Στην ανακοίνωσή της, η Αντιφασιστική Κϊνηση Καλαμάτας τονίζει ότι στόχος του Φεστιβάλ είναι να γίνει "μια μαζική, βροντερή, μαχητική, αγωνιστική απάντηση στην εγκληματική δράση των ακροδεξιών ναζιστών της Χρυσής Αυγής, απαιτώντας το νυστέρι να μπει βαθιά για να αποξηλωθούν οι χρυσαυγίτικοι θύλακοι στην αστυνομία, τον στρατό και την ΕΥΠ, για να σπάσει το αυγό που γεννά στα σπλάχνα του κράτους ναζιστικού τύπου πρακτικές και εγκληματικές πράξεις αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας".

Φιλοδοξούν επίσης, το φετινό φεστιβάλ "να αποτελέσει μια μεγάλη συνάντηση αλληλεγγύης, αντίστασης και κοινού αγώνα ενάντια στα μνημόνια, στο ρατσισμό, την ξενοφοβία, την ομοφοβία και τον εκφασισμό της δημόσιας ζωής, που εκτρέφουν εγκληματικές οργανώσεις τύπου Χρυσής Αυγής.

Καθώς η οικονομική κρίση βαθαίνει και η υποταγμένη κυβέρνηση ετοιμάζει νέο μνημόνιο, προωθούνται οι πιο απάνθρωπες πολιτικές ολοκληρωτισμού, καταστολής και εκμετάλλευσης. Οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, η κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων, η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, η πλήρης υποβάθμιση της Βουλής με τις αλλεπάλληλες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, το μαύρο στην ΕΡΤ, η επιστράτευση οποιουδήποτε κλάδου αποφασίσει απεργιακή κινητοποίηση, οι διώξεις πανεπιστημιακών και διανοουμένων, τα πογκρόμ στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους της νεολαίας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες, η ρατσιστική πρακτική ενάντια στους κοινωνικά αποκλεισμένους συνιστούν καταστάσεις ακραίας αντιδημοκρατικής εκτροπής. 

Για να τα πετύχουν όλα αυτά δε διστάζουν να χρησιμοποιούν τους νεοναζί ως εργαλείο ενάντια στις κοινωνικές αντιστάσεις που βλέπουν να έρχονται. Μόνο αν καμφθούν οι κοινωνικές αντιστάσεις μπορούν να περάσουν την καταστροφική πολιτική τους. Πρέπει δηλαδή να αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα τη φτώχεια, την πείνα, την ανεργία, το θάνατο, την κατάργηση των εργατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων μας. Πρέπει να δεχτούμε τη μοίρα μας σαν νούμερα που περισσεύουμε σε εξισώσεις και οικονομικούς δείκτες ανάπτυξης. Πρέπει να υποταχτούμε στο φόβο.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες οι μετανάστες γίνονται οι αποδιοπομπαίοι τράγοι ενός προβλήματος που δε δημιούργησαν οι ίδιοι, αλλά το καθεστώς που τους χρησιμοποιεί για να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Με το ρατσιστικό διαχωρισμό σε Έλληνες και ξένους, νόμιμους και παράνομους, δημόσιους και ιδιωτικούς, παραγωγικούς και μη παραγωγικούς εργάτες, άνεργους και εργαζόμενους, προωθείται ο κοινωνικός κανιβαλισμός με την μία κοινωνική ομάδα να στρέφεται ενάντια στην άλλη. Ταυτόχρονα όμως η οικονομική ελίτ, οι κυβερνώντες, οι καναλάρχες και τα συμφέροντά τους μένουν στο απυρόβλητο. Φαίνεται επίσης ότι οι άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας που επιβάλλουν σήμερα στους μετανάστες είναι εικόνες από το μέλλον που σχεδιάζουν για όλη την κοινωνία. Ένα μέλλον άγριας εκμετάλλευσης και ανελευθερίας, μια απέραντη Μανωλάδα για όλους.

Εμείς, οι «από κάτω», που βιώνουμε αυτή την καταπίεση, γνωρίζουμε ότι ο αγώνας για την ανατροπή αυτών των πολιτικών δεν μπορεί παρά να είναι κοινή υπόθεση όλων μας. Πως ο καθένας και η καθεμία πρέπει να παλέψει ενάντια στην καταπίεση όπως τη βιώνει κάθε φορά. Πως το μέλλον μας δεν είναι άλλο από τη συνάντηση σε κοινό αγώνα Ελλήνων και ξένων εργατών ενάντια στα συμφέροντα της ντόπιας και υπερεθνικής ελίτ".