Μέχρι τις 30 Ιουνίου 2022 θα ισχύει το πλαφόν κέρδους σε σειρά αγαθών και υπηρεσιών που αποφάσισε η κυβέρνηση προκειμένου να μετριάσει τις πληθωριστικές πιέσεις που προκαλούνται από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Σύμφωνα με την τροπολογία που κατέθεσε πριν από λίγο στη Βουλή ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων σε νομοσχέδιο του υπουργείου Υποδομών, για το χρονικό διάστημα από την δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του εν λόγω νόμου έως τις 30 Ιουνίου 2022 απαγορεύεται η αποκόμιση μικτού κέρδους από την πώληση οποιουδήποτε προϊόντος ή την παροχή οποιασδήποτε υπηρεσίας που είναι απαραίτητη για την υγεία, τη διατροφή, τη διαβίωση, τη μετακίνηση και την ασφάλεια του καταναλωτή, όταν το περιθώριο μικτού κέρδους ανά μονάδα υπερβαίνει το αντίστοιχο περιθώριο μικτού κέρδους ανά μονάδα προ της 1ης Σεπτεμβρίου 2021.  

Η διάταξη είναι σκοπίμως γενική έτσι ώστε να μπορεί να υπαχθεί οποιοδήποτε προϊόν ή υπηρεσία στο οποίο παρατηρούνται φαινόμενα αισχροκέρδειας

Οι κυρώσεις που προβλέπονται είναι οι ακόλουθες και εφαρμόζονται ανάλογα με τη βαρύτητα της παράβασης σωρευτικά ή διαζευκτικά ως εξής: 

• Σύσταση με σκοπό την παύση της παράνομης πρακτικής και τη συμμόρφωση εντός οριζόμενης με την απόφαση αποκλειστικής προθεσμίας, καθώς και την παράλειψή της στο μέλλον.  
• Πρόστιμο από 5.000 έως 1 εκατομμύριο ευρώ.  
• Επίσης προβλέπεται πρόστιμο έως 50.000 ευρώ εάν κάποιος αποκρύψει, παραποιήσει ή δεν προσκομίσει στοιχεία που θα ζητήσουν οι αρμόδιες υπηρεσίες. 

Nίκος Σίμος 

Ξεφυλλίζοντας το «Great Reset»  του Klaus Martin Schwab αναρωτιέσαι, αν αυτος ο άνθρωπος είναι όντως αυτό που δηλώνει, διότι πέρα από το πάντα δυστοπικό φόρουμ του Davos στο οποίο «προΐσταται», ο άνθρωπος αυτός δηλώνει και οικονομολόγος!

Αναζητώντας μακροοικονομικές και μικροοικονομικές προσεγγίσεις σ’ αυτό το «πόνημα» δεν βρίσκεις τίποτα στηριγμένο στην οικονομική επιστήμη και στην τεκμηρίωση που πρέπει να περιβάλλει κάθε πρωτοποριακή μελέτη, όπως ο ίδιος βάλθηκε να πείσει τον κόσμο ότι είναι η «Μεγάλη επανεκκίνηση»

Αναζητώντας μια βάση για να δικαιολογήσω την πολυθρύλητη «4^η βιομηχανική επανάσταση», συνάντησα  έννοιες όπως  ψηφιακός μετασχηματισμός  της οικονομίας και μια νέα άκρως αυθαίρετη και δυστοπική ορολογία προσδιορισμού του ανθρώπου σαν πρωταγωνιστικο δρών υποκείμενο σε αυτόν τον μετασχηματισμό

Απουσιάζει πλήρως η εναλλακτική πρόταση της παραγωγικής διαδικασίας, όπως ορίζεται από την οικονομική επιστήμη παίρνοντας όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις υπόψιν

Δεν μιλάμε λοιπόν για «βιομηχανική επανάσταση» – όσο ο ίδιος και οι «φίλοι» του κι ‘αν προσπαθούν να μας πείσουν περι του ακριβούς της ορολογίας  – αφού δεν ορίζεται πουθενά η επανάσταση στην βιομηχανία και στην παραγωγική διαδικασία, που θα πρωτοτυπούσε και θα άνοιγε νέους ορίζοντες στις ήδη από πολλές δεκαετίες εγκαθιδρυμένες έννοιες της οικονομικής επιστήμης

Ξεφυλλίζοντας αυτό το βιβλίο και γνωρίζοντας  τι ακριβώς  «διευθύνει» ο κ Schwab, αντιλαμβάνεσαι ότι εδώ μιλάμε για την επιχείρηση θεωρητικοποίησης αυτού που από το 2016 έχω προσδιορίσει σαν «Νέα Φεουδαρχία», διατυπώνοντας την άποψη τότε  ότι η υπερσυγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια θα μας οδηγήσει στην λογική κατά την οποία λίγοι άνθρωποι που θα κατέχουν σε   συντριπτικό ποσοστό τον παγκόσμιο πλούτο, θα έχουν την δύναμη της επιβολής του τρόπου αλλά και της διάρκειας της ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, κάτι που μόνο μια μορφή φεουδαρχίας μπορεί να επιβάλλει απαξιώνοντας ταυτόχρονα  όλες τις μέχρι σήμερα παραδεκτές κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές  αξίες, ιδιαίτερα στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο που χαρακτηρίζονταν και ανεπτυγμένος!

Στην βάση αυτή εξηγείται μόνο αυτή η δυστοπική λογική που διατρέχει αυτό το βιβλίο, που δεν διστάζει να διαστρέψει αξίες, όπως ο άνθρωπος, η ενεργός δρώσα συμμετοχή του στην  οικονομική διαδικασία και στην ενεργό και πρωταγωνιστική του παρουσία στον κοινωνικό μετασχηματισμό που ορίζει την πρόοδο μας

Έχω υποστηρίξει στο παρελθόν με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία (2015) και στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών (2016), ότι «το άπλωμα» της ισλαμοτρομοκρατίας στην Ευρώπη  είχε συγκεκριμένους στόχους, οι οποίοι εντάσσονται στο πλαίσιο του ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ των ευρωπαϊκών  κοινωνιών στη βίαιη αποδοχή των κανόνων της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Φεουδαρχίας, που αποτελεί τον άξονα της λογικής των «παγκοσμιοποιητών».

Θεωρούσα από τότε ότι αυτό εντάσσονταν σε μια μορφής πείραμα που μέσα από την προπαγάνδα του φόβου και του αίματος θα ανάγκαζε μεγάλα κομμάτια της δρώσας και παραγωγικής ευρωπαϊκής κοινωνικής βάσης, για παράδειγμα,  να συνθηκολογήσει στα νέα δεδομένα, δηλαδή να δεχτεί τον ρόλο της αναλώσιμης ανθρωπομάζας που θα πειθαρχούσε στην λογική της διάσωσης της οικονομικής «φούσκας» που είχε και έχει κατακλύσει τον άλλοτε Δυτικό κόσμο, σαν αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης χρηματοπιστωτικής μετατροπής της οικονομικής βάσης της «ανεπτυγμένης» Δύσης

Άλλωστε ,να επαναλάβω, η  υπερσυγκέντρωση του πλούτου της παγκόσμιας κοινωνίας σε λίγα χέρια και λίγους ανθρώπους παραπέμπει αβίαστα και προοπτικά σε ένα καθεστώς «Νέας φεουδαρχίας», όπου οι λίγοι θα μπορούν να καθορίζουν την τύχη και τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η υπόθεση της επιδημίας Covid19 και ότι βιώνουμε έως σήμερα σε ένα μεγάλο μήκος και πλάτος στην υφήλιο , δείχνει ακόμα-κατά την άποψή μου- ότι κάποιο «αόρατο χέρι», κάποια δύναμη έξω και πάνω από τα πλαίσια των κρατικών οντοτήτων στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο κυρίως, έχει τη δυνατότητα να ευτελίσει στην κυριολεξία  έννοιες όπως κράτος , αστική δημοκρατική κουλτούρα , ατομικά δικαιώματα, επιστήμη ,δίκαιο και κάθε έννοια που διαμόρφωνε την κοινωνική συνοχή, όπως αυτή είναι καθιερωμένη στις οριζόμενες σαν «οργανωμένες» κοινωνίες του «πολιτισμένου κόσμου».

Κι αυτό το «χέρι» δεν λαμβάνει υπόψη του καθόλου και κανένα μέρος του  πλαισίου  μέσα απ’ το οποίο πορεύτηκε αυτος ο «πολιτισμένος»  κόσμος, ιδιαίτερα μετα από την ωδίνη του Β παγκόσμιου πολέμου και όσα επιχειρήθηκαν να θεσμοθετηθούν μετα από αυτόν,  για την αποφυγή παρόμοιων εμπειριών   μπροστά στην επίτευξη του κυρίαρχου στόχου, που είναι ο απόλυτος έλεγχος για λογαριασμό των λίγων, της οικονομίας, της πολιτικής και φυσικά των ανθρώπων σαν διαδικασίες και υποκείμενα απολύτως μεταβλητά και ακραία αναλώσιμα

Όσοι παρασύρονται στην προπαγάνδα της τρομοκράτησης γύρω από την δημόσια υγεία πιστεύοντας σε προσωρινή κρίση ελέω ενός κορωνοϊού, πλανώνται πλάνη μεγάλη.

Για τον γράφοντα αυτές τις γραμμές η επιδημική κρίση, όπως  και η άλλοτε ισλαμοτρομοκρατία,  αποτελούν ένα «από τα μακριά χέρια» του «μεγάλου αδελφού», όπως συνήθισαν κάποιοι να αποκαλούν σχηματικά το «εγχείρημα» της  παγκοσμιοποίησης και της δυστοπίας που την ακολουθεί,  για την επιβολή των  μεθόδων της στον Δυτικό κόσμο, μεθόδων που θα ανέτρεπαν όλες τις παραδεκτές πολιτικοκοινωνικές και οικονομικές αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκαν γενεές γενεών.

Νομίζω ότι το γενικότερο σχέδιο  για να επιτευχθεί  η υποταγή των κοινωνιών ιδιαίτερα του (άλλοτε) Δυτικού κόσμου έρχεται μέσα από τον φόβο.

Ο ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ των ευρωπαϊκών κοινωνιών στα «παγκοσμιοποιημένα πρότυπα» που είναι και πρότυπα που ευνοούν την «νεοφεουδαρχική αντίληψη»  θέλουν την , σε όσο το δυνατόν εύλογο και σύντομο χρόνο, κοινωνικοοικονομική «Κινεζοποίηση» της Δύσης και τη διάλυση κάθε πλαισίου προστασίας και δικαιωμάτων των πολιτών.

Σε αυτό το σχέδιο και με δεδομένη την δραματική γήρανση του πληθυσμού στον «ανεπτυγμένο» Δυτικό  κόσμο περιλαμβάνεται και η αλλοίωση των κοινωνικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών μέσα από την αλλοτρίωση, τον εκμαυλισμό, την φτωχοποίηση και την πληθυσμιακή ετερογένεια στην βάση της άναρχης κατευθυνόμενης και πολυθρύλητης πολυπολιτισμικότητας, που αποτελεί τον ολετήρα εθνών και θέτει σε αμφισβήτηση όλες τις αξίες -ατομικές και κοινωνικές- που συγκρότησαν τον πολιτισμό του Δυτικού κόσμου με την ευρεία και την στενή έννοια του όρου

Το σχέδιο ήταν καλά «στημένο» και περιελάμβανε τη διάλυση των κρατών της Μ Ανατολής, σε πρώτη φάση, προκειμένου εκατομμύρια  προσφύγων και μεταναστών που ξεριζώθηκαν βίαια από τον τόπο τους να έρθουν στην Ευρώπη, προκειμένου να επιτευχθεί η δεύτερη εξελικτική φάση της «παγκοσμιοποιημένης  λογικής » που θέλει τη δημιουργία ΕΟΖ (Ειδικών Οικονομικών Ζωνών) σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή  Ήπειρο, που για αυτούς αποτελεί την «ήπειρο- πείραμα» των αντικοινωνικών επιδιώξεών τους.

Ο πειθαναγκασμός των ευρωπαϊκών  κοινωνιών στην βίαιη προσαρμογή τους στον «Παγκοσμιοποιημένο Καπιταλισμό» οδηγείται μέσα από τον τρόμο και το αίμα, προκειμένου να τιθασευτούν οι αντιδράσεις των Ευρωπαϊκών  δυνάμεων της εργασίας, και των ευρωπαϊκών κοινωνιών γενικότερα, στην βίαιη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, όπως αυτή ήταν μέχρι τώρα παραδεκτή στη Γηραιά  Ήπειρο .

Αυτό το «μοντέλο» και τα αποτελέσματα που παράγει προορίζεται να αποτελέσει την μορφή του νέου κόσμου του «παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου» χωρίς ταυτότητα, χωρίς διακριτά χαρακτηριστικά, έρμαιο των θελήσεων της «κάστας των ηγεμόνων» του πλανήτη, των Νεοφεουδαρχών δηλαδή

Η εργαλειοποίηση του προσφυγικού ζητήματος , ένα δεύτερο παράδειγμα, σαν στόχο είχε και  έχει τη διοχέτευση μουσουλμανικών  πληθυσμών στην ευρωπαϊκή παραγωγική διαδικασία, προκειμένου να απομειώσουν το κόστος της εξαρτημένης εργασίας και να διαλύσουν κάθε έννοια του κράτους πρόνοιας, όπως αυτό ήταν παραδεκτό μέχρι σήμερα στη συνείδηση των ευρωπαίων πολιτών.

Αντίστοιχη είναι η «λογική» που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ με τους λατινογενείς πληθυσμούς και έχει ακριβώς τον ίδιο στόχο

Ο απελπισμένος πρόσφυγας, ο άνθρωπος που ξεριζώθηκε βίαια από τον τόπο του και είδε το κράτος του να διαλύεται ή αναγκάζεται να εγκαταλείψει την χώρα του μην μπορώντας να εξασφαλίσει όρους επιβίωσης  σε αυτήν,  μπορεί να εργαστεί στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί, προκειμένου να εξασφαλίσει υποτυπώδεις συνθήκες ζωής.

Αυτό ακριβώς θέλουν και οι «παγκοσμιοποιητές-δυστοπιστές»  διαμορφώνοντας και στην Ευρώπη και στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο μια «νέο φεουδαρχική» αντίληψη για την εξαρτημένη εργασία, στην οποία ο άνθρωπος πρέπει να ζει για να εργάζεται και να αμείβεται τόσο, ώστε να μην μπορεί να ζήσει!

Η διάλυση του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας, η οποία προωθείται σε ολόκληρη την Ευρώπη, για την οποία οι έννοιες αυτές  υπήρξαν θεμέλια πολιτικού πολιτισμού και κοινωνικής συνοχής,  περνάει  ήδη στις χώρες-πειράματα , όπως για παράδειγμα στη χώρα μας από την εποχή της επιβολής των μνημονίων, που δεν αποτελεί ξεχωριστό σχέδιο στην προσπάθεια επιβολής της δυστοπικής «νέας πραγματικότητας».

Αναρωτηθείτε, πού βρισκόταν το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα- με όσα ελαττώματα και υστερήσεις είχε, πριν η χώρα «σπρωχτεί» στον «κύκλο θανάτου του αέναου χρέους»- και πού βρέθηκε τώρα, όπου πανθομολογείται η διάλυση κάθε έννοιας πρόνοιας και περίθαλψης.

Το ΔΝΤ, ένα τρίτο παράδειγμα, αποτέλεσε και αποτελεί  εργαλείο προώθησης της «παγκοσμιοποιημένης οικονομίας». Είναι γνωστός ο ρόλος του πλέον και στην περιθωριοποίηση της γεωοικονομικής ζώνης του νότου της Ευρώπης

Αυτός ο Παγκοσμιοποιημένος μπούσουλας της αποπαραγωγικοποίησης και της εξάρτησης στα «νεοφεουδαρχικά» σχέδια αφορά  ολόκληρη την ευρωπαϊκή  ήπειρο και τον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο .

Άλλωστε η «Μεγάλη επανεκκίνηση» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από δρώσες κοινωνίες και από κρατικές οντότητες

Η «4^η βιομηχανική επανάσταση» δεν θέλει την παραγωγική διαδικασία, όπως την γνωρίζαμε έως σήμερα και ίσως δεν θέλει καν τον άνθρωπο συμμετέχοντα σε αυτήν!

Στη Γερμανία υπάρχουν ήδη φωνές «οικονομολόγων» οι οποίοι  βάζουν επιτακτικά ζητήματα μείωσης των συντάξεων και περιορισμού της κοινωνικής  πρόνοιας και περίθαλψης, με επιχείρημα το κρατικό οικονομικό έλλειμμα. Πρόκειται για «επιστήμονες» – κι έχουμε πολλούς από δαύτους- που εξαργυρώνουν την «επιστημοσύνη» εις το όνομα της εξυπηρέτησης των αφεντικών τους και του μοντέλου που βάλλει ευθέως εναντίον της οικονομίας και της κοινωνίας της Ευρώπης. Ουσιαστικά αποτελούν μίσθαρνα όργανα και φερέφωνα των εντολέων τους.

Αυτή την «επιστημοσύνη» την ξανασυναντάμε και στην υπόθεση της επιδημίας Covid19.

Τυχαίο;…δεν νομίζω !

Ένα πρόσχημα που επίσης χρησιμοποιείται για την αλλαγή της έμψυχης παραγωγικής βάσης αλλά και της θεμελίωσης της πολυπολιτισμικότητας σαν μορφή του νέου κοινωνικού μοντέλου της «κοινωνίας χυλού», με πραγματική όμως βάση, είναι η γήρανση του  πληθυσμού στον Δυτικό κόσμο .

Είναι γνωστή η δυσαρέσκεια των Γερμανών  βιομηχάνων, ένα τέταρτο παράδειγμα, στους χειρισμούς των γερμανικών κυβερνήσεων στο  προσφυγικό ζήτημα με το επιχείρημα ότι στην επόμενη εικοσαετία θα χρειαστούν εκατομμύρια εργατικά  χέρια που δεν υπάρχουν !!

Η υπόθεση της επιδημίας covid19 είναι η αρχή του τελευταίου σχεδίου του «τμήματος της ελίτ του υπερσυγκεντρωμένου πλούτου» που οραματίζεται την «Νέα Φεουδαρχία» βαφτίζοντάς την «Παγκόσμια διακυβέρνηση»

Η εκτίμησή μου είναι ότι μέσα από τις επιχειρούμενες πολιτικές «δημόσιας υγείας» επιδεινώνεται η ήδη αδυνατισμένη παραγωγική βάση του (άλλοτε) δυτικού κόσμου και αδρανοποιούνται κοινωνικοοικονομικά πολύ μεγάλα κομμάτια της δυτικής κοινωνίας

Ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η επιδιωκόμενη αλλοίωση της δυτικής αστικοδημοκρατικής κουλτούρας προς ένα μοντέλο που ευνοεί το «νεοφεουδαρχικό όνειρο» της «Παγκόσμιας διακυβέρνησης» και περιλαμβάνει ενδιαμέσως την αυταρχική πολιτική έκφραση με μανδύα κοινοβουλευτισμού (κοινοβουλευτική ολιγαρχική έκφραση).

Θα πρέπει να μην λησμονούμε ότι ο μετα – άνθρωπος  είναι ένα ον και ίσως ένας αριθμός για τη «νεοφεουδαρχική μορφή » της «νέας κοινωνίας» που «οραματίζονται» οι ανά τον κόσμο δυστοπιστές

Ο στόχος, όσο αφορά την ηγεμονία του κόσμου, έγκειται στο γεγονός της αδρανοποίησης και τελικά της «συνθηκολόγησης» – όπως ελπίζουν τα κέντρα της δυστοπίας- της Κίνας

Άλλωστε η οικονομική δύναμη της Κίνας, που από τους ιδίους τους «οραματιστές» της νέας-φεουδαρχίας γιγαντώθηκε, έχει  αρχίσει να δημιουργεί στα «γεράκια» της παγκοσμιοποίησης τρόμο, αφού  πλέον καθίσταται η δύναμη με τον καθοριστικότερο ρόλο στην παγκόσμια γεωοικονομία

Το ουσιαστικό αντίβαρο στον οικονομικό πόλεμο που βρίσκεται εδώ και σχεδόν μια 10ετια σε εξέλιξη, είναι ότι οι Νεοφεουδάρχες – Παγκοσμιοποιητές μέσα από την απομείωση της αγοραστικής δυνατότητας εκατομμυρίων καταναλωτών του Δυτικού κόσμου, ελπίζουν ότι θα επιτύχουν την «συνθηκολόγηση» της οικονομικής υπερδύναμης (αυτή είναι η ρεαλιστική αποτύπωση στα πρώτα 22χρονια του 21^ου αιώνα) της Κίνας, στα τερατώδη, για τις ανθρώπινες κοινωνίες ,σχέδιά τους

Βασικός καπιταλιστικός κανόνας, ήταν και παραμένει ότι, πέρα από την παραγωγή είναι και η κατανάλωση των παραγόμενων προϊόντων

Όταν λοιπόν μειώνεις την αγοραστική δυνατότητα των καταναλωτών, χτυπάς ευθέως την δύναμη που παράγει τα προς κατανάλωση προϊόντα

Στην παραπέρα οικονομική αποδυνάμωση των δυτικών κοινωνιών είχαν πολύ σημαντικό ρόλο την τελευταία διετία τα lockdowns με πρόσχημα την υγειονομική κρίση, όπως την επικαλέστηκαν και την εκτέλεσαν μια σειρά Δυτικών κυβερνήσεων

Στο σύνολο των πολιτικών που βάζουν απέναντι τα παραγωγικά τμήματα των Δυτικών κοινωνιών, έρχεται να προστεθεί και η ενεργειακή κρίση σαν αποτέλεσμα της δυστοπίας που μεγιστοποιήθηκε τα τελευταία δυο χρόνια, ελέω covid19 και την προκαλούμενη από τα ίδια κέντρα (ΗΠΑ -ΝΑΤΟ) γεωπολιτική κρίση με γεωστρατηγικά χαρακτηριστικά

Όλα αυτά σε μια απέλπιδα προσπάθεια διάσωσης της «φούσκας» των «λογιστικών εγγραφών» του (φαινομένου) χρήματος

Η Κίνα δεν προσήλθε στην δυστοπική ατζέντα του Davos και δεν αποτέλεσε τον σύμμαχο στην θρυλούμενη «παγκόσμια διακυβέρνηση»

Πρέπει λοιπόν να βρεθεί ένα «αντίβαρο» που θα την αποδυναμώσει, ακόμα κι ‘αν αυτό στοιχήσει ανυπέρβλητα στις κοινωνίες του (άλλοτε) δυτικού κόσμου

Μόνο η οργανωμένη αντίδραση και η καθολική άρνηση των ευρωπαϊκών και γενικότερα των δυτικών κοινωνιών σε αυτού του τύπου τα «μοντέλα» μπορεί να αναστείλει τα σχέδια των παγκόσμιων «τεράτων».

Μόνο η ανατροπή του υπάρχοντος δυτικού πολιτικού σκηνικού των πολιτικών υπάλληλων και υπηρετών του στόχου της νέας φεουδαρχίας μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια εκείνων που θέλουν  την ανθρώπινη ζωή αναλώσιμη, ταυτοποιώντας την με το καταναλωτικό προϊόν

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος όμως ότι εξελικτικά και μπροστά στην αδηφάγο λογική του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, μπορούμε να αποφύγουμε έναν  Παγκόσμιο όλεθρο.

Πηγή: anastoxasmoi.gr

Με αυξανόμενο ρυθμό συνεχίζονται οι ανατιμήσεις σε ενέργεια και βασικά προϊόντα, δημιουργώντας μεγάλο πλήγμα στις τσέπες των πολιτών

Του Γιάννη Αγγουρίδη

Στο 6,2% ανήλθε ο πληθωρισμός τον Ιανουάριο του 2022, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.

Με αυξανόμενο ρυθμό συνεχίζονται οι ανατιμήσεις σε βασικά προϊόντα, δημιουργώντας μεγάλο πλήγμα στις τσέπες των πολιτών.

«Πρωταθλήτρια» των αυξήσεων ήταν και πάλι η τιμή στο φυσικό αέριο, η οποία εκτοξεύτηκε κατά 154,8%, ενώ ακολούθησε το ρεύμα με 56,7%, η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, σημειώνοντας άνοδο της τάξης του 36% και τα καύσιμα-λιπαντικά με αύξηση 21,6%.

Στα τρόφιμα η κατηγορία αρνί-κατσίκι αυξήθηκε κατά 17,6%, τα νωπά λαχανικά κατά 14,4 το ελαιόλαδο κατά 15,4%, άλλα  βρώσιμα έλαια κατά 17,3%, οι πατάτες κατά 12,3% και τα νωπά φρούτα κατά 8,4%. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά το τελευταίο τρίμηνο η μέση τιμή στις πατάτες έχει αυξηθεί σε ποσοστό 47%, στα μακαρόνια 23%, στο ελαιόλαδο πάνω από 10%, στο φρέσκο γάλα και στα τυροκομικά 8%, στα αλλαντικά 5% και στα απορρυπαντικά 4%, σε επίπεδο τιμής πώλησης στα σούπερ μάρκετ. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία προκύπτουν από το e-katanalotis.gov.gr.

Όταν τα είδη διατροφής αποτελούν το 35,9% των συνολικών μηνιαίων δαπανών των φτωχότερων νοικοκυριών, με βάση τα στοιχεία της Έρευνας Οικογενειακών Προϋπολογισμών της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, οι ανατιμήσεις στα βασικά προϊόντα τροφίμων γίνονται δυσβάσταχτες. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την έρευνα Οικονομικής Συγκυρίας του ΙΟΒΕ για τον μήνα Ιανουάριο το ποσοστό των καταναλωτών που δηλώνει ότι «μόλις τα βγάζει πέρα» διαμορφώθηκε στο 65%.

Δύσκολοι οι επόμενοι μήνες

Οι πληθωριστικές πιέσεις στο κόστος ενέργειας, μετακίνησης, θέρμανσης που πιέζουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς δείχνουν ότι θα παραμείνουν και τους επόμενους μήνες

Άλλωστε, στα στοιχεία που δημοσίευσε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η πρόβλεψη για τον πληθωρισμό στην Ελλάδα φτάνει στο 3,1% (0,8% η πρόβλεψη του προϋπολογισμού) για το 2022, ενώ η προηγούμενη ήταν για μόλις 1%. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη εκτίμηση ευθυγραμμίζεται πλήρως με την τελευταία της ΤτΕ, η οποία έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου.

Σύμφωνα με τις πρόσφατες εκτιμήσεις της Eurostat που ανακοινώθηκαν , ο εναρμονισμένος δείκτης τιμών καταναλωτή στην Ελλάδα τον Ιανουάριο προβλέπεται ότι διαμορφώθηκε σε 5,5% έναντι ετήσιας μεταβολής 4,4% τον Δεκέμβριο του 2021. Εάν η εκτίμηση της Eurostat επιβεβαιωθεί. Αξίζει να σημειωθεί πως η τελευταία φορά που ο εναρμονισμένος δείκτης τιμών καταναλωτή διαμορφώθηκε σε επίπεδα άνω του 5% ήταν τον Δεκέμβριο του 2010 (5,2%), ενώ την ίδια χρονιά είχε φτάσει και στο 5,7% (Σεπτέμβριος του 2010). Αξίζει βέβαια να υπενθυμιστεί πως οι ονομαστικοί μισθοί στην Ελλάδα ήταν υψηλότεροι κατά το 2020 σε σχέση με τους σημερινούς.

Στα ύψη και ο εισαγόμενος πληθωρισμός
Ιλιγγιώδη άνοδο σημείωσε για ακόμη ένα μήνα στην Ελλάδα ο αποκαλούμενος και ως εισαγόμενος πληθωρισμός, κυρίως εξαιτίας της αύξησης των τιμών στα πετρελαιοειδή.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο Γενικός Δείκτης Τιμών Εισαγωγών στη Βιομηχανία τον Δεκέμβριο 2021, παρουσίασε αύξηση 23,6% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη Δεκεμβρίου 2020.

Σύγκριση

Από εκεί και πέρα, από τη σύγκριση του Γενικού ΔΤΚ του μηνός Ιανουαρίου 2022 με τον αντίστοιχο Δείκτη του Ιανουαρίου 2021 προέκυψε αύξηση 6,2% έναντι μείωσης 2% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2021 με το 2020. Ο Γενικός ΔΤΚ κατά τον Ιανουάριο 2022, σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο 2021, παρουσίασε πτώση 0,3% έναντι μείωσης 1,3% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του προηγούμενου έτους.

Οι κλάδοι

Η εξέλιξη των τιμών τον Γενάρη του 2022 έναντι του Γενάρη του 2021 προήλθε κυρίως από τις μεταβολές στις ακόλουθες ομάδες αγαθών και υπηρεσιών:

Από τις αυξήσεις των δεικτών κατά:

• 5,2% στην ομάδα Διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: αλεύρι και άλλα δημητριακά, ψωμί, άλλα προϊόντα αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής, ζυμαρικά, μοσχάρι, αρνί και κατσίκι, πουλερικά, παρασκευάσματα με βάση το κρέας, νωπά ψάρια, γιαούρτι, τυριά, ελαιόλαδο, άλλα βρώσιμα έλαια, νωπά φρούτα, νωπά λαχανικά, λαχανικά διατηρημένα ή επεξεργασμένα, πατάτες, σοκολάτες-προϊόντα σοκολάτας, λοιπά τρόφιμα, καφέ, χυμούς φρούτων. Μέρος της αύξησης αυτής αντισταθμίστηκε από τη μείωση κυρίως των τιμών σε: χοιρινό, αλλαντικά.

• 7% στην ομάδα Ένδυση και υπόδηση, λόγω αύξησης των τιμών στα είδη ένδυσης και υπόδησης.

• 22,6% στην ομάδα Στέγαση, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: ενοίκια κατοικιών, ηλεκτρισμό, φυσικό αέριο, πετρέλαιο θέρμανσης.

• 3% στην ομάδα Διαρκή αγαθά-Είδη νοικοκυριού και υπηρεσίες, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: έπιπλα και διακοσμητικά είδη, υφαντουργικά προϊόντα οικιακής χρήσης, υαλικά-επιτραπέζια σκεύη και σκεύη οικιακής χρήσης, είδη άμεσης κατανάλωσης νοικοκυριού, οικιακές υπηρεσίες.
• 11,1% στην ομάδα Μεταφορές, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: καινούργια αυτοκίνητα, μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, καύσιμα και λιπαντικά, εισιτήρια μεταφοράς επιβατών με αεροπλάνο.

• 0,9% στην ομάδα Εκπαίδευση, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών στα δίδακτρα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

• 1,6% στην ομάδα Ξενοδοχεία-Καφέ-Εστιατόρια, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: εστιατόρια-ζαχαροπλαστεία-καφενεία, ξενοδοχεία-μοτέλ-πανδοχεία.

• 0,4% στην ομάδα Άλλα αγαθά και υπηρεσίες, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών στα άλλα είδη ατομικής φροντίδας. Μέρος της αύξησης αυτής αντισταθμίστηκε από τη μείωση κυρίως των τιμών στα ασφάλιστρα οχημάτων.

Πηγή: ΟΤ

του Δημήτρη Καζάκη*

Το κλείσιμο του έτους μας έφερε ένα ακόμη μποναμά. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ξεπέρασε τα 408 δις ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σχεδόν στο 230% του ΑΕΠ της χώρας. Ο Πίνακας που παραθέτουμε δείχνει την εξέλιξη του δημόσιου χρέους, αφενός, σε εκατ. ευρώ κατ’ έτος και, αφετέρου, ως % του ΑΕΠ.

Δεν έχει κανείς παρά να θαυμάσει την επιτυχία του καθεστώτος των μνημονίων, που ειρωνικά χαρακτηρίστηκε από τους εταίρους μας ως «πρόγραμμα διάσωσης» της Ελλάδας. Τι ακριβώς διέσωσαν; Μόνο τις απαιτήσεις των δανειστών έναντι της χώρας και του λαού της. Τίποτε άλλο. Τα μνημόνια σχεδιάστηκαν όχι για να αναχαιτίσουν το δημόσιο χρέος, αλλά για να βαθύνουν απελπιστικά την εξάρτηση της Ελλάδας από δάνεια κυρίως του εξωτερικού.

Κι έτσι έγινε. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία των 200 χρόνων της, η Ελλάδα δεν υπήρξε τόσο καταχρεωμένη και μάλιστα υπό εσαεί καθεστώς χρεωκοπίας.

Είναι αλήθεια ότι η τωρινή χρεωκοπία του ελληνικού κράτους είναι η 5^η κατά σειρά. Ωστόσο, ακόμη και στη χρεωκοπία του 1894, η οποία οδήγησε στον ενορχηστρωμένο ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 για να επιβληθεί στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, έστω προσωρινά υποχωρούσε σημαντικά το ύψος των χρεών. Μόνο στην τελευταία και χειρότερη, η Ελλάδα – παρά την επιβολή καθεστώτος από την ΕΕ πολύ πιο ολοκληρωτικού του ΔΟΕ – η υπερχρέωσή της συνεχίζει να καλπάζει.

Θα μου πείτε και ποιόν νοιάζει; Συζητά κανείς σήμερα για το χρέος; Όχι. Οι κυβερνώντες και η μονοκομματική βουλή των 6 κομμάτων, συμπεριφέρεται λες και δεν υφίσταται ούτε καθεστώς χρεωκοπίας στη χώρα μας, ούτε εκτίναξη του χρέους. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ποιος τολμά να αμφισβητήσει τους εταίρους της ΕΕ, οι οποίοι βαφτίζουν «βιώσιμο» το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.

Προσέξτε, το καθεστώς μνημονιακής κατοχής δρομολογήθηκε σε μια Ελλάδα με σχεδόν 300 δις ευρώ δημόσιο χρέος στα τέλη του 2009, ή 125,7% του ΑΕΠ. Τότε οι θιασώτες των μνημονίων μας έλεγαν ότι το χρέος ήταν ανεξέλεγκτο και «μη βιώσιμο». Ενώ σήμερα που έχει ξεπεράσει το «φράγμα» των 400 δις ευρώ και έχει φτάσει σχεδόν στο 230% του ΑΕΠ, μας λένε ότι το χρέος είναι ελέγξιμο και βιώσιμο.

Κι έχουν δίκιο από την πλευρά τους. Τα μνημόνια δεν επιβλήθηκαν για να αναχαιτίσουν το δημόσιο χρέος, αλλά για να επιβάλλουν καθεστώς κατοχής και εκποίησης υπέρ των δανειστών. Όσο λοιπόν οι δανειστές ασκούν κατοχή στην Ελλάδα, πλήρη έλεγχο στις αποφάσεις της εγχώριας πολιτικής και εκποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας του ελληνικού λαού, τότε το χρέος είναι «βιώσιμο»!

Το αφήγημα της εξόδου από τα μνημόνια το 2018, δεν ήταν παρά ένα παραμύθι για μαλθακούς τω πνεύματι. Η Ελλάδα οδηγήθηκε να αναχρηματοδοτεί το ογκούμενο χρέος της, αφενός με τη λεηλασία των ταμειακών διαθεσίμων όλων των ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ. Και, αφετέρου, με την αγορά κρατικών τίτλων από τις εγχώριες τράπεζες υπό την εγγύηση της ΕΚΤ. Αυτό είναι το περίφημο «άνοιγμα στις αγορές», για το οποίο μιλάνε οι κυβερνώντες.

Θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι κανένα δίκαιο αίτημα των εργαζομένων και του λαού μας δεν μπορεί να υλοποιηθεί υπό αυτό το καθεστώς. Αντίθετα, θα συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε με ρυθμούς πρωτοφανείς για την ιστορία μας, έως ότου πάψει να υπάρχει Ελλάδα. Ακόμη και με όρους οικοπέδου προς πώληση, όπως είναι σήμερα.

*Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του ΕΠΑΜ. Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην μηνιαία εφημερίδα Πένα Athens News, φύλλο Φεβρουαρίου 2022.

Τα ήδη «αδιάφορα» επιτόκια καταθέσεων, αφού έχουν διαμορφωθεί «μια ανάσα» επάνω από το μηδέν, όλα δείχνουν ότι όχι μόνο θα μηδενιστούν και με συντονισμένη απόφαση των συστημικών τραπεζών, αλλά δεν αποκλείεται να επιβληθούν και «φύλαχτρα» των χρημάτων του κάθε καταθέτη με τη μορφή εισφορών.

Τα παραδοσιακά τραπεζικά προϊόντα για καταθέτες περνούν στο παρελθόν και ουσιαστικά οι τράπεζες δεν θα προσφέρουν κίνητρα για να τοποθετήσει κάποιος τα χρήματά του σε αυτές.

Ούτε ο πληθωρισμός που «καλπάζει» στην Ευρώπη φαίνεται να μπορεί να αυξήσει τα κίνητρα των τραπεζών για να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα κεφάλαια.

Την τελευταία τριετία οι αναπροσαρμογές της επιτοκιακής πολιτικής στις καταθέσεις είναι συνεχείς και έχουν οδηγήσει τις ετησιοποιημένες αποδόσεις ήδη σε ζώνες ελάχιστα άνω του 0%.

Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, το μέσο σταθμισμένο επιτόκιο στους λογαριασμούς Ταμιευτηρίου είχε υποχωρήσει τον Νοέμβριο του 2021 στο 0,02% από 0,06% το 2018, ενώ στις καταθέσεις μιας ημέρας για επιχειρήσεις διαμορφωνόταν για πρώτη φορά στη σύγχρονη οικονομική ιστορία της χώρας στο 0%.

Από εδώ και στο εξής, στόχος είναι να μην καταβάλλεται ούτε ένα ευρώ στους καταθέτες για «παρκαρισμένα» σε κλασικούς τραπεζικούς λογαριασμούς χρήματα. Οι κινήσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων έχουν αρχίσει από πέρυσι. Η Eurobank το περασμένο φθινόπωρο κατάργησε τις κλίμακες στο Ταμιευτήριο και πλέον δεν δίνει τόκους στους πελάτες της, ανεξάρτητα από το υπόλοιπό τους.

Η Εθνική Τράπεζα, από την άλλη, εκμηδένισε τα επιτόκια για ποσά έως 60.000 ευρώ στα αντίστοιχα προϊόντα της, το ίδιο και η Alpha Bank με όριο τις 30.000 ευρώ, ενώ στην Τράπεζα Πειραιώς η απόδοση διαμορφώνεται σε 0,01% για ποσά έως 200.000 ευρώ.

Εφέτος όμως ακόμα και αυτά τα ελάχιστα επιτόκια βαίνουν προς κατάργηση. Όπως ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα η Alpha Bank, από τον ερχόμενο Μάρτιο δεν θα καταβάλλει τόκους σε κανέναν καταθετικό λογαριασμό πρώτης ζήτησης.

Το ίδιο εκτιμάται ότι θα πράξουν και οι υπόλοιποι τρεις μεγάλοι του κλάδου. Εξαίρεση ενδεχομένως να αποτελέσουν οι λογαριασμοί μισθοδοσίας και σύνταξης, στους οποίους οι αποδόσεις σήμερα φτάνουν έως και το 0,20%. Σε κάθε περίπτωση όμως, αν δεν μηδενιστούν, τα επιτόκιά τους θα μειωθούν σημαντικά.

Έρχεται η ώρα να πληρωθούν... κάποιου είδους φύλακτρα

Στην Ελλάδα προς το παρόν και με τα σημερινά δεδομένα δεν θεωρείται πολύ πιθανό να φτάσουμε στο σημείο επιβολής άμεσων φυλάκτρων.

Θα κοστολογηθεί όμως η έκδοση ή ανανέωση της χρεωστικής κάρτας που συνοδεύει λογαριασμούς πρώτης ζήτησης, επιπλέον παροχές, π.χ. μπλοκ επιταγών, ή πακέτα διενέργειας ηλεκτρονικών συναλλαγών / πληρωμών με μηνιαία συνδρομή.  Ωστόσο ακόμη δεν έχει ληφθεί καμία οριστική απόφαση.

του Δημήτρη Καζάκη

Η οργή, η διαμαρτυρία, η αγανάκτηση ξεχείλιζε καθώς χιλιάδες άνθρωποι και νοικοκυριά έμειναν εκτεθειμένα στην τελευταία θεομηνία. Όπως άλλωστε έγινε με τις φονικές πλημμύρες και τις φωτιές τα προηγούμενα χρόνια. Ο πρωθυπουργός ζήτησε συγνώμη και μας διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα «πετάει» για να ακολουθήσει με αφορμή την «πρόταση μομφής» της αξιωματικής αντιπολίτευσης μια κοινοβουλευτική πρόζα τόσο χαμηλού επιπέδου, που είναι αδύνατον να την χαρακτηρίσει κανείς επαρκώς.

Αυτό που προσωπικά μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός πώς κανείς και από πουθενά δεν έθεσε τον τύπο επί των ήλων. Πώς είναι δυνατόν να διαθέτει η Ελλάδα αποτελεσματικό σχέδιο πολιτικής προστασίας, όταν οι υποδομές της χώρας έχουν ξεπουληθεί σε ιδιωτικά συμφέροντα; Και μάλιστα κατ’ επιταγή των δανειστών.

Ο δρόμος για την καταστροφή

Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι μπορούν να γίνουν πράγματα στη χώρα, να βελτιωθούν αποφασιστικά οι υποδομές της, να αναβαθμιστεί το δημόσιο σύστημα υγείας και παιδείας, να έχουμε δουλειές της προκοπής και να περισώσουμε εισοδήματα και συντάξεις, όσο κράτος και οικονομία βυθίζονται στα χρέη; Και εξακολουθούν να τελούν υπό την κατοχική κηδεμονία των δανειστών.

Πώς είναι δυνατόν να νομίζει κανείς ότι θα βελτιωθεί η θέση του όσο η χώρα συνθλίβεται από τις όλο και βαρύτερες υποχρεώσεις προς τους δανειστές; Εκτός κι αν ανήκει στην ειδική κατηγορία των διαπλεκόμενων, που νέμονται τον κρατικό κορβανά, ή των ηλιθίων εκείνων που νοιάζονται μόνο να κάνουν τη δουλίτσα τους κι ας αφήσουν όλους τους άλλους να πάνε να πνιγούν. Μαζί τους κι ολόκληρη τη χώρα.

Πρόκειται για μια νοοτροπία δεκαετιών, η οποία καλλιεργήθηκε συστηματικά τόσο από τα εκφυλισμένα συνδικάτα και τις διαπλεκόμενες ηγεσίες τους, όσο και από τα κρατικομονοπωλιακά μορφώματα, που συνηθίζουμε να αποκαλούμε κόμματα, τόσο της δεξιάς, όσο και της αριστεράς. Την είδαμε να πρυτανεύει ειδικά από τότε που η Ελλάδα τέθηκε υπό μνημονιακή κατοχή και εκποίηση.

Κάθε ιδιαίτερος κλάδος νοιάστηκε μόνο για την πάρτη του. Να γλυτώσει, ή έστω να εξαιρεθεί από τις μνημονιακές πολιτικές κι ας πάνε όλοι οι άλλοι κατά διαόλου. Να μείνω εγώ στη δουλειά κι ας πάνε όλοι να πνιγούν.

Οι περισσότεροι κλάδοι άρχιζαν να διαμαρτύρονται μόνο όταν το πρόβλημα έφτανε να απειλεί άμεσα τους ίδιους και με τη βοήθεια των διαπλεκόμενων του συνδικαλισμού και της εξωνημένης κομματικής πολιτικής, έμεναν απλά να διεκδικούν από την εκάστοτε μνημονιακή κυβέρνηση κατοχής, το γνωστό: απελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο. Ας το πιούν όλοι οι άλλοι.

Ακόμη και σήμερα υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν τις φρούδες υποσχέσεις των διαπλεκόμενων που εναλλάσσονται – υπό την αυστηρή κηδεμονία των δανειστών – στη διακυβέρνηση της χώρας. Έτσι καταφέραμε να οδηγηθούμε στα πολύ χειρότερα. «Μην ανησυχείτε, σας έδιωξε η κυβέρνηση, εγώ, αν με ψηφίσετε, θα σας αποκαταστήσω με κάποιον τρόπο». Απελπισία, ή απόλυτη βλακεία; Ίσως και τα δυο.

Η σιωπή των αμνών λίγο πριν το σφαγείο

Κι όλα αυτά γιατί; Διότι δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να συζητηθεί το «ιερό δισκοπότηρο» της κατάστασης της χώρας. Δηλαδή, το γεγονός ότι 11 χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο η Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται υπό καθεστώς κηδεμονίας, επίσημης πτώχευσης, κατοχής και εκποίησης με τα χρέη να καλπάζουν όσο ποτέ άλλοτε.

Όλοι μας θα πρέπει να πιστέψουμε πώς το μαύρο είναι άσπρο. Πώς μπορεί να υπάρξει δημόσια υγεία, παιδεία, δουλειές, εισόδημα, σύνταξη σε μια χώρα όπου ακόμη και το κρατικό ταμείο της έχει τεθεί υπό την διαχείριση μιας εταιρείας ειδικού σκοπού των δανειστών, που αποκαλείται ΑΑΔΕ. Σε μια χώρα όπου ακόμη και η Ακρόπολη έχει παραδοθεί σε μια άλλη εταιρεία ειδικού σκοπού με κυριαρχικά δικαιώματα έναντι του ελληνικού κράτους, το Υπερταμείο, το οποίο έχει αναλάβει να συγκεντρώσει προς όφελος των δανειστών το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας. Υλικών και άυλων.

Πώς γίνεται στ’ αλήθεια να πιστεύει κανείς τις υποσχέσεις ότι θα αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, ότι οι υγειονομικοί που τέθηκαν σε εκτοπισμό θα γυρίσουν στις δουλειές τους, ότι οι υπόλοιποι υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί, κρατικοί υπάλληλοι δεν θα απολυθούν, κοκ., όταν για να αναχρηματοδοτηθεί το δημόσιο χρέος της χώρας, το οποίο καλπάζει, λεηλατούνται συστηματικά τα ταμειακά διαθέσιμα ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, πανεπιστημίων και γενικά όλων των ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ.

Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν πρέπει να συζητά ο ελληνικός λαός. Το νέο κύμα της επίσημης χρεωκοπίας της χώρας πρέπει να του έρθει σαν κεραμίδα, ξαφνικά σαν αερόλιθος, ως τετελεσμένο, ώστε να καλλιεργηθεί ο πανικός, η υστερία και να επιβληθεί ο μονόδρομος της καταστροφής που προετοιμάζουν ήδη οι δανειστές, τα μεγάλα συμφέροντα και οι κυβερνώντες. Και σ’ αυτό ευθυγραμμίζονται όλοι. Δημοσιολόγοι, ΜΜΕ και κόμματα. Άλλωστε, δεν είναι της επικαιρότητας. Τώρα μας απασχολεί ο κορωνοϊός και το εμβόλιο, δεν έχουμε χρόνο για άλλα.

Η εκτίναξη του χρέους υπό καθεστώς χρεωκοπίας

Το δημόσιο χρέος της χώρας μας στα τέλη του 2021 ξεπέρασε τα 408 δις ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σχεδόν στο 230% του ΑΕΠ. Ας θυμηθούμε ότι στα τέλη του 2009 το δημόσιο χρέος της χώρας ήταν 298 δις ευρώ, ή το 155% του ΑΕΠ. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία των χρεών και των χρεωκοπιών της χώρας μας στα 200 χρόνια από την Παλιγγενεσία δεν είμασταν χειρότερα απ’ ότι σήμερα.

Ας δούμε το διάγραμμα που παραθέτει τα διαθέσιμα στοιχεία δημοσίου χρέους της Ελλάδας ως % του ΑΕΠ στην περίοδο 1884-2021. Όπου λείπουν διαθέσιμα στοιχεία ήταν για την Ελλάδα περίοδοι πολέμων και επαναστάσεων.

Η Ελλάδα οδηγήθηκε σε επίσημη χρεωκοπία 5 φορές. Η 1η επίσημη χρεωκοπία του ελληνικού κράτους ταυτίζεται με την ίδρυσή του το 1827. Η 2η επίσημη χρεωκοπία συνέβη το 1844. Η 3η το 1894 και η 4η το 1932. Το 2010 επιβλήθηκε η 5^η επίσημη χρεωκοπία και η χειρότερη μιας και η Ελλάδα τέθηκε υπό καθεστώς κατοχής και εκποίησης των δανειστών, το οποίο διατηρείται έως σήμερα χάρις στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Λέμε ότι η σύγχρονη 5^η επίσημη χρεωκοπία είναι η χειρότερη, γιατί, όπως παρατηρεί κανείς στο διάγραμμα, αφενός η χώρα μας δεν ελαφρύνθηκε στο ελάχιστο από την υπερχρέωση. Και αφετέρου γιατί το καθεστώς χρεωκοπίας που της επιβλήθηκε το 2010 με την κατάλυση κάθε έννοιας εθνικής ανεξαρτησίας, κυριαρχίας, αλλά και συνταγματικής έννομης τάξης έχει ξεπεράσει κάθε ιστορικό προηγούμενο. Είναι πολύ πιο αδίστακτο ακόμη και από την πρώτη δεκαετία της επιβολής του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, ο οποίος υπήρξε προϊόν του στημένου ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897.

Ο νέος δανεισμός ξεπερνά το 1 τρις ευρώ ετήσια

Το τεράστιο πρόβλημα της εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους φαίνεται στο ύψος που έχουν οδηγηθεί τα πιστωτικά έσοδα (δανεισμός τρέχοντος έτους), τα οποία ανήλθαν για το 2021 στο ποσό του 1,1 τρισεκατομμυρίων ευρώ. Αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος;

Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, σημειώνουμε ότι τα πιστωτικά έσοδα του 2009 ανήλθαν στα 105,3 δις ευρώ. Με άλλα λόγια το ύψος του αναγκαίου ετήσιου νέου δανεισμού του κράτους, που απαιτείται για να αναχρηματοδοτηθεί το δημόσιο χρέος και τα ταμειακά ελλείμματα του κράτους είναι πάνω από 10 φορές μεγαλύτερο απ’ ότι το 2009.

Μετά από 11 χρόνια επίσημου «προγράμματος διάσωσης» το ελληνικό κράτος είναι αναγκασμένο να δανείζεται ετήσια όσο δανείζονται κράτη σαν την Ισπανία, ή την Ιταλία. Κι αυτό συμβαίνει όλα τα χρόνια επί Τσίπρα και συνεχίζει επί Μητσοτάκη.

Από πού προέρχεται κυρίως ο νέος δανεισμός; Μήπως από το «άνοιγμα στις αγορές», όπως ισχυρίζονται οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2018 κι έπειτα προκειμένου να πουλήσουν στους αφελείς κι ανόητους το παραμύθι της «εξόδου από τα μνημόνια»; Όχι βέβαια.

Για παράδειγμα το 2021 ο νέος δανεισμός προήλθε κυρίως από δάνεια ύψους λίγο πάνω από 1 τρις ευρώ. Πρόκειται πρωτίστως για «συμφωνίες επαναγοράς» (repos) με βάση τις οποίες το υπουργείο οικονομικών λεηλατεί συστηματικά τα ταμεία των ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ (ασφαλιστικά ταμεία, πανεπιστήμια, ιδρύματα κάθε λογής, νοσοκομεία, κοκ).

Με τον τρόπο αυτό η εκάστοτε κυβέρνηση δεσμεύει τα ρευστά διαθέσιμα των νομικών προσώπων δίνοντας ένα υποσχετικό (repos) ότι εντός ολίγων ημερών θα τα επιστρέψει. Φυσικά μόλις περάσει η ολιγοήμερη προθεσμία, η κυβέρνηση αντί να επιστρέψει τα ταμειακά ρευστά, αντικαθιστά το προηγούμενο υποσχετικό με ένα νέο και πάει λέγοντας. Το νομικό πρόσωπο του οποίου δεσμεύτηκαν τα ταμειακά διαθέσιμα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να περιμένει να του επιστραφούν.

Το υποσχετικό της κυβέρνησης δεν έχει καμιά αξία στην αγορά τίτλων. Με άλλα λόγια δεν είναι όπως τα έντοκα γραμμάτια, ή τις επιταγές, που μπορούν να «σπάσουν» στην αγορά προκειμένου ο κάτοχός τους να αποκομίσει μέρος έστω των ρευστών που του έχει δεσμεύσει η κυβέρνηση.

Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει τέτοια ταμειακή ασφυξία σε ιδρύματα, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, ασφαλιστικά ταμεία, που μόλις και μετά βίας μπορούν αυτά τα Νομικά Πρόσωπα να συνεχίζουν υποτυπωδώς τη λειτουργία τους. Οι κυβερνήσεις Τσίπρα επί παραδείγματι λειτουργούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας με 600 εκατ. ευρώ και πλέον ταμειακό έλλειμμα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανέλαβε να νοικοκυρέψει τα πράγματα και επιχείρησε από την πρώτη στιγμή να λειτουργήσει τους φορείς της γενικής κυβέρνησης εξαλείφοντας τα μεγάλα ταμειακά ελλείμματα. Όχι βέβαια σταματώντας να λεηλατεί τα ταμειακά ρευστά για να πληρώνει το χρέος, αλλά περιορίζοντας δραστικά τα λειτουργικά κόστη. Κι επομένως περιορίζοντας όλο και περισσότερο τις παρεχόμενες υπηρεσίες.

Η ασυδοσία με το χρέος ξεπερνά κάθε προηγούμενο

Η πανδημία ήρθε ως μάνα εξ ουρανού. Αφενός, γιατί επέτρεψε εν λευκώ και χωρίς κανενός είδους έλεγχο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να λεηλατήσει το κράτος προς όφελος των ημετέρων συμφερόντων, δημιουργώντας ένα δημοσιονομικό έλλειμμα στη διετία 2020-2021 της τάξης των 37,7 δις ευρώ. Απ’ αυτό είναι ζήτημα αν τα 2,5 δις ευρώ πήγαν σε επιπλέον δαπάνες που σχετίζονταν άμεσα με το σύστημα υγείας και σε αποζημιώσεις όσων πλήγηκαν από τα απανωτά lockdown. Τα υπόλοιπα τα θυλάκωσαν ειδικά συμφέροντα για τα οποία δουλεύει η κυβέρνηση.

Βέβαια, χωρίς την έγκριση των Ευρωπαίων δανειστών δεν θα μπορούσε να συμβεί αυτή η λεηλασία υπέρ γνωστών, αλλά και αφανών κυκλωμάτων. Οι Ευρωπαίοι μάλιστα φρόντισαν να εξασφαλίσουν το νέο δανεισμό της Ελλάδας βάζοντας την ΕΚΤ να αγοράζει κρατικούς τίτλους ύψους 35 δις ευρώ για να μην αναγκαστεί η κυβέρνηση να «βγει στις αγορές» να δανειστεί. Και τότε θα βλέπαμε πόσα απίδια χωρά ο σάκος.

Έτσι εκτινάχθηκε το δημόσιο χρέος της χώρας κατά 18 δις ευρώ το 2020 και περίπου άλλα 17 δις ευρώ το 2021. Αν δεν αγόραζε η ΕΚΤ το επιπλέον αυτό χρέος, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα είχε αναγκαστεί από τους πρώτους μήνες της πανδημίας να κηρύξει παύση πληρωμών. Κι επειδή την παύση πληρωμών δεν υπήρχε περίπτωση να την κηρύξει σε βάρος των δανειστών, θα την κήρυττε σε βάρος των πιο επειγουσών αναγκών της χώρας σε υγεία, παιδεία, μισθούς και συντάξεις. καταλαβαίνει ο καθένας τι θα γινόταν.

Η πανδημία λοιπόν έδωσε την τρομακτική ευκαιρία στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να ξεφορτωθεί μια σειρά δημοσιονομικά βάρη, όπως τα αντιλαμβάνεται η ίδια και οι δανειστές. Διέλυσε την παιδεία και δρομολόγησε το κλείσιμο σχολείων και την απόλυση εκπαιδευτικών. Διέλυσε κυριολεκτικά το σύστημα υγείας και προχώρησε στον εκτοπισμό μερίδας των υγειονομικών με σκοπό να προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις στο χώρο της υγείας.

Όλα αυτά δεν είναι απλά κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά επιτακτικές ανάγκες προκειμένου να αναχρηματοδοτηθεί ένα χρέος το οποίο είναι αδύνατο να εξυπηρετηθεί. Όποιος λέει ότι μπορούν να επανέλθουν π.χ. στη δουλειά τους οι υγειονομικοί που τέθηκαν υπό καθεστώς εκτοπισμού, απλά δεν έχει ούτε καν αίσθηση της τραγικής δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας. Εκτός κι αν δεν του καίγεται καρφί για το τι συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα.

Αντίθετα, όχι μόνο οι υγειονομικοί που εκτοπίστηκαν θα απολυθούν, αλλά θα αυξηθούν οι πιέσεις και σ’ όσους εμβολιάστηκαν για να κρατήσουν τη δουλειά τους, προκειμένου να προχωρήσουν σε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, σε παραιτήσεις, μέχρι να έρθει η ώρα νέων απολύσεων λόγω επιβολής ΣΔΙΤ στο χώρο της δημόσιας υγείας. Το ίδιο θα συμβεί σ’ ολόκληρο τον κρατικό τομέα.

Απλά με την αμέριστη συνδρομή των διαπλεκόμενων συνδικαλιστικών ανδρεικέλων τύπου Παγώνη, Γιαννακού & Σία, κυβέρνηση και κόμματα θα πουλάνε εκδούλευση σε μερίδες εργαζομένων, για να προχωρούν στην εκπαραθύρωση άλλων. Όπως έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κι ο λόγος είναι απλός. Δεν μπορεί η Ελλάδα να διαθέτει δημόσιες υποδομές σε κανέναν τομέα και ταυτόχρονα να αναχρηματοδοτεί ένα διαρκώς διογκούμενο μη εξυπηρετήσιμο χρέος, που την έχει μετατρέψει σε δεύτερη χώρα με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος παγκόσμια.

Πρώτη είναι η Ιαπωνία, αλλά ποιος είναι τόσο αδαής ή ανόητος για να την συγκρίνει με την κατάσταση της Ελλάδας; Γι’ αυτό και θα ήταν πιο δίκαιο να πούμε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία μας, έχουμε κατακτήσει την πρώτη θέση παγκόσμια στην υπερχρέωση του κράτους. Και μάλιστα υπό καθεστώς επίσημης χρεωκοπίας και ξένης κηδεμονίας.

Η κυβέρνηση προχωρά ήδη σε μερική παύση πληρωμών

Ένα ελάχιστο δείγμα για το τι πρόκειται να συμβεί μέσα στους επόμενους μήνες, είναι και η μερική στάση πληρωμών στην οποία προχώρησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη προς το εσωτερικό της χώρας, προκειμένου – κατ’ εντολή των Ευρωπαίων – να περιοριστεί το δημοσιονομικό έλλειμμα. Ο Προϋπολογισμός για το 2022 προέβλεπε δημοσιονομικό έλλειμμα της τάξης των 17,5 δις. Πράγμα που θα έσπρωχνε το δημόσιο χρέος πολύ πάνω από τα 410 δις ευρώ, αναγκάζοντας την ΕΚΤ σε νέες αγορές κρατικών τίτλων από την Ελλάδα.

Ωστόσο, η ευρωζώνη είναι ουσιαστικά υπό καθεστώς χρεωκοπίας. Επιβιώνει γιατί χρηματοδοτείται άμεσα από το ενεργητικό της ΕΚΤ, αγοράζοντας τόσο κρατικούς τίτλους χρέους, όσο και εταιρικούς με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο. Όπως φαίνεται στο διάγραμμα που παραθέτουμε, το ενεργητικό της ΕΚΤ έφτασε το Δεκέμβριο του 2021 στο πρωτοφανές ύψος των 8,5 τρις ευρώ, ήτοι στο 62% του ΑΕΠ της ευρωζώνης.

Με δεδομένη την εκτίναξη του πληθωρισμού, o οποίος τον Δεκέμβριο του 2021 έφτασε να κινείται στην ευρωζώνη με ρυθμό 5% σε ετήσια βάση, το ευρωσύστημα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα πρώτα και κύρια ως προς το κόστος δανεισμού. Η ΕΚΤ πιέζεται πρώτα και κύρια από τις ΗΠΑ να αυξήσει τα επιτόκια δανεισμού αφενός, και αφετέρου να σταματήσει τις αγορές κρατικών και εταιρικών τίτλων.

Η ΕΚΤ έχει ανακοινώσει ότι τον Μάρτιο θα σταματήσει τις αγορές τίτλων και θα αποφασίσει για την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού. Ήδη το κόστος δανεισμού άρχισε να αυξάνεται με την τελευταία έκδοση κρατικών τίτλων στην Ελλάδα να επιβαρύνονται με 1,8%, από σχεδόν μηδενικά επιτόκια μέχρι πρόσφατα.

Η κυβέρνηση πανικόβλητη επέλεξε φυσικά να προχωρήσει σε μερική παύση πληρωμών μην αποδίδοντας περίπου 671 εκατομμύρια ευρώ, που είχαν προϋπολογιστεί ως «πιστώσεις υπό κατανομή» και αφορούσαν κυρίως την έκτακτη επιχορήγηση της υγείας. Όπως επίσης και να μην προχωρήσει σε προβλεπόμενες μεταβιβάσεις κυρίως σε υγεία και παιδεία ύψους 567 εκατ. ευρώ.

Ταυτόχρονα ενέγραψε αυξημένα φορολογικά έσοδα της τάξης 1,2 δις ευρώ έναντι αυτών που προϋπολογίζονταν, έστω κι αν τα εικονικά έσοδα αυτά θα επιβαρύνουν τελικά τον προϋπολογισμό του 2022.

Οι κινήσεις αυτές της κυβέρνησης προκαθόρισαν ότι ακόμη κι αν είχε την πρόθεση θα ήταν αδύνατο να ανταποκριθεί σε έκτακτες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα η θεομηνία που γνωρίσαμε. Όπως επίσης και το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμιά πρόθεση να επαναπροσλάβει τους υγειονομικούς που έχει θέσει σε αναστολή.

Αντίθετα, μέσα στο 2022 όπου θα ενταθεί η πίεση από τους Ευρωπαίους να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός της Ελλάδας, θα πρέπει να προχωρήσει σε νέες αναστολές και απολύσεις προσωπικού στην υγεία, την παιδεία και τη διοίκηση, δηλαδή στα υπουργεία. Τα κατάστιχα είναι ήδη έτοιμα.

Άλλωστε, η αποστολή σχεδόν του μισού προσωπικού των υπηρεσιών διοίκησης στα σπίτια του με μειωμένες απολαβές, είχε ακριβώς αυτή την σκοπιμότητα. Να προσαρμοστεί η λειτουργία της διοίκησης στην απασχόληση των μισών περίπου υπαλλήλων από όσους απασχολεί σήμερα.

Το μόνο ερώτημα είναι η ταχύτητα με την οποία θα επιτρέψουν οι συνθήκες και τα συμφέροντα των Ευρωπαίων να προχωρήσουν όλα.

Τι επιλογές έχει η κυβέρνηση μέσα στο επόμενο εξάμηνο;

Τον Μάρτιο, αν η ΕΚΤ εξαναγκαστεί να σταματήσει τις αγορές τίτλων και να αυξήσει τα επιτόκια δανεισμού, τότε η Ελλάδα θα βρεθεί σε τραγική θέση. Θα έχει μπροστά της τρεις επιλογές:

(α) Να επιχειρήσει να δανειστεί από τις αγορές με τίτλους σε ανοιχτή δημοπρασία. Κάτι τέτοιο η Ελλάδα δεν μπόρεσε να πετύχει από το 2018. Δανείζεται σχεδόν πάντα με κοινοπρακτικές εκδόσεις τίτλων που αγοράζονται με προκαταρκτική συμφωνία με τις εγχώριες συστημικές τράπεζες υπό την εγγύηση της ΕΚΤ. Κι όλα αυτά για να μην επιτρέψουν τον εκτροχιασμό των επιτοκίων δανεισμού. Πώς θα το επιχειρήσει τώρα με τόσο δυσμενείς συνθήκες στην διεθνή αγορά ομολόγων και ορατό τον κίνδυνο να εκτιναχθεί το κόστος δανεισμού;

(β) Να απευθυνθεί για μια ακόμη φορά στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας για το άνοιγμα πιστοληπτικής γραμμής. Πράγμα δύσκολο με δεδομένη την κατάσταση του ευρωσυστήματος. Σ’ αυτήν την περίπτωση, ακόμη κι αν οι Ευρωπαίοι δώσουν το πράσινο φως, καταλαβαίνει ακόμη και ο πιο αφελής ότι οι προϋποθέσεις και δεσμεύσεις που θα τεθούν στη χώρα μας δεν θα αφήσουν λίθο επί λίθου.

(γ) Να προχωρήσει σε παύση πληρωμών. Κι επειδή μια παύση πληρωμών προς τους δανειστές, θα τινάξει την ευρωζώνη στον αέρα, οι Ευρωπαίοι προετοιμάζονται ήδη για την διαδοχή της σημερινής κυβέρνησης με κάποιου είδους συγκυβέρνηση ανάλογη μ’ εκείνη του Ντράγκι της Ιταλίας.
Ενδεχομένως ταυτόχρονα με το άνοιγμα της συζήτησης για μια νέα «αναδιάρθρωση» του ελληνικού χρέους. Μόνο που αυτή τη φορά θα γίνει με πολύ χειρότερους όρους, ακόμη κι από εκείνη που μεθόδευσαν οι δανειστές το 2012.

Η ευρωζώνη ποτέ δεν ήταν τόσο ευάλωτη, όσο σήμερα. Και μόνο το γεγονός ότι χρειάζεται το ενεργητικό της ΕΚΤ για να χρηματοδοτεί το 62% του ΑΕΠ της, λέει πολλά για την κατάστασή της. Συνεπώς η πρώτη προτεραιότητα των Ευρωπαίων είναι να μην επιτρέψουν στην Ελλάδα να προχωρήσει σε παύση πληρωμών προς τους δανειστές. Και σ’ αυτό συμφωνούν άπαντα τα κόμματα της Βουλής. Μηδενός εξαιρουμένου.

Το ερώτημα που τίθεται είναι εξαιρετικά απλό. Μπορεί να υπάρξει μια διαφορετική πολιτική απ’ αυτήν που περιγράψαμε, όσο η χώρα και ο λαός της συνεχίζουν να δεσμεύονται από ένα χρέος που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί; Αρκεί το διώξιμο της κυβέρνησης Μητσοτάκη για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα και τις αδικίες; Ούτε κατά διάνοια.

Όσο θεωρούμε ως θέσφατο το καθεστώς κατοχής και εκποίησης που επέβαλε με τα μνημόνια η ΕΕ, όσο δεσμευόμαστε από ένα χρέος που είναι αδύνατο να εξυπηρετηθεί, ακόμη κι αν πουληθεί μέχρι την τελευταία σπιθαμή ολόκληρη η ελληνική επικράτεια, ένα είναι απολύτως σίγουρο. Όποιο κόμμα κι αν έρθει στην κυβέρνηση, ό,τι κι αν έχει υποσχεθεί προεκλογικά, θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε νέες εκποιήσεις, σε νέες ακόμη πιο δραστικές περικοπές και νέες πιο εκτεταμένες απολύσεις.

Αυτός είναι ο μονόδρομος του χρέους υπό καθεστώς κηδεμονίας, κατοχής και εκποίησης υπέρ των δανειστών. Είναι επιτέλους καιρός να συζητήσουμε σοβαρά τις εναλλακτικές, που προϋποθέτουν την καταγγελία του χρέους και την άμεση έξοδο από την ευρωζώνη. Διαφορετικά η τύχη μας είναι προκαθορισμένη.

Πηγή: epamhellas.gr

Η Catherine Austin Fitts είναι πρώην Υφυπουργός Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης των ΗΠΑ επί Προεδρείας του George H. W. Bush, είναι η εκδότρια του Solari Report και διευθύνουσα σύμβουλος της Solari Investment Advisory Services, LLC. Μεταξύ άλλων διετέλεσε διευθύνουσα σύμβουλος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της επενδυτικής τράπεζας της Wall Street Dillon, Read & Co. Inc. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται εντατικά με την έρευνα των “Χαμένων Τρισεκατομμυρίων” από τα ταμεία του Αμερικανικού κράτους. 

Σε αυτή τη συνέντευξη για την Ερευνητική Επιτροπή του Κορωνοϊού (Corona Investigative Committee) η Catherine προσπαθεί να εξηγήσει τη φιλοσοφία της Μετανθρωπιστικής ατζέντας και τα κίνητρα πίσω από τη “Μεγάλη Δηλητηρίαση”, όπως την ονομάζει η ίδια, και πως τα χρήματα που άρχισαν να “χάνονται” όταν ξεκίνησε το “οικονομικό πραξικόπημα” είναι αυτά που ουσιαστικά χρηματοδότησαν και έκαναν δυνατό να συμβεί η πανδημία.

Μετάφραση - Υποτιτλισμός: veritas16

Η σημαντική αύξηση του πληθωρισμού, που έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αυξήσεις στην αγορά βασικών προϊόντων έχει μειώσει ακόμα περισσότερο την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, διευρύνοντας περαιτέρω το χάσμα με την Ευρώπη, αλλά και την διαφορά μεταξύ πραγματικού μισθού και «μισθού αξιοπρεπούς διαβίωσης»

Στο νέο δελτίο οικονομικών εξελίξεων του Ινστιτούτου Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) που εξετάζει την ακρίβεια, την αγοραστική δύναμη και την αγορά εργασίας, υπογραμμίζεται ότι οι εργαζόμενοι της χώρας βρίσκονται εδώ και πάνω από μια δεκαετία αντιμέτωποι με τρεις διαδοχικές κρίσεις –κρίση χρέους, πανδημική κρίση, κρίση ακρίβειας–, οι οποίες έχουν συμπιέσει το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα και έχουν υποβαθμίσει την ποιότητα της εργασίας και το βιοτικό τους επίπεδο. Στην τρέχουσα περίοδο δοκιμάζονται από το νέο κύμα της πανδημίας που έχει προκαλέσει η νέα παραλλαγή του κοροναϊού και από τις επιπτώσεις της ακρίβειας.

• Προσθέτει μάλιστα, ότι αν και ο χρονικός ορίζοντας των επιπτώσεων της πανδημικής κρίσης στην οικονομία και στην αγορά εργασίας παραμένει ακόμη αβέβαιος, το σίγουρο είναι ότι οι επιπτώσεις αυτές συνδυαστικά με το κύμα ανατιμήσεων στην αγορά λειτουργούν σωρευτικά και σε συνέχεια εκείνων της κρίσης χρέους και της «μεγάλης ύφεσης» δημιουργώντας ένα «τοξικό κοκτέιλ», του οποίου το κύριο συστατικό είναι η αυξανόμενη ανισότητα στην κατανομή της ευημερίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ

Η αγορά εργασίας

Τονίζει επίσης, ότι ο  κατακερματισμός της αγοράς εργασίας και η υποβάθμιση της ποιότητας της εργασίας στην Ελλάδα έχουν πάρει πλέον επικίνδυνες διαστάσεις για την κοινωνική συνοχή, ως συνέπειες της μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης και των λανθασμένων επιλογών οικονομικής πολιτικής μετά το 2010. Η αντιστροφή της σημερινής κατάστασης στην αγορά εργασίας μέσω παρεμβάσεων που θα στοχεύουν στην ενίσχυση του εισοδήματος των νοικοκυριών, στην αύξηση του όγκου και της ποιότητας της απασχόλησης και στη μείωση των ανισοτήτων δεν αποτελεί μόνο μια επιλογή ενίσχυσης της κοινωνικής σταθερότητας, αλλά και μείζονα προϋπόθεση οικονομικής σταθερότητας και διατηρήσιμης ευημερίας.

Απώλεια αγοραστικής δύναμης

Η απώλεια αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, λόγω του κύματος ακρίβειας, συνεχίστηκε και τον Δεκέμβριο του 2021. Συγκεκριμένα, η απώλεια αγοραστικής δύναμης του κατώτατου μισθού έφτασε το 10,4%, ενώ του μέσου μισθού των εργαζομένων μερικής απασχόλησης άγγιξε το 13,7%. Τον ίδιο μήνα, το μέσο μηνιαίο ατομικό διαθέσιμο εισόδημα απώλεσε περίπου το 7% της αγοραστικής του δύναμης σε ετήσια βάση. 

Μείωση αποδοχών

Ειδικότερα, σύμφωνα με την ανάλυση του ινστιτούτου, το 2020, οι ετήσιες καθαρές αποδοχές ενός νοικοκυριού με δύο ενήλικες και δύο παιδιά μειώθηκαν σε μονάδες αγοραστικής δύναμης (PPS) έναντι του 2019. Επίσης, στην Ελλάδα, οι αποδοχές αυτές αντιστοιχούσαν το 2020 στο 74,3% του μέσου όρου της Ευρωζώνης.

Την ίδια στιγμή, όπως αναφέρει, εξίσου μεγάλη είναι η απόκλιση του ποσοστού απασχόλησης έναντι των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Το γ’ τρίμηνο του 2021, η Ελλάδα κατέγραψε τη δεύτερη χειρότερη επίδοση, με την απόκλιση μεταξύ του μέσου όρου της Ευρωζώνης και της Ελλάδας να είναι ίση με 8,8 ποσοστιαίες μονάδες. Επιπλέον, στην Ελλάδα, το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών το γ’ τρίμηνο του 2021 ήταν πολύ χαμηλότερο από αυτό των ανδρών.

Στο ίδιο διάστημα, η Ελλάδα κατέγραψε τη δεύτερη χειρότερη επίδοση στην Ευρωζώνη όσον αφορά τη μετάβαση από την ανεργία στην απασχόληση και το υψηλότερο ποσοστό μακροχρόνιας ανεργίας (67,1%).

Επίσης, μεγάλη είναι η μισθολογική ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Τον Δεκέμβριο του 2020, μεγαλύτερος αριθμός γυναικών απασχολήθηκε σε χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας. Ενδεικτικά, στα χαμηλότερα από τον κατώτατο μισθό μισθολογικά κλιμάκια απασχολούνταν κατά μέσο όρο 11% περισσότερες γυναίκες από ό,τι άνδρες, ενώ στα υψηλότερα από τον κατώτατο μισθό μισθολογικά κλιμάκια απασχολούνταν κατά μέσο όρο 43% περισσότεροι άνδρες από ό,τι γυναίκες».

Μισθός αξιοπρεπούς διαβίωσης

Το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ τονίζει επίσης ότι σε προηγούμενη έκθεσε είχε υπογραμμίσει το χάσμα μεταξύ του ύψους του σημερινού κατώτατου μισθού και του μισθού αξιοπρεπούς διαβίωσης (60% του διάμεσου εισοδήματος), το οποίο επιδεινώνεται περαιτέρω από τις συνέπειες της ακρίβειας σε όρους πραγματικής αγοραστικής δύναμης. 

Τα προβλήματα αξιοπρεπούς διαβίωσης, υλικής αποστέρησης και κινδύνου φτώχειας που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στη χώρα μας θα γίνουν καλύτερα αντιληπτά εφόσον συγκρίνουμε τον μισθό αξιοπρεπούς διαβίωσης σε όρους αγοραστικής δύναμης με το αντίστοιχο μέγεθος των χωρών μελών της ΕΕ. Πιο συγκεκριμένα, το 2020 ο μισθός αξιοπρεπούς διαβίωσης της
Ελλάδας είχε την πέμπτη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη στην ΕΕ, η οποία ήταν σχεδόν ίση με της Σλοβακίας και της Ουγγαρίας.

Παράλληλα, η αγοραστική δύναμη του μισθού αξιοπρεπούς διαβίωσης στη Βόρεια και τη Δυτική Ευρώπη ήταν υπερδιπλάσια της ελληνικής. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, θα σημειώσουμε για ακόμη μια φορά την επείγουσα ανάγκη μιας ουσιαστικής αύξησης του κατώτατου μισθού στη χώρα μας.

Πηγή: ot.gr

Η τάση αυτή, που ενισχύθηκε τόσο διεθνώς όσο και στην χώρα μας λόγω της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων τα οποία τέθηκαν σε εφαρμογή, εκτιμάται ότι θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια. Η συγκεκριμένη στροφή στις ηλεκτρονικές πληρωμές δημιουργεί την ανάγκη αυτές να ολοκληρώνονται άμεσα όλες τις ημέρες και ώρες του χρόνου. Με απλά λόγια μια ηλεκτρονική πληρωμή πρέπει να ολοκληρώνεται, να εκκαθαρίζεται, όπως ακριβώς όταν πληρώνουμε με μετρητά. Αυτό θα συμβεί πανευρωπαϊκά αλλά και στην χώρα μας από τις 10 Δεκεμβρίου.

Πώς όμως φτάσαμε στο σημείο αυτό; Ποιοι είναι όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς; Τι πρέπει να γνωρίζουν έμποροι καταναλωτές;

Ο Γιώργος Κορφιάτης, Υποδιευθυντής της Διεύθυνσης Συστημάτων Πληρωμών και Διακανονισμού της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) και Project Manager του ΤΙPS για την ΤτΕ απαντά σε ερωτήματα του ΑΠΕ/ΜΠΕ:

1.Τι είναι οι άμεσες πληρωμές και γιατί αποτελούν καινοτομία; Εφαρμόζονται στην Ελλάδα;

Οι άμεσες πληρωμές αφορούν την προσαρμογή των ηλεκτρονικών πληρωμών στη σημερινή ανάγκη των καταναλωτών για ψηφιοποίηση και καινοτομία. Τα οφέλη των μετρητών, δηλαδή η δυνατότητα να κάνουμε τις συναλλαγές μας σε πραγματικό χρόνο, με ταυτόχρονο και οριστικό διακανονισμό όλες τις ημέρες και ώρες του χρόνου, έρχονται πλέον και στις διατραπεζικές πληρωμές που γίνονται μεταξύ δυο λογαριασμών.

Η ανάγκη αυτή είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολλές και διαφορετικές λύσεις άμεσων πληρωμών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Στην Ελλάδα λειτουργεί από τον Μάιο του 2017, μέσω της ΔΙΑΣ, η υπηρεσία IRIS. Για συναλλαγές από κινητό τηλέφωνο (IRIS mobile payments) υπάρχει όριο 500 ευρώ ανά συναλλαγή ενώ για συναλλαγές μέσω e-banking το όριο αυξάνεται στα 12.500 ευρώ, με ώρες λειτουργίας τις εργάσιμες ώρες και ημέρες των πιστωτικών ιδρυμάτων, δηλ. καθημερινά 08:00 – 16:30. Η αλήθεια είναι πως η ανάπτυξη διαφορετικών εθνικών λύσεων δημιούργησε πανευρωπαϊκά ένα κατακερματισμένο τοπίο πληρωμών που «πνίγει» την καινοτομία και εμποδίζει την προσβασιμότητα των πολιτών σε αυτή. Φανταστείτε να μην είχαμε τη δυνατότητα roaming στην κινητή τηλεφωνία όταν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό – είναι ένα αντίστοιχο παράδειγμα διαλειτουργικότητας χωρίς πανευρωπαϊκή προσβασιμότητα. 

Το Ευρωσύστημα έχει αντιληφθεί πλήρως τη δυναμική των άμεσων πληρωμών και τη δυνατότητα να γίνουν η «νέα κανονικότητα» στη ζώνη του ευρώ. Έτσι, το Νοέμβριο 2018 έθεσε σε εφαρμογή την υπηρεσία TIPS (TARGET Instant Payment Settlement), συμβάλλοντας καταλυτικά στην υλοποίηση καινοτόμων λύσεων πληρωμών με έμφαση στις άμεσες πληρωμές. Με αυτή την κίνηση, ουσιαστικά το Ευρωσύστημα συμβάλλει σημαντικά στο να αποφευχθεί η επικράτηση εθνικών λύσεων στις άμεσες πληρωμές. Το ΤΙPS επιτρέπει στους Παρόχους Υπηρεσιών Πληρωμών (πιστωτικά ιδρύματα, FinTechs κ.α.) να προσφέρουν στους πελάτες τους μεταφορές κεφαλαίων πανευρωπαϊκά, συνεχώς και σε πραγματικό χρόνο, όλο το εικοσιτετράωρο και κάθε ημέρα του έτους. Στη χώρα μας, θα συμμετέχουν από τις 10 Δεκεμβρίου 2021 στο ΤIPS οκτώ Πάροχοι Υπηρεσιών Πληρωμών, οι οποίοι αντιστοιχούν στο 97% του συνόλου των λογαριασμών πληρωμών στην Ελλάδα.

2. Πώς επηρεάζουν τη ρουτίνα των πληρωμών και ποια είναι τα οφέλη για τους καταναλωτές και τους εμπόρους; Πείτε μας ένα παράδειγμα αγοράς σε eshop και σε κατάστημα, τι διαφορετικό φέρνει το TIPS;

Οι άμεσες πληρωμές θα αυξήσουν θεαματικά την ταχύτητα με την οποία πραγματοποιούνται οι πληρωμές. Οι υπάρχουσες υποδομές ηλεκτρονικών πληρωμών, ενώ παρέχουν τη δυνατότητα στους πληρωτές να εκκινούν πληρωμές οποιαδήποτε στιγμή επιθυμούν, καθιστούν το ποσό της πληρωμής διαθέσιμο στον δικαιούχο, το νωρίτερο την επόμενη εργάσιμη ημέρα. Οι άμεσες πληρωμές καθιστούν το ποσό διαθέσιμο σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα, δηλαδή πιο γρήγορα από όσο διαρκεί η έγκριση μιας πληρωμής μέσω χρεωστικής ή πιστωτικής κάρτας.

Ας δούμε πώς μεταφράζεται αυτό στην πράξη. Ο πελάτης σε φυσικό ή ηλεκτρονικό κατάστημα θα μπορεί να αγοράσει ένα προϊόν πληρώνοντας άμεσα. Το μόνο που θα χρειάζεται να κάνει είναι να σκανάρει έναν κωδικό QR ή να χρησιμοποιήσει το online banking του. Εάν βρίσκεται στο φυσικό κατάστημα, αυτό σημαίνει ότι δυνητικά θα μπορούσε να αποφύγει και την ουρά του ταμείου. Παράλληλα θα λαμβάνει άμεσα στο κινητό του την ηλεκτρονική απόδειξη της αγοράς. Ποια είναι τα οφέλη; Ο καταναλωτής κάνει την πληρωμή με ευκολία, χωρίς τον κίνδυνο διαχείρισης των μετρητών και χωρίς τον κίνδυνο απάτης που εμπεριέχει μια πληρωμή με κάρτα. Ο έμπορος βλέπει την πληρωμή άμεσα (σε δευτερόλεπτα) στον λογαριασμό του, γεγονός που οδηγεί σε μείωση του κινδύνου μη πληρωμής αγαθών και υπηρεσιών, καθώς και σε βελτιστοποίηση διαχείρισης του κεφαλαίου κίνησης και ελαχιστοποίηση της ανάγκης χρηματοδότησης.

3. Οι άμεσες πληρωμές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πληρωμές προς το Δημόσιο, όπως φόροι, τέλη κυκλοφορίας, και προς τις ΔΕΚΟ; Αν ναι, τι κερδίζει ο φορολογούμενος και τι το Δημόσιο;

Με τις άμεσες πληρωμές ενισχύεται η εμπιστοσύνη μεταξύ πολίτη και Κράτους. Η διάδοση των άμεσων πληρωμών θα διευκολύνει την καθημερινότητα των πολιτών εκσυγχρονίζοντας την αλληλεπίδρασή τους με το Δημόσιο και θα ενισχύσει την αποτελεσματικότητά του. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και σε περιπτώσεις μεταβιβαστικών πληρωμών όπως επιδόματα στήριξης οικονομικά αδύναμων και πληγέντων. Με τον τρόπο αυτό, αναμένεται να ενισχυθεί περαιτέρω η εμπιστοσύνη των πολιτών τόσο στις λύσεις πληρωμών όσο και στον ρόλο του Κράτους. Οι άμεσες πληρωμές θα συμβάλουν στην μείωση της περιττής γραφειοκρατίας και της φοροδιαφυγής οδηγώντας εν τέλει σε ένα κράτος το οποίο θα υπηρετεί τους πολίτες πιο αποτελεσματικά. Αν μπορέσουμε να μειώσουμε την περιττή γραφειοκρατία μειώνουμε τις ανισότητες, βοηθώντας τους πιο αδύναμους. Σ’ αυτό το πλαίσιο, και εστιάζοντας στις θετικές πλευρές της ψηφιοποίησης, όπως η άμεση ενημέρωση του πολίτη για μια πληρωμή, το μεγάλο κέρδος για το Κράτος, όπως και για τους πολίτες, θα είναι η βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών του.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ