"Τα πάντα ρει και εμείς μαζί"
11 Μαΐου 2015
Τα πάντα ρει και εμείς μαζί
---Σήμερα, που ο κουρνιαχτός δεν λέει να καταλαγιάσει και με δεδομένο πως η επόμενη ημέρα έχει ξημερώσει, θέλω να πιστέψω ότι οι μοναδικοί αγώνες που δόθηκαν, από ακροατές και εργαζόμενους στην «Ανοιχτή ΕΡΤ», ακριβώς 23 μήνες μετά, δεν θα πάνε στράφι...
Δεν επιστρέφουμε στην πριν την 11η Ιουνίου του 2013 ημέρα. Επιστρέφουμε σε μία νέα εποχή, για την ενημέρωση, τον πολιτισμό, την ψυχαγωγία. Μοναδικός μας οδηγός ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια, που μας πρόσφεραν απλόχερα, όσοι ήταν μαζί μας ( το γνωρίζεται καλά αγαπητοί συνάδελφοι, πως οι ακροαματικότητες ανέβηκαν κατακόρυφα ), να επιστραφεί πίσω, τουλάχιστον τα ίσα. Ανοίξαμε στην κοινωνία, χωρίς στρογγυλέματα στα κακώς κείμενα.
Κατά την διαβούλευση, από την Επιτροπή της Βουλής, το νομοσχέδιο, για αρκετούς από εμάς, χαρακτηρίστηκε ελλιπές και μη αποδεκτό κατ΄άρθρο – άρθρο...
Πάει, πέρασε όμως, ψηφίστηκε. Το πόσο καλό είναι - δεν είναι, δεν θ΄αργήσουμε να το δούμε, είτε από μέσα, είτε απ΄έξω...
Λέτε να αναπολήσουμε νοσταλγικά, αυτούς τους 23 μήνες δημιουργικής δράσης, όπου το πρωτόγνωρο αυτό εγχείρημα, με μια άλλη Ελληνική Δημόσια Ραδιοφωνία Τηλεόραση, μεγαλούργησε και μάλιστα εν μέσω οικονομικής ένδειας;
Θέλουμε μια ΕΡΤ ανεξάρτητη, αδέσμευτη και πλουραλιστική. Έναν φορέα Δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, που θα υπηρετεί το δικαίωμα ενημέρωσης και πολιτιστικής ανάτασης του Ελληνικού λαού.
O πρώτοι έσονται έσχατοι και οι τελευταίοι πρώτοι...
Ασφαλώς και ιδίωμα του ανθρώπου είναι και η φιλοδοξία, υγιής όμως. Όπως πρέπει να είναι και η αλληλεγγύη, υγιής. Η αλαζονεία, ο βερμπαλισμός, τα μαχαιρώματα κάτω από την ζώνη, δεν έχουν θέση...
Ασφαλώς και εργαζόμενοι – αλληλέγγυοι, γνωρίσαμε καλά πως ήμασταν και είμαστε η «ελίτ» της ενημέρωσης –αναφέρομαι κυρίως σε εμάς, τους δημοσιογράφους-. Σήμερα ένας λόγος πάρα πάνω. Η άσκηση της δημοσιογραφίας δεν είναι αυτοσκοπός, πολλώ δε μάλλον παραγοντική. Η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα. Το κάναμε, σκάρτα δύο χρόνια...μπορούμε και στην συνέχεια.
Και οι επαγγελματίες - αλληλέγγυοι δημοσιογράφοι, προσπάθησαν και ενίσχυσαν τα προγράμματα. Πρόσφεραν, όσο καλύτερα μπορούσαν. Η συνεισφορά τους πολύτιμη, τους αξίζει δικαιότερη «δεύτερη μέρα».
Ασφαλώς και η ERT OPEN, είχε μία αποστολή. Σαφή αποστολή. Μας έδειξε την συλλογική προσπάθεια, μας προβλημάτισε, μάθαμε, έδωσε το στίγμα τι θα πει Δημόσια ενημέρωση. Ήθος...μπορούμε και στην συνέχεια, μέσα από τη νέα ΕΡΤ.
Δουλέψαμε σκληρά, κάναμε τα πάντα, με απόλυτη ευθύνη. Από ρεπορτάζ, σύνταξη ειδήσεων, εκφώνηση, κονσόλα ήχου, φτιάξαμε καφέδες για καλεσμένους στα studios, πλύναμε ποτήρια, σκουπίσαμε, σφουγγαρίσαμε, μαζέψαμε ψηλά για να αγοράσουμε χαρτί υγείας...Ήμασταν διευθυντές και υφιστάμενοι παράλληλα.
Και οι ακροατές - αλληλέγγυοι «δούλεψαν» σκληρά μαζί μας, προσφέροντας μας με καλή πίστη, αγάπη και εμπιστοσύνη, στήριξη με τηλεφωνήματα, sms, διαδίκτυο, φυσική παρουσία. Θαύμαζαν την δουλειά μας, χωρίς να επιχειρήσουν παρέμβαση στο έργο μας. Συλλογικότητες, παραχώρησαν για τους απολυμένους – εργαζόμενους συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, ενώ απλοί ακροατές πρόσφεραν απλόχερα χαμόγελα, αγκαλιές και βέβαια το μοναδικό: «συνεχίστε είμαστε μαζί σας».
Εμείς στην ΕΡΑ Βόλου
Από την ημέρα – Νοέμβριος του 2013 -, που εγκατέλειψε τον αγώνα και ο τελευταίος δημοσιογράφος, της ΕΡΑ Βόλου, βρέθηκα εκεί. Στην ξύλινη παράγκα, πίσω από το Ιερό του Αγίου Κωνσταντίνου...Από το 1948 που ιδρύθηκε,( είναι ο πρώτος Ραδιοφωνικός Σταθμός που εξέπεμψε στην Περιφέρεια, μετά την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, ο τρίτος Πανελλαδικά), δεν σίγησε ούτε δευτερόλεπτο.
Μεγάλη η ευθύνη που αναλάμβανα, αλλά είχα κοντά μου, τεχνικούς, διοικητικούς, αλληλέγγυους επαγγελματίες μουσικούς παραγωγούς, αληθινούς φίλους του Σταθμού, των ερτζιανών, με τσαγανό...Κανείς τους δεν μάσησε... Κλάψαμε, γελάσαμε, δουλέψαμε, χορέψαμε, θυμώσαμε, συγχωρέσαμε...
Από την 18μηνη εμπειρία μου, έχω να καταθέσω πως η ΕΡΑ Βόλου, είναι κορμός στο Δίκτυο της Θεσσαλίας, ένας από τους σημαντικότερους Ρ/Σ της Επικράτειας.
Το εξάωρο καθημερινό –ζωντανό πρόγραμμα, με ισχυρή εμβέλεια συχνοτήτων, (ακούγεται από την Καβάλα, μέχρι το Σχηματάρι και τη Μυτιλήνη), έδινε το παρόν κάθε μέρα και Κυριακή πρωί, «σύνδεση» με Εκκλησία, για να πάρει ήχο όλη η Ελλάδα. Αμέσως μετά, σαν το παλαιό πρόγραμμα. Ο ακροατής, δεν αναγνώρισε την διαφορά πριν ή μετά την 11η Ιουνίου. Παραδοσιακή μουσική και τραγούδια...Σκοποί του τόπου μας...Τα μηνύματα ενθαρρυντικά και συνεχίζαμε.
Η ΕΡΑ Κοζάνης π.χ. «κουμπώνει» πάνω μας, στο ζωντανό μας...
Αναδείχθηκαν «ταλέντα» σε Τοπικό επίπεδο, όπως στην ΕΡΑ Αθήνας, και στην υπόλοιπη Περιφέρεια, είναι βέβαιο.
Διοικητική υπάλληλος στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, άλλαξε πόστο και αναδείχθηκε καταπληκτική φωτογράφος, δημοσιογράφος της ΕΡΑ Φλώρινας, δούλεψε κονσόλα, διαχειρίστηκε οικονομικά ζητήματα, τεχνικοί έλαμψαν και ως μουσικοί παραγωγοί, προϊστάμενος Λογιστηρίου της ΕΡΑ Βόλου, κάνοντας καθημερινή μεσημεριανή ζωντανή εκπομπή, σάρωσε τις ακροαματικότητες και πόσοι άλλοι. Αυτό είναι «υλικό» προ εκμετάλλευση, προϊόν ανακατανομής.
Το δια ταύτα
Οπωσδήποτε η αυτοδιαχείριση πέτυχε. Το φυτευτό Δ.Σ, με τον τουλάχιστον αποτυχημένο 1/5 της σύνθεσής του, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Υπολείπονται βέβαια δύο μέλη του, από την ΕΡΤ είπαν, -εφταμελές είναι- και μάλιστα μέσα από δημοκρατική διαδικασία, εκλογική...Ζαχαρίτσα, όταν οι ειδικότητες είναι τουλάχιστον τρεις. Αν μάλιστα προσθέσουμε και τους ακροατές (!), την κοινωνία των αλληλέγγυων της ΕΡΤ, η οποία ασφαλώς και θα έπρεπε να έχει λόγο, στη νέα τάξη που ευαγγελίζεται η Αριστερή κυβέρνηση, δεν ικανοποιεί.
Όπως και να έχει, διαισθάνομαι πως οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Ας περιφρουρήσουμε ό, τι με κόπο κατακτήθηκε και μην ξεχνάμε, πως οι διεκδικήσεις, για όσο είμαστε όρθιοι, δεν σταματούν, οι αγώνες για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο, επίσης, γιατί ...όσοι αντέξουμε θα πάμε ένα βήμα μπροστά (Μ.Χατζηδάκις).
Με συναδελφικούς και αλληλέγγυους χαιρετισμούς,
Χαρί Λέκκα, μέλος της ΕΣΗΕΑ,
συνταξιοδοτηθείσα το 2011,από το Α΄Πρόγραμμα, εργαζόμενη από το 2013, στην ΕΡΑ Βόλου.
Τα πάντα ρει και εμείς μαζί
---Σήμερα, που ο κουρνιαχτός δεν λέει να καταλαγιάσει και με δεδομένο πως η επόμενη ημέρα έχει ξημερώσει, θέλω να πιστέψω ότι οι μοναδικοί αγώνες που δόθηκαν, από ακροατές και εργαζόμενους στην «Ανοιχτή ΕΡΤ», ακριβώς 23 μήνες μετά, δεν θα πάνε στράφι...
Δεν επιστρέφουμε στην πριν την 11η Ιουνίου του 2013 ημέρα. Επιστρέφουμε σε μία νέα εποχή, για την ενημέρωση, τον πολιτισμό, την ψυχαγωγία. Μοναδικός μας οδηγός ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια, που μας πρόσφεραν απλόχερα, όσοι ήταν μαζί μας ( το γνωρίζεται καλά αγαπητοί συνάδελφοι, πως οι ακροαματικότητες ανέβηκαν κατακόρυφα ), να επιστραφεί πίσω, τουλάχιστον τα ίσα. Ανοίξαμε στην κοινωνία, χωρίς στρογγυλέματα στα κακώς κείμενα.
Κατά την διαβούλευση, από την Επιτροπή της Βουλής, το νομοσχέδιο, για αρκετούς από εμάς, χαρακτηρίστηκε ελλιπές και μη αποδεκτό κατ΄άρθρο – άρθρο...
Πάει, πέρασε όμως, ψηφίστηκε. Το πόσο καλό είναι - δεν είναι, δεν θ΄αργήσουμε να το δούμε, είτε από μέσα, είτε απ΄έξω...
Λέτε να αναπολήσουμε νοσταλγικά, αυτούς τους 23 μήνες δημιουργικής δράσης, όπου το πρωτόγνωρο αυτό εγχείρημα, με μια άλλη Ελληνική Δημόσια Ραδιοφωνία Τηλεόραση, μεγαλούργησε και μάλιστα εν μέσω οικονομικής ένδειας;
Θέλουμε μια ΕΡΤ ανεξάρτητη, αδέσμευτη και πλουραλιστική. Έναν φορέα Δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, που θα υπηρετεί το δικαίωμα ενημέρωσης και πολιτιστικής ανάτασης του Ελληνικού λαού.
O πρώτοι έσονται έσχατοι και οι τελευταίοι πρώτοι...
Ασφαλώς και ιδίωμα του ανθρώπου είναι και η φιλοδοξία, υγιής όμως. Όπως πρέπει να είναι και η αλληλεγγύη, υγιής. Η αλαζονεία, ο βερμπαλισμός, τα μαχαιρώματα κάτω από την ζώνη, δεν έχουν θέση...
Ασφαλώς και εργαζόμενοι – αλληλέγγυοι, γνωρίσαμε καλά πως ήμασταν και είμαστε η «ελίτ» της ενημέρωσης –αναφέρομαι κυρίως σε εμάς, τους δημοσιογράφους-. Σήμερα ένας λόγος πάρα πάνω. Η άσκηση της δημοσιογραφίας δεν είναι αυτοσκοπός, πολλώ δε μάλλον παραγοντική. Η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα. Το κάναμε, σκάρτα δύο χρόνια...μπορούμε και στην συνέχεια.
Και οι επαγγελματίες - αλληλέγγυοι δημοσιογράφοι, προσπάθησαν και ενίσχυσαν τα προγράμματα. Πρόσφεραν, όσο καλύτερα μπορούσαν. Η συνεισφορά τους πολύτιμη, τους αξίζει δικαιότερη «δεύτερη μέρα».
Ασφαλώς και η ERT OPEN, είχε μία αποστολή. Σαφή αποστολή. Μας έδειξε την συλλογική προσπάθεια, μας προβλημάτισε, μάθαμε, έδωσε το στίγμα τι θα πει Δημόσια ενημέρωση. Ήθος...μπορούμε και στην συνέχεια, μέσα από τη νέα ΕΡΤ.
Δουλέψαμε σκληρά, κάναμε τα πάντα, με απόλυτη ευθύνη. Από ρεπορτάζ, σύνταξη ειδήσεων, εκφώνηση, κονσόλα ήχου, φτιάξαμε καφέδες για καλεσμένους στα studios, πλύναμε ποτήρια, σκουπίσαμε, σφουγγαρίσαμε, μαζέψαμε ψηλά για να αγοράσουμε χαρτί υγείας...Ήμασταν διευθυντές και υφιστάμενοι παράλληλα.
Και οι ακροατές - αλληλέγγυοι «δούλεψαν» σκληρά μαζί μας, προσφέροντας μας με καλή πίστη, αγάπη και εμπιστοσύνη, στήριξη με τηλεφωνήματα, sms, διαδίκτυο, φυσική παρουσία. Θαύμαζαν την δουλειά μας, χωρίς να επιχειρήσουν παρέμβαση στο έργο μας. Συλλογικότητες, παραχώρησαν για τους απολυμένους – εργαζόμενους συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, ενώ απλοί ακροατές πρόσφεραν απλόχερα χαμόγελα, αγκαλιές και βέβαια το μοναδικό: «συνεχίστε είμαστε μαζί σας».
Εμείς στην ΕΡΑ Βόλου
Από την ημέρα – Νοέμβριος του 2013 -, που εγκατέλειψε τον αγώνα και ο τελευταίος δημοσιογράφος, της ΕΡΑ Βόλου, βρέθηκα εκεί. Στην ξύλινη παράγκα, πίσω από το Ιερό του Αγίου Κωνσταντίνου...Από το 1948 που ιδρύθηκε,( είναι ο πρώτος Ραδιοφωνικός Σταθμός που εξέπεμψε στην Περιφέρεια, μετά την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, ο τρίτος Πανελλαδικά), δεν σίγησε ούτε δευτερόλεπτο.
Μεγάλη η ευθύνη που αναλάμβανα, αλλά είχα κοντά μου, τεχνικούς, διοικητικούς, αλληλέγγυους επαγγελματίες μουσικούς παραγωγούς, αληθινούς φίλους του Σταθμού, των ερτζιανών, με τσαγανό...Κανείς τους δεν μάσησε... Κλάψαμε, γελάσαμε, δουλέψαμε, χορέψαμε, θυμώσαμε, συγχωρέσαμε...
Από την 18μηνη εμπειρία μου, έχω να καταθέσω πως η ΕΡΑ Βόλου, είναι κορμός στο Δίκτυο της Θεσσαλίας, ένας από τους σημαντικότερους Ρ/Σ της Επικράτειας.
Το εξάωρο καθημερινό –ζωντανό πρόγραμμα, με ισχυρή εμβέλεια συχνοτήτων, (ακούγεται από την Καβάλα, μέχρι το Σχηματάρι και τη Μυτιλήνη), έδινε το παρόν κάθε μέρα και Κυριακή πρωί, «σύνδεση» με Εκκλησία, για να πάρει ήχο όλη η Ελλάδα. Αμέσως μετά, σαν το παλαιό πρόγραμμα. Ο ακροατής, δεν αναγνώρισε την διαφορά πριν ή μετά την 11η Ιουνίου. Παραδοσιακή μουσική και τραγούδια...Σκοποί του τόπου μας...Τα μηνύματα ενθαρρυντικά και συνεχίζαμε.
Η ΕΡΑ Κοζάνης π.χ. «κουμπώνει» πάνω μας, στο ζωντανό μας...
Αναδείχθηκαν «ταλέντα» σε Τοπικό επίπεδο, όπως στην ΕΡΑ Αθήνας, και στην υπόλοιπη Περιφέρεια, είναι βέβαιο.
Διοικητική υπάλληλος στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, άλλαξε πόστο και αναδείχθηκε καταπληκτική φωτογράφος, δημοσιογράφος της ΕΡΑ Φλώρινας, δούλεψε κονσόλα, διαχειρίστηκε οικονομικά ζητήματα, τεχνικοί έλαμψαν και ως μουσικοί παραγωγοί, προϊστάμενος Λογιστηρίου της ΕΡΑ Βόλου, κάνοντας καθημερινή μεσημεριανή ζωντανή εκπομπή, σάρωσε τις ακροαματικότητες και πόσοι άλλοι. Αυτό είναι «υλικό» προ εκμετάλλευση, προϊόν ανακατανομής.
Το δια ταύτα
Οπωσδήποτε η αυτοδιαχείριση πέτυχε. Το φυτευτό Δ.Σ, με τον τουλάχιστον αποτυχημένο 1/5 της σύνθεσής του, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Υπολείπονται βέβαια δύο μέλη του, από την ΕΡΤ είπαν, -εφταμελές είναι- και μάλιστα μέσα από δημοκρατική διαδικασία, εκλογική...Ζαχαρίτσα, όταν οι ειδικότητες είναι τουλάχιστον τρεις. Αν μάλιστα προσθέσουμε και τους ακροατές (!), την κοινωνία των αλληλέγγυων της ΕΡΤ, η οποία ασφαλώς και θα έπρεπε να έχει λόγο, στη νέα τάξη που ευαγγελίζεται η Αριστερή κυβέρνηση, δεν ικανοποιεί.
Όπως και να έχει, διαισθάνομαι πως οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Ας περιφρουρήσουμε ό, τι με κόπο κατακτήθηκε και μην ξεχνάμε, πως οι διεκδικήσεις, για όσο είμαστε όρθιοι, δεν σταματούν, οι αγώνες για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο, επίσης, γιατί ...όσοι αντέξουμε θα πάμε ένα βήμα μπροστά (Μ.Χατζηδάκις).
Με συναδελφικούς και αλληλέγγυους χαιρετισμούς,
Χαρί Λέκκα, μέλος της ΕΣΗΕΑ,
συνταξιοδοτηθείσα το 2011,από το Α΄Πρόγραμμα, εργαζόμενη από το 2013, στην ΕΡΑ Βόλου.
