Αγαπητοί,

 

Ελπίζω να είναι όλα καλά και να σας βρίσκω σε καλή κατάσταση υγείας. Από όσο γνωρίζω δεν υπάρχει κανένα βιβλίο που να περιλαμβάνει ιατρικά, επιστημονικά, νομικά και κοινωνικά στοιχεία, τα οποία μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε την ευρύτερη εικόνα της εποχής του Covid-19.

Σύμφωνα με τον παραπάνω στόχο, έχω γράψει ένα ενημερωτικό βιβλίο με τίτλο: «Αυτόνομη και Διαφανής Επιστημονική Έρευνα στην Εποχή του Covid-19».

Είναι μια περίληψη 50 σελίδων, 20 εικόνων με 286 βιβλιογραφικές αναφορές (επιστημονικές δημοσιεύσεις, συνεντεύξεις και βιβλία), συμπεριλαμβανομένων διάσημων περιοδικών με κριτές από το Nature, το NEMJ και το Lancet καθώς και ανεξάρτητες έρευνες και αποσπάσματα/Συνεντεύξεις από παγκοσμίου φήμης επιστήμονες ). Είναι μια έκθεση που εξηγεί στον ελεύθερο πολίτη με απλό τρόπο την αυτόνομη και διαφανή έρευνα που έλαβε χώρα την εποχή του Covid-19, με επίκεντρο την έρευνα για το περιεχόμενο των «εμβόλια» SARS-CoV-2 (Covid19). και Παθολογία, ασθένεια και θνησιμότητα μετά τον εμβολιασμό με το «εμβόλιο SARS-CoV-2 (Covid-19)».

Αυτό το βιβλίο χρειάστηκε μήνες για να γραφτεί και έχει ζητηθεί από πολλά άτομα, επομένως θα το εκτιμούσα αν μπορούσατε να μοιραστείτε αυτές τις πληροφορίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και με την οικογένεια και τους φίλους (και στα σχολεία), και η βοήθεια στη μετάφραση ήρθε επίσης από Γιατρούς και Επιστήμονες (που επί του παρόντος βρίσκονται σε αναστολή), οι οποίοι θα ήθελαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους αλλά θέλουν τα επιστημονικά και ιατρικά δεδομένα να έρθουν στο φως.

Αυτή η ανταλλαγή πληροφοριών είναι ιδιαίτερα σημαντική σε αυτήν την εποχή της μαζικής λογοκρισίας, όπου οι αξιότιμοι νικητές του βραβείου Νόμπελ, όπως ο Kary Mullis και ο Luc Montagnier, δεν λαμβάνουν σχεδόν καμία κάλυψη στα κύρια μέσα ενημέρωσης. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να διαβάσετε αυτές τις πληροφορίες και εάν πιστεύετε ότι είναι πολύτιμες, μεταφέρετε σε αυτούς που πιστεύετε ότι μπορεί να ενδιαφέρονται (ειδικά σε άτομα με κερδοσκοπία).

Το βιβλίο είναι αναρτημένο στο ερευνητικό μου ιστολόγιο και διατίθεται δωρεάν για λήψη.

https://www.dr-andrew-s-rallis.com/post/%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%AD%CE%BA%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE-covid-19

Δρ. Ανδρέας Ράλλης

Πτυχίο Βιοϊατρικής Επιστήμης - King's College του Λονδίνου,

MSc Virology - Imperial College London,

PhD Νευροβιολογία - King's College του Λονδίνου,

Μεταδιδακτορικό Δίπλωμα: Παθολογία Πανεπιστήμιο Στάνφορντ,

Ανώτερος ερευνητής Επιστήμονας: Université Côte d'Azur: μοριακή έρευνα

κατά της γήρανσης

 

Από τις εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή της Νατάσας Βασιλάκου, με το γενικό τίτλο «Μέρα σαν όλες τις άλλες».

Εννοιολογικά εντάσσεται στα έργα που προωθούν, χωρίς να συνθηματολογούν, την ανάγκη της κοινωνικής ζωής, με τη διαπίστωση ότι παρόμοια ζωή γίνεται ανυπόφορη, όποτε οι άνθρωποι ισοπεδώνονται στο βόλεμά τους. Η ποίηση της υποφέρει για τα ατομικά και συλλογικά λάθη μας, μπορεί, όπως γράφει, να «κοιτάζει τον ήλιο που κοιτάς / όσο τα μάτια τα δικά σου είναι ανοιχτά / αλλιώς δεν θέλω άλλον ήλιο», όμως δεν αφήνει τον άνθρωπο να ενταφιάσει την πραγματικότητα ούτε στον ύπνο του (να βάλει το κεφάλι στην άμμο δηλαδή) και τον ξυπνά βάζοντας «τον ρεαλισμό μέσα στα όνειρά του». Την απασχολούν όσα συμβαίνουν γύρω μας, καταγράφει ειρωνικά τις σχετικές ανθρώπινες αποφάσεις:

«Ο κόσμος υφαίνει
το χαλί του Ευρώ / βιαστικά
όσο πιο γρήγορα το τελειώσει
τόσο το καλύτερο.
Καθρέφτης το μέλλον
ζοφερό και τρισάθλιο».

(5 προς 6 Δεκεμβρίου 2001)

Η Νατάσα Βασιλάκου προσπαθεί –και το κατορθώνει– αναδεικνύοντας διάφορα περιστατικά ζωής μέσω της Τέχνης, να μας πάει σε δρόμους όπου μπορούμε να αντιληφθούμε το πόσο απλά το καθημερινό γίνεται διαφορετικό. Πόσο εύκολα γεμίζει, αν θέλουμε, το άδειο «μιας επαναλαμβανόμενης ημέρας» –αρκεί να ακολουθήσουμε τον τρόπο που αδιάφορες καταστάσεις ζωής και η συνακόλουθη συναισθηματική νέκρωση μπορούν να επιστρέψουν το αίσθημα που διώξαμε. Πώς γίνεται να μεταβάλλουμε σε κέρδος τη ζημιά από τις τραυματισμένες κοινωνικές
δράσεις και σχέσεις μας –αρκεί να δούμε γύρω μας τη δυναμική της ποιότητας, του έρωτα, της συμπαράστασης, της γόνιμης θλίψης, να μεθύσουμε από την ωφέλεια της βαθιάς σκέψης και σχέσης.

«Στα κουλουράκια λαμπύριζε η ζάχαρη.

Κρυσταλλιζέ,

όπως είχε μάθει να τα φτιάχνει από τη θεία της·

ήταν από την Πόλη
κι ήξερε πως το χειροποίητο
έχει άλλη αξία για τον καλεσμένο».

(Μέρα σαν όλες τις άλλες)

Ιδιαιτερότητα της συλλογής είναι το γεγονός πως η ποιήτρια επιμελήθηκε συνολικά όλη την έκδοση και δημιούργησε επίσης το ζωγραφικό εξώφυλλο. Οι παρεμβάσεις της, λόγω ειδικής γνώσης (σπούδασε Εσωτερική Διακόσμηση, Ζωγραφική και Γραφικές Τέχνες στο Κέντρο Τεχνολογικών Σπουδών), αφορούν από την αρχή έως το τέλος όλα τα χαρακτηριστικά του βιβλίου (χαρτί, τύπος γραμμάτων, κασέ κ.τ.λ.). Εξώφυλλο – Γραφιστικά συνυπάρχουν όχι ως δάνεια από ζωγραφικούς πίνακες ή αποφάσεις μετά από υποδείξεις σε ατελιέ, όπως συμβαίνει στις περισσότερες εκδόσεις, δεν είναι μια κίνηση ξεχωριστών στοιχείων από διαφορετικούς δημιουργούς που οφείλουν τα έργα τους να ενωθούν σε κάποιο αποδεκτό αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά εμφανίζονται ως πρωτογενής δημιουργία, υπογραμμίζουν τη δυνατότητα της ψυχής να εκπνέει σε πολλές μορφές τον εαυτό της. Καμία έκδοση δεν είναι μόνο ό,τι φαίνεται. Έχει σώμα και λόγο, που η τελική ευθύνη τους βαρύνει τον καλλιτέχνη. Είναι σημαντικό παρόμοια υπόδειξη να έρχεται από μια πετυχημένη εκδότρια, ως ουσιαστική απάντηση σ’ ένα άλλο παλιό ερώτημα για το σημείο τομής των αρμοδιοτήτων εκδότη και συγγραφέα. 

Τα θέματα που συνθέτουν το περιεχόμενο είναι οικεία. Αφορούν τη σύγχρονη πραγματικότητα. Πρόσφυγες, γκρεμόσπιτα, μάταιες αναμονές, ελπίδες θηλιασμένες στο αύριο με ατακτοποίητο το σήμερα, εγκύκλιοι, πλάνα διαχείρισης, σχέσεις επαγγελματικές ή άλλες, πρότζεκτ για τριαντάφυλλα, ειδήσεις, μια μέρα σαν τις άλλες. Η εξιστόρηση είναι συγκεκριμένη. Η διήγηση συγκροτημένη. Νοηματικά
σφιχτή, πολυθεματική, σαφής. Μοιάζει περισσότερο με συμπεράσματα, με προτέρημα τη δυνατή, πρωτότυπη εικόνα. Οι λέξεις στο σύνολό τους είναι απλές, ακριβείς, ευθύβολες, ακριβώς για να μη χαθεί αυτό που περιγράφουν. Τον ρυθμό, τη μουσικότητα του ελεύθερου στίχου εξασφαλίζουν σε πολλά σημεία πότε οι παρηχήσεις (π.χ. προβάλλει ανηδονία πλασματικά ηδονική ή με στέλνει απόστροφο του σ’ αγαπώ στον τοίχο) πότε οι τόνοι κι εσωτερικές ομοιοκαταληξίες (ευωδιαστές οι μυρωδιές της σκέψης μου ζωγραφιστές καρδιές οι καληνύχτες στα σεντόνια).

Η «Μέρα σαν όλες τις άλλες» είναι μια όμορφη συλλογή στο σύνολο της που αξίζει να προσεχθεί! Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος στη σειρά Ελληνική Ποίηση.

Για πληροφορίες: Εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, Σταδίου 5 Αθήνα, τηλ. 210 3231525, 210 3225011.

Το σημαντικό έργο τέχνης δεν έχει ημερομηνία λήξης. «Η κόψη του ξυραφιού» (1945) του Σόμερσετ Μωμ, που γυρίστηκε και κινηματογραφική ταινία -και κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις
Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος- θεωρείται και είναι το πιο ώριμο και φιλοσοφικά άρτιο βιβλίο του.

Αφορά κυρίως τη σχέση ενός ζευγαριού, της Ισαβέλλας και του Λάρυ, που ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη, σκοπεύουν να παντρευτούν, όμως εκφράζουν δυο εντελώς διαφορετικούς συναισθηματικούς κόσμους. Ο άντρας νιώθει ελεύθερος και ζητά να γίνει η κοινή ζωή τους διαβατήριο προς την αυτογνωσία, και συνακόλουθα προς το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης, όμως η γυναίκα θέλει να ζήσει με την καθημερινότητα όπως τη διαμορφώνει το χρήμα, οι υλικές απολαύσεις, οι συνήθειες και αντιλήψεις του περιβάλλοντος. Γύρω τους κινούνται συγγενείς, φίλοι, τυχαίες γνωριμίες σε μια αδιάκοπη κίνηση και απόδειξη με τη δράση τους για το χρήσιμο ή το άχρηστο, το μάταιο ή το ωφέλιμο, το πρόσκαιρο ή το διαχρονικό.

Ο χώρος της σύγκρουσης έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά του δικού μας. Κυριαρχούν η υποταγή στη βιομηχανία και στον ευδαιμονισμό, η κοινωνική υποκρισία κι απομόνωση, ενώ περιθωριοποιείται/απορρίπτεται όποιος αντιστέκεται. Επίσης, η απλότητα της πλοκής, η γρήγορη αφήγηση και η συναρπαστική – για την οικονομία λόγου και για τη σαφήνειά της – γραφή του, η οποία ερευνά και απαντά σε βασικά υπαρξιακά ερωτήματα, δημιουργούν ένα παραδειγματικό σε ύφος και ουσία μυθιστόρημα. Άλλωστε το δύσβατο μονοπάτι της Σωτηρίας πατά στην κόψη του ξυραφιού, σύμφωνα με τις Ουπανισάδες, που ο Μωμ παραδέχεται ότι τον παρακίνησαν στη συγγραφή του ιδιαίτερα επίκαιρου για την εποχή μας βιβλίου.

Ο Άγγλος συγγραφέας Γουίλιαμ Σώμερσετ Μωμ (1874-1965) γεννήθηκε στο Παρίσι. Έχασε τους γονείς του σε ηλικία δέκα ετών και μεγάλωσε με έναν συναισθηματικά απόμακρο θείο. Η εμπορική επιτυχία της πρώτης του νουβέλας «Η Λίζα του Λάμπεθ», που εκδόθηκε το 1897, τον ώθησε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή. Κατά τον Α′ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στον Ερυθρό Σταυρό και αργότερα στη Βρετανική Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών. Ταξίδεψε πολύ, μεταξύ άλλων στην Ινδία και στη Νοτιοανατολική Ασία. Τα ταξίδια του εμπλούτισαν τα διηγήματά του και τα μυθιστορήματά του, αλλά και τα καθαρά ταξιδιωτικά του έργα. Συγκαταλέγεται στους δημοφιλέστερους και πιο διαβασμένους συγγραφείς της δεκαετίας του 1930. Θεωρείται από τους μοντέρνους συγγραφείς, ιδιαίτερα αξιόλογος για την αγγλική και όχι μόνο λογοτεχνία. Πέθανε στη Νίκαια της Νότιας Γαλλίας.

«Η κόψη του ξυραφιού» του Σόμερσετ Μωμ κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος στη σειρά Κλασική Λογοτεχνία, σε μετάφραση Πολύβιου Ιωαννίδη και επιμέλεια Ξένιας Πλαχούρη.
Για πληροφορίες: Εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, Σταδίου 5 Αθήνα, τηλ. 210 3231525, 210 3225011.

Ενα βιβλίο του Κωνσταντίνου Ι. Βαθιώτη

Εκδόσεις Αλφειός

Δεκέμβριος 2021

σελ. 456

Στο βιβλίο επιχειρείται η ανάδειξη των σημαντικότερων νομικών προβλημάτων
που προέκυψαν από τη θέσπιση του υποχρεωτικού εμβολιασμού,
καθώς και η ανάλυση ορισμένων στρεβλώσεων που απεδείχθη ότι διαδραμάτισαν
καίριο ρόλο στον θαυμαστό ανάποδο κόσμο της υγειοναζιστικής προπαγάνδας.
Εδώ ανήκει π.χ. η μεταμφίεση της απειλής σε κίνητρο, της τιμωρίας σε προστασία
και του θανάσιμου ρίσκου σε καθήκον αλληλεγγύης. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται
στο φαινόμενο του πατερναλισμού, το οποίο η κυβέρνηση στα λόγια
το απορρίπτει, αλλά στην πράξη το εφαρμόζει με αυταρχικό τρόπο.

Δεδομένου ότι ο κίνδυνος να διολισθήσει ο πατερναλισμός σε υγειονομικό
ολοκληρωτισμό έχει απασχολήσει στο παρελθόν τη λογοτεχνία, αφιερώνεται
σε αυτόν ξεχωριστή υποενότητα με παρουσίαση των σημαντικότερων δυστοπικών
μυθιστορημάτων, ώστε ο αναγνώστης να είναι υποψιασμένος για την τροπή
που μπορεί να πάρουν τα πράγματα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα
η κοινότητα ευνουχιστικής ομοιομορφίας που οραματίσθηκε η Λόις Λόουρι
στον Δωρητή: «Όταν όλα είναι ίδια, τότε δεν υπάρχουν επιλογές. Εγώ θέλω
να ξυπνάω το πρωί και να αποφασίζω πράγματα! Ένα μπλε χιτώνιο
ή ένα κόκκινο».

 

Ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου αφορά την κοινή φιλοσοφία που διέπει
την καταπολέμηση της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής ως κρίσεων
παγκόσμιας εμβέλειας. Αμφότερες εργαλειοποιούνται ως μπαμπούλες
από τα συντονισμένα τρομο-κράτη της νέας εποχής, ώστε να δικαιολογούνται
τα εκάστοτε δρακόντεια μέτρα που είναι συνήθη σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Εκκινώντας από αυτό το δεδομένο, ο συγγραφέας εξετάζει την εφαρμογή τους
σε φόντο μιας ήδη εξαγγελθείσας «παγκόσμιας δημοκρατικής κυβέρνησης»
με ενιαία διαχειριστική πολιτική, γλώσσα και θρησκεία. Ταυτοχρόνως, εφιστά
την προσοχή του αναγνώστη στον κίνδυνο να πρόκειται για μια ακόμη
παραπλανητική ετικέτα του ανάποδου κόσμου μας, κάτω από την οποία
κρύβεται επιμελώς ο όρος «Παγκόσμια Δικτατορία».

Επισημαίνεται ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν τα σύγχρονα τρομο-κράτη
προκειμένου να καθυποτάξουν τους βρεφοποιημένους λαούς σχετίζονται
με διάσημα πειράματα του παρελθόντος (π.χ. Milgram, Zimbardo), αλλά
και με τεχνικές Κινέζων και Γάλλων βασανιστών εναντίον αιχμάλωτων
στρατιωτών (βλ. ιδίως το διάγραμμα Biderman). Ξεχωριστή σημασία αποκτά
σήμερα το πείραμα του Αμερικανού συμπεριφοριστή Μπ. Φ. Σκίνερ, καθηγητή
Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ο οποίος θέλησε να εξελίξει
το περίφημο πείραμα του Παβλόφ περί των εξαρτημένων αντανακλαστικών
των ζώων και να ερευνήσει αν ήταν εφικτό να ρυθμίσει τη συμπεριφορά
του συνόλου κι όχι απλώς να ελέγξει έναν μόνο αδένα. Τα ευρήματα του Σκίνερ
στηρίχθηκαν στο δίπολο επιβράβευση-τιμωρία και κατά τούτο συνδέονται
άμεσα με την πολιτική που ακολουθείται στην εποχή του κορωνοϊού
για τη μεγιστοποίηση του αριθμού των εμβολιασμένων.

Το βιβλίο ολοκληρώνεται με αναπτύξεις που αφορούν τον τρόπο αντίδρασης
των πολιτών ενάντια στο ιατροφασιστικό καθεστώς. Σε αυτό το πλαίσιο εξετάζεται
η παθητική αντίσταση, ως κεντρικός πυλώνας της οποίας προβάλλεται
το επικοινωνιακό εμπάργκο (κλείσιμο της τηλεόρασης), αλλά και η επιδημική
διάδοση της αλήθειας ενάντια στη συστημική προπαγάνδα, εκφάνσεις της οποίας
είναι η απαξιωτική ονοματοδοσία (name calling) και η εκκλησιαστική
τρομοκρατία σε βάρος των αντιφρονούντων.

Για την κατανόηση των κοσμοϊστορικών γεγονότων που συμβαίνουν
στην εποχή του κορωνοϊού και ειδικότερα της στάσης που τηρεί η Πολιτεία
και οι πολίτες κατά τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, ο αναγνώστης
θα αντλήσει σημαντική βοήθεια από διάφορα ιστορικά παραδείγματα. Σε αυτά
συγκαταλέγονται o κοινωνικός αποκλεισμός των Εβραίων στη ναζιστική Γερμανία
ή των ζητιάνων στην μεταπολεμική Ελλάδα, καθώς και η θρησκευτική πόλωση
στους κόλπους της Eκκλησίας ήδη στις αρχές του 18ου αιώνα με αφορμή
την πρωτοποριακή για την εποχή τεχνική του εμβολιασμού κατά της ευλογιάς.
Όπως σήμερα, έτσι και τότε ο κόσμος είχε χωριστεί σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα:
σε εκείνους που υποστήριζαν ότι η νόσος είναι εργαλείο του Θεού
και σε εκείνους που αντέτειναν ότι το εμβόλιο είναι το δώρο του Θεού.

«Η μετάβαση και το βλέμμα» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του γιατρού - λογοτέχνη Άγγελου Δ. Γέροντα, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις. Πρόκειται για μια συλλογή πεζών, που αποτελεί μια συγκεντρωτική επανέκδοση πέντε βιβλίων πεζογραφίας του συγγραφέα στις εκδόσεις Γαβριηλίδη, μεταξύ 1997 και 2013. 

ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΝΑΓΑΓΕΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ και την ασφάλεια σε υπέρτατη αρχή, οι περισσότερες κυβερνήσεις της Δύσης εφήρµοσαν µε συντονισµένο τρόπο υγειονοµικά µέτρα για την αναχαίτιση του κορωνοϊού, τα οποία είναι πρωτοφανή στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ερµηνεύοντας την 11η Μαρτίου 2020 ως µετεξέλιξη της 11ης Σεπτεµβρίου 2001 σε µια σκυταλοδροµία πολέµων εναντίον δύο διαδοχικών αόρατων εχθρών, δηλ. της Αλ Κάιντα και του κορωνοϊού, ο συγγραφέας επιχειρεί να φωταγωγήσει την κοινή διαχειριστική φιλοσοφία που διέπει δύο φαινοµενικά διαφορετικές µάστιγες: την τροµοκρατία και την πανδηµία.

Όπως η αντιτροµοκρατική νοµοθεσία στοχεύει στην έγκαιρη πρόληψη των τροµοκρατικών επιθέσεων και τη µηδενική ανοχή έναντι των τροµοκρατών, έτσι και η αντιπανδηµική αποβλέπει στην εκµηδένιση των κρουσµάτων µε χρήση δρακόντειων µέτρων, τα οποία δεν περιορίζουν απλώς, αλλά καταργούν τα θεµελιώδη δικαιώµατα των πολιτών, που πλέον αντιµετωπίζονται ως προ-άρρωστοι.

Στο επίκεντρο της νοµικής ανάλυσης του βιβλίου βρίσκεται η αρχή της ελεύθερης συναίνεσης ως ραχοκοκκαλιάς του Ιατρικού Δικαίου (σε αυτήν αντανακλάται η συνταγµατική ακτινοβολία της αξίας του ανθρώπου, ενός ταµπού που ως τέτοιο δεν περιορίζεται, αλλά µόνο παραβιάζεται), καθώς και ο µαζικός εµβολιασµός.

H διαχείριση της υγειονοµικής κρίσης στην εποχή του κορωνοϊού δείχνει ότι αίφνης υιοθετείται µια διαφορετική φιλοσοφία, η οποία ακυρώνει το θεµελιώδες δικαίωµα της σωµατικής αυτοδιάθεσης κάθε ανθρώπου, όχι µόνο του αρρώστου αλλά και του απολύτως υγιούς.

Έπαψε πλέον να επιτελεί κρίσιµο ρόλο η ατοµική βούληση του πολίτη και αντικαταστάθηκε από την αυταρχική πολιτική, ειδικότερα τη βιοεξουσία που ασκεί η κυβέρνηση µετά από τις εκάστοτε εισηγήσεις της επιτροπής των λοιµωξιολόγων.

Υπό το πρίσµα του Ποινικού Δικαίου ο συγγραφέας αξιολογεί τον εµβολιασµό ως θανάσιµη παγίδα, πράγµα που σηµαίνει ότι η εκτίµηση για την αίσια έκβαση του δεν βασίζεται σε ένα χειροπιαστό δεδοµένο, αλλά είναι εξαρτηµένη από το τυχερό άστρο του δράστη, µε άλλα λόγια είναι αφηµένη στο έλεος του Θεού.

Τούτη η σκέψη, η οποία αντιπαρατίθεται στην ψυχολογική θεώρηση του δόλου (βάσει αυτής, σε καθοριστικής σηµασίας στοιχείο για την ευµενή µεταχείριση του δράστη ανάγεται ο χαµηλός κίνδυνος επέλευσης του θανάτου) αποτυπώνεται γλαφυρά στο ακόλουθο παράδειγµα: Άραγε θα διενοείτο κανείς να ισχυρισθεί ότι δεν θανατώνει, µε ενδεχόµενο δόλο, έναν άνθρωπο, όποιος βγαίνει στο µπαλκόνι του µετά τα µεσάνυχτα και ρίχνει στα τυφλά έναν τσιµεντόλιθο, που πετυχαίνει στο κεφάλι έναν περαστικό, απλώς και µόνο επειδή στατιστικά ήταν πολύ µικρή η πιθανότητα να περάσει κάποιος πεζός εκείνη την ώρα κάτω ακριβώς από τη συγκεκριµένη πολυκατοικία;

Ως προς το ζήτηµα αν η παρούσα υγειονοµική κρίση αποτελεί αντικείµενο διαχείρισης τραγικού διλήµµατος, ο συγγραφέας λαµβάνει αρνητική θέση, δεδοµένου ότι δεν κινδυνεύουν µε θάνατο όλοι, ή έστω ένα µεγάλο µέρος των Ελλήνων πολιτών, αν δεν υλοποιηθεί το πολυπόθητο σχέδιο του µαζικού-καθολικού εµβολιασµού.
Η ελαφρότητα µε την οποία αντιµετωπίζεται ο κίνδυνος απώλειας των εµβολιασθέντων από τις παρενέργειες των εµβολίων, καταδεικνύει τη δυσθεώρητη υποκρισία των διαχειριστών της υγειονοµικής κρίσης. Ενώ από την αρχή της πανδηµίας εφαρµόσθηκε ο γνωστός ανθρωπιστικός κανόνας του Ποινικού Δικαίου ότι η ανθρώπινη ζωή αποτελεί ένα κατ’ απόλυτον τρόπο προστατευόµενο έννοµο αγαθό, υπό την έννοια ότι δεν υπόκειται ούτε σε ποιοτικές διαβαθµίσεις ούτε σε ποσοτικές προσθαφαιρέσεις, κατά την διαδικασία υλοποίησης του µαζικού εµβολιασµού προκρίθηκε η ωφελιµιστική λογική της αριθµητικής στάθµισης: αν από τις παρενέργειες των εµβολίων προκαλείται µικρή απώλεια (χάνονται δεκάδες), αυτή επισκιάζεται από τη σωτηρία ενός πολύ µεγάλου αριθµού πολιτών (σώζονται χιλιάδες).

Πέρα από την πραγµάτευση των προβληµάτων που εγείρει η θέσπιση των υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων από πλευράς Συνταγµατικού και Ποινικού Δικαίου (εκτός του εµβολιασµού, αναλύονται και µείζονος σηµασίας ζητήµατα τα οποία απορρέουν από την θέσπιση της µασκοφορίας καθώς και της διενέργειας αυτοδιαγνωστικών τεστ ως υποχρεωτικών πράξεων), ο συγγραφέας προβαίνει σε συσχετισµούς της σηµερινής δυστοπικής πραγµατικότητας µε εντυπωσιακά επίκαιρες τοποθετήσεις, οι οποίες είχαν γίνει στο εγγύς ή στο µακρινό παρελθόν από σηµαίνουσες προσωπικότητες που δεν ανήκουν στον νοµικό χώρο.

Θα ήταν παράτολµο να υποθέσουµε πως οι τρόφιµοι ποθούν να αποδράσουν από το οικουµενικό Πανοπτικόν. Ο χειρότερο φόβος τους είναι το ενδεχόµενο να εξαναγκαστούν να φύγουν από αυτό (Γκρέι).

Συγγραφέας:

Βαθιώτης Κωνσταντίνος

Εκδοτικός οίκος: Αλφειός

Τόπος έκδοσης: Αθήνα

Έτος έκδοσης: 2021

Σελίδες: 274

Στο βιβλίο «Θωρακίστε το ανοσοποιητικό σας σύστημα» του φυσικοπαθητικού Μάριου Δημόπουλου παρουσιάζονται όλα τα μυστικά για το πώς να ενισχύσετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα, ώστε να μπορείτε να αντιμετωπίζετε όλες τις ιώσεις, συμπεριλαμβανομένου του COVID-19.

Θα μάθετε για τα διατροφικά συμπληρώματα και βότανα που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σας σύστημα, για τον σημαντικό ρόλο της βιταμίνης D, πώς να μειώσετε το ιικό φορτίο, πώς να καταπολεμήσετε το στρες για την καλύτερη αντιμετώπιση των ιώσεων, πώς η ζάχαρη καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα, πώς η έλλειψη βιταμινών και μετάλλων καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα, ότι ο επαρκής ύπνος ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, τι τροφές να τρώτε για να ενισχύσετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα και για το πώς το εντερικό μικροβίωμα σχετίζεται με το αν κάποιος νοσήσει βαριά από COVID-19. Ένα βιβλίο επίκαιρο λόγω του COVID-19 που πλήττει την ανθρωπότητα.

«Κατανοώντας την Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή» είναι ο τίτλος 

«Θα πάρω χώμα και νερό από τον Ψηλορείτη, να το σκορπίσω να γενεί όλος ο κόσμος Κρήτη». Με αυτό το μότο στην καρδιά της, η Εύα Παρακεντάκη θέλησε να κάνει πράξη την αγάπη της για την Κρήτη και μέσα από ένα πρωτότυπο βιβλίο μαγειρικής. Όλες οι γεύσεις, οι μυρωδιές, τα συναισθήματα από τον «τόπο που δεν γεννήθηκα, αλλά που είμαι σίγουρη ότι θέλω να γεράσω!», όπως η ίδια δηλώνει.

Η Κρήτη των γεύσεων, του έρωτα και της λεβεντιάς καταγράφεται μέσα από 100 συνταγές, κατανεμημένες με μαεστρία στις 4 εποχές του χρόνου, όπως δηλώνει και ο τίτλος του πρωτοποριακού αυτού βιβλίου: «100 Αυθεντικές Κρητικές Συνταγές», διά χειρός Εύας Παρακεντάκη, της μαγείρισσας με κρητική καταγωγή που αποφάσισε να γίνει μόνιμο μέλος της κρητικής οικογένειας, μετακομίζοντας με την οικογένειά της στη μεγαλόνησο του Κρητός και του Δία, της Ρέας και της Αμάλθειας, κι εκεί να μεγαλουργήσει η ίδια ρουφώντας αρχικά κάθε γεύση της ευλογημένης αυτής γης, και τώρα μεταδίδοντάς μας τις γνώσεις της μέσα από αυτόν τον πολυτελή τόμο.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του πονήματος είναι τόσο η καταχώρηση των συνταγών στις 4 εποχές του χρόνου, όσο και οι πρόλογοι της συγγραφέως σε κάθε ενότητα, που μας μεταφέρουν στο κρητικό κλίμα κάθε εποχής και στα έθιμά του.

Οι συνταγές παρουσιάζονται λιτά και απέριττα, έτσι ώστε να είναι εφικτή η εκτέλεσή τους ακόμη και από τον πιο ερασιτέχνη, ενώ οι αντίστοιχες υπέροχες έγχρωμες φωτογραφίες που τις συνοδεύουν μας προκαλούν να τις απολαύσουμε.

Ένα βιβλίο μαγειρικής , που δεν μοιάζει με κανένα άλλο, μας κλείνει το μάτι για να το ξεφυλλίσουμε και να λαχταρήσουμε το περιεχόμενό του. Από τις 23 Σεπτεμβρίου σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Creamy W Publications. 

Η Απόπειρα παρουσιάζει το πρώτο μυθιστόρημα του Γιώργου Tenorman Τζιουβάρα,
γνωστού από τους Opera Chaotique, με τον τίτλο 

«Χαρούκι : Μαρμελάδα από χιονισμένα ρόδα»

Σε όλα τα βιβλιοπωλεία και online

https://www.ianos.gr/charouki-marmelada-apo-chionismena-roda-0515314

https://www.lemoni.gr/bookshop/?titleid=212085

Μια παράξενη ιστορία αγάπης, με εναλλαγές μαγείας, ποίησης, φανταστικού και πραγματικότητας, σε μια κωμική γιορτή της διαφορετικότητας, με γλυκό σαρκασμό και χιούμορ, με ανατροπές και μυστήριο.

Ο Χαρούκι μιλάει μόνο ποιητικά και στο σχολείο οι συμμαθητές του τον κοροϊδεύουν λόγω της διαφορετικότητάς του. Ερωτεύεται τη Ματίλντα που ζει 12 χρόνια στο κρεβάτι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Ο ύπνος της έχει διπλό πρόσωπο, αυτό μιας γλυκιάς ονειρικής περιπέτειας και μιας κωμικής χροιάς...

Μια ιστορία που μας καλεί να αναρωτηθούμε αν οφείλουμε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τη ζωή που μας δόθηκε ή όχι. Αν τα ρόδα είναι φρούτα, αν είναι οι νίντζα είναι ρομαντικοί, αν θα ζήσουμε στην αληθινή Αθήνα, αν θα ταξιδέψουμε στο Παρίσι και στη Θεσσαλονίκη, αν θα δια- πιστώσουμε πόσο σημαντική είναι η μαρμελάδα στον έρωτα, αν το φεγγάρι αυτοπραγματώνεται τρώγοντας ένα κρουασάν.

Τραγουδιστής, performer, συγγραφέας, συνθέτης και πιανίστας ο Γιώργος Τένορμαν Τζιουβάρας είναι διπλωματούχος Μονωδίας και Ειδικού Μελοδρα- ματικής του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, με συμμετοχές σε πολλές όπερες αλλά και θεατρικές παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος από νεαρή ηλικία. Ως ένα από τα δύο ιδρυτικά μέλη του μουσικοθεατρικού σχήματος Opera Chaotique, έχει εμφανιστεί σε 19 χώρες της Ευρώπης και της Ασίας, μεταξύ των οποίων σε φημισμένα διεθνή φεστιβάλ όπως Secret Garden Party (Λονδίνο), Qatar Jazz Festival (Ντόχα), MBP Fest (Βαρκελώνη), Rouge Fest (Παρίσι) κ.ά. Το μυθιστόρημα Χαρούκι: Μαρμελάδα από χιονισμένα ρόδα είναι η πρώ- τη του συγγραφική απόπειρα. 

 

Γιώργος Τζιουβάρας

Opera Chaotique

https://www.operachaotique.com/