιας αρθρογραφίας που εξ αντικειμένου καταπιάνεται με το εφήμερο, μπορεί να παρουσιάζουν διαχρονικό ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον τέτοιο που να δικαιολογεί την πρότασή τους και την απόφασή τους να εκδοθούν σε βιβλίο. Μακάρι να έχουν δίκιο.Σε κάθε περίπτωση τα αίτια που γέννησαν την αρθρογραφία που έχετε στα χέρια σας παραμένουν ζωντανά. Εξίσου ζωντανές ορθώνονται μπροστά μας οι αειθαλείς και διαχρονικές διαπιστώσεις δυο πραγματικών γιγάντων της ανθρώπινης σκέψης.
Πολύ πριν τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη 2015 στην Ελλάδα, με τα γνωστά τους αποτελέσματα, ο Μαρξ στον πρόλογο του έργου του
«Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», έγραφε:
«...η πάλη των τάξεων στη Γαλλία δημιούργησε τέτοιες συνθήκες και τέτοια κατάσταση που έδωσαν τη δυνατότητα σ" ένα μέτριο και γελοίο πρόσωπο να παίξει το ρόλο του ήρωα »,
Προφανώς ο Μαρξ με την αναφορά του στα «μέτρια» και «γελοία» πρόσωπα που υποδύονται τους «ήρωες », εννοούσε όλους τους «Λουδοβίκους», όλων των εποχών, σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πολιτικά πλάτη, μηδέ των «αριστερών» εξαιρουμένων...
Όσο για τον Λένιν, θα παραμένει πάντα σαφής για όσους θέλουν να καταλάβουν και πάντα «ενοχλητικός» για όσους αντιπαραθέτουν μάταια τις διάτρητες βεβαιότητές τους στην πανταχού παρούσα «αλογόμυγα» της διαλεκτικής του:
«Θα ήταν λάθος – έγραφε – να νομίζει κανείς πως οι επαναστατικές τάξεις έχουν πάντα αρκετή δύναμη για να πραγματοποιήσουν την επανάσταση, όταν αυτή η επανάσταση έχει ωριμάσει πέρα για πέρα λόγω των συνθηκών της κοινωνικό-οικονομικής εξέλιξης. Όχι, η ανθρώπινη κοινωνία δεν είναι συγκροτημένη τόσο έλλογα και τόσο ''βολικά'' για τα πρωτοπόρα στοιχεία. Η επανάσταση μπορεί να ωριμάσει, ενώ οι δυνάμεις των επαναστατών δημιουργών αυτής της επανάστασης μπορεί να φανούν ανεπαρκείς για την πραγματοποίησή της – τότε η κοινωνία σαπίζει και αυτό το σάπισμα παρατείνεται κάποτε ολόκληρες δεκαετίες».
Ήδη στην πατρίδα μας τα σημάδια του ελλοχεύοντος κινδύνου να μετατραπεί η κρίση σε παρατεταμένο σάπισμα είναι φανερά.
Φανερές, όμως, είναι και οι δυνατότητες η Ιστορία να τραβήξει τον άλλο δρόμο».
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΨΜ το νέο βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου με τον τίτλο«Την άλλη φορά... Αριστερά». Ένα βιβλίο – συλλογή της αρθρογραφίας του συγγραφέα στο «enikos.gr» την περίοδο2013 – 2015.
Περιέχει άρθρα και σκέψεις για:
την οικονομική κρίση
την Ευρωπαϊκή Ένωση
την αναβίωση του φασισμού
την εναλλακτική λύση στα Μνημόνια
την Αριστερά
Στον πρόλογο του βιβλίου, ο Νίκος Μπογιόπουλος γράφει:
«Τα κείμενα που ακολουθούν είναι μέρος της αρθρογραφίας που δημοσιεύτηκε στο σάιτ «enikos.gr» το διάστημα 2013 – 2015, δηλαδή εν μέσω παρατεταμένης οικονομικής και πολιτικής κρίσης.
Η έκδοσή τους στην παρούσα μορφή οφείλεται στην επιμονή του Βασίλη και του Δημήτρη, των παιδιών του ΚΨΜ, που μου έκαναν το δώρο να πιστεύουν ότι σκέψεις στο πλαίσιο μιας αρθρογραφίας που εξ αντικειμένου καταπιάνεται με το εφήμερο, μπορεί να παρουσιάζουν διαχρονικό ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον τέτοιο που να δικαιολογεί την πρότασή τους και την απόφασή τους να εκδοθούν σε βιβλίο. Μακάρι να έχουν δίκιο.Σε κάθε περίπτωση τα αίτια που γέννησαν την αρθρογραφία που έχετε στα χέρια σας παραμένουν ζωντανά. Εξίσου ζωντανές ορθώνονται μπροστά μας οι αειθαλείς και διαχρονικές διαπιστώσεις δυο πραγματικών γιγάντων της ανθρώπινης σκέψης.
Πολύ πριν τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη 2015 στην Ελλάδα, με τα γνωστά τους αποτελέσματα, ο Μαρξ στον πρόλογο του έργου του
«Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», έγραφε:
«...η πάλη των τάξεων στη Γαλλία δημιούργησε τέτοιες συνθήκες και τέτοια κατάσταση που έδωσαν τη δυνατότητα σ" ένα μέτριο και γελοίο πρόσωπο να παίξει το ρόλο του ήρωα »,
Προφανώς ο Μαρξ με την αναφορά του στα «μέτρια» και «γελοία» πρόσωπα που υποδύονται τους «ήρωες », εννοούσε όλους τους «Λουδοβίκους», όλων των εποχών, σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πολιτικά πλάτη, μηδέ των «αριστερών» εξαιρουμένων...
Όσο για τον Λένιν, θα παραμένει πάντα σαφής για όσους θέλουν να καταλάβουν και πάντα «ενοχλητικός» για όσους αντιπαραθέτουν μάταια τις διάτρητες βεβαιότητές τους στην πανταχού παρούσα «αλογόμυγα» της διαλεκτικής του:
«Θα ήταν λάθος – έγραφε – να νομίζει κανείς πως οι επαναστατικές τάξεις έχουν πάντα αρκετή δύναμη για να πραγματοποιήσουν την επανάσταση, όταν αυτή η επανάσταση έχει ωριμάσει πέρα για πέρα λόγω των συνθηκών της κοινωνικό-οικονομικής εξέλιξης. Όχι, η ανθρώπινη κοινωνία δεν είναι συγκροτημένη τόσο έλλογα και τόσο ''βολικά'' για τα πρωτοπόρα στοιχεία. Η επανάσταση μπορεί να ωριμάσει, ενώ οι δυνάμεις των επαναστατών δημιουργών αυτής της επανάστασης μπορεί να φανούν ανεπαρκείς για την πραγματοποίησή της – τότε η κοινωνία σαπίζει και αυτό το σάπισμα παρατείνεται κάποτε ολόκληρες δεκαετίες».
Ήδη στην πατρίδα μας τα σημάδια του ελλοχεύοντος κινδύνου να μετατραπεί η κρίση σε παρατεταμένο σάπισμα είναι φανερά.
Φανερές, όμως, είναι και οι δυνατότητες η Ιστορία να τραβήξει τον άλλο δρόμο».