"Οι αφοί Ταβιάνι στοχάστηκαν συχνά την ιστορική αναγκαιότητα της κοινωνικής βίας. Το Kάτω από τον αστερισμό του Σκορπιού, το 1969, ήταν μια πρώιμη αλληγορία για τη βία σαν μαμή. Το ζήτημα τους απασχόλησε ξανά και ξανά, αλλά το εμβληματικότερο έργο τους ήταν βέβαια το Αλονζανφάν. Γυρισμένο πριν από το τέλος της ταραγμένης δεκαετίας, είναι στην πραγματικότητα ένα προφητικό δοκίμιο, με τη μορφή ταινίας εποχής, για την αδυναμία της ατομικής πολιτικής βίας να γυρίσει την ιστορία, για τις αυταπάτες των «τρομοκρατών» και τα δομικά τους ελλείμματα απέναντι στο κράτος, θέμα που θα τους απασχολήσει ξανά αργότερα".