Μια συγκινητική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 30 Μάρτη, μέρα που συμπληρώθηκαν 66 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Μπελογιάννη, στο ιστορικό χωριό Μπελογιάννης της Ουγγαρίας.



Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το δήμο του ιστορικού χωριού Μπελογιάννης, με τη συμμετοχή της Λέσχης Φίλων του ΚΚΕ Ουγγαρίας και κατοίκων του χωριού. Την εκδήλωση άνοιξε με σύντομο χαιρετισμό ο δήμαρχος του χωριού, Κώστας Παπαλέξης σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι ο Μπελογιάννης, η ιδεολογία του, συνδέονται άμεσα με τις ρίζες και την ιστορία του χωριού και των κατοίκων του, τoυς γονείς και τις καταβολές τους.

Στην εκδήλωση μίλησε ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής, τονίζοντας μεταξύ άλλων:

«Κατ' αρχάς θα ήθελα να σας μεταφέρω θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό της ΚΕ του ΚΚΕ, του Κόμματος που φέτος συμπληρώνει 100 χρόνια θυσιών και αγώνα. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε το δήμαρχο Μπελογιάννη και το Δημοτικό Συμβούλιο για την πρόσκλησή τους.

66 χρόνια από την εκτέλεση του συντρόφου μας Νίκου Μπελογιάννη, τιμάμε σήμερα τη μνήμη του και μαζί τη μνήμη των συντρόφων του, του Μπάτση, του Αργυριάδη, του Καλούμενου. Σάρκα από τη σάρκα του ΚΚΕ, ο Μπελογιάννης και η αλύγιστη στάση του αποτελεί μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ματωβαμμένης εκατόχρονης ιστορίας του. (...)Το ΚΚΕ ήταν εκείνο που προσέδωσε στον Μπελογιάννη, όπως και σε χιλιάδες άλλους κομμουνιστές που θυσιάστηκαν, τα υψηλά ιδανικά και τους διαπαιδαγώγησε στην ανιδιοτελή και αποφασιστική στάση. Στάση σαν κι αυτή βγαλμένη από τα παρακάτω λόγια του Μπελογιάννη “...Η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του... Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ' αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω”.(...) Αυτή η υπόθεση διδάσκει άλλωστε ότι η αστική τάξη όταν δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με άλλα μέσα, γίνεται στυγερός δολοφόνος για να επιβάλει τα συμφέροντά της, για να διαιωνίζεται το σύστημα που κερδίζουν αμύθητα πλούτη οι επιχειρηματικοί όμιλοι, ενώ οι εργάτες, ο λαός καταδικάζονται στην πείνα, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανεργία, τον πόλεμο, την προσφυγιά.

Αξίζει να αναλογιστούμε σήμερα ότι το ηρωικό παράδειγμα του Νίκου Μπελογιάννη πραγματοποιήθηκε μέσα σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος στην Ελλάδα, μετά την ήττα του ΔΣΕ, μέσα από χίλιες δυσκολίες που αντιμετώπιζε τότε το ΚΚΕ. Φανερώνει πώς ανοίγει ο δρόμος, πώς κρατιέται η φλόγα αναμμένη και στις πιο αντιδραστικές περιόδους, όπως αυτές που κλιμακώνεται ο αντικομμουνισμός, η ιστορική διαστρέβλωση, η συκοφάντηση του σοσιαλισμού, που γενικεύεται η αντεργατική επίθεση και πυκνώνουν τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου.(...)

Ο Μπελογιάννης ζει, γιατί ζει, αναπτύσσεται και αταλάντευτα παλεύει το κόμμα και το κίνημα που τον έθρεψε. Από εδώ, το χωριό Μπελογιάννης, το δηλώνουμε με πίστη ότι η αλήθεια θα λάμψει. Η υπεροχή του σοσιαλιστικού συστήματος δεν μπορεί να αποκρυφτεί όσους τόνους λάσπης κι αν ρίξουν. Οι λαοί με την πάλη τους θα βρουν το δρόμο για μια κοινωνία όπου ο πλούτος θα ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό».



Η εκδήλωση έκλεισε με αφιέρωμα στην απολογία του Ν. Μπελογιάννη και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Ν. Μπελογιάννη στην κεντρική πλατεία του χωριού που πήρε το όνομά του το 1952 με πρωτοβουλία των πολιτικών προσφύγων, τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τον Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του, που το αστικό καθεστώς δολοφόνησε στις 30/3 πριν 66 χρόνια, το 1952.