Ολόκληρη η ανακοίνωση της γενικής διοίκησης του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατίστικου στρατού στα εγκαίνια του πέμπτου κογκρέσου του εθνικού ιθαγενικού κογκρέσου (CNI), στο CIDECI του Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας, Τσιάπας, 11 Οκτώβρη 2016:



Σύντροφοι και συντρόφισσες του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου,

Αδέρφια της φυλής Wirrarikarri,

Αδέρφια της φυλής Nahua,

Αδέρφια της φυλής Purépecha,

Αδέρφια της φυλής Raramuri,

Αδέρφια της φυλής Cora,

Αδέρφια της φυλής Mayo Yoreme,

Αδέρφια της φυλής Yaqui,

Αδέρφια της φυλής Popoluca,

Αδέρφια της φυλής Mixteco,

Αδέρφια της φυλής Ñahñú, Ñatho,

Αδέρφια της φυλής Coca,

Αδέρφια της φυλής Totonaco,

Αδέρφια της φυλής Mazahua,

Αδέρφια της φυλής Maya,

Αδέρφια της φυλής Zoque,

Αδέρφια της φυλής Tzotzil,

Αδέρφια της φυλής Tzeltal,

Αδέρφια της φυλής Chol,

Αδέρφια της φυλής Tojolabal,

Αδέρφια της φυλής Mame,

Αδέρφια της φυλής Binni Zaá,

Αδέρφια της φυλής Chontal,

Αδέρφια της φυλής Chinanteco,

Αδέρφια της φυλής Kumiai,

Αδέρφια της φυλής Cuicateco,

Αδέρφια της φυλής Matlazinca,

Αδέρφια της φυλής Mazateco,

Αδέρφια της φυλής Mee–paa,

Αδέρφια της φυλής Mixe,

Αδέρφια της φυλής Nasaquue/Nasa,

Αδέρφια της φυλής Amuzgo,

Αδέρφια της φυλής Triqui,

Κοινότητες, εθνότητες, φυλές και γειτονιές των ιθαγενικών λαών που έχουμε ως σπίτι το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο,

Σύντροφοι και συντρόφισσες της Εθνικής και Διεθνούς Έκτης,

Συντρόφισσες και σύντροφοι της ζαπατιστικής αποστολής στο 5ο Κογκρέσο του CNI,

Λάβετε όλες, όλοι, ολόες, τον ειλικρινή χαιρετισμό των αντρών, γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων που έχουμε ως κοινό όνομα εκείνο του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού.

Και μαζί με τον χαιρετισμό, λάβετε τον ανυπόκριτο σεβασμό, θαυμασμό και την ειλικρινή τρυφερότητά μας.

Θέλουμε καταρχάς να ευχαριστήσουμε τις συντρόφισσές και τους συντρόφους από το CIDECI-Πανεπιστήμιο της Γης που όπως και άλλες φορές έτσι και αυτές τις μέρες βάζουν κουβέρτες, φαΐ και χώρο για να ακούσουμε και να μιλήσουμε.

Συντρόφισσες, σύντροφοι, συντροφόισσες,

Αδερφοί και αδερφές,

Αυτές τις μέρες συμπληρώνει 20 χρόνια ένα φως που γεννήθηκε στα χέρια των ιθαγενικών λαών αυτής της γης που ονομάζεται Μεξικό. Εκείνο το φως που ονομάστηκε και ονομάζεται Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο.

Σε εκείνη τη γέννηση είχαμε την τιμή να είμαστε παρόντες/ούσες, μέσω της αξέχαστης συντρόφισσάς μας διοικήτριας Ραμόνας, όπου μαζί, κοινότητες, εθνότητες, φυλές και γειτονιές των ιθαγενικών λαών ανάψαμε εκείνο το φως.

Φως οργάνωσης, αγώνα και δουλειάς και μιας μακριάς διαδρομής πάλης με αντίσταση και εξεγερσιακότητα.

Κι αυτό γιατί στη διάρκεια αυτών των 20 χρόνων αγώνα ενάντια στο κακό καπιταλιστικό σύστημα και τους κυβερνώντες του έχουμε λάβει μόνο υποτίμηση, καταλήστευση και εκμετάλλευση, φυλακές, δολοφονίες και εξαφανίσεις, εξαπατήσεις και ελιγμούς.

Και σε αυτή την επέτειο που γιορτάζουμε με αδερφά και συντροφικά λόγια, ως Ζαπατίστας που είμαστε, θέλουμε να επαναφέρουμε στη μνήμη όσους/ες μας λείπουν:

Τη μακαρίτισσά μας Διοικήτρια Ραμόνα, τον Μεγάλο Πατέρα Juan Chávez, τον Μεγάλο Εξεγερμένο τιμημένο Félix Serdán, τον αδερφό Efrén Capíz, και τα ονόματα που έχουν τις απουσίες που σήμερα και πάντα μας πονούν: τις ιθαγενείς γυναίκες, την ιθαγενή νεολαία, τους ιθαγενείς ενήλικες και ηλικιωμένους, τους μεγάλους μας σοφούς και σοφές, τους ιθαγενείς μετανάστες, όλους, όλες τις αγνοούμενες, δολοφονημένες, κακοποιημένες, ταπεινωμένες, εκπορνευμένες, ξεχασμένες, αντικείμενα διακωμώδησης, κοροϊδίας και υποτίμησης.

Και μαζί με εκείνες και εκείνους, ας φέρουμε επίσης στη μνήμη την αδικία και την ατιμωρησία, ως κρατική πολιτική, που παίρνει το πρόσωπο και το όνομα των 47 απόντων της Αγιοτσινάπα.

Ας αισθανθούν μαζί μας όλες αυτές τις οδύνες, όλες αυτές τις οργές που τώρα μας καλούν και μας ωθούν τη σκέψη για να κάνουμε κάτι για όσους/ες δεν είναι και για όσους/ες θα είναι.

Ας μιλήσουν στα χείλια μας, ας ακούσουν στις καρδιές μας.

Ας ζουν στο δικό μας συλλογικό είναι.

Ας ξέρουν ότι τους συντροφεύουμε στη σκέψη και στη δράση μας, ας το νιώσουν πως δεν είναι μόνοι.

Συντρόφισσες, σύντροφοι, αδερφοί, αδερφές,

Είπαμε πριν 20 χρόνια.

Δεν θα έρθει ούτε θα γεννηθεί τίποτα νέο σε αυτό το καπιταλιστικό σύστημα προς όφελος δικό μας, των ιθαγενικών λαών στο Μεξικό και στον κόσμο.

Αυτοί οι καπιταλιστές δεν θα ψάξουν ούτε θα σκεφτούν ποτέ κάποιο δρόμο αλλαγής για μια καλύτερη ζωή για εμάς τους ιθαγενικούς λαούς, τις εθνότητες, τις φυλές και τις γειτονιές.

Με το καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε δεν θα έρθει τίποτα καλό για εμάς τους φτωχούς πληθυσμούς της υπαίθρου και της πόλης.

Ανάμεσά τους δεν θα γεννηθεί αυτό που χρειαζόμαστε, αυτό που θέλουμε εμείς οι ιθαγενικοί λαοί του Μεξικού και του κόσμου.

Δεν προσδοκούμε από αυτούς άλλο παρά αδικίες, εκμετάλλευση και λοιπές κακίες εναντίον μας, εμάς των φτωχών του κόσμου.

Δεν θα υπάρξει τίποτα για εμάς από αυτά που θέλουμε και που χρειαζόμαστε, στα κόμματα που ήδη υπάρχουν, ούτε στα φαινομενικά νέα που θα έρθουν, γιατί είναι οι ίδιοι που μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο.

Πολλά πράγματα έχουμε ζήσει και έχουμε σκεφτεί αυτά τα 20 χρόνια.

Γιατί έχουμε ζήσει με θανάτους και απελπισίες για πάνω από 500 χρόνια.

Αυτό μας δείχνει και μας λέει ότι δεν έχουμε τίποτα να ελπίζουμε από αυτό το κακό σύστημα και τους κακούς κυβερνώντες του, η ιστορία μας μάς λέει και μας δείχνει τη ζωή που έζησαν οι παππούδες και οι προπαππούδες και ο προπροπαππούδες μας.

Γι’ αυτό πριν 20 χρόνια είπαμε ότι πρέπει να οικοδομήσουμε το δικό μας μονοπάτι, το δικό μας πεπρωμένο που να έχει ελευθερία, δικαιοσύνη και δημοκρατία.

Γιατί πια δεν υπάρχει ούτε κάτι λίγο άξιο εμπιστοσύνης σε αυτό το καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο ζούμε.

Γνωριστήκαμε στο διάλογο, το διάλογο που ζήτησε ο λαός του Μεξικού να συνομιλήσουμε με το κακό σύστημα που έγινε κυβέρνηση, που δεν κράτησε το λόγο του.

Το ίδιο το κακό σύστημα μας υπέδειξε να μην εμπιστευόμαστε τα λόγια του, που τα έχουμε δει εδώ και πάνω από 500 χρόνια, ότι δεν έχουν μπέσα.

Αλλά ο δικός μας ο διάλογος, ανάμεσά μας, οι γειτονιές, οι φυλές, οι εθνότητες και οι ιθαγενικοί λαοί, μας έχει ωφελήσει, γιατί είμαστε τώρα ως Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο.

Το να μιλάμε μεταξύ μας οι ιθαγενικοί λαοί ήταν και είναι πολύ απαραίτητο σήμερα πιο πολύ από ποτέ, γιατί τώρα επεκτείνεται η καταστροφή που κάνουν οι καπιταλιστές ενάντια στη μάνα γη και αυτό σημαίνει ότι θα καταστραφούμε επίσης, γιατί ζούμε σ’ αυτήν.

Ο διάλογος αναμεταξύ μας μάς κάνει καλό, μας βοηθά να καταλάβουμε, μας βοηθά να προσανατολιστούμε σε πολλά πράγματα στο νου της ζωής μας, αλλά μόνο αν την δουλέψουμε δίνει καρπούς, αν δεν δουλευτεί δεν δίνει καρπούς, η δουλειά είναι με τους λαούς, ο καρπός είναι με τους λαούς που δουλεύουν οργανωμένοι, και αγωνίζονται, προσπαθούν, θυσιάζονται, πάλι και πάλι αν χρειαστεί.

Αν δεν κάνουμε αυτή τη δουλειά, ποιος θα την κάνει;

Κανείς δεν θα ’ρθει, το γνωρίζουμε καλά.

Έτσι το λέμε. Πολλά πράγματα τα ξέρουμε και τα λέμε, λέμε, για παράδειγμα, «δεν ωφελεί να τσακωνόμαστε μεταξύ μας». Άλλο, «διαιρεμένοι δεν έχουμε δύναμη».

Σα να ’ναι ώρα πια να μην μένουμε μόνο σε όσα ξέρουμε και όσα λέμε, σα να ’ναι πια ώρα να δούμε αυτό που είναι η πραγματική ζωή μας: αδικία, μιζέρια και ανισότητα.

Πρέπει να οργανωθούμε για να πετύχουμε αυτό που καταλαβαίνουμε, αυτό που λέμε, ή να κάνουμε πράξη τα βήματα για να διορθωνόμαστε και να βελτιωνόμαστε όπου βλέπουμε ότι έχουμε λαθέψει.

Σύντροφοι, συντρόφισσες του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου, σε αυτά τα 20 χρόνια σηκώσαμε το κεφάλι μας μαζί με το σώμα και την ψυχή μας και είπαμε να οργανωθούμε και να δουλέψουμε αγωνιζόμενοι.

Σήμερα πιστεύουμε ότι για αυτόν ακριβώς το λόγο βρισκόμαστε εδώ, για να δούμε, να ακούσουμε ο ένας τον άλλο, αυτά που έχουμε κάνει και πώς τα έχουμε κάνει. Τι μας λείπει να κάνουμε και πώς θα το κάνουμε.

Πού αποτύχαμε και πώς θα το διορθώσουμε και βελτιώσουμε.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε να είμαστε ενωμένοι, ύπαιθρος και πόλη.

Το οχυρό του αγώνα μας, της δουλειάς και της οργάνωσής μας, είναι το μέρος που ζούμε κάθε λαός και έπειτα σε κάθε εθνότητα, σε κάθε φυλή, σε κάθε γειτονιά, ως ιθαγενικοί πληθυσμοί.

Συντρόφισσες, σύντροφοι, συντροφόισσες της εθνικής και διεθνούς έκτης, σκεφτόμαστε ότι είναι το ίδιο, το οχυρό του αγώνα μας, της δουλειάς και της οργάνωσής μας είναι όπου ζείτε, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολείο, εργοστάσιο, σε κάθε πανεπιστήμιο και έτσι σε κάθε πόλη, δήμο, πολιτεία κλπ.

Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με δουλειά και οργάνωση, εκεί θα γεννηθεί το πώς, το τι γίνεται σύμφωνα με την κατάσταση που ζούμε.

Σύντροφοι και συντρόφισσες του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου, σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα όπως το έκαναν οι πρόγονοί μας. Αντίσταση και Εξέγερση, αλλά πλέον με μια αλλαγή πραγματική που χρειαζόμαστε οι φτωχοί της υπαίθρου και της πόλης.

Χρειαζόμαστε να οικοδομήσουμε εμείς οι ίδιοι και ίδιες τον κόσμο που θέλουμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι της Έκτης του Μεξικού και του κόσμου.

Εμείς που είμαστε οι εκμεταλλευόμενοι και εκμεταλλευόμενες χρειαζόμαστε να είμαστε ενωμένοι/ες, ύπαιθρος και πόλη, και να οικοδομήσουμε τον κόσμο που θέλουμε.

Σκεφτόμαστε ότι σε αυτό πρέπει να αφιερώνουμε τις προσπάθειές μας, τις θυσίες μας στη δουλειά και στην οργάνωση, για να ξέρουμε τι να κάνουμε τη στιγμή που πρέπει.

ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ, από το να επικεντρωθούμε στην οργάνωσή μας, οι ιθαγενικοί λαοί της υπαίθρου και της πόλης.

Ιδίως εμείς οι γειτονιές, οι φυλές, οι εθνότητες και οι ιθαγενικοί λαοί, δεν έχουμε πλέον πού να καταφύγουμε. Δεχόμαστε επίθεση στην ύπαιθρο και στην πόλη, κανείς δεν θα έχει πού να καταφύγει.

Σήμερα χρειάζεται να σηκώσουμε τα βλέμματά μας, εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι, και να οργανωθούμε, να δουλέψουμε και να αγωνιστούμε για να είμαστε οργανωμένοι μαζί, πόλη και ύπαιθρος.

Γιατί η αλήθεια είναι πως οι ιθαγενικοί λαοί στην ύπαιθρο και στην πόλη είμαστε μάρτυρες ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν έχει τίποτα καλό ούτε τόσο δα για μια καλύτερη ζωή για τους ιθαγενικούς λαούς και όσους μένουν στις πόλεις.

Σήμερα πραγματικά θέλουν να μας καταστρέψουν εξαλείφοντάς μας στη δουλεία του καπιταλισμού και συγχρόνως να καταστρέψουν τη μάνα μας τη γη και τη φύση της.

Σήμερα χρειαζόμαστε να μελετήσουμε ακούγοντας, βλέποντας, μαθαίνοντας, και εξασκούμενοι, πού και πώς είναι το κακό και πού και πώς είναι το καλό, αυτό πρέπει να γεννηθεί σε εμάς.

Πώς να βγούμε από το κακό και πώς να μπούμε στο καλό.

Να μελετήσουμε τις παρελθούσες ιστορίες μας, για να μην επαναλάβουμε το κακό, αλλά για να διορθώσουμε και να βελτιώσουμε.

Όσο ισχυροί κι αν είναι οι εκμεταλλευτές, κανείς δεν μπορεί να νικήσει τον οργανωμένο λαό.

Έτσι συντρόφισσες και σύντροφοι του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου, σύντροφοι, συντρόφισσες και συντροφόισσες της έκτης του Μεξικού και του κόσμου, αδέρφια και αδερφές του Μεξικού και του κόσμου των από κάτω και αριστερά, οργάνωση και αγώνας για να γίνει ο κόσμος καλύτερος, με νοημοσύνη και σοφία συνεχίζουμε δουλεύοντας και οικοδομώντας.

Ιθαγενικοί λαοί του κόσμου, επιστήμονες του κόσμου, καλλιτέχνες του κόσμου, αν οργανωθούμε μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο και να οικοδομήσουμε άλλον κόσμο καλύτερο, γι’ αυτό πρέπει να γίνουμε καλύτεροι αγωνιστές και αγωνίστριες.

Ενώ ψάχνουμε ο ένας τον άλλο και μιλάμε σύντροφοι και συντρόφισσες του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου, μας αναλογεί να δείξουμε το παράδειγμα στις οικογένειές μας στο Μεξικό και στον κόσμο, ότι δεν υπάρχει κανείς που θα αγωνιστεί για να μας απελευθερώσει πέρα από μας τους ίδιους, τις ίδιες. Μας αναλογεί να δείξουμε το δρόμο.

-*-

Συντρόφισσες, σύντροφοι, συντροφόισσες, αδερφοί, αδερφές,

Ας ακούσει όποιος/α θέλει ν’ ακούσει.

Ας καταλάβει όποιος/α θέλει να καταλάβει.

Γιατί τώρα είναι η ώρα που αυτά τα χώματα θα ξανασπαρθούν με το βήμα των ιθαγενικών λαών.

Τώρα είναι η ώρα που αυτοί οι ουρανοί θα ξαναεντυπωσιαστούν από όλα τα χρώματα που είμαστε το χρώμα της γης.

Τώρα είναι η ώρα που η συλλογική καρδιά που είμαστε, θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη. Θα γίνει σπίτι, παρηγοριά και έμπνευση αγώνα για καθένα που θεωρεί ότι είναι μόνος και σε αδιέξοδο.

Τώρα είναι η ώρα των λαών μας, των εθνοτήτων μας, των φυλών μας, των γειτονιών μας.

Τώρα είναι η ώρα να θυμίσουμε στον Αφέντη, στους εργατοπατέρες και στους επιστάτες του, ποιοι γέννησαν αυτό το Έθνος, ποιοι κάνουν τις μηχανές να δουλεύουν, ποιοι δημιουργούν την τροφή της γης, ποιοι σηκώνουν τα κτίρια, ποιοι ανοίγουν τους δρόμους, ποιοι υπηρετούν τις επιστήμες και τις τέχνες, ποιοι φαντάζονται και αγωνίζονται έναν κόσμο τόσο μεγάλο όπου πάντα υπάρχει ένα μέρος με φαΐ, κουβέρτα, ελπίδα.

Ακούστε το καλά, καταλάβετέ το καλά.

Τώρα είναι η ώρα του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου.

Ας τρέμει το κέντρο της γης στο βηματισμό του.

Ας νικηθεί ο κυνισμός και η απάθεια στα όνειρά του.

Ας σηκωθεί με τη φωνή του όποιος/α δεν έχει φωνή.

Ας φωτιστεί η καταχνιά με το βλέμμα του.

Ας βρει σπίτι στην ακρόασή του όποιος/α σκέφτεται ότι είναι μόνος/η.

Ας συναντήσει η απελπισία παρηγοριά κι ελπίδα στην καρδιά του.

Ας εκπλαγεί εκ νέου ο κόσμος με την πρόκλησή του.

-*-

Ευχαριστούμε Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο.

Ευχαριστούμε για το παράδειγμά σου.

Ευχαριστούμε που δεν πουλήθηκες.

Ευχαριστούμε που δεν υποχώρησες.

Ευχαριστούμε που δεν παραδόθηκες.

Ευχαριστούμε για το αδερφικό σου βήμα, για την πάντα έτοιμη ακρόαση, για τα γενναιόδωρα λόγια.

Και το λέμε ξεκάθαρα ότι ο δικός μας αγώνας είναι για τη ζωή.

Για αυτό ζούμε, για αυτό πεθαίνουμε, για αυτό λέμε:

ΖΗΤΩ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΟΙ ΦΥΛΕΣ, ΟΙ ΕΘΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΘΑΓΕΝΙΚΟΙ ΛΑΟΙ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

ΑΣ ΛΑΜΨΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ!

ΑΣ ΥΨΩΘΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΚΑΙ Ο ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΘΑΓΕΝΙΚΟΥ ΚΟΓΚΡΕΣΟΥ ΚΑΙ ΟΣΟΙ/ΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ!

Ευχαριστούμε για την ακρόαση, τα λόγια και την καρδιά σου.

Από το CIDECI–UNITIERRA, Τσιάπας, Μεξικό

Στο όνομα των ηλικιωμένων, των παιδιών, των γυναικών και των αντρών του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού

Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές