του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου

Αν για κάτι παλέψαμε στην υπόθεση της ΕΡΤ, πέρα από την εξωφρενικά παράλογη φασιστική ενέργεια της κατάργησης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και βέβαια το δικαίωμα στην εργασία, είναι και το σύνολο των μνημονιακών πολιτικών που επέβαλαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας. Κυρίως όμως, παλέψαμε τα ζητήματα δημοκρατίας που ενέσκυψαν ευθύς αμέσως με την κατάργηση της ΕΡΤ, και που απλά επιβεβαίωσαν ότι η δημοκρατία σ’αυτή την χώρα είχε προ πολλού καταλυθεί.

«Η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει οριστικά την ΕΡΤ» ανακοίνωσε ο θρασύς Κεδίκογλου στις 11 Ιουνίου 2013. Το πέσιμο της ταφόπλακας στον λάκκο με το πτώμα της δημοκρατίας, ακούστηκε εκκωφαντικά.

Ο κόσμος εν ριπή οφθαλμού αγκάλιασε το ραδιομέγαρο, συνειδητοποιώντας ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά την κατάλυση της δημοκρατίας στην χώρα μας. Και λέω περισσότερο από κάθε άλλη φορά, γιατί ακόμα κι αυτή η... «τύποις δημοκρατία» που εγκαθιδρύθηκε με την μεταπολίτευση, είχε ήδη καταλυθεί από τον Μάιο του 2010, με την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων και ακολούθως από τις ανάλογες πρακτικές και πολιτικές επιλογές που επέβαλαν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα. …


Μέχρι και ογδόντα χιλιάδες κόσμος βρέθηκε στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. Ηρθε να στηρίξει περισσότερο τον εαυτό του και λιγότερο τους εργαζόμενους. Διψασμένος και οργισμένος για να ξεκινήσει επιτέλους η πολυπόθητη μαζική αντίσταση ενάντια στο ανάλγητο καθεστώς της υποτέλειας και των έξωθεν επιβαλλόμενων πολιτικών. Και δεν θα μπορούσε να παρουσιαστεί καλύτερη ευκαιρία. Είναι χαρακτηριστικό οτι αν κυκλοφορούσε κανείς ανάμεσα στο πλήθος του συγκεντρωμένου κόσμου μέσα και έξω από το ραδιομέγαρο, δεν θ’άκουγε τίποτα άλλο από το «άντε παιδιά και τους ρίξαμε». Η θρυαλίδα σχηματίστηκε μέσα και έξω από το ραδιομέγαρο.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’αυλάκι.


Διαβάστε τη συνέχεια  του άρθρου ΕΔΩ.

ΠΗΓΗ: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.