Του Κ. Παπουλή

Έτσι, η «εξάτμιση» της Ελλάδας, σε όλα τα επίπεδα συνεχίζεται. Κύρια:

Α) Σε ανθρώπινο δυναμικό: Ζούμε από το 2010 την Τρίτη Μαζική Μετανάστευση, μετά την περίοδο 1903-1917 και 1960-1972. Το 2013 μετανάστευσαν 100.000 άτομα, ενώ τελευταία φαίνεται να αναχωρούν 10.000 το μήνα!!! Κατά πλειοψηφία νέοι, επιστήμονες, ειδικευμένοι, ο ανθός της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Σύμφωνα με το Τεχνικό Επιμελητήριο, η πλειοψηφία των νέων μηχανικών μεταναστεύει. Πάνε στη Γερμανία, στο Ηνωμένο, Βασίλειο, στα Αραβικά Εμιράτα κλπ.. ‘Όπου υπάρχει εργασία, υπάρχει και πατρίς…..

Το διάνυσμα της μετανάστευσης έχει συγκεκριμένη φορά, και το βέλος αυτό αποδεικνύει ποιο κράτος ή περιφέρεια, είναι σε «κρίση» και ποιο δεν είναι. Από την άλλη, το μέτρο του διανύσματος της μετανάστευσης απεικονίζει το βάθος της κρίσης και της μετατροπής της πατρίδας μας σε «εξάρτημα» και αποψιλωμένη περιφέρεια του ευρωπαϊκού κέντρου, στην «καλύτερη» των περιπτώσεων.

Β) Η εργασία: Οι εργαζόμενοι το 2010 -πριν την επιβολή- των μνημονίων αριθμούσαν περί τα 4,5 εκ. και πλέον, όταν η ανεργία ήταν 10%. Σήμερα είναι κοντά στα 3,8 εκ., με υποαπασχολούμενους γύρω στις 400 χιλιάδες και καταγεγραμμένους ανέργους περίπου 1εκ. Ζούγκλα απέραντη. επικρατεί στις εργασιακές σχέσεις. Αν η απασχόληση ανερχόταν αντί να μειωνόταν τα χρόνια της κρίσης, δηλαδή αυξανόταν με έναν μικρό φυσιολογικό ρυθμό μεγαλύτερο ή ίσο του 1%, δηλαδή δημιουργούνταν 50.000 νέες θέσεις εργασίας ανά έτος, τότε έπρεπε σήμερα να είχαμε τουλάχιστον 5 εκ. εργαζόμενους. Η φυσιολογική αύξηση του εργατικού δυναμικού μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους διοχετεύτηκε στο εξωτερικό. Η μετανάστευση αποτέλεσε πάλι την «ευλογία» για το σύστημα, αποσυμπιέζοντας την οργή της νεολαίας.

Γ) Η δημόσια περιουσία κινητή και ακίνητη υποθηκεύτηκε στον μηχανισμό χρέους της Ε.Ε. και ξεπουλιέται, μέσω του υπερταμείου, ενώ η Γερμανία απαιτεί θρασύτατα να μπει ενέχυρο και ο λιγοστός ελληνικός χρυσός. Η αποικιοκρατική στάση των διευθυντών της Ε.Ε. είναι πρωτοφανής. Είναι σαν να έχουμε χάσει πόλεμο και να πληρώνουμε το τίμημα.

Δ) Το γενικό επίπεδο ζωής χειροτερεύει μέρα με την μέρα. Μισθοί και συντάξεις έχουν κατακρεουργηθεί, δημόσια εκπαίδευση και υγεία στενάζουν από το βάρος της υποχρηματοδότησης.

Ε) Οι τράπεζες λεηλατούν περιουσίες, καταστρέφουν ανθρώπους, αποτελούν βάρος για την οικονομία αφού διογκώνουν το δημόσιο χρέος με συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις, αντί να δίνουν δάνεια και να ενισχύουν την ανάπτυξη. Πρόκειται για τράπεζες-ζόμπι που έχουν περάσει στο ξένο κεφάλαιο.

Σε αυτή λοιπόν την χώρα που λέγεται Ελλάδα ο παραπάνω κατάλογος είναι ατελείωτος. Εδώ έχουν δημιουργηθεί οι πιο ακραίες συνέπειες της ευρωπαϊκής πόλωσης, που ύψωσε στο κύβο η μητέρα του ευρώ, η συμφωνία του Μάαστριχτ. Σε αυτή την χώρα έχει δημιουργηθεί μια κοινωνία του 1/3, ενώ οι υπόλοιποι αγωνίζονται για την επιβίωση. Σε κάθε σπίτι της λαϊκής πλειοψηφίας υπάρχει ένας άνεργος, ή δύο άνεργοι, ή κάποιος που λείπει στο εξωτερικό. Κάποια σπίτια από αυτά δεν έχουν ρεύμα, άλλα είναι ήδη στα χέρια τραπεζών, σε πολλά λείπουν τα λεφτά για τα φροντιστήρια και το χαρτζιλίκι των παιδιών, σε άλλα λείπει ακόμη και το φαγητό, τα φάρμακα των ηλικιωμένων, το πετρέλαιο του χειμώνα. Σε αυτή την χώρα οι νέοι δεν παντρεύονται, δεν γεννούν παιδιά οι θάνατοι πλειοψηφούν στις γεννήσεις.

           Αυτή την χώρα, ο ξένος παράγοντας αγκαλιά με την εγχώρια οικονομική και πολιτική ημι-ελίτ την διαλύει όπως ένα κλεμμένο αυτοκίνητο σε μάντρα κλεπταποδόχων.

Σε αυτή την χώρα σε λίγους μήνες θα έχουμε πολλαπλές εκλογές. Η κυβέρνηση μάλιστα μιλάει για έξοδο από την κρίση! Το παράλογο είναι ότι σε αυτή την χώρα, σε αυτές τις συνθήκες, δεν υπάρχει ένα κύριο ευρωσκεπτιστικιστικό πολιτικό ρεύμα, «ανάλογο» έστω με αυτό της Λε-Πεν, ή του Μελανσόν στη Γαλλία, των Πέντε Αστέρων, ή της Λέγκα στην Ιταλία. Αντίθετα μια δεξιά-νεοφιλελεύθερη και βαθιά ευρωπαϊστική αντιπολίτευση θα πρωτεύσει στις εθνικές εκλογές, ενώ μια «αριστερή» επίσης πολλαπλά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που θυσίασε το λαό της για την σωτηρία του ευρώ, θα περάσει με τη σειρά της στην αντιπολίτευση. Δύο «όμοια» κόμματα στην κεντρική επιλογή τους, υπέρ της άκρατης παγκοσμιοποίησης, της Ε.Ε. και του ευρώ, του ΝΑΤΟ και των αμερικανών, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να κυριαρχούν στην πολιτική ζωή.

Μάλιστα είναι πολύ πιθανό ο αστερισμός των αντιμνημονιακών, ριζοσπαστικών οργανώσεων κινήσεων και προσώπων να μείνει εκτός Βουλής, αν και αθροιστικά μπορεί και να βρίσκονται στη θέση του τρίτου κόμματος, το βράδυ εκείνης της Κυριακής.

Αν τα πράγματα οδηγηθούν εκεί, η απογοήτευση και η αποστράτευση θα ενταθεί, ενώ ο μόνος παίκτης που θα απομείνει -και δικαίως- θα είναι το ΚΚΕ, που (προς το παρόν ας ελπίζουμε….) δεν προβάλλει κάποιο πρόγραμμα άμεσης εξόδου από την θανατηφόρα κρίση που βιώνουμε.

Σε αυτή λοιπόν την χώρα το πολιτικό αυτό παράδοξο πρέπει να σπάσει. Η λύση και η απάντηση είναι πια μία. Εκλογική συνεργασία και όχι προγραμματική συμφωνία, όλων των ριζοσπαστικών, αντιμνημονιακών, πατριωτικών, αντιιμπεριαλιστικών, δημοκρατικών, αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, που θέλουν η Ελλάδα να ξαναγίνει κυρίαρχη και να απελευθερωθεί από το έκτακτο καθεστώς της χρεοκρατίας.

Εν ολίγοις όσοι συμφωνούν με απλά πράγματα, όπως με παύση του καθεστώτος της χρεοκρατίας, την ανάκτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας (πράγμα που συνεπάγεται ότι η ελληνική βουλή και όχι οι Βρυξέλες και το Βερολίνο) θα αποφασίζει για τον προϋπολογισμό της και την πολιτική της Ελλάδας, αντίστροφη οικονομική πολιτική σε όλα τα επίπεδα, με στόχο την πλήρη απασχόληση και την παλιννόστηση. Άρα, Ρήξη με την ευρωζώνη, την συνθήκη του Μάαστριχτ και την Ε.Ε.. και πιθανό απελευθερωτικό Grexit. Η εκλογική συνεργασία έχει κόκκινη γραμμή απέναντι στη ξενοφοβία και τον ρατσισμό, άλλωστε και την άνοδο της ακροδεξιάς θέλουμε να αποτρέψουμε. Όλα αυτά βέβαια μπορούν να διατυπωθούν και με καλύτερο και με διαφορετικό τρόπο. Μιλάμε για εκλογική συνεργασία και όχι προγραμματική συμφωνία μια που η δεύτερη «φαντάζει» ιδιαίτερα δύσκολη.

Από εκεί και πέρα ο καθένας ας εκφράσει το δικό του ιδιαίτερο πρόγραμμα και ας κάνει και διακριτή προεκλογική εκστρατεία. Μια τέτοια εκλογική συνεργασία θα σπάσει το εκλογικό δίπολο και θα εμφανίσει με άνεση στην Βουλή μια μεγάλη ομάδα βουλευτών και πολιτικών σχηματισμών που αντιστρατεύονται την εξόντωση του λαού και της χώρας.

Θα ήταν μια πολιτική ανάταση να βλέπαμε στο κοινοβούλιο τον Λαφαζάνη, τον Αλαβάνο, την Κωνσταντοπούλου, την Σακοράφα, τον Λαπαβίτσα κ.α. από τον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, γιατί όχι τον Τσοβόλα, τον Κατσανέβα κ.α. από τον παλιό σοσιαλιστικό χώρο, τον Κασιμάτη, τον Καζάκη, τον Κυπριώτη, τον Στάλια κ.α. από τον Δημοκρατικό-Πατριωτικό χώρο, βουλευτές από αντιιμπεριαλιστικές ή κομμουνιστικές οργανώσεις, όπως η ΚΟΕ, ο «Κορδάτος», η Παρέμβαση, ο «Εργατικός Αγώνας», το «Κομμουνιστικό Σχέδιο», τον μ.λ. χώρο   και φυσικά την Ανταρσυα.

Είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα πουν, ότι αυτό το πρόσωπο ή αυτός ο χώρος δεν χωράει, έχει «πει» το ένα και το άλλο. Η απάντηση είναι: «αν πάμε έτσι, δεν θα μπει στη Βουλή κανένας και στη θέση αυτού που δεν χωράει, είναι καλύτερα ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, της Ν.Δ. του ΚΙΝΑΛ ή της Χρυσής Αυγής.

Είναι λοιπόν εφικτό ο αστερισμός των απέναντι να βρεθεί στη Βουλή και μάλιστα με μεγάλο αριθμό βουλευτών, ώστε να εκπροσωπηθούν όλες σχεδόν οι τάσεις. Και εκεί κάθε μέρα ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. θα εισπράττουν χαστούκια. Είναι εφικτή μια ανάταση των αντιστάσεων ξεκινώντας από τις εκλογές, ώστε η χώρα να βγει από την κρίση με ενισχυμένες τις δυνάμεις της εργασίας και της δημοκρατίας.

Αν δεν γίνει κάτι τέτοιο και ο καθένας κατεβεί στις εκλογές με το μαγαζάκι του, τότε το αποτέλεσμα θα είναι μια στρατηγική ήττα. Γιατί αν μετά από δέκα σχεδόν χρόνια μνημονίων δεν έχει εμφανιστεί η μαγιά μιας νέας πολιτικής πλειοψηφίας, τότε καλό ταξίδι, και ο καθένας στο δικό του Θιβέτ.

Υπάρχει σήμερα μια συσπείρωση γύρω από την ΛΑΕ και το 1-1-4, αυτοί ας αναλάβουν πρωτοβουλία. Η πρόταση της εκλογικής συνεργασίας πρέπει να απευθυνθεί και στο ΚΚΕ, στροφή του οποίου θα άλλαζε, ριζικά και ποιοτικά τα πράγματα.

Ένα είναι βέβαιο, η ιστορία γραπτή και άγραφη δεν θα δικάσει μόνο τους «προδότες» του λαϊκού παράγοντα, αυτούς που εκτέλεσαν τα μνημόνια, μαζί με τον ελληνικό Λαό, αλλά και όλους εμάς τους υπόλοιπους, ως ανίκανους να τους ανατρέψουμε και μάλιστα χωρίς να μπούμε καν στο γήπεδο, χωρίς μάχη και χωρίς να ανοίξει μύτη.

Το τέλος των Μνημονίων το 2018 έχει τόση σχέση με την πραγματικότητα όση ο Άγιος Βασίλης.

Ευχές του Σχεδίου Β για το νέο χρόνο

Στις 31 Δεκεμβρίου δεν κλείνει  μόνο το 2017. Το 2008 χρεοκόπησε στην Αμερική ηLehmanBrothers, σήμα  κατατεθέν του ξεσπάσματος της παγκόσμιας οικονομικής θύελλας. Έτσι στις 31 Δεκεμβρίου 2017 για την Ελλάδα κλείνει μια δεκαετία συνεχούς, σφοδρής και καθολικής κρίσης, καθώς είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη, κι ίσως στον κόσμο, που έχει καθηλωθεί  στην ύφεση δέκα ολόκληρα χρόνια.

Εάν τα πράγματα συνεχισθούν με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή με «κυβερνήσεις» - μαριονέτες στα χέρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως όλα αυτά τα χρόνια, η επόμενη χρονιά φαίνεται δυσοίωνη. Ήδη νέα επικείμενα μέτρα έχουν ανακοινωθεί, μειώσεις συντάξεων, επιδείνωση της ασφαλιστικής κάλυψης, νέοι φόροι.

Κι όχι μόνο. Η δεκαετία που έρχεται, με τους αναμενόμενους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, τον τρομερό όγκο της ανεργίας, τις ζώνες διάλυσης μέσα στη χώρα, τα στρατεύματα των φτωχών, τη φορολογική ληστεία, την εκποίηση του δημοσίου πλούτου, θα παγιώσει τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας ως χώρας παρακμής, τεχνολογικής καθυστέρησης, ακραίας εξάρτησης, διαρροής εγκεφάλων, θεσμικής «εποπτείας» των Βρυξελλών επί των Αθηνών. Είναι ένας τόπος που βασιλεύει η κοινωνική αδικία, με ασύλληπτη φορολογική επιβάρυνση, με φορολογική επιδρομή σε  ηλικιωμένους, μικροαγρότες και μικροϊδιοκτήτες, επαγγελματίες στο χείλος της καταστροφής από τη μια, φορολογική ασυλία σε ξένους επενδυτές, πρώην και νυν στελέχη, επιτρόπους, ευρωβουλευτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Το τέλος των μνημονίων το 2018 και μια «νέα πορεία» της χώρας έχει τόση σχέση με την πραγματικότητα όση και ο Άγιος Βασίλης. Πρόκειται για παραμύθι για νήπια.

Κι όμως, παρ΄όλα  αυτά τα μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα, ας είμαστε αισιόδοξοι. Και δικαιούμαστε να είμαστε αισιόδοξοι, εφόσον μόνο είμαστε και αποφασισμένοι ως λαός να αλλάξουμε, να δραπετεύσουμε από τη μοιρολατρία, να αναπτερώσουμε το ηθικό μας, να ακολουθήσουμε έναν άλλο δρόμο απελευθέρωσης, ανασυγκρότησης και αξιοπρέπειας. Το αν το 2018 είναι σκοτεινό ή φωτεινό, το αν η επόμενη δεκαετία θα ξεκινήσει με κόντρα ή ούριο άνεμο, από εμάς εξαρτάται.

Πολλά πράγματα επομένως πρέπει να αλλάξουν. Και μια και το Σχέδιο Β εντάσσεται στο χώρο της αριστεράς, η θλιβερή σημερινή κατάσταση της πολυδιάσπασης, της διαίρεσης και της πλήρους αδυναμίας για πολιτική δράση της αριστεράς πρέπει να κλείσει. Αυτό δεν μπορούν  να το πετύχουν οι οργανώσεις της, αφού οι περισσότερες όλα αυτά τα δίσεκτα χρόνια διακρίνονται από ένα ακραίο ατομισμό και ιδιοτέλεια, παρά το γεγονός ότι η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη παρουσιάζονται ως κεντρικές αξίες τους.

Μπορεί όμως να σφραγίσει πολιτικά το 2018 μια πρωτοβουλία από τα κάτω, από τον ίδιο τον κόσμο, που να δημιουργήσει ένα μεγάλο ενωτικό ρεύμα Απελευθέρωσης, Ανασυγκρότησης, Ανάπτυξης. Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος και επιδίωξη του Σχεδίου Β για το 2018. Να καλυφθεί έτσι επιτέλους το σημερινό μεγάλο κενό εναλλακτικής λύσης, που αξιοποιεί για τη διάσωσή του ο μνημονιακός δικομματισμός.

Σας καλούμε, λοιπόν, όλες και όλους, να συστρατευτούμε σε αυτή την αποστολή, το 2018 να κόψουμε οριστικά τον γόρδιο δεσμό της διαίρεσης και διάλυσης.

Κι ακόμα, σας ευχόμαστε υγεία και όση ευτυχία γίνεται για το νέο χρόνο.-



Σχέδιο Β

Το Τμήμα πολιτισμού του Σχεδίου Β’ και η ιστοσελίδα antapocrisis διοργανώνουν, την Πέμπτη 19 Ιουνίου, στις 20.30, στην εκδήλωση για τη μελοποιημένη ποίηση «Φοβούνται τα τραγούδια μας… μην τους τσακίσουν», Ναζίμ Χικμέτ, με ομιλητές τους:

Το Τμήμα πολιτισμού του Σχεδίου Β’ και η ιστοσελίδα antapocrisis.gr διοργανώνουν, την Πέμπτη 19 Ιουνίου, στις 20.30, εκδήλωση για τη μελοποιημένη ποίηση.

Τις θέσεις και το  ψηφοδέλτιο του ΣΧΕΔΙΟΥ Β  για τις Ευρωεκλογές 2014 παρουσίασε σήμερα ο Αλεκος Αλαβάνος σε συνέντευξη Τύπου.



Παρουσιάζοντας τις θέσεις του ΣΧΕΔΙΟΥ Β ο Αλέκος Αλαβάνος  τόνισε:

''Δεν μας εκφράζει καθόλου η ατμόσφαιρα παρακμής, γενικής σχεδόν απουσίας ουσιαστικού διαλόγου, διαγκωνισμού των πιο ετερογενών σχημάτων στις Ευρωεκλογές του 2014.
Σε αυτό το στείρο και άνυδρο τοπίο, τη στιγμή που η χώρα μας βρίσκεται σε ένα από τα πιο κρίσιμα σταυροδρόμια της ιστορίας της και ο λαός μας χρειάζεται αναθάρρηση, έμπνευση, επαναστατικό πνεύμα και συλλογική διάθεση, τις κύριες ευθύνες έχουν η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση. Παρακολουθούμε καθημερινά έναν επιφανειακό και προσχηματικό λόγο, μια άγονη και υβριστική αντιπαράθεση σε  προσωπικό επίπεδο την ίδια στιγμή που όλο και περισσότερο συγκλίνουν στην αποδοχή και νομιμοποίηση της κυριαρχίας των Βρυξελλών και του Βερολίνου στη χώρα μας.

Τρία τερατώδη ψέματα έχουν διατυπωθεί στην πολιτική ζωή της Ελλάδας την τελευταία δεκαετία. Το «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου. Το «success story» του Σαμαρά. Και το «κατάργηση του μνημονίου μέσα στην Ευρωζώνη» του Τσίπρα.

Κατανοούμε απόλυτα την αποστροφή και αποστασιοποίηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας προς τις εκφυλισμένες κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Την τάση πολλών, ιδιαίτερα νέων, προς αποχή από την ψήφο στις ευρωεκλογές.

Η παθητικότητα, όμως, η έλλειψη αγωνιστικού πνεύματος και προοπτικής είναι ακριβώς αυτό που επιδιώκουν τα ευρωπαϊκά και παγκόσμια καπιταλιστικά κέντρα που δυναστεύουν τον τόπο. Δεν τους αρκεί που πλήττουν τον λαό μας, τον καταληστεύουν, τον έχουν καταδικάσει σε μια πρωτοφανή ανεργία και φτώχεια. Θέλουν να του επιβάλλουν και την αποχή από την ψήφο, την αποχή από την αντίσταση, την αποχή από τη συλλογική δράση που έχει τη δύναμη να επιφέρει θεαματικές ανατροπές, την αποχή από ένα εναλλακτικό σχέδιο, την αποχή από την ελπίδα και το όραμα.

Για αυτό εμείς, το Σχέδιο Β, χωρίς κανένα δισταγμό αποφασίσαμε τη συμμετοχή μας στις ευρωεκλογές αλλά και την πλήρη διαφοροποίηση από όλες τις γραφικές ή όχι κομματικές παραλλαγές του Σχεδίου Α.

Γνωρίζουμε ότι οι συνθήκες είναι αντίξοες. Όχι γιατί δεν γίνονται αποδεκτές οι θέσεις μας από όσες και όσους έρχονται σε επαφή μαζί τους. Το αντίθετο, υπάρχει εντυπωσιακή στήριξη αλλά και αναγνώριση μιας γνήσιας και έντιμης προσπάθειας ακόμα κι από αυτούς που δεν τις ασπάζονται. Αλλά γιατί η ίδια η ύπαρξη του Σχεδίου Β δεν είναι ακόμα γνωστή σε ένα ευρύτατο τμήμα της κοινωνίας.

Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε με όλη την ψυχή μας τη μάχη να καλύψουμε αυτό το κενό όχι εμπιστοσύνης αλλά γνωριμίας. Και πιστεύω ότι θα πετύχουμε τον στόχο μας για ανάδειξη ευρωβουλευτή του Σχεδίου Β στο Στρασβούργο με την υπέρβαση του ορίου του 3%.
Δείγματα γραφής έχουμε ήδη δώσει.

Πρώτο, με την απόφασή μας να μη ακολουθήσουμε το δρόμο του ψεύδους και της ανειλικρίνειας που είναι σχεδόν γενική πρακτική τουλάχιστον στο κοινοβουλευτικό πεδίο. Ο δρόμος της εξόδου από την κρίση είναι ένας δύσκολος δρόμος. Ένας δρόμος που κανείς πολιτικός εργολάβος δεν πρόκειται να τον ανοίξει για τον λαό, αλλά απαιτεί τη λαική ενεργή συμμετοχή, την εγκατάλειψη των ατομικιστικών κωδίκων, τη συλλογική δράση. Την προώθηση μετασχηματισμών επαναστατικού χαρακτήρα, όπως η παύση πληρωμών προς τους ξένους δανειστές, η υιοθέτηση εθνικής νομισματικής πολιτικής για ρευστότητα και θετικό εξωτερικό ισοζύγιο, ο δημόσιος τραπεζικός τομέας, το δημοκρατικό επενδυτικό και κοινωνικό κράτος.

Δεύτερο, με την επιμονή μας να μη περιορισθούμε σε μια υπόδειξη γενικών μεταβολών. Να μελετήσουμε τη διεθνή εμπειρία από ανάλογες άγριες υφέσεις, η οποία μας εξέπληξε θετικά για  την ταχύτητα και το εύρος των θετικών αποτελεσμάτων όταν γίνουν με τόλμη οι σωστές κινήσεις. Να προωθήσουμε τις επεξεργασίες για την απασχόληση, την άνοδο της αγοραστικής δύναμης, τις εξωτερικές συναλλαγές, τον πληθωρισμό, τις κλαδικές προτεραιότητες και σε τεχνικό επίπεδο.

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους πανεπιστημιακούς του Ινστιτούτου'' Δημήτρης Μπάτσης'' για τη μοναδική συμβολή τους σε αυτά.
Και τρίτο, με το δείγμα γραφής από ένα όχι μακρινό παρελθόν που έχει υπάρξει από μας μέσα στο ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μια παρουσία που από εχθρούς και φίλους έχει αναγνωρισθεί ως εμπνευσμένη, μαχητική, ικανή να δημιουργεί διεθνείς συμμαχίες, πολιτικά γεγονότα ευρωπαϊκού επιπέδου, να φέρνει στο προσκήνιο τα κοινωνικά κινήματα, να προασπίζεται με θάρρος και αποτελεσματικότητα τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας και της πατρίδας μας.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για μας που στην πορεία μας αυτή συναντιόμαστε με τα δίκτυα σοσιαλιστών και άλλων αγωνιστών με τους οποίους συμμεριζόμαστε παρόμοιες αντιλήψεις, στόχους και κώδικες συμπεριφοράς.
Χαιρόμαστε για το ψηφοδέλτιο μας που στελεχώνεται από πρόσωπα που μας τιμούν και συμμετέχουν μόνο για να δώσουν κι όχι για να πάρουν.

Έχουμε ως Σχέδιο Β τη συνείδησή μας ήσυχη. Συνειδητοποιούμε όμως με ανησυχία ότι η πατρίδα μας βρίσκεται εν κινδύνω, ακόμα και για την εδαφική της ακεραιότητα, όπως μας προειδοποιούν οι ακραία επιπόλαιες κινήσεις και κυνικές ψηφοθηρικές λογικές χωρίς αρχές κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Θράκη, όταν μάλιστα στο φόντο παρουσιάζονται νέα ευρωπαϊκά φαινόμενα διαμελισμού, όπως στην Ουκρανία.

Στα πέντε αυτά τα χρόνια της κρίσης η Ελλάδα διαμεσολαβείται από πολιτικούς που περιφέρουν του ναρκισσισμούς τους στις ευρωπαϊκές αγορές και προσφέρουν ως αντίτιμο τη διαβεβαίωση νομιμότητας στην Ευρωζώνη.

Οι ευρωεκλογές είναι ακριβώς η στιγμή όλη η Ευρώπη να αντικρύσει την Ελλάδα του ίδιου του λαού μας. Να καταλάβει μια και καλή ότι είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες. Έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Από την ιστορία μας έχουμε μάθει να λέμε χωρίς δειλία το «Όχι».  Διαθέτουμε κι άλλο δρόμο μπροστά μας χωρίς τις εντολές και τις προσβολές της τρόικα. Είμαστε πριν από όλους Ευρωπαίοι αλλά αρνούμαστε να παραμείνουμε μια ξεφτιλισμένη αποικία σε ευρωπαϊκό έδαφος. Είμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας.

Παρουσιάσθηκαν την Τρίτη οι θέσεις του Ινστιτούτου Δημήτρης Μπάτσης σχετικά με τις οικονομοτεχνικές συντεταγμένες της εξόδου από την Ευρωζώνη.

Παρουσιάζοντας τον Θόδωρο Μαριόλη, αναπληρωτή καθηγητή οικονομικών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ο Αλέκος Αλαβάνος, ανάφερε: