Ιστορία ενός Αιχμαλώτου

του Στρατή Δούκα 

 

Από 24 Σεπτεμβρίου έως 16 Οκτωβρίου

κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00

 

Το έργο του Στρατή Δούκα «Ιστορία ενός Αιχμαλώτου», ένα από τα πλέον αξιόλογα έργα της ελληνικής πεζογραφίας, παρουσιάζει η ομάδα «Ιδιόμελον Art» από το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου, και κάθε Σάββατο και Κυριακή για συνολικά οκτώ παραστάσεις, στον χώρο τέχνης «Ιδιόμελο».

Μία παράσταση με επετειακό χαρακτήρα τόσο για την 100η επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής (1922), όσο και για τα 40 χρόνια από την αποδημία του Στρατή Δούκα (1983).

 

Στα 1928 δύο άντρες συναντώνται στο καφενείο ενός χωριού της Πιερίας. 

Ο ένας είχε αιχμαλωτισθεί πριν 6 χρόνια από τους Τούρκους στη Μικρασιατική καταστροφή. Μέσα από τρομακτικές βαναυσότητες, καταφέρνει να δραπετεύσει μαζί με έναν σύντροφό του και μετά από περιπλανήσεις και παραπλανήσεις - καθώς υποδύεται τον Τούρκο - στο εχθρικό έδαφος και στο εχθρικό ανθρώπινο περιβάλλον, επιστρέφει στην πατρίδα και αφηγείται την οδύσσειά του.           
Ο άλλος, πνευματικός άνθρωπος της εποχής, τον ακούει και καταγράφει ένα μέρος απ’ αυτήν την αδιανόητη ιστορία στη μνήμη του και το άλλο στο χαρτί, έκθαμβος για το «ωραίο αυτό λαϊκό λουλούδι του Λόγου» που του προσφέρεται. Θα φύγει στη Θεσσαλονίκη και θα την υπαγορεύσει ολόκληρη την ιστορία σε συγγενή του υποδυόμενος με τη σειρά του τον ήρωα.

Αποτέλεσμα: ένα έργο υβριδικού χαρακτήρα (μαρτυρία και μυθοπλασία μαζί), με ιδιαίτερο θεατρικό ενδιαφέρον χάρη στην παραστατικότητα της αφήγησης και τον γνήσιο λαϊκό λόγο, θεωρούμενο ως ένα από τα 100 καλύτερα ελληνικά λογοτεχνικά βιβλία των τελευταίων δύο αιώνων.

Για τον συγγραφέα Στρατή Δούκα (1895-1983), το 2023 είναι 40η επέτειος από την αποδημία του. Η «Ιστορία ενός Αιχμαλώτου» είναι ένα έργο ζωή, καθώς από την πρώτη έκδοση του 1929 μέχρι την τελική του 1962 δεν σταμάτησε να την επεξεργάζεται και να την βιώνει ξανά και ξανά.

Έτσι στην παράσταση της «Ιδιόμελον Art», δέχεται, κατάκοιτος πια, την «επίσκεψη» του ήρωά του στο ταπεινό του δωμάτιο, ας πούμε στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ο ιδιωτικός του χώρος θα μεταβληθεί πλέον σε πεδίο αναπαράστασης των περιπετειών του αιχμαλώτου Νικόλα Κοζάκογλου μέχρι το λυτρωτικό τέλος. Ένα τέλος που προσφέρει των «παθημάτων κάθαρσιν» και για τους δύο. Και για τον «Αιχμάλωτο» που το πρόσωπό του αποκτά το ιστορικό του βάρος, αλλά και για τον συγγραφέα που δικαιώνεται ηθικά σε μια εποχή οι ανάγκες της επιβίωσης τον έχουν τσακίσει, όπως και πολλούς πνευματικούς ανθρώπους άλλωστε της εποχής του.
Επιλέχθηκε το κείμενο της α’ έκδοσης του 1929 για την αμεσότητά της, και τον προφορικό της λόγο απαλλαγμένο από οποιοδήποτε στοιχείο λογοτεχνικής «κατασκευής» που εμφιλοχώρησαν στις κατοπινές εκδόσεις του κειμένου, και η «δίφωνη» αφήγηση από τον πρωταγωνιστή ήρωα και από τον συγγραφέα. Ο δεύτερος επωμίζεται, μεταμφιεζόμενος διαδοχικά, όλες τις φωνές των συμπατριωτών αλλά και των ξένων (ντόπιων Τούρκων) που με τον έναν ή άλλον τρόπο (φιλικό και εχθρικό) συνέβαλαν στο καθαρτήριο τέλος αυτής της απίστευτης περιπέτειας. 

 

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία, σκηνογραφική και μουσική επιμέλεια: Μανώλης Γιούργος

Στον ρόλο του «Αιχμαλώτου» ο Νεκτάριος Παπαλεξίου

Στον ρόλο του συγγραφέα ο Γιάννης Παπαθύμνιος

 

 

Πληροφορίες:

Χώρος Τέχνης Ιδιόμελο: Ελευθερίου Βενιζέλου 17, Μαρούσι, κοντά στον ΗΣΑΠ

Από 24 Σεπτεμβρίου έως 16 Οκτωβρίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00

Διάρκεια: 120’

 

Εισιτήρια: 12 ευρώ (γενική είσοδος), 10 ευρώ (φοιτητικό/ανεργίας)

Πληροφορίες – κρατήσεις: 2106817042

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/istoria-enos-aixmalotou/

 

 

ΘΕΑΤΡΟ RADAR

 

Πλατεία Αγίου Ιωάννη και Πυθέου 93 - Νέος Κόσμος, Αθήνα Τ.Κ. 11744

απέναντι από τον σταθμό μετρό ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

τηλ.: 210 9769294

 

 «ΤΡΟΜΕΡΟΙ ΓΟΝΕΙΣ»

 

του Ζαν Κοκτώ

 

Μετάφραση - Σκηνοθεσία- Δραματουργική επεξεργασία

Αναστασία Παπαστάθη

 

2ος ΧΡΟΝΟΣ

Από 8 Οκτωβρίου 2022
Κάθε Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 19:00

 

Παράλληλα θα συνεχιστεί και ο ανοιχτός διάλογος με το κοινό με θέματα που προκύπτουν από το έργο

 

Την συζήτηση συντονίζει η Θεραπεία Στάμου-Μαζαράκη,

Ψυχολόγος - Σωματική - Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια - Οικογενειακή σύμβουλος και trainer - μέλος του ECP

 

 

Ο πρώτος ανοιχτός διάλογος θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022 μετά την παράσταση

 

  Το έργο του Ζαν Κοκτώ «Τρομεροί Γονείς» παρουσιάζει η Αναστασία Παπαστάθη, για δεύτερη χρονιά στο θέατρο RADAR, σε μια καινούργια προσέγγιση όπου η δράση του έργου μεταφέρεται από το  Παρίσι του 1938 (χρονιά που γράφτηκε το έργο) στην Αθήνα του σήμερα.

 

Ένα έργο για τις οικογενειακές σχέσεις, για την δύναμη του έρωτα και την ατομική ελευθερία.

 Λίγα λόγια για το έργο

Η μάνα αποξενωμένη από τον άντρα της, έχει εξαρτηθεί από τον γιο της.

Η ανύπαντρη αδελφή της που ζει μαζί τους έχει αναλάβει να τους συντηρεί αφού κανείς δεν εργάζεται σε αυτό το σπίτι και εκείνη είναι η μόνη που μπορεί να διαχειριστεί την περιουσία από την κληρονομιά που άφησε ο πλούσιος θείος στις δυο αδερφές.

Όλα δείχνουν ισορροπημένα σε αυτή την οικογένεια.

Η διαβητική μάνα χειραγωγεί μέσω της αρρώστιας της και της κυκλοθυμίας της, η θεία ελέγχει με την εξουσία του χρήματος και την εμμονή της για την τάξη και ο μπαμπάς καλύπτει την μοναξιά του με μικρές αποδράσεις σε εξωσυζυγικές σχέσεις.

Τι γίνεται όμως όταν ο γιος ερωτεύεται και θέλει να σπάσει τα δεσμά της οικογένειας;

Πως θα το διαχειριστεί αυτό η μάνα που χάνει τον γιο της;

Και ο κρυφός έρωτας της θείας για τον άντρα της αδερφής της θα εκδηλωθεί;

Η παλιότερη γενιά αναπόφευκτα θα συγκρουστεί με την νέα γενιά που διεκδικεί την δική της ταυτότητα. Τόπος σύγκρουσης το σαλόνι του σπιτιού της οικογένειας.

Ο Ζαν Κοκτώ δεξιοτέχνης της μυθοπλασίας στήνει έναν  δυνατό μύθο και αφήνει τις συγκρούσεις να εξελιχθούν με ανατροπές, αποκαλύψεις, απρόοπτα και τις κωμικές καταστάσεις να διαδέχονται τις δραματικές αποφορτίζοντας το συγκρουσιακό τοπίο.

Το έργο αφενός καταγράφει τις σχέσεις των μελών μιας οικογένειας, αφετέρου δίνει την δυνατότητα να ερευνηθούν πιο εξειδικευμένα θέματα όπως οι σχέσεις εξάρτησης που καλλιεργούνται μέσα στην οικογένεια, η ελεγκτική συμπεριφορά του γονέα, η ανάγκη αυτονόμησης του παιδιού, πως διαμορφώνονται οι ρόλοι μέσα στην οικογένεια, πως αλληλεπιδρούν τα μέλη μεταξύ τους, αλλά και πως επηρεάζει η ποιότητα σχέσης των γονέων την διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός παιδιού.

 

Συντελεστές

Μετάφραση - Σκηνοθεσία

Δραματουργική επεξεργασία: Αναστασία Παπαστάθη

 

Σκηνικά - Κοστούμια: Κυριακή Πανούτσου

Μουσική επιμέλεια: Πάνος Φορτούνας

Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Τσολάκης

Σχεδιασμός Φωτισμών: Αναστασία Παπαστάθη

 

Φωτογραφίες/video: Χάρης Γερμανίδης

Επικοινωνία : Μαρίκα Αρβανιτοπούλου 

Web & Digital Communication: Χρήστος Λουκόπουλος

Art work: Creatures

 

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί με σειρά εμφάνισης:

Χρήστος Ευθυμίου

Μαρία Μαυροματάκη

Αναστασία Παπαστάθη

Αντώνης Καραθανασόπουλος

Ευδοκία Ασπρομάλλη

 

 

Η παράσταση «Τρομεροί Γονείς» πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. 

INFO!

ΤΡΟΜΕΡΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

 

ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Κάθε Σάββατο 21:00 & Κυριακή στις 19:00

 

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 90' (χωρίς διάλειμμα)

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

15 ευρώ: Γενική είσοδος:

12 ευρώ:  Φοιτητές / ΑμΕΑ / Άνεργοι/ Άνω των 65

*   Στον ανοιχτό διάλογο γενική είσοδος 15 ευρώ

 

➔   Η αίθουσα κλιματίζεται

 

Πληροφορίες-κρατήσεις στο ταμείο του θεάτρου: 210 9769294

 

Προπώληση viva.gr:

https://www.viva.gr/tickets/theater/theater-radar/tromeroi-goneis/

 

 

Θέατρο RADAR

Πλατεία Αγίου Ιωάννη & Πυθέου 93, Νέος Κόσμος, Αθήνα, Τ.Κ. 11744

(απέναντι από το Σταθμό Μετρό «Άγιος Ιωάννης») Τηλ.: 2109769294

FB page: Θέατρο-Radar

Instagram: @radartheater

Site: www.radartheater.gr

 

E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

«Η Μητέρα του Σκύλου»
του Παύλου Μάτεσι

Σκηνοθεσία Χριστίνα Ματθαίου

Πρεμιέρα Δευτέρα 28 Νοεμβρίου
Θέατρο Ιλίσια

Στο ρόλο της Ραραού η Μαρία Καβογιάννη

Το βραβευμένο και πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημα «Η Μητέρα του Σκύλου» του Παύλου Μάτεσι, σε σκηνοθεσία Χριστίνας Ματθαίου και διασκευή Θεοδώρας Καπράλου από 28 Νοεμβρίου στο Θέατρο Ιλίσια.
Το θεατρικό αριστούργημα συγκαταλέγεται στα 1001 βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας που πρέπει να έχει διαβάσει κάποιος μέχρι το τέλος της ζωής του.
 
 «Πατρίδα μου ήταν ένα κοριτσάκι ονόματι Ρουμπίνα.(...)
Και τότε αμέσως κατάλαβα γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν σέβας και φιλία προς το χώμα,
και επιθυμία για γη: επειδή η γη είναι φτιαγμένη από τάφους (...)
έτσι είναι η ζωή: γεμάτη θανάτους (...)
Ξεχνάω και να λυπηθώ. Αυτό, λιγάκι με μελαγχολεί. Που ξεβάφουνε οι λύπες μου. Τι να κάνουμε...»

Εικόνες μνήμης φτιαγμένες από χώμα και κομφετί.
Μια γυναίκα μας μιλάει για τη ζωή της. Μια ζωή που έζησε, φαντάστηκε ή θέλησε να ζήσει. Πίσω της σαν σκιά η εικόνα του πολέμου και οι άνθρωποι που πέρασαν από δίπλα της χωρίς να καταφέρουν να την ακούσουν ή να συνδεθούν μαζί της.  Η ιστορία της έρχεται άλλοτε σαν εύθυμο τραγούδι και άλλοτε σαν κραυγή. Θέλει να την ακούσουν και να την θυμούνται. Με λόγο συνειρμικό και σχεδόν παραληρηματικό, ακροβατώντας ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία φέρνει στο φως το τραύμα της, τραύμα που αδυνατεί να επουλώσει και να θυμηθεί την εμπειρία που το προκάλεσε.

Η μητέρα της. Μια γυναίκα που τιμωρείται άδικα και μετατρέπει μόνη της την τιμωρία σε ισόβια. Επιλέγει την σιωπή. Η στιγμή της τιμωρίας κατακερματίζει τις ταυτότητες των δύο ηρωίδων. Τις αλλάζει για πάντα.  Η Ραραού ενδύεται το προσωπείο πίσω από το οποίο θα ζήσει όλη της τη ζωή και η μητέρα της, η Ασημίνα, γίνεται “ Η μητέρα του σκύλου”. Η εξιστόρηση της ζωής αυτής και της μητέρας της είναι μια απόπειρα να παραμείνει δίπλα της το απόν.

Είναι η στιγμή της να λάμψει. Όχι μόνο να πει την ιστορία της αλλά και να την παίξει. Να γίνει για λίγο πρωταγωνίστρια. Απαιτεί τον πρώτο ρόλο στο έργο και την δόξα, μα δόξα της είναι η θυσία. Τα όνειρά της, κατασκευασμένα από ύλη ζωής, δημιουργούν χώρους μετάλλαξης και αλλαγής. Σαν μαγικά κατώφλια ανάμεσα στον κόσμο και την φαντασία της ηρωίδας. Σε μια κυκλική πορεία ξανά προς το χώμα.
Δεν ζητάει να την πιστέψουμε παρά μόνο να την συμπονέσουμε. Απλώς και μόνο “δυο στιγμές παρέα”.

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Μαρία Καβογιάννη, Άννα Καλαϊτζίδου, Σύρμω Κεκέ, Γιάννης Λεάκος, Ειρήνη Μπούνταλη , Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Μελίνα Βαμπούλα, Θεοδώρα Γεωργακοπούλου

Συντελεστές
Κείμενο : Παύλος Μάτεσις
Σκηνοθεσία : Χριστίνα Ματθαίου 
Διασκευή - Ελεύθερη Απόδοση: Θεοδώρα Καπράλου 
Σκηνικά : Θάλεια Μέλισσα 
Κοστούμια : Βασιλική Σύρμα
Μουσική : Φώτης Σιώτας 
Κίνηση : Σεσίλ Μικρούτσικου
Φώτα :  Λευτέρης Παυλόπουλος 
Βοηθός Σκηνοθέτη : Μαρία  Ελένη Σκαρώνη
Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη
Βίντεο promo: Θωμάς Παλυβός
 
Info
«Η Μητέρα του Σκύλου»
Πρεμιέρα 28 Νοεμβρίου

Θέατρο Ιλίσια
Διεύθυνση : Παπαδιαμαντοπούλου 4
 

Στο πένθος βυθίστηκε ο καλλιτεχνικός χώρος από την απώλεια της σπουδαίας Ειρήνης Παππά που έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη, αφήνοντάς σπουδαία παρακαταθήκη τις ερμηνείες της.

Γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1929 στο Χιλιομόδι Κορινθίας ως Ειρήνη Λελέκου. Οι περισσότερες αναφορές δείχνουν (λανθασμένα) ως ημερομηνία γέννησης τις 3 Σεπτέμβρη του 1926. Σύμφωνα με το δημοτολόγιο και τους εκλογικούς καταλόγους η σωστή ημερομηνία είναι 3 Σεπτεμβρίου 1929.

Γεννήθηκε σε οικογένεια δασκάλων, όπως ο παππούς της, οι γονείς της και η θεία της που την επηρέασαν στη μόρφωσή της. Η μητέρα της Ελένη Λελέκου, από το γένος Πρεβεζάνου, ήταν δασκάλα, από την οποία είχε ακούσει πολλά παραμύθια και ιστορίες. Ο πατέρας της Σταύρος Λελέκος ήταν καθηγητής κλασικού δράματος, υπήρξε διευθυντής στο σχολείο του Σοφικού Κορινθίας και την έμαθε να διαβάζει αρχαίους Έλληνες. Οι γονείς της είχαν τέσσερα κορίτσια. Αδελφές της είναι η Ευαγγελία Λελέκου-Μανθοπούλου (1925-), ιατρός ακτινολόγος, πρώην διευθύντρια του νοσοκομείου Άγιος Σάββας και η λογοτέχνιδα και ποιήτρια Δέσποινα Λελέκου-Τατάκη (1926- 2009). Ο προπάππος της Σταύρος Λελέκος, γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα, έγραψε το πρώτο συντακτικό της ελληνικής γλώσσας (1881), όπως και άλλα βιβλία για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι γονείς της είχαν αντιρρήσεις όταν στην εφηβεία της τους είπε ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός.

Ανιψιός της είναι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μανούσος Μανουσάκης, γιός τής αδελφής της Δέσποινας. Επίσης ανιψιός της είναι και ο ηθοποιός Αίαντας Μανθόπουλος, γιος της αδελφής της Ευαγγελίας.

Το 1947 παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Άλκη Παππά (1922-2018), με τον οποίο χώρισαν το 1951, αλλά διατήρησε μέχρι και σήμερα το επίθετό του. Η ίδια προτιμούσε να γράφει το επίθετο με ένα «π», δηλαδή «Παπά» (όπως στα αγγλικά «Irene Papas»). Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες ο γάμος τους διήρκεσε από το 1943 έως το 1947.

Η ίδια είχε αποκαλύψει το 2004 στην ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, μετά τον θάνατο του Μάρλον Μπράντο, ότι υπήρξε μεταξύ τους μια μακρά και «μυστική αγάπη». Η ίδια είχε πει ότι είχαν συναντηθεί το 1954 στη Ρώμη. Όπως είπε τον εκτιμούσε πολύ, ήταν το «μεγάλο πάθος της ζωής της» και συναντήθηκαν για τελευταία φορά το 1999 στην Αθήνα.

Ραδιοφωνική παραγωγός

Ξεκίνησε από την ηλικία των 15 ετών ως ραδιοφωνική παραγωγός, τραγουδίστρια και χορεύτρια σε διάφορες εκδηλώσεις. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, που τότε ονομαζόταν Εθνική Σχολή Κλασικού Θεάτρου με σπουδαίους δασκάλους όπως τους Γιώργο Γληνό, Νικόλαο Παρασκευά, Λουκά Καρυντινό, Πέλο Κατσέλη, Δημήτρη Ροντήρη, κλπ.

Κινηματογράφος και θέατρο

Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1948, στην επιθεώρηση των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου Άνθρωποι… Άνθρωποι, στη Λυρική Σκηνή, με τους σημαντικότερους ηθοποιούς της εποχής. Στην αυτοβιογραφία του ο Αλέκος Σακελλάριος, γράφει ότι την πρωτοείδε στο Σύνταγμα. Λόγω της εμφάνισής της, της ένδυσης και του περπατήματος της του έμοιαζε σαν «ζωντανή Καρυάτιδα». Την παρουσίασε στον Φίνο και έπαιξε στην πρώτη της ταινία το 1948, που ήταν οι Χαμένοι άγγελοι του Νίκου Τσιφόρου.

Το 1951 έγινε γνωστή διεθνώς με την κοινωνική δραματική ταινία Νεκρή Πολιτεία της Φίνος Φιλμ, στον Μυστρά, που προβλήθηκε, αντιπροσωπεύοντας την Ελλάδα, στο Φεστιβάλ των Καννών, του σκηνοθέτη Φρίξου Ηλιάδη και συμπρωταγωνιστή τον Γιώργο Φούντα (ο οποίος εμφανίζεται για πρώτη φορά στον κινηματογράφο) και διαδραματίζεται στον Μυστρά. Τρεις από τις ταινίες στις οποίες η Ειρήνη Παππά πρωταγωνίστησε προτάθηκαν για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, με την γαλλόφωνη Ζ του Κώστα Γαβρά να το κατακτά, ενώ υποψήφιες υπήρξαν επίσης και δύο ελληνικές ταινίες, μεταφορές στην μεγάλη οθόνη αρχαίων τραγωδιών, η Ηλέκτρα και η Ιφιγένεια.

Η Ειρήνη Παππά συμμετείχε σε πολλές χολιγουντιανές παραγωγές, ενώ πρωταγωνίστησε και στο θέατρο Μπρόντγουεϊ το 1967.

Το 1979 στο Ηρώδειο, όταν ήταν να παιχτεί το Αντώνιος και Κλεοπάτρα, βρέθηκε σε διαμάχη με τον Δημήτρη Χορν που είχε εκφραστεί απαξιωτικά εναντίον της.

Διακρίσεις

Στην Ελλάδα δεν έχει αναγνωριστεί τόσο, όσο διεθνώς. Τιμήθηκε με το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο το 1995.

Το 2008, η Ιταλία την τίμησε με το «Βραβείο Ρώμη» στο αρχαίο θέατρο της «Όστια Αντίκα». Τότε όταν παρέλαβε το βραβείο είχε πει: «Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω, μπορώ μόνο να πω ότι η Αθήνα θα είναι πάντα η μητέρα μου, αλλά η Ρώμη, παράλληλα, είναι δεύτερη μητέρα μου, από ξεκάθαρη επιλογή μου». Στην Ιταλία συνεργάστηκε με πολλούς Ιταλούς σκηνοθέτες και οι Ιταλοί την αγάπησαν, λέγοντας Bella Greca και Irene Nostra (δηλ. «η δικιά μας Ειρήνη»). Στην Ιταλία κατέφυγε τα χρόνια της χούντας, δεδομένου ότι ήταν υποστηρίκτρια του κομμουνισμού.

Η Πορτογαλία έδειξε την εκτίμησή της με την υποστήριξη στο θέατρο που ίδρυσε εκεί για να παίζονται αρχαίες τραγωδίες. Γι’ αυτό το θέατρο η Ειρήνη Παππά διέμενε στην Πορτογαλία τα τελευταία ενεργά χρόνια της.

Το 2000 τιμήθηκε με τον τίτλο «Γυναίκα της Ευρώπης» και το 2009 με τον Χρυσό Λέοντα Μπιενάλε του Θεάτρου της Βενετίας, από τα χέρια του σκηνοθέτη Μαουρίτσιο Σκαπάρο.

Τα τελευταία χρόνια είχε τιμηθεί και με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο Τορ Βεργκάτα της Ρώμης στην Ιταλία. Συνολικά έλαβε περισσότερες από 24 τιμητικές διακρίσεις και βραβεία.

Πολιτική

Μεταπολιτευτικά είχε ασχοληθεί και με την πολιτική. Ήταν μέλος του ΚΚΕ, αλλά θαύμαζε την προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών ο σπουδαίος ηθοποιός Κώστας Καζάκος. Τους τρεις τελευταίους μήνες ο Κώστας Καζάκος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός όπου είχε εισαχθεί με κορωνοϊό, εξαιτίας του οποίου επιβαρύνθηκαν σημαντικά τα χρόνια αναπνευστικά προβλήματα που αντιμετώπιζε. Η κατάστασή του κρίθηκε εξαρχής σοβαρή και επιδεινωνόταν με το πέρασμα του χρόνου. 

Σημειώνεται ότι τον περασμένο Απρίλιο ο Κώστας Καζάκος αποχώρησε από την παράσταση όπου επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει και αντικαταστάθηκε από άλλον ηθοποιό. Η παράσταση ήταν τα «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου.

Ο Κώστας Καζάκος γεννήθηκε το 1935 στον Πύργο Ηλείας. Στα 18 του, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει παιδαγωγικά ωστόσο η αριστερή κληρονομιά του πατέρα του έγινε λόγος αρνητικής αντιμετώπισής του από το πανεπιστήμιο. Του ζητούσαν χαρτί κοινωνικών φρονημάτων και επειδή δεν το είχε, δεν του επέτρεψαν την εγγραφή του στη σχολή. Έτσι, άλλαξε αποφάσισε να αλλάξει σταδιοδρομία και φοίτησε στην Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (1953-1956) και στην Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (1954-1957).

Υπήρξε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Ελεύθερου Θεάτρου και Πρόεδρος της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης. Παράλληλα ήταν ιδρυτικό μέλος του Ελληνοαραβικού Συνδέσμου και μέλος της Επιτροπής Αδείας Άσκησης του Επαγγέλματος του Ηθοποιού.

Τιμήθηκε με τον «Χρυσό Απόλλωνα», βραβείο ηθοποιού Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών το 1967, και Α΄ Χρυσό Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1973 για την αρτιότερη θεατρική παραγωγή («Λυσιστράτη»). Ακόμη τιμήθηκε ακόμα με το Βραβείο της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων και Κριτικών για το σύνολο της προσφοράς του. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 και του Οκτωβρίου 2009 εκλέχθηκε βουλευτής με το ΚΚΕ, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
 

Από το 1968 μέχρι το 1992 υπήρξε παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Καρέζη, με την οποία απέκτησε τον γιο τους, τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο (γενν. 1969). Το 1997 παντρεύτηκε με την ηθοποιό Τζένη Κόλλια. Μαζί απέκτησαν  τέσσερα παιδιά: τον Αλέξανδρο (γενν. 1997), την Άρτεμι-Γεωργία (γενν. 1998), την Ηλέκτρα (γενν. 2002) και τη Μάγια (γενν. 2008). Η Άρτεμις-Γεωργία έχασε τη ζωή της στις 25 Ιουνίου 1999, σε ηλικία 8 μηνών και μία εβδομάδα μετά την βάπτισή της, πάσχοντας από μία σπάνια ασθένεια.

Η πρώτη εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι

Ο Κώστας Καζάκος ήταν ένα από τα μεγάλα ταλέντα που πέρασαν το κατώφλι του Θεάτρου Τέχνης. Η πρώτη του εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι έγινε το 1957 στο έργο του Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία».

Τα επόμενα χρόνια έπαιξε σημαντικούς ρόλους σε σπουδαία έργα συγγραφέων όπως ο Ιάκωβος Καμπανέλλης («Η αυλή των θαυμάτων»), ο Άρθουρ Μίλερ («Ψηλά απ’ τη γέφυρα»), ο Κάρλο Γκολντόνι («Λοκαντιέρα»), ο Ζαν-Πολ Σαρτρ («Νεκροί χωρίς τάφο»), ο Τενεσί Ουίλιαμς («Γυάλινος Κόσμος»), αλλά και σε έργα του Σοφοκλή («Αντιγόνη») και του Αριστοφάνη («Όρνιθες») στο Θέατρο Τέχνης και στους θιάσους της Κυρίας Κατερίνας, του Αλέκου Αλεξανδράκη, της Άννας Συνοδινού και της Έλλης Λαμπέτη.

Το 1956 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο κινηματογραφικό πανί και συγκεκριμένα στην σατιρική ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου «Η αρπαγή της Περσεφόνης», σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. 
 

Τα επόμενα χρόνια πρωταγωνίστησε στις ταινίες «Το μπλόκο» του Άδωνι Κύρου (1965), «Το παρελθόν μίας γυναίκας» (1968) του Γιάννη Δαλιανίδη, «Η λεωφόρος του μίσους» (1968) του Νίκου Φώσκολου, «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα» (1969) του ίδιου σκηνοθέτη, «Κονσέρτο για πολυβόλα» (1967) και «Μια γυναίκα στην Αντίσταση» (1970) του Ντίνου Δημόπουλου,  «Λυσιστράτη» (1972) του Γιώργου Ζερβουλάκου, «Ιφιγένεια» (1977) του Μιχάλη Κακογιάννη, «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» (1980) του Νίκου Τζήμα, «Ο δραπέτης» (1991) του Λευτέρη Ξανθόπουλου και άλλες.

Ταινία  σταθμός το «Κονσέρτο για πολυβόλα»

Η ταινία-σταθμός στη ζωή του – και τεράστια επιτυχία της εποχής – ήταν το πολεμικό δράμα του Ντίνου Δημόπουλου σε σενάριο Νίκου Φώσκολου «Κοντσέρτο για πολυβόλα» (1967), όπου στα γυρίσματα γνώρισε, ερωτεύτηκε και τελικά παντρεύτηκε την συμπρωταγωνίστρια του Τζένη Καρέζη, με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον γνωστό ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο.

Μέχρι το θάνατο της σπουδαίας ηθοποιού το 1992 θα είναι ένα από τα δύο καλλιτεχνικά ζευγάρια που θα δεσπόζουν στο εγχώριο σταρ-σίστεμ (το άλλο ήταν το ζευγάρι Βουγιουκλάκη - Παπαμιχαήλ).

 

Κώστας Καζάκος και Τζένη Καρέζη πρωταγωνιστούν στο «Κονσέρτο για πολυβόλα» το 1967 / Πηγή: Finos Films

Η πρώτη εμφάνιση Καζάκου - Καρέζη ως θιασάρχες έγινε το 1968 με το ιστορικό έργο του Γεώργιου Ρούσσου «Θεοδώρα η μεγάλη». Η συγκεκριμένη παράσταση όπως επίσης και η θρυλική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» αποτέλεσαν από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους.

 

Ο Κώστας Καζάκος σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Εν Ονόματι του Νόμου» (1970) - Δίπλα του η Μαίρη Χρονοπούλου Πηγή: Finos Films

Η σύλληψη από τη χούντα

Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 22 Ιουνίου 1973 στο θέατρο «Αθήναιον» της οδού Πατησίων, που βρισκόταν απέναντι από το Πολυτεχνείο. Ο κόσμος αμέσως το αγκάλιασε και το αγάπησε. Το έργο έγινε σύμβολο του αγώνα κατά της χούντας.

Η αλληγορία του κατόρθωσε έξυπνα να διαφύγει της λογοκρισίας, δίνοντας αποφασιστικά χτυπήματα κατά της δικτατορίας. Ανάμεσα στον κόσμο υπήρχαν και «εκπρόσωποι» του στρατιωτικού καθεστώτος, που κατέγραφαν και ενημέρωναν τους προϊσταμένους τους για τις αντιδράσεις των θεατών.

Μάλιστα τον Οκτώβριο του 1973 η χούντα διέκοψε βίαια το έργο και συνέλαβε τον Κώστα Καζάκο και την Τζένη Καρέζη.  Έναν μήνα αργότερα και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου συνελήφθησαν εκ νέου. 
 

Παρά τις δύο συλλήψεις ο Κώστας Καζάκος και η Τζένη Καρέζη δεν κάμφθηκαν και ανέβασαν εκ νέου το «Μεγάλο μας τσίρκο», με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία.  Μόλις έγινε η Μεταπολίτευση, το έργο ξανανέβηκε με την προσθήκη των σκηνών που εíχαν λογοκριθεí κι ενός τραγουδιού («Το Προσκύνημα») στο φινάλε της παράστασης, για να τιμήσει τους νεκρούς του Πολυτεχνείου.

Άλλες κοινές του ζευγαριού που ξεχώρισαν ήταν οι παραστάσεις των έργων «Κυρία δεν με μέλλει» του Βικτοριέν Σαρντού (1970), «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» (1982) του Έντουαρντ Άλμπι σε σκηνοθεσία του Ζιλ Ντασέν και «Διαμάντια και μπλουζ» (1990) της Λούλας Αναγνωστάκη, που ήταν και η τελευταία κοινή τους εμφάνιση.

Στην τηλεόραση πρωτόπαιξε με την Τζένη Καρέζη το 1973 στη σειρά «Μαρίνα Αυγέρη», σε σενάριο της Καρέζη, το οποίο υπέ­γραφε με το ψευδώνυμο Παυλίνα Μπόταση, κι έπειτα στις σειρές «Η μεγάλη περιπέτεια» (1976) και «Μαύρη χρυσαλλίδα» (1990) -και οι δύο με την Τζένη Καρέζη- και «Ο μεγάλος ξεσηκωμός» (1977) στο ρόλο του Οδυσσέα Ανδρούτσου.

Μετά το θάνατο της Τζένης Καρέζη, ο Κώστας Καζάκος πρωταγωνίστησε κυρίως σε θεατρικές παραστάσεις, όπως «Ο θάνατος του εμποράκου» (1993) του Άρθουρ Μίλερ και «Η όπερα της πεντάρας» (1993) του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν, «Αντιγόνη» (1995) του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, «Βασιλιάς Λιρ» (1996) του Σέξπιρ, «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ (1997), κ.ά. Το 2004 συμμετείχε στο σίριαλ του Mega «Βέρα στο δεξί», από τις μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες της εποχής εκείνης.

Ο Δημήτρης Πλαβούκος 

στα πλαίσια του Tunnel of Oppression 

και 

υπό την αιγίδα της Eä - Ενημέρωση, Κατανόηση, Αποδοχή,  

 

παρουσιάζει 

την  παράσταση

 

«AΝΟΙΞΗ»

 

τα έσοδα της οποίας, 

θα διατεθούν στους δικηγόρους της πολιτικής αγωγής της οικογένειας Φύσσα, για τα δικαστικά έξοδα της δευτεροβάθμιας δίκης της Χ.Α.

 

Από 

την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 

έως 

την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου

κάθε 

Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15, 

για 

20 παραστάσεις.

 

στον 

Πολυχώρο VAULT

 

   Ο Δημήτρης Πλαβούκος στα πλαίσια του Tunnel of Oppression και υπό την αιγίδα της Eä - Ενημέρωση, Κατανόηση, Αποδοχή, παρουσιάζει την παράσταση «AΝΟΙΞΗ», τα έσοδα της οποίας, θα διατεθούν στους δικηγόρους της πολιτικής αγωγής της οικογένειας Φύσσα, για τα δικαστικά έξοδα της δευτεροβάθμιας δίκης της Χ.Α. Από την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου έως την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15, για 20 παραστάσεις, στον Πολυχώρο VAULT

 

   Λίγα Λόγια για το έργο

Δολοφονίες. Γυναικοκτονίες. Βιασμοί. Αστυνομοκρατία. Καταπίεση και κακοποίηση. Σε ένα δυστοπικό μέλλον ή ένα τρομακτικό παρόν, ένας πόλεμος μαίνεται ανάμεσα σε όσους παραμένουν ακόμη άνθρωποι και στους ρατσιστές, τοξικούς και κακοποιητικούς μιας χώρας που μοιάζει με την Ελλάδα του χτες, του σήμερα και όπως όλα δείχνουν, και του αύριο. Στη μέση του πολέμου, ένας άνδρας χωρίς μνήμη προσπαθεί να καταλάβει τι του συνέβη. Στο ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας, θα τον συντροφέψει ένας άντρας που θα παίξει καίριο ρόλο στην έκβαση του πολέμου. Ποια πλευρά θα κερδίσει;

 

   Θίγοντας σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, η παράσταση εξυμνεί τη διαφορετικότητα και προτρέπει το κοινό να πάρει θέση απέναντι στην έλλειψη δικαιοσύνης, την κατάχρηση εξουσίας, το νεποτισμό και την καπήλευση της λειτουργίας της χώρας από τις κυβερνήσεις. Μέσα από τους χαρακτήρες, ένα παράλληλο ταξίδι ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής ξεκινάει στη σκηνή του VAULT, με μοναδικό σκοπό την απάντηση στο ερώτημα του αν στις μέρες μας, έχουμε παραδώσει τα όπλα, παθητικοί σε όσα συμβαίνουν γύρω μας ή αν ακόμα έχουμε λόγους για να πολεμήσουμε το φασισμό που ελλοχεύει δίπλα μας. 

   Μετά το τέλος της παράστασης ακολουθεί συζήτηση και αποφόρτιση με την Βασιλική Κουρόγλου και καλεσμένους εκπροσώπους φορέων και οργανισμών καθώς και ομιλητές όπως, τους δικηγόρους της πολιτικής αγωγής της οικογένειας Φύσσα, κ.α.

 

TUNNEL OF OPPRESSION :
   Το Tunnel of Oppression είναι ένα κοινωνικό δρώμενο που συνδυάζει την τέχνη της υποκριτικής και του θεάτρου με την ψυχολογία, για να θίξει σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα βίας, καταπίεσης, κακοποίησης και ρατσισμού. Το δρώμενο συνεργάζεται με αρμόδιους φορείς γύρω από θέματα βίας και καταπίεσης, ώστε να ενημερώσει, να αφυπνίσει και να ευαισθητοποιήσει το κοινό. Ξεκίνησε στην Αμερική το 1993 από μια ομάδα φοιτητών και στην Ελλάδα το έφερε το 2015 ο Δημήτρης Πλαβούκος. Μετράει επτά χρόνια δράσης, με περισσότερες από 400 performance και 40 θεατρικές παραστάσεις, σε διάφορους χώρους, όπως στο Μουσικό Σχολείο Ιλίου, στην Τεχνόπολις, στο Vault Theatre Plus, στο θέατρο Βαφείο, κ.α. Το δρώμενο έχει συνεργαστεί με φορείς όπως «Το Χαμόγελο του Παιδιού», η «Διεθνής Αμνηστία – Ελληνικό Τμήμα» και το «Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος». Υπάγεται κάτω από την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία “Eä” και ο σκοπός του δρώμενου είναι η Ενημέρωση, η Κατανόηση και η Αποδοχή. Όλοι οι συμμετέχοντες προσφέρουν το έργο τους εθελοντικά.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο – Σκηνοθεσία : Δημήτρης Πλαβούκος 

Φωτογραφίες: Γιώτα Εφραιμίδου
Πρωτότυπη Μουσική: Βαγγέλης Μακρής

Σκηνικά - Κοστούμια: Team Tunnel of Oppression 

Φωτισμοί : Χριστίνα Φυλακτοπούλου 

Διεύθυνση Παραγωγής: Νάνσυ Πλαβούκου

 

ΠΑΙΖΟΥΝ: 

Πρωταγωνιστούν:
Πάνος Κατσούλης, Γιάννης Μελέτης, Αντώνης Σουπιτσής 

Παίζουν (αλφαβητικά):
Χριστιαλένα Γιάννου, Σπυριδούλα Γκέκα, Πέτρος Δανάλης, Αμαλία Δόξα, Μιχάλης Ζιαραγκάλης, Κλειώ Λάγιου, Βίκυ Λουκάτου, Παναγιώτης Μπακολουκάς, Κριστίνα Οαντσέα, Γιάννης Παπαϊωάννου, Κατερίνα Παρθενοπούλου, Χριστιάνα Πασβάντη, Δημήτρης Πλαβούκος, Φίλιππος Σπανόπουλος

και η:
Νάνσυ Πλαβούκου

 

 

INFO! 

«ΑΝΟΙΞΗ» 

ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ 

ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ 

Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 90' (χωρίς διάλειμμα) 

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: 

Αγορά εισιτηρίων μέσω viva.gr : https://www.viva.gr/tickets/venues/polyxoros-vault/  

Γενική είσοδος:          10 ευρώ

 

 

*ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 

 

Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS 

FB Page: http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1  

Instagram: vault.theatre.plus (https://www.instagram.com/vault.theatre.plus/?hl=el)

Μελενίκου 26 Γκάζι, Βοτανικός

Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια)

Πληροφορίες (11:00 - 14:00 & 17:00 - 21:00)  : 213 0356472, 6951832070

Προπώληση viva.gr :  https://www.viva.gr/tickets/venues/polyxoros-vault/ 

“Μικρασία” του Λεωνίδα Παπαδόπουλου

στην θερινή σκηνή του θεάτρου ΧΥΤΗΡΙΟ

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου στις 21:00

 

“2022 ΕΤΟΣ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ”

 Η «Μικρασία» αποτελεί μια μουσική – θεατρική παράσταση βασισμένη σε αφηγήσεις, τραγούδια και μνήμες μιας εποχής κι ενός τόπου που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Με στραμμένο το νου στα 100 χρόνια από τον ξεριζωμό εκατομμυρίων Ελλήνων από τις χαμένες πατρίδες, και με ενδελεχή έρευνα σε μαρτυρίες στα αρχεία προσφυγικού ελληνισμού ανά την Ελλάδα, αλλά και ιστορίες προφορικής μνήμης που γέννησαν εκείνες οι φωτιές, καημούς τραγουδισμένους και όχημα τη μουσική που άνθισε από εκείνη την καταστροφή, η παράσταση αποτελεί ένα φόρο τιμής  στις αλησμόνητες πατρίδες που δεν κατάφεραν να τις αφανίσουν ούτε σφαγές, ούτε διαπλοκές.

Μέσα στις καρδιές των επιζώντων η Μικρασία έγινε σύμβολο και μύθος του πλούτου και της αντοχής ετούτου του λαού που πάντα θα αγκαλιάζει ανατολή και δύση. Με ένα εξαιρετικό επιτελείο συντελεστών, η παράσταση θα παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Παπαδόπουλου και με πρωταγωνιστές τη Θεοδώρα Σιάρκου, τον Κωνσταντίνο Κάππα, την Νίκη Παλικαράκη, τον Αλέξανδρο Καλπακίδη, τη Στέλλα Κρούσκα, τη Δώρα Θωμοπούλου και τους μουσικούς επί σκηνής Νίκο Τουρνάκη και Απόστολο Μωραίτη.

Σε μια σπάνια θεατρική εμφάνιση στην παράσταση συμμετέχει η Ελένη Ροδά, η οποία ερμηνεύει τα τραγούδια της «Μικρασίας» μαζί με τον υπόλοιπο θίασο.

 

TAYTOTHTA ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

 Δραματουργική σύνθεση – Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος

 Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Γιώργος Λυντζέρης

Κινησιολογική Επιμέλεια: Στέλλα Κρούσκα

 Μουσική – Μουσική Επιμέλεια: Λιάνα Τζερεφού

Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Θεατρολόγος – Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάνος Δαμασκηνός

 Μουσική διδασκαλία: Νίκος Τουρνάκης – Απόστολος Μωραϊτης

Video: Σήφης Μάινας

Φωτογραφίες: Μιράντα Παπαδοπούλου

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Νταίζη Λεμπέση | τηλέφωνο 6908502631 |email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | Παραγωγή: Πόλις Πολιτισμός Αμκε

ΠΑΙΖΟΥΝ Θεοδώρα Σιάρκου, Κωνσταντίνος Κάππας, Νίκη Παλληκαράκη, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Στέλλα Κρούσκα, Δώρα Θωμοπούλου, Νίκος Τουρνάκης Σε μια μοναδική θεατρική εμφάνιση η Ελένη Ροδά Παίζουν ζωντανά μουσική επί σκηνής οι: Νίκος Τουρνάκης & Απόστολος Μωραϊτης

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου στις 21:00

 

Τιμές εισιτηρίων: Προπώληση 13 ευρώ, Ταμείο 15 ευρώ

 

Θέατρο Χυτήριο, Ιερά Οδός 44, Αθήνα.
Τηλ.: +21 0341 2313

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ – ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ

2310 842 509
2311-825788
6934053441

Προπώληση εισιτηρίων: Θέατρο Χυτήριο , Viva.gr

 

https://www.viva.gr/tickets/theater/mikrasia/

 

«Ανδρόγυνο»

μια στερεοτυπική φάρσα από κουρασμένες λέξεις

 

για 3η σεζόν

στον Πολυχώρο VAULT

 

Από

Την Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου

έως

την Τρίτη 1 Νοεμβρίου

κάθε

Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00,

για

14 ακόμη παραστάσεις.

 

 

Η παράσταση «Ανδρόγυνο» παιζόταν στο Vault την περίοδο 2020-2021 όπου διεκόπη με κρατική εντολή λόγω της πανδημίας. Επέστρεψε το καλοκαίρι του 2021 στο Our Festival στο θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου και τον Μάιο του 2022 πάλι στη σκηνή του Vault Theatre Plus.

 

          Η ανατρεπτική παράσταση της Βίκυς Αδάμου και της Χριστίνας Σαμπανίκου επιστρέφει για 3η σεζόν στο VAULT στις 19 Σεπτεμβρίου για ένα νέο κύκλο παραστάσεων.

      Το ευρηματικό έργο που έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από κριτικούς και κοινό σε παραγωγή της Life After Death Theatre Company μιλάει για την πατριαρχία και την έμφυλη βία, σατυρίζοντας με ευρηματικό τρόπο τα στερεότυπα μίας συντηρητικής κοινωνίας.

        Στην πορεία της εξέλιξης της, η παράσταση έχει αναπτυχθεί και εμπλουτιστεί με την οπτική του φύλου μέσα και από την επιστημονική υποστήριξη και βιωματική συνεργασία με την Συμμαχία των Φύλων- Gender Alliance Initiative.

 

Υπόθεση

Σύσσωμη η Επιστημονική Κοινότητα επί σκηνής με τη βοήθεια δύο Στερεοτύπων που έχουν παραδώσει το σώμα τους και τον καταστροφικό τους έρωτα στην επιστήμη, αποκαλύπτει στο κοινό τα αποτελέσματα ερευνών και μελέτης επί σειρά ετών πάνω στο Αρσενικό και το Θηλυκό και τη μεταξύ τους σχέση.

Επιχειρεί με τη βοήθεια του κοινού να δώσει απαντήσεις πάνω σε θεμελιώδη ερωτήματα: Τι ορίζεται ως Ανδρόγυνο; Είναι ο Γάμος μια κοινωνική απειλή; Μπορούν δύο ψυχές να μονιάσουν κάτω από την ίδια στέγη; Σπάνε τα στερεότυπα και αν ναι, τι ήχο κάνουν;

Μαρτυρίες ζευγαριών που έχουν απασχολήσει τους ειδικούς με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους παίρνουν σάρκα και οστά μπροστά στους θεατές σε μια προσπάθεια κατανόησης πριν προλάβουν να  καταβροχθίσουν ο ένας τον άλλο.

 

Ταυτότητα παράστασης

Μία μαύρη κωμωδία που συνδυάζει το stand up με τον αυτοσχεδιασμό, την παντομίμα και το σωματικό θέατρο. Η συνάντηση πολλών και διαφορετικών θεατρικών τεχνικών δημιουργεί μία παράσταση που ποτέ δεν είναι ίδια. Κάθε φορά εξελίσσεται και μεταμορφώνεται ανάλογα με την επίδραση του κοινού. Ταυτόχρονα και αναπάντεχα θίγει το θέμα της έμφυλης βίας και την σκοτεινή πλευρά μιας βαθιά στερεοτυπικής κοινωνίας.

Για την παράσταση έγραψαν

 

…”Το «Ανδρόγυνο» είναι μία απολύτως ξεχωριστή παράσταση, εξαιρετικά εκτελεσμένη από τους συντελεστές της (βιτριολικό το χιούμορ της Χριστίνας Σαμπανίκου που υποδύεται μοναδικά την Επιστημονική Κοινότητα και απολαυστικές οι ερμηνείες των Βίκυς Αδάμου και Γιάννη Οικονομιδη ,που μ’ έναν ευφυή τρόπο καταφέρνει να μιλήσει – εκεί που δεν το περιμένεις – για τη βία και τη θέση της γυναίκας στο πατριαρχικό μοντέλο της κοινωνίας μας. Το κάνει με τρόπο αφοπλιστικά ειλικρινή, καθόλου επιτηδευμένο και μελοδραματικό. Κι αυτό σε σοκάρει ακόμα πιο πολύ. Μία πραγματικά χρήσιμη και απολύτως must see παράσταση”…Δημήτρης Χαλιώτης (Protagon.gr)

 

«Για μία ώρα θα γελάσετε με την καρδιά σας με όσα… «στερεοτυπικά» ζωντανεύουν επί σκηνής…Ένα απρόοπτο συμβάν λίγο πριν το τέλος της παράστασης θα έρθει να ανατρέψει τα δεδομένα παγώνοντας το γέλιο στα πρόσωπα των θεατών. Η Χριστίνα Σαμπανίκου και η Βίκυ Αδάμου δεν θέλουν απλά να μας κάνουν να γελάσουμε με τα «στερεότυπα» που χαρακτηρίζουν τις ερωτικές σχέσεις. Στην πραγματικότητα χρησιμοποιούν τα στερεότυπα για να τα αποδομήσουν αποκαλύπτοντας πίσω από αυτά μία κοινωνία βαθιά συντηρητική, που βασιλεύει η πατριαρχία και η έμφυλη βία. Και το κάνουν αποφεύγοντας κάθε σοβαροφάνεια και διδακτισμό. Χωρίς κανένα επιμύθιο. Στο φινάλε αφήνουν τον θεατή βυθισμένο στις σκέψεις του και αντιμέτωπο με μία αλήθεια που σοκάρει»… Γεωργία Οικονόμου (Infowoman.gr)

 

«Μια ξεκαρδιστική κωμωδία με μια αναπάντεχη ανατροπή που σε προσγειώνει στην ρεαλιστική σκληρή πραγματικότητα. Η θέση της γυναίκας στην πατριαρχική κοινωνία, η έμφυλη βία, τα στερεότυπα που τη γεννούν και την αναπαράγουν… Όλα τίθενται επί τάπητος μέσα σε λιγότερο από μιάμιση ώρα. Με έναν εντελώς ξεχωριστό τρόπο. Μία δραματουργία πραγματικά ευφυή. Το κοινό παύει να είναι παρατηρητής. Γίνεται συνομιλητής. Σε τέτοιο βαθμό που όταν η κατάσταση βγει εκτός ελέγχου, είναι πολύ δύσκολο να κρυφτεί πίσω από τη μάσκα του θεατή. Το χιούμορ είναι ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις σε κάποιον για δύσκολα θέματα χωρίς να κάνεις δίδαγμα. Αυτό καταφέρνει το «Ανδρόγυνο». Να μιλήσει για τα πιο σοβαρά μέσα από το γέλιο και χωρίς να κουνάει το δάχτυλο»… Οι συντάκτες του newsbeast

 

«Πηγαίνετε να παρακολουθήσετε την παράσταση «Ανδρόγυνο», επιδιώξτε να ξεβολευτείτε, αυτός είναι ο στόχος του θεάτρου, και εν προκειμένω υπηρετείται στην καθολικότητα του»… Νάγια Παπαπάνου (Boem Radio)

 

«Όταν η τέχνη ερωτοτροπεί με τον αντισεξισμό γεννιούνται αριστουργήματα... γέλιο-αυτοκριτική-αυτογνωσία-σοκ-συγκίνηση» …Facebook page: Μη γεννήσεις κοριτσάκι- Βασίλης Νανούρης

 

«Πρόκειται για μια παράσταση όπου θα γελάσετε πολύ, μα και στο τέλος θα πονέσετε με την αλήθεια της. Αυτό το ανατρεπτικό τέλος, δεν θα σας το αποκαλύψω, αξίζει να πάτε και να το δείτε οι ίδιοι στο Vault. Μια παράσταση που αξίζει να την παρακολουθήσουν όλοι, άντρες και γυναίκες, ελεύθεροι ή όχι...Τη μια στιγμή ξεκαρδίζεσαι με το κείμενο, τις έξυπνες ατάκες, τις παρεμβάσεις του κοινού που συμμετέχει ενεργά στην παράσταση και την αμέσως επόμενη προβληματίζεσαι καθώς έρχεσαι αντιμέτωπος με ερωτήματα και γεγονότα που θα έπρεπε όλους να μας βασανίζουν.»… Μαρία Αναστασοπούλου (Road Artist)

 

"Το «Ανδρόγυνο» είναι μια μαύρη κωμωδία. Τόσο μαύρη όσο ένα χτυπημένο γυναικείο μάτι από ανδρικό χέρι… Το θέατρο εδώ λειτουργεί παιδευτικά. Γίνεται όχημα για να ακουστεί η φωνή των γυναικών. Η χρήση του, από τη Βίκυ Αδάμου που σκηνοθετεί και είχε τη βασική ιδέα, από τη Χριστίνα Σαμπανίκου σε έναν φοβερά δυναμικό ρόλο, αλλά και από τον Γιάννη Οικονομίδη, δείχνει τον δρόμο για νέα έργα που δεν κουνάνε το δάχτυλο, αλλά έχουν τελικά κάτι να γράψουν στην ψυχή μας!”… Άρης Γαβριελάτος (αθηΝΕΑ)

 

 

 

Συντελεστές

Πρωτότυπη ιδέα - Σκηνοθεσία: Βίκυ Αδάμου

Κείμενο: Χριστίνα Σαμπανίκου

Κίνηση: Ιωάννα Καμπυλαυκά

Σκηνικά-Κοστούμια-Φωτισμός: Lazy Boy*

Μουσική επιμέλεια: Άλκης Μπούφης

Φωτογραφίa αφίσσας: Φώτης Πλέγας Γ.

Aφίσσα παράστασης: Σοφία Αποστολοπούλου

Trailer παράστασης: Στέφανος Κοσμίδης (ORKI)

 

Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

 

Ερμηνεύουν:

Επιστημονική κοινότητα: Χριστίνα Σαμπανίκου

Θηλυκό:  Βίκυ Αδάμου

Αρσενικό: Γιάννης Οικονομίδης

Μια παραγωγή της Life After Death Theatre Company

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 από 19 Σεπτεμβρίου έως 1 Νοεμβρίου

 

 

INFO!

«ΑΝΔΡΟΓΥΝΟ»

ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ

ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 80' (χωρίς διάλειμμα)

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Αγορά εισιτηρίων μέσω viva.gr : https://www.viva.gr/tickets/theater/polyxoros-vault/androgyno/

Γενική είσοδος:          12 ευρώ

Μειωμένο Εισιτήριο: 10 ευρώ (Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ / Άνω                                           των 65 ετών / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας/ Ατέλειες)

 

*ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ

 

 

Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS

FB Page: http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1  

Instagram: vault.theatre.plus (https://www.instagram.com/vault.theatre.plus/?hl=el)

Μελενίκου 26 Γκάζι, Βοτανικός

Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια)

Πληροφορίες (11:00 - 14:00 & 17:00 - 21:00)  : 213 0356472, 6951832070

Προπώληση viva.gr :  https://www.viva.gr/tickets/venues/polyxoros-vault/

Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.    

 

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ»

 

ΜΟΝΟ για 9 παραστάσεις

 

21 - 22 - 23 - 24 - 25

28 - 29 - 30 Σεπτεμβρίου

και 1 Οκτωβρίου 2022

Ώρα έναρξης 21:00

Προπώληση

https://www.viva.gr/tickets/theater/o-megas-ieroeksetastis/

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

το
«θέατρο ΣΥΝ ΚΑΤΙ – σύνολο τέχνης»

και το «Λόγων Έργα»
παρουσιάζουν τον μονόλογο

 

 «Ο ΜΕΓΑΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ»

του

Φιόντορ  Ντοστογιέβσκη
από τους

« Αδελφούς Καραμάζοβ »
(δεύτερος τόμος - πέμπτο κεφάλαιο)

 

Μετάφραση:

Άρης Αλεξάνδρου

 

Επεξεργασία κειμένου:

Ματίνα Μόσχοβη

 

 

Σκηνοθεσία:

Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος

 

Ιβάν – ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ

Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος

 

Βοηθοί σκηνοθέτη:

Κωστής Σαββιδάκης

Άννυ Ζερβού

 

Βοηθός παράστασης:

Αλέξανδρος Μούστας

 

Φωτογραφίες:

Κλεοπάτρα Σάρλη

 

Επεξεργασία ήχου:

studio19 – Κώστας Μπώκος

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

• «Μέγας Ιεροεξεταστής» ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το θεατρικό σχήμα "θέατρο ΣΥΝ ΚΑΤΙ" το 2012. Η παράσταση παίχτηκε για 3 συνεχόμενα χρόνια στην Αθήνα μέχρι το 2015. Και μετά, τα επόμενα 4 χρόνια παίχτηκε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος, αλλά και στην Αθήνα περιστασιακά. Από τον Σεπτέμβριο του 2022 για 8η χρονιά θα παρουσιαστεί για λίγες μόνο παραστάσεις στο θέατρο «Τζένη Καρέζη».

• εμβληματικό αυτό κείμενο του Ντοστογιέβσκυ, "απαντά" σε όλα τα μεγάλα ερωτήματα του ανθρώπου!
• σύγχρονος θεατής βρίσκει στο κείμενο τού μεγάλου αυτού δημιουργού έναν οδηγό, έναν μύστη, ο οποίος του προσφέρει τον πνευματικό εκείνο μίτο μέσω του οποίου θα ανακαλύψει την οδό προς την αλήθεια, την σωτηρία και... το φως!

• την παράσταση, ο θεατής-πολίτης "ακούει" τον λόγο του Φ. Ντοστογιέφσκυ, ο οποίος του εξηγεί πολλά και του διαλύει την σύγχυση που με ακρίβεια χειρουργική του έχουν εμφυτέψει στον νου, στην καρδιά και στην ψυχή... όλες οι (ιστορικές και μη...) εξουσίες !

• θεατής-πολίτης μετά τον ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗ βρίσκεται πλέον αμετάκλητα εκτεθειμένος ενώπιον των επιλογών του...

• "καιρός" και τα "πράγματα" μας "υποχρεώνουν" σχεδόν να φέρουμε και πάλι τον λόγο του ΜΕΓΑ ΙΕΡΟΕΞΕΡΑΣΤΗ στην σκηνή...

• αυτό, η παράστασή μας δηλαδή, είναι για μας αφενός μεν μια ανάγκη καλλιτεχνικής έκφρασης, αλλά... αφετέρου νιώθουμε πως είναι (και κυρίως αυτό!) μια "πολιτική" μας υποχρέωση!

• τρόπος μας να δηλώσουμε ένα ενεργητικό "παρών"...
• "οφείλουμε"... Οι καιροί είναι... χαλεποί!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Ο ΜΕΓΑΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ

Ο θρύλος του Μεγάλου Ιεροεξεταστή είναι ένα κεφάλαιο από τους «Αδελφούς Καραμάζοφ» του Ντοστογιέφσκη.

Παρουσιάζεται ως ένα ποίημα του δεύτερου από τους τρείς αδελφούς Καραμάζοβ, του πιο φιλοσοφημένου, του Ιβάν. Ο Ιβάν το παρουσιάζει στον μικρότερο αδελφό, Αλιόσα, τον πιο θρησκευόμενο, εκείνη τη στιγμή δόκιμο μοναχό.

Η ιστορία, που μεταφέρει ο Ιβάν στον αδελφό του Αλιόσα, διηγείται την επιστροφή του Χριστού στην γη, και συγκεκριμένα στην Σεβίλλη του 15ου αιώνα. Πλήθος ανθρώπων τον υποδέχεται παραληρώντας από συγκίνηση, ώσπου περνά από εκεί ο Μέγας Ιεροεξεταστής ο οποίος, τον συλλαμβάνει. Την νύχτα πηγαίνει να τον επισκεφτεί στο κελί του.

Ο Μέγας Ιεροεξεταστής αποδεικνύει στον Ιησού με επιχειρήματα ότι αυτό που έφερε στη Γη δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Κι αυτό γιατί ο Χριστός παρεξήγησε τη φύση των ανθρώπων και, στην προσπάθειά του να κάνει καλό, έκανε κακό. Για μεγάλο χρονικό διάστημα πιστεύεις ότι έχει δίκιο. Σταδιακά, όμως, μπορεί να δει κανείς την αδυναμία των επιχειρημάτων, που είναι και η αδυναμία κάθε δικτατορίας- είτε αυτή είναι θρησκευτική είτε κοινωνικής φύσεως- κι έτσι, άμα ακολουθήσεις την πολύ δομημένη σειρά των επιχειρημάτων του έργου μπαίνεις στην καρδιά αιώνιων ερωτημάτων που κυριαρχούν στον κόσμο, σήμερα περισσότερο από ποτέ.

Ο πυρήνας του μύθου είναι διαχρονικός. Αναφέρεται σε κάθε είδος και μορφή εξουσίας. Πρόκειται για μιαν εκπληκτική ανατομία της ανθρώπινης προσωπικότητας - τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο - όσον αφορά το ερώτημα «εξουσία ή ελευθερία;»

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Φιόντορ Ντοστογιέβσκη

 

Ο Φ. Ντοστογιέβσκη γεννήθηκε στην Μόσχα την 30η Οκτωβρίου του έτους 1821 και πέθανε στην Πετρούπολη την 28η Ιανουαρίου του έτους 1881, σε ηλικία 60 ετών. Έχει επηρεάσει κατά καιρούς διάφορα ρεύματα, όπως την διαλεκτική θεολογία, την υπαρξιακή φιλοσοφία και την αναλυτική ψυχολογία.

 

Οι «Αδελφοί Καραμάζοβ» είναι το τελευταίο του έργο. Η «γενική εξομολόγησή του». Η «τελευταία λέξη» του. Το «κύκνειο άσμα» του. Είναι «το απόγειο», «ο δραματικός επίλογος μιας ζωής». Αποτελεί «ένα απ’ τα μεγαλύτερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας». Συγκεφαλαιώνει σ’ αυτό όλες τις ιδέες του. Πρόκειται για ένα «πολύπλοκο αριστούργημα». Το έγραψε όταν ήταν 60 χρόνων. Δημοσιεύθηκε στα 1880.

 

Τα τρία παιδιά του Καραμάζοβ εξέφραζαν τα τρία ρεύματα

( «στοιχειακή Ρωσία», «ευρωπαϊκός πολιτισμός», «λαϊκές ρίζες» ) που κυριαρχούσαν στην Ρωσία την εποχή του Ντοστογιέβσκη. Τα τρία αυτά ρεύματα συνδέονται με το ερώτημα «ευτυχία ή ελευθερία;» που βάζει ο Ντοστογιέβσκη στο στόμα ενός άλλου ήρωά του, του Μεγάλου Ιεροεξεταστή. Αυτά τα τρία σημεία, που είναι βασικά στη σκέψη του μεγάλου αυτού Ρώσου λογοτέχνη, αποτελούν και την νοοτροπία του σύγχρονου κόσμου, και είναι η βάση των κοινωνικών, αλλά και οικονομικών προβλημάτων που μας απασχολούν τον τελευταίο καιρό. Γι αυτό, το έργο καθρεπτίζει την σύγχρονη κοινωνία μας.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------
 

Είδος: Μονόλογος

Διάρκεια: 60΄

Χωρίς διάλειμμα

Είσοδος: 15 ευρώ, μειωμένα 12 ευρώ, προπώληση 12 ευρώ

 

 

ΜΟΝΟ για 9 παραστάσεις

 

21 - 22 - 23 - 24 - 25

28 - 29 - 30 Σεπτεμβρίου

&

 1 Οκτωβρίου 2022

 

 

Ώρα έναρξης 21:00

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ»
Ακαδημίας 3, Αθήνα

τηλ: 2103636144 – 2103644921

https://theatrotzenikarezi.gr/

 

Προπώληση - https://www.viva.gr/tickets/theater/o-megas-ieroeksetastis/

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ΠΑΡΑΓΩΓΗ
«θέατρο ΣΥΝ ΚΑΤΙ – σύνολο τέχνης»

και «Λόγων Έργα»

 

πληροφορίες: Σαββιδάκης Κωστής τηλ: 6978603947

e-mαil Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.@Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Έφυγε το Σάββατο από τη ζωή μετά από μακροχρόνια ασθένεια ο Χανς-Τις Λέμαν (Hans-Thies Lehmann), ένας από τους κορυφαίους και πλέον επιδραστικότερους Ευρωπαίους θεωρητικούς του θεάτρου.

Ο Χανς-Τις Λέμαν γεννήθηκε το 1944 στο Έρινγκσχάουζεν της Γερμανίας και σπούδασε στο Ινστιτούτο Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου δίπλα στον Πέτερ Σόντι (Peter Szondi), του οποίου υπήρξε και συνεργάτης. Μαζί με τον Αντρέι Βιρτ (Andrzej Wirth) προχώρησαν το 1982 στην ίδρυση του Ινστιτούτου Εφηρμοσμένης Θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γκίσεν.

Από το τμήμα αυτό αναδείχθηκε μια ολόκληρη γενιά σημαντικών σκηνοθετών και ομάδων του νέου γερμανικού θεάτρου, όπως οι Ρενέ Πόλες (René Pollesch), She She Pop, Rimini Protokoll, κ.α. Συνέχισε την ακαδημαϊκή του πορεία ιδρύοντας το Ινστιτούτο Θεάτρου, Κινηματογράφου και Επιστήμης των Μέσων στο Πανεπιστήμιο Johan Wolfgang Goethe της Φρανκφούρτης του Μάιν.

Το εξαιρετικά σημαντικό έργο του «Το Μεταδραματικό Θέατρο», που εκδόθηκε το 1999 και μεταφράστηκε σε τουλάχιστον 30 γλώσσες (δυστυχώς όμως όχι και στα ελληνικά), επηρέασε όσο λίγα τις αναζητήσεις της σύγχρονης σκηνής.

Το «Μεταδραματικό θέατρο» είναι μέρος μόνο της θεωρητικής σύλληψης του Λέμαν περί θεάτρου, στην οποία περιλαμβάνονται τρεις ενότητες: το προδραματικό, το δραματικό και το μεταδραματικό, ένα σύστημα σκέψης το οποίο ο Γάλλος μεταφραστής του Ζαν-Λουί Μπεσόν (Jean-Louis Besson) χαρακτηρίζει ως «μία σύγχρονη Ποιητική».

Το εύρος των φιλολογικών και θεατρολογικών μελετών του Λέμαν περιλαμβάνει από τον Σοφοκλή, τον Κλάιστ και τον Μπύχνερ, έως τον Μπρεχτ και τον Χάινερ Μύλλερ, επηρεάζοντας καθοριστικά την πρόσληψη αυτών των συγγραφέων και συνεισφέροντας σε νέες προσεγγίσεις του έργου τους (μπορεί κανείς να βρει στα ελληνικά τους προλόγους του στα έργα του Χάινερ Μύλλερ στις Εκδόσεις ‘Αγρα).

Η διδακτική προσφορά του Λέμαν δεν περιορίζεται μόνο στον ευρωπαϊκό χώρο, αλλά εκτείνεται και στην αμερικανική ήπειρο (βόρεια, κεντρική και νότια), σε πολλές ασιατικές χώρες και στην Αυστραλία.

Θεωρούν τον εαυτό τους μαθητές του πολλοί και σημαντικοί άνθρωποι του θεάτρου του 21ου αιώνα όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Εργάστηκε ως δραματουργός δίπλα σε σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Γιόσι Βίλερ (Jossi Wieler), ο Θόδωρος Τερζόπουλος και ο Φαλκ Ρίχτερ (Falk Richter).

Ο Χανς-Τις Λέμαν υπήρξε στενά συνδεδεμένος με την Ελλάδα, λόγω της κλασικής παιδείας του και της αγάπης του για τον ελληνικό πολιτισμό. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επέλεξε να ζήσει με την σύζυγό του, θεατρολόγο και κριτικό Ελένη Βαροπούλου, στην Αθήνα.

Δίδαξε επανειλημμένα νέους Έλληνες καλλιτέχνες και θεατρολόγους στο Φεστιβάλ του ‘Αργους και την Θερινή Ακαδημία του Εθνικού Θεάτρου.

Ο Χανς-Τις Λέμαν τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις: διετέλεσε επί σειρά ετών Πρόεδρος της International Brecht Society, ενώ υπήρξε μέλος της Ακαδημίας των Τεχνών στο Βερολίνο, η οποία και τίμησε την επέτειο των 75 χρόνων του με μία μεγάλη διεθνή συνάντηση στη βερολινέζικη έδρα της. To 2018 του απονεμήθηκε το μεγάλο βραβείο Thalia της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Θεάτρου.

Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη στις 10 π.μ. στο Αποτεφρωτήριο Ριτσώνας.