ΕΙΔΑΜΕ : "ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ" ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΕΑΚΗ

Πολιτισμός

ΕΙΔΑΜΕ : "ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ" ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΕΑΚΗ

Γράφει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ

Είναι μερικές φορές που ανεξάρτητα της δυναμικής ενός καλλιτεχνικού έργου, η χρονική περίοδος που αυτό ανεβαίνει το καθιστά επίκαιρο. Στην περίπτωση της παράστασης ΄΄Κάποιος να με προσέχει΄΄, τραγικά επίκαιρο!

Το θεατρικό έργο του Frank McGuinness είναι εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία τριών ομήρων της Χεζμπολάχ στον Λίβανο στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 και εστιάζει στην δοκιμασία ενός Ιρλανδού (Αντίνοος Αλμπάνης), ενός Αμερικάνου (Δημήτρης Παπαγεωργίου) και ενός Άγγλου (Σωτήρης Σκάντζικας) δηλαδή των Έντουαρντ, Άνταμ και Μάικλ που έχουν απαχθεί και φυλακιστεί σ΄ ένα κελί στη Βηρυτό του Λιβάνου.

Κάποιος να με Προσέχει, του Frank McGuinness στο Θέατρο Βεάκη

Πεδίο δόξης λαμπρό για έναν συγγραφέα να τοποθετήσει εγκλειστους τρεις εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες σε οριακές συνθήκες και να τους ΄΄αναγκάσει΄΄ να δουν την ζωή τους κατάματα, να προσπαθήσουν να πλησιάσουν τον άλλον ( όπου άλλος είναι Και ο ίδιος ο Εαυτός) και να ξεπεράσουν ή τουλάχιστον να γεφυρώσουν προσωπικές αλλά και τις πολιτισμικές διαφορές που φέρουν από τις χώρες καταγωγής τους.

Εδώ, οι διαφορές, οι ιδιαίτερες προσωπικότητες δεν αφορούν μόνο στον προσωπικό καμβά του καθενός. Αντανακλούν τα χάσματα πολιτισμών τριών λαών που έχουν γαλουχήσει συνειδήσεις και συμπεριφορές και που αναπόφευκτα θα ανακτηθούν σ’ ένα περιβάλλον βάρβαρης φυλάκισης από αλλόθρησκους και τρομοκράτες. Θα έρθουν κοντά; Θα ξεγυμνωθούν ψυχικά; Θα ρίξουν γέφυρες για να ανταπεξέλθουν στο συχνά ΄΄μάταιον΄΄ για πολλούς εγχείρημά τους;

Κείμενο δυνατό που εμπεριέχει σωστές δόσεις δραματικού και κωμικού στοιχείου. Δεν θέλει οι ήρωες να γίνουν drama queens αλλά να παρουσιαστούν με όλη τη γκάμα που μπορεί να ξεδιπλώνει ένας χαρακτήρας ακόμη και κάτω από ακραίες συνθήκες.

Αυτή η βεντάλια συναισθημάτων δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί καλύτερα από τους τρείς πρωταγωνιστές οι οποίοι ως τριπλέτα ενσαρκώνουν δραματουργικά με άψογο συνεκτικό τρόπο όλες τις μεταπτώσεις του συναισθηματικού τους φορτίου.

Ο δωρικός και Αμερικάνος Δημήτρης Παπαγεωργίου στέκεται τίμια και κατορθώνει με το παράστημά του και τις ελεγχόμενα συγκρατημένες, όπου πρέπει, κινήσεις του αλλά και τον επιτειδευμένο στόμφο στην προφορά να δώσει την εικόνα μιας εύθραυστης υπερδύναμης την οποία εκπροσωπεί που μέχρι και το Κοράνι ΄΄ασπάζεται΄΄ για να δώσει νόημα και να ΄΄δει΄΄ τους δεσμοφύλακές του με άλλο μάτι, να δικαιολογήσει κάπου την παρουσία της αλυσίδας στα πόδια του.

Ο Άγγλος Σωτήρης Σκάντζικας λειτουργεί επίσης ως ένας άξιος εκπρόσωπος της μικροαστικής τάξης της πατρίδας του, με κρυμμένα πάθη και στενές συνήθειες που εν τέλει κατορθώνει να υπερβεί έστω και την τελευταία στιγμή και να αποδειχτεί ρωμαλέος, χρησιμοποιώντας κυρίως τη λογική ως όπλο, όσο αυτή μπορεί να χωρέσει σε μια τέτοια παράλογη συνθήκη.

Ο Ιρλανδός Αντίνοος Αλμπάνης όμως είναι η αποκάλυψη πάνω στη σκηνή του Βεάκη. Δεν αρκείται μόνο στον καταιγιστικό χρωματισμό του κειμένου. Δονείται ολόκληρος στα 100 λεπτά με όχημα το σώμα! Εκείνο που πολλές φορές μαρτυράει πολλά περισσότερα και από το κείμενο. Ο ηθοποιός Αλμπάνης υιοθετεί έναν σπαρακτικό χορό από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, από την κορφή του κεφαλιού (πολλές φορές γερμένο) ως τις άκρες των δακτύλων. Κατορθώνει μ’ αυτόν τον τρόπο να ιστορήσει εξαιρετικά συγκινητικά αλλά και αιχμηρά με το σώμα την ελευθερία πνεύματος που κουβαλάει το μονίμως επαναστατημένο Δουβλίνο αλλά και τη δική του ανοιχτοσύνη. Οι κινησιακές του πιρουέτες δείχνουν χαρακτήρα που ασφυκτιά για ελευθερία, να δίνει άθελά (;) του, από το ίδιο το dna του καλλιτεχνική υπόσταση στη παρουσία του σε μια φυλακή που παίζει με όλο το νευρολογικό του σύστημα. Ο Αντίνοος μεταμορφώνεται πότε σ’ έναν εύθραυστο άντρα που θέλει να αποτινάξει τη δυναστεία του φύλου του, πότε σ΄ έναν αστό ελισαβετιανής περιόδου που περίτεχνα ενδύεται τις γκριμάτσες και το στυλιστικό βάδισμα του, μόνο και μόνο για να το ακυρώσει και πότε σ’ έναν σοφό «αλήτη» του περιθωρίου που έρχεται να καταστεί πανανθρώπινη γέφυρα που ισσοροπούν στο διάβα της η λογική και το συναίσθημα. Όλα αυτά με μια σπασμωδική κίνηση ολόκληρου του μυικού και νευρολογικού συστήματος που αποκαλύπτει την αγωνιώδη προσπάθεια να μείνει όρθιος, να μη (φανεί ότι μπορεί και να έχει) λυγίσει.

Ερμηνεία που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό και εκμεταλεύεται στο έπακρο όλα τα δυνατά σημεία του ρόλου.

100 λεπτά που σε παρασύρουν επίσης με τους έξοχους φωτισμούς του Λευτέρη Παυλόπουλου, τα μίνιμαλ σκηνικά και κοστούμια της Μαίρης Τσαγκάρη και την συμπληρωματική αλλά οργανικά δεμένη μουσική επιμέλεια της Αθανασίας Καραγιαννοπούλου η οποία έκανε την μετάφραση αλλά και την άξια πολλών συγχαρητηρίων σκηνοθεσία!

Αποχωρόντας μετά το τέλος της παράστασης αναρωτήθηκα αν όντως υπήρχαν οι αλυσίδες στα πόδια των τριών κρατουμένων. Ή καλύτερα πώς οι αλυσίδες που πολλές φορές μας κρατούν γειωμένους μπορούν να γίνουν όπλο για μιά ουσιαστική εσωτερική απελευθέρωση. Έξω από το θέατρο, στους δρόμους της μεγαλούπολης με περίμεναν οι αλύσίδες των σκυφτών βλεμμάτων και των γρήγορων βημάτων. Με παρηγόρησε όμως η σκέψη ότι ίσως εκεί έξω να υπάρχει για τον καθένα μας «Κάποιος Να Μας Προσέχει»!....

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:

Η παράσταση υμνήθηκε από τους κριτικούς και απέσπασε 6 βραβεία στα 12α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης: Καλύτερης Παράστασης 2023 - Σκηνοθεσίας (Αθανασία Καραγιαννοπούλου) - Α’ Ανδρικού ρόλου (Αντίνοος Αλμπάνης) -Ερμηνευτικού συνόλου - Φωτισμών (Λευτέρης Παυλόπουλος) και το Α’ Βραβείο Κοινού.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου

Σκηνικά/Κοστούμια: Μαίρη Τσαγκάρη

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Βοηθός Σκηνογράφου: Κωνσταντίνα Παπαθανασίου

Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης

Παραγωγή: Θέατρο «Αυλαία» - Θεσσαλονίκη

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:

Αντίνοος Αλμπάνης, Σωτήρης Σκάντζικας, Δημήτρης Παπαγεωργίου

INFO

ΠΟΥ: Θέατρο ΒΕΑΚΗ

Στουρνάρη 32
Τηλ. 2105223522