ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ

Για ακόμη ένα Σάββατο οι Εξαρχειώτες βρίσκονται στην πλατεία τους. Όχι για να καθίσουν κάτω από τη σκιά των δέντρων της. Όχι για ν’ αφήσουν τα παιδιά τους να τρέξουν ελεύθερα. Ούτε για να κάνουν κύκλο γύρω από κάποιον που παίζει κιθάρα. Όλα όσα δηλαδή συμβαίνουν στις υπόλοιπες πλατείες της πόλης. Σε όλες εκείνες τουλάχιστον που δεν γίνονται έργα τα οποία να αιχμαλωτίζουν την καθημερινότητά τους τόσο μεγάλο διάστημα όσο η κατασκευή ενός σταθμού μετρό. 

Βρίσκονται στην πλατεία τους για να δώσουν συνέχεια στην προσπάθεια να έχουν και πάλι πρόσβαση στον βασικό δημόσιο χώρο της περιοχής, ο οποίος αποκλείστηκε με λαμαρίνες για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2022.

Σήμερα το μεσημέρι το αγωνιστικό ραντεβού δόθηκε συγκεκριμένα για τον πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους. Λίγες ημέρες μετά τη δικαίωση των κατοίκων για την υποχώρηση του εργοταξίου. Στις 7 Σεπτεμβρίου το Πρωτοδικείο Αθηνών έκανε δεκτά σημεία της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων που είχαν καταθέσει 113 κάτοικοι και με απόφασή του υποχρέωνε την εταιρεία να περιορίσει τον χώρο των εργασιών και να βάλει πιο πίσω τις λαμαρίνες στον πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους προκειμένου να μπορούν να περάσουν οχήματα έκτακτης ανάγκης.

«Γκρεμίστε το αυθαίρετο της Ελληνικό Μέτρο», γράφει το πανό που έχουν κρεμάσει οι συγκεντρωμένοι πάνω στις παράνομα τοποθετημένες λαμαρίνες ζητώντας να πάρει η εταιρεία πίσω την επέκταση.

Πριν την έλευση του εργοταξίου ο δρόμος μπορούσε και χωρούσε δέντρα, παρέες, μαγαζιά. Σήμερα μετά βίας περνούν δύο άνθρωποι που βαδίζουν δίπλα ο ένας στον άλλο και οι καφετέριες μόλις που έχουν μια σειρά με δύο-τρία τραπέζια έξω. 

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι από τις 13 Μαΐου οι ένοικοι των πολυκατοικιών που συνορεύουν με την πλατεία από την πλευρά του πεζοδρόμου στερούνται την αυτονόητη δυνατότητα να μπορεί να προσεγγίσει την είσοδό τους ένα ασθενοφόρο ή πυροσβεστικό στην περίπτωση ενός έκτακτου περιστατικού.

Δεν υπάρχει όχημα που να μπορεί να χωρέσει στον διάδρομο που έχει αφήσει ελεύθερο η Αττικό Μετρό. Παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με τη νομοθεσία η εταιρεία θα έπρεπε να διατηρήσει απόσταση 3.5 μέτρων μεταξύ των κτηρίων και της περίφραξης, εκείνη παραβίασε το όριο, αφήνοντας σε ορισμένα σημεία μόλις 1.20 μέτρα πλάτος, καθώς δεν θα μπορούσε σε διαφορετική περίπτωση να πραγματοποιηθεί το έργο όπως επιχειρηματολόγησε στο δικαστήριο.

Σύμφωνα ακόμη με όσα καταγγέλλονται από την πλευρά των κατοίκων, κατά τη διάρκεια της εκδίκασης ο δικηγόρος της εταιρείας απευθυνόμενος προς μάρτυρα διερωτήθηκε εξοργιστικά: «Δηλαδή για τα παιδιά του παιδικού σταθμού δε θα γίνει ο σταθμός;».

Το κτήριο που στεγάζει τον παιδικό σταθμό δεν βρίσκεται πάνω επί της πλατείας, όμως είναι σε πολύ κοντινή απόσταση, πάνω στον πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους και τα έργα έχουν δυσχεράνει τη δυνατότητα διαφυγής των μικρών μαθητών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίπτωση σεισμού ως σημείο συγκέντρωσης των παιδιών έχει οριστεί στη θέση της αποκλεισμένης πλατείας το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 400 μέτρων, με την πρόσβαση να προϋποθέτει ότι οι μαθητές σε μια στιγμή αναταραχής θα πρέπει να διασχίσουν μια σειρά από δρόμους και όχι να κάνουν απλά μια ευθεία 130 μέτρων, όπως ίσχυε μέχρι να εγκατασταθεί το εργοτάξιο.

Δύο εβδομάδες μετά η εταιρεία επιμένει να διατηρεί την περίφραξη εκεί που ήταν. Εφόσον πράγματι δεν εφαρμοστεί ο νόμος αυτό σημαίνει ότι για τα επόμενα δέκα χρόνια, όσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρωθεί το έργο, οι κάτοικοι στις πολυκατοικίες της οδού Θεμιστοκλέους επί της πλατείας είναι αποκομμένοι από οποιαδήποτε βοήθεια.

Δυστυχώς δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο να εκδηλωθεί μια φωτιά σε ένα διαμέρισμα. Στις 29 Μαΐου μια γυναίκα κινδύνευσε από πυρκαγιά στο διαμέρισμά της επί των οδών Μεθώνης και Χαριλάου Τρικούπη. Ο λόγος που κατάφερε να διασωθεί η ίδια και σε μεγάλο βαθμό και το σπίτι της ήταν γιατί μπορούσαν να επιχειρήσουν κάτω από την πολυκατοικία της τα πυροσβεστικά, παρότι ακόμη και τότε υπήρξαν δυσκολίες στην επιχείρηση λόγω παρκαρισμένων οχημάτων.

Το γεγονός επίσης ότι η εταιρεία δεν δείχνει διατεθειμένη να υπαναχωρήσει επικαλούμενη την αδυναμία ολοκλήρωσης του έργου σε μικρότερη έκταση, επιβεβαιώνει ότι η επιλογή της πλατείας δεν έγινε με γνώμονα την καταλληλότητά της, ούτε με διάθεση να τηρηθούν οι προδιαγραφές ασφαλείας. Κάτοικοι και κινήματα τονίζουν από την πρώτη στιγμή ότι τα κίνητρα έχουν πολιτικό και οικονομικό χαρακτήρα. Να μετατραπούν τα Εξάρχεια σε ένα ακόμη κομμάτι του κέντρου όπου βασική προτεραιότητα είναι η εξυπηρέτηση των διογκωμένων αναγκών του τουρισμού. Εξέλιξη που αποσυνθέτει τις γειτονιές, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση αποσυντονίζει και την πολιτική δραστηριότητα που έχει αναπτυχθεί κόβοντας με το εργοτάξιο την περιοχή στα δύο κι αποκόπτοντάς τη από το κέντρο της.

«Δε φοβηθήκαμε, δεν κουραστήκαμε, δε σταματήσαμε. Η μικρή μας πλατεία έχει τεράστια σημασία, έχει ιστορία, παρελθόν, παρόν και μέλλον», γράφει η Ανοιχτή Συνέλευση «Όχι μετρό στην πλ. Εξαρχείων» στην ανακοίνωσή της. Ο χρόνος τελείωσε συμπληρώνει, τονίζοντας ότι τη μάχη για την υποχώρηση του εργοστασίου το κίνημα την κέρδισε και θα υποχρεώσει εταιρεία και αρμόδιους να την εφαρμόσουν.

 Η κινητοποίηση των κατοίκων ολοκληρώθηκε με μικρή πορεία γύρω από την πλατεία τους.

Πηγή: avgi.gr