ΕΥΤΕΡΠΗ ΜΟΥΖΑΚΙΤΗ

Τα αποτελέσματα νέας έρευνας που καταγράφει τις συγκεντρώσεις πλαστικών απορριμμάτων  στις ελληνικές παραλίες και τους βυθούς είναι αποκαρδιωτικά. Οι επιπτώσεις στα υδάτινα οικοσυστήματα.

Η αλήθεια για την κατάσταση των ελληνικών ακτών είναι ανησυχητική και δυσάρεστη: το 89% των ακτών ξεπερνά τα ευρωπαϊκά όρια ρύπανσης, με πλαστικά και άλλα απορρίμματα να κυριαρχούν.

Αυτό προκύπτει από την έρευνα “Αξιολογώντας τα θαλάσσια απορρίμματα στην Ελλάδα“ που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος EVMAR*. Τα αποτελέσματα βασίστηκαν σε μεγάλο όγκο διαχρονικών δεδομένων που έχουν συλεχθεί από 14 φορείς και εστιάζουν στην κατάσταση των ελληνικών ακτών και βυθών, στις δραστηριότητες και τους διαφορετικούς τύπους απορριμμάτων που επιβαρύνουν το θαλάσσιο περιβάλλον και στις μεταβλητές που συμβάλλουν στην υψηλή συγκέντρωση απορριμμάτων.

Η παραλία Αναλούκα στην Κρήτη Δημήτρης Τοσίδης/ iSea

Από το 2016, περισσότερες από 1.640 δειγματοληψίες σε 676 διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας έχουν καταγράψει μια ζοφερή πραγματικότητα για τη ρύπανση των ακτών και των βυθών της χώρας μας. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν το μέγεθος του προβλήματος και τονίζουν την επιτακτική ανάγκη για δράση.

Σύμφωνα με την έρευνα, πάνω από το 80% των απορριμμάτων που καταγράφηκαν στις ελληνικές ακτές και βυθούς είναι πλαστικά. Τα πλαστικά μιας χρήσης αποτελούν το 78% όλων των απορριμμάτων. Από καλαμάκια και ποτήρια έως σακούλες και πλαστικά μπουκάλια, τα αντικείμενα αυτά βρίσκονται παντού, προκαλώντας σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον και τη θαλάσσια ζωή.

Η έρευνα δείχνει ότι οι τουριστικές περιοχές επηρεάζονται περισσότερο από τη συσσώρευση απορριμμάτων, με τις μεγαλύτερες ποσότητες να καταγράφονται πριν και μετά την τουριστική περίοδο, γεγονός που αποδεικνύει την περιστασιακή και ανεπαρκή διαχείριση των απορριμμάτων στις περιοχές αυτές.

Δημήτρης Τοσίδης/ iSea

Ο κοινός παρανομαστής τόσο στις ακτές όσο και στον βυθό είναι πως τα σκουπίδια που συναντώνται είναι τα πλαστικά. Τα αποτσίγαρα/φίλτρα τσιγάρων και τα πλαστικά καλαμάκια να είναι τα πολυπληθέστερα αντικείμενα που κυριαρχούν στις ακτές, γεγονός που δυστυχώς δεν προκαλεί καμία εντύπωση.

Στο βυθό της θάλασσας, το πιο σύνηθες είναι τα πλαστικά μπουκάλια, η πετονιά ψαρέματος και γενικότερα πλαστικά κομμάτια, σακούλες, μαχαιροπήρουνα και σκεύη. 

Αυτό δεν είναι βέβαια ένα ελληνικό φαινόμενο. Παγκοσμίως, τα περισσότερα υδάτινα απορρίμματα είναι πλαστικά.

iSea

Μάλιστα, οι παραλίες στις οποίες υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα υψηλής συγκέντρωσης σκουπιδιών βρίσκονται κοντά σε πόλεις όπου υπάρχει ανάπτυξη και τουριστική/οικιστική δραστηριότητα πίσω από την ακτή.

Οι υποβρύχιες περιοχές στις οποίες υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα υψηλής συγκέντρωσης απορριμμάτων είναι αμμώδεις, όπου πραγματοποιούνται αλιευτικές δραστηριότητες. Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε την περίπτωση του Θερμαϊκού κόλπου, που αποτελεί τη μεγαλύτερη περιοχή παραγωγής μυδιών στην Ελλάδα, και λόγω αυτής τα απορρίμματα που προέρχονται από τις μυδοκαλλιέργειες αποτελούν και μια από τις πιο σημαντικές πηγές ρύπανσης για την περιοχή.  Σύμφωνα με την έρευνα, το 30% των απορριμμάτων στις δυτικές ακτές του Θερμαϊκού είναι πλαστικά δίχτυα και σχοινάκια μυδοκαλλιέργειας.

ΤΑ ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΥΛΙΑ ΧΤΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΛΙΕΣ ΜΕ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Ποιος είναι όμως ο αντίκτυπος όλου αυτού του πλαστικού στο περιβάλλον και στο υδάτινο οικοσύστημα;

Τα πλαστικά καταλήγουν στο στομάχι των θαλασσοπουλιών σε εξαιρετικά υψηλό ποσοστό, που αγγίζει το 80%. Στην Ελλάδα, τα είδη που επηρεάζονται περισσότερο είναι ο Ασημόγλαρος και ο Θαλασσοκόρακας.

Δημήτρης Τοσίδης/ iSea

Πλαστικά συναντώνται  πλέον ακόμα και στις πιο απομονωμένες βραχονησίδες, όπως οι Μελάντιοι και το Άνυδρο, είτε μέσω των θαλάσσιων ρευμάτων είτε καταλήγουν εκεί  από τη δραστηριότητα αλιέων, κτηνοτρόφων και, ολοένα και περισσότερο, τουριστών.

Οι βραχονησίδες που βρίσκονται κοντά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, όπως αυτές στον Ευβοϊκό, τον Σαρωνικό και τον Κόλπο της Καβάλας, συγκεντρώνουν μεγαλύτερες ποσότητες απορριμμάτων σε σχέση με πιο απομακρυσμένες περιοχές.

Δημήτρης Τοσίδης/ iSea

Ο Ασημόγλαρος, φτιάχνει τη φωλιά του στο έδαφος των βραχονησίδων, χρησιμοποιώντας τη βλάστηση. Ωστόσο, οι περιοχές αναπαραγωγής του είναι γεμάτες πλέον με σκουπίδια, κυρίως από χωματερές και απορρίμματα που φέρνει η θάλασσα. Το αποτέλεσμα; Οι Ασημόγλαροι ενσωματώνουν σκουπίδια στις φωλιές τους, με σχοινιά και κομμάτια πλαστικών σακουλών να αποτελούν πλέον βασικά «δομικά υλικά». 

Την ίδια ώρα, ο εγκλωβισμός θαλασσοπουλιών σε απορρίμματα αποτελεί μια αυξανόμενη απειλή που καταγράφεται ολοένα και συχνότερα. Παρατημένα αλιευτικά εργαλεία, σχοινιά, πλαστικές σακούλες, ακόμη και χαρταετοί, φτάνουν στις βραχονησίδες και παραμένουν εκεί για χρόνια. Έτσι, παρατηρείται αύξηση στη χρήση απορριμμάτων ως υλικά για τη δημιουργία φωλιών, κυρίως στις αποικίες Ασημόγλαρων και Θαλασσοκοράκων, όπου αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο εγκλωβισμού, τόσο για τα νεοσσά όσο και για τα ενήλικα πουλιά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μεγαλύτερη αποικία Θαλασσοκοράκων στη νησίδα Θασοπούλα, όπου σημαντικές ποσότητες απορριμμάτων βρίσκονται πλέον στις φωλιές. Το είδος αυτό συνηθίζει να φτιάχνει φωλιές ανάμεσα σε βράχια, ξύλα, φύκια και χόρτα. Ωστόσο, ολοένα και περισσότερες φωλιές περιλαμβάνουν τώρα χρωματιστά σχοινιά, πλαστικές σακούλες, ιμάντες, κομμάτια διχτυών ή πετονιών, μετατρέποντας τις φωλιές σε παγίδες θανάτου.

ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ;

Η έρευνα προτείνει 5 βήματα τα οποία μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση και τον μετριασμό του ανησυχητικού φαινομένου της υψηλής συγκέντρωσης πλαστικών σκουπιδιών.

Μεταξύ άλλων, για τα αποτσίγαρα, που είναι τα πολυπληθέστερα και τα πιο κοινά απορρίμματα στις ελληνικές ακτές, προτείνει να τοποθετηθούν δοχεία/τασάκια σε όλους τους δημόσιους χώρους, όπως οι παραλίες και τα πάρκα, τόσο στα αστικά κέντρα, όσο και σε πιο απομακρυσμένες περιοχές.

Παράλληλα, περιλαμβάνονται μέτρα για τον διαχωρισμό και τη συλλογή απορριμμάτων ανά υλικό, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές πολιτικές, με έμφαση στα υλικά που καταλήγουν στο περιβάλλον σε μεγαλύτερες ποσότητες. Παράλληλα, επισημαίνεται η ανάγκη ενσωμάτωσης συγκεκριμένων δράσεων στα Τοπικά Σχέδια Διαχείρισης Αποβλήτων, με στόχο την αποτελεσματικότερη διαχείριση των απορριμμάτων και την ανάπτυξη κατάλληλων υποδομών, ώστε οι πολίτες να μπορούν να απορρίπτουν και να διαχωρίζουν σωστά τα απορρίμματά τους.

Ωστόσο, όσο κι αν γίνονται προτάσεις και καταβάλλονται προσπάθειες, η αποτελεσματική διαχείριση των απορριμμάτων παραμένει ζήτημα νοοτροπίας. Αν δεν αλλάξει ο τρόπος σκέψης και η στάση των πολιτών, το πρόβλημα θα συνεχίσει να διογκώνεται, με τις καταστροφικές συνέπειες να επιβαρύνουν ολοένα και περισσότερο τα οικοσυστήματα και τις παραλίες μας. Όσο τετριμμένο και αν ακούγεται, η αλλαγή περνάει από το χέρι μας.

*Το πρόγραμμα EVMAR συντονίζει η περιβαλλοντική οργάνωση iSea και συμμετέχουν οι: WWF Ελλάς, Padi Aware Foundation, Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος (HELMEPA), Ελληνική ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ Εταιρεία, Skopelos Dive Center, Ikion Diving Alonissos,Project Ka.Πα., North Aegean Slops, ΑΝΤΙΓΟΝΗ, Π3= Plastic Pollution Prevention, We4All, The Cleaningans και η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης.

Πηγή: news247.gr

Παρά τη νομοθετική ρύθμιση που επέφερε η κυβέρνηση, με την οποία διατυμπάνισε ότι θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα της ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες στη ρίζα του, έπειτα από τις περσινές κινητοποιήσεις των πολιτών, ουσιαστικά τίποτα δεν άλλαξε. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η Σύρος όπου η πλειονότητα των επιχειρηματιών που είχαν υπογράψει συμβάσεις μίσθωσης αιγιαλού για ανάπτυξη με ομπρέλες/ξαπλώστρες, παραβίασαν εξόφθαλμα τον νόμο και τους όρους των συμβάσεών τους.

Δεδομένης αυτής της κατάστασης, το Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου προχώρησε, στα μέσα αυτού του καλοκαιριού, σε μια λεπτομερή καταγραφή των κραυγαλέων παραβιάσεων στις παραλίες του νησιού. Σε αυτή διαπιστώθηκαν υπερβάσεις των ορίων που προβλέπει η σύμβαση (δηλαδή αυθαίρετη κατάληψη δημόσιου χώρου), μετατοπίσεις των παραχωρήσεων προς το κύμα, μη τήρηση της προβλεπόμενης απόστασης της πρώτης σειράς ομπρελών από τον αιγιαλό, αλλοίωση της παράκτιας βλάστησης, ακόμα και κοπές δένδρων που, ατυχώς, ενοχλούσαν. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι έγιναν παραχωρήσεις και σε σημεία του αιγιαλού που, σύμφωνα με τον νόμο, δεν επιτρέπονταν να παραχωρηθούν.

Στη συνέχεια, κατέθεσε την πολυσέλιδη και απολύτως τεκμηριωμένη αναφορά προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών Σύρου και τις εμπλεκόμενες αρχές ζητώντας την εφαρμογή του νόμου («Στην Εισαγγελία για κραυγαλέες παραβάσεις σε παραλίες της Σύρου», «Εφ.Συν.», 18/9/2024). Οπως διευκρίνισε το Παρατηρητήριο, «η επιδίωξη του συλλόγου μας δεν ήταν η επιβολή προστίμων, παρά μόνο η απόδοση του δημόσιου χώρου στους φυσικούς του ιδιοκτήτες: τους πολίτες». Και όπως σημειώνει, «το τέλος της θερινής περιόδου μας βρίσκει, περίπου, στα ίδια: πενιχρά τα αποτελέσματα των όποιων ελέγχων, ελάχιστος ο χώρος που παρέμεινε ελεύθερος για κοινή χρήση. Καθ’ όλη τη θερινή περίοδο, κάτοικοι και επισκέπτες αφέθηκαν να συνωστίζονται σε ελάχιστο χώρο στις παραλίες, με τις ξαπλώστρες δίπλα τους, σαν από ειρωνεία, συχνά να μένουν κενές...».

Πιο συγκεκριμένα το Παρατηρητήριο καταγγέλλει ότι ο νέος νόμος δεν έλυσε κανένα από τα προβλήματα, το σημαντικότερο από τα οποία ήταν η ουσιαστική υπεράσπιση του κοινόχρηστου χαρακτήρα των παραλιών. Εξάλλου, ενώ στη Σύρο ο Δήμος, το Λιμενικό Ταμείο, η Κτηματική Υπηρεσία, το Λιμεναρχείο και η Αστυνομία θα μπορούσαν με επιτόπιους ελέγχους να είχαν επιβάλει τη νομιμότητα (ειδικά κατόπιν της εισαγγελικής παραγγελίας), εκ του αποτελέσματος, διαπιστώνεται ότι δεν το έπραξαν.

Κι ακόμη, ότι ελεγκτικές αρχές δεν εφάρμοσαν τις προβλέψεις του νόμου για ανάκληση άδειας των παραβατών, αποβάλλοντας και τις παράνομα τοποθετημένες ομπρέλες/ξαπλώστρες, αλλά ενδεχομένως αρκέστηκαν στην ανούσια επιβολή κάποιων προστίμων, την ίδια στιγμή που για τους επιχειρηματίες εξακολουθεί να ισχύει ότι «συμφέρει να παρανομείς». Ακόμα κι αν -ατυχώς για εκείνους- ελεγχθούν και τούς επιβληθεί πρόστιμο, αυτό υπολείπεται κατά πολύ των εισπράξεων.

Και ότι, τελικά, η εφαρμογή MyCoast αποτέλεσε απλώς ένα άλλοθι νομιμότητας και μεταβίβασης της ευθύνης του ελέγχου, από τα εντεταλμένα όργανα, προς τους πολίτες, αφού στην πράξη, αποδείχθηκε ανεπαρκής, δυσλειτουργική και αδιαφανής (ως προς τον έλεγχο των καταγγελιών) ενώ, στη μεγάλη πλειονότητά τους, οι χιλιάδες καταγγελίες έμειναν χωρίς να ελεγχθούν και οι παράνομα τοποθετημένες ξαπλώστρες παρέμειναν ακλόνητες στη θέση τους.

«Στη βάση του, το ζήτημα δεν αφορά μόνο την τήρηση του νόμου, αλλά κυρίως την προστασία του περιβάλλοντος και την εξασφάλιση της ποιότητας ζωής για τους κατοίκους και τους επισκέπτες. Παρότι συνταγματικά κατοχυρωμένο, το θεμελιώδες δικαίωμα των πολιτών για ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες του τόπου μας δεν είναι αυτονόητο. Η υπεράσπισή του απαιτεί εγρήγορση, συλλογική δράση και πίεση προς τις αρμόδιες αρχές. Διαφορετικά, η κατάσταση στις παραλίες θα γίνει τόσο δυσχερής ώστε, σύντομα, η αίσθηση του “ελληνικού καλοκαιριού” θα απομείνει μόνο ως ανάμνηση» αναφέρει το Παρατηρητήριο.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Αλλη μια μικρή νίκη στον αγώνα για ελεύθερες παραλίες πέτυχε αυτές τις μέρες ο Δήμος Σαρωνικού. Οπως ανακοίνωσε την Τετάρτη, ακύρωσε μέσω της Υπηρεσίας Δόμησης (Πολεοδομία) την άδεια που είχε λάβει η ΕΤΑΔ για κατεδάφιση των δημοτικών εγκαταστάσεων σε «Ευκάλυπτα» και «Γλύστρα». Πρόκειται για δύο μεγάλες παραλίες στο Λαγονήσι τις οποίες διεκδικεί μέσω παραχώρησης από την ΕΤΑΔ η εταιρεία «Αττικός Ηλιος» που διαχειρίζεται το ξενοδοχείο Lagonissi Grand Resort, με τον δήμο να κινείται από την αρχή του καλοκαιριού δικαστικά ενάντια στην παραχώρηση και την περίφραξή τους.

Οπως ανακοίνωσε ο Δήμος Σαρωνικού, με τις συγκεκριμένες δύο αποφάσεις η υπηρεσία δόμησης προχώρησε στην ακύρωση δύο πράξεων «εκτέλεσης εργασιών» που αφορούν την κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών στην παραλιακή περιοχή Λαγονησίου, οι οποίες είχαν εγκριθεί προς όφελος των συμφερόντων της ΕΤΑΔ από την τότε αρμόδια Πολεοδομία Μαρκοπούλου. Οι αποφάσεις αποτελούν συνέχεια του νομικού αγώνα του Δήμου Σαρωνικού, ώστε να μην προχωρήσουν οι εργασίες κατεδάφισης δημοτικών εγκαταστάσεων στις παραλίες «Ευκάλυπτα» και «Γλύστρα».

Επειτα από τις αποφάσεις της αρμόδιας Υπηρεσίας Δόμησης, ο δήμαρχος Σαρωνικού, Δημήτρης Παπαχρήστου, δήλωσε: «Οσοι είχαν την ψευδαίσθηση ότι ο νομικός μας αγώνας τελείωνε τη 10η Σεπτεμβρίου -ημέρα που έληγαν τα ασφαλιστικά μέτρα που κερδίσαμε- διαψεύστηκαν. Και να είναι βέβαιοι πως θα συνεχίσουν να διαψεύδονται.

Οσο μας ενώνει η δύναμη των πολιτών και ο δίκαιος αγώνας μας τόσο θα συνεχίζουμε να διεκδικούμε αυτά που ανήκουν αυτονόητα και δικαιωματικά στους πολίτες: Ελεύθερες Παραλίες. Συνεχίζουμε με περισσότερη ορμή, με περισσότερα νομικά όπλα, με περισσότερους πολίτες στο πλευρό μας, μέχρι τη δικαίωση».

Υπενθυμίζουμε ότι ο Δήμος Σαρωνικού είχε παραχωρήσει την περασμένη εβδομάδα κοινή συνέντευξη Tύπου με το Συντονιστικό για Ελεύθερες Παραλίες, με τον δήμαρχο να δηλώνει τότε ότι θα συνεχιστεί η δυναμική διεκδίκηση των 44 στρεμμάτων στο παραλιακό μέτωπο της Αθηνών - Σουνίου. Την Τρίτη πραγματοποιήθηκε επίσης μεγάλη συναυλία στην παραλία Γλύστρα με τη συμμετοχή γνωστών καλλιτεχνών και αίτημα «ελεύθερες παραλίες στο Λαγονήσι». Ο Δήμος Σαρωνικού και τα τοπικά κινήματα ζητούν να ενημερωθούν και να πάρουν θέση οι πολιτικοί αρχηγοί και τα κόμματα, η ΚΕΔΕ, ακόμα και ο πρωθυπουργός. Η συνολική δικαστική διαμάχη της τοπικής αυτοδιοίκησης με την εταιρεία «Αττικός Ηλιος» (που διαχειρίζεται το Lagonissi Grand Resort) χρονολογείται από το 2003.

Πηγή: efsyn.gr

Ο Δήμος Σαρωνικού και το Συντονιστικό Αγώνα για ελεύθερες παραλίες προχώρησαν σε κοινή ανακοίνωση σχετικά με το ιστορικό της ιδιωτικοποίησης του ΞΕΝIΑ ΕΟΤ στο Λαγονήσι.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

« Η ιστορία της ιδιωτικοποίησης του ΞΕΝΊΑ ΕΟΤ στο Λαγονήσι ξεκινάει με νόμο που ψηφίστηκε το 1993 επί κυβέρνησης ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού. Ο εν λόγω επενδυτής ήταν ο όμιλος Μαντωνανάκη του Elounda Beach.

Το 1999 επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη και υπουργό ανάπτυξης την Βάσω Παπανδρέου, η ΕΤΑ (Εταιρεία Τουριστικών Ακινήτων), διάδοχη κατάσταση του ΕΟΤ, υπογράφει σύμβαση παραχώρησης του Ξενοδοχειακού Συγκροτήματος της χερσονήσου 241 στρεμμάτων για 70 χρόνια στην εταιρεία ΑΤΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ ΑΕ, συμφερόντων Μαντωνανάκη και μετονομάζεται σε GRAND RESORT LAGONISSI.

Το 2003 ο υπουργός ανάπτυξης Άκης Τσοχατζόπουλος υπογράφει συμπληρωματική σύμβαση παραχώρησης 85 στρεμμάτων παρακείμενων του Ξενοδοχείου παραλιών και αιγιαλού (Πεύκο, Γλίστρα, Ευκάλυπτα, Θέρμη) αλλάζοντας και την αρχική σύμβαση παραχώρησης από 70 σε 99 χρόνια.

Η παραχώρηση των παραλιών γίνεται έναντι του εξευτελιστικού ποσού των 15.000€ το χρόνο.

Το αμέσως επόμενο διάστημα οι κάτοικοι και ο κόσμος ξεσηκώνεται με αποτέλεσμα οι παραλίες να παραμείνουν ελεύθερες.

Για περίπου μια εικοσαετία το θέμα θάβεται και υπάρχουν τεράστιες ευθύνες, ολιγωρίες και παραλήψεις από πλευράς των προηγούμενων Δημοτικών Διοικήσεων του Δήμου Σαρωνικού που μας οδήγησαν σε αυτή τη θέση.

Η επιχείρηση ΑΤΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ ΑΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια και μέχρι σήμερα, κάτω από το βάρος τεράστιων οικονομικών προβλημάτων, δεν πλήρωσε ούτε 1€ στο Ελληνικό Δημόσιο, προφασιζόμενη την μη εκτέλεση της δεύτερης σύμβασης.

Πρόσφατα προσέφυγε σε διαιτητικά δικαστήρια κατά του Ελληνικού Δημοσίου, διεκδικώντας διαφυγόντα κέρδη και το Δικαστήριο της επικύρωσε ποσό άνω των 830.000.000€.

Η ΕΤΑΔ ΑΕ (Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου), στην οποία πέρασε η διαχείριση για την εκμετάλλευση των ακινήτων του Δημοσίου, τον Ιούλιο 2024 προχώρησε σε κατεδαφίσεις κτισμάτων εντός των παραλιών ( Διατηρητέο σπίτι στο Πεύκο και Δημοτικό Θεατράκι ) αλλά ο Δήμος και το Συντονιστικό “Ελεύθερες Παραλίες” τους απέτρεψαν την τελευταία στιγμή στην κατεδάφιση της Γλίστρας στην παραλία Ευκάλυπτα.

Σκοπός της ΕΤΑΔ ήταν να παραδώσει άμεσα τις παραλίες στον επιχειρηματία και να γίνει η περίφραξή τους.

Ο Δήμος Σαρωνικού προχώρησε σε ασφαλιστικά μέτρα, τα οποία έγιναν δεκτά από το Ειρηνοδικείο Λαυρίου για παύση εργασιών έως τις 10 Σεπτεμβρίου και κινείται νομικά, έτσι ώστε να αποτρέψει την εφαρμογή αυτής της σκανδαλώδους σύμβασης.

Η ΕΤΑΔ ΑΕ προχωρά σε αγωγή κατά του Δήμου Σαρωνικού στο Πρωτοδικείο Αθηνών ζητώντας την άρση της προσωρινής διαταγής για τα ασφαλιστικά μέτρα η οποία απορρίφθηκε από το δικαστήριο.

Το Συντονιστικό Αγώνα “Ελεύθερες Παραλίες”, στο οποίο συμμετέχει πλήθος κόσμου περιφρουρεί το χώρο και οργανώνει καθημερινά πολλές δράσεις με σκοπό να υπερασπιστεί το Συνταγματικό του δικαίωμα για ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες και τους αιγιαλούς».

Αν και δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, όλοι στο παραθαλάσσιο θέρετρο Κόστα Μπράβα της Καταλονίας συμφωνούν πως εδώ και δεκαετίες η παραλία μικραίνει ολοένα και περισσότερο.

Το φαινόμενο του «θανάτου των παραλιών» παρατηρείται και αλλού. Κατά τους ειδικούς οφείλεται στο γεγονός ότι οι ακτές χτίζονται ακριβώς μέχρι την παραλία: σε μία ακτογραμμή που δεν έχει χτιστεί, η παραλία μετακινείται σταδιακά προς την ενδοχώρα – κάτι που είναι όμως αδύνατον όταν υπάρχουν κτίσματα δίπλα στη θάλασσα.

«Οι παραλίες που παραμένουν ανέγγιχτες μπορούν να προσαρμοστούν πολύ εύκολα στην κλιματική αλλαγή, μιας και είναι σε θέση να… αποτραβηχτούν και να ανυψωθούν, όταν ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας», εξηγεί η Φρανσέσκα Ρίμπας από το Πανεπιστήμιο Politècnica de Catalunya στη Βαρκελώνη. Όταν όμως η παραλία δεν μπορεί να μετακινηθεί επειδή έχει πάνω της τόνους τσιμέντου, τότε απλώς εξαφανίζεται.

Οι αμμόλοφοι των παραλιών μετατρέπονται σε παραλιακούς πεζοδρόμους – και αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα κατά την ειδικό, επειδή έτσι περιορίζεται η δυνατότητα των παραλιών να προσαρμόζονται στις μεταβαλλόμενες συνθήκες, με αποτέλεσμα πέραν των άλλων να μεγαλώνει και ο κίνδυνος πλημμύρας.

Το μέλλον μοιάζει δυσοίωνο

Το ίδιο συμβαίνει και σε παραλίες άλλων χωρών, όπως στις ΗΠΑ, την Τουρκία, τη Βραζιλία ή την Αυστραλία. Και το πρόβλημα επιβαρύνεται φυσικά και από την κλιματική αλλαγή – σύμφωνα με μελέτη του επιστημονικού περιοδικού Nature Climate Change «μέχρι το τέλος του αιώνα ενδέχεται να έχει εξαφανιστεί το 50% των αμμουδερών παραλιών παγκοσμίως».

Όπως τονίζει και η Ρίμπας, βασιζόμενες σε δορυφορικές εικόνες οι διεθνείς μελέτες έχουν δείξει πως μεταξύ 1984 και 2015 επηρεάστηκε από τη διάβρωση το 25% των παραλιών παγκοσμίως. Το Χαρτογραφικό και Γεωλογικό Ινστιτούτο της Καταλονίας (ICGC) έχει επίσης διαπιστώσει πως μεταξύ 1956 και 2019 το 65% των παραλιών της Καταλονίας (δηλαδή 319 από τις 489 παραλίες) έχει συρρικνωθεί.

Το δράμα των παραλιών της Καταλονίας

«Μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι το Μονγκάτ, η παραλία του οποίου έχει χάσει το 90% της άμμου της», επισημαίνει η Greenpeace. Έπειτα από μία μεγάλη καταιγίδα την άνοιξη η κατάσταση ήταν τόσο άσχημη, ώστε η πόλη της Καταλονίας εξέτασε ακόμη και το ενδεχόμενο να ακυρώσει τη θερινή σεζόν. «Δεν είχαμε πια χώρο ούτε για την καρέκλα του ναυαγοσώστη», δήλωσε προσφάτως η Τάνια Γκονζάλες, δημοτική σύμβουλος για το περιβάλλον, στην εφημερίδα El Periódico.

Σήμερα η παραλία είναι μία λωρίδα πλάτους δύο μέτρων – παρ’ ότι πριν από δέκα χρόνια είχε ακόμη 50 μέτρα πλάτος. «Αναγκαστήκαμε να κλείσουμε όλα τα beach bars», λέει ο δήμαρχος Αντρέου Αμπσίλ.

Οι επιπτώσεις του «θανάτου των παραλιών»

Η διάβρωση των ακτών έχει ανησυχητικές επιπτώσεις. Όπως και στην υπόλοιπη Ισπανία, έτσι και στην Καταλονία ο τουρισμός αποτελεί μία από τις σημαντικότερες πηγές εσόδων – και η τουριστική βιομηχανία είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από τις παραλίες. Την ίδια στιγμή κινδυνεύει και ένα «υπερπολύτιμο οικοσύστημα», υπογραμμίζει η Ρίμπας, προσθέτοντας πως «οι παραλίες είναι και οι καλύτεροι προστάτες από τις καταιγίδες». Εάν η παραλία μίας πόλης πάψει απλώς να υπάρχει, «τότε οι καταιγίδες θα έχουν πολύ πιο καταστροφικές συνέπειες».

Πολλοί Ισπανοί αρνούνται να παρακολουθούν τις παραλίες τους να πεθαίνουν με σταυρωμένα τα χέρια. Έτσι, κινητοποιούνται και οργανώνουν δράσεις ενημέρωσης και διαμαρτυρίας, ώστε να ευαισθητοποιήσουν και άλλους συμπολίτες τους – τον Αύγουστο η οργάνωση SOS Costa Brava ανέβασε για παράδειγμα μία παράσταση σε ένα ανοιχτό θέατρο κοντά στην Πλάτγια ντ’ Άρο με θέμα τις οικολογικές επιπτώσεις της ανεξέλεγκτης οικοδόμησης κτηρίων. Σε πολλές περιοχές της Ισπανίας το σχετικό κανονιστικό πλαίσιο αυστηροποιείται – αν και ενίοτε οι κατασκευές συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό, ακόμη και παράνομα.

Ο Πάουλ Μπος, αντιπρόεδρος της SOS Costa Brava, τονίζει σε συνέντευξή του με το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων πως ο αδιάκοπος αγώνας έχει αποδώσει ήδη καρπούς. «Χάρη στις προσπάθειές μας εγκρίθηκε ένα αστικό σχέδιο για την Καταλονία, το οποίο προστατεύει διάφορες φυσικές περιοχές που επρόκειτο να καταστραφούν». Την ίδια στιγμή όμως σχεδιάζεται και η κατασκευή συνολικά 40.000 νέων διαμερισμάτων και ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων σε 22 δήμους της Κόστα Μπράβα, «κάτι που θα έχει πολύ αρνητικές συνέπειες για την ακτογραμμή και τη θάλασσα».
Το Υπουργείο Περιβάλλοντος της αριστερής κυβέρνησης στη Μαδρίτη, το οποίο είναι αρμόδιο για την προστασία των ακτών, μεριμνά για την υλοποίηση δεκάδων έργων συνολικών επενδύσεων ύψους 250 εκατομμυρίων ευρώ. Υπό τον φόβο της απώλειας μέρους των δημοσίων εσόδων όμως οι περιφερειακές αρχές συχνά είτε παρεμποδίζουν είτε καθυστερούν την υλοποίηση των έργων.

Τι λύσεις υπάρχουν; Μέχρι στιγμής οι αρχές προσπάθησαν να φέρουν άμμο από τη Σαχάρα και να τη ρίξουν σε ορισμένες ακτές – μία λύση που φαίνεται όμως τόσο κοστοβόρα όσο και μη βιώσιμη. Η ανέγερση προστατευτικών δομών, όπως είναι για παράδειγμα οι κυματοθραύστες, βοηθούν από την άλλη πλευρά μόνο βραχυπρόθεσμα.

Μήπως ήρθε η ώρα για ορισμένα αντιδημοφιλή μέτρα;

Η Ρίμπας βλέπει μονάχα μία διέξοδο: «Πρέπει να επιστρέψουμε στη θάλασσα ό,τι της πήραμε». Η μαγική λέξη: “Renaturierung”, δηλαδή «φυσική αποκατάσταση», ένας όρος που αποδίδει την επιστροφή των πραγμάτων στη φυσική τους κατάσταση. «Πρέπει να φτιάξουμε και πάλι τους αμμολόφους που υπήρχαν αρχικά και εφ’ όσον χρειάζεται να ξηλώσουμε τους παραλιακούς πεζοδρόμους και να τους βάλουμε πιο μακριά από την παραλία – όσο αντιδημοφιλή και αν είναι αυτά τα μέτρα», λέει η ειδικός. Αυτό δοκιμάζουν ήδη δύο καταλανικοί δήμοι, η Βιλασέκα και το Καλαφέλ.

• Πηγή: Deutche Welle

Άνθρακας αποδεικνύεται το πολυδιαφησμένο mycoast, καθώς από τη μία η κυβέρνηση καλεί τους πολίτες να μπουν στην πλατφόρμα για να δηλώνουν αυθαιρεσίες στις παραλίες της χώρας, και από την άλλη με τροπολογία που φέρνει, δίνει άφεση αμαρτιών στους παραβάτες.

Με τροπολογία σε σχέδιο νόμου του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών δίνεται εκ νέου η δυνατότητα σε δήμους να νομιμοποιήσουν παράνομες κατασκευές όπως προβλήτες, μπαζώματα κ.λπ., προκειμένου αυτά να μισθώνονται σε καφετέριες και ταβέρνες δίπλα στο κύμα.

Η τροπολογία περιλαμβάνει μάλιστα και αναστολή όλων των κυρώσεων, όπως επιβολή σφράγισης και πρόστιμα, που επιβλήθηκαν πρόσφατα μετά από ελέγχους από τις κτηματικές υπηρεσίες.

Η ρύθμιση μεταξύ άλλων δίνει το δικαίωμα στους δήμους να παρέμβουν και να νομιμοποιήσουν παράνομες κατασκευές ιδιωτών σαν να ήταν δικές τους. Μετά την αδειοδότησή τους, αυτές μπορούν να μισθωθούν για ομπρελοκαθίσματα, τραπεζοκαθίσματα κ.λπ.

ΤΑΣΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ

Ακόμα μία επένδυση έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των τουριστικών μονάδων που σχεδιάζονται ή κατασκευάζονται ήδη αυτήν την περίοδο ανεξαρτήτως των συνεπειών του υπερτουρισμού, αυτή τη φορά σε περιοχή Natura. Πρόκειται για την ανέγερση ενός υπόσκαφου ξενοδοχείου με τελεφερίκ στη Σέριφο, στην περιοχή Γάνεμα, πλησίον της ομώνυμης παραλίας.

Με βάση τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του έργου, τo νέο υπόσκαφο ξενοδοχείο θα κατασκευαστεί στην περιοχή Γάνεμα του Δήμου Σερίφου σε ιδιόκτητη έκταση 20.186 τετραγωνικών μέτρων σε θέση εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμού και θα είναι συνολικής δυναμικότητας 31 δωματίων και 93 κλινών με πισίνες και υπαίθριους χώρους αναψυχής. Η συνολική κάλυψη θα αντιστοιχεί σε 1.473 τ.μ. και η δόμηση σε 1.448 τ.μ.

Δέκα κτίρια με πισίνες

Το τεσσάρων αστέρων ξενοδοχείο θα αποτελείται από 10 κτίρια, εκ των οποίων το πρώτο θα αποτελεί το κεντρικό κτίριο υποδοχής με την κοινόχρηστη πισίνα και τους χώρους εστίασης, ενώ στα υπόλοιπα 9 κτίρια οργανώνονται τα 31 δωμάτια με ιδιωτικές πισίνες. Για την εξυπηρέτηση της πρόσβασης στις επιμέρους εγκαταστάσεις προβλέπεται η κατασκευή επίγειου τελεφερίκ που θα έχει αφετηρία το κεντρικό κτίριο και θα καταλήγει στην απόληξη του ξενοδοχειακού συγκροτήματος στο νοοτιοανατολικό τμήμα του ακινήτου. Το όριο του ακινήτου θα απέχει περίπου 30 μέτρα από τη θάλασσα, αλλά η χωροθέτηση των κτιρίων θα γίνει σε απόσταση 100 μέτρων από την οριογραμμή του αιγιαλού, όπως επιβάλλουν οι ισχύοντες πολεοδομικοί κανονισμοί. Φορέας της επένδυσης είναι η «Serifos Village IKE», εταιρεία η οποία συνδέεται με τον Χρυσόστομο Μαυρόπουλο, γνωστό από τις δραστηριότητές του στον τομέα των τροφίμων.

Η υδροδότηση της μονάδας θα γίνεται από το δημοτικό δίκτυο ύδρευσης. Εκτιμάται ότι οι ανάγκες σε νερό θα ανέρχονται σε 41,55 κυβικά μέτρα τη μέρα, εκ των οποίων τα 32,55 αφορούν τις ανάγκες ύδρευσης και τα 9 την άρδευση των χώρων πρασίνου. Ωστόσο, επιπλέον ποσότητες νερού θα απαιτούνται για τις πισίνες του ξενοδοχείου στην έναρξη της τουριστικής περιόδου ή, εφόσον χρειαστεί, για την ανανέωση του νερού τους, όπως αναφέρεται στη μελέτη. Σε κάθε δωμάτιο θα υπάρχει πισίνα βάθους 1,20 έως 1,30 μέτρων, ενώ η κοινόχρηστη πισίνα έχει εμβαδόν 126 τετραγωνικών μέτρων. Ετσι ο συνολικός όγκος νερού για τις πισίνες που θα διαθέτει το ξενοδοχείο θα ανέρχεται σε 838 κυβικά μέτρα.

H θέση του έργου εμπίπτει στην προστατευόμενη περιοχή του δικτύου Natura 2000 και συγκεκριμένα είναι εντός Ειδικής Ζώνη Διατήρησης (ΕΖΔ) που έχει έκταση 4.753,5 εκτάρια. Επίσης η θαλάσσια περιοχή σε απόσταση περίπου 30 μέτρων βορειοδυτικά από το όριο του γηπέδου ανήκει στην περιοχή Natura 2000 «Σέριφος: Παράκτια Ζώνη και Νησίδες Σεριφοπούλα, Πιπέρι και Βοάς», η οποία αποτελεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ). Εμπίπτει ακόμα στα όρια της Σημαντικής Περιοχής για τα Πτηνά (ΣΠΠ).

Η οικολογική αξία της περιοχής αυτής έγκειται στον ασυνήθιστο συνδυασμό γεωμορφολογικών και υδρογεωλογικών χαρακτηριστικών που έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία 15 διαφορετικών οικοτόπων σε μικρή σχετικά έκταση. Υπάρχει αρκετά πλούσια πανίδα και αξίζει να σημειωθεί ιδίως η παρουσία διαφόρων ειδών αμφίβιων και ερπετών χρηζόντων απολύτου προστασίας, τρία μάλιστα εξ αυτών είναι απειλούμενα (αβλέφαρος, κυρτοδάκτυλος και κυβόφιδο). Σύμφωνα δε με τη Μελέτη Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης που έχει εκπονηθεί για την περιοχή του έργου, εκεί καταγράφονται συνολικά 6 φυσικοί τύποι οικοτόπων, 4 κοινοτικού και 2 εθνικού ενδιαφέροντος.

Σημειώνεται πως με απόφαση του τότε υπουργού Αιγαίου Νίκου Σηφουνάκη το 2000 η Σέριφος χαρακτηρίστηκε στο σύνολό της τοπίο ιδιαίτερου κάλλους με σκοπό την προστασία και ανάδειξη του φυσικού, ιστορικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, όπως και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της. Η ΜΠΕ ισχυρίζεται ότι «η σημασία της διατήρησης του τοπίου έχει ληφθεί υπόψη στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του έργου, στον οποίο σημαντική παράμετρος αποτελεί η ενσωμάτωσή του στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον».

Περιοχή-κλειδί

Το σχεδιαζόμενο ξενοδοχείο στη Σέριφο, που θα λειτουργεί εποχικά μόλις για 5 μήνες τον χρόνο (Μάιο-Σεπτέμβριο), θα βρίσκεται πλησίον των παραλιών Γάνεμα, Κουταλάς και Βάγια και θα προστεθεί σε ένα νησί στο οποίο καταγράφεται πλήθος ξενοδοχειακών μονάδων τριών έως πέντε αστέρων (κυρίως 4 και 3 αστέρων). Η πλειονότητα των ξενοδοχειακών μονάδων εντοπίζεται στους οικισμούς Λιβάδι και Λιβαδάκι καθώς και στη Χώρα (Σέριφο). Εντός της περιοχής που θα κατασκευαστεί το ξενοδοχείο και σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου από τη θέση του υπάρχουν σήμερα ακόμα 5 ξενοδοχειακές μονάδες και ενοικιαζόμενες κατοικίες.

Εντούτοις, παρά την εικόνα αυτή, η ΜΠΕ του έργου ισχυρίζεται ότι «η ευρύτερη περιοχή δεν αντιμετωπίζει, έως σήμερα, προβλήματα αρνητικής σωρευτικής δράσης, καθώς όλες οι μονάδες είναι χαμηλής δυναμικότητας, σε διάσπαρτες ενότητες». Και όπως σημειώνεται σε αυτήν, «στην ευρύτερη περιοχή των Κυκλάδων υπάρχει αυξημένη ζήτηση για υψηλής ποιότητας ξενοδοχειακά καταλύματα. Ειδικά κατά τους θερινούς μήνες το Αιγαίο κατακλύζεται από τουρίστες, οι ανάγκες των οποίων σε υποδομές διαμονής σήμερα εξυπηρετούνται οριακά. Αναγνωρίζοντας την ανάγκη αυτή της αγοράς και τις αυξημένες απαιτήσεις των επισκεπτών για υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, προέκυψε η προτεινόμενη επένδυση».

«Τα νησιά μας δεν αντέχουν άλλες αλλοιώσεις, πόσο μάλλον μέσα σε περιοχές Natura. Η αλλοίωση του κόλπου στο Γάνεμα θα είναι τεράστια και μη αναστρέψιμη. Καλούμε σε συμμετοχή στη δημόσια διαβούλευση που λήγει στις 22/4/2024 στο Ηλεκτρονικό Περιβαλλοντικό Μητρώο, όπου είναι διαθέσιμη για ανάγνωση η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και μπορεί ο κάθε πολίτης να εκφράσει τις ενστάσεις του» αναφέρει η Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Έντι Ράμα χρησιμοποίησε ένα ιστορικό στιγμιότυπο -μεταναστών Αλβανών του 1991-, χλευάζοντας πώς συμπεριφέρθηκαν τότε οι Ιταλοί στους Αλβανούς και πώς τώρα προτιμούν τη χώρα για τις διακοπές τους.

Νίκη Μπάκουλη

Η Ιταλία έκρινε πως φέτος είναι η στιγμή να τριπλασιάσει τις τιμές των υπηρεσιών που παρέχονται στις παραλίες. Χαρακτηριστικά, στην Απουλία μια ομπρέλα και δυο ξαπλώστρες τιμώνται στα 50 ευρώ, ένα σάντουιτς 26, μια μεγάλη σαλάτα 20 και αν έχει μπουράτα πάει στα 24.

Καλύτερα να αποφύγουμε να αναφέρουμε πόσο κοστίζουν στην Ελλάδα όλα αυτά (δεν φτάνουν 100 ευρώ για ένα ζευγάρι).

Στις αλβανικές ακτές τώρα, δυο ξαπλώστρες και η ομπρέλα κοστίζουν από 10 έως 15 ευρώ.

Όπως αναφέρει άρθρο της Corriere della Sera, ο συνδυασμός των τιμών και των εκπληκτικών νερών είναι εκ των λόγων που η Αλβανία αναδείχθηκε σε παγκόσμιο προορισμό αυτό το καλοκαίρι.

Βοήθησε βέβαια, και το πώς συμπεριφερθήκαμε εμείς και οι Ιταλοί, με το μέσο να αναφέρει πως ό,τι συμβαίνει στη γείτονα (όπου έχουν αδειάσει οι παραλίες εξαιτίας της υπερχρέωσης όσων διατίθενται από τους επιχειρηματίες που πληρώνουν για τη χρήση παραλίας και αιγιαλού), συμβαίνει και εδώ, όπως και στην Ιμπίθα της Ισπανίας.

“Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ιταλικό, αλλά ευρωπαϊκό”, γράφει η Corriere.

Δεδομένου και του πόσο έχουν ακριβύνει τα είδη πρώτης ανάγκης και η βενζίνη, το 41% των Ιταλών δεν πήγαν φέτος καλοκαιρινές διακοπές.

Οι μισοί λόγω οικονομικών προβλημάτων. Οι προορισμοί που υπέφεραν περισσότερο είναι όσες έχουν θάλασσα, με τους Αμερικανούς να είναι η μόνη ‘ανάσα’. Δεν υπάρχουν όμως, πια πολλοί Ρώσοι και πολλοί Γερμανοί.

Την ίδια ώρα "η αλβανική κυβέρνηση αναμένει να τελειώσει τη σεζόν με πάνω από 9.000.000 τουρίστες. Είναι 3.000.000 περισσότεροι από εκείνους του 2022. Έχει ήδη επιβεβαιωθεί μια αύξηση επισκεπτών άνω του 33%..

Τον Ιούνιο 1.58 εκατομμύρια Αλβανοί και αλλοδαποί εισήλθαν στην Αλβανία. Ήταν +16.3% από τον ίδιο μήνα του 2022. Το 1.000.000 ήταν αλλοδαποί -ποσοστό 15% μεγαλύτερο από το αντίστοιχο του 2022.

Το λιμάνι του Δυρραχίου κατέγραψε 20.378 εισόδους το πρώτο σαββατοκύριακο του Αυγούστου.

Σύμφωνα με στοιχεία του Airports Council International-Europe η άλλη κύρια πύλη πρόσβασης, το αεροδρόμιο των Τιράνων σημείωσε αύξηση της τάξεως του 105.1% στις διελεύσεις το πρώτο εξάμηνο του 2023, συγκριτικά με το ίδιο διάστημα του 2022.

Σε αυτό το διάστημα, περισσότεροι από 310.000 Ιταλοί τουρίστες επέλεξαν την Αλβανία για τις διακοπές τους".

Επί όλων αυτών τοποθετήθηκε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Έντι Ράμα, με post του στα social media, ανήμερα της επετείου από τη μεγάλη απόβαση Ιταλών στην Ιταλία.

Γράφει “1991: Αλβανοί φεύγουν για την Ιταλία. 2023: Ιταλοί φεύγουν για την Αλβανία, για διακοπές”.

Στις φωτογραφίες βλέπετε Αλβανούς που επιχείρησαν το 1991 να επιβιβαστούν στο φορτηγό πλοίο Vlora (χώρεσε 20.000 ανθρώπους) και να μεταναστεύσουν -για να σωθούν από την φτώχεια και την ανέχεια- στην Ιταλία, με το τέλος σχεδόν μισού αιώνα κομμουνιστικού καθεστώτος στη χώρα.

Οι αρχές άνοιξαν πυρ, αλλά αυτό δεν σταμάτησε τους απελπισμένους ανθρώπους. Πριν καν φτάσουν στην Ιταλία, η κυβέρνηση είχε κηρύξει τις ακτές της Αδριατικής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ειδοποίησε πως θα γίνονταν απελάσεις όσων πατούσαν επί ιταλικού εδάφους. Όσο πλησίαζε το πλοίο στο λιμάνι, επιβάτες άρχισαν να πηδούν στη θάλασσα, με τους λιμενικούς να πυροβολούν και 12 ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους.

Ο τότε δήμαρχος του Μπάρι όπου έδεσε το Vlora, Ενρίκο Νταλφίνο, είχε επιλέξει να τους υποδεχθεί και τους πήγε στο γήπεδο της πόλης. Ελικόπτερα πετούσαν νερό και φαγητό στους εξαθλιωμένους Αλβανούς, πριν τους επιβιβάσουν σε λεωφορεία με προορισμό την Αλβανία.

Ο Ράμα έγραψε λοιπόν, κάτω από αυτές τις φωτογραφίες “περιμένετε λίγο, γιατί ακόμα δεν έχετε δει τίποτα”.

Πολλοί χρήστες των social media του θύμισαν πως η μετανάστευση είναι κάτι που προκαλεί ακόμα χιλιάδες θανάτους ετησίως. Κατάληξη που είχαν και πολλοί συμπατριώτες του το 1991.

Η αντιπολίτευση ανέφερε ότι σύμφωνα με τη Eurostat, από το 2014 έως το 2022 (υπό τον Ράμα) περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Αλβανοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Επισημάνθηκε πως "χωρίς αμφιβολία, το τουριστικό ρεύμα προς την Αλβανία έχει αυξηθεί αλλά η ανασφάλεια, η πολύ υψηλή διαφθορά και η φτώχεια καταστρέφουν τη χώρα μας, αναγκάζοντας τους Αλβανούς να φύγουν”.

Πηγή: news247.gr

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ

Τι συνέβη ξαφνικά για µια πετσέτα θαλάσσης και µια ξαπλώστρα; Κάποιος που παρατηρεί την Ελλάδα στην πορεία τουλάχιστον των τελευταίων πέντε χρόνων µπορεί να αποφανθεί µε βεβαιότητα ότι είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες. Θρήνησαν τους περισσότερους νεκρούς στην Ευρώπη από κορονοϊό αδιαµαρτύρητα, ζουν µε τα χαµηλότερα µεροκάµατα, βιώνουν πρωτοφανείς αυξήσεις στα προϊόντα πρώτης ανάγκης, εξέλεξαν µια κυβέρνηση µε αυταρχική πολιτική και έλλειµµα δηµοκρατίας που ευνοεί µια κάστα πλουσίων, αναπνέουν σε ένα τοξικό περιβάλλον διαφθοράς και ανισοτήτων και έκαναν κίνηµα ενάντια στις ξαπλώστρες; Μόλις πριν από µερικές µέρες κάηκαν σε µόλις δύο εικοσιτετράωρα κοντά στα 500.000 στρέµµατα και δεν άνοιξε ρουθούνι. Γιατί ξαφνικά απλώνουν την πετσέτα µαζί µε τη διαµαρτυρία τους για την κατάληψη των παραλιών από µαφιόζους επιχειρηµατίες και τα τσιράκια τους;

Προτού δώσουµε µια (πιθανή) εξήγηση, έχει σηµασία να δούµε τι ακριβώς είναι η εξάπλωση της ξαπλώστρας στην παραλία. Σύµφωνοι, είναι καταπάτηση, είναι η εύνοια προς όσους έχουν χρήµα ή θέλουν έστω να επιδεικνύουν έναν τρόπο ζωής, είναι η αισθητική του Νεοέλληνα και της διαφθοράς που τη συντηρεί, είναι η κατάληψη των ονείρων και του φυσικού περιβάλλοντος από αετονύχηδες. Πολλά είναι. Είναι όµως κυρίως η σιωπηρή επιβεβαίωση της λογικής ότι όλα πωλούνται κι αγοράζονται. Αυτό που συµβαίνει µε τις παραλίες έχει επεκταθεί σε όλους τους τοµείς ζωής. Η αγορά της ξαπλώστρας είναι η συνέχεια της λογικής ότι όλα είναι αγορά. Μαζί µε τα υλικά προϊόντα πωλούνται κι αγοράζονται πράγµατα που αποτελούν ιδιοκτησία της κοινωνίας, ανήκουν σε όλους κι αυτό δεν σχετίζεται µε την οικονοµική δυνατότητα του καθενός. Τα κοινωνικά αγαθά, οι αξίες που συµπυκνώνουν το δικαίωµα κάθε ανθρώπου να ζει µε κοινωνική ευθύνη και κοινωνική πρόνοια παραδόθηκαν σε λογικές και εφευρέσεις του κέρδους.

Η κατάληψη της παραλίας από την αντιαισθητική ξαπλώστρα, η επιβολή του ευρώ επί της άµµου, της θάλασσας και της φύσης είναι αυτό που συµβαίνει σε κάθε τοµέα της ζωής µας. Οι ξαπλώστρες του κέρδους έχουν καταλάβει κάθε τοµέα της ζωής µας για να εισπράττουν κάποιοι. Η υγεία, η παιδεία, το νερό, το ρεύµα, όσα πρέπει να διευκολύνουν τον άνθρωπο και την κοινωνία γίνονται προϊόντα και αντικείµενα κέρδους. Εκεί που παλιά άπλωνες την πετσέτα για να απολαύσεις την οµορφιά της φύσης, δικαίωµα που πρέπει να έχει η κοινωνία, υπάρχουν σήµερα οι ακριβές ξαπλώστρες.

Ζούµε την εποχή της πλήρους παράδοσης στις αγορές. Ολα είναι για πούληµα. Περάσαµε πλέον από την οικονοµία των αγορών στην κοινωνία της αγοράς. ∆εν υπάρχει κοινωνική ανάγκη που πρέπει να εξυπηρετείται στα πλαίσια ενός οργανωµένου και δίκαιου κράτους αλλά µια συνεχής συναλλαγή.

Την κατάσταση αυτή περιγράφει πολύ εύστοχα ο καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας Μάικλ Σαντέλ στο βιβλίο του «Τι δεν µπορεί να αγοράσει το χρήµα» (εκδόσεις Πόλις): «Η εποχή αυτή ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν ο Ρόναλντ Ρίγκαν και η Μάργκαρετ Θάτσερ διακήρυξαν την πεποίθησή τους ότι το κλειδί για την ευηµερία και την ελευθερία το κρατούν οι αγορές και όχι οι κυβερνήσεις… Εδραίωσαν την πεποίθηση ότι οι αγορές αποτελούν πρωταρχικό ρόλο για την επίτευξη του κοινού καλού».

Αυτή η βασική αρχή του νεοφιλελευθερισµού επικράτησε παρότι είναι πλέον φανερό ότι δηµιουργεί κοινωνική ζηµιά, ανισότητες και χρήµα για λίγους. Την περίοδο της κρίσης οι λαοί πλήρωσαν τις τράπεζες οι οποίες δεν αυτορυθµίστηκαν όπως θέλει ο θατσερισµός  ούτε εξασφάλισαν το κοινό καλό. Στην Ελλάδα η ιδιωτικοποίηση των εθνικών αερογραµµών δεν έφερε ανταγωνιστικότητα και χαµηλές τιµές όπως έλεγε ο θατσερικός Κωστής Χατζιδάκης που τις ιδιωτικοποίησε, αλλά µονοπώλιο και κέρδη για λίγους µετόχους. Το αεροπορικό εισιτήριο για Μυτιλήνη είναι πιο ακριβό από αυτό για Μαδρίτη. Η αποµάκρυνση του κράτους από τοµείς στους οποίους έπρεπε να έχει ευθύνη και να ασκεί έλεγχο, στο όνοµα ότι αυτό αποτελεί κρατισµό και στέρηση της ελευθερίας των αγορών, παρέδωσε την κοινωνία στην αισχροκέρδεια.

Ο Αδωνης Γεωργιάδης ήταν αυτός που έλεγε ότι όσα νοσοκοµεία δεν έχουν κέρδος πρέπει να κλείνουν, οµολογώντας πως για το κόµµα του το κοινωνικό αγαθό της υγείας είναι θέµα κέρδους. Μα τότε να σκοτώνουµε τους χρόνια πάσχοντες γιατί είναι επιζήµιοι.

Το κέρδος έχει επεκταθεί σε τοµείς πέραν των εµπορικών συναλλαγών. Οι αγορές έχουν αποβάλει την ηθική ως µέτρο και αξία, νοµιµοποιώντας το µη ηθικό. Ας επιστρέψουµε στον Σαντέλ. Σήµερα στις ΗΠΑ υπάρχουν πολιτείες που δίνουν δικαίωµα, αν πληρώσεις, να κυκλοφορείς στη λωρίδα των ασθενοφόρων. Πληρώνοντας κάτι παραπάνω επισήµως περνάς την ουρά στο αεροδρόµιο. Οι κρατούµενοι αναβαθµίζουν το κελί τους µε σχετικό αντίτιµο. Παγκοσµίως, παρά τις απαγορεύσεις που υπάρχουν στην εκποµπή ρύπων, µια εταιρεία µπορεί να αγοράσει το δικαίωµα να ρυπαίνει. Ο έχων µπορεί να κάνει τη ζωή του όπως θέλει και αυτό δεν αφορά πλέον αγορά αυτοκινήτου, γιοτ ή σπιτιού.

Ο Σαντέλ αναφέρεται στην «ηθική της ουράς». Κάθε καλοκαίρι το Public Theater της Νέας Υόρκης οργανώνει δωρεάν υπαίθριες παραστάσεις έργων του Σαίξπηρ στο Σέντραλ Παρκ. Μπορεί ο καθένας να πάρει εισιτήριο περιµένοντας στην ουρά. Είναι µια πρωτοβουλία που απευθύνεται στον καθένα, αφού είναι δωρεάν. Αρκεί να µπει στην ουρά. Οι πλούσιοι και πολυάσχολοι, ωστόσο, µπορούν να πληρώσουν κάποιον (και το κάνουν) ώστε να περιµένει στην ουρά αντί γι αυτούς για να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο. Ενας πλούσιος λοιπόν µπορεί να αλλάξει τη λειτουργία της ουράς. Γράφει ο Σαντέλ: «Ολες αυτές οι συναλλαγές αντικαθιστούν την ηθική της ουράς (το να περιµένεις στη σειρά σου) µε την ηθική της αγοράς (το να πληρώνεις ένα αντίτιµο για ταχύτερες υπηρεσίες)».

Η ουρά είναι µια διαδικασία που ως σήµερα αγνοεί προνόµια. Το «αν είσαι και παπάς µε την αράδα σου θα πας» συµπυκνώνει µια αρχή δικαίου και ταυτόχρονα ηθική. Το πώς η ηθική ανατρέπεται σε αυτό το παράδειγµα της ουράς δείχνει τη λειτουργία των αγορών διά της παράδοσης στο κέρδος.

Η πετσέτα στην Ελλάδα έχει τη δική της ηθική. Η «ηθική της πετσέτας» συµπυκνώνεται στο δικαίωµα του καθενός να χαρεί τη θάλασσα και τη φύση. Η εµφανής ανατροπή αυτής της ηθικής και της παγιωµένης ισότητας δηµιουργεί την κινηµατική διαδικασία ενάντια στην ξαπλώστρα στη χώρα αυτό το καλοκαίρι.

Το θέµα είναι ότι η χώρα είναι γεµάτη από «ξαπλώστρες». Με την επιβολή του κέρδους και της αγοράς πάνω σε κάθε κοινωνική λειτουργία. Ξαπλώστρες παντού. Οι ξαπλώστρες δεν είναι δείγµα της πλεονεξίας και της αδηφαγίας κάποιου επιχειρηµατία όπως θέλουν να λένε οι νεοφιλελεύθεροι αγανακτούντες για την ξαπλώστρα. Είναι το σύµφυτο της κοινωνίας που παραδίδεται στο κέρδος και εµπορευµατοποιεί και όσα δεν είναι εµπόρευµα. Το µεγάλο πρόβληµα είναι ότι η επιζήµια αυτή λειτουργία γίνεται αποδεκτή από την κοινωνία όχι µόνο γιατί επιβάλλεται επικοινωνιακά, αλλά γιατί το όραµα του κέρδους συντηρεί την αυταπάτη ότι ο κερδισµένος µπορείς εν δυνάµει να είσαι εσύ, ενώ στην πραγµατικότητα είναι πάντα οι λίγοι.

Πηγή: documentonews.gr

Τo «κίνημα της πετσέτας» σημείωσε την πρώτη του νίκη στη μάχη που δίνει για τις ξαπλώστρες σε παραλίες των ελληνικών νησιών.

Η πρώτη νίκη για το «κίνημα της πετσέτας» ήρθε από την παραλία Μικρή Σάντα Μαρία στην Πάρο, καθώς απομακρύνθηκε μεγάλο μέρος από τις ξαπλώστρες που είχαν τοποθετηθεί. 

Είχε προηγηθεί η καταγγελία του Χρήστου Γεωργούση, εκπροσώπου της πρωτοβουλίας της Κίνησης Πολιτών για Ελεύθερες Παραλίες, ο οποίος μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα, καταγγέλλει πλήρη έλλειψη ελέγχων, πανάκριβες ξαπλώστρες, ακόμα και σωματοφύλακες στις παραλίες. 

Όσο για το κόστος της ξαπλώστρας, ερωτηθείς ο κ. Γεωργούσης ποιο είναι το αντίτιμο για ένα σετ, όπως είπε, στη Σάντα Μαρία οι πρώτες θέσεις που είναι κοντά στο κύμα είναι στα 120 ευρώ και οι πίσω στα 40 ευρώ. «Βέβαια ο νόμος μιλάει για πέντε μέτρα απόσταση το οποίο δεν τηρείται φυσικά» προσέθεσε.

«Απόφασή μας είναι να τηρηθεί η νομιμότητα στις παραχωρημένες από το Δημόσιο παραλίες και να τηρηθούν στο ακέραιο οι συμβάσεις που έχουν υπογραφεί. Κάθε παραβίαση της νομιμότητας θα μας βρει απέναντι» διαμήνυσε ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης σε δηλώσεις του. 

«Διεκδικούμε το δικαίωμα να απολαμβάνουμε τις παραλίες»- Παρέμβαση πολιτών για τις ξαπλώστρες

 Στις 30 Ιουλίου, με κεντρικό σύνθημα «Επανακτούμε τις παραλίες» («Reclaim the Beach») η Κίνηση Πολιτών της Πάρου κάλεσε σε συγκέντρωση στην παραλία Μαρτσέλο. «Διεκδικούμε το δικαίωμά μας στο δημόσιο χώρο, το δικαίωμά μας να απολαμβάνουμε τις παραλίες μας που καταπατούνται από άπληστους, κοινωνικά ανεύθυνους επιχειρηματίες που καταλαμβάνουν παραλίες στο σύνολό τους  ή υπερβαίνουν τα όριά τους μέχρι και 100 φορές περισσότερο από την έκταση που νομίμως μισθώνουν» τονιζόταν στο κάλεσμα.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε όταν επισκεπτόμαστε παραλίες;

Η «Ένωσης Καταναλωτών - Η Ποιότητα Της Ζωής» παρέχει μια σειρά από οδηγίες και συμβουλές σχετικά με το τι ισχύει για τις οργανωμένες παραλίες και τι πρέπει να προσέξουν οι καταναλωτές.

• Όλες οι παραλίες είναι κοινόχρηστου χαρακτήρα και επιτρέπεται η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών.

• Στις οργανωμένες παραλίες, θα πρέπει να προβλέπεται ελεύθερος χώρος και για τους υπόλοιπους λουόμενους

• Η χρέωση για τη χρήση ομπρέλας και ξαπλώστρας θα πρέπει να είναι αναρτημένη σε τιμοκατάλογο σε εμφανές σημείο

• Θα πρέπει να εκδίδεται απόδειξη παροχής υπηρεσιών

• Όσες παραλίες έχουν αντίτιμο εισόδου, είναι υποχρεωμένες να έχουν ικανό αριθμό ναυαγοσωστών, κατά τους μήνες Ιούνιο - Αύγουστο και ώρες 10:30-17:30

• Στις οργανωμένες εγκαταστάσεις, πρέπει να υπάρχει επισήμανση με ευδιάκριτους πλωτούς σημαντήρες των ορίων, που μπορούν να φτάνουν οι λουόμενοι

• Στις παραλίες με εγκαταστάσεις θαλάσσιων μέσων αναψυχής, είναι υποχρεωτικό να υπάρχει διάδρομος μέσα στη θάλασσα, πλάτους 7 έως 15 μέτρων και μήκους σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής

• Απαγορεύονται τα θαλάσσια μέσα αναψυχής (σκι, αλεξίπτωτο, έλκηθρο, κλπ.) και τα θαλάσσια μοτοποδήλατα (jet ski, surf jet, sea beetle, sea bike) σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από τους σημαντήρες

• Η κυκλοφορία των παραπάνω θαλάσσιων μέσων απαγορεύεται τους μήνες Ιούνιο με Σεπτέμβριο μεταξύ των ωρών 14:00 και 17:00

• Τα wind surf πρέπει να κινούνται έξω από τους σημαντήρες ή 200 μέτρα από το σύνηθες σημείο των κολυμβητών.

Ανάλογες τιμές για ξαπλώστρες και στη Νάξο

Αντίστοιχα ακριβές είναι οι τιμές για ξαπλώστρες και ομπρέλες και στη Νάξο. Ενδεικτικά, αναφέρεται πως  στην παραλία της Πλάκας επιχειρήσεις χρεώνουν ένα σετ ομπρέλες έναντι 30 και πλέον ευρώ ενώ υπάρχει και η ελάχιστη κατανάλωση 12 ευρώ κατ' άτομο.

Σε άλλη περίπτωση στην ίδια περιοχή, την πιο τουριστική της Νάξου, ομπρέλα και δύο ξαπλώστρες αγγίζουν ακόμα και τα 70 ευρώ.  

Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι και σε αυτή την περιοχή από τον Άγιο Προκόπη μέχρι και την Πλάκα, ο περισσότερος χώρος έχει καταληφθεί από ξαπλώστρες- τεράστιες πλέον ξύλινες κατασκευές που θυμίζουν «κρεβάτια»-  και ελάχιστος χώρος παραμένει ελεύθερος.