Όπως αναφέρει στο άρθρο της η Σίσσυ Βωβού, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα tomov.gr: «Άρχισε νέα απεργία πείνας στο Ιράν το περασμένο Σάββατο η 25χρονη Ιρανοβρετανή Γοντσέχ Γαβαμί, που έχει καταδικαστεί σε φυλάκιση ενός έτους γιατί θέλησε να παρακολουθήσει έναν αγώνα βόλεϊ ανδρών στην Τεχεράνη στις 20 Ιουνίου. Ήδη τον Οκτώβριο είχε κάνει απεργία πείνας για δύο εβδομάδες.

Η απόφαση για την καταδίκη της δεν έχει καν δημοσιευθεί, και όπως είπε ο αδελφός της: “Η υπόθεση δεν είναι σαφής, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θέλουν να δημοσιοποιήσουν το έγγραφο ενώ έλαβαν την απόφαση. Είναι μια υπόθεση που μας ανησυχεί τρομερά, δεν έχουν νομική βάση για να την κρατούν προφυλακισμένη”. Οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα να παρακολουθούν αγώνες βόλεϊ και ποδοσφαίρου στην Ισλαμική Δημοκρατία υπό το επίσημο πρόσχημα της προστασίας τους από τυχόν ανάρμοστες συμπεριφορές οπαδών.

Η νεαρή είχε συλληφθεί στις 20 Ιουνίου ενώ μετείχε σε συγκέντρωση γυναικών που ήθελαν να παρακολουθήσουν στην Τεχεράνη τον αγώνα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος βόλεϊ μεταξύ Ιταλίας και Ιράν. Αφέθηκε ελεύθερη μερικές ώρες αργότερα και συνελήφθη εκ νέου μέρες μετά, όταν επέστρεψε στο αστυνομικό τμήμα για να πάρει τα πράγματά της.

Η Διεθνής Αμνηστία χαρακτήρισε την απόφαση “φρικτή” σε ανακοίνωσή της. “Είναι σκανδαλώδες το ότι αυτή η νέα γυναίκα είναι φυλακισμένη απλώς γιατί δήλωσε ειρηνικά ότι οι Ιρανές είναι θύματα διακρίσεων στο Ιράν”».

Στο ίδιο άρθρο αποκαλύπτεται και η μάστιγα των επιθέσεων με οξύ: «Το σημαντικότερο ζήτημα που απασχολεί τις γυναικείες οργανώσεις σήμερα στο Ιράν, είναι η μάστιγα των επιθέσεων με καυστικό οξύ σε πρόσωπα γυναικών που δεν είναι “επαρκώς καλυμμένες” ή για αντεκδίκηση από τον σύζυγο ή “σύντροφο”.

Λίγες ώρες μετά την εκτέλεση της Τζαμπαρί, σε διαδήλωση γυναικών ενάντια στις επιθέσεις με οξύ, η αστυνομία προσήγαγε την διάσημη δικηγόρο Nasrin Sotoudeh, που έχει εκτίσει τρία χρόνια στην διαβόητη και τρομακτική φυλακή Έβιν της Τεχεράνης, επειδή υπεράσπιζε στα δικαστήρια πολιτικούς ακτιβιστές και ακτιβίστριες. Το 2012, η Sotoudeh πήρε το ΒΡΑΒΕΊΟ Ζαχάρωφ του Ευρωκοινοβουλίου για την ελευθερία της σκέψης. Στην ίδια διαδήλωση έγινε καταστολή από την αστυνομία και συνελήφθησαν δεκάδες ακόμα άτομα.

Την προηγουμένη του απαγχονισμού της Τζαμπαρί, η φωτογράφος Arya Jafari, του Πρακτορείου Ειδήσεων Insa, συνελήφθη στο Ισφαχάν, τόπο συχνών επιθέσεων με οξύ, ενάντια σε τουλάχιστον οκτώ γυναίκες, που παραμορφώθηκαν στο πρόσωπο, κάποιες τυφλώθηκαν και μια τουλάχιστον θεωρείται ότι πέθανε από τα τραύματά της.

Η φωτογράφος είχε φωτογραφήσει τις επιθέσεις από δύο άνδρες σε μοτοσικλέτες, οι οποίοι έβαζαν στόχο γυναίκες που οδηγούσαν αυτοκίνητο με ανοιχτά παράθυρα. Επίσης φωτογράφησε μια μαζική πρόσφατη διαδήλωση διαμαρτυρίας, και οι φωτογραφίες της δημοσιεύθηκαν από μεγάλα διεθνή πρακτορεία.

Μέχρι πρόσφατα, οι επιθέσεις με οξύ είχαν προσωπικά κίνητρα, ενώ τελευταία φαίνεται ότι έχουν εξελιχθεί σε μια καμπάνια τρόμου ενάντια στις γυναίκες και τα δικαιώματά τους.

Η κυβέρνηση, παρά το ότι προσποιείται την μετριοπαθή, δεν δίστασε να επιτρέψει τον απαγχονισμό της Τζαμπαρί ούτε να αποτρέψει όλο αυτό το γαϊτανάκι των συλλήψεων γυναικών που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Θέλει να φιμώσει τις γυναίκες, και να ξεχαστεί ο απαγχονισμός. Όταν αυτό δεν γίνεται, καταφεύγει στην καταστολή. Το γυναικείο και το δημοκρατικό κίνημα διεκδικεί τη δίωξη των υπευθύνων γι’ αυτές τις εγκληματικές επιθέσεις, αντί για τις συλλήψεις των διαμαρτυρομένων.

Δυστυχώς, εμείς είχαμε μία Κούνεβα, στο Ιράν έχουμε συστηματική χρήση αυτής της μισογύνικης εγκληματικής πρακτικής.

Τέλος, ο λόγος που επανερχόμαστε σε πληροφόρηση από το Ιράν, είναι ότι το γυναικείο κίνημα ζητά την αλληλεγγύη μας μέσα από τα διάφορα δίκτυα, και η δημοσιοποίηση είναι μια μορφή αλληλεγγύης ή καταγγελίας, ενώ δυστυχώς σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής ή του Κόλπου η καταπίεση είναι σκληρότερη, η πατριαρχία πιο άκαμπτη, αλλά οι γυναίκες δεν έχουν καταφέρει να γκρεμίσουν τα τείχη που τις απομονώνουν από τον έξω κόσμο.

Και γνωρίζουμε ότι άλλα Μίντια, επιλέγουν την πληροφόρηση για το Ιράν και την καταπάτηση των γυναικείων δικαιωμάτων για να καλλιεργήσουν πολιτικό κλίμα κατάλληλο για την ιμπεριαλιστική στρατηγική, εργαλειοποιώντας τα γυναικεία δικαιώματα, ενώ στην αντίθετη πλευρά, αποσιωπούν για να μην “βοηθήσουν” την ιμπεριαλιστική στρατηγική. Και ανάμεσα, τα γυναικεία δικαιώματα και τα γυναικεία σώματα».

Πηγή: http://tomov.gr